0112-KDSL1-1.440.169.2022.3.MJ

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 18 sierpnia 2022 r. (data wpływu 22 sierpnia 2022 r.), uzupełnionego pismem z dnia 21 października 2022 r. (data wpływu 21 października 2022 r.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – organizacja wydarzenia w postaci (…)

Opis usługi: W ramach realizacji swoich celów statutowych Wnioskodawca organizuje kilkudniowe wydarzenie w postaci (…). A będzie wydarzeniem płatnym – publicznym, dostępnym dla wszystkich zainteresowanych, którzy uiszczą opłatę za udział w Wydarzeniu zwaną przez Wnioskodawcę akredytacją. A odbywa się w formule stacjonarnej na B.

Opłata za udział w A jest określona kwotowo. W ramach opłaty za usługę w wariancie będącym przedmiotem niniejszego wniosku uczestnicy Wydarzenia uzyskują:

• możliwość udziału we wszystkich publicznych wydarzeniach zaplanowanych w programie,

• pakietowy 48-godzinny dostęp do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę,

• obiady i przekąski podczas wydarzeń.

Bez zakupu usługi udziału w Wydarzeniu nie jest możliwe skorzystanie z usługi udostępnienia pakietowego 48-godzinnego dostępu do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę oraz skorzystanie z przewidzianych w ramach Wydarzenia obiadów i przekąsek dostępnych jedynie dla uczestników, którzy wykupili akredytację. Usługi towarzyszące są bowiem udostępniane tylko osobom, które zakupiły usługę główną w postaci akredytacji na A. Treści udostępniane w ramach pakietowego 48-godzinnego dostępu do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę są merytorycznie ściśle powiązane z tematyką poruszaną w ramach A i mają za zadanie umożliwienie uczestnikom organizowanego przez Wnioskodawcę Wydarzenia, którzy wykupili akredytację, w kompleksowy sposób zapoznać z myślą przewodnią A. Pozostałe materiały oferowane w ramach B nie są udostępniane uczestnikom A w ramach opłaty. Wnioskodawca zapewnia uczestnikom A wyżywienie w postaci obiadu i przekąsek w miejscu realizacji wydarzenia aby krótkie przerwy na posiłki nie zaburzyły zaplanowanego przez Wnioskodawcę programu A, a jednocześnie pozwoliły uczestnikom wydarzenia na pełny odbiór prezentowanych w ramach A treści i czynny udział we wszelkich dostępnych w ramach A wydarzeniach. Nie można nabyć odrębnie od Wnioskodawcy samej usługi obiadu czy przekąsek bez uiszczenia opłaty umożliwiającej udział w A i bez uczestnictwa w A. Wartość poszczególnych czynności składających się na świadczenie nie jest określona oddzielnie.

Rozstrzygnięcie: Pozostałe usługi w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 66 załącznika nr 3 oraz art. 146ea pkt 2, a także art. 146ef ust. 1 pkt 2 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 21 października 2022 r.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis.

Wnioskodawca jest instytucją kultury utworzoną na podstawie ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194), przez organizatora.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Wnioskodawca posiada osobowość prawną i jest wpisane do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Miasta. Wnioskodawca działa w szczególności na podstawie:

• ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;

• statutu Wnioskodawcy.

Przedmiotem działania Wnioskodawcy jest animowanie twórczości dla dzieci i młodzieży, edukacja kulturalna młodego pokolenia oraz przygotowywanie i wspieranie kadr w obszarze twórczości artystycznej i edukacji kulturalnej dzieci i młodzieży. Ponadto zadaniem Wnioskodawcy jest rozbudzanie, kształtowanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych młodych mieszkańców (…) i całego kraju, a także upowszechnianie oraz dokumentowanie wartościowej twórczości dla dzieci i młodzieży.

Według statutu Wnioskodawcy, prowadzi ono swoją działalność w celu realizacji powyższych zadań m.in. poprzez:

• tworzenie dóbr kultury, przygotowywanie i realizacja wartościowych dzieł, projektów artystycznych i artystyczno-edukacyjnych;

• rozbudzanie i rozwijanie różnych form aktywności twórczej dzieci i młodzieży;

• organizację seminariów i sesji naukowych poświęconych twórczości dla dzieci i młodzieży;

• promocję polskiej sztuki dla dzieci i młodzieży w kraju i za granicą;

• prowadzenie działalności wydawniczej związanej z realizacją zadań statutowych;

• tworzenie systemu informacji i gromadzenie dokumentacji o najistotniejszych aspektach twórczości adresowanej do młodego odbiorcy;

• realizacje zadań wynikających z założeń strategii Miasta.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w celu osiągnięcia zysku. Wnioskodawca może osiągać zyski z prowadzonej przez siebie działalności, które przeznaczane są jednak w całości na działalność statutową Wnioskodawcy.

