Interpretacja indywidualna – w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest :

- prawidłowe - w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży w drodze licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer X, obejmująca działkę zabudowaną nr 1 i działkę niezabudowaną nr 2 oraz nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer Y, obejmująca niezabudowaną działkę nr 3,

- nieprawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż ww. nieruchomości.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 15 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

- opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży w drodze licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer X, obejmująca działkę zabudowaną nr 1 i działkę niezabudowaną nr 2 oraz nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer Y, obejmująca niezabudowaną działkę nr 3,

- braku obowiązku wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż ww. nieruchomości.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 10 listopada 2022 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

… Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w … prowadzi egzekucję z nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej w woj. …, …, ul. … i ul. …, działki nr …, …, 1 o łącznej powierzchni 0,0364 ha.

Nieruchomość posiada założone księgi wieczyste nr X, Y prowadzoną przez … Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w ….

Postępowanie prowadzone jest przeciwko właścicielowi powyższych nieruchomości …Sp. z o.o. Sp. K. z siedzibą w … przy ul. …, NIP: ….

Nieruchomość o numerze KW X to nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalno-biurowym położonym na działce nr 1 wybudowanym w 2013 r. poprzez przebudowę, rozbudowę i nadbudowę istniejącego budynku przez dłużnika. Budynek oddany do użytkowania na podstawie decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta … z dnia 07.03.2013 r. oraz 15.05.2013 r. oznaczonych sygnaturą …. W chwili sporządzania operatu szacunkowego (2017 r.) nie było obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wobec przedmiotowej nieruchomości była wydana decyzja o warunkach, co w konsekwencji oznacza, że działka stanowi grunt budowlany w rozumieniu przepisów o VAT. Obecnie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - przeznaczenie mieszkaniowe wielorodzinne. Lokale w budynku są niewyodrębnione i przeznaczone na wynajem.

Nieruchomość gruntowa niezabudowana o numerze KW Y jest przeznaczona na parking przy ww. budynku.

Własność nieruchomości została przeniesiona na dłużnika w formie wkładu do spółki komandytowej przez osobę fizyczną … (pesel: …) 02.09.2014 r. Ustalono, że dłużnik … Sp. z o.o. Sp. K. został dnia 18.01.2018 r. wyrejestrowany z rejestru VAT na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT. Nie składał do tutejszej kancelarii oświadczeń i wyjaśnień w zakresie obowiązków podatkowych. Zabudowana z powyższych jest wyłącznie działka 1, pozostałe działki nr 2 oraz 3 nie są zabudowane.

Komornik nie ma wiedzy:

- czy ww. niezabudowane działki były wykorzystywane przez dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług,

- w drodze jakich transakcji nastąpiło nabycie przez dłużnika działek niezabudowanych i czy transakcje te zostały udokumentowane fakturami z udokumentowaną kwotą podatku VAT oraz czy dłużnikowi przysługiwało prawo do jego odliczenia przy nabyciu niezabudowanych wszystkich ww. działek. Na żadnej z powyższych działek nie ma żadnych budowli.

Komornik nie zna symbolu PKOB, nazwy grupowania ani wyszczególnienia budynku na działce nr 1 wg PKOB.

Wszystkie urządzenia budowlane, które znajdują się na działkach powiązane są z budynkiem opisanym powyżej. Komornik nie ma wiedzy, czy dłużnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu ww. nieruchomości.

Budynek na działce 1 jest trwale związany z gruntem. Komornik nie wie, kiedy nastąpiło zasiedlenie budynku, ale nastąpiło to najpóźniej w 2016 r. Komornik nie wie, kiedy nastąpiło zajęcie budynku do używania przez pierwszego właściciela. Między pierwszym zasiedleniem oraz pierwszym zasiedleniem po ulepszeniu a dostawą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Komornik nie wie, czy i jak budynek przed nabyciem przez dłużnika był wykorzystywany przez poprzednich właścicieli.

