Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 4 i 5 jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

13 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 29 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

· dokumentowania fakturami wykonywanych czynności przez B na rzecz Dostawcy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

· dokumentowania fakturami wykonywanych czynności przez A na rzecz B (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

· wskazania, czy Zwrot Kosztów nie stanowi dla B wynagrodzenia za świadczenie usług VAT (podatek od towarów i usług), a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą, jeżeli B uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji Dostawca – B, w wyniku czego B otrzymuje od Dostawcy Zwrot Kosztów, (który przekazuje następnie za pośrednictwem A do Sklepów) (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

· wskazania, czy Zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług VAT, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą, jeżeli A uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji B – A, w wyniku czego A otrzymuje od B (działającej jako podmiot pośredniczący Dostawcy) Zwrot Kosztów (przekazuje następnie do Sklepów) (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

A;

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania: B;

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zainteresowani należą do Grupy kapitałowej prowadzącej m.in. sieci sklepów detalicznych oraz współpracującej z tysiącami niezależnych partnerów w całej Polsce.

A jest polską spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym. A m.in. rozwija nowoczesne rozwiązania technologiczne przeznaczone do wsparcia sprzedaży detalicznej.

B jest polską spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym. B jest organizatorem sieci partnerskiej zrzeszającej przedsiębiorców prowadzących sklepy sprzedaży detalicznej, który na podstawie umów o współpracy współpracuje z przedsiębiorcami prowadzącymi sklepy sprzedaży detalicznej („Sklepy”). Sklepy sprzedają towary („Towar(y)”) klientom detalicznym (najczęściej konsumentom) w ramach sieci partnerskiej. Sprzedawane klientom detalicznym Towary Sklepy kupują zazwyczaj od sprzedawców z Grupy będących hurtowymi dystrybutorami Towarów („Dystrybutorzy”). Dystrybutorzy kupują zaś Towary w ilościach hurtowych od dostawców, którzy najczęściej są ich producentami („Dostawcy”). Może się też zdarzyć, że Sklepy będą kupować Towar bezpośrednio od Dostawców (w tym innych dystrybutorów spoza Grupy), czego A nie będzie miał możliwości zweryfikować.

Dostawcy współpracujący z podmiotami z Grupy realizują ogólnopolskie akcje promocyjne w sklepach detalicznych, w tym także w Sklepach za pomocą nowoczesnego systemu informatycznego („Akcje Promocyjne”). W zakresie obecnie panującego w Grupie modelu rozliczeń Akcji Promocyjnych A wraz z innymi organizatorami sieci otrzymała już pozytywne interpretacje indywidualne tj. m.in. interpretację indywidualną z 26 listopada 2021 r. nr 0112-KDIL3.4012.274.2021.3.MBN („Interpretacja indywidualna A”) w zakresie skutków podatkowych VAT oraz interpretację indywidualną z 24 listopada 2021 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.384.2021.4.MF („Interpretacja indywidualna A w zakresie CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) w zakresie skutków podatkowych CIT.

Natomiast w związku z tym, że w funkcjonującym już w Grupie modelu rozliczeń organizacji Akcji Promocyjnych jako organizator sieci bierze również udział B, zdecydowali się Państwo wystąpić z niniejszym wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego. Celem niniejszego wniosku jest zatem potwierdzenie analogicznych skutków podatkowych dla A i B, jakie zostały potwierdzone przez tutejszy Organ podatkowy dla A i dwóch innych spółek występujących w roli organizatorów sieci w Interpretacji indywidualnej A oraz Interpretacji indywidualnej A w zakresie CIT.

Akcje Promocyjne będą realizowane w Sklepach za pośrednictwem m.in. aplikacji sklepowej oraz platformy.

Aplikacja sklepowa oznacza oprogramowanie udostępniane przez A przedsiębiorcom prowadzącym Sklepy, pozwalająca w szczególności na: rejestrowanie transakcji nabycia Towaru przez klienta, przekazywanie danych dotyczących Akcji Promocyjnych do systemu sklepowego oraz zbieranie danych transakcyjnych z kas rejestrujących transakcje w Sklepach i przesyłanie ich do A („Aplikacja Sklepowa”).

Platforma oznacza rozwiązanie informatyczne udostępnione przez A m.in. Sklepom oraz B, charakteryzujące się różnymi rozwiązaniami i funkcjonalnościami udostępnianymi użytkownikom, w szczególności obejmujące narzędzia do zakładania Akcji Promocyjnych, generowania regulaminów promocji, obsługi zgłoszeń serwisowych („Platforma”).

Zatem realizacja Akcji Promocyjnej będzie wyglądała następująco:

a) A opublikuje informacje o danej Akcji Promocyjnej na Platformie i zapewni Sklepom możliwość przystąpienia do Akcji Promocyjnej,

b) Sklepy będą mogły zaakceptować warunki Akcji Promocyjnej, w tym regulamin promocji za pomocą Platformy. W ten sposób dojdzie do zawarcia między A a danym Sklepem umowy zlecenia na realizację danej Akcji Promocyjnej.

Następnie, informacja o Akcji Promocyjnej może być wyświetlana przez A w aplikacji mobilnej. Aplikacja mobilna oznacza aplikację mobilną (…) udostępnianą klientom detalicznym (najczęściej konsumentom) przez A (administrowaną przez B), zawierającą w szczególności informacje o Sklepach i Akcjach Promocyjnych realizowanych w danych Sklepach oraz obejmującą również możliwość przystąpienia przez klienta i korzystania z programu lojalnościowego, którego organizatorem jest A („Aplikacja Mobilna”).