W ramach realizacji swoich celów statutowych Wnioskodawca organizuje kilkudniowe wydarzenie w postaci (…).

(…)

A będzie wydarzeniem płatnym – publicznym, dostępnym dla wszystkich zainteresowanych, którzy uiszczą opłatę za udział w Wydarzeniu zwaną przez Wnioskodawcę akredytacją. Opłata będzie pobierana przez Wnioskodawcę i umożliwia udział we wszystkich publicznie dostępnych wydarzeniach odbywających się w ramach A. Akredytacja na A jest dostępna w kilku różnych wariantach, natomiast przedmiotowy wniosek dotyczy podstawowej wersji usługi umożliwiającej wszystkim zainteresowanym udział we wszystkich dostępnych publicznie wydarzeniach w ramach A bez możliwości noclegu. A odbywa się w formule stacjonarnej na B.

Zapisy na Wydarzenie odbywają się za pomocą formularza online. Po przesłaniu ankiety zgłoszeniowej, osoba zainteresowana otrzyma (najpóźniej w ciągu trzech dni roboczych) informację o zakwalifikowaniu do udziału w A. Udział w A możliwy jest po uiszczeniu opłaty ze udział, (akredytacji).

Opłata za udział w A jest określona kwotowo. W ramach opłaty za usługę w wariancie będącym przedmiotem niniejszego wniosku uczestnicy Wydarzenia uzyskują:

• możliwość udziału we wszystkich publicznych wydarzeniach zaplanowanych w programie,

• pakietowy 48-godzinny dostęp do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę,

• obiady i przekąski podczas wydarzeń.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy wskazana usługa stanowi usługę kompleksową, której świadczeniem głównym jest możliwość udziału we wszystkich publicznych wydarzeniach zaplanowanych w programie A. Natomiast usługami towarzyszącymi są pakietowy 48- godzinny dostęp do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę oraz zapewnienie uczestnikom, którzy wykupili akredytację obiadów i przekąsek podczas Wydarzenia.

Bez zakupu usługi udziału w Wydarzeniu nie jest możliwe skorzystanie z usługi udostępnienia pakietowego 48-godzinnego dostępu do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę oraz skorzystanie z przewidzianych w ramach Wydarzenia obiadów i przekąsek dostępnych jedynie dla uczestników, którzy wykupili akredytację.

Usługi towarzyszące są bowiem udostępniane tylko osobom, które zakupiły usługę główną w postaci akredytacji na A. Z tego powodu związek usługi udostępnienia pakietowego 48- godzinnego dostępu do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę oraz skorzystanie z przewidzianych w ramach Wydarzenia obiadów i przekąsek dostępnych jedynie dla uczestników, którzy wykupili akredytację z usługą udziału w Wydarzeniu jest w ocenie Wnioskodawcy ścisły. Usługi udostępnienia pakietowy 48-godzinny dostęp do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę oraz skorzystania z przewidzianych w ramach Wydarzenia obiadów i przekąsek dostępnych jedynie dla uczestników, którzy wykupili akredytację nie są usługami samodzielnymi – mogą być świadczone tylko łącznie z usługą akredytacji oraz mają jedynie charakter uzupełniający ofertę Wnioskodawcy związaną z udziałem w A (dostęp do nagrań) lub pomocniczy (posiłki w trakcie A).

Ponadto Wnioskodawca wskazuje w tym miejscu, że treści udostępniane w ramach pakietowego 48-godzinnego dostępu do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę są merytorycznie ściśle powiązane z tematyką poruszaną w ramach A i mają za zadanie umożliwienie uczestnikom organizowanego przez Wnioskodawcę Wydarzenia, którzy wykupili akredytację, w kompleksowy sposób zapoznać z myślą przewodnią A.

Wskazując na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, usługa objęta niniejszym wnioskiem stanowi usługę kompleksową.

(…)

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie złożone (kompleksowe), obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego (kompleksowego).

