0112-KDSL2-1.440.88.2022.6.AP

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia 12 maja 2022 r. (data wpływu 19 maja 2022 r.), uzupełnionego pismami z dnia 6 lipca 2022 r. (data wpływu 8 lipca 2022 r.), z dnia 10 sierpnia 2022 r. (data wpływu 12 sierpnia 2022 r.) oraz z dnia 13 września 2022 r. (data wpływu 15 września 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) – uczestnictwo w śniadaniu prasowym, warsztacie, spotkaniu autorskim w celu promocji twórczości Wnioskodawcy.

Opis usługi: Wnioskodawca odpłatnie uczestniczy w śniadaniach prasowych, warsztatach, spotkaniach autorskich, wywiadach, w tym realizowanych w formie video, a także w sesjach zdjęciowych oraz wyraża zgodę na wykorzystanie jego wizerunku utrwalonego w trakcie realizacji tych spotkań oraz jego opublikowanie przez Zleceniodawcę.

Celem świadczenia jest promocja Wnioskodawcy jako autora i jego twórczości oraz cel rozrywkowy. Poprzez uczestnictwo w spotkaniach odbiorcy mogą uzyskać informacje o Wnioskodawcy, jego życiu i twórczości (o powieściach i bohaterach, o sposobie tworzenia).

Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz instytucji kultury.

Rozstrzygnięcie: PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 – 90

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

Zastrzeżenie: Wskazuje się, że niniejsza WIS ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy usługa ta nie jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43-81 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ustawy, czego weryfikacja pozostaje poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS. W zakresie ustalenia, czy do przedmiotowej usługi, objętej niniejszą WIS, ma zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może zwrócić się z odrębnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. świadczenia według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniach 8 lipca 2022 r., 12 sierpnia 2022 r. oraz 15 września 2022 r. poprzez doprecyzowanie opisu świadczenia, sprecyzowanie przedmiotu wniosku, potwierdzenie wpłaty brakującej opłaty oraz (`(...)`).

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis świadczenia.

Wnioskodawca odpłatnie uczestniczy w śniadaniach prasowych, warsztatach, spotkaniach autorskich, wywiadach, w tym realizowanych w formie video, a także w sesjach zdjęciowych, oraz wyraża zgodę na wykorzystanie jego wizerunku utrwalonego w trakcie realizacji tych spotkań oraz jego opublikowanie przez zleceniodawcę. Wnioskodawca udziela zleceniodawcy zgody na rozpowszechnianie jego wizerunku utrwalonego w trakcie spotkań dla celów promocyjnych i reklamowych zleceniodawcy. Wykorzystanie wizerunku obejmuje jego opublikowanie w mediach elektronicznych, prasie, na plakatach itp. do celów informacyjnych, a także w celu popularyzacji i promocji zleceniodawcy.

Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie, jaką stawkę VAT (podatek od towarów i usług) powinien stosować do fakturowania na producenta ww. usługi.

W przysłanym w dniu 8 lipca 2022 r. piśmie Wnioskodawca wskazał, że jest zainteresowany określeniem prawidłowej klasyfikacji wg PKWiU oraz wskazaniem stawki podatku od towarów i usług dla usługi polegającej na odpłatnym uczestnictwie w śniadaniach prasowych, warsztatach, spotkaniach autorskich, wywiadach, w tym realizowanych w formie video, a także w sesjach zdjęciowych.

Natomiast w dniu 12 sierpnia 2022 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o poniższe informacje:

1. Wnioskodawca uczestniczy w śniadaniach prasowych, warsztatach, spotkaniach autorskich, podczas których odpowiada na pytania osoby prowadzącej dotyczące jego twórczości, literatury (…), życia prywatnego, życia publicznego, książek, warsztatu pisarskiego. Spotkania mogą być utrwalane w postaci nagrania audio/video. Wnioskodawca wyraża zgodę na opublikowanie przez zleceniodawcę wizerunku Wnioskodawcy utrwalonego podczas ww. spotkań.

2. Celem usługi jest promocja Wnioskodawcy (jako autora) i jego twórczości oraz cel rozrywkowy. Poprzez uczestnictwo w spotkaniach odbiorcy mogą uzyskać informacje o Wnioskodawcy, jego życiu i twórczości, informacje o otaczającej rzeczywistości, a przy tym mogą dobrze się bawić. Poprzez udział Wnioskodawcy w spotkaniach nabywca oczekuje popularyzacji i promocji spotkań, zleceniodawcy i Wnioskodawcy.

3. Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz instytucji kulturalnej: biblioteka.

4. Zleceniodawca zaprasza Wnioskodawcę do udzielenia wywiadów, uczestniczenia w śniadaniach prasowych, warsztatach, spotkaniach autorskich zazwyczaj podczas premiery nowej książki, festiwali, świąt książki i dni książki.

