0111-KDIB3-1.4012.740.2022.2.AMA
📋 Podsumowanie interpretacji
Przeniesienie własności nieruchomości (działek nr "(...)" i "(...)") przez Spółkę D. na rzecz wspólników (R.M. i A.B.) w zamian za zwolnienie ze zobowiązań finansowych (udzielonych pożyczek) uznano za odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). Organ podatkowy stwierdził, że działki te spełniają definicję terenów budowlanych, co wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Dodatkowo, nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W związku z tym organ uznał stanowisko Spółki D. za nieprawidłowe, a przeniesienie własności nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT według właściwej stawki.
❓ Pytania i stanowisko urzędu
Stanowisko urzędu
Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny📖 Pełna treść interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) przekazania nieruchomości w zamian za zwolnienie ze zobowiązania finansowego.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – dwoma pismami z dnia 2 listopada 2022 r. (data wpływu pism: 2 listopada 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Dnia 14.02.2020 r. Spółka D. dokonała zakupu nieruchomości położonej w miejscowości Z. (gmina „(`(...)`)”, powiat „(`(...)`)”, województwo „(`(...)`)”) w skład której weszła między innymi działka o numerze „(`(...)`)” o pow. 1887 m2 (działka niezabudowana, oznaczona jako grunty orne) dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze „(`(...)`)”.
Zakup nieruchomości nastąpił od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, w ślad za tym faktem, Spółka D. nie otrzymała faktury VAT i nie miała możliwości w stosunku do ww. nieruchomości dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Dnia 19.07.2022 na mocy Decyzji Burmistrza „(`(...)`)” o numerze „(`(...)`)” (która uprawomocniona została z dniem 29.08.2022) zatwierdzony został podział nieruchomości oznaczonej numerem „(`(...)`)” o pow. 1887 m2 na działki o numerach:
- „(`(...)`)” o powierzchni 880 m2,
- „(`(...)`)” o powierzchni 880 m2,
- „(`(...)`)” o powierzchni 127 m2.
Dnia 30.11.2020 r. wspólnicy Spółki D. w składzie R.M. oraz A.B. udzielili Spółce D. pożyczek pieniężnych o wysokości odpowiednio:
- R.M. – 100 000 zł,
- A.B. – 90 000 zł,
z datą spłaty do 20.09.2022 r.
W wyniku upływu terminu spłaty wyżej opisanych zobowiązań finansowych, Spółka D. dnia 21.09.2022 r. aktem notarialnym dokonała przeniesienia własności nieruchomości celem zwolnienia z zobowiązań. W wyniku tej czynności zobowiązania finansowe Spółki względem wspólników zostały zaspokojone w całości.
R.M. za zwolnienie z zobowiązania finansowego otrzymał prawo własności działki o numerze „(`(...)`)” oraz udział wynoszący 1/2 w działce o numerze „(`(...)`)”.
A.B. za zwolnienie z zobowiązania finansowego otrzymał prawo własności działki o numerze „(`(...)`)” oraz udział wynoszący 1/2 w działce „(`(...)`)”.
W następstwie wyżej opisanych czynności Spółka D. w całości spłaciła zobowiązania finansowe dokonując nieodpłatnego przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z zobowiązań finansowych.
W uzupełnieniu do wniosku w pismach z 2 listopada 2022 r. wskazali Państwo, że:
1.1.a) W chwili nabycia przez Spółkę działki „(`(...)`)”, w MPZP miała ona zapis 21MNR5 - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna i zagrodowa. W chwili przeniesienia własności aktem notarialnym z dnia 21.09.2022, działki powstałe z podziału ww. nieruchomości o numerach „(`(...)`)” w MPZP miały zapis 21MNR5 - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna i zagrodowa. Działki posiadają status działek rolnych - by dokonać na nich zabudowy należy dokonać przekształcenia ich z działek rolnych w takie które dedykowane są na cele budowlane.