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Custom and Excise, ECLI:EU:C:1999:93 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien, ECLI:EU:C:2005:649, Trybunał wskazał, że po pierwsze z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP v. Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597, TSUE wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

- w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r w sprawie C-18/12 Město Žamberk v. Finanční ředitelství v Hradci Králové, ECLI:EU:C:2013:95, TSUE wskazał, że „w odniesieniu do istnienia jednego złożonego świadczenia w postępowaniu głównym należy przeanalizować, czy sprzęt znajdujący się w danym parku wodnym tworzy całość w taki sposób, że wstęp do tej całości stanowi jedno świadczenie, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. W tym względzie, jeśli – jak w niniejszej sprawie – jeden rodzaj biletu wstępu oferowanego dla parku wodnego uprawnia do wstępu do całego kompleksu, bez jakiegokolwiek rozróżnienia w zależności od rodzaju faktycznie używanych urządzeń, sposobu i czasu trwania ich używania przez okres ważności biletu wstępu, okoliczność ta stanowi istotną wskazówkę na istnienie jednego świadczenia złożonego” (pkt 32 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C- 572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Istotnym kryterium wpływającym na ocenę tego, czy w konkretnej sytuacji występuje świadczenie złożone, jest kryterium odrębności. Kryterium to opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, nie następuje świadczenie złożone, lecz kilka odrębnych świadczeń, które powinny być dla celów opodatkowania VAT traktowane niezależnie od siebie. Takie stanowisko wywieść można z orzeczenia TSUE z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem, ECLI:EU:C:2009:365, w którym istotnie TSUE stanął na stanowisku, że w przypadku usług najmu oraz usług sprzątania części wspólnych budynków następują dwa odrębne świadczenia dla celów VAT. Swoje stanowisko Trybunał oparł na tym, że usługi sprzątania części wspólnych budynku mogą być świadczone na różnych zasadach, to znaczy na przykład przez osoby trzecie wystawiające faktury obejmujące koszt tych usług bezpośrednio lokatorom lub przez wynajmującego zatrudniającego w tym celu własnych pracowników lub posługującego się przedsiębiorstwem zajmującym się sprzątaniem.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Jak wskazano w treści wniosku, w ramach realizacji swoich celów statutowych Wnioskodawca organizuje kilkudniowe wydarzenie w postaci A o współczesnej dramaturgii dla młodej widowni w Polsce. W ramach opłaty za świadczenie (akredytacji) w wariancie będącym przedmiotem niniejszego wniosku uczestnicy Wydarzenia uzyskują:

• możliwość udziału we wszystkich publicznych wydarzeniach zaplanowanych w programie,

• pakietowy 48-godzinny dostęp do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę,

• obiady i przekąski podczas wydarzeń.

Wartość poszczególnych czynności składających się na świadczenie nie jest określona oddzielnie. Wnioskodawca zapewnia na miejscu uczestnikom A wyżywienie w postaci obiadu i przekąsek aby krótkie przerwy na posiłki nie zaburzyły zaplanowanego przez Wnioskodawcę programu A, a jednocześnie pozwoliły uczestnikom wydarzenia na pełny odbiór prezentowanych w ramach A treści i czynny udział we wszelkich dostępnych w ramach A wydarzeniach. Nie można nabyć odrębnie od Wnioskodawcy samej usługi obiadu czy przekąsek bez uiszczenia opłaty umożliwiającej udział w A i bez uczestnictwa w A. Treści udostępniane w ramach 48-godzinnego dostępu do B są merytorycznie ściśle powiązane z tematyką poruszaną w ramach A i mają za zadanie umożliwienie uczestnikom organizowanego przez Wnioskodawcę Wydarzenia, którzy uiścili opłatę, w kompleksowy sposób zapoznać z myślą przewodnią A.

Świadczenie, za które Wnioskodawca pobiera opłatę (akredytację) jest zatem świadczeniem złożonym, w którym świadczeniem głównym jest umożliwienie udziału w Wydarzeniu – prawo do uczestniczenia w Wydarzeniu w postaci A o współczesnej dramaturgii dla młodej widowni w Polsce.