5. Wnioskodawca zawiera pisemne umowy ze Zleceniodawcą, w których określone są okoliczności towarzyszące wykonaniu usługi.

Dodatkowo Wnioskodawca przesłał (…).

Ponadto Wnioskodawca uzupełnił opis świadczenia w piśmie z dnia 13 września 2022 r. poprzez wskazanie następujących informacji:

1. Przedmiotem wniosku jest kilka usług, które w ocenie Wnioskodawcy składają się na jedną czynność, tj. tworzą świadczenie kompleksowe w postaci uczestnictwa Wnioskodawcy we wszystkich spotkaniach.

2. Uczestnictwo Wnioskodawcy w śniadaniu prasowym polega na tym, że Wnioskodawca siedzi na scenie i odpowiada na pytania dziennikarzy i gospodarzy śniadania, jest to fotografowane albo potem opisywane w mediach i ma charakter eventu rozrywkowego lub wspierającego, np. festiwal.

3. Wnioskodawca uczestniczy w warsztacie, który polega na pracy w grupie pisarskiej i prowadzi wykład. Wnioskodawca dzieli się swoją wiedzą z osobami, które chcą podszkolić swój warsztat pisarski.

4. Uczestnictwo Wnioskodawcy w spotkaniu autorskim polega na tym, że Wnioskodawca siedzi na scenie i odpowiada na pytania publiczności i prowadzącego. Czasami spotkanie udostępniane jest w ramach streamingu, aby uczestnicy mogli wziąć udział w spotkaniu online. Po spotkaniu Wnioskodawca podpisuje książki czytelnikom.

5. Nie ma programu Spotkań. Przebieg spotkań odbywa się następująco: występ na scenie, podpisywanie książek, ewentualne rozmowy z lokalnymi mediami.

6. Wnioskodawca opowiada o swoich książkach, o swojej twórczości. Uczestników interesuje proces powstawania danej powieści Wnioskodawcy i jej bohaterowie. Przedmiotem spotkań jest rozmowa o tych powieściach i bohaterach, o sposobie tworzenia. Zdaniem Wnioskodawcy spotkania są ściśle powiązane w aspekcie gospodarczym tworząc jedną całość sprzedawaną nierozłącznie.

7. Wszystkie spotkania powiązane są osobą Wnioskodawcy jako pisarki książek, a ich przedmiotem jest twórczość Wnioskodawcy. Na spotkaniach Wnioskodawca opowiada o tym, co pisze, jak tworzy. Wnioskodawca dzieli się wiedzą z młodymi ludźmi, którzy też chcą pisać, szanują twórczość Wnioskodawcy i przychodzą na warsztat/spotkanie. Uczestnicy są zainteresowani osobą Wnioskodawcy, biorą udział w spotkaniach/warsztatach ze względu na osobę Wnioskodawcy i jej twórczość. Nie ma możliwości, aby któreś ze spotkań było poprowadzone przez inną osobę.

8. Celem jest prezentacja twórczości Wnioskodawcy i spotkanie z czytelnikami. Wnioskodawca występuje jako gość festiwalu. Również zaproszone media i oficjele z urzędów prezentują twórczość Wnioskodawcy i zadają na ten temat pytania.

9. Zdaniem Wnioskodawcy z punktu widzenia Zleceniodawcy nabywa on jedno świadczenie wymagające podejmowania szeregu czynności przez Wnioskodawcę. Wszystkie spotkania stanowią gospodarczo jedno wydarzenie, które należy rozpatrywać całościowo.

10. Dominujące jest spotkanie z czytelnikami, którzy chcą spotkać się z Wnioskodawcą jako autorką książek. Warsztaty, śniadania, spotkania z oficjelami z urzędów stanowią czynności pomocnicze mające na celu tylko stworzenie eventu wokół spotkania autorskiego z czytelnikami.

11. Cena obejmuje całość świadczenia.

Uzasadnienie występowania świadczenia kompleksowego (usługi).

Należy podkreślić, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedno świadczenie obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka czynności, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych.

Aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności (np. dostaw różnych towarów), których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie kompleksowe składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, świadczenie nie powinno być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będzie jedno świadczenie kompleksowe, obejmujące kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład wykonywanego świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia złożonego kompleksowego.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku),

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać, czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53; z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na opinię rzecznik generalnej Juliane Kokott z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito _ Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributaria e Aduaneira ECLI:EU:C:2020:855 gdzie wskazano, że: „W przypadku jednego świadczenia złożonego kilka elementów świadczenia tworzy świadczenie sui generis. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału takie świadczenie występuje w sytuacji, w której dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno, niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Trybunał ustala, czy ma to miejsce, określając elementy charakterystyczne, a tym samym istotę danej transakcji, z punktu widzenia przeciętnego konsumenta” (22). Ponadto, zgodnie z ww. opinią „Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27)”. Rzecznik w swojej opinii wskazała również, że: „jeżeli za zespół świadczeń i czynności ustala się cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego. Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (pkt 32)”. Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19 ECLI:EU:C:2021:167.

Podsumowując zatem powyższe, świadczenie kompleksowe ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej), niezależnie opodatkowane świadczenia.

Dla ustalenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, czy też zespołem odrębnych świadczeń, istotne jest dokonanie analizy danej transakcji z punktu widzenia jej znaczenia ekonomicznego oraz z punktu widzenia odbiorcy świadczenia rozumianego jako przeciętny konsument. Wnioski takie wynikają z wyroku TSUE z dnia 22 października 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding GmbH ECLI:EU:C:2009:647, który został powołany także przez NSA w wyroku sygn. akt I FSK 344/15 z dnia 28 października 2016 r., odnoszącym się do usług kompleksowego utrzymania autostrady. W wyroku tym Sąd przyznał rację organowi, który wydał interpretację uznającą, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z usługą kompleksowego utrzymania autostrady opodatkowaną stawką 23%. Wszystkie czynności wykonywane przez Podmiot są podejmowane w ramach przedmiotowej usługi i mają charakter elementów składowych tej usługi.

W przedmiotowej sprawie, dla oceny czy mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym oraz dla prawidłowej identyfikacji tego świadczenia istotne jest ustalenie celu zawieranej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Zleceniodawcą.

W omawianym przypadku, z punktu widzenia nabywcy usługi, tj. Zleceniodawcy nabywa on jedno świadczenie wymagające podejmowania szeregu czynności przez Wnioskodawcę. Zleceniodawca nie jest bowiem zainteresowany nabyciem poszczególnych, pojedynczych czynności i oczekuje od Wnioskodawcy występującego jako gość festiwalu, poprzez uczestnictwo w śniadaniach prasowych, warsztatach oraz spotkaniach autorskich, prezentacji twórczości Wnioskodawcy i spotkań z czytelnikami.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, Wnioskodawca uczestniczy w śniadaniu prasowym, podczas którego siedzi na scenie i odpowiada na pytania dziennikarzy i gospodarzy śniadania, uczestniczy w warsztacie, który polega na pracy w grupie pisarskiej i prowadzi wykład oraz bierze udział w spotkaniu autorskim, w którym siedzi na scenie i odpowiada na pytania publiczności i prowadzącego, po którym to spotkaniu podpisuje książki czytelnikom.

Podczas Spotkań Wnioskodawca opowiada o swoich książkach i o swojej twórczości. Uczestników interesuje proces powstawania danej powieści Wnioskodawcy i jej bohaterowie. Przedmiotem spotkań jest rozmowa o tych powieściach i bohaterach, o sposobie tworzenia.

Ponadto wszystkie Spotkania powiązane są ze sobą osobą Wnioskodawcy jako pisarki książek, a ich przedmiotem jest twórczość Wnioskodawcy. Na spotkaniach Wnioskodawca opowiada o tym co pisze, jak tworzy, a także podpisuje swoje książki. Wnioskodawca dzieli się wiedzą z młodymi ludźmi, którzy też chcą pisać, szanują twórczość Wnioskodawcy i przychodzą na warsztat/spotkanie. Uczestnicy są zainteresowani osobą Wnioskodawcy, biorą udział w spotkaniach/warsztatach ze względu na osobę Wnioskodawcy i jej twórczość. Nie ma możliwości, aby któreś ze spotkań było poprowadzone przez inną osobę.

Mając na uwadze całokształt okoliczności przedstawionych w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że poszczególne usługi (czynności) wchodzące w zakres przedmiotowego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę są ze sobą ściśle powiązane i w aspekcie gospodarczym tworzą obiektywnie jedną nierozłączną całość. Ponadto z punktu widzenia nabywcy (Zleceniodawcy) jest on zainteresowany nabyciem od Wnioskodawcy jednego świadczenia polegającego na udziale Wnioskodawcy we wszystkich Spotkaniach, gdyż dzięki temu organizowane Spotkania są lepiej promowane i bardziej popularne.

W konsekwencji wykonanie przez Wnioskodawcę wszystkich wskazanych czynności będzie niewątpliwie prowadzić do realizacji określonego celu. Jednocześnie na charakter świadczenia kompleksowego wskazywać będzie także konstrukcja wynagrodzenia, gdyż jak wynika z opisu świadczenia, wynagrodzenie będzie obejmować całość świadczenia.

W tym miejscu jeszcze raz podkreślić należy, że zasadą jest, iż każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu.

Jak wskazano powyżej, w przypadku świadczenia złożonego cechą charakterystyczną takiego świadczenia jest nierozerwalność jego poszczególnych elementów. W tym przypadku poszczególne elementy świadczenia stapiają się ze sobą, tworząc nowe, niezależne świadczenie. Z punktu widzenia przeciętnego konsumenta w przypadku jednego świadczenia złożonego jego poszczególne elementy tracą swoją niezależność ustępując nowemu świadczeniu sui generis. Ocenie podlega wyłącznie jedno świadczenie w całości. Jeżeli świadczeniobiorca nie może otrzymać jednego elementu świadczenia bez innego, przemawia to za jednym świadczeniem złożonym.

Zatem jak wynika z opisu sprawy, usługi składające się na świadczenie kompleksowe są ze sobą tak ściśle powiązane, że w aspekcie gospodarczym stanowią obiektywnie jedną całość sprzedawaną nierozłącznie. Przedmiotowe ścisłe powiązanie ze sobą usług składających się na świadczenie kompleksowe wynika z tożsamości ich celu, tj. udziału Wnioskodawcy w Spotkaniach składających się na festiwal.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że mamy do czynienia z usługą kompleksową dotyczącą udziału Wnioskodawcy w Spotkaniach, tj. śniadaniu prasowym, warsztacie, spotkaniu autorskim, a wszystkie te czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy są podejmowane w celu należytego wykonania przedmiotu umowy – spotkania z czytelnikami i prezentacją twórczości Wnioskodawcy – i mają charakter elementów składowych tego świadczenia.

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie świadczonych usług należy stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z późn. zm.).

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji – jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych – stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD (Polska Klasyfikacja Działalności), pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z wyjaśnieniami do PKWiU 2015, Sekcja R „USŁUGI KULTURALNE, ROZRYWKOWE, SPORTOWE I REKREACYJNE” obejmuje:

- szeroki zakres usług kulturalnych, rozrywkowych i rekreacyjnych, włączając usługi świadczone przez artystów wykonawców, muzea, biblioteki i archiwa, usługi związane z grami losowymi i zakładami wzajemnymi, usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją.

Sekcja ta nie obejmuje:

- usług sprzedaży i organizowania wystaw świadczonych przez handlowe galerie sztuki, sklasyfikowanych w 47.00.69.0,

- usług agentów i agencji artystycznych, występujących w imieniu indywidualnych artystów, sklasyfikowanych w 74.90.20.0,

- usług wypożyczania książek, sklasyfikowanych w 77.29.19.0,

- usług agencji biletowych, sklasyfikowanych w 79.90.39.0,

- usług indywidualnych nauczycieli, zawodowych instruktorów sportowych, trenerów, sklasyfikowanych w 85.51.10.0.

W sekcji R zawarty jest m.in. dział 90 „USŁUGI KULTURALNE I ROZRYWKOWE”, w którym mieści się klasa 90.03 „USŁUGI W ZAKRESIE ARTYSTYCZNEJ I LITERACKIEJ DZIAŁALNOŚCI TWÓRCZEJ”.

W klasie tej, pod pozycją 90.03.11.0 wskazano „Usługi świadczone przez autorów, kompozytorów, rzeźbiarzy i pozostałych artystów, z wyłączeniem artystów wykonawców”. Grupowanie to obejmuje:

- usługi świadczone przez indywidualnych artystów, takich jak: kompozytorzy, rzeźbiarze, malarze, rysownicy, rytownicy, artyści uprawiający kwasoryt itp.,

- usługi świadczone przez indywidualnych pisarzy wszystkich dziedzin, włączając fikcję literacką, literaturę popularnonaukową itp.,

- usługi świadczone przez niezależnych dziennikarzy,

- usługi w zakresie renowacji dzieł sztuki.

Grupowanie to nie obejmuje:

- renowacji organów i pozostałych historycznych instrumentów muzycznych, sklasyfikowanej w 33.19.10.0,

- usług związanych z produkcją i usług postprodukcyjnych związanych z filmami kinowymi i filmami wideo, sklasyfikowanych w 59.11.1, 59.12.1,

- usług świadczone przez artystów wykonawców, sklasyfikowanych w 90.01.10.0,

- renowacji mebli (z wyłączeniem mebli muzealnych), sklasyfikowanej w 95.24.10.0.

Uwzględniając powyższe, świadczenie dotyczące udziału Wnioskodawcy w śniadaniu prasowym, warsztacie, spotkaniu autorskim, spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe”.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

Wykonywana przez Wnioskodawcę usługa kompleksowa spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe” i nie została wymieniona jako usługa, dla której ustawodawca w ustawie oraz w aktach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidział obniżoną stawkę podatku. Zatem, właściwą stawką dla opodatkowania tego świadczenia kompleksowego jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i ust. 1a ustawy.

Informacje dodatkowe.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczenia kompleksowego tożsamego pod każdym względem ze świadczeniem kompleksowym będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostało wykonane po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe, będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do świadczenia kompleksowego, będącego przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP oraz e-Urząd Skarbowy.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).