1.1.b) Na działkach o numerach „(`(...)`)” nie widnieją linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. W decyzji podziałowej zapisano jedynie iż działka „(`(...)`)” jest działką o przeznaczeniu na drogę dojazdową.
1.2) Dla działek „(`(...)`)” nie zostały wydane warunki zabudowy.
1.3) Działki opisane we wniosku: „(`(...)`)” (powstałe z jej podziału „(`(...)`)”) są to nieruchomości nieurządzone, niezabudowane i nieuzbrojone. Działki nie były wykorzystywane w celach zarobkowych, Spółka nie wykonała na ich terenie żadnych działań. Spółka nabyła działki od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, z uwagi na ten fakt nie miała możliwości dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Pytanie
Czy w wyniku przekazania nieruchomości w zamian za zwolnienie z zobowiązania finansowego, co do której nie nastąpiła możliwość pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, co do Spółki D. powstaje obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług (VAT)?
Państwa stanowisko
Wnioskodawca Spółka D. stoi na stanowisku, iż w stosunku do opisanego w pkt 61 stanu faktycznego – przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z zobowiązania finansowego Spółka D. nie powinna zostać obciążona podatkiem od towarów i usług (VAT).
Powyższe stanowisko opiera się o fakt, iż nieruchomość o numerze „(`(...)`)” (w wyniku podziału: „(`(...)`)”) nabyta została od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i w stosunku do niej (nieruchomości) nie przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W myśl treści artykułu 7 ustęp 2, dostawą bowiem jest nieodpłatne przekazanie towaru (w tym nieruchomości) jeżeli podatnikowi (Spółce) przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. W związku z powyższym art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nie mamy tu do czynienia z taką sytuacją, gdyż nabyta nieruchomość nie zezwoliła na odliczenie podatku VAT.
Wnioskodawca zatem nie mając możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wnosi o uznanie jego interpretacji oraz o możliwość nie naliczenia podatku od towarów i usług (VAT) od czynności przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z zobowiązań finansowych względem wspólników, które wynosiły odpowiednio:
- R.M. – spłata pozostałej części udzielonej pożyczki w wysokości 50 104,44 zł,
- R.M. – spłata pozostałej części udzielonej pożyczki w wysokości 50 071,10 zł.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawa o VAT”:
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju
W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:
ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:
ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, nieruchomość (zarówno zabudowana jak i niezabudowana), będąc rzeczą, spełnia zawartą w tym przepisie definicję towaru, a jej zbycie jest traktowane jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika tego podatku.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 powołanej powyżej ustawy:
działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem, odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza więc czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług – oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.
Należy też zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).
W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:
umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Na podstawie art. 3531 Kodeksu cywilnego:
strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Ustawodawca przy założeniu zasady swobody umów nie stawia przeszkód, aby dłużnik zwolnił się ze zobowiązania przez spełnienie innego świadczenia, jeżeli również taka jest wola wierzyciela.
Zgodnie bowiem z art. 453 Kodeksu cywilnego:
jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.
Z powyższego przepisu wynika, że wierzyciel może zgodzić się przyjąć – zamiast świadczenia, które dłużnik powinien spełnić zgodnie z treścią zobowiązania – inne świadczenie zaoferowane przez dłużnika w celu zwolnienia się ze zobowiązania (świadczenie w miejsce wypełnienia „datio in solutum”). Przesłankami wygaśnięcia zobowiązania są porozumienia stron oraz rzeczywiste spełnienie świadczenia przez dłużnika.
Świadczenie w miejsce wykonania może być dokonywane w ramach wszelkiego typu zobowiązań o charakterze cywilnoprawnym (tj. wynikających z czynności prawnych). Zakres modyfikacji dotychczasowego zobowiązania uzależniony jest jedynie od ogólnie obowiązujących przepisów, ale to od uznania stron zależy, jakie świadczenie zgodzi się przyjąć wierzyciel w miejsce dotychczasowego i jakie dłużnik będzie mógł wykonać.
Należy podkreślić, że celem datio in solutum jest wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie, przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.
Przeniesienie własności przez dłużnika na rzecz wierzyciela, będące w istocie spełnieniem świadczeń wobec wierzyciela, stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. W wyniku powyższego przeniesienia praw własności wierzyciel rozporządza powyższym prawem jak właściciel. Przeniesienie własności towarów w trybie art. 453 ustawy Kodeks cywilny stanowi zatem odpłatną dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów/świadczenie usługi podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz/lub świadczenia usług) za wynagrodzeniem.
Należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty. Wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.
Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).
Z opisu stanu faktycznego wynika, że 30 listopada 2020 r. wspólnicy Spółki: R.M. oraz A.B. udzielili Państwu pożyczek pieniężnych. W wyniku upływu terminu spłaty wyżej opisanych zobowiązań finansowych, 21 września 2022 r. aktem notarialnym dokonali Państwo przeniesienia własności nieruchomości celem zwolnienia z zobowiązań. W wyniku tej czynności zobowiązania finansowe Spółki względem wspólników zostały zaspokojone w całości.
Powyższe oznacza, że pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym – przenieśli Państwo na podstawie zawartej umowy na rzecz wierzycieli:
- pana R.M. - prawo własności działki nr „(`(...)`)” oraz udział wynoszący 1/2 w działce nr „(`(...)`)”;
- pana A.B. - prawo własności działki nr „(`(...)`)” oraz udział wynoszący 1/2 w działce „(`(...)`)”.
Stwierdzić tym samym należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towaru w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu, którą stanowią udzielone pożyczki.
Podkreślić przy tym należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Przykładowo więc zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności itp. będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przeniesienie własności nieruchomości – działek nr „(`(...)`)” w zamian za zwolnienie ze zobowiązań wynikających z udzielonych pożyczek, tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, będzie odpowiadało hipotezie art. 7 ustawy. Za taką oceną przemawia fakt, że mamy tutaj do czynienia z dostawą towarów rozumianą po myśli art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami (działką) jak właściciel i dodatkowo ma ona charakter odpłatny. Pojęcie „rozporządzenia towarami jak właściciel”, jak już wyżej sygnalizowano, należy rozumieć szeroko. Spośród czynności „przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu.
W świetle powyższego, przeniesienie przez Państwa na rzecz wspólników Spółki nieruchomości w zamian za zwolnienie ze zobowiązania finansowego, traktować należy jak dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:
zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.
Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:
ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.):
kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
-
lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
-
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.
Z opisu sprawy wynika, że działki nr „(`(...)`)” są nieurządzone, niezabudowane i nieuzbrojone. Działki nie były wykorzystywane w celach zarobkowych, nie wykonali Państwo na ich terenie żadnych działań. W chwili przeniesienia własności aktem notarialnym z dnia 21 września 2022 r., dla działek nr „(`(...)`)” obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym tereny obejmujące działki zostały oznaczone jako 21MNR5 - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna i zagrodowa.
W konsekwencji należy wskazać, że ww. działki spełniają definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Zatem dostawa działek nr „(`(...)`)” nie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2:
zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
- towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
- brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że nabyli Państwo działki nr „(`(...)`)” od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zatem w tej sytuacji nie można mówić, że przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo Państwu nie przysługiwało, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem i przy nabyciu nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu.
Ponadto wskazali Państwo, że działki będące przedmiotem wniosku nie były wykorzystywane w celach zarobkowych, nie wykonali Państwo na ich terenie żadnych działań. Oznacza to, że nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia dostawy działek nr „(`(...)`)” na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie przez Państwa własności działek nr „(`(...)`)” na wspólników Spółki w zamian za zwolnienie ze zobowiązań finansowych powstałych z tytułu udzielonych pożyczek, stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku od towarów i usług dla przedmiotu dostawy.
Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili