0111-KDIB3-2.4012.601.2022.2.ASZ

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia sprzedaży działek oznaczonych numerami: x, y, z na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Uzupełnili go Państwo pismem z 27 października 2022 r. (data wpływu 2 listopada 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina C. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 grudnia 2013 r.

Gmina jest właścicielem nieruchomości obejmującej m.in. działki oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jednostki ewidencyjnej C. miasto, obręb K. o pow.0,0291 ha, y o pow.0,0342 ha, z o pow.0,0113 ha wpisanej w księdze wieczystej nr xxx, na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191 ze zm.).

Zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów działki oznaczone nr x, y, z , obr. K. sklasyfikowane są jako inne tereny zabudowane (Bi).

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Fragmentu Osiedla K. uchwalonego Uchwała xx Rady Miejskiej w C. z dnia 28 listopada 2000 r. (data wejścia w życie 12 kwietnia 2001 r.) nieruchomość obejmująca działki ozn.nr x, y, z, obr. K. położona jest na terenie oznaczonym symbolem ZP - tereny miejskiej zieleni publicznej z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod lokalizację:

1. parków, ogrodów miejskich, alei spacerowych itp.,

2. zieleni izolacyjnej,

We wszystkich terenach miejskiej zieleni publicznej ZP obowiązują następujące warunki zagospodarowania

1. całkowity zakaz lokalizacji zabudowy

2. dopuszcza się lokalizację elementów tzw. „małej architektury” (fontann, altan, murów oporowych, trejaży, pomników, itp.) oraz placów i ciągów pieszych i rowerowych o nawierzchni utwardzonej

3. konieczność zachowania istniejącej zieleni wysokiej.

Teren obejmujący m.in. działki ozn. Nr x, y, z , obr. K. jest przedmiotem umowy użyczenia zawartej 24 października 2013 r. na czas nieoznaczony pomiędzy Gminą a Parafią Rzymskokatolicką w C., z przeznaczeniem na cele parkowania, dojazdu, dojścia oraz utrzymania terenu zieleni przy istniejącym obiekcie sakralnym.

Nieruchomość gminna obejmująca działki ozn. Nr x, y, z obr. K. wraz z nieruchomością stanowiącą własność Parafii Rzymskokatolickiej w C. stanowi zorganizowaną funkcjonalnie całość:

a) działka nr x w części utwardzona (plac przy kościele wykonany z trylinki), w części zagospodarowana zielenią wysoką (zieleń izolacyjna);

b) działka nr y w części utwardzona (plac przy kościele wykonany trylinki, droga wokół kościoła wykonana z kostki brukowej), w części zagospodarowana zielenią wysoką (zieleń izolacyjna);

c) działka nr z w części utwardzona (droga wokół kościoła wykonana z kostki brukowej), w części zagospodarowana zielenią wysoką (zieleń izolacyjna).

Utwardzenie, o którym mowa wyżej (plac przy kościele, droga wokół kościoła) wykonane z trylinki i kostki brukowej, nie stanowi części składowej gruntu w rozumieniu art. 48 ustawy Kodeksu cywilny, bowiem nie jest trwale z gruntem związane Gmina nie wykonywała utwardzenia, o którym mowa powyżej, jak również nie ponosiła żadnych wydatków na jego ulepszenie. Przez działkę nr z przebiegają, infrastruktura energetyczna nN oraz kanalizacyjna kD200, zaś przez działkę nr y przebiega infrastruktura wodociągowa wwA. Infrastruktura powstała dla potrzeb zasilania obiektu sakralnego, który powstał w latach 1990 do 1995, tj. przed datą wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w pkt 4. Linia energetyczna zgodnie z pismem T. stanowi sieć w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 10 marca 1997 r. prawo energetyczne, zaś linie wodociągowa i kanalizacyjna nie stanowią sieci w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, co potwierdza pismo Wodociągów C.

Z tytułu nabycia nieruchomości obejmującej działkę działki ozn. Nr x, y, z obr. K., Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o naliczony.

Gmina zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości obejmującej działki oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jednostki ewidencyjnej C. – miasto, obręb K. nr x, y, z w trybie bezprzetargowym określonym w art. 37 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz.U z 2021 r. poz.1899 ze zmianami), na rzecz Parafii Rzymskokatolickiej, na cele działalności sakralnej.

