Interpretacja dotyczy zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej dla osób niepełnosprawnych przy użyciu kasy rejestrującej. Organ podatkowy stwierdził, że ta sprzedaż nie jest objęta zwolnieniem, ponieważ została wymieniona w rozporządzeniu jako wyłączona z tego zwolnienia. W związku z tym organ uznał, że Gmina ma obowiązek ewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
24 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej realizowanej na rzecz osób niepełnosprawnych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 października 2022 r. (wpływ 25 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Gmina (dalej jako „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Gmina posiada osobowość prawną (art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań Gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
W ramach Gminy funkcjonują następujące jednostki organizacyjne scentralizowane: Urząd Gminy, Ośrodek Pomocy Społecznej, Szkoły Podstawowe m.in. Szkoła Podstawowa i Szkoła Podstawowa.
W celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę (art. 106 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe).
W Szkole Podstawowej i Szkole Podstawowej (dalej jako: „Szkoły”) w ramach zapewnienia zadań opiekuńczych funkcjonuje stołówka szkolna.
Z wyżywienia w stołówkach szkolnych korzystają uczniowie, nauczyciele oraz pracownicy niepedagogiczni.
W Gminie ma jednak również miejsce następująca sytuacja – w Szkole kupuje obiady opiekun prawny osób niepełnosprawnych dla 2 osób. Osoby niepełnosprawne są dorosłe, upośledzone umysłowo oraz życiowo niezaradne. Osoby te nie są w stanie decydować o sobie. Osoby te są w wieku między 60 a 70 lat. Opiekun prawny mieszka kilka kilometrów od osób, nad którymi sprawuje opiekę. Taka sytuacja ma również miejsce w Szkole – gdzie obiad kupuje opiekun jednej osoby niepełnosprawnej, upośledzonej umysłowo i życiowo niezaradnej w wieku 64 lat. Osoby te nie korzystają z pomocy Ośrodka pomocy społecznej. Na terenie Gminy nie ma innej możliwości wykupienia obiadów dla tych osób.
Zapłata za obiady przez opiekunów osób niepełnosprawnych jest dokonywana przelewem na rachunek bankowy – rachunek pomocniczy dochodów i wydatków danej szkoły, a z dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności ta zapłata dotyczyła. W celu udokumentowania wpłat wystawiane są faktury VAT (podatek od towarów i usług).
Opłaty za obiady są zróżnicowane w zależności od odbiorców:
a) płatność dla uczniów klas I-III – 3 zł
b) płatność dla uczniów klas starszych – 3,80 zł
c) płatność dla nauczycieli i pracowników niepedagogicznych – 7 zł
d) dla osób fizycznych – 13 zł.
Opłaty w zakresie posiłków dla uczniów, nauczycieli oraz pracowników niepedagogicznych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
Z kolei opłata dotycząca obiadów dla wskazanych osób fizycznych – niepełnosprawnych, dla których obiad kupuje opiekun prawny, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT 8%. Gmina odprowadza podatek VAT z tego tytułu do urzędu skarbowego.
Zarówno w jednej jak i w drugiej szkole wartość sprzedaży z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekracza kwoty 20.000 zł w roku podatkowym.
W odpowiedzi na pytanie: „Czy sprzedaż obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych realizują Państwo w ramach zadań własnych, wynikających z przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.)? Jeśli tak to prosimy podać podstawę prawną, wynikającą z ww. ustawy”, wskazali Państwo, że art. 7 ust. 1 pkt 6, 6a i 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym stanowi, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:
6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
Art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą.
Stosownie do treści art. 16 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej gmina i powiat, obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, mimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych.
W myśl art. 7 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu: niepełnosprawności.
Art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o pomocy społecznej stanowi, że do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy: udzielanie schronienia, zapewnienie posiłku oraz niezbędnego ubrania osobom tego pozbawionym.
Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.
Gmina zwróciła się z wnioskiem o udzielenie wyjaśnienia w zakresie stosowania przepisów o finansach publicznych do Regionalnej Izby Obrachunkowej z pytaniem: „Czy szkoła, w drodze wyjątku, może takim osobom sprzedawać posiłki?” (tj. osobom niepełnosprawnym).
