Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach za Usługi doradcze.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 listopada 2022 r. (wpływ 9 listopada 2022 r.).

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca, spółka z siedzibą w (…) (dalej również jako: „Spółka”), jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność gospodarczą związaną z produkcją wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych oraz sprzedażą hurtową tych wyrobów (m.in. kompozytowych wanien wolnostojących, umywalek, zlewozmywaków oraz brodzików). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2021 poz.1800 z 4 października 2021 r., dalej: „Ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”). Spółka jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2022 poz. 931 z 29 kwietnia 2022 r., dalej jako: „Ustawa o VAT (podatek od towarów i usług)”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT, z zastrzeżeniem najmu mieszkania na cele mieszkaniowe, która to usługa korzysta ze zwolnienia z VAT. Niezależnie od tego, na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT (tj. nie ma obowiązku ustalania tzw. współczynnika odliczenia VAT, o którym mowa w przepisie art. 90 ust. 2-6, 10 i 10a Ustawy o VAT).

Pod koniec 2021 r. Spółka pozyskała nowego strategicznego inwestora – spółkę (…) z siedzibą w (…) („Inwestor”).

Inwestor odkupił udziały w Spółce od dotychczasowych wspólników: A. sp. z o.o. oraz B. S.A. (dalej również jako: „Transakcja”). Po dokonaniu Transakcji Inwestor pozostaje jedynym wspólnikiem Spółki, posiadającym całość jej udziałów.

Decyzja o pozyskaniu nowego inwestora została podjęta przez Spółkę (Zarząd) oraz jej dotychczasowych wspólników, jako element niezbędny dla wzmocnienia pozycji konkurencyjnej Spółki na rynku polskim oraz zagranicznym (głównie Stany Zjednoczone) oraz realizacji jej dalszych planów rozwojowych.

Inwestor prowadzi działalność w tej samej branży co Spółka i jest m.in. światowym liderem w zakresie produkcji granitowych zlewozmywaków. Inwestor działa w tym zakresie na międzynarodowych rynkach (m.in. w Niemczech, Austrii, Czechach).

W założeniu pozyskanie nowego Inwestora miało na celu:

‒ poprawę sytuacji finansowej Spółki poprzez pozyskanie dodatkowego finansowania dłużnego (pożyczki) lub własnego poprzez wkłady pieniężne Inwestora do Spółki, co powinno pozwolić Spółce spłacić aktualne zobowiązania i kredyty oraz pozyskać dodatkowe środki na rozwój działalności i dalsze inwestycje;

‒ uzyskanie dostępu do nowych rynków zagranicznych, nowych Klientów oraz oferty produktowej dzięki bazie klienckiej Inwestora;

‒ uzyskanie dostępu do know-how (biznesowego oraz technologicznego) – Inwestor posiada bowiem bogate, wieloletnie doświadczenie w tej samej branży co Spółka na rynkach światowych;

‒ usprawnienie funkcjonowania Spółki dzięki podejmowaniu decyzji wyłącznie przez jednego wspólnika;

‒ umocnienie wizerunku i marki Spółki na rynku krajowym i zagranicznym dzięki staniu się częścią międzynarodowej grupy kapitałowej o ustabilizowanej i renomowanej pozycji na rynku globalnym w tej samej branży, w której działa Spółka.

Zarówno sama Transakcja, jak i poprzedzający ją proces przygotowawczy polegający na pozyskaniu potencjalnego inwestora, została zorganizowana, skoordynowana i przeprowadzona przez zewnętrzne firmy doradcze (będące podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, polskimi rezydentami podatkowymi oraz czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, posiadającymi siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski), specjalizującymi się m.in. w świadczeniu usług doradczych przy transakcjach sprzedaży udziałów/akcji.

