0114-KDIP1-1.4012.600.2022.2.AWY

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania zapłaty Wynagrodzenia na podstawie Aneksu do Umowy za wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, a tym samym prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej z tego tytułu przez Wynajmującego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca, Spółka lub Najemca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT (podatek od towarów i usług)), o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.); (dalej: Ustawa VAT), jak również podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.); (dalej: Ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)).

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, usług w zakresie audytu finansowego, usług rachunkowo-księgowych oraz usług centrów telefonicznych (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła 28 lutego 2018 r. umowę najmu powierzchni biurowej (dalej: Umowa lub Umowa Najmu), na mocy której Wnioskodawca uzyskał przestrzeń biurową w budynku „(…)” na kondygnacji 3, 4, 5 oraz 6 do wyłącznego korzystania oraz część wspólną wskazanego budynku do współkorzystania z pozostałymi użytkownikami budynku (dalej: Przedmiot najmu). Na podstawie zawartej Umowy Najmu, Spółka zobowiązała się do uiszczania wynajmującemu Przedmiot najmu (dalej: Wynajmujący) czynszu i opłat określonych w postanowieniach umownych, odebrania od Wynajmującego Przedmiotu najmu oraz używania go zgodnie z jego przeznaczeniem.

W związku z reorganizacją przedsiębiorstwa i związanym z tym zmniejszonym zapotrzebowaniem na przestrzeń biurową, Spółka podjęła decyzję o zwrocie jednej z części Przedmiotu Najmu tj. powierzchni biurowej położonej na 4 piętrze (5 kondygnacji) (dalej: Lokal) Wynajmującemu przed zakończeniem trwania Umowy Najmu.

W Umowie Najmu wskazano, że w przypadku wypowiedzenia Umowy Najmu w zakresie części Przedmiotu Najmu, Najemca zobowiązany jest do doręczenia wypowiedzenia Wynajmującemu oraz uiszczenia opłaty w wysokości 70% czynszu najmu brutto oraz 70% opłat eksploatacyjnych brutto należnych za część tego Lokalu, którego wypowiedzenie dotyczy, za cały okres od dnia rozwiązania Umowy najmu do dnia końca okresu najmu wskazanego w Umowie.

Jak wynika z Umowy najmu, Najemca ma prawo do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 12-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia rozpoczyna swój bieg od dnia łącznego spełnienia warunków – doręczenia wypowiedzenia Wynajmującemu oraz zapłaty przez Najemcę opłaty w wysokości 70% czynszu najmu brutto oraz 70% opłat eksploatacyjnych brutto należnych za część lokalu, której wypowiedzenie dotyczy, za cały okres od dnia rozwiązania Umowy najmu do końca okresu najmu, na jaki Umowa została zawarta.

W celu poniesienia jak najmniejszych kosztów finansowych decyzji, związanej z rezygnacją z dalszego najmu Lokalu, Spółka postanowiła zawiązać z Wynajmującym porozumienie wcześniejszego rozwiązania Umowy w formie Aneksu do Umowy (dalej: Aneks lub Aneks do Umowy).

Celem zawiązania Aneksu do Umowy Najmu było skrócenie okresu najmu w zakresie części Przedmiotu najmu dotyczącego Lokalu. Wynajmujący wyraził zgodę na zmniejszenie wynikającego z Umowy Przedmiotu Najmu poprzez skrócenie okresu wykonywania Umowy Najmu w zakresie wynajmu Lokalu pod warunkiem, iż Spółka zapłaci Wynajmującemu określone wynagrodzenie powiększone o podatek VAT na podstawie uprzednio wystawionej przez Wynajmującego faktury VAT (dalej: Wynagrodzenie).

Spółka i Wynajmujący postanowili, że opisana w niniejszym Aneksie modyfikacja Umowy Najmu będzie skuteczna wyłącznie pod warunkiem, iż Najemca należycie wykona swoje obowiązki związane z zapłatą Wynagrodzenia. Ponadto Strony wskazały w Aneksie, że „brak uznania na rachunku bankowym Wynajmującego kwoty Wynagrodzenia (w tym VAT) w terminie wynikającym z ust. 1 powoduje, iż wszelkie oświadczenia Stron złożone w niniejszym Aneksie będą nieważne (pozbawione skutku prawnego w postaci ograniczenia przedmiotu najmu poprzez skrócenie okresu najmu w stosunku do Lokalu zdawanego).”

Wobec powyższych okoliczności, Strony w ramach łączącego je stosunku prawnego zgodnie ustaliły, że zapłata Wynagrodzenia zgodnie z treścią wskazaną w Aneksie do Umowy, wyczerpuje roszczenia Wynajmującego związane z ograniczeniem Przedmiotu Najmu w stosunku do Lokalu oraz roszczenie o zapłatę czynszu za najem Lokalu w okresie skróconego najmu tej powierzchni, jak również stanowi wynagrodzenie Wynajmującego za powstrzymanie się od dochodzenia tych roszczeń. Ponadto Wynajmujący oświadczył w Aneksie, że bez takiego zobowiązania Najemcy nie zawarłby niniejszego Aneksu do Umowy.

Zgodnie z postanowieniami Aneksu do Umowy, przewidziana w nim modyfikacja Umowy Najmu będzie skuteczna wyłącznie pod warunkiem, że Najemca wykona swoje obowiązki związane z zapłatą Wynagrodzenia.

Spółka po otrzymaniu faktury VAT, uiściła wskazane Wynagrodzenie, czym wypełniła zobowiązania umowne ciążące na Niej, a tym samym skutecznie skróciła okres wykonywania Umowy Najmu w zakresie przedmiotowego Lokalu.

Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług

Czy zapłata Wynagrodzenia na podstawie Aneksu do Umowy, stanowi wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, a tym samym czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury VAT wystawionej przez Wynajmującego dokumentującej obciążenie Spółki Wynagrodzeniem?

Państwa stanowisko w sprawie

Zapłata Wynagrodzenia na podstawie Aneksu do Umowy stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, a tym samym Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury VAT wystawionej przez Wynajmującego dokumentującej obciążenie Spółki Wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Transakcja zawarta pomiędzy Spółką, a Wynajmującym jest transakcją krajową podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT przywołanym powyżej.

W kontekście wypłaconego przez Spółkę Wynagrodzenia nie doszło natomiast do dostawy towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 powyżej, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zatem zauważyć, że świadczenie usługi może polegać zarówno na aktywnym działaniu, jak i na zaniechaniu wykonania określonych działań (tolerowaniu pewnej sytuacji). W efekcie, celem Ustawy VAT jest objęcie opodatkowaniem wszelkich świadczeń, u których podstaw leży ekwiwalentność.

Aby zaistniała więc możliwość uznania określonego świadczenia za usługę, w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, muszą wystąpić następujące przesłanki:

1. możliwe jest zidentyfikowanie określonego świadczenia;

2. istnieje bezpośredni beneficjent tego świadczenia;

3. nabywca odnosi konkretną, możliwą do ustalenia korzyść;

4. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy w postaci wypłaty wynagrodzenia (istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym wynagrodzeniem);

5. pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą istnieje stosunek prawny, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne - tj. obie strony wyrażają wolę wymiany świadczeń.

Jeśli zatem dane rozliczenie spełnia łącznie powyższe przesłanki, stanowi ono usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w związku z podjęciem przez Spółkę decyzji o zwrocie części wynajmowanej przestrzeni („Lokalu”) przed zakończeniem trwania Umowy Najmu, strony transakcji doszły do porozumienia, na mocy którego Wynajmujący wyraził zgodę na zmianę warunków Umowy Najmu, natomiast Spółka zobowiązała się w zamian do zapłaty Wynagrodzenia. Tym samym należy uznać, że mamy do czynienia z wyrażeniem przez Wynajmującego zgody na odstępstwo od Umowy przez Spółkę, która występuje w tym przypadku jako bezpośredni beneficjent dokonanej czynności.

Nabywca, w tym przypadku Spółka, odnosi konkretną możliwą do ustalenia korzyść w postaci wyrażenia przez Wynajmującego zgody na modyfikację Umowy Najmu w zakresie przedmiotu (zmniejszenie wynajmowanej powierzchni) i okresu obowiązywania (skrócenie terminu obowiązywania w stosunku do części powierzchni). Wysokość korzyści będzie odpowiadała różnicy pomiędzy sumą czynszu najmu i opłat, do których poniesienia zobowiązany byłby Wnioskodawca za cały okres trwania Umowy Najmu, a wysokością ustalonego w Aneksie do Umowy Wynagrodzenia. Świadczeniu, jakim jest tolerowanie pewnego stanu rzeczy i zgoda na odstępstwo od pierwotnej Umowy, towarzyszy świadczenie wzajemne, którym jest Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wynajmującego. Widoczny jest zatem bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem, a otrzymanym wynagrodzeniem.