Gmina otrzymała stanowisko Izby z dnia 8 grudnia 2021 r., w którym prezes wskazał, że: „W ocenie tutejszej Izby w sytuacjach wyjątkowych, w szczególności, gdy świadczenie usług w postaci wydawania posiłków osobom potrzebującym jest na terenie gminy w sposób zasadniczy ograniczone, można rozważyć wykorzystanie do tych celów funkcjonującą już stołówkę szkolną, jako jedynego miejsca na terenie gminy, z punktu widzenia techniczno-organizacyjnego, umożliwiającego realizację zadań gminy w tym zakresie. Przy czym do dyrektora szkoły działającego w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę przy której ona funkcjonuje, należy zapewnienie takiego sposobu wykonywania tych dodatkowych zadań, który nie kolidowałyby z tymi podstawowymi przewidzianymi dla stołówki szkolnej. Odnosi się to tak do kwestii organizacyjnych, jak i finansowych.”
Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych wpisuje się zdaniem Gminy w realizację zadań własnych tj. sprawy pomocy społecznej – art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie gminnym.
W odpowiedzi na pytanie: „Jakie podstawy prawne regulują zasady sprzedaży obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych oraz wysokość opłat jakie mogą Państwo pobierać z tytułu tej sprzedaży?”, wskazali Państwo, że zdaniem Gminy nie istnieją podstawy prawne regulujące wprost zasady sprzedaży obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych oraz w zakresie wysokości opłat jakie może Gmina pobierać z tytułu tej sprzedaży.
W odpowiedzi na pytanie: „Jeśli nie istnieją podstawy prawne regulujące wprost wykonywanie powyższych czynności, to w jaki inny sposób (wg jakich zasad i przez kogo określonych) uregulowana została sprzedaż obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych oraz wysokość odpłatności za nie?”, wskazali Państwo, że w oparciu o art. 106 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.
Na podstawie powyższego przepisu dyrektor szkoły w porozumieniu z wójtem gminy ustala warunki odpłatności.
Z uwagi na zmiany cen żywności dyrektor szkoły zwrócił się z prośbą do wójta gminy o zmianę odpłatności za wydawane posiłki w stołówce szkolnej.
Wysokość odpłatności za sprzedaż obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych została uregulowana w zarządzeniu Dyrektora Szkoły Podstawowej.
Obecnie w drodze zarządzenia ustalono następującą odpłatność za obiady:
odpłatność dla uczniów klas 0 - III za posiłek dwudaniowy wynosi 3,60 zł,
odpłatność dla pozostałych uczniów za posiłek dwudaniowy wynosi 4,50 zł,
odpłatność dla nauczycieli za posiłek dwudaniowy wynosi 8,40 zł,
odpłatność dla pozostałych pracowników szkoły wynosi 8,40 zł,
odpłatność dla osób niebędących uczniami lub pracownikami szkoły za posiłek dwudaniowy wynosi 16,85 zł.
W odpowiedzi na pytanie: „Jaki jest symbol PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) z 2015 r. oraz nazwa grupowania, wynikające z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2015 r. wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676 ze zm.) dla realizowanej przez Państwa sprzedaży obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych? Należy podać pełny, siedmiocyfrowy symbol PKWiU.”, wskazali Państwo, że zdaniem Gminy symbol PKWiU z 2015 r. oraz nazwa grupowania, wynikające z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2015 r. wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676 ze zm.) dla realizowanej przez Gminę sprzedaży obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych to: PKWiU 56.29.20.0 – Usługi stołówkowe.
Gmina pragnie zaznaczyć, że nie posiada opinii w zakresie prawidłowego kodu PKWiU od Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego ani wiążącej informacji stawkowej w tym zakresie.
Czy przyjmowanie wpłat zgodnie z opisem przedstawionym w stanie faktycznym tj. za obiady, które są sprzedawane w stołówce szkolnej dla osób niepełnosprawnych, może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej na podstawie § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących – tj. pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia?
Zdaniem Gminy, przyjmowanie wpłat zgodnie z opisem przedstawionym w stanie faktycznym tj. za obiady, które są sprzedawane w stołówce szkolnej dla osób niepełnosprawnych, może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej na podstawie § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących – tj. pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia.
Uzasadnienie
Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2022 poz. 931 tj. z dnia 7 kwietnia 2022 r., dalej jako: „ustawa o VAT”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina posiada osobowość prawną.
Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych, edukacji publicznej.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.
Jak wynika z art. 106 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.
Z kolei zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy Prawo oświatowe korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne.
W myśl art. 106 ust. 3 ustawy Prawo oświatowe warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.
Art. 106 ust. 4 ustawy Prawo oświatowe do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.
Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
W myśl art. 111 ust. 3a ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży.
Jak wynika z § 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej jako: „Rozporządzenie”):
1. Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.
2. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.
Stosownie do § 3 ust. 1 Rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r.:
1. podatników, u których w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
2. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2021 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.
W myśl § 5 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym wartość sprzedaży podatnika dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczyła kwotę 20 000 zł.
Jak wynika § 5 ust. 2 Rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym wartość sprzedaży podatnika z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, przekroczyła kwotę 20 000 zł.
Zgodnie z pozycją 37 załącznika do Rozporządzenia zwolnione z obowiązku ewidencjonowania jest świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
Z kolei zgodnie z pozycją 44 załącznika do Rozporządzenia zwolnione z obowiązku ewidencjonowania są usługi stołówek w placówkach wymienionych w art. 43 ust. 9 ustawy, prowadzonych przez te placówki, udostępnianych wyłącznie dla uczniów, studentów i innych podopiecznych oraz nauczycieli i personelu.
W myśl art. 43 ust. 9 ustawy o VAT, przez placówki oświatowe, o których mowa w ust. 1 pkt 13 oraz w art. 83, rozumie się szkoły i przedszkola publiczne i niepubliczne, szkoły wyższe i placówki opiekuńczo-wychowawcze.
W Gminie ma miejsce następująca sytuacja – w dwóch szkołach sprzedawane są obiady z przeznaczeniem dla osób niepełnosprawnych. Na terenie Gminy nie ma innej możliwości wykupienia obiadów dla tych osób. Zapłata za obiady przez opiekunów osób niepełnosprawnych jest dokonywana przelewem na rachunek bankowy – rachunek pomocniczy dochodów i wydatków danej szkoły, a z dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności ta zapłata dotyczyła. W celu udokumentowania wpłat wystawiane są faktury VAT. Zarówno w jednej jak i w drugiej szkole wartość sprzedaży z tytułu dostawy towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekracza kwoty 20.000 zł w roku podatkowym.
Podsumowując, w związku z powyższym, zdaniem Gminy przyjmowanie wpłat zgodnie z opisem przedstawionym w stanie faktycznym tj. za obiady, które są sprzedawane w stołówce szkolnej dla osób niepełnosprawnych, może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej na podstawie § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących – tj. pozycji 37 załącznika do Rozporządzenia.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.
Art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. (`(...)`).
Z opisu sprawy wynika, że w Gminie ma miejsce następująca sytuacja – w Szkole kupuje obiady opiekun prawny osób niepełnosprawnych dla 2 osób. Taka sytuacja ma również miejsce w Szkole – gdzie obiad kupuje opiekun jednej osoby niepełnosprawnej. Opłata dotycząca obiadów dla wskazanych osób fizycznych – niepełnosprawnych, dla których obiad kupuje opiekun prawny, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT 8%. Gmina odprowadza podatek VAT z tego tytułu do urzędu skarbowego. Odpłatność dla osób niebędących uczniami lub pracownikami szkoły za posiłek dwudaniowy wynosi 16,85 zł. Jako symbol PKWiU z 2015 r. oraz nazwę grupowania, wynikające z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2015 r. wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676 ze zm.) dla realizowanej przez Gminę sprzedaży obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych wskazali Państwo PKWiU 56.29.20.0 – Usługi stołówkowe.
Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. (`(...)`).
Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydanych rozporządzeń w tym zakresie.
Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. poz. 2442 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem”.
Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia:
Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r. podatników, u których wartość sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli wartość sprzedaży z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.
W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia:
Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.
Z treści § 2 ust. 2 rozporządzenia wynika, że:
W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.
Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w § 4 rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 rozporządzenia. Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
I tak w myśl § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia:
Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:
a) przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
b) taksówek (PKWiU 49.32.11.0), z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą,
c) naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów, w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania,
d) w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
e) w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
f) w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
g) prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
h) doradztwa podatkowego,
i) związanych z wyżywieniem (PKWiU ex 56.10, PKWiU 56.21, PKWiU ex 56.29, PKWiU ex 56.30), wyłącznie:
- świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
- usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
j) fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
k) kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
l) związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,
m) mycia, czyszczenia samochodów i podobnych usług (PKWiU 45.20.30.0), w tym przy użyciu urządzeń obsługiwanych przez klienta, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie lub banknotach, lub innej formie (bezgotówkowej).