W warunkach Akcji Promocyjnej może zostać zastrzeżone, że sprzedaż przez Sklepy Towarów zawierające najczęściej znak towarowy Dostawcy ma odbywać się po cenie nie wyższej niż określona cena maksymalna Towarów. W takiej sytuacji Sklepy zobowiążą się do sprzedaży Towarów po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. Natomiast, Dostawcy będą zwracać Sklepom za pośrednictwem B i A koszty związane ze sprzedażą Towarów po cenie nie wyższej niż cena maksymalna tzw. cash-back („Zwrot Kosztów”). Otrzymanie Zwrotu Kosztów jest niezależne od tego, czy Sklep dokonał zakupu Towaru od Dystrybutora (tj. podmiotu z Grupy), Dostawcy, czy też innego podmiotu (Zwrot Kosztów jest naliczany w oparciu o dane sprzedażowe z paragonów fiskalnych w Sklepach). Zatem Dostawcy przekazują Sklepom Zwrot Kosztów bez wiązania go bezpośrednio z własną sprzedażą. Model przeprowadzenia Akcji Promocyjnych zakłada, że Dostawcy, co do zasady, nie mają bezpośredniej relacji handlowej i prawnej ze Sklepami w zakresie, którego dotyczy Akcja Promocyjna.

W związku z udziałem w organizacji Akcji Promocyjnych w Sklepach:

a) B zobowiąże się do podjęcia działań opisanych w pkt I poniżej oraz do podjęcia czynności opisanych w pkt II poniżej,

b) A zobowiąże się do wykonania działań opisanych w pkt III poniżej oraz do podjęcia czynności opisanych w pkt IV poniżej,

c) Sklepy zobowiążą się do podjęcia działań opisanych w pkt V poniżej oraz do podjęcia czynności opisanych w pkt VI poniżej.

Działania podejmowane w ramach modelu przeprowadzenia Akcji Promocyjnych prezentują się następująco:

Pkt I

B zobowiąże się wobec Dostawcy m.in. do świadczenia za wynagrodzeniem działań polegających na:

a) wsparciu w realizacji Akcji Promocyjnych w Sklepach, w tym w szczególności:

i. przyjmowanie od Dostawcy zleceń świadczenia usług odnośnie Akcji Promocyjnej,

ii. podejmowanie działań pozwalających na aktywację Akcji Promocyjnych przez Sklepy,

iii. raportowanie wyników Akcji Promocyjnej tj. po zakończeniu Akcji Promocyjnej sporządzenie i przesyłanie do Dostawcy raportu końcowego sporządzonego na podstawie danych transakcyjnych czyli danych paragonowych transakcji w Sklepach („Dane Transakcyjne”). Raport końcowy będzie zawierać w szczególności:

- liczbę Sklepów, w których organizowana była Akcja Promocyjna,

- liczbę całkowitą Towarów Dostawcy lub zestawów Towarów Dostawcy sprzedanych w Akcji Promocyjnej,

- sumę Zwrotu Kosztów należną od Dostawcy;

b) informowaniu o Akcji Promocyjnej w poszczególnych Sklepach i w Aplikacji Mobilnej;

c) pośredniczeniu pomiędzy Dostawcą a Sklepem w dokonaniu rozliczeń, o których mowa w pkt II poniżej, w tym wsparcie Dostawców w weryfikacji, czy Sklepy spełniły warunki do rozliczenia danej Akcji Promocyjnej;

(zwanych łącznie „Działania na rzecz Dostawcy”).

Pkt II

B zobowiąże się wobec Dostawcy, że jako podmiot pośredniczący będzie uczestniczyć w Zwrocie Kosztów (tzw. cash-back) przez Dostawców na rzecz Sklepów, który to Zwrot Kosztów ma rekompensować Sklepom stratę (koszty), jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. Zwrot będzie następował w formule 1:1, tzn. całość kwoty otrzymanej od Dostawcy z tego tytułu zostanie przekazana za pośrednictwem B, a następnie za pośrednictwem A - Sklepom. Każdorazowo kwota straty (kosztów) kompensowana Zwrotem Kosztów będzie wskazana w danym regulaminie Akcji Promocyjnej. Kwoty Zwrotu Kosztów nie stanowią wynagrodzenia dla B za Działania na rzecz Dostawcy (opisane w pkt I powyżej; „Zwrot Kosztów w relacji Dostawca-B”).

Pkt III

A działając jako podwykonawca B zobowiąże się wobec B m.in. do realizacji działań polegających na:

a) wsparciu w realizacji Akcji Promocyjnych w Sklepach, w tym w szczególności:

i. podejmowanie działań pozwalających na aktywację Akcji Promocyjnych przez Sklepy,

ii. raportowanie wyników Akcji Promocyjnej tj. po zakończeniu Akcji Promocyjnej sporządzenie i przesyłanie do B raportu końcowego sporządzonego na podstawie Danych Transakcyjnych. Raport końcowy będzie zawierać w szczególności:

- liczbę Sklepów, w których organizowana była Akcja Promocyjna,

- liczbę całkowitą Towarów Dostawcy lub zestawów Towarów Dostawcy sprzedanych w Akcji Promocyjnej,

- sumę Zwrotu Kosztów należną od Dostawcy;

b) informowaniu o Akcji Promocyjnej w poszczególnych Sklepach i w Aplikacji Mobilnej;

c) pośredniczeniu pomiędzy Dostawcą a Sklepem w dokonaniu rozliczeń, o których mowa w pkt IV poniżej, w tym wsparcie B w weryfikacji, czy Sklepy spełniły warunki do rozliczenia danej Akcji Promocyjnej;

(zwanych łącznie „Działania na rzecz B”).

Pkt IV

A zobowiąże się wobec B do przekazania Sklepom, jako kolejny podmiot pośredniczący, Zwrotu Kosztów od Dostawców dla Sklepów, który ma rekompensować Sklepom stratę (koszty), jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż maksymalna. Zwrot będzie następował w formule 1:1, tzn. całość kwoty otrzymanej od B (działającej jako podmiot pośredniczący Dostawcy) zostanie przekazana przez A (działającej jako kolejny podmiot pośredniczący) Sklepom. Kwoty te nie stanowią wynagrodzenia dla A za Działania na rzecz B (opisane w pkt III powyżej; „Zwrot Kosztów w relacji B - A”).

Pkt V

Sklepy zobowiążą się wobec A m.in. do realizacji działań polegających na:

a) uczestnictwie w promocjach w ramach Akcji Promocyjnych zgodnie z przyjętym regulaminem;

b) udzieleniu upoważnienia do korzystania, przetwarzania i udostępniania Danych Transakcyjnych w celach weryfikacji i rozliczenia promocji w ramach Akcji Promocyjnych;

c) nieprzerwanego oferowania Towarów w punkcie sprzedaży;

d) utrzymywania odpowiedniego stanu zapasu Towarów umożliwiającego nieprzerwany udział w promocji;

e) umieszczenia Towarów w punkcie sprzedaży w eksponowanym miejscu zachęcającym do nabycia Towarów;

f) umieszczenia materiałów komunikacyjnych dotyczących promocji w punkcie sprzedaży w eksponowanym miejscu zachęcającym do nabycia Towarów;

g) wykonaniu pozostałych zobowiązań określonych w umowie ze Sklepem, w tym w regulaminie do niej;

(zwanych łącznie „Działania na rzecz A”).

Pkt VI

A zobowiąże się wobec Sklepów do przekazania jako kolejny podmiot pośredniczący Zwrotu Kosztów od Dostawców dla Sklepów, który ma rekompensować Sklepom stratę (koszty), jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż maksymalna („Zwrot Kosztów w relacji A - Sklepy”).

W zamian za Działania na rzecz Dostawcy, Działania na rzecz B oraz Działania na rzecz A, które zostały opisane w pkt I, III i V powyżej, wypłacane będzie wynagrodzenie przez odpowiednio Dostawcę, B i A.

Natomiast, w ramach zobowiązania do Zwrotu Kosztów w relacji Dostawca - B, do Zwrotu Kosztów w relacji B - A oraz do Zwrotu Kosztów w relacji A - Sklepy, o których mowa w pkt II, IV i VI powyżej, kwoty wypłacane przez Dostawców za pośrednictwem B i w dalszej kolejności za pośrednictwem A do Sklepów tytułem Zwrotu Kosztów nie stanowią wynagrodzenia należnego B, A lub odpowiednio Sklepom z tytułu jakiegokolwiek odrębnego świadczenia. W szczególności nie stanowią wynagrodzenia za działania realizowane w ramach pkt I, III oraz V. B oraz A jedynie pośredniczą w przekazywaniu przez Dostawców na rzecz Sklepów Zwrotu Kosztów, które to koszty ponoszą te Sklepy sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna.

Przyjęty, w ten sposób model Zwrotu Kosztów prezentuje się następująco:

a) B oraz A będą pośredniczyć w Zwrocie Kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów. Zwrot Kosztów ma „sfinansować” Sklepom stratę, którą poniosły sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna;

b) Zwrot Kosztów będzie przekazywany przez Dostawców do B, następnie B przekaże Zwrot Kosztów do A, a A przekaże Zwrot Kosztów Sklepom;

c) Zwrot Kosztów będzie równy stracie, jaką poniosą Sklepy sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna;

d) A będzie informowała B, a B Dostawców o utrzymywaniu w Sklepach cen maksymalnych sprzedawanych Towarów;

(zwany łączenie „Model Zwrotu Kosztów”).

W przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów B oraz A pełnią jedynie rolę podmiotów pośredniczących w przekazaniu Zwrotu Kosztów, otrzymujących ten Zwrot Kosztów od Dostawców tylko i wyłącznie w celu przekazania w tej samej wysokości do Sklepów.

Jak wskazano wyżej, w zakresie obecnie panującego w Grupie modelu rozliczeń Akcji Promocyjnych A wraz z innymi organizatorami sieci otrzymała już kilka pozytywnych interpretacji indywidualnych m.in. Interpretację indywidualną A. W interpretacji wydanej dla A, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej („DKIS”) potwierdził, że zwrot kosztów od dostawców na rzecz sklepów detalicznych, w którego przekazaniu pośredniczy organizator sieci oraz A nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług, a zatem nie powinien być dokumentowany fakturą VAT.

Należy zwrócić uwagę, że w przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów B i A nie będą uczestniczyć w obrocie Towarem. Towary będące przedmiotem Akcji Promocyjnych będą sprzedawane w ramach mechanizmu sprzedaży przewidzianego przez Dostawców. Model ten zakłada prowadzenie sprzedaży Towarów do jednej ze spółek z Grupy (Dystrybutora), która następnie będzie odsprzedawała Towar do Sklepów, tak jak to zostało opisane powyżej. Przy czym, może się też zdarzyć, że Sklep zakupi Towar bezpośrednio od Dostawców, czy też innego podmiotu.

Pytania (pytania nr 1, 2, 4 i 5 zadane we wniosku)

1. Czy Działania na rzecz Dostawcy powinny podlegać udokumentowaniu fakturami VAT wystawianymi przez podmiot świadczący przedmiotowe usługi, a więc przez B?

2. Czy Działania na rzecz B powinny podlegać udokumentowaniu fakturami VAT wystawianymi przez podmiot świadczący przedmiotowe usługi, a więc przez A?

3. Czy jeżeli B uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji Dostawca — B, w wyniku czego B otrzymuje od Dostawcy Zwrot Kosztów (który przekazuje następnie za pośrednictwem A do Sklepów), to taki Zwrot Kosztów nie stanowi dla B wynagrodzenia za świadczenie usług, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą VAT?

4. Czy jeżeli A uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji B - A, w wyniku czego A otrzymuje od B (działającej jako podmiot pośredniczący Dostawcy) Zwrot Kosztów (który przekazuje następnie do Sklepów), to taki Zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1 (pytanie nr 1 zadane we wniosku)

W Państwa ocenie, Działania na rzecz Dostawcy podlegają udokumentowaniu fakturami VAT wystawianymi przez B.

Ad 2 (pytanie nr 2 zadane we wniosku)

W Państwa ocenie, Działania A podejmowane na rzecz B, podlegają udokumentowaniu fakturami VAT wystawianymi przez podmiot świadczący przedmiotowe usługi, a więc przez A.

Ad 3 (pytanie nr 4 zadane we wniosku)

W Państwa ocenie, jeżeli B uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji Dostawca - B, w wyniku czego B otrzymuje od Dostawcy Zwrot Kosztów (który przekazuje następnie za pośrednictwem A do Sklepów), to taki Zwrot Kosztów nie stanowi dla B wynagrodzenia za świadczenie usług, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą VAT.

Ad 4 (pytanie nr 5 zadane we wniosku)

W Państwa ocenie, jeżeli A uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji B - A, w wyniku czego A otrzymuje od B (działającej jako podmiot pośredniczący Dostawcy) Zwrot Kosztów (który przekazuje następnie do Sklepów), to taki Zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą VAT.

Uzasadnienie

Ad 1

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem″, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Również art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej („Dyrektywa 2006/112/WE”) wskazuje, że „świadczenie usług″ oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy VAT wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług″ ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów″. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy VAT, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Ponadto, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Elementy, które powinny znaleźć się na fakturze zostały szczegółowo wymienione w art. 106e ustawy VAT.

W Państwa ocenie, Działania na rzecz Dostawcy stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku Działania na rzecz Dostawcy istnieje wzajemność świadczeń, bowiem B zobowiązuje się do wykonania świadczeń na rzecz Dostawcy, w zamian za umówione wynagrodzenie. W przypadku braku wykonania usług przez B, Dostawca może domagać się ich wykonania od B lub nawet dochodzić swoich praw przed sądem.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych m.in. w interpretacji indywidualnej Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 sierpnia 2014 r., nr ITPP1/443-554/14/KM, w której organ stwierdził, że: „Zatem, otrzymana przez Wnioskodawcę premia pieniężna stanowi rodzaj wynagrodzenia za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy, które jest przyznawane za spełnienie określonych warunków. W przedmiotowej sprawie istnieje zatem element wzajemności, konieczny do uznania, że płatność w formie premii pieniężnej jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. W świetle powyższego, skoro jak wskazano we wniosku, wypłata wynagrodzenia uzależniona jest od określonego zachowania Wnioskodawcy, polegającego na zapewnieniu produktom dostawcy odpowiedniego eksponowania i reklamy oraz zobowiązania się Wnioskodawcy do nabywania od dostawcy produktów, które są następnie sprzedawane w lokalu gastronomicznym prowadzonym przez Wnioskodawcę, to czynności te mają charakter działań promocyjno-marketingowych zmierzających do zwiększenia (intensyfikacji) poziomu sprzedaży towarów i należy uznać je za świadczenie usług, zgodnie z powołanym art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem otrzymując premie pieniężne będące wynagrodzeniem za świadczenie usług, Wnioskodawca zobowiązany jest dokumentować je - zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - fakturą.”

Podobne stanowisko potwierdzające prawo do dokumentowania fakturą VAT świadczonych usług zajął DKIS w interpretacji indywidualnej z 7 listopada 2017 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.424.2017.1.JG.

Spółka wskazuje, że w Interpretacji indywidualnej A, DKIS potwierdził, że analogiczne czynności, z tym, że podejmowane przez innego organizatora sieci stanowią świadczenie usług, za które organizator sieci otrzymuje wynagrodzenie.

Zatem, Państwa zdaniem, jeżeli B otrzymuje wynagrodzenie za świadczenie usług stanowiących Działania na rzecz Dostawcy opisane w pkt I stanu faktycznego powinien dokumentować przedmiotowe usługi - zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT - fakturami VAT.

Ad 2

Z powołanych w uzasadnieniu do pytania 1 niniejszego wniosku definicji art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1 ustawy VAT oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług″ ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów″. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Ponadto, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Elementy, które powinny znaleźć się na fakturze zostały szczegółowo wymienione w art. 106e ustawy VAT.

W Państwa ocenie, Działania na rzecz B stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku Działania na rzecz B istnieje wzajemność świadczeń. Bowiem, A zobowiązuje się do wykonania świadczeń na rzecz B, w zamian za umówione wynagrodzenie. W przypadku braku wykonania usług przez A, B może domagać się ich wykonania od A lub nawet dochodzić swoich praw przed sądem.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych. Podobnie jak w uzasadnieniu do pytania 1 niniejszego wniosku, należy wskazać, że powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 sierpnia 2014 r., nr ITPP1/443-554/14/KM, w której organ stwierdził, że: „Zatem, otrzymana przez Wnioskodawcę premia pieniężna stanowi rodzaj wynagrodzenia za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy, które jest przyznawane za spełnienie określonych warunków. W przedmiotowej sprawie istnieje zatem element wzajemności, konieczny do uznania, że płatność w formie premii pieniężnej jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. W świetle powyższego, skoro jak wskazano we wniosku, wypłata wynagrodzenia uzależniona jest od określonego zachowania Wnioskodawcy, polegającego na zapewnieniu produktom dostawcy odpowiedniego eksponowania i reklamy oraz zobowiązania się Wnioskodawcy do nabywania od dostawcy produktów, które są następnie sprzedawane w lokalu gastronomicznym prowadzonym przez Wnioskodawcę, to czynności te mają charakter działań promocyjno-marketingowych zmierzających do zwiększenia (intensyfikacji) poziomu sprzedaży towarów i należy uznać je za świadczenie usług, zgodnie z powołanym art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem otrzymując premie pieniężne będące wynagrodzeniem za świadczenie usług, Wnioskodawca zobowiązany jest dokumentować je - zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - fakturą.”

Podobne stanowisko potwierdzające prawo do dokumentowania fakturą VAT świadczonych usług zajął DKIS w interpretacji indywidualnej z 7 listopada 2017 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.424.2017.1.JG.

Spółka wskazuje, że w Interpretacji indywidualnej A, DKIS potwierdził, że analogiczne czynności, z tym, że podejmowane przez A na rzecz innego organizatora sieci stanowią świadczenie usług, za które A otrzymuje wynagrodzenie.

Zatem, Państwa zdaniem, jeżeli spółka A otrzymuje wynagrodzenie za świadczenie usług stanowiących Działania na rzecz B opisane w pkt III stanu faktycznego powinna dokumentować przedmiotowe usługi - zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT - fakturami VAT.

Ad 3

Jak wskazano powyżej w uzasadnieniu do pytania 1 niniejszego wniosku zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem″, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Również art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że „świadczenie usług″ oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy VAT wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług″ ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów″. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy VAT, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym w zamian za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że B pośrednicząc w przekazywaniu Sklepom Zwrotu Kosztów, w sytuacji gdy Dostawcy „finansują” Sklepom straty, które poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż maksymalna, nie otrzymuje wynagrodzenia w zamian za świadczenie usług.

Po pierwsze, w niniejszym przypadku, Państwa zdaniem, nie dochodzi do świadczenia usług. B zobowiązuje się wobec Dostawcy jedynie do przekazania (za pośrednictwem A) na rzecz Sklepów Zwrotu Kosztów i informowania Dostawcy czy Sklepy sprzedają Towary po cenach nie wyższych niż ceny maksymalne. Państwa zdaniem, nie stanowi to świadczenia usług na rzecz Dostawcy.

Po drugie, B nie otrzymuje wynagrodzenia. Pełni on razem z A jedynie funkcję podmiotu pośredniczącego w Zwrocie Kosztów, a więc tylko przekazuje do Sklepu Zwrot Kosztów otrzymany od Dostawcy.

Należy zwrócić uwagę, że B w ramach Modelu Zwrotu Kosztów nie uczestniczy w obrocie Towarem, wobec czego Zwrot Kosztów nie będzie stanowił rabatu w rozumieniu 29a ust. 10 pkt 1 ustawy VAT (ani rabatu pośredniego).

W konsekwencji, Państwa zdaniem, pomiędzy Dostawcą a B nie dochodzi do świadczenia usług, a wobec czego B nie ma prawa dokumentować takich transakcji fakturami VAT.

Wskazują Państwo, że w Interpretacji indywidualnej A, DKIS potwierdził, że analogiczne czynności tj. przekazywanie zwrotu kosztów od Dostawców na rzecz sklepów detalicznych, z tym że z udziałem innego organizatora sieci i A jako podmiotów pośredniczących nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług. A zatem, Państwa zdaniem, również Zwrot Kosztów w relacji Dostawca - B nie powinien być dokumentowany fakturą VAT.

Reasumując, otrzymany przez B Zwrot Kosztów, który przekazywany jest w dalszej kolejności za pośrednictwem A do Sklepów (tj. opisany w stanie faktycznym Zwrot Kosztów w relacji Dostawca - B) nie stanowi czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy VAT, a zatem B nie ma obowiązku dokumentowania otrzymywanego Zwrotu Kosztów fakturami VAT.

Ad 4

Z powołanych powyżej w uzasadnieniu do pytania 1 niniejszego wniosku definicji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, art. 8 ust. 1 ustawy VAT, art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług″ ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów″. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy VAT, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym w zamian za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Dostawca „finansuje” Sklepom straty, które poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż maksymalna, to A (podobnie jak B) pośrednicząc w przekazywaniu Sklepom Zwrotu Kosztów, nie otrzyma wynagrodzenia w zamian za świadczenie usług.

Po pierwsze, w niniejszym przypadku Państwa zdaniem nie dochodzi do świadczenia usług. A zobowiązuje się wobec B jedynie do przekazania na rzecz Sklepów Zwrotu Kosztów i informowania B czy Sklepy sprzedają Towary po cenach nie wyższych niż ceny maksymalne. Państwa zdaniem, nie stanowi to świadczenia usług na rzecz B.

Po drugie, A nie otrzymuje wynagrodzenia. Pełni On razem z B jedynie funkcję podmiotu pośredniczącego w Zwrocie Kosztów, a więc tylko przekazuje do Sklepu Zwrot Kosztów otrzymany od Dostawcy.

Należy zwrócić uwagę, że A w ramach Modelu Zwrotu Kosztów nie uczestniczy w obrocie Towarem, wobec czego Zwrot Kosztów nie będzie stanowił rabatu w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy VAT (ani rabatu pośredniego).

W konsekwencji, Państwa zdaniem, pomiędzy B a A nie dochodzi do świadczenia usług, wobec czego A nie ma prawa dokumentować takich transakcji fakturami VAT.

Spółka wskazuje, że w Interpretacji indywidualnej A, DKIS potwierdził, że analogiczne czynności tj. przekazywanie zwrotu kosztów od Dostawców na rzecz sklepów detalicznych, z tym że z udziałem innego organizatora sieci i A jako podmiotów pośredniczących nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług. A zatem, Państwa zdaniem, również Zwrot Kosztów w relacji B - A nie powinien być dokumentowany fakturą VAT.

Reasumując, otrzymany przez A Zwrot Kosztów, który przekazywany jest w dalszej kolejności do Sklepów (tj. opisany w stanie faktycznym Zwrot Kosztów w relacji B - A) nie stanowi czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy VAT, a zatem A nie ma obowiązku dokumentowania otrzymywanego Zwrotu Kosztów fakturami VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy przy tym podkreślić, że aby dana czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi zostać wykonywana przez podatnika tego podatku.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z opisu sprawy wynika, że A oraz B należą do grupy kapitałowej tj. Grupy, prowadzącej m.in. sieci sklepów detalicznych oraz współpracującej z tysiącami niezależnych partnerów w całej Polsce.

B jest organizatorem sieci partnerskiej, który na podstawie umów o współpracy współpracuje z przedsiębiorcami prowadzącymi Sklepy. Sklepy sprzedają Towar(y) klientom detalicznym (najczęściej konsumentom) w ramach sieci partnerskiej. Sprzedawane klientom detalicznym Towar Sklepy kupują zazwyczaj od sprzedawców z Grupy, będących hurtowymi dystrybutorami Towarów (Dystrybutorzy). Dystrybutorzy kupują zaś Towary w ilościach hurtowych od dostawców, którzy najczęściej są ich producentami (Dostawcy). Może się też zdarzyć, że Sklepy będą kupować Towar bezpośrednio od Dostawców (w tym innych dystrybutorów spoza Grupy), czego A nie będzie miał możliwości zweryfikować.

Dostawcy współpracujący z podmiotami z Grupy realizują Akcje promocyjne, w tym także za pomocą nowoczesnego systemu informatycznego. B jest organizatorem sieci w ww. Akcjach promocyjnych.

Akcje Promocyjne będą realizowane w Sklepach za pośrednictwem m.in. Aplikacji Sklepowej oraz Platformy. Aplikacja Sklepowa oznacza oprogramowanie udostępniane przez A przedsiębiorcom prowadzącym Sklepy, pozwalająca w szczególności na: rejestrowanie transakcji nabycia Towaru przez klienta, przekazywania danych dotyczących Akcji Promocyjnych do systemu sklepowego oraz zbieranie danych transakcyjnych z kas rejestrujących transakcje w Sklepach i przesyłanie ich do A. Platforma oznacza natomiast rozwiązanie informatyczne udostępnione przez A m.in. Sklepom oraz B i w szczególności obejmuje narzędzia do zakładania Akcji Promocyjnych, generowania regulaminów promocji i obsługi zgłoszeń serwisowych.

Zatem realizacja Akcji Promocyjnej będzie wyglądała następująco:

a) A opublikuje informacje o danej Akcji Promocyjnej na Platformie i zapewni Sklepom możliwość przystąpienia do Akcji Promocyjnej,

b) Sklepy będą mogły zaakceptować warunki Aplikacji Promocyjnej, w tym regulamin promocji za pomocą Platformy. W ten sposób pomiędzy A a Sklepem zawarta zostanie umowa zlecenie na realizację danej Akcji Promocyjnej.

Następnie, informacja o Akcji Promocyjnej może być wyświetlana przez A w aplikacji mobilnej. Aplikacja mobilna oznacza aplikację (…) udostępnianą klientom detalicznym (najczęściej konsumentom) przez A (administrowaną przez B), zawierającą w szczególności informacje dotyczące Akcji Promocyjnych realizowanych w danych Sklepach oraz obejmującą również możliwość przystąpienia przez klienta i korzystania z programu lojalnościowego, którego organizatorem jest A (Aplikacja Mobilna).

W warunkach Akcji Promocyjnej może zostać zastrzeżone, że sprzedaż przez Sklepy Towarów zawierających najczęściej znak towarowy Dostawcy ma odbywać się po cenie nie wyższej niż określona cena maksymalna Towarów. W takiej sytuacji Sklepy zobowiążą się do sprzedaży Towarów po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. Natomiast, Dostawcy będą zwracać Sklepom za pośrednictwem B i A koszty związane ze sprzedażą Towarów po cenie nie wyższej niż cena maksymalna tzw. cash-back (Zwrot Kosztów). Otrzymanie Zwrotu Kosztów jest niezależne od tego, czy Sklep dokonał zakupu Towaru od Dystrybutora (tj. podmiotu z Grupy), Dostawcy, czy też innego podmiotu (Zwrot Kosztów jest naliczany w oparciu o dane sprzedażowe z paragonów fiskalnych w Sklepach). Zatem, Dostawcy przekazują Sklepom Zwrot Kosztów bez wiązania go bezpośrednio z własną sprzedażą. Model przeprowadzenia Akcji Promocyjnych zakłada, że Dostawcy, co do zasady, nie mają bezpośredniej relacji handlowej i prawnej ze Sklepami w zakresie, którego dotyczy Akcja Promocyjna.

Przyjęty Model Zwrotu Kosztów prezentuje się następująco:

a) B oraz A będą pośredniczyć w Zwrocie Kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów. Zwrot Kosztów ma „sfinansować” Sklepom stratę, którą poniosły sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna;

b) Zwrot Kosztów będzie przekazywany przez Dostawców do B, następnie B przekaże Zwrot Kosztów do A, a A przekaże Zwrot Kosztów Sklepom;

c) Zwrot Kosztów będzie równy stracie, jaką poniosą Sklepy sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna;

d) A będzie informowała B, a B Dostawców o utrzymywaniu w Sklepach cen maksymalnych sprzedawanych Towarów.

W związku z udziałem w organizacji Akcji Promocyjnych w Sklepach:

a) B zobowiąże się do podjęcia Działań na rzecz Dostawcy oraz do podjęcia czynności związanych ze Zwrotem Kosztów w relacji dostawca - B,

b) A zobowiąże się do wykonania Działań na rzecz B oraz do podjęcia czynności związanych ze Zwrotem Kosztów w relacji B - A,

c) Sklepy zobowiążą się do podjęcia Działań na rzecz A oraz do podjęcia czynności związanych ze Zwrotem Kosztów w relacji A - Sklepy.

Wątpliwości Zainteresowanych w pierwszej kolejności dotyczą kwestii udokumentowania fakturami wystawianymi przez:

· B na rzecz Dostawcy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

· A na rzecz B (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z powołanych powyżej przepisów, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

· w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

· świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/91 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto, TSUE przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem, pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Podsumowując należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to odpłatne świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że B zobowiąże się wobec Dostawcy m.in. do świadczenia za wynagrodzeniem opisanych Działań tj. na rzecz Dostawcy. Zatem B otrzymuje wynagrodzenie za wyświadczone usługi stanowiące Działania na rzecz Dostawcy.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami przez B na rzecz Dostawcy a wypłaconym wynagrodzeniem. Wobec powyższego, otrzymane przez B wynagrodzenie będzie stanowiło wynagrodzenie za usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, świadczone przez B na rzecz Dostawców, które będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem Działania na rzecz Dostawców podejmowane przez B będą stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Również, A działając jako podwykonawca B zobowiąże się wobec B m.in. do realizacji Działań tj. na rzecz B. Zatem A również otrzymuje wynagrodzenie za wyświadczone usług stanowiące Działania na rzecz B.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami przez A na rzecz B a wypłaconym przez B wynagrodzeniem. Wobec powyższego, otrzymane przez A wynagrodzenie będzie stanowiło wynagrodzenie za usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, świadczone przez A jako podwykonawca na rzecz B, które będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem Działania na rzecz B podejmowane przez A będą stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawarte w Dziale XI rozdziale 1 ustawy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast w myśl art. 106b ust. 2 ustawy:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Według art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w przewidzianym przepisem terminie.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 pkt 1-17 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;

2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12. stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15. kwotę należności ogółem;

16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:

a) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub

b) w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty

- wyrazy „metoda kasowa″;

17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie″.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w zaistniałej sytuacji, skoro:

· B świadczy usługi na rzecz Dostawców, za które otrzymuje wynagrodzenie oraz

· A, jako podwykonawca B, świadczy usługi na rzecz B, za które otrzymuje wynagrodzenie,

to czynności te powinny zostać udokumentowane poprzez wystawienie faktury.

W konsekwencji, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 wniosku, zgodnie z którym Działania na rzecz Dostawcy, które B świadczy na rzecz Dostawcy powinny zostać udokumentowane fakturami, w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, wystawianymi przez podmiot świadczący przedmiotowe usługi, a więc przez B należało uznać za prawidłowe.

Również Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 wniosku, zgodnie z którym Działania na rzecz B, które A świadczy na rzecz B powinny zostać udokumentowane fakturami, w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, wystawianymi przez podmiot świadczący przedmiotowe usługi, a więc przez A, należało uznać za prawidłowe.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy Zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług VAT, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą, jeżeli:

· B uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji Dostawca - B, w wyniku czego B otrzymuje od Dostawcy Zwrot Kosztów, który przekazuje następnie za pośrednictwem A do Sklepów (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

· A uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji B – A, w wyniku czego A otrzymuje od B (działającego jako podmiot pośredniczący Dostawcy) Zwrot Kosztów, który przekazuje następnie do Sklepów (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Jak już wyżej wskazano, przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie jest usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za świadczenia wykonane przez dany podmiot. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należałoby potraktować jako wynagrodzenie za usługę. W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji, zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usługi. W konsekwencji powinno być ono opodatkowane podatkiem VAT.

Jak już wyżej wskazano aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Jak wynika z powyższej analizy art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie stanowi, co do zasady, usługę. Muszą być jednak przy tym spełnione następujące warunki:

· istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

· wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy,

· istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi,

· odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

· istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zaprezentowana argumentacja w przedmiocie wzajemności świadczeń jako warunku koniecznego do uznania usługi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje szerokie poparcie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych, jak i w powołanym już powyżej orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Szczególnie trafnie kwestię tę ujął WSA w Kielcach w wyroku z 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12, w którym stwierdził, że „Świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Aby usługa podlegała obowiązkowi podatkowemu z tytułu VAT koniecznym warunkiem jest, by świadczona była odpłatnie, przy czym pomiędzy czynnością podlegającą opodatkowaniu (usługą), a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej wyświadczenia musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek”.

Z kolei w wyroku C-246/08 TSUE przypomniał, że jeżeli działalność usługodawcy polega wyłącznie na świadczeniu usług bez bezpośredniego świadczenia wzajemnego, brak jest podstawy opodatkowania i usługi te nie podlegają tym samym podatkowi VAT (teza 43). Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy, jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (teza 44).

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że aby czynność podlegała obowiązkowi zapłaty podatku, musi mieć miejsce dostawa towarów lub świadczenie usług, które podatnik działający w takim charakterze dokonuje odpłatnie na terytorium państwa członkowskiego.

W opisie sprawy wskazano, że Sklepy, w ramach Akcji Promocyjnych, zobowiążą się do sprzedaży Towarów Dostawców po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. Dostawcy za pośrednictwem A i B dokonają Zwrotu Kosztu Sklepom, związanych z ww. sprzedażą. W Modelu Zwrotu Kosztów, Dostawcy przekażą Zwrot Kosztów do B, następnie B przekaże ten Zwrot do A, a A przekaże go Sklepom. Zwrot Kosztów będzie równy stracie, jaką poniosą Sklepy sprzedając Towary na warunkach opisanych w Akcji Promocyjnej. Z wniosku wynika również, że Zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia należnego B, A lub odpowiednio Sklepom z tytułu jakiegokolwiek odrębnego świadczenia. W szczególności nie stanowią wynagrodzenia za Działania na rzecz Dostawcy, Działania na rzecz B, czy też Działania na rzecz A. B i A pośredniczą jedynie w przekazywaniu Zwrotu Kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów. A i B nie będą uczestniczyć w obrocie Towarem.

W przedstawionych okolicznościach sprawy w związku ze Zwrotem Kosztów, o których mowa powyżej nie jest możliwe zidentyfikowanie jakiegokolwiek świadczenia, które mogłoby stanowić przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług po stronie Organizatora sieci jak i po stronie Wnioskodawcy.

Jak bowiem wynika z wniosku, w ramach Zwrotu Kosztów nie będzie realizowane żadne dodatkowe świadczenie, z tytułu którego wynagrodzeniem byłyby kwoty wypłacane w ramach Zwrotu Kosztów. B pełni jedynie rolę podmiotu pośredniczącego w przekazaniu Zwrotu Kosztów, otrzymujących ten Zwrot Kosztów od Dostawców tylko i wyłącznie w celu przekazania go Sklepom (za pośrednictwem A) w tej samej wysokości.

W rezultacie, uznać należy, że Zwrot Kosztów otrzymywany przez B, który przekazywany jest w dalszej kolejności za pośrednictwem A do Sklepów (Zwrot kosztów w relacji Dostawca – B) nie będzie stanowił po stronie B czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na brak możliwości zidentyfikowania przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT (brak dostawy towarów, świadczenia usług w rozumieniu ustawy).

Również A – analogicznie jak B – pośredniczy w przekazywaniu przez Dostawców na rzecz Sklepów Zwrotu Kosztów, które to koszty ponoszą te Sklepy sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. A pełni jedynie rolę podmiotu pośredniczącego w przekazywaniu Zwrotu Kosztów, otrzymujących ten Zwrot Kosztów od Dostawców tylko i wyłącznie w celu przekazania w tej wysokości do Sklepów.

W konsekwencji, jeżeli A uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji B – A, w wyniku czego A otrzymuje od B Zwrot Kosztów, który przekazuje następnie do Sklepów, to taki Zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towarów ani za świadczenie usług.

W konsekwencji, skoro ww. czynność nie będzie stanowić dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy, ani wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, to ww. czynność nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Przywołany wyżej przepis art. 106b ust. 1 ustawy wskazuje jednoznacznie, w jakich sytuacjach podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury. Obowiązek ten występuje w sytuacji dokonania sprzedaży, jak również innych czynności wskazanych w tym przepisie.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Wskazać w tym miejscu należy, że w świetle art. 7 oraz art. 8 ustawy, przekazanie środków pieniężnych nie stanowi czynności, która dla celów ustawy o podatku od towarów i usług mogłaby zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów bądź świadczenie usług tj. jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynika to z faktu, że środki pieniężne nie spełniają definicji towaru, tym samym ich przekazanie nie może stanowić dostawy towarów, jak również nie można uznać, że samo przekazanie środków pieniężnych stanowi świadczenie usług.

Podsumowując, jeżeli B uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów, w wyniku czego B otrzymuje od Dostawcy Zwrot Kosztów (który przekazuje za pośrednictwem A następnie w tej samej wysokości do Sklepów), to taki Zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towarów/świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Skoro zatem taki Zwrot Kosztów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą, na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy.

Również jeżeli A uczestniczy w Modelu Zwrotu Kosztów i podejmuje czynności będące Zwrotem Kosztów w relacji B – A, w wyniku czego A otrzymuje od B (działającej jako podmiot pośredniczący Dostawcy) Zwrot Kosztów (który przekazuje następnie do Sklepów), to taki Zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towarów/świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Skoro zatem taki Zwrot Kosztów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą, na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy.

Zatem Państwo stanowisko w zakresie pytań nr 4 i 5 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem niniejsze rozstrzygnięcie oparto w szczególności na informacji, że „B zobowiąże się wobec Dostawcy, że jako podmiot pośredniczący będzie uczestniczyć w Zwrocie Kosztów (tzw. cash-back) przez Dostawców na rzecz Sklepów, który to Zwrot Kosztów ma rekompensować Sklepom stratę (koszty), jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. Zwrot będzie następował w formule 1:1, tzn. całość kwoty otrzymanej od Dostawcy z tego tytułu zostanie przekazana za pośrednictwem B, a następnie za pośrednictwem A - Sklepom. Każdorazowo kwota straty (kosztów) kompensowana Zwrotem Kosztów będzie wskazana w danym regulaminie Akcji promocyjnej. Kwoty Zwrotu Kosztów nie stanowią wynagrodzenia dla B za Działania na rzecz Dostawcy (opisane w pkt I powyżej; „Zwrot Kosztów w relacji Dostawca-B″)” oraz na informacji, że: „(…) w przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów B i A nie będą uczestniczyć w obrocie Towarem”. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanych przez Wnioskodawcę pytań w zakresie podatku od towarów i usług. Inne kwestie, nieobjęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. W szczególności interpretacja nie rozstrzyga kwestii skutków podatkowych dla czynności realizowanych bezpośrednio między Dostawcami a Sklepami oraz rozliczeń między tymi podmiotami.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Informujemy ponadto, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytania nr 1, 2, 4 i 5 wniosku). W zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 7 wniosku) oraz w zakresie podatku od towarów i usług (pytania nr 3, 6 i 8) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).