Usługi świadczone przez zewnętrzne firmy doradcze obejmowały:

‒ Opracowanie oraz przeprowadzenie procesu pozyskania inwestorów;

‒ Przygotowanie listy potencjalnych inwestorów oraz koordynacja kontaktu z potencjalnymi inwestorami;

‒ Przygotowanie umów NDA (non-disclosure agreement – umów o zachowaniu poufności), teaserów informacyjnych do potencjalnych inwestorów;

‒ Opracowanie modelu finansowego Spółki (prognoz finansowych pozwalających oszacować opłacalność inwestycji dla potencjalnych inwestorów);

‒ Zorganizowanie oraz skoordynowanie procesu podpisania umów NDA z inwestorem/inwestorami;

‒ Przygotowanie i dystrybucja memorandum informacyjnego/pakietu informacyjnego do inwestorów / inwestora;

‒ Zebranie, analizę i podsumowanie ofert od potencjalnych inwestorów;

‒ Przygotowanie oraz koordynacja VDR (virtual data room – elektroniczne repozytorium dokumentów);

‒ Koordynacja due diligence na potrzeby przeprowadzenia Transakcji;

‒ Wsparcie Spółki w negocjacjach umowy sprzedaży oraz warunków Transakcji;

‒ Świadczenie pomocy prawnej oraz doradztwa prawnego polegających na obsłudze prawnej Transakcji i poprzedzających ją czynności przygotowawczych;

‒ Udział w negocjacjach pomiędzy Spółką a inwestorami;

‒ Przygotowanie dokumentów wymaganych do realizacji Transakcji, tj. stanowisko Spółki prezentowane w toku negocjacji z inwestorami; projekt uchwał wyrażających zgodę na przeprowadzenie Transakcji;

‒ Weryfikację oraz analizę dokumentów/umów związanych z Transakcją oraz wprowadzenie w nich stosownych modyfikacji;

- dalej określane jako: „Usługi doradcze”.

Usługi doradcze świadczone były na rzecz Spółki (w szczególności oferty przedstawione przez firmy świadczące Usługi doradcze zostały przedstawione Spółce, a same umowy na świadczenie Usług doradczych zawarte zostały pomiędzy Spółką a tymi firmami). W konsekwencji to sama Spółka była formalnie i faktycznie odbiorcą tych usług. Celem Usług doradczych było znalezienie inwestora i doprowadzenie do Transakcji.

Za powyższe Usługi doradcze firmy doradcze świadczące te usługi wystawiły w 2022 r. faktury VAT na rzecz Spółki (dalej również jako: „Faktury za Usługi doradcze”). Stawka podatku od towarów i usług wykazana na Fakturach za Usługi doradcze wyniosła 23%. Faktury za Usługi doradcze zostały opłacone przez Spółkę (ze środków zgromadzonych w majątku Spółki). Spółka dysponuje zarówno fakturami wystawionymi przez firmy świadczące Usługi doradcze, jak i potwierdzeniami przelewów dokumentującymi faktyczne poniesienie kosztów Usług doradczych.

Pozyskanie Inwestora nie wiązało się z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, przy czym Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości, może dojść do wniesienia wkładów przez Inwestora na kapitał zakładowy, kapitał zapasowy lub kapitał rezerwowy - w ramach odrębnych transakcji.

W odniesieniu do powyższego Spółka wnioskuje o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego w celu uzyskania potwierdzenia, czy wartość ww. faktur może zostać przez Spółkę zaliczona do kosztów uzyskania przychodów oraz czy Spółka może odliczyć VAT naliczony z przedmiotowych Faktur za Usługi doradcze.

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 2)

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego wykazanego na Fakturach za Usługi doradcze zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego wykazanego na Fakturach za Usługi doradcze zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

UZASADNIENIE

Zgodnie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy o VAT.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione zarówno przesłanki pozytywne wynikające z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, a także nie istnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 Ustawy o VAT. Przepis ten określa katalog wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Sam art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT formułuje zasadę, zgodnie z którą możliwość odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług jest warunkowana jego związkiem z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług i jest realizacją podstawowej zasady w podatku od towarów i usług, którą jest zasada neutralności. Zgodnie z nią podatek VAT nie powinien obciążać podatnika VAT (przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą), ale ostatecznego odbiorcę - konsumenta i powinien zawierać się w cenie sprzedawanych towarów lub świadczonej usługi.

Obowiązek realizacji tej zasady jest szczególnie akcentowany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”). Przykładowo w orzeczeniu z 19 września 2000 r. w połączonych sprawach C-177/99 Ampafrance SA i C-181/99 Synthelabo TSUE wskazał, iż z prawa do odliczenia podatnik powinien skorzystać niezwłocznie w odniesieniu do całej kwoty podatku naliczonego związanego z dokonanymi zakupami. Jakiekolwiek ograniczenie prawa do odliczenia ma wpływ na poziom obciążenia podatkowego i musi być stosowane w podobny sposób we wszystkich państwach członkowskich. Zatem odstępstwa od zasady ogólnej dotyczącej neutralności podatku od wartości dodanej są dopuszczalne wyłącznie, gdy przewidują je wprost przepisy dyrektywy 2006/112/WE Rady z 29 listopada 2006 r. (dalej jako: „Dyrektywa”).

W świetle powołanych przepisów podstawowym kryterium decydującym o prawie do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w cenie nabytych towarów i usług jest istnienie związku pomiędzy podatkiem VAT naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT.

W praktyce oznacza to, że konieczne jest wykazanie, iż istnieje związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a czynnościami opodatkowanymi VAT. Ustawa o VAT nie precyzuje jak ścisły powinien być wspomniany związek, aby podatnik mógł dokonać odliczenia podatku naliczonego. Z orzecznictwa TSUE wynika jednak, że związek ten może mieć charakter bezpośredni (np. zakup materiałów do wytworzenia produktu, którego sprzedaż jest opodatkowana VAT) lub pośredni (ogólne koszty działalności gospodarczej).

Przykładowo w wyroku TSUE z 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National plc. Trybunał wskazał, że brak bezpośredniego związku z konkretną czynnością podlegającą opodatkowaniu nie wyklucza prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT związanego z tzw. kosztami ogólnymi działalności. Koszty te mogą być przypisane do działalności podatnika opodatkowanej VAT (wpływają na podwyższenie wartości sprzedaży opodatkowanej VAT), a zatem powinny być odliczane dla potrzeb VAT.

W odniesieniu do powyższego należy podkreślić, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Spółka w niewielkim zakresie dokonuje również czynności zwolnionych z VAT w postaci wynajmu mieszkania na cele mieszkaniowe. Ze względu na skalę obrotu działalności zwolnionej nie generuje to po jej stronie obowiązku stosowania tzw. współczynnika odliczenia VAT, o którym mowa w art. 90 ust. 2-6 ,10 i 10a Ustawy o VAT. W konsekwencji Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT.

Zdaniem Spółki powinno jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z wydatków wynikających z Faktur za Usługi doradcze, ze względu na pośredni związek tych wydatków z działalnością opodatkowaną VAT Spółki.

Jak zostało to już przedstawione w stanie faktycznym oraz uzasadnieniu do stanowiska przedstawionego w punkcie 1, wydatki poniesione na nabycie Usług doradczych przyczyniły się do pozyskania nowego Inwestora i przeprowadzenia Transakcji. Z kolei pozyskanie nowego Inwestora, miało na celu poprawę sytuacji finansowej Spółki dzięki pozyskaniu dodatkowego finasowania pozwalającego spłacić aktualne zobowiązania (związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w ramach której Spółka wykonuje czynności opodatkowane VAT), a także umożliwić dalsze inwestycje. Ponadto pozyskanie nowego Inwestora zapewniło Spółce dostęp do nowych rynków zagranicznych, dostęp do nowych klientów i oferty produktowej. Nowy Inwestor zapewnia Spółce także dostęp do know-how biznesowego i technologicznego z branży, w której operuje Spółka. Dzięki pozyskaniu nowego Inwestora Spółka stała się również się częścią międzynarodowej grupy kapitałowej o ustabilizowanej i renomowanej pozycji na rynku globalnym w tej samej branży, w której działa Spółka, co powinno przełożyć się na korzyści marketingowe w postaci umocnienia wizerunku i marki Spółki na rynkach krajowych i zagranicznych. Tym samym, pozyskanie nowego Inwestora przyczynia się do rozwoju działalności gospodarczej, w ramach której Spółka wykonuje czynności opodatkowane VAT w postaci sprzedaży wyrobów gotowych z tworzyw sztucznych.

Dodatkowo rezultaty Usług doradczych pozwoliły Spółce na ustalenie swojej kondycji finansowej, prawnej, podatkowej i biznesowej, weryfikację obszarów i procesów odpowiednio zarządzanych i wymagających poprawy niezbędnych do prowadzenia opodatkowanej podatkiem VAT działalności w zakresie prowadzonej produkcji. Tym samym efekty Usług doradczych Spółka wykorzystuje i może wykorzystać w przyszłości, do wyeliminowania nieprawidłowości w jej bieżącym funkcjonowaniu i usprawnienia procesów wewnętrznych działalności w zakresie prowadzonej działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przesądza o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy nabywanymi Usługami doradczymi a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (produkcja i sprzedaż wyrobów gotowych z tworzyw sztucznych).

W konsekwencji, zdaniem Spółki, należy wskazać, że warunki odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Usług doradczych (tj. podatku wykazanego na Fakturach za Usługi doradcze) określone w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT zostały w przedmiotowej sprawie spełnione - wymienione wyżej okoliczności (korzyści wynikające z przeprowadzenia Transakcji) będące rezultatem Usług doradczych, mają pośredni wpływ na sprzedaż opodatkowaną VAT dokonywaną przez Spółkę. Jednocześnie nie zaistniała żadna z przesłanek negatywnych (wskazanych w art. 88 Ustawy o VAT) wyłączających prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W konsekwencji Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego z Faktur za Usługi doradcze zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy,

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy,

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Powołane wyżej przepisy dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego, stanowią implementację przepisów wspólnotowych odnoszących się do tego zagadnienia.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwana dalej Dyrektywą 2006/112/WE, a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145 str. 1 ze zm.).

Dyrektywa 2006/112/WE jako fundamentalną cechę podatku od wartości dodanej wskazuje zasadę neutralności podatku. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w ust. 2 art. 1 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z postanowieniami art. 1, podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazane w ust. 2, prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się, m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej, nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku, są traktowane w doktrynie wspólnego systemu VAT, jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako jego przywilej.

Stosownie do art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy),

jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

a) VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;

b) VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27;

c) VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);

d) VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;

e) VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, iż prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van Deelen, z którego wynika, że regulacja dotycząca odliczenia, ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Dopełnieniem ww. stanowiska jest orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane. W świetle powołanego wyroku należy stwierdzić, że w przypadku, gdy zakup danego towaru przez wnioskodawcę jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn niezależnych, tj. w sposób niezawiniony, czy jak to ujął Trybunał – „z powodów pozostających poza kontrolą podatnika”, jego prawo do odliczenia w związku z nabyciem tego towaru zostaje zachowane.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że wskazane przepisy ustawy oraz orzeczenia, umożliwiają podatnikowi, w ramach działalności opodatkowanej, odliczenie podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług stanowiących inwestycje z przeznaczeniem na działalność opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Wymóg zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, akcentowany jest w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z 6 kwietnia 1995 r. w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi. Także w wyroku z 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto, w wyroku z 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta, Trybunał przesądził, że w sytuacji, gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą związaną z produkcją wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych oraz sprzedażą hurtową tych wyrobów (m.in. kompozytowych wanien wolnostojących, umywalek, zlewozmywaków oraz brodzików). Są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonują Państwo czynności podlegające opodatkowaniu VAT, z zastrzeżeniem najmu mieszkania na cele mieszkaniowe, która to usługa korzysta ze zwolnienia z VAT. Niezależnie od tego, na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów przysługuje Państwu pełne prawo do odliczenia VAT (tj. nie ma obowiązku ustalania tzw. współczynnika odliczenia VAT, o którym mowa w przepisie art. 90 ust. 2-6, 10 i 10a Ustawy o VAT).

Pod koniec 2021 r. pozyskali Państwo nowego strategicznego inwestora – spółkę (…) z siedzibą w (…). Inwestor odkupił udziały w Spółce od dotychczasowych wspólników: A. sp. z o.o. oraz B.S.A. Po dokonaniu Transakcji Inwestor pozostaje jedynym wspólnikiem Spółki, posiadającym całość jej udziałów.

Decyzja o pozyskaniu nowego inwestora została podjęta przez Państwa oraz dotychczasowych wspólników, jako element niezbędny dla wzmocnienia pozycji konkurencyjnej Spółki na rynku polskim oraz zagranicznym (głównie Stany Zjednoczone) oraz realizacji jej dalszych planów rozwojowych.

Inwestor prowadzi działalność w tej samej branży co Państwo i jest m.in. światowym liderem w zakresie produkcji granitowych zlewozmywaków. Inwestor działa w tym zakresie na międzynarodowych rynkach (m.in. w Niemczech, Austrii, Czechach).

W założeniu pozyskanie nowego Inwestora miało na celu:

‒ poprawę sytuacji finansowej Spółki poprzez pozyskanie dodatkowego finansowania dłużnego (pożyczki) lub własnego poprzez wkłady pieniężne Inwestora do Spółki, co powinno pozwolić Spółce spłacić aktualne zobowiązania i kredyty oraz pozyskać dodatkowe środki na rozwój działalności i dalsze inwestycje;

‒ uzyskanie dostępu do nowych rynków zagranicznych, nowych Klientów oraz oferty produktowej dzięki bazie klienckiej Inwestora;

‒ uzyskanie dostępu do know-how (biznesowego oraz technologicznego) – Inwestor posiada bowiem bogate, wieloletnie doświadczenie w tej samej branży co Spółka na rynkach światowych;

‒ usprawnienie funkcjonowania Spółki dzięki podejmowaniu decyzji wyłącznie przez jednego wspólnika;

‒ umocnienie wizerunku i marki Spółki na rynku krajowym i zagranicznym dzięki staniu się częścią międzynarodowej grupy kapitałowej o ustabilizowanej i renomowanej pozycji na rynku globalnym w tej samej branży, w której działa Spółka.

Zarówno sama Transakcja, jak i poprzedzający ją proces przygotowawczy polegający na pozyskaniu potencjalnego inwestora, została zorganizowana, skoordynowana i przeprowadzona przez zewnętrzne firmy doradcze (będące podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, polskimi rezydentami podatkowymi oraz czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, posiadającymi siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski), specjalizującymi się m.in. w świadczeniu usług doradczych przy transakcjach sprzedaży udziałów/akcji.

Usługi świadczone przez zewnętrzne firmy doradcze obejmowały:

‒ Opracowanie oraz przeprowadzenie procesu pozyskania inwestorów;

‒ Przygotowanie listy potencjalnych inwestorów oraz koordynacja kontaktu z potencjalnymi inwestorami;

‒ Przygotowanie umów NDA (non-disclosure agreement – umów o zachowaniu poufności), teaserów informacyjnych do potencjalnych inwestorów;

‒ Opracowanie modelu finansowego Spółki (prognoz finansowych pozwalających oszacować opłacalność inwestycji dla potencjalnych inwestorów);

‒ Zorganizowanie oraz skoordynowanie procesu podpisania umów NDA z inwestorem/inwestorami;

‒ Przygotowanie i dystrybucja memorandum informacyjnego/pakietu informacyjnego do inwestorów / inwestora;

‒ Zebranie, analizę i podsumowanie ofert od potencjalnych inwestorów;

‒ Przygotowanie oraz koordynacja VDR (virtual data room – elektroniczne repozytorium dokumentów);

‒ Koordynacja due diligence na potrzeby przeprowadzenia Transakcji;

‒ Wsparcie Spółki w negocjacjach umowy sprzedaży oraz warunków Transakcji;

‒ Świadczenie pomocy prawnej oraz doradztwa prawnego polegających na obsłudze prawnej Transakcji i poprzedzających ją czynności przygotowawczych;

‒ Udział w negocjacjach pomiędzy Spółką a inwestorami;

‒ Przygotowanie dokumentów wymaganych do realizacji Transakcji, tj. stanowisko Spółki prezentowane w toku negocjacji z inwestorami; projekt uchwał wyrażających zgodę na przeprowadzenie Transakcji;

‒ Weryfikację oraz analizę dokumentów/umów związanych z Transakcją oraz wprowadzenie w nich stosownych modyfikacji;

(„Usługi doradcze”).

Za powyższe Usługi doradcze firmy doradcze świadczące te usługi wystawiły w 2022 r. Faktury. Stawka podatku od towarów i usług wykazana na Fakturach za Usługi doradcze wyniosła 23%. Faktury za Usługi doradcze zostały opłacone przez Państwa (ze środków zgromadzonych w majątku Spółki).

W analizowanej sprawie Państwa wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego na Fakturach za Usługi doradcze.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przy czym istotna jest intencja nabycia, tzn. jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, pod warunkiem że nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, wydatki poniesione na nabycie Usług doradczych przyczyniły się do pozyskania przez Państwa nowego Inwestora. Z kolei pozyskanie nowego Inwestora, miało na celu poprawę Państwa sytuacji finansowej dzięki pozyskaniu dodatkowego finasowania pozwalającego spłacić aktualne zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i umożliwić dalsze inwestycje. Ponadto pozyskanie nowego Inwestora zapewniło Państwu dostęp do nowych rynków zagranicznych, dostęp do nowych klientów i oferty produktowej oraz dostęp do know-how biznesowego i technologicznego, co powinno przełożyć się na korzyści marketingowe w postaci umocnienia wizerunku i marki Państwa Spółki na rynkach krajowych i zagranicznych. Tym samym, pozyskanie nowego Inwestora przyczynia się do rozwoju działalności gospodarczej, w ramach której wykonują Państwo czynności opodatkowane VAT w postaci sprzedaży wyrobów gotowych z tworzyw sztucznych.

Wobec powyższego należy uznać, że w analizowanej sprawie warunki odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Usług doradczych określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zostały spełnione. Wskazane wyżej korzyści będące rezultatem nabytych Usług doradczych mają bezpośredni wpływ na dokonywaną przez Państwa sprzedaż opodatkowaną. Jednocześnie nie istnieje żadna z przesłanek negatywnych wskazanych w art. 88 ustawy, wyłączająca prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na Fakturach dokumentujących nabyte Usługi doradcze.

Jak podkreślono w opisie sprawy, niewielka skala obrotu z działalności zwolnionej (najem mieszkania na cele mieszkaniowe) nie generuje po stronie Państwa obowiązku stosowania proporcji odliczenia, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. W konsekwencji z tytułu nabytych Usług doradczych przysługuje Państwu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego na Fakturach za ww. Usługi.

Państwa stanowisko w ww. zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto informujemy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone w wydanej interpretacji. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania usług świadczonych przez firmy doradcze.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).