Nieruchomość zbywana będzie w istniejącym stanie faktycznym i prawnym.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Zabudowania znajdujące się na działce oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jednostki ewidencyjnej C.-miasto, obręb K. numerem:

- x, w postaci placu (postojowego) utwardzonego trylinką,

- y, w postaci drogi (przejazdu wokół obiektu sakralnego) wykonanej z kostki brukowej oraz placu (postojowego) utwardzonego trylinką,

- z, w postaci drogi wokół kościoła wykonanej z kostki brukowej i placu wykonanego z trylinki

nie są własnością Gminy C., stanowią składnik majątku przyszłego Nabywcy nieruchomości i prawo do rozporządzania nimi posiada przyszły Nabywca.

Fragmenty:

- placu (postojowego) utwardzonego trylinką (pow. zabud. 71 m2) na działce nr x,

- drogi (przejazdu wokół obiektu sakralnego) wykonanej z kostki brukowej (pow. zabud. 70 m2) oraz placu (postojowego) utwardzonego trylinką (pow. zabud. 42 m2) na działce nr y,

- drogi (przejazdu wokół obiektu sakralnego) wykonanej z kostki brukowej (pow. zabud.28 m2) i placu (postojowego) utwardzonego trylinką (pow. zabud. 32 m2) na działce nr z,

zdaniem Wnioskodawcy stanowią urządzenia budowlane, w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, tym samym nie są to budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 cyt. ustawy. Są to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Infrastruktura, w postaci:

- sieci energetycznej nN zlokalizowanej na działce przecinająca działkę nr z stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego T.,

- przyłącza wodociągowego wwA zlokalizowanego na działce nr y stanowi własność spółki Wodociągi C. nie jest siecią w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków,

- kanalizacji kD 200 zlokalizowanej na działce nr z stanowi własność właściciela obiektu sakralnego; nie jest siecią w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Infrastruktura, w postaci:

- sieć energetyczna nN zlokalizowana na działce przecinająca działkę nr z (zajętość terenu ok.1,5 m2), stanowi budowlę rozumieniu art. art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane

- przyłącza wodociągowego wwA na działce nr y i kanalizacji deszczowej kD 200 na działce nr z stanowi urządzenia budowlane, w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, tym samym nie są to budowle w rozumieniu art.3 pkt 3 cyt. ustawy.

Teren obejmujący m.in działki nr x, y, z, obr. K. jest przedmiotem użyczenia, a zatem wykorzystywany jest wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług).

Pytanie

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym i prawnym dostawa nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie nieruchomości obejmującej działki ozn. Nr x, y, z, obr. K., w opisanym stanie faktycznym i prawnym, powinno być traktowane na gruncie ustawy VAT jako zbycie terenu niezabudowanego, podlegającego zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwalnia się od podatków dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, zaś przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy VAT).

Zapisy obowiązującego w dacie transakcji MPZP wprowadzają całkowity zakaz lokalizacji zabudowy na nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży. Dopuszcza się wyłącznie lokalizację tzw. „małej architektury” oraz placów i ciągów pieszych i rowerowych o nawierzchni utwardzonej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Według ww. przepisu grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 535 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) zwanej dalej k.c.:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Z powołanych przepisów ustawy o VAT wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z powyższych przepisów Gmina sprzedając nieruchomości na podstawie umowy cywilnoprawnej występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Dokonując więc sprzedaży działek nr x, y, z (tj. czynności o charakterze cywilnoprawnym), będą Państwo działali w charakterze podatnika VAT o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, stanowiła będzie odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zauważyć należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ww. ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2022 r., poz. 503):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Wskazać również należy, że stosownie do art. 48 k.c.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Na mocy art. 47 § 1 k.c.

Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi.

Zgodnie natomiast z art. 49 § 1 k.c.

Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm.)

Zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 tej ustawy:

Przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:

Obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, droga kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W świetle art. art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane

Przez obiekty małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,

b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,

c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane,

Przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem planowanej przez Państwa sprzedaży są trzy działki:

- Działka nr x w części utwardzona (plac przy kościele wykonany z trylinki), w części zagospodarowana zielenią wysoką (zieleń izolacyjna);

- Działka nr y w części utwardzona (plac przy kościele wykonany trylinki, droga wokół kościoła wykonana z kostki brukowej), w części zagospodarowana zielenią wysoką (zieleń izolacyjna);

- Działka nr z w części utwardzona (droga wokół kościoła wykonana z kostki brukowej), w części zagospodarowana zielenią wysoką (zieleń izolacyjna).