Pomiędzy Spółką, a Wynajmującym istnieje stosunek prawny, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne. Obie strony wyraziły bowiem wolę wymiany świadczeń, co zostało wyrażone na piśmie w Aneksie do pierwotnie zawartej Umowy Najmu.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wyrażenie przez Wynajmującego zgody na modyfikację warunków wynikających z Umowy, spełnia powyżej wymienione warunki (w szczególności ma charakter ekwiwalentności o wymiernej wartości) stanowiąc tym samym świadczenie usługi w rozumieniu Ustawy VAT.

Do wskazania, czy dana transakcja podlega opodatkowaniu VAT, niezbędne jest również określenie czy wypłacona należność stanowi ogólnie rozumianą karę umowną, wypłaconą w zamian za niewłaściwą realizację warunków umownych. Zapłata kary umownej jest czynnością jednostronną o charakterze odszkodowawczym, a co za tym idzie - jej zapłata nie wiąże się z otrzymaniem przez nabywcę jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego w postaci dostawy towarów, czy to świadczenia usług.

Z postanowień art. 361 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm ); (dalej: K.C.) wynika, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2 ww. artykułu).

Na podstawie ww. przepisu odszkodowanie uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy lub umowa łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem, a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Ponadto, jak wskazuje art. 471 K.C., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zatem, szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Zatem, do określenia charakteru odszkodowawczego świadczenia niezbędne jest wystąpienie szkody po jednej ze stron stosunku prawnego, co daje prawo do rekompensaty z drugiej ze stron transakcji. W przypadku tak rozumianej rekompensaty nie występuje żadne świadczenie ekwiwalentne, co ma miejsce natomiast przy świadczeniu usług.

Również z punktu widzenia podatku VAT, kluczowy jest charakter świadczenia oraz występowanie ekwiwalentności. W rzeczywistości bez znaczenia pozostają kwestie czysto formalne, jak np. nazwa płatności czy też fakt udokumentowania świadczenia fakturą.

Tym samym, kary umowne mające charakter typowo odszkodowawczy niemające cech świadczenia wzajemnego, nie stanowią wynagrodzenia za dostawę towaru bądź świadczenie usług, o których mowa w art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 Ustawy VAT i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu VAT podlegać będą natomiast takie należności, które będą nosiły znamiona ekwiwalentności oraz będą przedstawiały wymierną wartość dla stron stosunku prawnego, tj. takie którym towarzyszyć będzie dostawa towarów, bądź (tak jak w niniejszym przypadku) świadczenie usług.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w tym m in. w interpretacji z dnia 9 listopada 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.640.2020.1.KT, w której organ wskazał: „Opłata dodatkowa dokonana przez Sprzedawcę na rzecz Odbiorcy za nieodebranie minimalnej ilości paliwa gazowego 9.0 stanowią/będą stanowić wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2020 r., sygn. 0112-KDIL3.4012.108.2020.2.EW, w której organ wskazał, że zapłata należności należnej w związku z rozwiązaniem zawartej umowy pieniężnej za porozumieniem stron spełnia przesłanki „istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Zdaniem organu „czynność w postaci tolerowania (akceptacji) czynności utraconych korzyści w związku z rozwiązaniem umowy za wynagrodzeniem jest świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tak uzyskane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.”