Komornik nie ma wiedzy:

- czy ww. budynek był wykorzystywany przez dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług,

- w drodze jakich transakcji nastąpiło nabycie przez dłużnika budynku i czy transakcje te zostały udokumentowane fakturami z udokumentowaną kwotą podatku VAT oraz czy dłużnikowi przysługiwało prawo do jego odliczenia przy nabyciu niezabudowanych wszystkich ww. działek,

- czy dłużnik dokonywał ulepszeń budynku w zakresie przekraczającym 30% jego wartości początkowej, - kiedy nastąpiło oddanie budynku do użytku po dokonaniu jego ulepszenia i czy ulepszenie stanowiło "przebudowę" rozumianą jako dokonanie istotnych zmian

- czy po ulepszeniu miało miejsce pierwsze zasiedlenie budynku.

Dotychczas podjęte w postępowaniu egzekucyjnym działania nie doprowadziły do uzyskania więcej informacji.

Na pytanie Organu:

1. Jakie są numery działek wchodzących w skład nieruchomości niezabudowanej objętej księgą wieczystą o numerze KW Y?

2. Czy dłużnej Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu niezabudowanych działek nr 3 i nr 2 oraz zabudowanej budynkiem mieszkalno-biurowym działki nr 1? Jeśli nie, to należy wskazać przyczyny.

3. Czy działki niezabudowane tj. działka nr 3 i nr 2 są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego? Jeżeli tak, to jakie jest przeznaczenie ww. działek według tego planu.

4. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, należy wskazać czy dla działek nr 3 i nr 2 na dzień sprzedaży będą wydane decyzje o warunkach zabudowy bądź też decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r., poz. 503)?

5. Czy na działkach niezabudowanych nr 3 i nr 2 istnieje możliwość realizacji zabudowy?

6. Czy działki niezabudowane wykorzystywane były przez dłużną Spółkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były ww. działki, wykonywała dłużna Spółka – należy podać podstawę prawną zwolnienia?

7. Czy budynek mieszkalno-biurowy położony na ww. działce nr 1 jest budynkiem w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ww. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021, poz. 2351 z późn.zm.)?

8. Czy budynek położony na działce nr 1 był wykorzystywany przez dłużną Spółkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywany był budynek, wykonywała dłużna Spółka - należy podać podstawę prawną zwolnienia?

9. Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku lub jego części w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę.

10. Jeżeli nastąpiło pierwsze zasiedlenie części ww. budynku, to należy wskazać w jakiej w części?

11. Kiedy nastąpiło zajęcie do używania ww. budynku? Należy wskazać dokładną datę.

12. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 9 należy wskazać w wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części?

13. Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynku lub jego części a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

W związku ze wskazaniem w opisie sprawy, że:

„Nieruchomość o numerze KW X to nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalno-biurowym położonym na działce nr 1 wybudowanym w 2013 r. poprzez przebudowę, rozbudowę i nadbudowę istniejącego budynku przez dłużnika.”, należy wskazać:

14. Czy dłużna Spółka ponosiła nakłady na ulepszenie budynku położonego na działce nr 1 w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

15. W jakim okresie dłużna Spółka ponosiła wydatki na ulepszenie ww. budynku?

16. Czy wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej tego budynku?

17. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 14 i nr 16 jest twierdząca, to należy wskazać:

a) Czy ulepszenia stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania ww. budynku lub w celu znaczącej zmiany warunków zasiedlenia?

b) Czy po ulepszeniu miało miejsce pierwsze zasiedlenie ww. budynku?

c) Jeżeli miało miejsce pierwsze zasiedlenie ww. budynku po ulepszeniu, to należy wskazać kiedy to nastąpiło (należy podać dzień, miesiąc i rok)?

d) Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynku po ulepszeniu, a sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

e) Czy ulepszony ww. budynek był wykorzystywane przez dłużna Spółkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?

18. Jeżeli nie posiada Pan informacji, o których mowa w ww. pytaniach, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 9, 10, 10a ustawy o podatku od towarów i usług, to należy wskazać:

- czy ten brak informacji jest wynikiem podjętych przez Pana, jako komornika, działań?

- czy działania te zostały udokumentowane?

- czy podjęte działania potwierdzają brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnej Spółki?

odpowiedział Pan:

W skład nieruchomości Y wchodzi działka numer 3.

Działka numer 3 objęta jest planem zagospodarowania przestrzennego - przeznaczenie mieszkaniowe.

Działka numer 2 objęta jest planem zagospodarowania przestrzennego - przeznaczenie mieszkaniowe.

Budynek mieszkalno-biurowy położony na działce numer 1 jest budynkiem w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 07-07-1994 r. prawo budowlane.

Podjęte przez komornika działania nie doprowadziły do uzyskania od dłużnika informacji pozwalających na udzielenie odpowiedzi na pozostałe pytania, a działania te są udokumentowane i potwierdzają brak możliwości uzyskania informacji od dłużnej spółki.

Pytania (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy w przypadku wystąpienia zdarzenia przyszłego w postaci sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer X, obejmująca działki nr 1 i 2, komornik obowiązany jest jako płatnik do wyliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług od tej czynności?

2. Czy w przypadku wystąpienia zdarzenia przyszłego w postaci sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer X, obejmująca działki nr 1 i 2, komornik obowiązany jest do wystawienia w imieniu spółki faktury VAT?

3. Czy w przypadku wystąpienia zdarzenia przyszłego w postaci sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer Y, obejmująca działkę nr 3, komornik obowiązany jest jako płatnik do wyliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług od tej czynności?

4. Czy w przypadku wystąpienia zdarzenia przyszłego w postaci sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer Y, obejmująca działkę nr 3, komornik obowiązany jest do wystawienia w imieniu spółki faktury VAT?

Pana stanowisko w sprawie

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

W Pana ocenie do planowanej w trybie postępowania egzekucyjnego sprzedaży licytacyjnej nieruchomości o numerach ksiąg wieczystych X oraz Y zastosowanie znajdzie norma z przepisu art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na to, że udokumentowane działania komornika sądowego nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do sprzedaży nieruchomości zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym komornik sądowy w przedmiotowej sprawie powinien przyjąć, że warunki stosowania przedmiotowego zwolnienia od podatku nie są spełnione.

W Pana ocenie, w związku z wykreśleniem dłużnika z rejestru podatników podatku VAT, komornik nie ma możliwości wystawienia faktury w imieniu dłużnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

- prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży w drodze licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer X, obejmująca działkę zabudowaną nr 1 i działkę niezabudowaną nr 2 oraz nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer Y, obejmująca niezabudowaną działkę nr 3,

- nieprawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż ww. nieruchomości.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników majątku przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na podstawie art. 106c ustawy:

Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan - jako Komornik Sądowy - sprzedaż w drodze licytacji komorniczej prawa własności zabudowanej nieruchomości o nr KW X w skład której wchodzą działki nr 1 i działka nr 2 oraz nieruchomości niezabudowanej o nr KW Y w skład której wchodzi działka nr 3. Dłużnikiem w przedmiotowej sprawie jest sp. z o.o. sp. k., która 18 stycznia 2018 r. została wyrejestrowana z rejestru VAT. Własność nieruchomości została przeniesiona na dłużnika w formie wkładu do spółki komandytowej.

Mając na uwadze fakt, że Dłużnikiem jest spółka, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku przedsiębiorstwa Dłużnika. Zatem przy sprzedaży w drodze licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości o nr KW X, w skład której wchodzi działka nr 1 zabudowana budynkiem mieszkalno-biurowym i niezabudowana działka nr 2 oraz nieruchomości o nr KW Y, w skład której wchodzi niezabudowana działka nr 3, spełnione będą przesłanki do uznania Dłużnika za podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku przedsiębiorstwa Dłużnika - spółki.

W konsekwencji, dostawa przez Komornika w drodze licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości o nr KW X, w skład której wchodzą: działka nr 1 i działka nr 2 oraz nieruchomości o nr KW Y, w skład której wchodzi działka nr 3, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy:

Tereny budowlane, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle powyższego przepisu opodatkowane podatkiem VAT są tylko takie dostawy stanowiące nieruchomości gruntowe niezabudowane, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będące na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy jednoznacznie stanowi, że przeznaczenie terenu należy ustalić na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego, tj. wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji, opodatkowane podatkiem od towarów i usług są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz – w przypadku braku takiego planu – wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r., poz. 503).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

- lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O charakterze danego gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan egzekucję z nieruchomości, obejmujących działki nr 3, nr 2, nr 1 o łącznej powierzchni 0,0364 ha. Nieruchomość posiada założone księgi wieczyste nr X, Y. W skład nieruchomości o numerze X wchodzi m.in. niezabudowana działka nr 2. Nieruchomość nr Y obejmuje niezabudowaną działkę numer 3. Działki nr 2 i nr 3 objęte są planem zagospodarowania przestrzennego - przeznaczenie mieszkaniowe.

Zatem, w przypadku działki nr 2, objętej księgą wieczystą nr X oraz działki nr 3, objętej księgą wieczystą nr Y, przedmiotem dostawy będzie grunt przeznaczony pod zabudowę. Wobec powyższego działki niezabudowane nr 2 i nr 3 spełniają definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym sprzedaż prawa własności tych działek nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W odniesieniu natomiast do działki oznaczonej nr 1, objętej księgą wieczystą nr X, zabudowanej budynkiem mieszkalno-biurowym, zauważyć należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT m.in. dla dostawy budynków spełniających określone w tych przepisach warunki.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy:

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku/budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku/budowli lub ich części oddano je w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku/budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku, budowli.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższy przepis wskazuje, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisu tego wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania dla dostawy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

- towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

- przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy:

Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Pana w drodze licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer X, obejmująca działkę zabudowaną nr 1 i działkę niezabudowaną nr 2 oraz nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer Y, obejmująca niezabudowaną działkę nr 3, nie będzie korzystać ze zwolnień od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do dokonania takiej oceny.

Jak wskazał Pan we wniosku - Komornik nie ma Pan wiedzy, czy dłużnikowi przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu ww. nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku m.in. na pytania Organu nr 2, 6, 8, 9, 14 i 16 w wezwaniu:

2. Czy dłużnej Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu niezabudowanych działek nr 3 i nr 2 oraz zabudowanej budynkiem mieszkalno-biurowym działki nr 1? Jeśli nie, to należy wskazać przyczyny.

3. Czy działki niezabudowane wykorzystywane były przez dłużną Spółkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były ww. działki, wykonywała dłużna Spółka – należy podać podstawę prawną zwolnienia?

4. Czy budynek położony na działce nr 1 był wykorzystywany przez dłużną Spółkę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywany był budynek, wykonywała dłużna Spółka - należy podać podstawę prawną zwolnienia?

5. Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku lub jego części w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę.

6. Czy dłużna Spółka ponosiła nakłady na ulepszenie budynku położonego na działce nr 1w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

7. Czy wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej tego budynku?

nie udzielił Pan odpowiedzi.

Wskazał Pan natomiast, że podjęte przez komornika działania nie doprowadziły do uzyskania od dłużnika informacji pozwalających na udzielenie odpowiedzi na pozostałe pytania (w tym na ww. pytania nr 2, 6, 8, 9 i 14), a działania te są udokumentowane i potwierdzają brak możliwości uzyskania informacji od dłużnej spółki.

W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnienia nie będą spełnione, skoro podjęte przez Pana udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku.

W konsekwencji, sprzedaż w drodze licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer X, obejmująca działkę zabudowaną nr 1 i działkę niezabudowaną nr 2 oraz nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer Y, obejmująca niezabudowaną działkę nr 3, będzie podlegała opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT i będzie Pan obowiązany, jako płatnik, do pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego urzędu skarbowego z tytułu dokonania ww. dostawy.

Zaznaczyć należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Komornika nie była przedmiotem interpretacji.

W konsekwencji Pana stanowisko w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży w drodze licytacji komorniczej prawa własności nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer X, obejmującej działkę zabudowaną nr 1i działkę niezabudowaną nr 2 oraz nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta numer Y, obejmująca niezabudowaną działkę nr 3, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, skoro sprzedaż w drodze licytacji komorniczej prawa własności ww. nieruchomości, dotyczy majątku podmiotu gospodarczego, którym jest dłużnik i będzie podlegała opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT, to w opisanej sytuacji Komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT dokumentującej przedmiotową sprzedaż. Sam fakt wykreślenia dłużnika z rejestru podatników VAT czynnych nie skutkuje tym, że Komornik nie jest zobowiązany do wystawienia stosownej faktury VAT.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie braku obowiązku wystawienia faktury VAT dokumentującej sprzedaż ww. nieruchomości, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn.zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).