Przez działkę nr z przebiegają, infrastruktura energetyczna nN oraz kanalizacyjna kD200, zaś przez działkę nr y przebiega infrastruktura wodociągowa wwA.

Zabudowania znajdujące się na działce oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jednostki ewidencyjnej C.- miasto, obręb K. numerem:

- x, w postaci placu (postojowego) utwardzonego trylinką,

- y, w postaci drogi (przejazdu wokół obiektu sakralnego) wykonanej z kostki brukowej oraz placu (postojowego) utwardzonego trylinką,

- z/11, w postaci drogi wokół kościoła wykonanej z kostki brukowej i placu wykonanego z trylinki

nie są własnością Gminy, stanowią składnik majątku przyszłego Nabywcy nieruchomości i prawo do rozporządzania nimi posiada przyszły Nabywca.

Fragmenty:

- placu (postojowego) utwardzonego trylinką (pow. zabud. 71 m2) na działce nr x,

- drogi (przejazdu wokół obiektu sakralnego) wykonanej z kostki brukowej (pow. zabud. 70 m2) oraz placu (postojowego) utwardzonego trylinką (pow. zabud. 42 m2) na działce nr y,

- drogi (przejazdu wokół obiektu sakralnego) wykonanej z kostki brukowej (pow. zabud. 28 m2) i placu (postojowego) utwardzonego trylinką (pow. zabud. 32 m2) na działce nr z,

zdaniem Gminy stanowią urządzenia budowlane, w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, tym samym nie są to budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 cyt. ustawy. Są to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Infrastruktura, w postaci:

- sieci energetycznej nN zlokalizowanej na działce przecinająca działkę nr z stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego,

- przyłącza wodociągowego wwA zlokalizowanego na działce nr y stanowi własność spółki Wodociągi C. spółka z o.o.; nie jest siecią w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków,

- kanalizacji kD 200 zlokalizowanej na działce nr z stanowi własność właściciela obiektu sakralnego; nie jest siecią w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Infrastruktura, w postaci:

- sieć energetyczna nN zlokalizowana na działce przecinająca działkę nr z (zajętość terenu ok.1,5 m2), stanowi budowlę rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane

- przyłącza wodociągowego wwA na działce nr y i kanalizacji deszczowej kD 200 na działce nr z stanowi urządzenia budowlane, w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, tym samym nie są to budowle w rozumieniu art.3 pkt 3 cyt. ustawy.

Teren obejmujący działki nr x, y, z jest przedmiotem użyczenia i wykorzystywany jest wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Państwa wątpliwości powstałe w związku z powyższym opisem dotyczą prawa do zastosowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolnienia od podatku VAT do sprzedaży Nieruchomości w skład której wchodzą działki numer: x, y, z .

Ze sformułowanego we wniosku stanowiska wynika, że Państwa zdaniem dostawa działek powinna być traktowana jako dostawa terenów niezabudowanych. Odnosząc się do tego należy potwierdzić, że zgodnie z opisem sprawy działki x oraz y nie są zabudowane budynkami ani budowlami. Przez działkę nr z przebiega natomiast sieć energetyczna nN, stanowiąca jak Państwo sami wskazali budowlę w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, której właścicielem jest przedsiębiorstwo przesyłowe.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do cytowanego art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane (…).

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Jednak stosownie do art. 49 § 1 ustawy kodeks cywilny, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Z powyższego przepisu wynika, że jeśli znajdujące się na działce części infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej i elektrycznej są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących usługi wodociągowe, telekomunikacyjne oraz elektroenergetyczne, to stanowią one własność tych przedsiębiorstw.

Wyjaśnić trzeba, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowyc przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży jest grunt, na którym posadowiony jest budynek/budowla, niestanowiący własności zbywcy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – to w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).

Pozostając zatem w temacie dostawy działki nr x i odnosząc się do przedstawionego w tym zakresie opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na ww. gruncie naniesienia w postaci sieci energetycznej nN są własnością przedsiębiorstwa przesyłowego, to nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. Tak więc, w przypadku planowanej dostawy działki z, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, którego jednak nie można uznać za teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że na gruncie tym jak Państwo wskazali posadowiona jest budowla.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa działki x nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w przedstawionej sytuacji grunt ten jest zabudowany siecią energetyczną, a w konsekwencji tego trzeba go uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W dalszej kolejności rozpatrując możliwość zwolnienia od podatku VAT niezabudowanych działek oznaczonych numerami x i y przyjmując podane przez Państwa informacje, że na działkach tych nie ma posadowionych budynków ani budowli należy odnieść się do przeznaczenia ww. terenów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Jak Państwo wskazali działki oznaczone nr x i y położone są na terenie oznaczonym symbolem ZP - tereny miejskiej zieleni publicznej z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod lokalizację:

1. parków, ogrodów miejskich, alei spacerowych itp.,

2. zieleni izolacyjnej,

We wszystkich terenach miejskiej zieleni publicznej ZP obowiązują następujące warunki zagospodarowania

1. całkowity zakaz lokalizacji zabudowy

2. dopuszcza się lokalizację elementów tzw. „małej architektury” (fontann, altan, murów oporowych, trejaży, pomników, itp.) oraz placów i ciągów pieszych i rowerowych o nawierzchni utwardzonej

3. konieczność zachowania istniejącej zieleni wysokiej.

Zatem jak wynika z opisu sprawy, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza możliwość zabudowy działek oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem ZP, w tym działek o numerach x i y przez lokalizację elementów tzw. „małej architektury”.

Należy zatem przyjąć, że w niniejszym przypadku, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczono zabudowę gruntu obiektami małej architektury (mogą to być fontanny, altany, mury oporowe, trejaże, pomniki itp.) oraz placami i ciągami pieszych i rowerowych o nawierzchni utwardzonej.

Jak wcześniej wskazano, elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowy teren stanowi teren budowlany nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Podkreślić należy, że w treści art. 2 pkt 33 ustawy, który definiuje pojęcie terenu budowlanego, ustawodawca odwołał się do przeznaczenia terenów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do konkretnej nieruchomości (działki), a nie do funkcji podstawowych przeznaczenia terenu, które są w nim zawarte.

Ustawodawca nie uzależnił więc charakteru terenu od głównego celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od podatku VAT zależy od możliwości dokonania jego zabudowy. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono możliwość lokalizacji obiektów budowlanych (obiektów małej architektury (mogą to być fontanny, altany, mury oporowe, trejaże, pomniki itp.) oraz placów i ciągów pieszych i rowerowych o nawierzchni utwardzonej). Możliwość wybudowania na gruncie obiektów budowlanych, wynikająca z zapisów funkcji uzupełniających przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznacza, że grunt ten w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy stanowi teren budowlany.

Uwzględniając treść wyżej powołanych przepisów w kontekście treści złożonego wniosku, z którego wynika, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza dla działek x i y możliwość lokalizacji ww. obiektów budowlanych stwierdzić należy, że grunt ten w całości stanowi teren przeznaczony pod zabudowę, a tym samym należy go uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji mając na względzie powyższe, dostawa działek oznaczonych numerami: x i y nie będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie ww. zwolnienia od podatku, to przepisy przewidują również możliwość skorzystania ze zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

- towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

- przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że przy nabyciu nieruchomości obejmującej działki oznaczone numerami x, y i z Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Teren ww. działek jednak nie służył wyłącznie działalności zwolnionej – podali Państwo, że wykorzystywany jest wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (użyczenie na rzecz przyszłego Nabywcy).

Oznacza to, że warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy również nie zostały spełnione.

W świetle zaistniałych okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż Nieruchomości w skład której wchodzą działki oznaczone numerami x, y i z nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 jak również pkt 2 ustawy. Opisana transakcja będzie więc opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla jej przedmiotu.

Zatem Państwa stanowisko dotyczące zwolnienia od podatku VAT działek oznaczonych numerami x, y oraz z jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pragniemy Państwa poinformować, że w przypadku ewentualnych trudności z zaklasyfikowaniem obiektów budowlanych znajdujących się na działkach podlegających sprzedaży – jako budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, możecie Państwo wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z odrębnym wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, na podstawie art. 42a w zw. z art. 42b ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).