Na podstawie § 4 ust. 4 rozporządzenia:
Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do świadczenia usług:
zgodnie z warunkami określonymi w poz. 34 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy;
o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f-h, jeżeli świadczenie tych usług zgodnie z warunkami określonymi w poz. 37 załącznika do rozporządzenia ma miejsce wyłącznie przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, lub których rezultat jest przekazywany wyłącznie przy wykorzystaniu tych środków;
o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. f, zgodnie z warunkami określonymi w poz. 48 załącznika do rozporządzenia;
o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. i, na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 44 załącznika do rozporządzenia.
W poz. 44 załącznika do rozporządzenia zostały wymienione usługi stołówek w placówkach wymienionych w art. 43 ust. 9 ustawy, prowadzonych przez te placówki, udostępnianych wyłącznie dla uczniów, studentów i innych podopiecznych oraz nauczycieli i personelu.
Państwa wątpliwości dotyczą zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej realizowanej na rzecz osób niepełnosprawnych.
Z powołanych przepisów wynika, że wyłączone ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania są usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56) wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne. Wyłączenie to nie dotyczy usług stołówek w szkołach i przedszkolach publicznych i niepublicznych, szkołach wyższych i placówkach opiekuńczo-wychowawczych, prowadzonych przez te placówki, udostępnianych wyłącznie dla uczniów, studentów i innych podopiecznych oraz nauczycieli i personelu.
Należy zwrócić uwagę, że usługi związane z wyżywieniem ujęte zostały w Dziale 56 PKWiU, który to Dział obejmuje usługi związane z zapewnieniem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Nie jest przy tym istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.
W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem gastronomii rozumie się „działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp.” oraz „sztukę przyrządzania potraw”.
Natomiast zgodnie z definicją stosowaną w statystyce publicznej placówka gastronomiczna to zakład lub punkt gastronomiczny stały lub sezonowy, którego przedmiotem działalności jest przygotowanie oraz sprzedaż posiłków i napojów do spożycia na miejscu i na wynos.
Placówki gastronomiczne dzielą się na:
Placówki gastronomiczne mogą być prowadzone m.in. w obrębie hoteli, moteli, zajazdów, schronisk, pól campingowych, w pensjonatach, domach wypoczynkowych i innych miejscach krótkotrwałego pobytu jak też w wagonach kolejowych wchodzących w skład pociągu oraz na statkach pasażerskich. Do placówek gastronomicznych nie zalicza się ruchomych punktów sprzedaży detalicznej i automatów sprzedażowych. Dalej według Głównego Urzędu Statystycznego, stacjonarne placówki gastronomiczne to m.in. bary, punkty gastronomiczne, restauracje, sezonowe placówki gastronomiczne, stołówki.
Natomiast stołówka to placówka zbiorowego żywienia zapewniająca określonym grupom konsumentów, posiłki (głównie obiadowe), ale także śniadaniowe i kolacje.
Według dodatkowych wyjaśnień metodologicznych, stołówka może również wydawać posiłki jednorazowe. Jest wyodrębniona organizacyjnie i lokalowo, zlokalizowana na terenie zakładu pracy (stołówka pracownicza), szkół, uczelni, ośrodków wypoczynkowych. Prowadzi ograniczony asortyment posiłków przy zastosowaniu samoobsługi lub obsługi kelnerskiej, stosując przy tym w przeważającej części system abonamentowej sprzedaży i wydawania posiłków.
W odniesieniu do Państwa wątpliwości uwzględniając powyższe regulacje prawne, należy uznać, że sprzedaż posiłków nie korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej do 31 grudnia 2023 r., ponieważ realizowana przez Państwa sprzedaż została wskazana w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia jako wyłączona ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem w związku z realizacją tej sprzedaży nie mogą Państwo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej wskazanego w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika. Sprzedaż ta nie spełnia także warunków wskazanych w § 2 ust. 1 w zw. z poz. 44 załącznika do rozporządzenia ponieważ nie realizują Państwo sprzedaży posiłków na rzecz wymienionych w ww. pozycji załącznika osób.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że mają Państwo obowiązek ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej na rzecz osób niepełnosprawnych, które to osoby nie należą do grona osób wymienionych w poz. 44 załącznika do rozporządzenia.
Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja została wydana na podstawie wskazania we wniosku, że: „opłata dotycząca obiadów dla wskazanych osób fizycznych – niepełnosprawnych, dla których obiad kupuje opiekun prawny, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT 8%.” oraz wskazania przez Państwa jako symbolu PKWiU z 2015 r. oraz nazwy grupowania, wynikających z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2015 r. dla realizowanej sprzedaży obiadów na rzecz osób niepełnosprawnych PKWiU 56.29.20.0 – Usługi stołówkowe.
Zastrzegam, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili