0112-KDIL1-3.4012.383.2022.3.AKS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 30 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr 1.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 listopada 2022 r. (wpływ 9 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wraz z żoną zamierza sprzedać działkę gruntu o numerze ewidencyjnym 1 obszaru 0,8530 ha położoną w A.

Sprzedawaną nieruchomość nabył (wraz z żoną) na podstawie umowy sprzedaży, od osób fizycznych, będąc w związku małżeńskim.

Transakcja nabycia nie była objęta podatkiem od towarów i usług, więc nabywcom nie przysługiwało prawo do odliczenia obowiązującego wówczas podatku obrotowego. Nabycie nie było dokonane w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Działka nr 1 oznaczona jest w ewidencji gruntów jako symbolami Rllla, Rlllb, RIVa, Pslll, PslV. Obecnie działka nie jest w żaden sposób użytkowana (nawet rolniczy).

Sprzedawana działka jest niezabudowana. Działka nigdy nie stanowiła żadnego majątku przedsiębiorstwa, w tym środka trwałego lub towaru. Zakupiona została z zamiarem prowadzenia gospodarstwa rolnego, jednak z uwagi na rozpoczęcie działalności gospodarczej po kilku latach nie była już uprawiana.

Działka nigdy nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych, najmowana lub dzierżawiona nawet w części i właściciele nie mają zamiaru tego robić.

W obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podjętym Uchwałą Rady Gminy z 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu wsi B., na terenie Gminy A., sprzedawany obszar leży na terenie oznaczonym symbolem 34UP – tereny zabudowy usługowej, rzemiosła oraz składów i magazynów. Wnioskodawcy w żaden sposób nie wnioskowali, ani nie uczestniczyli w stworzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie uzyskiwali nigdy decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 1, ani żadnej innej.

Wnioskodawca w latach 1991-2014 prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług transportowych samochodem ciężarowym. W zakresie działalności był podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Samochód ciężarowy garażował pod domem, w szczególności nie wykorzystywał (ani podatkowo ani faktycznie) w żaden sposób przedmiotowej nieruchomości na potrzeby działalności gospodarczej.

Od roku 2009 Wnioskodawca jest emerytem, nie pracuje i nie zajmuje się żadną działalnością gospodarczą. Żadne z małżonków nigdy nie prowadziło działalności gosp. związanej z obrotem nieruchomościami. Żona od roku 2015 jest na emeryturze. Nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej.

Działka nr 1 powstała z podziału geodezyjnego działki gruntu nr 2 w 2009 r. Na skutek podziału wydzielonych zostało kilkanaście działek, w tym działka stanowiąca drogę dojazdową, działka nr 1 przeznaczona pod przemysł i usługi oraz działki przeznaczone zgodnie z MPZP pod budowę domów jednorodzinnych, które Wnioskodawca z żoną w części darował dzieciom, a część sprzedali na potrzeby własne oraz w celu wykonania darowizn na rzecz swoich dzieci.

Dwójka dzieci pobudowała się na tych działkach. Wnioskodawca i Jego żona nie utwardzali drogi, pomagali finansowo w budowie wodociągu do domów wybudowanych przez córkę i syna około 9-10 lat temu. Wodociąg ten nie uzbraja w wodę działki nr 1 i nie ma wpływu na jej wartość. Nie zajmowali się handlem nieruchomościami. Kilka lat temu nabyli działkę, którą darowali wnukowi. Posiadali dwa mieszkania – jedno w spadku po rodzicach Wnioskodawcy darowane synowi i drugie (otrzymane z książeczki mieszkaniowej rodziców) sprzedane kilkanaście lat temu. Wnioskodawcy z tytułu nabycia nieruchomości nigdy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie nabywali innych nieruchomości.

Poza podziałem nie podejmowali żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości sprzedawanej nieruchomości. Nie wnosili o zmianę lub uchwalenie MPZP, studium lub wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie wydzielali lub uzbrajali żadnych innych nieruchomości.

Nie posiadają żadnych innych nieruchomości. Nieruchomość, w której zamieszkują zabudowaną domem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym, położoną w C., darowali córce, zatrzymując sobie prawo do zamieszkiwania w części domu i czerpania korzyści z budynku gospodarczego, który znajduje się obok budynku mieszkalnego.

Na wynagrodzenie uzyskiwane miesięcznie tytułem najmu pawilonu wystawiają fakturę VAT. Nieruchomość położona w C. zabudowana domem mieszkalnym i bud. gospodarczym nie znajduje się w pobliżu działki nr 1 położonej w B. i nie jest z nią w żaden sposób funkcjonalnie lub gospodarczo związana.

Nie ogłaszali zamiaru sprzedaży działki nr 1 i nie korzystali z pomocy pośredników.

