0114-KDIP4-1.4012.419.2022.2.BS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy dotyczy skutków podatkowych wydania i sprzedaży tzw. białych certyfikatów.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 października 2022 r. (wpływ 7 października 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina (…) jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług).

Gmina realizuje inwestycje uprawniające do uzyskania świadectw efektywności energetycznej (tzw. białych certyfikatów). Białe certyfikaty są świadectwem tego, że dana inwestycja (przedsięwzięcie) spełnia określone wymogi prowadzące do oszczędności energetycznej. Uregulowane one są w ustawie z dnia 20 maja 2016 roku o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 2166) – dalej: „UoEE”.

Ustawa ta określa: zadania jednostek sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej; zasady realizacji obowiązku uzyskania oszczędności energii; zasady przeprowadzania audytu energetycznego przedsiębiorstwa; zasady prowadzenia centralnego rejestru oszczędności energii finalnej (art. 1 UoEE).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 UoEE: Jednostka sektora publicznego realizuje swoje zadania, stosując co najmniej jeden ze środków poprawy efektywności energetycznej, o których mowa w ust. 2, zwanych dalej „środkami poprawy efektywności energetycznej”.

Ust 2 tego artykułu stanowi: Środkami poprawy efektywności energetycznej są:

1. realizacja i finansowanie przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej;

2. nabycie urządzenia, instalacji lub pojazdu, charakteryzujących się niskim zużyciem energii oraz niskimi kosztami eksploatacji;

3. wymiana eksploatowanego urządzenia, instalacji lub pojazdu na urządzenie, instalację lub pojazd, o których mowa w pkt 2, lub ich modernizacja;

4. realizacja przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków (Dz. U. z 2021 r. poz. 554, 1162 i 1243);

5. wdrażanie systemu zarządzania środowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie dobrowolnego udziału organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS), uchylającego rozporządzenie (WE) nr 761/2001 oraz decyzje Komisji 2001/681/WE i 2006/193/WE (Dz. Urz. UE L 342 z 22 grudnia 2009 r., str. 1, ze zm.), potwierdzone uzyskaniem wpisu do rejestru EMAS, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie eko-zarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. z 2020 r. poz. 634);

6. realizacja przedsięwzięć niskoemisyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków.

Art. 10 ust. 1 i 2 zobowiązuje m.in. przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną do zrealizowania przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej, lub uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE (Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki) świadectwo efektywności energetycznej.

Podmioty, które nie zrealizują powyższego obowiązku mogą uiszczać opłaty zastępcze.

Art. 39 ust. 1 UoEE przewiduje kary pieniężne między innymi dla pomiotów, które nie dopełniają obowiązku, z art. 10 ust. 1 lub nie uiszczą opłaty zastępczej.

W związku z powyższym przedsiębiorstwa energetyczne (a także inne podmioty zobowiązane) są zainteresowane pozyskiwaniem świadectw efektywności energetycznej. Jeżeli nie zrealizują one przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznych, do czego zobowiązuje je UoEE mogą pozyskać białe certyfikaty (zamiast realizować przedsięwzięcia).

Przedsiębiorstwa energetyczne mogą nabywać białe certyfikaty celem wywiązania się z obowiązków nałożonych przez UoEE i przedstawiać je do umorzenia Prezesowi URE.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 UoEE poprawie efektywności energetycznej służą następujące rodzaje przedsięwzięć:

1. izolacja instalacji przemysłowych;

2. przebudowa lub remont budynku wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi;

3. modernizacja lub wymiana:

a) oświetlenia,

b) urządzeń lub instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych, energetycznych, telekomunikacyjnych lub informatycznych,

c) lokalnych sieci ciepłowniczych i lokalnych źródeł ciepła w rozumieniu art. 2 pkt 6 i 7 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz o centralnej ewidencji emisyjności budynków,

d) urządzeń przeznaczonych do użytku domowego,

e) pojazdów służących do transportu drogowego lub kolejowego;

4. odzyskiwanie energii, w tym odzyskiwanie energii w procesach przemysłowych;

5. ograniczenie strat:

a) związanych z poborem energii biernej,

b) sieciowych związanych z przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej, gazu ziemnego lub paliw ciekłych,

c) na transformacji,

d) w sieciach ciepłowniczych,

e) związanych z systemami zasilania urządzeń telekomunikacyjnych lub informatycznych,

f) związanych z magazynowaniem i przeładunkiem paliw ciekłych;

6. stosowanie, do ogrzewania lub chłodzenia obiektów, energii wytwarzanej w instalacjach odnawialnego źródła energii, ciepła użytkowego w wysokosprawnej kogeneracji w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne lub ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych.

Potwierdzeniem planowanej do zaoszczędzenia ilości energii finalnej wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, o których mowa w art. 19 ust. 1, jest świadectwo efektywności energetycznej (art. 20 ust. 1 UoEE).

Zgodnie z art. 20 ust. 3 UoEE Świadectwo efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu:

1. planującego rozpoczęcie prac zmierzających do realizacji przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej albo

2. upoważnionego przez podmiot, o którym mowa w pkt 1.

W art. 20 ust. 4 UoEE wskazuje co powinien zawierać wniosek. Zgodnie z pkt 1 wskazuje się dane podmiotu planującego rozpoczęcie prac zmierzających do realizacji przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, albo dane podmiotu upoważnionego przez ten podmiot.

Wnioskodawcą wniosku o świadectwo energetyczne jest zatem jeden z tych podmiotów. Może być nim podmiot upoważniony i wówczas świadectwo efektywności energetycznej zostanie wystawione na ten upoważniony podmiot, gdyż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2 UoEE świadectwo efektywności energetycznej, zawiera imię i nazwisko lub nazwę, adres siedziby oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 1 albo 2.

Do wniosku dołącza się między innymi audyt efektywności energetycznej (art. 20 ust. 5 pkt 1 UoEE).

Prezes URE wydaje świadectwo efektywności energetycznej (art. 22 ust. 1 zdanie pierwsze UoEE).

Zgodnie z art. 30 ust. 1 UoEE Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Na podstawie art. 30 ust. 2 UoEE prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta.

Art. 30 ust. 3 UoEE stanowi, że przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw efektywności energetycznej prowadzonym przez podmiot prowadzący:

1. giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub

2. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi

‒ organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw efektywności energetycznej.

W związku z realizacją przez Gminę inwestycji i przepisami UoEE Gmina zawarła umowę z Instytutem (…) (A.). Na podstawie umowy Gmina upoważniła A. do wykonania czynności związanych z uzyskaniem świadectwa efektywności energetycznej oraz wykonania wszelkich czynności związanych ze sprzedażą praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej na giełdzie towarowej oraz pozyskaniem i odbiorem całości środków finansowych uzyskanych ze sprzedaży.

A., jako podmiot upoważniony, wystąpił z wnioskiem do Prezesa URE o wydanie świadectwa efektywności energetycznej (na podstawie art. 20 ust. 3 pkt 2 UoEE).

A. zobowiązał się do przygotowania niezbędnych audytów i dokumentów, w tym ww. wniosku i audytu stanowiącego jego załącznik.

Gmina przedstawiła A. realizowane i planowane przez siebie inwestycje energooszczędne, kwalifikujące się do pozyskania świadectw efektywności energetycznej oraz przedstawiła dane i dokumenty, którymi dysponuje, a także oświadczenia potwierdzające zrealizowanie przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej.

Środki pieniężne pozyskane przez A. ze sprzedaży białych certyfikatów są należne Gminie.

Za wykonane czynności opisane wyżej (usługę A. na rzecz Gminy) A. wystawia fakturę. Kwotę z faktury A. potrąca od wartości środków pieniężnych pozyskanych ze sprzedaży białych certyfikatów – A. przekazuje na rachunek bankowy Gminy środki pieniężne w kwocie odpowiadającej wartości uzyskanej ze sprzedaży białych certyfikatów pomniejszonej o kwotę należną A. za wykonaną usługę udokumentowaną fakturą.

Wynagrodzenie A. zostało ustalone jako część (procent) kwoty uzyskanej ze sprzedaży białych certyfikatów powiększonej o podatek VAT. Wynagrodzenie A. jest zatem uzależnione od kwoty pozyskanej ze sprzedaży certyfikatów.

Gmina ponosi koszty:

‒ obsługi giełdowej,

‒ wpisu świadectw do rejestru, o którym mowa w UoEE,

‒ opłaty za rejestr pochodzenia świadectw,

‒ opłaty Izby (`(...)`),

‒ opłaty skarbowej,

‒ opłaty maklerskiej.

Pierwotnie koszty te poniósł A., a Gmina zwróciła A. te koszty.

Podsumowując, określone inwestycje są podstawą do uzyskania białych certyfikatów. Gmina zrealizowała i planuje zrealizować inwestycje upoważniające do pozyskania białych certyfikatów, z których wynikają prawa majątkowe, będące towarem giełdowym i mogą być przedmiotem sprzedaży. Celem ich pozyskania i sprzedaży na giełdzie towarowej Gmina zawarła umowę z A., który je uzyskał (certyfikaty zostały wystawione na A. – podmiot upoważniony, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2 UoEE) i podjął czynności mające na celu pozyskanie środków z tytułu ich sprzedaży. A. jest właścicielem konta w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, co oznacza, że A. przysługują prawa majątkowe wynikające z pozyskanych świadectw (stanowi o tym art. 30 ust. 2 UoEE), które następnie sprzedaje na giełdzie towarowej. Środki pozyskane ze sprzedaży pomniejszone o wynagrodzenie należne A. za wykonaną usługę A. przekazał Gminie. A. pozyskał i sprzedał certyfikaty we własnym imieniu, ale działał na rzecz Gminy, która to finalnie stała się beneficjentem środków pozyskanych ze sprzedaży.

Wątpliwości Gminy dotyczą tego, czy Gmina dokonała czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Wynikają one z faktu, że to Gmina realizuje inwestycje, które są podstawą do wydania białych certyfikatów. Gmina upoważniła A. do ich pozyskania i A. pozyskał te certyfikaty. Gdyby nie realizowane przez Gminę inwestycje, A. nie pozyskałby certyfikatów. Gminie należne są środki pozyskane z ich sprzedaży, jednakże certyfikaty wystawiane są na A.

W ocenie Gminy, od stanowiska w zakresie określenia, czy Gmina świadczy na rzecz A. usługi opodatkowane zależy to, czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie faktury wystawionej przez A. za wykonane czynności na rzecz Gminy.

W uzupełnieniu wniosku z 7 października 2022 r. (wpływ 7 października 2022 r.), w odpowiedzi na zadane pytania w wezwaniu, wskazali Państwo:

1. Co oznacza sformułowanie, że A. „działał na rzecz Gminy” [„A. pozyskał i sprzedał certyfikaty we własnym imieniu, ale działał na rzecz Gminy, (…)”]?

Gmina ma na myśli fakt, że A. swoim działaniem zmierza do pozyskania certyfikatów w związku z inwestycją zrealizowaną przez Gminę, by następnie sprzedać je i by Gmina osiągnęła środki pieniężne z tytułu tej sprzedaży (wartość uzyskaną ze sprzedaży pomniejszoną o swoje wynagrodzenie A. przekazuje na rachunek Gminy). W związku z tym, w ocenie Gminy to Gmina miała interes w tym, żeby pozyskać certyfikaty (ona zrealizowała inwestycje dające podstawę do ich uzyskania). A. uzyskał od Gminy upoważnienie i jako podmiot upoważniony złożył wniosek na podstawie art. 20 ust. 3 UoEE (ustawa z dnia 20 maja 2016 roku o efektywności energetycznej). Następnie sprzedał wydane certyfikaty, a środki ze sprzedaży rozliczył z Gminą.

2. Jaki rodzaj umowy łączy Gminę z A., w szczególności czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze stosunkiem powiernictwa, tj. czy doszło do powierniczego nabycia praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej, a następnie do ich przeniesienia na rzecz osób trzecich przez A.działającą również przy sprzedaży tych praw na rachunek Gminy?

Gminę z firmą A. łączy umowa powiernicza dotycząca pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. Umowa powiernicza określana jest jako nienazwana umowa cywilnoprawna, co zgodnie z art. 750 Kodeksu Cywilnego jest podstawą do stosowania przepisów o zleceniu (art. 734-751 Kodeksu Cywilnego). W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze stosunkiem powiernictwa tj. doszło do powierniczego nabycia praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej, a następnie do ich przeniesienia na rzecz osób trzecich przez A..

3. Czyją własnością są pozyskane świadectwa efektywności energetycznej (A. czy Gminy)?

Przepisy UoEE regulują komu przysługują prawa majątkowe do świadectw efektywności energetycznej, z których wynika że pozyskane świadectwa efektywności energetycznej są własnością A.. Zgodnie z art. 30 ust. 2 UoEE przysługują one podmiotowi będącemu posiadaczem konta w rejestrze świadectw efektywności energetycznej. Posiadaczem tego konta jest A.. A. jest zarejestrowany na (`(...)`) S.A. i ma w związku z tym prawne możliwości obrotu prawami majątkowymi, jakimi są w tym przypadku świadectwa efektywności energetycznej. A., jako podmiot upoważniony przez Gminę wystąpił o świadectwa i zostały one wystawione na A.. A., jako posiadaczowi konta przysługują prawa majątkowe do świadectw i A. może dokonać ich sprzedaży. A. jest zatem właścicielem certyfikatów do czasu ich sprzedaży. Gmina nie jest uczestnikiem (`(...)`) S.A. i nie może w związku z tym prowadzić transakcji giełdowych, wobec czego zawarła umowę z A. na przeprowadzenie tych transakcji.

4. Czy A. dokonując sprzedaży tych świadectw sprzedaje je jako własne czy jako należące do Gminy?

A. jest posiadaczem praw majątkowych wynikających z białych certyfikatów w świetle przepisów UoEE. A. sprzedaje je jako własne.

5. Któremu podmiotowi (A. czy Gminie) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydaje certyfikaty?

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydaje certyfikaty A.. W certyfikacie Prezes URE podaje dane A. i przekazuje certyfikaty A..

6. Kto decyduje o sprzedaży certyfikatów (A. czy Gmina)?

Decyzję o sprzedaży podejmuje A.. Gmina zawiera umowę z A., a A. dokonuje czynności mających na celu ich pozyskanie i sprzedaż.

A. decyduje, któremu podmiotowi i za jaką cenę zostaną one sprzedane. Instytut (…) podejmuje w tym celu wszelkie czynności w sposób jak najbardziej rzetelny i służący jak najbardziej korzystnemu uzyskaniu najlepszej aktualnej ceny zbycia na (`(...)`) S.A.

Pytania

1. Czy Gmina dokonała czynności opodatkowanej podatkiem VAT na rzecz A.?

2. Co jest podstawą opodatkowania czynności wykonanej przez Gminę na rzecz A.?

3. Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie faktury wystawionej przez A. za wykonane czynności na rzecz Gminy?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Gmina dokonała czynności opodatkowanej podatkiem VAT na rzecz A. polegającej na przeniesieniu prawa do uzyskania białych certyfikatów, w związku z inwestycjami realizowanymi przez Gminę, które są podstawą do ich uzyskania.

Uzasadnienie

Gmina nie dokonała sprzedaży białych certyfikatów, ponieważ nie posiadała ich. To A. o nie wystąpił, A. jest posiadaczem konta w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, to A. przysługiwały prawa majątkowe do białych certyfikatów (jako posiadaczowi tego konta zgodnie z art. 30 ust. 2 UoEE), które następnie sprzedał i rozliczył z Gminą środki pozyskane ze sprzedaży. Dlatego czynnością podlegającą opodatkowaniu po stronie Gminy nie jest sprzedaż białych certyfikatów tylko przeniesienie prawa do ich uzyskania. A. nie zrealizował inwestycji, wobec czego gdyby nie zawarta przez niego umowa z Gminą, nie uzyskałby tych certyfikatów.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – dalej: „UoVAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UoVAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również (…).

Towarami – według art. 2 pkt 6 UoVAT – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 UoVAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z definicji świadczenia usług wynika, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów UoVAT. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenie usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Zauważyć należy, że w definicji towarów określonej w art. 2 pkt 6 UoVAT nie zawierają się świadectwa efektywności energetycznej (białe certyfikaty). Uwzględniając powyższe, przeniesienie praw majątkowych wynikających z tych świadectw, niebędące dostawą towarów, należy uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W omawianym przypadku A. był wnioskodawcą w sprawie wniosku o wydanie białych certyfikatów. Białe certyfikaty zostały wystawione na A.. Zatem Gmina nie dokonała sprzedaży białych certyfikatów, lecz A..

Niemniej jednak, gdyby nie fakt że Gmina realizuje inwestycje, będące podstawą do pozyskania białych certyfikatów i gdyby nie została zawarta przez Gminę umowa z A. to A. nie pozyskałby tych certyfikatów i w konsekwencji nie sprzedałby ich.

W konsekwencji, z uwagi na upoważnienie udzielone przez Gminę na rzecz A., Gmina przeniosła na rzecz A. uprawnienie do pozyskania „na siebie” (na A.) białych certyfikatów, pomimo, że to Gmina realizuje inwestycje, bez których uzyskanie certyfikatów nie byłoby możliwe. W związku z tym, że A. nie realizuje inwestycji nie jest samodzielnie uprawniony do pozyskania białych certyfikatów, wobec czego odnosi korzyść w związku z zawartą umową z Gminą. Korzyść A. to możliwość uzyskania białych certyfikatów i ich sprzedaż, za które to czynności należy mu się wynagrodzenie.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy Gmina świadczy na rzecz A. usługę o charakterze odpłatnym, polegającą na przeniesieniu uprawnień wynikających z realizowanych inwestycji do pozyskania białych certyfikatów, które następnie A. może sprzedać i uzyskać wynagrodzenie z tytułu wykonanych czynności (ustalony w umowie procent od wartości uzyskanej ze sprzedaży certyfikatów).

Czynność jest opodatkowana, gdy jest świadczona przez czynnego podatnika VAT. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 6 UoVAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W ocenie Gminy ww. wyłączenie nie ma zastosowania z uwagi na cywilnoprawny charakter usługi świadczonej przez Gminę na rzecz A., wobec czego Gmina jest podatnikiem VAT dokonując tej czynności.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 UoVAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, przy czym w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4. wynosi 23%.

Żadne przepisy UoVAT, ani przepisy wykonawcze do niej nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi świadczonej przez Gminę. Powyższe prowadzi do wniosku, że Gmina świadczy na rzecz A. usługę opodatkowaną podatkiem VAT.

Ad 2.

Podstawą opodatkowania z tytułu usługi wykonanej przez Gminę na rzecz A. jest wartość uzyskana ze sprzedaży białych certyfikatów pomniejszona o wynagrodzenie należne A. i należny podatek od towarów i usług.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 29a ust. 1 UoVAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 UoVAT podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej, opodatkowanej czynności, pomniejszona o należny podatek VAT.

W przedmiotowej sprawie, jak wyżej wywiedziono, Gmina nie dokonuje sprzedaży białych certyfikatów, lecz przenosi na rzecz A. prawo do ich uzyskania. Na podstawie umowy otrzymuje od A. kwotę odpowiadającą wartości otrzymanej ze sprzedaży białych certyfikatów pomniejszoną o wynagrodzenie A. za zrealizowane czynności przez A. na rzecz Gminy.

Wszystko co stanowi zapłatę za wykonane przez Gminę czynności na rzecz A. to kwota faktycznie przekazana na rachunek bankowy Gminy, a nie kwota odpowiadająca wartości uzyskanej ze sprzedaży białych certyfikatów. W związku z tym podstawą opodatkowania jest kwota faktycznie otrzymana przez A. (wartość uzyskana ze sprzedaży certyfikatów pomniejszona o wynagrodzenie należne A.) pomniejszona o należny podatek VAT.

Ad. 3

Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie faktury wystawionej przez A. za wykonane czynności na rzecz Gminy.

Uzasadnienie

W myśl art. 86 ust. 1 UoVAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy są spełnione warunki:

‒ podatek odlicza podatnik podatku od towarów i usług,

‒ towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do takich czynności, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Nie można obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które:

‒ nie służą do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,

‒ służą do czynności zwolnionych od tego podatku,

‒ służą do czynności niepodlegających temu podatkowi.

Pytanie dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT od usługi wykonanej przez A. na rzecz Gminy. A. przygotował niezbędne audyty i dokumenty, wystąpił z właściwym wnioskiem o wydanie białych certyfikatów, dokonał sprzedaży białych certyfikatów, na skutek których to czynności Gmina odniosła korzyść ekonomiczną.

Usługa, którą Gmina nabyła od A. pozostaje w związku z usługą opodatkowaną, wykonaną przez Gminę na rzecz A..

W związku z powyższym Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT od usługi wykonanej przez A. na rzecz Gminy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 2 pkt 6 ustawy, wskazano, że:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność handlowców lub gospodarcza – obejmuje wszelką działalność producentów, usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zasady nabywania, zbywania i umarzania świadectw efektywności energetycznej określa ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 2166). W myśl art. 20 ust. 3 ww. ustawy:

Świadectwo efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu:

1. planującego rozpoczęcie prac zmierzających do realizacji przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej albo

2. upoważnionego przez podmiot, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 i 2 ww. ustawy:

Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej są towarem giełdowym w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej, na podstawie informacji, o której mowa w art. 24 ust. 2, i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta.

Natomiast stosownie z art. 30 ust. 3 ww. ustawy:

Przeniesienie praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu w rejestrze świadectw efektywności energetycznej prowadzonym przez podmiot prowadzący:

1. giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub

2. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi

organizujący obrót prawami majątkowymi wynikającymi ze świadectw efektywności energetycznej.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii czy Gmina dokonała czynności opodatkowanej na rzecz A. oraz co jest podstawą opodatkowania czynności wykonanej przez Gminę na rzecz A..

W odniesieniu do powyższych wątpliwości, należy wskazać, że z powołanej powyżej regulacji art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Pomocne jest tutaj w szczególności orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), które należy uwzględniać w procesie interpretacji przepisów na zasadzie prounijnej wykładni prawa. W wyroku z 8 marca 1988 r. (sygn. C-102/86) stwierdzono, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Natomiast w wyroku z 3 marca 1993 r. (sygn. C-16/93) uznano, że świadczenie usługi za wynagrodzeniem ma miejsce, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, w ramach którego świadczący usługę uzyskuje świadczenie wzajemne, przy czym otrzymane przez niego wynagrodzenie stanowi wartość przekazywaną w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy. Z przytoczonego orzecznictwa TSUE można wyprowadzić następujące warunki dotyczące uznania czynności za odpłatne świadczenie usług:

‒ po pierwsze, musi istnieć usługa, a więc określone zachowanie usługodawcy na rzecz usługobiorcy,

‒ po drugie, usługa musi mieć beneficjenta (konsumenta); oznacza to, że usługa musi wiązać się z powstaniem określonej i bezpośredniej korzyści po stronie usługobiorcy,

‒ po trzecie, musi istnieć odpłatność, czyli wynagrodzenie za usługę; istotne przy tym jest, aby istniał bezpośredni związek między zapłaconym wynagrodzeniem a wykonaną usługą.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy Gminę z firmą A. łączy umowa powiernicza dotycząca pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. Na podstawie umowy Gmina upoważniła A. do wykonania czynności związanych z uzyskaniem świadectwa efektywności energetycznej oraz wykonania wszelkich czynności związanych ze sprzedażą praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej na giełdzie towarowej oraz pozyskaniem i odbiorem całości środków finansowych uzyskanych ze sprzedaży.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem:

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Istota zlecenia powierniczego polega na tym, że na zewnątrz występuje powiernik, który dokonuje nabycia pewnej rzeczy lub prawa we własnym imieniu, ale na rzecz zleceniodawcy. Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego – istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie 2 Kodeksu cywilnego).

Dla celów podatkowych pozyskanie świadectw efektywności energetycznej i odpłatne zbycie wynikających z nich praw majątkowych, przez powiernika w jego imieniu, ale na rzecz zlecającego, należy ocenić jako skutkujące zmianami w majątku zlecającego.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa prowadzi zatem do stwierdzenia, że czynność przekazania Państwu przez A. (powiernika) środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów wynikająca z realizacji umowy powierniczej, nie będzie stanowić wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. W niniejszej sprawie, A. zawarł Państwem umowę powierniczą dotyczącą pozyskania i sprzedaży świadectw efektywności energetycznej. A. (powiernik) działa w imieniu własnym, ale na Państwa rzecz. Tym samym to A. (powiernik) świadczy usługę dla Państwa.

Przekazanie na Państwa rzecz środków uzyskanych ze sprzedaży certyfikatów nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. Nie istnieje bowiem usługa, którą wykonywaliby Państwo na rzecz A. (powiernika), a w konsekwencji przekazywanej kwoty nie można traktować jako wynagrodzenie za usługę. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nie wykonują Państwo na rzecz A. żadnego świadczenia, którego ekwiwalentem byłaby przekazywana kwota. Tym samym, A. nie można uznać za beneficjenta, a więc za podmiot uzyskujący korzyść z otrzymanej usługi.

Zatem przekazanie środków pieniężnych z tytułu sprzedaży certyfikatów przez A. (powiernika) na Państwa rzecz nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponieważ otrzymane przez Państwa środki nie stanowią zapłaty, o której mowa w art. 29a ustawy, nie stanowią one podstawy opodatkowania.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii prawa do odliczenia podatku VAT na podstawie faktury wystawionej przez A. za wykonane czynności na Państwa rzecz.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek nabytych towarów lub usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W analizowanej sprawie warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie został spełniony. Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy ponieśli Państwo wydatki w związku z uzyskaniem świadectw efektywności energetycznej – tzw. białych certyfikatów pozyskaniem praw majątkowych z nich wynikających oraz sprzedażą tych praw. Natomiast – jak wskazano powyżej – przekazanie Państwu środków pieniężnych z tytułu sprzedaży ww. certyfikatów przez A. (powiernika) nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem poniesione przez Państwa wydatki na wskazane w opisie sprawy usługi A. (powiernika), nie mają związku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W konsekwencji, nie przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego, od usługi wykonanej przez A. (powiernika).

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).