Powiat, jako zarejestrowany czynny podatnik VAT, planuje przebudowę odcinka drogi powiatowej, która będzie współfinansowana ze środków EFRROW. Nowa infrastruktura ma na celu zaspokojenie potrzeb społecznych mieszkańców, będzie ogólnodostępna i korzystanie z niej będzie bezpłatne. Powiat nie zamierza pobierać opłat za użytkowanie drogi. Nabywane towary i usługi w ramach inwestycji będą wykorzystywane wyłącznie do czynności nieodpłatnych, związanych z realizacją zadań własnych powiatu w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Organ uznał, że Powiat nie może być traktowany jako podatnik VAT w kontekście tej inwestycji, a zatem nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego ani zwrotu różnicy podatku. Stanowisko Powiatu zostało uznane za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
30 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w ramach realizacji inwestycji pn. „(…)” oraz braku prawa do zwrotu różnicy podatku.
Treść wniosku jest następująca:
Powiat jest jednostką samorządu terytorialnego, utworzoną na podstawie ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1526), zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług).
Jednym z obszarów działalności jest wykonywanie zadań własnych o charakterze ponadgminnym, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6, obejmujących m.in. sprawy transportu zbiorowego i dróg publicznych. Powiat zamierza złożyć wniosek o dofinansowanie na zadanie inwestycyjne pn. „(…)”, współfinansowane ze środków EFRROW, w ramach Poddziałania „Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Zadanie obejmuje przebudowę odcinka drogi powiatowej, polegającą na wykonaniu nowej konstrukcji nawierzchni jezdni o szerokości 5,5 m, poboczy, zjazdów, a także na wykonaniu kompleksowego zakresu robót związanych z szeroko pojętym bezpieczeństwem ruchu drogowego (oznakowanie pionowe i poziome), które wpłynie na podniesienie parametrów technicznych i użytkowych drogi. Przebudowana w ramach projektu droga będzie ogólnodostępna, a korzystanie z niej będzie bezpłatne.
Powstała infrastruktura będzie służyła zaspokajaniu potrzeb społecznych mieszkańców, zlokalizowana będzie w ciągu drogi publicznej o przebiegu (…), która spina i uzupełnia układ komunikacyjny Gminy X i Powiatu Y. Realizacja zadania wpłynie na podniesienie atrakcyjności inwestycji pod względem turystycznym i rekreacyjnym. Droga, na której będzie realizowane zadanie inwestycyjne jest zaliczona do kategorii dróg publicznych, powiatowych.
W przypadku otrzymania dofinansowania, Powiatowi zostaną przyznane środki finansowe, w wysokości stanowiącej określony procent poniesionych kosztów kwalifikowanych zadania. Inwestycja będzie mogła zostać sfinansowana w kwocie brutto (podatek VAT będzie stanowił koszt kwalifikowany).
W ramach realizowanego zadania, Powiat będzie nabywał usługi i towary, a faktury będą wystawiane na Powiat. Powstała w ramach projektu infrastruktura – tj. przebudowana droga powiatowa – wykorzystywana będzie wyłącznie do czynności nieodpłatnych związanych z prowadzeniem statutowej działalności publicznej, tj. z wykonywaniem zadań własnych powiatu w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, mających na celu poprawę bezpieczeństwa użytkowników tej drogi. Powstała infrastruktura nie będzie podlegała wynajmowi czy dzierżawie na podstawie umów cywilnoprawnych, zatem nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.
Droga po przebudowie będzie ogólnodostępna i korzystanie z niej będzie nieodpłatne.
Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, nie prowadzi i nie planuje rozpoczęcia żadnej działalności gospodarczej w związku z tą inwestycją, ani nie generuje dochodów z tego tytułu. Przebudowana droga nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z powyższym, Powiatowi nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na Powiat za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację ww. zadania.
Czy Powiatowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na Powiat za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”, a w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, czy Powiat będzie miał prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy?
Zdaniem Wnioskodawcy, Powiatowi nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na Powiat za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”, a w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Odnosząc powyższe na grunt analizowanej kwestii wskazać należy, iż z powyżej cytowanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj.:
- podmiotem, który zamierza dokonać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest podatnik podatku od towarów i usług; oraz
- gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Tym samym przesłanki warunkujące skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w analizowanej sytuacji nie zostaną spełnione.
Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Nabywane towary i usługi w ramach ponoszonych wydatków inwestycyjnych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)” będą wykorzystywane wyłącznie do czynności nieodpłatnych związanych z prowadzeniem statutowej działalności publicznej związanej z wykonywaniem zadań własnych Powiatu w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, mającej na celu poprawę bezpieczeństwa użytkowników drogi. Powstała infrastruktura nie będzie podlegała wynajmowi, czy dzierżawie na podstawie umów cywilnoprawnych, zatem nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Korzystanie z niej będzie wyłącznie nieodpłatne.
Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny (opodatkowaną).
