0112-KDSL2-2.440.92.2022.6.EZ

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 19 maja 2022 r.), uzupełnionego pismami: z dnia 6 lipca 2022 r. (data wpływu 8 lipca 2022 r.), 17 sierpnia 2022 r. (data wpływu 18 sierpnia 2022 r.) oraz 27 września 2022 r. (data wpływu 30 września 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – udzielenie zgody przez Wnioskodawcę, na podstawie zawartej umowy, na skorzystanie przez Spółkę z fragmentów utworu literackiego Wnioskodawcy „A” w celu stworzenia „B”

Opis usługi:

Wnioskodawca jest autorem utworu literackiego „A” i przysługują mu autorskie prawa majątkowe do tego utworu. Wnioskodawca zawarł umowę ze Spółką, której przedmiotem jest stworzenie przez Spółkę „B”, będącego opracowaniem ww. utworu autorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca akceptuje projekt „B” opracowanego przez Spółkę i wykorzystane w nim cytaty z utworu literackiego „A”. Spółka może wprowadzać zmiany w „B” jedynie za uprzednią zgodą Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie tworzy/nie współtworzy „B”, natomiast udziela zgody na wykorzystanie w nim określonych cytatów z utworu „A”, których jest twórcą.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 90

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy, art. 146ea pkt 1 oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

Zastrzeżenie: Wskazuje się, że niniejsza WIS ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy usługa ta nie jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43-81 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ustawy, czego weryfikacja pozostaje poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS. W zakresie ustalenia, czy do przedmiotowej usługi, objętej niniejszą WIS, ma zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może zwrócić się z odrębnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Wniosek uzupełniono w dniu 8 lipca 2022 r. o informację, że Wnioskodawca jest zainteresowany wskazaniem klasyfikacji PKWiU oraz stawki podatku od towarów i usług, w dniu 18 sierpnia 2022 r. o doprecyzowanie opisu świadczenia oraz przesłanie kopii umowy na usługę będącą przedmiotem wniosku oraz w dniu 30 września 2022 r. o doprecyzowanie opisu usługi.

W treści wniosku przedstawiono następujący opis usługi

Wnioskodawca jest autorem utworu literackiego i przysługują mu autorskie prawa majątkowe i osobiste z tego tytułu. Wnioskodawca udziela klientowi na określony czas za wynagrodzeniem niewyłącznego upoważnienia do korzystania z przysługujących Wnioskodawcy praw do utworu literackiego w celu stworzenia książki z wykorzystaniem utworu literackiego Wnioskodawcy, opublikowania i wprowadzenia utworu literackiego Wnioskodawcy do obrotu w książce (w tym jako audiobook i e-book) lub w celu stworzenia planera będącego opracowaniem utworu literackiego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie, jaką stawkę VAT (podatek od towarów i usług) powinien stosować do fakturowania na producenta ww. usługi.

W piśmie z dnia 6 lipca 2022 r. Wnioskodawca poinformował, że jest zainteresowany określeniem prawidłowej klasyfikacji wg PKWiU oraz wskazaniem stawki podatku od towarów i usług dla usługi polegającej na udzieleniu klientowi na określony czas za wynagrodzeniem niewyłącznego upoważnienia do korzystania z praw do utworu literackiego w celu stworzenia książki, opublikowania i wprowadzenia utworu do obrotu w książce (w tym jaki audiobook i e-book) lub w celu stworzenia planera.

W dniu 18 sierpnia 2022 r. odpowiadając na pytania wskazane w wezwaniu tut. organu z dnia 27 lipca 2022 r. nr 0112-KDSL2-2.440.92.2022.2.EZ, Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

1. Czy Wnioskodawca wykonuje usługę będącą przedmiotem wniosku jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Odp. Wnioskodawca jest twórcą utworu literackiego, na podstawie którego tworzony jest planer (lub książka), którego projekt akceptowany jest przez Wnioskodawcę. Nazwisko Wnioskodawcy jako autora utworu literackiego, podano do publicznej wiadomości.

2. Czy utwór literacki, o którym mowa we wniosku stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Odp. Utwór literacki Wnioskodawcy, o którym mowa w przedmiotowym wniosku, jest utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

3. Czy „udzielenie klientowi na określony czas niewyłącznego upoważnienia do korzystania z przysługujących Wnioskodawcy praw do utworu literackiego” obejmuje przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworu literackiego Wnioskodawcy?

Odp. Zgodnie z umową Wnioskodawca jako autor utworu literackiego (tj. utworu pierwotnego) udziela zleceniodawcy zgody na korzystanie i rozporządzanie z utworu zależnego (planera lub książki) na określonych polach eksploatacji. Jest to prawo zależne.

4. Czy za „udzielenie klientowi na określony czas niewyłącznego upoważnienia do korzystania z przysługujących Wnioskodawcy praw do utworu literackiego” Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, czy też w innej formie – należy wskazać jakiej?

Odp. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za wyrażenie niewyłącznej zgody na wykonywanie praw zależnych/korzystanie i rozporządzanie adaptacją utworów. Na gruncie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych prawo to jest różnie klasyfikowane – jako odrębne prawo majątkowe, odrębne pole eksploatacji, prawo mieszane. Zgodnie z definicją GUS (Główny Urząd Statystyczny) honorarium stanowi wynagrodzenie z tytułu korzystania lub rozporządzania prawami autorskimi lub pokrewnymi. Na tej podstawie w naszej ocenie ww. wynagrodzenie stanowi honorarium za rozporządzanie prawami autorskimi.

Do ww. uzupełnienia Wnioskodawca dołączył kopię umowy na usługę będącą przedmiotem wniosku (…)

Tut. organ przeanalizował treść ww. umowy i stwierdził, że przedmiotem usługi wykonywanej przez Wnioskodawcę jest „B”. Wobec powyższego, pismem z dnia 6 września 2022 r. nr 0112-KDSL2-2.440.92.2022.3.EZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. W dniu 30 września 2022 r. wpłynęło pismo Wnioskodawcy, w którym odpowiadając na pytania tut. organu z ww. wezwania wskazano:

1. Czy w ramach usługi, o której mowa w „(…)” w odniesieniu do „B” Wnioskodawca występuje jako twórca/współtwórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, z późn. zm.)?

Odp. Wnioskodawca jest twórcą utworu literackiego „A”, którego fragmenty są wykorzystane w „B”. Wnioskodawca akceptuje projekt „B” i wykorzystane w nim cytaty z „A”. Projekt „B” został opracowany przez Zleceniodawcę, a Wnioskodawca wyraża zgodę na wykorzystanie w nim określonych cytatów. Zleceniodawca może wprowadzać zmiany w „B” jedynie za uprzednią zgodą Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie tworzy/nie współtworzy „B” natomiast udziela zgody na wykorzystanie w nim określonych cytatów, których jest twórcą.

2. Czy „B” stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Odp. Zgodnie z oświadczeniem Zleceniodawcy „B” stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

3. Czy Wnioskodawca za realizację usługi opisanej w ww. umowie otrzyma wynagrodzenie (honorarium), za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania „B”?

Odp. Wynagrodzenie przyznane jest Wnioskodawcy za udzielenie wyłącznego zezwolenia na wykonywanie praw zależnych/korzystania i rozporządzania adaptacją utworu czyli „B”. To prawo jest różnie klasyfikowane – jako odrębne prawo majątkowe, odrębne pole eksploatacji, prawo mieszane, ale zawsze poruszamy się w ramach ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Na tej podstawie można przyjąć, iż ww. wynagrodzenie stanowi honorarium za rozporządzanie prawami autorskimi. Niezależnie od powyższego wynagrodzenie jest przyznane Wnioskodawcy również za udzielenie zgody na skorzystanie z fragmentów „A". Zgoda na korzystanie z utworu (odpowiednio jego fragmentów) spełnia kryteria licencji – zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

Jak stanowi art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%

– jednak nie dłużej niż do końca 2022 r.

W myśl art. 146ea pkt 2 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2. stanowić przejaw działalności twórczej;

3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

W myśl art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

W art. 2 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wskazano, że rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły. W przypadku baz danych spełniających cechy utworu zezwolenie twórcy jest konieczne także na sporządzenie opracowania.

Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i tytuł utworu pierwotnego – art. 2 ust. 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Natomiast w art. 46 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wskazano, że jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wyłączne prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie postanowiono o przeniesieniu całości autorskich praw majątkowych.