Uzyskane ze sprzedaży środki zamierzają przeznaczyć na remont zajmowanego przez siebie mieszkania, zabezpieczenie finansowe i zdrowotne na starsze lata i dalszą pomoc dzieciom.

Nabywcą ma być spółka prawa handlowego, która w bezpośrednim sąsiedztwie ma zamiar wybudować halę magazynową i zgłosiła się bezpośrednio do właścicieli.

Właściciel zawarł umowę przedwstępną sprzedaży, w której strony dopuściły możliwość powiększenia ceny o podatek VAT w przypadku uzyskania interpretacji podatkowej wskazującej taką konieczność. Umowa stanowi załącznik do złożonego wniosku.

Sprzedający udzielił kupującej spółce pełnomocnictwa do składania wszelkich wniosków mających na celu uzyskanie warunków przyłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej, elektrycznej, energetycznej, gazowej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej i telewizyjnej lub ich rozbudowy, oraz do składania wszelkich oświadczeń niezbędnych do uzyskania warunków technicznych, jednak bez prawa do zawierania umów przyłączeniowych.

Nie udzielał Pan kupującej spółce pełnomocnictwa do załatwiania w jego imieniu pozwolenia na budowę. Wyraził zgodę, aby kupujący we własnym imieniu załatwiał warunki techniczne przyłączenia do sieci i pozwolenie na budowę (zgoda na dysponowanie działką na cele budowlane), jednak bez prawa rozpoczęcia prac w terenie do dnia sprzedaży. Wydanie działki ma nastąpić dopiero po sprzedaży i zapłacie całej ceny. Uzyskanie pozwolenia nie jest warunkiem zawarcia umowy przyrzeczonej.

Działka nie będzie udostępniona nabywcy przed sprzedażą na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

1. Działka nr 2 została nabyta w 1981 roku do majątku objętego majątkową wspólnością małżeńską.

2. Działka nr 2 zakupiona została z zamiarem prowadzenia gospodarstwa rolnego. Obsiewana była zbożem do 1990 r. odstawianym do X i Y. Następnie z uwagi na brak opłacalności oraz rozpoczęcie działalności gospodarczej (w 1991 r.) zaprzestali Państwo działalności rolniczej.

3. Precyzuje Pan, że działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych i handlu art. przemysłowymi prowadził Pan od lutego 1991 r. do maja 2015 r., zaś emerytem jest Pan od października 2019 r. Żona jest emerytką od października 2015 r.

4. Działka nr 1 nie była związana w żaden sposób z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Po zakończeniu działalności rolniczej leżała ugorem.

5. Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej ani Pan, ani Pana żona nie byliście podatnikami podatku od towarów i usług.

6. Działka obsiewana była zbożem do 1990 r. odstawianym do X i Y. Część zbiorów była wykorzystywana na pasze dla dwóch cielaków, kur i kilku świń.

Pytanie

Czy sprzedaż działki nr 1 będzie objęta podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie wnoszącego o interpretację, sprzedaż działki nr 1 nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nie jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach zarządu majątkiem prywatnym (osobistym).

Przemawia za tym brak czynności zmierzających do podniesienia wartości oraz znaczny okres czasu, który upłynął od nabycia.

Dodatkowo należy wskazać brak możliwości odliczenia podatku VAT przy nabyciu nieruchomości oraz fakt, że wnioskujący nie prowadzi działalności gospodarczej.

Nadto, warunkiem sprzedaży nie jest uzyskanie pozwolenia na budowę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.) zwanej dalej „Dyrektywy 2006/112/WE Rady”:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działki istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży działki podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że: „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w analizowanej sprawie w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działki niezabudowanej, Zainteresowany będzie spełniać przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 535 ustawy Kodeks cywilny:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 389 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Stosownie do art. 389 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

W świetle § 2 tego artykułu:

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ustawy Kodeks cywilny:

Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu cywilnego:

Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Na podstawie art. 99 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu:

Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ustawy Kodeks cywilny:

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ustawy Kodeks cywilny wynika, że:

Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 ustawy Kodeks cywilny, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną zamierza sprzedać działkę gruntu o numerze ewidencyjnym 1 obszaru 0,8530 ha położoną w A. Sprzedawaną nieruchomość nabył (wraz z żoną) na podstawie umowy sprzedaży, od osób fizycznych będąc w związku małżeńskim. Transakcja nabycia nie była objęta podatkiem od towarów i usług więc nabywcom nie przysługiwało prawo do odliczenia obowiązującego wówczas podatku obrotowego. Nabycie nie było dokonane w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Działka nr 1 oznaczona jest w ewidencji gruntów jako symbolami Rllla, Rlllb, RIVa, Pslll, PslV. Obecnie działka nie jest w żaden sposób użytkowana (nawet rolniczy). Sprzedawana działka jest niezabudowana. Działka nigdy nie stanowiła żadnego majątku przedsiębiorstwa w tym środka trwałego lub towaru. Zakupiona została z zamiarem prowadzenia gospodarstwa rolnego, jednak z uwagi na rozpoczęcie działalności gospodarczej po kilku latach nie była już uprawiana. Działka nigdy nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych, najmowana lub dzierżawiona nawet w części i właściciele nie mają zamiaru tego robić. W obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podjętym Uchwałą Rady Gminy z 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu wsi B., na terenie gminy A., sprzedawany obszar leży na terenie oznaczonym symbolem 34UP – tereny zabudowy usługowej, rzemiosła oraz składów i magazynów. Wnioskodawcy w żaden sposób nie wnioskowali, ani nie uczestniczyli w stworzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie uzyskiwali nigdy decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 1, ani żadnej innej. Wnioskodawca w latach 1991-2014 prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług transportowych samochodem ciężarowym. W zakresie działalności był podatnikiem podatku VAT. Samochód ciężarowy garażował pod domem, w szczególności nie wykorzystywał (ani podatkowo ani faktycznie) w żaden sposób przedmiotowej nieruchomości na potrzeby działalności gospodarczej. Od roku 2009 Wnioskodawca jest emerytem, nie pracuje i nie zajmuje się żadną działalnością gospodarczą. Żadne z małżonków nigdy nie prowadziło działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Żona od roku 2015 jest na emeryturze. Nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Działka nr 1 powstała z podziału geodezyjnego działki gruntu nr 2 w 2009 r. Na skutek podziału wydzielonych zostało kilkanaście działek w tym działka stanowiąca drogę dojazdową, działka nr 1 przeznaczona pod przemysł i usługi oraz działki przeznaczone zgodnie z MPZP pod budowę domów jednorodzinych, które Wnioskodawca z żoną w części darował dzieciom, a część sprzedali na potrzeby własne oraz w celu wykonania darowizn na rzecz swoich dzieci. Dwójka dzieci pobudowała się na tych działkach. Wnioskodawca i Jego żona nie utwardzali drogi, pomagali finansowo w budowie wodociągu do domów wybudowanych przez córkę i syna około 9-10 lat temu. Wodociąg ten nie uzbraja w wodę działki nr 1 i nie ma wpływu na jej wartość. Nie zajmowali się handlem nieruchomościami. Kilka lat temu nabyli działkę, którą darowali wnukowi. Posiadali dwa mieszkania – jedno w spadku po rodzicach wnioskodawcy darowane synowi i drugie (otrzymane z książeczki mieszkaniowej rodziców), sprzedane kilkanaście lat temu. Wnioskodawcy z tytułu nabycia nieruchomości nigdy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie nabywali innych nieruchomości. Poza podziałem nie podejmowali żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości sprzedawanej nieruchomości. Nie wnosili o zmianę lub uchwalenie MPZP, studium lub wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie wydzielali lub uzbrajali żadnych innych nieruchomości. Nie posiadają żadnych innych nieruchomości. Nieruchomość, w której zamieszkują zabudowaną domem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym, położoną w C., darowali córce, zatrzymując sobie prawo do zamieszkiwania w części domu i czerpania korzyści z budynku gospodarczego, który znajduje się obok budynku mieszkalnego. Na wynagrodzenie uzyskiwane miesięcznie tytułem najmu pawilonu wystawiają fakturę VAT. Nieruchomość położona w C. zabudowana domem mieszkalnym i bud. gospodarczym nie znajduje się w pobliżu działki nr 1 położonej w A. i nie jest z nią w żaden sposób funkcjonalnie lub gospodarczo związana. Nie ogłaszali zamiaru sprzedaży działki nr 1 i nie korzystali z pomocy pośredników. Uzyskane ze sprzedaży środki zamierzają przeznaczyć na remont zajmowanego przez siebie mieszkania, zabezpieczenie finansowe i zdrowotne na starsze lata i dalszą pomoc dzieciom. Nabywcą ma być spółka prawa handlowego, która w bezpośrednim sąsiedztwie ma zamiar wybudować halę magazynową i zgłosiła się bezpośrednio do właścicieli. Właściciel zawarł umowę przedwstępną sprzedaży, w której strony dopuściły możliwość powiększenia ceny o podatek VAT w przypadku uzyskania interpretacji podatkowej wskazującej taką konieczność.

Sprzedający udzielił kupującej spółce pełnomocnictwa do składania wszelkich wniosków mających na celu uzyskanie warunków przyłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej, elektrycznej, energetycznej, gazowej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej i telewizyjnej lub ich rozbudowy, oraz do składania wszelkich oświadczeń niezbędnych do uzyskania warunków technicznych jednak bez prawa do zawierania umów przyłączeniowych. Nie udzielał Pan kupującej spółce pełnomocnictwa do załatwiania w Pana imieniu pozwolenia na budowę. Wyraził Pan zgodę, aby kupujący we własnym imieniu załatwiał warunki techniczne przyłączenia do sieci i pozwolenie na budowę (zgoda na dysponowanie działką na cele budowlane), jednak bez prawa rozpoczęcia prac w terenie do dnia sprzedaży. Wydanie działki ma nastąpić dopiero po sprzedaży i zapłacie całej ceny. Uzyskanie pozwolenia nie jest warunkiem zawarcia umowy przyrzeczonej. Działka nie będzie udostępniona nabywcy przed sprzedażą na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia. Działka nr 2 została nabyta w 1981 r. do majątku objętego majątkową wspólnością małżeńską. Działka nr 2 zakupiona została z zamiarem prowadzenia gospodarstwa rolnego. Obsiewana była zbożem do 1990 r. odstawianym do X i Y. Następnie z uwagi na brak opłacalności oraz rozpoczęcie działalności gospodarczej (w 1991 r.) zaprzestali Państwo działalności rolniczej.

Działka nr 1 nie była związana w żaden sposób z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Po zakończeniu działalności rolniczej leżała ugorem. Z tytułu prowadzonej działalności rolniczej ani Pan, ani Pana żona nie byliście podatnikami podatku od towarów i usług. Działka obsiewana była zbożem do 1990 r. odstawianym do X i Y. Część zbiorów była wykorzystywana na pasze dla dwóch cielaków, kur i kilku świń.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działki nr 1 będzie objęta podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższą analizę przepisów oraz przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, że w odniesieniu do planowanej sprzedaży działki nr 1 brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. dostawy Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika bowiem z przedstawionych okoliczności sprawy, Wnioskodawca, poza podziałem, nie podejmował żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości sprzedawanej nieruchomości. Nie wnosił o zmianę lub uchwalenie MPZP, studium lub wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie wydzielał lub uzbrajał żadnych innych nieruchomości. W żaden sposób nie wnioskował, ani nie uczestniczył w stworzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie uzyskiwał też nigdy decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr 1, ani żadnej innej. Działka nigdy nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych, najmowana lub dzierżawiona nawet w części i właściciele nie mają zamiaru tego robić. Wnioskodawca nie ogłaszał zamiaru sprzedaży działki nr 1 i nie korzystał z pomocy pośredników. Wnioskodawca w ramach zawartej umowy przedwstępnej udzielił jedynie Kupującemu pełnomocnictwa do składania wszelkich wniosków mających na celu uzyskanie warunków przyłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej, elektrycznej, energetycznej, gazowej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej i telewizyjnej lub ich rozbudowy, oraz do składania wszelkich oświadczeń niezbędnych do uzyskania warunków technicznych, jednak bez prawa do zawierania umów przyłączeniowych. Nie udzielał kupującej spółce pełnomocnictwa do załatwiania w jego imieniu pozwolenia na budowę. Wyraził zgodę, aby kupujący we własnym imieniu załatwiał warunki techniczne przyłączenia do sieci i pozwolenie na budowę (zgoda na dysponowanie działką na cele budowlane), jednak bez prawa rozpoczęcia prac w terenie do dnia sprzedaży. Działka nie będzie udostępniona nabywcy przed sprzedażą na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia.

Wobec powyższego, w analizowanej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie planowanej sprzedaży działki nr 1, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanego we wniosku gruntu wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotową działkę, będzie korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą – w stosunku do tej transakcji. Wnioskodawca co prawda w zawiązku z planowaną sprzedażą udzielił pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy, jednak uprawnia ono jedynie do złożenia wniosków mających na celu uzyskanie warunków przyłączenia do sieci lub ich rozbudowy, oraz do składania wszelkich oświadczeń niezbędnych do uzyskania warunków technicznych, natomiast bez prawa do zawierania umów przyłączeniowych.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży przedmiotowej działki Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży przedmiotowych działek a ich dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 1 nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na stwierdzeniu, że Sprzedający udzielił kupującej spółce pełnomocnictwa do składania wszelkich wniosków mających na celu uzyskanie warunków przyłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej, elektrycznej, energetycznej, gazowej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej i telewizyjnej lub ich rozbudowy, oraz do składania wszelkich oświadczeń niezbędnych do uzyskania warunków technicznych jednak bez prawa do zawierania umów przyłączeniowych. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).