Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 15 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) z faktury wystawionej przez … Sp. z o.o.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 21 września 2022 r. (wpływ 23 września 2022 r.) oraz z 12 października 2022 r. (17 października 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (ostatecznie sformułowany w piśmie z 12 października 2022 r.)

Prowadził Pan jednoosobową działalność gospodarczą usługi transportowe.

W roku 2019 świadczył Pan swoje usługi transportowe głównie dla firmy … Sp. z o.o. ul. …. NIP ….. Firma ta zleciła Panu przewóz towarów na terenie Niemiec. Podczas transportu w Niemczech miał miejsce wypadek. Na miejscu wypadku pojawiła się na zlecenie niemieckiej policji firma, która uprzątnęła teren wypadku. Niemiecka firma, która dokonała czynności porządkujących wystawiła na firmę …. Sp. z o.o. noty za powyższe usługi bez podatku VAT. Ze względu na fakt, iż winę za wypadek ponosiła Pana firma, tj. Usługi Transportowe …., Firma …. Sp. z o.o. wystawiła na Pana firmę fakturę z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT, tj. 23%, czyli firma …. Sp. z o.o. z tytułu tej wystawionej faktury zapłaciła podatek należny. Pana firma po otrzymaniu faktury z firmy … Sp. z o.o. odliczyła podatek naliczony VAT w pierwszej złożonej deklaracji VAT-7, ale organ podatkowy uznał, iż ta faktura nie jest podstawą odliczenia podatku VAT i była złożona korekta deklaracji VAT-7.

Podkreślił Pan, że firma niemiecka porządkująca miejsce wypadku obciążyła firmę …. Sp. z o.o. za utylizację, sprzątanie autostrady, magazynowanie sprzętu, przeładunek, dlatego firma … Sp. z o.o. obciążyła Pana firmę wystawiając fakturę z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT, tj. 23% w treści faktury pisząc dotyczy rachunku firmy …./nota 2 i nota 3/2019.

W chwili obecnej nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadził Pan działalność gospodarczą od 1 grudnia 2016 r. do 23 lutego 2021 r., ale po wypadku od 17 lipca 2019 r. do chwili zamknięcia miał Pan zawieszoną działalność. Był Pan zarejestrowany jako czynny podatnika VAT od grudnia 2016 r. do lutego 2021 r. W związku ze zleconą usługą transportową, w trakcie której miał miejsce wypadek nie otrzymał Pan od … Sp. z o.o. jakiegokolwiek wynagrodzenia, ponieważ nie wykonał Pan do końca zlecenia. Transport towaru, o którym mowa we wniosku, rozpoczął się z Polski i miał być dostarczony do Francji. Fakturę wystawioną przez … Sp. z o.o. w czerwcu 2019 r. otrzymał Pan – odebrał w lipcu 2019 r. Rozliczył Pan tę fakturę w deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2019 r. Korekta deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2019 była złożona 28 maja 2020 roku. Wskutek korekty deklaracji VAT-7 pomniejszył Pan podatek naliczony o kwotę wynikającą z faktury wystawionej przez …. Sp. o.o.. Wydatki udokumentowane fakturą wystawioną przez …Sp. z o.o. na Pana rzecz, tj. związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Elementy zaistniałego stanu faktycznego objęte Pana wnioskiem nie były i nie są przedmiotem kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej. Elementy zaistniałego stanu faktycznego objęte Pana wnioskiem nie były i nie są przedmiotem postępowania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Pytanie

Czy ma Pan prawo odliczyć podatek VAT z faktury wystawionej przez firmę … Sp. z o.o.?

Pana stanowisko w sprawie

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ma Pan prawo odliczyć podatek VAT z faktury wystawionej na Pana firmę przez firmę … Sp. z o.o., ponieważ zostały spełnione następujące warunki: otrzymał Pan fakturę, powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy, opłacił Pan tę fakturę w wartości brutto, a przede wszystkim faktura stanowi koszty uzyskania przychodu, bo zostały one poniesione przez Pana, czyli podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musiał zostać pokryty z Pana zasobów majątkowych, jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku brutto nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona.

Nieprzewidywalna sytuacja spowodowała, że nie zakończył Pan usługi transportowej pomimo podjęcia przez Pana wszelkich koniecznych działań w celu zapobieżenia ich powstaniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi:

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższego wynika, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy o VAT:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każde nabycie towarów i usług, przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Zaznaczyć należy, że o związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Wskazać należy, że fakt istnienia bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r. (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć – co do zasady – że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w roku 2019 świadczył Pan swoje usługi transportowe głównie dla firmy … Sp. z o.o. Firma ta zleciła Panu przewóz towarów na terenie Niemiec. Podczas transportu w Niemczech miał miejsce wypadek. Na miejscu wypadku pojawiła się na zlecenie niemieckiej policji firma, która uprzątnęła teren wypadku. Firma niemiecka porządkująca miejsce wypadku obciążyła firmę … Sp. z o.o. za utylizację, sprzątanie autostrady, magazynowanie sprzętu, przeładunek, dlatego firma … Sp. z o.o. obciążyła Pana firmę wystawiając fakturę z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT. W związku ze zleconą usługą transportową, w trakcie której miał miejsce wypadek nie otrzymał Pan od … Sp. z o.o. w K…. jakiegokolwiek wynagrodzenia, ponieważ nie wykonał Pan do końca zlecenia. Wydatki udokumentowane fakturą wystawioną przez … Sp. z o.o. w K… na Pana rzecz, tj. związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Był Pan zarejestrowany jako czynny podatnika VAT od grudnia 2016 r. do lutego 2021 r.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zostały spełnione, ponieważ dokonując rozliczenia faktury wystawionej przez ….Sp. z o.o. był Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a wydatki udokumentowane ww. fakturą – jak Pan wskazał - związane były z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez firmę …. Sp. z o.o., pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Pana należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).