W opisanym przypadku warunek ten nie zostanie spełniony, gdyż powstała infrastruktura będzie służyła zaspokojeniu zbiorowych potrzeb mieszkańców, będzie ogólnodostępna, a za korzystanie z niej Powiat nie będzie pobierał żadnych opłat.
Z uwagi na powyższe, Powiat nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a realizacja przedmiotowej inwestycji odbywa się w ramach władztwa publicznego i Powiat wykonując te zadania działa jako organ administracji publicznej, korzysta ze środków prawnych o charakterze władczym.
Zatem w tym przypadku Powiat nie może być uznany za podatnika, co powoduje, że nie została spełniona przesłanka uprawniająca do odliczenia podatku, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że Powiatowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących koszty realizacji zadania inwestycyjnego pn. „(…)”.
Tym samym, Powiat nie będzie również miał prawa do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy:
W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.
Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:
Pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.
W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:
§ podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
§ podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W myśl ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1526 ze zm.):
Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Na mocy art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym:
Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.
Zgodnie z art. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1693 ze zm.):
Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:
Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:
drogi krajowe;
drogi wojewódzkie;
drogi powiatowe;
drogi gminne.
Na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:
Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi.
Stosownie do unormowań zawartych w art. 7 ustawy o drogach publicznych:
Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych.
Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:
Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.
Jak wynika z art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:
Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:
krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
wojewódzkich – zarząd województwa;
powiatowych – zarząd powiatu;
gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
Zgodnie z art. 20 pkt 3 ustawy o drogach publicznych:
Do zarządcy drogi należy w szczególności pełnienie funkcji inwestora.
Na podstawie art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych:
Do zarządcy drogi należy w szczególności utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2.
W myśl art. 20 pkt 11 ustawy o drogach publicznych:
Do zarządcy drogi należy w szczególności wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających.
Z opisu sprawy wynika, że Powiat (zarejestrowany, czynny podatnik VAT) zamierza złożyć wniosek o dofinansowanie na zadanie inwestycyjne pn. „(…)”, współfinansowane ze środków EFRROW, w ramach Poddziałania „Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Zadanie obejmuje przebudowę odcinka drogi powiatowej, polegającą na wykonaniu nowej konstrukcji nawierzchni jezdni o szerokości 5,5 m, poboczy, zjazdów, a także na wykonaniu kompleksowego zakresu robót związanych z szeroko pojętym bezpieczeństwem ruchu drogowego (oznakowanie pionowe i poziome), które wpłynie na podniesienie parametrów technicznych i użytkowych drogi. Przebudowana w ramach projektu droga będzie ogólnodostępna, a korzystanie z niej będzie bezpłatne. Powstała infrastruktura będzie służyła zaspokajaniu potrzeb społecznych mieszkańców, zlokalizowana będzie w ciągu drogi publicznej o przebiegu (…), która spina i uzupełnia układ komunikacyjny Gminy X i Powiatu Y. Realizacja zadania wpłynie na podniesienie atrakcyjności inwestycji pod względem turystycznym i rekreacyjnym. Droga, na której będzie realizowane zadanie inwestycyjne jest zaliczona do kategorii dróg publicznych, powiatowych. W ramach realizowanego zadania, Powiat będzie nabywał usługi i towary, a faktury będą wystawiane na Powiat. Powstała w ramach projektu infrastruktura – tj. przebudowana droga powiatowa – wykorzystywana będzie wyłącznie do czynności nieodpłatnych, związanych z prowadzeniem statutowej działalności publicznej, tj. z wykonywaniem zadań własnych powiatu w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, mających na celu poprawę bezpieczeństwa użytkowników tej drogi. Powstała infrastruktura nie będzie podlegała wynajmowi czy dzierżawie na podstawie umów cywilnoprawnych, zatem nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na Powiat za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)” oraz kwestii prawa do zwrotu różnicy podatku, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Z opisu sprawy wynika bowiem, że droga po przebudowie będzie ogólnodostępna i korzystanie z niej będzie nieodpłatne.
Należy ponadto wskazać, że przebudowana droga powiatowa wykorzystywana będzie wyłącznie do czynności nieodpłatnych, związanych z wykonywaniem zadań własnych powiatu w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, mających na celu poprawę bezpieczeństwa użytkowników tej drogi. Zatem Powiat, wykonując to zadanie, będzie działał jako organ administracji publicznej i będzie mógł korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Powiat bez wątpienia nie może być uznany za podatnika, gdyż będzie realizował on w tym zakresie zadania własne, służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb społeczności.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że – mimo, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Przy realizacji inwestycji we wskazanym wyżej zakresie Powiat nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi zakupione w celu realizacji inwestycji nie będą w żadnym zakresie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. W konsekwencji, Powiat nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji.
Tym samym, Powiatowi z tego tytułu nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.
W związku z realizacją ww. projektu Powiat nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 80). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Powiat nie spełnia tych warunków, nie będzie miał możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.
Podsumowując, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych wystawionych na Powiat za towary i usługi nabywane w ramach wydatków inwestycyjnych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”, a w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego w danym okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Powiat nie będzie miał prawa do zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili