Podatnik w 1994 roku otrzymał od rodziców w formie darowizny gospodarstwo rolne, w tym działkę o powierzchni 3,27 ha, na której od tego czasu prowadzi działalność rolniczą. W latach 2018-2022 dokonał podziału tej działki na mniejsze, które zamierza sprzedać. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż tych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ działania podatnika związane z podziałem i sprzedażą mieszczą się w ramach zwykłego zarządzania majątkiem prywatnym i nie mają charakteru działalności gospodarczej. Organ stwierdził, że podatnik nie prowadzi profesjonalnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, lecz jedynie dokonuje czynności związanych z rozporządzaniem własnym majątkiem.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
7 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 4 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek.
Treść wniosku jest następująca:
W roku 1994 otrzymał Pan w formie darowizny od rodziców 11,63 hektarowe gospodarstwo rolne. W związku z darowizną gospodarstwa stał się Pan rolnikiem ryczałtowym. Do roku 2014 pracował Pan na państwowej posadzie, a w chwili obecnej jest już na emeryturze. Przedmiotem darowizny, którą otrzymał Pan od rodziców w roku 1994 była m.in. działka nr 1 o powierzchni 3,27 ha stanowiąca użytki rolne – grunty orne (działka niezabudowana).
Od roku 1994 do chwili obecnej prowadzi Pan gospodarstwo rolne oraz produkcję roślinną. Nie prowadzi Pan działów specjalnych. Nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gospodarstwo rolne przejął Pan od rodziców z zamiarem prowadzenia na nim działalności rolniczej i prowadzi ją do dnia dzisiejszego. Nigdy nie zamierzał Pan sprzedać gospodarstwa.
W roku 2018 zdecydował się Pan przepisać swojej córce działkę tak, aby mogła wybudować dla swojej rodziny nowy budynek mieszkalny.
Działka 1, która została podzielona na mniejsze działki położona była w obszarze, dla którego nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla którego gmina nie przystąpiła do sporządzenia planu. W związku z tym wystąpił Pan do Wójta Gminy (…) z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. W czerwcu 2018 r. uzyskał Pan od Wójta Gminy (…) decyzję o warunkach zabudowy terenu dla inwestycji na ww. działce.
Następnie idąc za ciosem i chęcią wydzielenia działki dla córki, wystąpił Pan do Wójta o podział działki nr 1 na kilkanaście odrębnych działek o nr. 2/1, 2/2, 2/3, 2/4, 2/5, 2/6, 2/7, 2/8, 2/9, 2/10, 2/11, 2/12, 2/13, 2/14, 2/15, 2/16, 2/17, 2/18. (`(...)`) stycznia 2019 r. uzyskał Pan od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację o sygn. (…), w której Pana stanowisko uznano za prawidłowe i nie był Pan zobligowany do zapłaty podatku VAT (podatek od towarów i usług) od sprzedaży wyżej wymienionych działek.
W roku 2021 postanowił Pan podzielić działkę o nr. 2/18 na mniejsze działki o nr. 3/1, 3/2, 3/3, 3/4, 3/5, 3/6, 3/7, 3/8. Uzyskał Pan od Dyrektora KIS interpretację o sygn. (…), w której to Pana stanowisko uznano za prawidłowe i nie był Pan zobligowany do zapłaty podatku VAT od sprzedaży wyżej wymienionych działek.
W roku 2022 postanowił Pan podzielić działkę o nr. 3/10 (która to wcześniej została wydzielona z pierwotnej działki o nr. 1) na mniejsze działki o nr. 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 oraz 15. Z decyzji o warunkach zabudowy wydanej przez Wójta Gminy (…) wynika, że działki o nr. 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 oraz 15, które powstały w wyniku podziału działki nr 3/10 są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.
Dokonując podziału działki o nr. 3/10 zmuszony był Pan wytyczyć również drogę dojazdową do nowo powstałych działek. Nie utwardzał jej Pan, nie poniósł też żadnych nakładów w celu zapewnienia dojazdu do działek oprócz wytyczenia tylko tej drogi. Musiał Pan wytyczyć drogę wewnętrzną, co umotywowane było przepisami geodezyjnym. Na terenie wytyczonych działek nie podjął Pan żadnych działań inwestycyjnych typu uzbrojenie terenu (nie doprowadzał wody, gazu, prądu, kanalizacji), nie ogrodził Pan działek, nie zamieszczał żadnych ogłoszeń informujących o chęci ich sprzedaży, nie utwardzał Pan drogi dojazdowej itp. Nie udostępniał Pan działek o nr. 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 oraz 15, powstałych w wyniku podziału działki nr 3/10 osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, tj. najmu, dzierżawy, użyczenia, a z działki dokonywane były zbiory płodów rolnych. Powyższe działania odnosząc się do działek powstałych w wyniku podziału działki nr 3/10 związane były i są z zarządzaniem majątkiem osobistym. Dodaje Pan, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, w tym działalności związanej z obrotem nieruchomościami.
Wszystkie ww. informacje dotyczą działek mających być przedmiotem sprzedaż, tj. działek nr 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 oraz 15.
Czy działki mające być przedmiotem sprzedaży o nr. 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 15, których jeszcze Pan nie sprzedał, a dla których uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Przyszła sprzedaż działek nr 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, oraz 15 dla których uzyskano decyzję o warunkach zabudowy, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Pana zdaniem nie powinien Pan płacić podatku od towarów i usług od sprzedanych działek, ponieważ działki dotyczyły pańskiego majątku prywatnego, a sprzedaż ww. działek nie jest działalnością handlową, gdyż działki nie zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Nie można uznać za podatnika VAT osoby fizycznej, która dokonuje sprzedaży działek powstałych z podziału należących do jej majątku osobistego. Posiadane przez Pana działki są własnością rodziny od dziesiątków lat. Zgodnie z orzeczeniem przedstawionym w wyroku sądu I FPS 3/07 w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. W Pana sytuacji do czynienia mamy z sukcesją majątkową przekazywaną w obrębie rodziny, sprzedaż więc otrzymanych tytułem darowizny składników majątkowych nie ma działalności handlowej. O nieprofesjonalnym charakterze Pana zachowania świadczy również fakt, że nie uzbrajał i nie będzie uzbrajał Pan działek w infrastrukturę techniczną.
Podobne stanowisko zostało przedstawione w następujących interpretacjach (…), (…) oraz (…) oraz w interpretacji, którą uzyskał Pan (`(...)`) stycznia 2019 r. o sygn. (…), stanowisko wnioskodawców uznano za prawidłowe.
Wskazuje Pan również, że dla posiadania statusu podatnika VAT z tytułu dostawy nieruchomości bez znaczenia jest okoliczność, że sprzedawca jest rolnikiem ryczałtowym co potwierdza wyrok TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 oraz wyrok NSA z 14 czerwca 2012 r., I FSK 1453/11.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:
Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Dostawa towaru, w tym przypadku działek, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie czynność ta powinna zostać dokonana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku prywatnego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.
Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Z treści wniosku wynika, że w roku 1994 otrzymał Pan w formie darowizny od rodziców 11,63 hektarowe gospodarstwo rolne. W związku z darowizną gospodarstwa stał się Pan rolnikiem ryczałtowym. Do roku 2014 pracował Pan na państwowej posadzie, a w chwili obecnej jest już na emeryturze. Przedmiotem darowizny była m.in. działka nr 1 o powierzchni 3,27 ha stanowiąca użytki rolne – grunty orne (działka niezabudowana). Od roku 1994 do chwili obecnej prowadzi Pan gospodarstwo rolne oraz produkcję roślinną. Nie prowadzi Pan działów specjalnych. Nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gospodarstwo rolne przejął Pan od rodziców z zamiarem prowadzenia na nim działalności rolniczej i prowadzi ją do dnia dzisiejszego. Nigdy nie zamierzał Pan sprzedać gospodarstwa. W roku 2018 zdecydował się Pan przepisać swojej córce działkę tak, aby mogła wybudować dla swojej rodziny nowy budynek mieszkalny. Działka nr 1, która została podzielona na mniejsze działki położona była w obszarze, dla którego nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla którego gmina nie przystąpiła do sporządzenia planu. W związku z tym wystąpił Pan do Wójta Gminy (…) z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. W czerwcu 2018 r. uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy terenu dla inwestycji na ww. działce. Następnie idąc za ciosem i chęcią wydzielenia działki dla córki, wystąpił Pan do Wójta o podział działki nr 1 na kilkanaście odrębnych działek o nr. od 2/1 do 2/18. Również w roku 2021 postanowił Pan podzielić działkę o nr. 2/18 na mniejsze działki o nr. od 3/1 do 3/8. W roku 2022 postanowił Pan podzielić działkę o nr. 3/10 (która to wcześniej została wydzielona z pierwotnej działki o nr 1) na mniejsze działki o nr. 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 oraz 15. Z decyzji o warunkach zabudowy wynika, że przedmiotowe działki, które powstały w wyniku podziału działki nr 3/10 są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. Dokonując podziału działki o nr. 3/10 zmuszony był Pan wytyczyć również drogę dojazdową do nowo powstałych działek. Nie utwardzał jej Pan, nie poniósł też żadnych nakładów w celu zapewnienia dojazdu do działek oprócz wytyczenia tylko tej drogi. Musiał Pan wytyczyć drogę wewnętrzną, co umotywowane było przepisami geodezyjnym. Na terenie wytyczonych działek nie podjął Pan żadnych działań inwestycyjnych typu uzbrojenie terenu (nie doprowadzał wody, gazu, prądu, kanalizacji), nie ogrodził Pan działek, nie zamieszczał żadnych ogłoszeń informujących o chęci ich sprzedaży, itp. Nie udostępniał Pan działek objętych wnioskiem, powstałych w wyniku podziału działki nr 3/10 osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, tj. najmu, dzierżawy, użyczenia, a z działki dokonywane były zbiory płodów rolnych. Powyższe działania odnoszące się do działek powstałych w wyniku podziału działki nr 3/10 związane były i są z zarządzaniem majątkiem osobistym. Dodaje Pan, że nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, w tym działalności związanej z obrotem nieruchomościami.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przyszła sprzedaż działek o nr. od 4 do 13 oraz nr 15 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej niezabudowanej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w odniesieniu do przyszłej transakcji sprzedaży przedmiotowych działek, brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Wobec powyższego należy stwierdzić, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie planowanej sprzedaży działek objętych wnioskiem, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że planowana sprzedaż działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Działania podjęte przez Pana należą bowiem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem, zbywając opisane wyżej działki, będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy.
W konsekwencji dokonując planowanej sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie Pan występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a będzie Pan jedynie korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Tym samym sprzedaż przez Pana przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, sprzedaż działek o nr. 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 oraz 15, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.
Tym samym Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili