Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) czynności przeniesienia składników majątku na rzecz nowej jednostki kultury. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 września 2022 r. (wpływ 22 września 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, zwany dalej „A”, jest samorządową instytucją kultury działającą w szczególności na podstawie:

· ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.),

· ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2296 ze zm.).

· statutu nadanego uchwałą nr (`(...)`) Sejmiku Województwa (`(...)`) z dnia 28 sierpnia 2017 r.

Organizatorem „A” jest Województwo (`(...)`).

„A” jest czynnym podatnikiem VAT nr NIP (`(...)`).

W sprawach będących przedmiotem pytania nie toczy się żadne postępowanie podatkowe przeciwko „A”. W 2019 roku „A” rozpoczął budowę (`(...)`) w (`(...)`) finansowanej ze środków Województwa (`(...)`) – projektu pn. „Utworzenie (`(...)`)” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (`(...)`) na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej nr VI „Spójność Przestrzenna i Społeczna”.

W czwartym kwartale 2022 roku lub na początku 2023 roku przewidywane jest zakończenie projektu i oddanie do użytkowania (`(...)`), zwanego dalej „B”. „B” jest wydzieloną organizacyjnie jednostką w strukturze „A”. W księgach rachunkowych jest wyodrębniona ewidencja księgowa nakładów ponoszonych na budowę, zobowiązań i należności oraz środków pieniężnych, rozrachunków publiczno-prawnych „B” umożliwiająca sporządzenie bilansu „B”. Finansowanie budowy oraz kosztów funkcjonowania „B” jest realizowane z wydzielonych na ten cel rachunków bankowych. „B” stanowi w związku z tym odrębną całość i posiada zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

System księgowy funkcjonujący w „A” umożliwia przyporządkowanie do „B” związanych z nim nakładów, a w przypadku rozpoczęcia działalności wyodrębnienia i ustalenia przychodów oraz kosztów. „A” jest w stanie przyporządkować także odpowiednie należności i zobowiązania bezpośrednio związane z działalnością „B”. Pozwala to na sporządzenie odpowiednich dokumentów finansowych, w szczególności na potrzeby sprawozdawczości finansowej „A”. Dla celów rachunkowości zarządczej system księgowy jest w stanie odpowiednio przyporządkować do „B” koszty funkcjonowania oraz przychody z prowadzonej działalności. Prowadzona obecnie ewidencja dla celów sprawozdawczych w systemie księgowym wykorzystywanym przez „A” pozwala na formalne wyodrębnienie majątku „B”, należności i zobowiązań oraz ewidencji ponoszonych kosztów czy nakładów oraz uzyskiwania w przyszłości przychodów. W zakresie sporządzania rocznego sprawozdania finansowego (bilansu oraz rachunku zysków i strat zgodnie ustawą z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości) oraz rocznego rozliczenia podatkowego CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), sporządzane są one łącznie na poziomie „A”. Powyższe wynika z faktu, iż aktualnie z prawnego punktu widzenia to „A” jako całość jest zobowiązany do przygotowania sprawozdania finansowego oraz dokonania rozliczeń podatkowych. Sytuacja ta nie uniemożliwia jednak odpowiedniego przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań, a także środków pieniężnych czy majątku do „B” funkcjonującego w ramach struktur „A”.

Organizator planuje wydzielić po wybudowaniu „B” ze struktur „A” i utworzyć nową instytucję kultury, którą wyposaży w całość majątku zaewidencjonowanego w „B”. Ponadto dotychczasowi pracownicy zatrudnieni w „B” zostaną zatrudnieni w nowej jednostce „B” w trybie art. 231 kodeksu pracy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Nowo powstała instytucja kultury „B” zostanie wyposażona w nw. składniki z majątku „A”:

1. Wybudowany do prowadzenia działalności budynek wraz ze wszystkimi instalacjami (wod. kan., sanitarną, c.o. elektryczną itp.) w osobnej lokalizacji,

2. Infrastrukturą towarzyszącą – parkingi, drogi dojazdowe, oświetlenie, ogrodzenie, itp.,

3. Wyposażenie techniczne budynku w instalację wentylacyjną, klimatyzacyjną, sygnalizacji włamania i nadzoru, monitoring, system multimedialny i akustyczny, itp.,

4. Sprzęt komputerowy, meble biurowe,

5. Wyposażenie gastronomii,

6. Wyposażenie interaktywnej wystawy edukacyjnej w eksponaty,

7. Maszyny i urządzenia oraz wyposażenie pracowni i laboratoriów,

8. Wartości niematerialne i prawne, w tym prawa autorskie do projektów eksponatów i oprogramowania.

Całość majątku związanego aktualnie z „B” wydzielonego organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w strukturach „A” i objętego wydzieloną ewidencją księgową (w szczególności przykładowo ww. składniki majątku) zostaną oddane do użytkowania po zakończeniu realizacji projektu „Budowa (`(...)`)” dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej oraz dotacji Urzędu Marszałkowskiego Województwa (`(...)`) oraz będą przekazane w całości wraz z wszelkimi prawami do nowej instytucji „B”.

Po przekazaniu ww. składników majątkowych, nowo powstała instytucja kultury „B” będzie mogła prowadzić działalność zgodną i przewidzianą w zrealizowanym projekcie, tj. w szczególności działalność kulturalną odpłatną opodatkowaną polegającą na:

1. umożliwianiu wejścia na wystawy – po opłaceniu wstępu, odwiedzający będą mogli korzystać sami lub z udziałem instruktorów z eksponatów do realizacji doświadczeń służących nauce i zabawie,

2. w pomieszczeniach laboratoryjnych będą odpłatnie prowadzone warsztaty specjalistyczne oraz ogólnorozwojowe dla różnych grup wiekowych,

3. wstęp na zajęcia będzie odpłatny, niezależnie od dostępu do ekspozycji w ramach wykupionego biletu wstępu,

4. prowadzone zajęcia typu praktycznego na poziomie podstawowym będą rozwijały zdolności manualne oraz konstruktorskie, różnotematyczne „majsterkowanie” (budowa prostych urządzeń mechanicznych i elektrycznych, budowa przyrządów pomiarowych, zabawek, modeli, opanowanie prostych technik obróbki materiałów (ręczna i mechaniczna obróbka drewna, papieru, tworzyw sztucznych i metali),

5. zajęcia typu praktycznego na poziomie zaawansowanym będą rozwijały wykorzystanie techniki przy projektowaniu i wykonawstwie poprzez tworzenie prostych elementów, montaż, strojenie, konstruowanie aparatów elektrycznych (radio, urządzenia elektroniczne i elektryczne),

6. zajęcia w pracowni modelarskiej pozwolą na konstruowanie prostych i zaawansowanych modeli zwykłych i RC,

7. ponadto „B” będzie prowadził wykłady i pokazy naukowe z użyciem narzędzi charakterystycznych dla interaktywnego modelu przekazywania wiedzy dla odbiorców z grup docelowych odpłatnie lub nieodpłatnie. Program cyklu wykładów obejmował będzie wiedzę z kilku dziedzin nauki, techniki, kultury itp. Wykłady realizowane będą we współpracy z uczelniami wyższymi deklarującymi współpracę merytoryczną (`(...)`),

8. planowane jest także organizowanie wykładów lub pokazów dla publiczności (jednorazowy wstęp dla zainteresowanych),

9. planowane jest organizowanie wydarzeń specjalnych na obiekcie „B” nieodpłatnie lub odpłatnie z wykorzystaniem jego infrastruktury (edukacyjnej i pozostałej) w formie eventów, konkursów, wystąpień publicznych, koncertów itp.,

10. oferta wydarzeń specjalnych adresowana będzie do wybranych grup docelowych pod kątem zwiększenia ich zaangażowania w popularyzację nauki i rozpoznawalności „B”, głównie: osoby dorosłe i seniorzy, naukowcy, wynalazcy, innowatorzy, przedsiębiorcy, kadra zarządzająca, studenci, uczniowie szkół ponadgimnazjalnych, pasjonaci, kolekcjonerzy,

11. nieodpłatne organizowanie lub współorganizowanie cyklicznych, ogólnodostępnych imprez plenerowych w regionie.

To tylko przykładowe wyspecyfikowanie działalności „B”.

Nowa jednostka „B” będzie realizowała zadania przewidziane w projekcie zrealizowanym przez „A” w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem przekazania.

Wszystkie zakupione licencje i prawa do korzystania z majątku i eksponatów oraz oprogramowania zostaną przekazane „B” przez „A” i nowa jednostka będzie mogła od razu prowadzić działalność kulturalną określoną w statucie przy wykorzystaniu otrzymanych składników majątku bez konieczności dokonywania jakichkolwiek czynności prawnych, organizacyjnych czy działań dodatkowych.

Zespół składników majątku będący przedmiotem przekazania (przekazane składniki materialne i niematerialne) jest wyodrębniony organizacyjnie, gdyż znajduje się w osobnym, nowo wybudowanym obiekcie i będzie stanowił niezależny podmiot realizujący samodzielnie zadania wyspecyfikowane, zgodne ze zrealizowanym projektem.

Już aktualnie, tj. jeszcze przed wydzieleniem działalność „B” jest wyodrębniona w ewidencji księgowej „A”. Założone konta i prowadzona ewidencja księgowa umożliwia sporządzenie bilansu i rachunku wyników „B” oraz umożliwia ustalenie jakie składniki majątkowe, należności, środki pieniężne oraz zobowiązania dotyczą „B”, a także dane, jakie przychody i koszty dotyczą funkcjonowania „B”. 

Ponadto nowy podmiot będzie posiadał samodzielność finansową, gdyż będzie to nowa instytucja kultury powołana przez Urząd Marszałkowski Województwa (`(...)`) na podstawie art. 9 i art. 11 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej z dnia 25 października 1991 r. (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194). Po wpisaniu do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Marszałkowski Województwa (`(...)`) uzyska osobowość prawną na podstawie art. 14 ww. ustawy. Nowa instytucja przy powołaniu/utworzeniu otrzyma statut określający zadania i cele realizacji zgodne z realizowanym projektem finansowanym ze środków UE oraz zapewnienie finansowania działalności przez Organizatora, zgodnie z art. 11 i 12 ww. ustawy, co umożliwi jej prowadzenie działalności statutowej odpłatnej i nieodpłatnej określonej w statucie w pełni samodzielnie.

Do nowej instytucji zostaną również przekazani pracownicy w trybie art. 231 K.P, którzy aktualnie są zatrudnieni w „A” – w strukturze „B” oraz zostaną zatrudnieni nowi pracownicy stosownie do potrzeb.

Pytanie (oznaczone nr 1, ostatecznie przedstawione i doprecyzowane w uzupełnieniu)

Czy utworzenie nowej instytucji kultury „B” powstałej z wyodrębnienia ze struktur „A” wydzielonego pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym zespołu składników majątku umożliwiającego funkcjonowanie nowej jednostki samodzielnie – spełnia warunek zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i w związku z tym „A” nie będzie zobowiązany do dokumentowania tej transakcji fakturą VAT, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione i doprecyzowane w uzupełnieniu)

Zdaniem „A”, utworzenie nowej instytucji powstałej z wydzielenia ze struktur „A” zespołu składników majątku umożliwiającego funkcjonowanie nowej jednostki samodzielnie pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym oraz prowadzenia działalności gospodarczej określonej statutem spełnia warunek zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i nie skutkuje koniecznością opodatkowania tej transakcji.

Z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa” zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U z 2019 r. poz. 1145 ze zm., dalej jako „Kodeks cywilny”).

Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo, jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Na każde stwierdzenie zawarte w pkt 1-9 „A” odpowiedź dotycząca „B” jest twierdząca.

Zatem nowa instytucja będzie miała nazwę związaną z „B”. Otrzyma od Organizatora przy tworzeniu na własność lub do nieodpłatnego użytkowania na czas nieokreślony nieruchomości oraz ruchomości na własność razem z jeszcze ewentualnie niedokończonymi i nieodebranymi na dzień powstania nowej instytucji nakładami inwestycyjnymi, które to aktywa umożliwią rozpoczęcie i prowadzenie samodzielnej działalności przez „B” w zakresie określonym w statucie.

Nowa instytucja kultury otrzyma prawo do wszelkich pozyskanych przez „A” koncesji, zezwoleń, licencji, majątkowych praw autorskich czy pokrewnych, dokumentację budowy oraz księgi i dokumenty związane z budową i prowadzeniem działalności. Przekazane zostaną również zobowiązania, należności dotyczące „B” oraz środki pieniężne. Możliwość przekazania wszystkich aktywów i pasywów dotyczących „B” na określony dzień umożliwia wyodrębniona księgowość prowadzona przez „A”.

„B”, tj. przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, stanowi całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa „B” pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. W nowo tworzonym z wydzielenia „A” przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć prowadzeniu określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza. Pracownicy zatrudnieni aktualnie w „A” do obsługi „B” zostaną przejęci przez nową jednostkę, a pozostali niezbędni do prowadzenia działalności w nowej instytucji zostaną zatrudnieni.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa. Takie wydzielenie organizacyjne „B” w „A” występuje albowiem jest realizowane w osobnej oddzielnej lokalizacji. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Taką możliwość „A” zapewnia poprzez wydzieloną dla „B” ewidencję księgową.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową. „B” jest wyodrębnione organizacyjnie, co umożliwia podjęcie od razu działalności po utworzeniu nowej jednostki.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Następcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. „B” spełnia warunki funkcjonalnego wyodrębnienia.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nowa instytucja kultury „B” powstała z wydzielenia ze struktury „A” spełnia wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4. zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Powstała z wydzielenia ze struktur „A” nowa instytucja kultury będzie od początku działalności czynnym podatnikiem VAT.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 str. 1 ze zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01 Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Słuszność stanowiska „A” znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach indywidualnych w podobnych sprawach przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej np. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.511.2021.4.MG z 21 października 2021 r. czy sygn. 0114-KDIP1-1.4012.724.2019.3.AKA z 10 marca 2020 r.

Konkluzję tę potwierdza także praktyka organów podatkowych w sprawach o zbliżonym stanie faktycznym, jak przykładowo w interpretacji indywidualnej z 23 grudnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP4-3.4012.507.2020.2.DS, w której DKIS stwierdził, iż „Wnoszony przez Wnioskodawcę do instytucji kultury wkład w postaci zespołu materialnych i niematerialnych składników majątkowych bęczie bowiem posiadał cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, tj. stanowić będzie funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W analizowanym przypadku przedmiotem wkładu będą wszystkie składniki majątkowe (materialne oraz niematerialne), przypisane do jednostki budżetowej (`(...)`) – mienie będące dotychczas w posiadaniu tej jednostki oraz mienie, które miała ona prawo użytkować. Samorządowa instytucja kultury ma kontynuować działalność prowadzoną aktualnie przez jednostkę budżetową (`(...)`). Ponadto, nowoutworzona instytucja kultury stanie się nowym pracodawcą zespołu zatrudnionego obecnie w jednostce budżetowej (na zasadzie art. 231 Kodeksu pracy). Zespół ten wykonuje obecnie samodzielnie całość zadań jednostki budżetowej (`(...)`) – jest więc zdolny do niezależnego działania. W ramach zespołu, wykonywane są zarówno czynności organizacyjne, programowe, jak i związane z eksploatacją i inwestycjami. Składniki materialne i niematerialne podlegające przekazaniu do nowoutworzonej instytucji kultury, pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że stanowią zespól (a nie wyłącznie zbiór) elementów umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej”.

Podobne stanowisko DKIS zajął przykładowo w interpretacji indywidualnej z 11 sierpnia 2020 r., sygn 0112-KDIL1-3.4012.204.2020.1.AKR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Według definicji zawartej art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5. koncesje, licencje i zezwolenia;

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8. tajemnice przedsiębiorstwa;

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się przez to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zaznaczenia wymaga jednak, że samo nazwanie jednostki określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne rozumiane jest jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część musi – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystraczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjne i funkcjonalnie całość). Wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową. Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE:

W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl Trybunał stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo samorządową instytucją kultury i czynnym podatnikiem VAT. W 2019 roku rozpoczęli Państwo budowę (`(...)`) w (`(...)`) („B”).

„B” jest wydzieloną organizacyjnie jednostką w Państwa strukturze. W księgach rachunkowych jest wyodrębniona ewidencja księgowa nakładów ponoszonych na budowę, zobowiązań i należności oraz środków pieniężnych, rozrachunków publiczno-prawnych „B” umożliwiająca sporządzenie bilansu „B”. Finansowanie budowy oraz kosztów funkcjonowania „B” jest realizowane z wydzielonych na ten cel rachunków bankowych. „B” stanowi w związku z tym odrębną całość i posiada zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Prowadzona obecnie ewidencja dla celów sprawozdawczych w systemie księgowym wykorzystywanym przez Państwa pozwala na formalne wyodrębnienie majątku „B”, należności i zobowiązań oraz ewidencji ponoszonych kosztów czy nakładów oraz uzyskiwania w przyszłości przychodów.

Organizator planuje wydzielić po wybudowaniu „B” z Państwa struktur i utworzyć nową instytucję kultury, którą wyposaży w całość majątku zaewidencjonowanego w „B”. Ponadto dotychczasowi pracownicy zatrudnieni w „B” zostaną zatrudnieni w nowej jednostce „B” w trybie art. 231 kodeksu pracy.

Nowo powstała instytucja kultury „B” zostanie wyposażona w składniki z Państwa majątku: wybudowany do prowadzenia działalności budynek wraz ze wszystkimi instalacjami w osobnej lokalizacji, infrastrukturę towarzyszącą, wyposażenie techniczne budynku, sprzęt komputerowy, meble biurowe, wyposażenie gastronomii, wyposażenie interaktywnej wystawy edukacyjnej w eksponaty, maszyny i urządzenia oraz wyposażenie pracowni i laboratoriów, wartości niematerialne i prawne, w tym prawa autorskie do projektów eksponatów i oprogramowania.

Całość majątku związanego aktualnie z „B” wydzielonego organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w Państwa strukturach i objętego wydzieloną ewidencją księgową (w szczególności przykładowo ww. składniki majątku) zostaną oddane do użytkowania po zakończeniu realizacji projektu „Budowa (`(...)`)” oraz będą przekazane w całości wraz z wszelkimi prawami do nowej instytucji „B”.

Po przekazaniu ww. składników majątkowych nowo powstała instytucja kultury „B” będzie mogła prowadzić działalność zgodną i przewidzianą w zrealizowanym projekcie, tj. w szczególności działalność kulturalną odpłatną opodatkowaną polegającą na m.in.: umożliwianiu wejścia na wystawy, w pomieszczeniach laboratoryjnych będą odpłatnie prowadzone warsztaty specjalistyczne oraz ogólnorozwojowe dla różnych grup wiekowych, planowane jest także organizowanie wykładów lub pokazów dla publiczności, planowane jest organizowanie wydarzeń specjalnych na obiekcie „B” nieodpłatnie lub odpłatnie z wykorzystaniem jego infrastruktury (edukacyjnej i pozostałej) w formie eventów, konkursów, wystąpień publicznych, koncertów itp., nieodpłatne organizowanie lub współorganizowanie cyklicznych, ogólnodostępnych imprez plenerowych w regionie.

Nowa jednostka „B” będzie realizowała zadania przewidziane w projekcie zrealizowanym przez Państwa w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem przekazania. Wszystkie zakupione licencje i prawa do korzystania z majątku i eksponatów oraz oprogramowania zostaną przekazane „B” przez Państwa i nowa jednostka będzie mogła od razu prowadzić działalność kulturalną określoną w statucie przy wykorzystaniu otrzymanych składników majątku bez konieczności dokonywania jakichkolwiek czynności prawnych, organizacyjnych czy działań dodatkowych.

Zespół składników majątku będący przedmiotem przekazania (przekazane składniki materialne i niematerialne) jest wyodrębniony organizacyjnie, gdyż znajduje się w osobnym, nowo wybudowanym obiekcie i będzie stanowił niezależny podmiot realizujący samodzielnie zadania wyspecyfikowane, zgodne ze zrealizowanym projektem.

Ponadto nowy podmiot będzie posiadał samodzielność finansową, gdyż będzie to nowa instytucja kultury powołana przez Urząd Marszałkowski Województwa (`(...)`). Po wpisaniu do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Marszałkowski Województwa (`(...)`) uzyska osobowość prawną. Nowa instytucja przy powołaniu/utworzeniu otrzyma statut określający zadania i cele realizacji zgodne z realizowanym projektem finansowanym ze środków UE oraz zapewnienie finansowania działalności przez Organizatora.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy utworzenie nowej instytucji kultury „B” powstałej z wyodrębnienia ze struktur „A” wydzielonego pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym zespołu składników majątku umożliwiającego funkcjonowanie nowej jednostki samodzielnie – spełnia warunek zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i w związku z tym „A” nie będzie zobowiązany do dokumentowania tej transakcji fakturą VAT, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po przekazaniu do nowego podmiotu powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez ten podmiot.

Wskazać należy, w związku z tym, że – jak wynika z treści wniosku – Organizator planuje wydzielić po wybudowaniu „B” z Państwa struktur i utworzyć nową instytucję kultury, którą wyposaży w całość majątku zaewidencjonowanego w „B”, przedmiotem przekazania do samorządowej instytucji kultury nie będzie przedsiębiorstwo, lecz jego zorganizowana część.

Wnoszony przez Państwa do instytucji kultury wkład w postaci zespołu materialnych i niematerialnych składników majątkowych będzie bowiem posiadał cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, tj. stanowić będzie funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W analizowanym przypadku przedmiotem wkładu na rzecz nowopowstałej jednostki „B” będzie całość majątku zaewidencjonowanego w obecnej jednostce „B” w Państwa strukturach.

Nowa jednostka „B” będzie realizowała zadania przewidziane w projekcie zrealizowanym przez Państwa w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem przekazania. Nowa jednostka będzie mogła od razu prowadzić działalność kulturalną określoną w statucie przy wykorzystaniu otrzymanych składników majątku bez konieczności dokonywania jakichkolwiek czynności prawnych, organizacyjnych czy działań dodatkowych. Ponadto dotychczasowi pracownicy zatrudnieni w „B” zostaną zatrudnieni w nowej jednostce „B” w trybie art. 231 kodeksu pracy.

A analizowanej sprawie, składniki materialne i niematerialne podlegające przekazaniu do nowoutworzonej instytucji kultury, pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że stanowią zespół (a nie wyłącznie zbiór) elementów umożliwiających samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej. Ze względu na zachowanie funkcjonalnych związków pomiędzy poszczególnymi składnikami majątku, jak również wobec kompletności przekazywanych elementów, możliwe jest kontynuowanie działalności gospodarczej „B” jako samodzielnego podmiotu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przekazanie zespołu składników majątkowych związanych aktualnie z „B” w Państwa strukturach do nowoutworzonej instytucji kultury „B”, będzie stanowić przekazanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, ponieważ zespół ten będzie odznaczać się odrębnością organizacyjną, funkcjonalną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że wyodrębnione organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo, składniki majątku związanego z „B” w Państwa strukturach, w momencie przekazania do nowopowstałej jednostki kultury, będą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W związku z tym przedmiotowa transakcja będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podkreślić należy, że – jak wyżej wskazano – ww. transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec tego w związku ze zbyciem przez Państwa składników majątku związanych aktualnie z jednostką „B” w Państwa strukturach na rzecz nowopowstałej jednostki kultury „B”, nie będą Państwo zobowiązani do wystawienia faktury.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga Państwa wątpliwości wynikające z pytania oznaczonego we wniosku nr 1. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego nr 2 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).