Interpretacja dotyczy możliwości zastosowania stawki VAT 0% przez spółkę realizującą wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Spółka dysponuje fakturami dokumentującymi te dostawy oraz oświadczeniami nabywców, które potwierdzają, że towary zostały dostarczone do innego kraju UE lub że faktury zostały ujęte w księgach nabywców, co dowodzi dostawy do innego kraju UE. Organ uznał, że spółka spełnia warunki do zastosowania stawki VAT 0% na podstawie posiadanej dokumentacji, zgodnie z przepisami ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów na podstawie posiadanych dokumentów. Treść wniosku jest następująca:
Państwa Spółka dokonuje dostaw towarów, które są transportowane z Polski do innych krajów Unii Europejskiej („UE”). Podmiot nabywający towary od Państwa Spółki („nabywca”) posiada numer identyfikacyjny nadany mu dla celów podatku od wartości dodanej przez państwo członkowskie UE inne niż Polska i podaje ten numer Państwa Spółce. Numer ten zawiera dwuliterowy kod właściwy dla wspomnianego państwa a jego ważność Państwa Spółka weryfikuje za pomocą internetowego systemu wymiany informacji o VAT (VIES).
W odniesieniu do powyższych dostaw, oprócz dotyczących ich faktur zawierających m.in. nazwy i ilości sprzedawanych towarów, Państwa Spółka posiada również:
a) oświadczenie nabywcy zawierające numery faktur wystawionych przez Państwa Spółkę w odniesieniu do dostaw towarów dokonanych na rzecz tego nabywcy oraz informację o tym, że towary te zostały dostarczone do innego kraju UE („oświadczenie o dostarczeniu towaru”);
lub
b) oświadczenie nabywcy o tym, że ujęcie przez niego, w jego księgach, faktury wystawionej przez Państwa Spółkę oznacza, że towary, których ta faktura dotyczy, zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia („oświadczenie o ujęciu w księgach”) - w tym przypadku miejsca w innym kraju UE; Państwa Spółka ma jednocześnie dostęp on-line do ksiąg nabywcy i jest w stanie sprawdzić, czy została w nich ujęta faktura wystawiona przez Państwa Spółkę w związku z dostawą towarów dla tego nabywcy jak również może ten fakt udokumentować (np. w formie tzw. zrzutu z ekranu czy też raportu).
Oba powyższe oświadczenia są Państwa Spółce dostarczane w formie papierowej lub elektronicznej (jako treść wiadomości email lub załączony do niej, zeskanowany dokument).
Państwa Spółka uwzględnia informacje o dostawach dokonanych na rzecz nabywcy w informacjach podsumowujących składanych w Polsce.
Państwa Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana (w Polsce) jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE.
Czy dokonywane przez Państwa Spółkę transakcje są opodatkowane stawką VAT w wysokości 0%, gdy Państwa Spółka posiada (i.) oświadczenie o dostarczeniu towaru, lub (ii.) oświadczenie o ujęciu w księgach oraz dowód ujęcia w nich faktury?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwo stoicie na stanowisku, że dokonywane przez Państwa Spółkę transakcje są opodatkowane stawką VAT w wysokości 0%, gdy Państwa Spółka posiada (i.) oświadczenie o dostarczeniu towaru, lub (ii.) oświadczenie o ujęciu w księgach oraz dowód ujęcia w nich faktury.
Powyższe stanowisko Państwo motywujecie w sposób następujący:
Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że dokonywane przez Państwa Spółkę transakcje stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej: „WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów)”), gdyż obejmują one dostawy towarów, które są wywożone z Polski do innego państwa członkowskiego UE a nabywca jest zarejestrowany dla celów VAT w innym państwie UE (art. 13 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Natomiast w świetle art. 42 ust. 1 i 1a ustawy o VAT, WDT jest opodatkowane stawką 0%, jeśli spełnione są następujące warunki:
a) nabywca towarów posiada, i podał dostawcy, właściwy i ważny numer VAT otrzymany w innym kraju UE;
b) dostawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE;
c) dostawca złożył informację podsumowującą, w której uwzględnił odnośną transakcję (stanowiącą WDT); oraz
d) dostawca posiada dowody, że sprzedane towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim UE.
Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że zarówno dostawca (tj. Państwa Spółka) jak i nabywca są zarejestrowani dla celów podatku VAT a dokonywane dostawy są uwzględniane w informacjach podsumowujących składanych przez Państwa Spółkę w Polsce, a więc warunki wskazane w lit. a)-c) powyżej są spełnione. W konsekwencji Państwa Spółka jest uprawniona do stosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do dokonywanych dostaw o ile spełnia ostatnią, tzw. formalną przesłankę stosowania tej stawki, o której mowa w lit. d) tj. posiada w swojej dokumentacji dowody na to, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z Polski i dotarły do innego kraju UE.
Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, na powyższe dowody składają się:
a) dokumenty przewozowe (jeśli przewóz jest zlecany przewoźnikowi), z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE, oraz
b) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
Jeśli powyższe dowody nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy w innym kraju UE, podatnik może, celem zastosowania stawki 0% VAT posiłkować się również innymi dowodami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w tym oświadczeniem nabywcy o otrzymaniu towaru w innym państwie UE. Jednakże, z uwagi na posłużenie się przez ustawodawcę, w treści tego przepisu, zwrotem „w szczególności”, zawarty w nim katalog dowodów nie jest katalogiem zamkniętym, w konsekwencji czego dopuszczalny jest zasadniczo każdy środek dowodowy na okoliczność dostarczenia towaru do innego państwa UE, w tym np. oświadczenie lub informacja od odbiorcy (taka jak otrzymywana przez Spółkę). Co więcej, jak wynika z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10), dla celów zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do WDT wystarczające jest zgromadzenie tylko niektórych dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnionych dowodami o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (np. oświadczenia nabywcy), o ile łącznie potwierdzają fakt dokonania WDT.
W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Państwa Spółka jest w posiadaniu faktur, dokumentujących dokonane dostawy, które zawierają takie informacje jak np. nazwę sprzedawanego towaru oraz jego ilość, wobec czego należy przyjąć, że spełniają one również funkcję specyfikacji. W szczególności, z przepisów nie wynika, aby specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku musiała stanowić odrębny dokument, wobec czego można przyjąć, że może nim być wystarczająco szczegółowa faktura.
Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika również, że Państwa Spółka jest w posiadaniu otrzymanego od nabywcy (i.) oświadczenia o dostarczeniu towaru, wskazującego konkretne numery faktur, dotyczące dokonanych przez Spółkę dostaw towarów oraz informację, że zostały one dostarczone do innego kraju UE lub (ii.) oświadczenia o ujęciu w księgach, z którego wynika, że ujęcie przez nabywcę w jego księgach faktury Państwa Spółki oznacza, że towary których ona dotyczy zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE, które wraz z dowodem takiego ujęcia stanowi środek dowodowy analogiczny do oświadczenia z konkretnymi numerami faktur. Nie powinno jednocześnie budzić wątpliwości, że oba te dowody (zestawy dowodów) jednoznacznie wskazują, że sprzedane przez Państwa Spółkę towary opuściły Polskę i dotarły do innego kraju UE. W związku z tym Państwo stoicie na stanowisku, że posiadacie dokumentację niezbędną do tego, aby dokonywane przez Państwa transakcje były opodatkowane stawką 0% VAT.
Powyższe stanowisko Państwa Spółki znajduje oparcie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych stanach faktycznych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”). Przykładowo w interpretacji z 17 lutego 2021 r. (nr 0111-KDIB3-3.4012.1.2021.1.MAZ) Dyrektor KIS wypowiedział się na temat możliwości stosowania stawki 0% VAT w sytuacji gdy wnioskodawca, oprócz faktury, dysponuje oświadczeniem nabywcy, potwierdzającym dostarczenie materiałów do nabywcy w innym państwie członkowskim niż terytorium kraju i uznał, że w tych okolicznościach wnioskodawca dysponuje dokumentami umożliwiającymi potwierdzenie dokonania WDT zgodnie z przepisami art. 42 ust. 3 pkt 3 oraz ust. 11 ustawy.
Tożsame stanowisko Dyrektor KIS wyraził w interpretacji z 19 stycznia 2021 r. (nr 0114-KDIP1-1.4012.580.2020.2.RR), która dotyczyła możliwości stosowania stawki 0% VAT w oparciu o potwierdzenie odbioru towarów, przesłane przez nabywcę drogą elektroniczną. W ocenie Dyrektora KIS, dokumenty te będą stanowiły dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) będą upoważniały Spółkę do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
Dyrektor KIS zajął podobne stanowisko w wielu innych interpretacjach indywidualnych, wydanych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo w interpretacji:
‒ z 27 lutego 2020 r. (nr 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT);
‒ z 3 czerwca 2019 r. (nr 0114-KDIP1-2.4012.187.2019.1.WH); oraz
‒ z 25 kwietnia 2018 r. (nr 0114-KDIP1-2.4012.233.2018.1.WH).
W powyższym kontekście warto mieć też na uwadze wynikającą z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE zasadę prymatu tzw. materialnych przesłanek stosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do WDT nad przesłankami formalnymi, do których zalicza się również obowiązek posiadania określonych dokumentów. Przykładowo, w pkt 36 wyroku z dnia 9 lutego 2017 r. w sprawie Euro Tyre BV-Sucursal em Portugal przeciwko Autoridade Tributaria e Aduaneira (sprawa C-21/16) Trybunał uznał, że stawka 0% VAT powinna znaleźć zastosowanie w odniesieniu do WDT, jeśli zostały spełnione przesłanki materialne, nawet jeśli podatnik pominął niektóre wymogi formalne. Natomiast przesłankami materialnymi, jak wynika z pkt 42 wyroku z dnia 27 września 2007 r. w sprawie Teleos plc i inni przeciwko Commissioners of Customs & Excise (sprawa C-409/04) jest to, aby: (i.) prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę, (ii.) towar został wysłany do innego państwa członkowskiego, i (iii.) w wyniku tej wysyłki fizycznie opuścił państwo dostawy. Oznacza to, że jeśli nie budzi wątpliwości, że będące przedmiotem dostawy towary opuściły Polskę, wówczas dostawa ta stanowi WDT podlegającą opodatkowaniu stawką 0% VAT. Jednocześnie nie powinno budzić wątpliwości, że w przedstawionym stanie faktycznym sprzedane przez Spółkę towary opuściły Polskę i dotarły do innego kraju UE.
Końcowo warto wskazać, że 1 stycznia 2020 r. weszło w życie rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r., zmieniające rozporządzenie VAT i wprowadzające do niego art. 45a, z którego wynika tzw. wspólny katalog dowodów dla potrzeb stosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do WDT. Jednakże, zarówno z not wyjaśniających Komisji Europejskiej z 20 grudnia 2019 r. (pkt 5.3.2.) jak również objaśnień podatkowych Ministra Finansów z 17 grudnia 2020 r. (pkt 4) wynika, że podatnik nie jest zobowiązany gromadzić powyższych dowodów i celem zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do WDT może posiłkować się przepisami polskiej ustawy o VAT. Analogiczne stanowisko prezentuje również Dyrektor KIS w wydawanych przez siebie interpretacjach np. w interpretacji z 27 października 2020 r. (nr 0112-KDIL1-2.4012.362.2020.1.PM).
Mając na uwadze powyższe Państwo stoicie na stanowisku, że spełniacie wszystkie warunki niezbędne ku temu, aby dokonywane przez Państwa transakcje były opodatkowane stawką 0% VAT, w szczególności posiadacie w swojej dokumentacji dowody na to, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z Polski i dotarły do nabywcy w innym kraju UE. Państwa Spółka wnosi zatem o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 1 ustawy, przez:
Terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, przez:
Terytorium Unii Europejskiej rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (`(...)`).
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez:
Dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez:
Towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez:
Sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez:
Wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.
Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).
Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
W tym miejscu należy zwrócić szczególną uwagę, na kwestie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L z 2018 r. nr 311/10), zwanego dalej rozporządzeniem.
I tak, zgodnie z art. 45a ww. rozporządzenia:
Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) pkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
b) następujące dokumenty:
(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.
Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 3 ustawy:
W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.
Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
Należy zauważyć, że warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowania w ten sposób ma na celu uniknięcia zakłócenia konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.
Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy:
Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:
podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8
- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
Na mocy art. 42 ust. 3 ustawy:
Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony),
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy:
W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:
imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:
W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy (tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzenia wywożonym towarem jak właściciel) zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.
Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.
Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.
Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (I FPS 1/10), w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT (wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów)) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Ponadto należy zauważyć, że dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.
Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
W konsekwencji, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie stanowią zatem, że wymagane jest wyłącznie posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, email, ksero, skan, faks dokumentu lub dokument w formie elektronicznej pobrany z platformy internetowej przewoźnika czy udostępniony za pośrednictwem określonych aplikacji, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Stąd należy przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ustawy o VAT uprawnia/będzie uprawniało do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE. Państwa Spółka dokonuje dostaw towarów, które są transportowane z Polski do innych krajów Unii Europejskiej („UE”). Podmiot nabywający towary od Państwa Spółki posiada numer identyfikacyjny nadany mu dla celów podatku od wartości dodanej przez państwo członkowskie UE inne niż Polska i podaje ten numer Państwa Spółce. Numer ten zawiera dwuliterowy kod właściwy dla wspomnianego państwa a jego ważność Państwa Spółka weryfikuje za pomocą internetowego systemu wymiany informacji o VAT (VIES). W odniesieniu do powyższych dostaw, oprócz dotyczących ich faktur zwierających m.in. nazwy i ilości sprzedawanych towarów, Państwa Spółka posiada również:
a) oświadczenie nabywcy zawierające numery faktur wystawionych przez Państwa Spółkę w odniesieniu do dostaw towarów dokonanych na rzecz tego nabywcy oraz informację o tym, że towary te zostały dostarczone do innego kraju UE („oświadczenie o dostarczeniu towaru”);
lub
b) oświadczenie nabywcy o tym, że ujęcie przez niego, w jego księgach, faktury wystawionej przez Państwa Spółkę oznacza, że towary, których ta faktura dotyczy, zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia („oświadczenie o ujęciu w księgach”) - w tym przypadku miejsca w innym kraju UE; Państwa Spółka ma jednocześnie dostęp on-line do ksiąg nabywcy i jest w stanie sprawdzić, czy została w nich ujęta faktura wystawiona przez Państwa Spółkę w związku z dostawą towarów dla tego nabywcy jak również może ten fakt udokumentować (np. w formie tzw. zrzutu z ekranu czy też raportu).
Oba powyższe oświadczenia są Państwa Spółce dostarczane w formie papierowej lub elektronicznej (jako treść wiadomości email lub załączony do niej, zeskanowany dokument). Państwa Spółka uwzględnia informacje o dostawach dokonanych na rzecz nabywcy w informacjach podsumowujących składanych w Polsce.
Na tle przedstawionego spisu sprawy Państwa Spółka powzięła wątpliwości czy dokonywane przez Państwa Spółkę transakcje są opodatkowane stawką VAT w wysokości 0%, gdy Państwa Spółka posiada (i) oświadczenie o dostarczeniu towaru, lub (ii) oświadczenie o ujęciu w księgach oraz dowód ujęcia w nich faktury.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że skoro posiadają/będą posiadać Państwo fakturę zawierającą m.in. nazwę i ilości sprzedawanych towarów, oraz:
a) oświadczenie nabywcy zawierające numery faktur wystawionych przez Państwa Spółkę w odniesieniu do dostaw towarów dokonanych na rzecz tego nabywcy oraz informację o tym, że towary te zostały dostarczone do innego kraju UE („oświadczenie o dostarczeniu towaru”);
lub
b) oświadczenie nabywcy o tym, że ujęcie przez niego, w jego księgach, faktury wystawionej przez Państwa Spółkę oznacza, że towary, których ta faktura dotyczy, zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia („oświadczenie o ujęciu w księgach”) - w tym przypadku miejsca w innym kraju UE; Państwa Spółka ma jednocześnie dostęp on-line do ksiąg nabywcy i jest w stanie sprawdzić, czy została w nich ujęta faktura wystawiona przez Państwa Spółkę w związku z dostawą towarów dla tego nabywcy jak również może ten fakt udokumentować (np. w formie tzw. zrzutu z ekranu czy też raportu)
- to ww. dokumenty stanowią/będą stanowić dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy.
Powyższe dokumenty łącznie potwierdzają/będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym wskazane przez Państwa we wniosku dokumenty uprawniają/będą uprawniały Państwa do stosowania stawki podatku w wysokości 0% dla realizowanych przez Państwa transakcji WDT (przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy).
W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że Państwo dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, posiadając wskazane wyżej dokumenty, tj. faktury zawierające m.in. nazwy i ilości sprzedawanych towarów oraz oświadczenie o dostarczeniu towaru, lub oświadczenie o ujęciu w księgach oraz dowód ujęcia w nich faktury (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy i niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT), są/będą uprawnieni do stosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.
Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Interpretacja dotyczy:
‒ stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia
oraz
‒ zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zastrzegamy, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.
Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili