Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 14 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży zabudowanej działki nr 1, składającej się z udziałów 1/1 i 2/2 w trybie egzekucji komorniczej. Uzupełnili go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 grudnia 2022 r. (data wpływu 16 grudnia 2022 r.) oraz pismem z 23 grudnia 2022 r. (data wpływu 23 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jako komornik sądowy prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne (…) przeciwko: A. C. (…); M. C. (…) z nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 1 o powierzchni (…) m2, zabudowaną budynkiem mieszkalnym, dwukondygnacyjnym o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz dwoma budynkami parterowymi niemieszkalnymi o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz (…)m2, położonej: (…) , składającej się z udziałów 1/1 i 2/2 dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…).

Dłużnicy z tytułu dostawy nieruchomości zabudowanej nie będą działali jako podatnik o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Nieruchomość według ustaleń komornika była zamieszkiwana przez A. C.

Nieruchomość nie była przedmiotem najmu.

Dłużnik nie podejmował czynności zmierzającej do zwiększenia atrakcyjności.

Dłużnik A. C. nie figuruje w rejestrze VAT.

Dłużnik M. C. figurował w rejestrze VAT w okresie od (…) r. do (…) r.

Nie posiada Pan wiedzy czy dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia nieruchomości.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Dłużnicy nabyli nieruchomość na podstawie aktu notarialnego Repertorium (…) z (…) r. sporządzonego przez Notariusza (…).

Dłużnicy nabyli nieruchomość wraz z budynkami.

Nie posiada Pan wiedzy w jakim celu dłużnicy nabyli nieruchomość, można domniemywać, że na cele mieszkalne.

W dacie oględzin nieruchomości komornik stwierdził, że wykorzystywana jest na cele mieszkalne, nie stwierdzono śladów prowadzenia działalności gospodarczej

Nie posiada Pan wiedzy o sprzedaży przez dłużników innych nieruchomości.

Nie posiada Pan wiedzy, aby wskazana nieruchomość była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a tym bardziej w całym okresie jej posiadania przez dłużników wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Nie posiada Pan wiedzy czy czynność nabycia nieruchomości wraz z nabyciem budynków stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Nie posiada Pan wiedzy czy dłużnikom przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości wraz z nabyciem budynków.

Według Pana obserwacji dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie tych budynków stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej.

Według Pana wiedzy nieruchomość w całym okresie posiadania służyła zaspokajaniu potrzeb osobistych/mieszkaniowych A. C. Dłużnik M. C. nie zamieszkiwał na terenie nieruchomości .

A. C. (…) i M.C. (…) 29 lipca 2013 r. nabyli nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną nr 1 o powierzchni (…)m2, zabudowaną budynkiem mieszkalnym, dwukondygnacyjnym o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz dwoma budynkami parterowymi niemieszkalnymi o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz (…) m2, położoną pod adresem (…), składającej się z udziałów 1/1 i 2/2 dla której Sąd Rejonowy dla (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) na podstawie aktu notarialnego Repertorium (…) z (…) r.

Pytanie

Czy sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji komorniczej stanowiącej działkę ewidencyjną nr 1 o powierzchni (…) m2, zabudowaną budynkiem mieszkalnym, dwukondygnacyjnym o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz dwoma budynkami parterowymi niemieszkalnymi o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz (…) m2, położonej: (…), składającej się z udziałów 1/1 i 2/2 dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z 15 grudnia 2022 r.)

A. C. (…) i M. C. (…)29 lipca 2013 r. nabyli nieruchomość stanowiącą działkę ewidencyjną nr 1 o powierzchni (…) m2, zabudowaną budynkiem mieszkalnym, dwukondygnacyjnym o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz dwoma budynkami parterowymi niemieszkalnymi o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz (…) m2, położoną pod adresem (…),składającej się z udziałów 1/1 i 2/2 dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) podstawie aktu notarialnego Repertorium (…) z sporządzonego przez Notariusza. Wskazaną nieruchomość wraz z budynkami dłużnicy nabyli od A. D. (…).

Nie posiada Pan wiedzy czy czynność nabycia nieruchomości wraz z nabyciem budynków stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Nie posiada Pan wiedzy w jakim celu dłużnicy nabyli nieruchomość, można domniemywać, że na cele mieszkalne. Od momentu nieruchomości do dnia licytacji minie okres kilkunastu lat.

Nie posiada Pan wiedzy czy nabycie nieruchomości podlegało opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług i czy została wystawiona przez A. D. faktura VAT.

Dłużnik A. C. nie figuruje w rejestrze VAT, zaś M. C. figurował w rejestrze VAT w okresie od (…) r. do (…) r. Komornik na terenie danej nieruchomości był wcześniej przed (…) r. jak i w dacie oględzin w (…) r. i zarówno A. D. jak i A. C. wykorzystywali daną nieruchomość na cele mieszkalne, nie stwierdzono aby miała tam być prowadzona działalność gospodarcza.

Nie posiada Pan wiedzy, aby wskazana nieruchomość była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a tym bardziej w całym okresie jej posiadania przez dłużników wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

Nie posiada Pan wiedzy w jakim celu dłużnicy nabyli nieruchomość, można domniemywać, że na cele mieszkalne.

Nie posiada Pan wiedzy o sprzedaży przez dłużników innych nieruchomości i ewentualnym przeznaczeniu środków na zakup zajętej nieruchomości.

Urząd Skarbowy (…) właściwy dla miejsca położenia danej nieruchomości poinformował, że A. C. nie figuruje w rejestrze VAT, zaś M. C. figurował w rejestrze VAT w okresie od (…) r. do (…) r.

Dłużnicy nie podejmują korespondencji z żądaniem wyjaśnień w tym zakresie. Mając na uwadze, że zakup nieruchomości nastąpił pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, nieruchomość zabudowana jest domem wolnostojącym, w Pana ocenie zachodzą przesłanki do zwolnienia sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji publicznej z podatku od towaru i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zauważyć, że na podstawie art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651), zgodnie z którym:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Jak stanowi art. 198 ustawy Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości bądź udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości - jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jako komornik sądowy postępowanie egzekucyjne nr (…) z nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 1 o powierzchni (…) m2, zabudowaną budynkiem mieszkalnym, dwukondygnacyjnym o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz dwoma budynkami parterowymi niemieszkalnymi o powierzchni zabudowy (…) m2 oraz (…) m2, położoną w (…). Dłużnicy z tytułu dostawy nieruchomości zabudowanej nie będą działali jako podatnik o którym mowa w art 15 ust.1 ustawy. Nieruchomość nie była przedmiotem najmu. Dłużnik nie podejmował czynności zmierzającej do zwiększenia atrakcyjności. Dłużnik A. C. nie figuruje w rejestrze VAT. Dłużnik M. C. figurował w rejestrze VAT w okresie od (…) r. do (…) r. Nie posiada Pan wiedzy czy dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia nieruchomości. Według Pana wiedzy nieruchomość w całym okresie posiadania służyła zaspokajaniu potrzeb osobistych/mieszkaniowych A. C. Dłużnik M. C. nie zamieszkiwał na terenie nieruchomości.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości dotyczą rozstrzygnięcia kwestii, czy sprzedaż zabudowanej działki nr 1 w drodze licytacji komorniczej, składającej się z udziałów 1/1 i 2/2 polega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W celu rozstrzygnięcia Pana wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Dłużnicy (współwłaściciele nieruchomości) w okolicznościach opisanych we wniosku będą podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą zabudowanej działki nr 1 w drodze licytacji komorniczej, składającej się z udziałów 1/1 i 2/2 Dłużnicy nie wystąpią w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W niniejszej sprawie, brak jest związku posiadanego przez Dłużników majątku z działalnością gospodarczą. Przedmiotem licytacji komorniczej jest nieruchomość Dłużników, wykorzystywana przez Pana A. C. do celów mieszkaniowych, drugi z Dłużników nie zamieszkiwał na terenie nieruchomości. Z okoliczności sprawy wynika także że posiadany majątek służył wyłącznie celom osobistym. Posiadana nieruchomość nie była przedmiotem najmu, tym samym nie służyła Dłużnikom do celów zarobkowych.

W związku z powyższym, zbycie udziałów 1/1 i 2/2 w nieruchomości nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach rozporządzania majątkiem osobistym, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro zatem Dłużnicy z tytułu omawianej transakcji nie wystąpią w charakterze podatników podatku VAT, również dostawa dokonana przez Pana - komornika sądowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, w związku z prowadzoną egzekucją zabudowanej działki nr 1 w drodze licytacji komorniczej, składającej się z udziałów 1/1 i 2/2, nie będzie ciążył na Panu jako płatniku obowiązek naliczenia, pobrania i wpłacenia podatku VAT z tytułu dokonanej dostawy udziałów nieruchomości, gdyż czynność ta w ogóle nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe, gdyż sprzedaż licytacyjna wskazanej we wniosku zabudowanej nieruchomości nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem nie może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).