Podsumowując, w sytuacji gdy usługi są wykonywane:

- przez twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

- stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu,

- wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest twórcy w formie honorarium za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania,

to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, usługi takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy_._

Jak wskazał Wnioskodawca w złożonym wniosku oraz jego uzupełnieniach, jest on twórcą utworu literackiego „A”, który stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca zawarł umowę ze Spółką, której przedmiotem jest stworzenie przez Spółkę „B”, będącego opracowaniem ww. utworu. W „B” zostały wykorzystane fragmenty i cytaty z „A”. Wnioskodawca nie tworzy/nie współtworzy „B”, natomiast udziela zgody na wykorzystanie w nim określonych cytatów, których jest twórcą. „B” stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Analiza przesłanej w ramach uzupełnienia wniosku (…) w sposób jednoznaczny wykazała, że przedmiotem świadczonej przez Wnioskodawcę czynności (usługi) nie jest utwór literacki „A”, ale „B”. (…)

W umowie co prawda wskazano, że projekt „B” powstał na podstawie utworu literackiego „A”, którego autorem jest Wnioskodawca, jednak przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania do tego utworu nie stanowi przedmiotu ww. umowy i Wnioskodawca nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest twórcą/współtwórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych „B” będącego przedmiotem umowy, zawartej przez Wnioskodawcę na wykonanie usługi będącej przedmiotem złożonego wniosku o WIS. Konsekwentnie wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzymuje za wykonanie usługi opisanej w umowie nie stanowi honorarium za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania „B”. W analizowanym przypadku dla świadczonej przez Wnioskodawcę usługi nie są zatem spełnione warunki wskazane w poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

W związku ze stwierdzeniem, że opisane świadczenie nie jest usługą, o której mowa w poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy, należy dokonać prawidłowej klasyfikacji statystycznej usługi wykonywanej przez Wnioskodawcę.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z wyjaśnieniami do PKWiU 2015, Sekcja R „Usługi kulturalne, rozrywkowe, sportowe i rekreacyjne” obejmuje:

- szeroki zakres usług kulturalnych, rozrywkowych i rekreacyjnych, włączając usługi świadczone przez artystów wykonawców, muzea, biblioteki i archiwa, usługi związane z grami losowymi i zakładami wzajemnymi, usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją.

Sekcja ta nie obejmuje:

- usług sprzedaży i organizowania wystaw świadczonych przez handlowe galerie sztuki, sklasyfikowanych w 47.00.69.0,

- usług agentów i agencji artystycznych, występujących w imieniu indywidualnych artystów, sklasyfikowanych w 74.90.20.0,

- usług wypożyczania książek, sklasyfikowanych w 77.29.19.0,

- usług agencji biletowych, sklasyfikowanych w 79.90.39.0,

- usług indywidualnych nauczycieli, zawodowych instruktorów sportowych, trenerów, sklasyfikowanych w 85.51.10.0.

W sekcji R zawarty jest m.in. dział 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe”, w którym mieści się klasa 90.03 „Usługi w zakresie artystycznej i literackiej działalności twórczej”.

W klasie tej, pod pozycją 90.03.11.0 wskazano „Usługi świadczone przez autorów, kompozytorów, rzeźbiarzy i pozostałych artystów, z wyłączeniem artystów wykonawców”. Grupowanie to obejmuje:

- usługi świadczone przez indywidualnych artystów, takich jak: kompozytorzy, rzeźbiarze, malarze, rysownicy, rytownicy, artyści uprawiający kwasoryt itp.,

- usługi świadczone przez indywidualnych pisarzy wszystkich dziedzin, włączając fikcję literacką, literaturę popularnonaukową itp.,

- usługi świadczone przez niezależnych dziennikarzy,

- usługi w zakresie renowacji dzieł sztuki.

Grupowanie to nie obejmuje:

- renowacji organów i pozostałych historycznych instrumentów muzycznych, sklasyfikowanej w 33.19.10.0,

- usług związanych z produkcją i usług postprodukcyjnych związanych z filmami kinowymi i filmami wideo, sklasyfikowanych w 59.11.1, 59.12.1,

- usług świadczone przez artystów wykonawców, sklasyfikowanych w 90.01.10.0,

- renowacji mebli (z wyłączeniem mebli muzealnych), sklasyfikowanej w 95.24.10.0.

Uwzględniając powyższe, usługa będąca przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWIU 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

W tym miejscu ponownie należy powołać art. 146aa ust. 1a ustawy który stanowi, że jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%

– jednak nie dłużej niż do końca 2022 r.

Zgodnie z art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Jak już wskazano w niniejszej decyzji, usługa będąca przedmiotem wniosku nie spełnia przesłanek do uznania jej za usługę, o której mowa w poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy. Konsekwentnie, dla opodatkowania tej usługi nie znajdzie zastosowania obniżona 8% stawka VAT na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a, art. 146ea pkt 2 oraz art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wykonywana przez Wnioskodawcę usługa spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe” i nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania tej usługi jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy, art. 146ea pkt 1 oraz art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).