Podobnie również w interpretacji z dnia 4 sierpnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.149.2017.1.MP, gdzie organ wskazał: „Klauzula „bierz lub płać” znajdująca powszechnie zastosowanie w obrocie gospodarczym związanym z dostarczaniem gazu jest umową, w której świadczenie dostawcy gazu polega alternatywnie na gotowości do dostarczenia gazu w każdej chwili, w tym na utrzymaniu w gotowości urządzeń przesyłowych, mocy przesyłowych, infrastruktury technicznej oraz pracowników dostawcy, bądź na dostarczeniu gazu. W niniejszej sprawie zasada wzajemności świadczeń znajduje pełne zastosowanie. Świadczeniu w postaci dostawy gazu odpowiada obowiązek zapłaty wynagrodzenia, a zatem korelacja obowiązków stron nie budzi wątpliwości. Natomiast w przypadku, gdy z przyczyn leżących po stronie odbiorcy gaz nie zostanie odebrany, mimo utrzymywania po stronie dostawcy stanu gotowości przez cały okres obowiązywania przedmiotowej klauzuli, świadczeniem ekwiwalentnym odbiorcy gazu za otrzymanie gotowości dostaw jest obowiązek zapłaty kwoty odpowiadającej części umówionego wynagrodzenia. Zapłata za nieodebrany gaz ma na celu pokrycie kosztów utrzymania infrastruktury przesyłowej, kosztów personelu oraz rezerwacji mocy (…). W konsekwencji, opłaty otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu nieodebrania minimalnych ilości gazu, ustalone przy zastosowaniu mechanizmu TOP, Soft TOP oraz sellback stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem”.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znajduje odzwierciedlenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2013 r., sygn. I FSK 552/12, w którym sąd wskazał, iż: „Stanowi ona wyraz rygorystycznie rozumianej zasady pacta sunt servanda oraz zasady realnego wykonania zobowiązań. Zakłada bowiem powstanie obowiązku zapłaty już w związku ze zgodnym z umową zaoferowaniem spełnienia świadczenia przez kontrahenta, tzn. w związku z faktem gotowości spełnienia świadczenia. Jeżeli druga strona nie odbierze świadczenia, to i tak powstaje po jej stronie obowiązek zapłaty kwoty ustalonej w umowie. Do powstania obowiązku zapłaty nie mają znaczenia przyczyny nieodebrania zaoferowanego świadczenia. Nawet jeżeli następuje to z powodu okoliczności, za które kontrahent nie ponosi odpowiedzialności, nie zwalnia go to z obowiązku spełnienia swojego świadczenia pieniężnego”.

Co istotne, potwierdzeniem aktualności opisanej powyżej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego jest także niedawny wyrok z dnia 7 października 2020 r. w sprawie o sygn. akt: I FSK 22/18, w którym Naczelny Sąd Administracyjny przyznał, że kary umowne należne franczyzodawcy z tytułu tolerowania przez niego czynności wcześniejszego rozwiązania umowy franczyzy przez franczyzobiorcę, stanowią wynagrodzenie za usługi świadczone przez franczyzodawcę na rzecz franczyzobiorcy, podlegające opodatkowaniu VAT. Motywując swoje rozstrzygnięcie, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że skoro płatność kary umownej następuje w zamian za rozwiązanie umowy przed czasem, to świadczenie franczyzodawcy stanowi zgodę na wcześniejsze rozwiązanie umowy za wynagrodzeniem, podlegające opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca zauważa zatem, że na podstawie ww. przesłanek oraz przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że świadczenie pieniężne na rzecz Wynajmującego będzie świadczeniem ekwiwalentnym, ponieważ wskutek uiszczenia przez Spółkę Wynagrodzenia, na które strony stosunku prawnego się umówiły, występuje świadczenie wzajemne w postaci udzielenia modyfikacji Umowy Najmu w zakresie przedmiotu (zmniejszenie wynajmowanej powierzchni) i okresu obowiązywania (skrócenie terminu obowiązywania w stosunku do części powierzchni), co przynosi Spółce wymierną korzyść w postaci braku obowiązku zapłaty czynszu i opłat do których uiszczenia byłby zobowiązany Wnioskodawca, wynikających z Umowy przed jej aneksowaniem. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy wynagrodzenie zapłacone przez Spółkę stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi w związku z udzieleniem przez Wynajmującego zgody na modyfikację Umowy Najmu.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że nawet w przypadku, gdy dane świadczenie nosi pewne znamiona świadczenia odszkodowawczego, jeżeli przynosi wymierną korzyść, jest ekwiwalentne i jest wynikiem zgody stron stosunku prawnego, stanowi usługę w rozumieniu Ustawy VAT Stanowisko takie wynika m.in. z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 sierpnia 2020 r. o sygn. 0114-KDIP4-1.4012.268.2020.1.RMA, w której organ podatkowy wskazał, że jeżeli zaniechanie pewnych czynności za „odszkodowaniem” przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi - co do której istnieje zgoda stron - takie działanie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinno być uznane za usługę. Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie”.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż udzielenie przez Wynajmującego zgody na skrócenie okresu najmu Lokalu na podstawie Aneksu do Umowy w zamian za zapłatę Wynagrodzenia należy uznać za zapłatę za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, a tym samym stwierdzić, iż Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury VAT wystawionej przez Wynajmującego.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem Tym samym Wynajmujący świadczący na rzecz Spółki usługę jak wyżej, zobowiązany był do udokumentowania tej czynności poprzez fakturę VAT (zgodnie z postanowieniami Aneksu do Umowy).

Co więcej, zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku wykorzystania towarów i usług w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Zwolnienie natomiast nie znajduje zastosowania, gdy dana transakcja, nie podlega podatkowi VAT bądź jest zwolniona z opodatkowania.

Przekładając zatem powyższe na sytuację Spółki, dochodzi do świadczenia usług, które podlegają opodatkowaniu, a sam wydatek w postaci zapłaty Wynagrodzenia jest niewątpliwie wydatkiem pośrednio związanym z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Tym samym należy uznać, że będzie miała ona prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Wynajmującego w myśl art. 86 ust. 1 Ustawy VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Pojęcie świadczenia usług ma więc bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Jednocześnie należy podkreślić, że czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE wyrażonym w szeregu orzeczeń (por. C-16/93, C-89/81, C-154/80, C-498/99) za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu, uważane mogą być takie sytuacje, w których istnieje bezpośredni związek pomiędzy daną czynnością a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem.

W orzeczeniu C-154/80 Trybunał stwierdził, że podstawą opodatkowania z tytułu wykonania usługi „jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie za usługę i że usługa jest tym samym opodatkowana tylko, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem”. Do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie zidentyfikowanego odbiorcy usługi, beneficjenta danej czynności, przy czym aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności w zamian za wynagrodzenie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy ta czynność skutkuje uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Podsumowując, świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego świadczona jest usługa. Ponadto pomiędzy świadczoną usługą a płatnością otrzymaną w zamian za tę usługę musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jest podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, usług w zakresie audytu finansowego, usług rachunkowo-księgowych oraz usług centrów telefonicznych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła Umowę Najmu powierzchni biurowej, na mocy której uzyskała przestrzeń biurową budynku na kondygnacji 3, 4, 5 i 6 do wyłącznego korzystania oraz część wspólną budynku do współkorzystania z pozostałymi użytkownikami.

W związku z reorganizacją przedsiębiorstwa podjęli Państwo decyzję o zwrocie jednej z części Przedmiotu Najmu, tj. Lokalu (powierzchni biurowej na 5 kondygnacji) przed zakończeniem trwania Umowy Najmu.

Zgodnie z Umową w przypadku wypowiedzenia części Przedmiotu Najmu, należy uiścić Wynajmującemu opłatę w wysokości 70% czynszu najmu brutto oraz 70% opłat eksploatacyjnych brutto należnych za część, której dotyczy wypowiedzenie za okres od rozwiązania Umowy do końca okresu najmu wskazanego w Umowie.

Aby ponieść jak najmniejsze koszty finansowe z tytułu podjętej przez Państwa decyzji, zawiązali Państwo z Wynajmującym Aneks do Umowy, którego celem było skrócenie okresu najmu w zakresie wynajmu Lokalu pod warunkiem zapłaty przez Państwa Wynajmującemu określonego Wynagrodzenia. Ustalili Państwo z Wynajmującym, że zapłata Wynagrodzenia wyczerpuje roszczenia Wynajmującego związane z ograniczeniem Przedmiotu Najmu w stosunku do Lokalu oraz roszczenie o zapłatę czynszu za najem Lokalu, jak również stanowi wynagrodzenie Wynajmującemu za powstrzymanie się od dochodzenia tych roszczeń. Wynajmujący oświadczył, że bez takiego zobowiązania nie zawarłby tego Aneksu do Umowy.

Jak wskazano wyżej, pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przy czym, nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT w rozumieniu przepisów ustawy VAT. Co do zasady, w orzecznictwie i praktyce organów podatkowych przyjmuje się, iż aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie trzy następujące warunki:

1. powinno istnieć określone świadczenie,

2. powinien istnieć bezpośredni beneficjent świadczenia,

3. świadczeniu usługodawcy powinno odpowiadać świadczenie wzajemne ze strony nabywcy, tj. beneficjenta świadczenia (wynagrodzenie).

Biorąc pod uwagę powyższe, w omawianych okolicznościach wskazane powyżej warunki należy uznać za spełnione, ponieważ:

1. istnieje świadczenie – w postaci skrócenia okresu wykonywania Umowy Najmu w zakresie wynajmu Lokalu i powstrzymania się Wynajmującego od dochodzenia roszczeń wskazanych w opisie sprawy,

2. bezpośrednim beneficjentem świadczenia jest Państwa Spółka,

3. ww. świadczeniu odpowiada określone w Aneksie do Umowy Wynagrodzenie.

Ponadto, aby stwierdzić, że przedmiotowe Wynagrodzenie stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, a nie rodzaj odszkodowania, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Zgodnie z art. 361 ustawy Kodeks cywilny:

§ 1. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

§ 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W myśl art. 362 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Stosownie do art. 363 ustawy Kodeks cywilny:

§ 1. Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

§ 2. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy, szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Istotą odszkodowań nie jest płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczeniem w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Ponadto należy wskazać na orzeczenie NSA z dnia 7 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 1664/12, w którym to wyroku Sąd powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r. sygn. akt III CZP 39/12, cytując ww. uchwałę: ,,kara umowna jest związana z odpowiedzialnością odszkodowawczą za szkodę spowodowaną niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania niepieniężnego (poszczególnymi przejawami nienależytego wykonania zobowiązania). Odstąpienie od umowy nie jest ani nienależytym wykonaniem zobowiązania, ani niewykonaniem zobowiązania, lecz wykonaniem przez jedną ze stron stosunku obligacyjnego uprawnienia prawnokształtującego, realizowanego na podstawie postanowienia zawartego w umowie wzajemnej (art. 395 § 1 i art. 492 k.c.), albo wynikającego z przepisów ustawy”.

W świetle powyższego nie można więc uznać, by Wynagrodzenie opisane we wniosku stanowiło odszkodowanie lub karę umowną. Wynagrodzenie, które wypłacił Wnioskodawca na rzecz Wynajmującego nie wiąże się bowiem z niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania.

Porozumienie zawarte przez Państwa z Wynajmującym w formie Aneksu do Umowy ma niewątpliwie charakter zobowiązaniowy – Wynajmujący zgadza się na wcześniejsze zakończenie Umowy Najmu w zakresie wynajmu Lokalu i powstrzymanie się od dochodzenia roszczeń w zamian za otrzymane od Wnioskodawcy Wynagrodzenie.

Wynagrodzenie, które otrzymał Wynajmujący na podstawie Aneksu stanowi zatem formę zapłaty za umownie uzgodnione działania. Istnieje więc bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem. W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczeniem w zamian za wynagrodzenie.

Reasumując, zapłata przez Wnioskodawcę kwoty wynikającej z zawartego pomiędzy stronami porozumienia (Aneksu do Umowy) jest zapłatą wynagrodzenia za wykonanie usługi na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących tego, czy mają Państwo prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez Wynajmującego dokumentującej obciążenie Państwa Spółki Wynagrodzeniem należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższymi przepisami, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, a transakcja udokumentowana fakturą podlega opodatkowaniu i nie jest zwolniona od podatku.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast pośredni związek nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy występuje wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Powyższe regulacje oznaczają, że aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten musi mieć charakter niewątpliwy, lecz niekoniecznie bezpośredni. Podatnik musi jednak wykazać związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak wskazali Państwo we wniosku, Państwa Spółka jest podatnikiem podatku VAT. Spółka wykorzystuje Przedmiot Najmu do prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, usług w zakresie audytu finansowego, usług rachunkowo-księgowych oraz usług telefonicznych. Zatem wydatki poniesione w związku z wcześniejszym rozwiązaniem Umowy Najmu w stosunku do Lokalu (Wynagrodzenie zapłacone Wynajmującemu) wykazują pośredni związek z działalnością opodatkowaną VAT.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy stwierdzić, że będą Państwo mieli prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze dokumentującej obciążenie Państwa Wynagrodzeniem. Wynika to z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Państwa stanowisko należy więc uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie pytania w zakresie podatku od towarów i usług oznaczonego we wniosku nr 1. W zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym opisanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).