Czynności dodatkowe uzupełniają usługę główną (pakietowy 48-godzinny dostęp do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę umożliwia uczestnikom organizowanego przez Wnioskodawcę Wydarzenia, którzy uiścili opłatę, w kompleksowy sposób zapoznać z myślą przewodnią A, dzięki zapewnieniu przez Wnioskodawcę wyżywienia w postaci obiadu i przekąsek, krótkie przerwy na posiłki nie zaburzają zaplanowanego przez Wnioskodawcę programu A, a jednocześnie uczestnicy wydarzenia mają umożliwiony pełny odbiór prezentowanych w ramach A treści i biorą czynny udział we wszelkich dostępnych w ramach A wydarzeniach). Nie stanowią one celu samego w sobie i należy je traktować jako element pewnej większej całości, stanowiącej jedno świadczenie, w którym usługa umożliwienia udziału w Wydarzeniu ma charakter usługi głównej.

Podstawową cechą świadczenia jest więc przyznanie prawa do uczestnictwa w A, zaś pozostałe elementy tego świadczenia mają charakter drugorzędny.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku świadczenie obejmujące umożliwienie udziału w Wydarzeniu wraz z zapewnieniem pakietowego 48-godzinnego dostępu do B online wyprodukowanych przez Wnioskodawcę oraz obiadu i przekąsek w trakcie jego trwania, uznać należy za usługę złożoną, dla której usługę zasadniczą stanowi umożliwienie udziału w Wydarzeniu A a pozostałe usługi są usługami pomocniczymi.

Powyższe wywołuje skutki w zakresie jednolitego opodatkowania wszystkich czynności wchodzących w skład tego świadczenia, zgodnie z usługą główną (dominującą). W związku z powyższym, w dalszej części decyzji dokonano klasyfikacji oraz określono stawkę podatku od towarów i usług dla usługi umożliwienia udziału w Wydarzeniu (usługi dominującej).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

Zatem w przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU), ale od spełnienia definicji (opisu) zawartej w odpowiednim przepisie ustawy lub pozycji załącznika do ustawy, przedmiotem postępowania w zakresie wydania WIS jest ustalenie, czy opisany towar lub usługa spełnia wymogi wskazane przez ustawodawcę w tym opisie_._

W poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% wskazano: bez względu na symbol PKWiU – „Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu”.

Zatem ustawodawca objął obniżoną stawką podatku w wysokości 8% usługi w zakresie kultury, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

W załączniku nr 3 do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), stanowiącym wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98, w poz. 7 wymieniony został wstęp na przedstawienia, do teatrów, cyrków, na targi, do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na koncerty, do muzeów, ogrodów zoologicznych, kin, na wystawy oraz podobne imprezy i obiekty kulturalne.

Obowiązujący od dnia 1 lipca 2011 r. art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.), wskazuje, że:

1. Usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

2. Ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

a) prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;

b) prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;

c) prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

3. Ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). Tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Ustawa o VAT oraz przepisy wykonawcze nie definiują również pojęć ,kultura”, „usługa kulturalna”, „usługa w zakresie kultury”. Odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp.

W słownikach oraz encyklopediach podaje się natomiast następujące definicje pojęcia „kultura”:

- „materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory” (Słownik Języka Polskiego – www.sjp.pwn.pl),

- „duchowy i materialny dorobek społeczności żyjącej w jakimś czasie na określonym terenie” (Wielki Słownik Języka Polskiego – http://www.wsjp.pl/),

- „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999),

- „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest instytucja kultury utworzona na podstawie ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

(…)

Jak wskazano w treści wniosku, Wnioskodawca w ramach realizacji swoich celów statutowych organizuje kilkudniowe wydarzenie w postaci A o współczesnej dramaturgii dla młodej widowni w Polsce. A to spotkanie środowiska pracującego w obszarze teatru dla dzieci i młodzieży. W zamian za uiszczenie opłaty uczestnik A uzyskuje prawo do udziału we wszystkich publicznych wydarzeniach zaplanowanych w programie.

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa organizacji wydarzenia w postaci A o współczesnej dramaturgii dla młodej widowni w Polsce, stanowi zatem pozostałą usługę w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu, o której mowa w poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Przy czym w świetle art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4. wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%

– jednak nie dłużej niż do końca 2022 r.

W myśl art. 146ea ustawy, w roku 2023:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Natomiast stosownie do art. 146ef ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Jak już wskazano w niniejszej decyzji, w poz. 66 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono bez względu na symbol PKWiU – „Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu”.

Mając na uwadze, że realizowane przez Wnioskodawcę świadczenie stanowi pozostałą usługę w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu, to jego wykonanie podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a, i poz. 66 załącznika nr 3 oraz art. 146ea pkt 2, a także art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).