Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania na terytorium Polski dostawy narzędzi na rzecz węgierskiego Kontrahenta.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

H (dalej: Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną w branży motoryzacyjnej. Jest on dostawcą motoryzacyjnym w zakresie kucia stali i jej dalszej obróbki. Przy czym, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach struktury grupy, Wnioskodawca posiada także spółkę siostrę z siedzibą na terytorium Niemiec.

Przebieg produkcji wyrobów sprzedawanych przez Wnioskodawcę wygląda w ten sposób, że spółka siostra zajmuje się etapem związanym z kuciem stali. Na potrzeby wykonania tego etapu produkuje lub nabywa ona także specjalistyczne narzędzia. Następnie materiał ten sprzedawany jest Wnioskodawcy. W cenie wykutego materiału uwzględniona jest też cena wyprodukowanych narzędzi, potrzebnych do wykucia stali. Co istotne, pomimo iż prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na Wnioskodawcę, to same narzędzia nie zawsze trafiają fizycznie do niego na terytorium Polski, tylko w niektórych przypadkach pozostają na terytorium Niemiec w zakładzie spółki siostry, a Wnioskodawca otrzymuje jedynie wykuty materiał. W kolejnym kroku Wnioskodawca samodzielnie dokonuje dalszej obróbki w technologii CNC. Obróbka CNC jest procesem produkcyjnym, w którym surowy materiał jest przetwarzany na gotowy już produkt.

W 2016 r. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, zawarł umowę ze spółką, której siedziba znajduje się na Węgrzech (dalej: Kontrahent). Jest ona podmiotem niezależnym od Wnioskodawcy i nie posiada w Polsce miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Kontrahent jest globalnym dostawcą produktów na rynek motoryzacyjny. Przedmiotem umowy było wyprodukowanie – składające się z wyżej wymienionych etapów – i następnie dostarczenie przez Wnioskodawcę gotowych wyrobów kutych maszynowo do Kontrahenta na terenie Węgier.

Mając na uwadze wyżej opisany proces produkcji Wnioskodawca zwraca uwagę, że ponoszony przez niego, w cenie nabytego od spółki siostry wykutego materiału koszt produkcji potrzebnych narzędzi, obciąża finalnego nabywcę gotowych wyrobów, czyli węgierskiego Kontrahenta. Z tą jednak różnicą, że cena narzędzi nie jest wkalkulowana w cenę wyprodukowanych wyrobów, tylko stanowi już osobny przedmiot transakcji gospodarczej. W związku z tym, na zakup narzędzi sporządzone zostało dodatkowe zamówienie i Kontrahent dokonał płatności za nie, na podstawie odrębnej faktury wystawionej przez Wnioskodawcę w 2021 r., stricte na dostawę narzędzi.

Ważne jest również to, że prawo do rozporządzania narzędziami jak właściciel przeszło najpierw ze spółki siostry na Wnioskodawcę, ale w wyniku odrębnej transakcji prawo to przeszło z Wnioskodawcy na węgierskiego Kontrahenta, właśnie w wyniku odrębnego zamówienia. Przy czym narzędzia cały czas pozostawały na terytorium Niemiec (nie nastąpiło przemieszczenie ani do Polski, ani do Węgier). Strony nie zawierały transakcji łańcuchowych. Wnioskodawca wystawił fakturę naliczając polski VAT w wysokości 23% i wykazał tę transakcję w polskim rozliczeniu podatku VAT.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dostawa przedmiotowych narzędzi powinna podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski.

Pytanie

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo opodatkowując w Polsce dostawę narzędzi opisanych w stanie faktycznym na rzecz węgierskiego Kontrahenta, skoro towar ten nigdy nie opuścił terytorium Niemiec?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nie postąpił on prawidłowo opodatkowując w Polsce dostawę narzędzi opisanych w stanie faktycznym na rzecz węgierskiego Kontrahenta, skoro towar ten nigdy nie opuścił terytorium Niemiec.

Dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz węgierskiego Kontrahenta dostawa narzędzi opisanych w stanie faktycznym nie powinna podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski, bowiem stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, narzędzia w momencie dostawy i po jej zakończeniu nie znajdowały się na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) i 5) ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów została zdefiniowana w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak wynika z powyższej definicji wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów wymaga wywozu towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy Wnioskodawca wskazuje, że w przedstawionej w stanie faktycznym, na skutek dokonania dostawy narzędzi do żadnego z takich przemieszczeń nie dochodzi, gdyż w momencie jej dokonania będące przedmiotem dostawy narzędzia znajdują się cały czas na terenie Niemiec. Ponadto, Wnioskodawca zauważa, że podatek VAT jest podatkiem obciążającym konsumpcję, przy czym jest również podatkiem terytorialnym co oznacza, że podatek ten płatny jest w państwie, w którym de facto dochodzi do czynności podlegającej opodatkowaniu. Skoro zatem w momencie dokonania dostawy (sprzedaży) przedmiotowy towar znajduje się poza terytorium kraju, to zdaniem Wnioskodawcy, miejsce dokonania jego dostawy również znajduje się poza terytorium kraju. Wynika to bowiem wprost z brzmienia art. 22 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1. towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;

2. (`(...)`)

3. towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W kontekście analizowanej sprawy, wątpliwości może dodatkowo budzić kwestia związana z kompleksowością świadczeń. Przy czym, należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z 11 grudnia 2006, ze zm.) w żaden sposób nie regulują kwestii czynności złożonych.

Wykształtowała się jednak w tym zakresie bogata linia orzecznicza. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C- 349/96) stwierdził, że: „W celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT”. Trybunał wskazał także, że: „(…) pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

Zauważyć należy, że często stosowanym kryterium – w kontekście świadczeń złożonych – jest kryterium odrębności, które opiera się na weryfikacji, czy poszczególne świadczenia mogą występować w obrocie gospodarczym niezależnie i czy mogą być wykonane przez dowolny inny podmiot.

W orzecznictwie TSUE wskazuje się, że dla zastosowania koncepcji świadczeń złożonych konieczne jest występowanie dwóch lub więcej czynności, które są ze sobą powiązane w sposób tak ścisły, że obiektywnie stanowią jedno świadczenie.

Niemniej jednak, zawsze konieczne jest wyodrębnienie świadczenia wiodącego (głównego) oraz świadczeń pomocniczych. Ponieważ dopiero po dokonaniu takiej identyfikacji możliwe będzie określenie konsekwencji na gruncie VAT całego złożonego świadczenia. Uznanie, że w danym przypadku następuje świadczenie złożone w rozumieniu VAT, powoduje konieczność ustalenia, która z czynności w ramach takiego świadczenia ma charakter wiodący, gdyż to właśnie na podstawie tego wiodącego świadczenia następuje określenie sposobu opodatkowania VAT całego złożonego świadczenia.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, na uwagę zasługuje również orzeczenie TSUE w sprawie C-224/11, w którym Trybunał zauważa, że sposoby fakturowania i taryfikacji mogą dostarczać wskazówek w odniesieniu do jednolitego charakteru świadczenia, w ten sposób, że oddzielne fakturowanie, jak również odrębna taryfikacja świadczeń przemawiają za istnieniem niezależnych świadczeń, przy czym nie przybierają przy tym rozstrzygającego znaczenia.

Podsumowując powyższe Wnioskodawca zauważa, że świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić – tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia. Wnioskodawca uważa, że biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w analizowanej sprawie nie są spełnione kryteria pozwalające uznać, że opisaną sprzedaż wyrobów gotowych i narzędzi można by potraktować, jako jedno złożone świadczenie. Nie sposób bowiem uznać, że dokonana przez Wnioskodawcę dostawa narzędzi jest tak ściśle związana z dostawą wyrobów gotowych, że tworzą one jedno świadczenie złożone wykonane na rzecz węgierskiego Kontrahenta. W przedmiotowej sytuacji nie można także mówić o stosunku zależności obu świadczeń z jednoczesnym wskazaniem świadczenia pomocniczego i głównego. O powyższym decyduje chociażby to, że sprzedane narzędzia i wyroby gotowe nie są dostarczane Kontrahentowi, jako jedno połączone świadczenie. Kontrahentowi dostarczane są przez Wnioskodawcę jedynie wyprodukowane wyroby gotowe. Natomiast w odniesieniu do narzędzi, staje się on jedynie ich właścicielem, zaś same narzędzia niezmiennie znajdują się na terytorium Niemiec. Także bezsprzecznym jest to, że sprzedaż narzędzi i wyrobów gotowych w obrocie gospodarczym może być dokonywana przez różne podmioty, co także potwierdza Wnioskodawca stwierdzając, w opisie stanu faktycznego, że węgierski Kontrahent rozważa w przyszłości nabywanie narzędzi bezpośrednio od spółki siostry Wnioskodawcy, która de facto produkuje je i niezmiennie jest w ich posiadaniu pomimo dokonanej sprzedaży. Ponadto, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z odrębnym taryfikowaniem, ponieważ cena sprzedaży jest ustalona odrębnie dla wyrobów gotowych i odrębnie dla narzędzi, co w świetle ww. orzeczenia TSUE w sprawie C-224/11, stanowi dodatkowe potwierdzenie odrębności przedmiotowych świadczeń. Co więcej, rozłączne traktowanie dokonanych świadczeń nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy (węgierskiego Kontrahenta) będzie inna, niż gdyby były one uznane za jedno świadczenie złożone.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, tylko z dwoma odrębnymi zdarzeniami gospodarczymi, tj. dostawą narzędzi i dostawą wyrobów gotowych, podlegającymi odrębnej analizie na gruncie podatku VAT, dzięki czemu, w odniesieniu do jednego z tych zdarzeń gospodarczych, tj. dostawy narzędzi, która jest przedmiotem niniejszego wniosku, Wnioskodawca uważa – mając na względzie wyżej przywołany przepis art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT – że stanowi ona dostawę towarów poza terytorium kraju, a więc dostawę towarów, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 2 pkt 4 ustawy:

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

W art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu. Transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowanie prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei według art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowanym, czynny podatnik VAT), jest dostawcą motoryzacyjnym w zakresie kucia stali i jej dalszej obróbki. Przy czym, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach struktury grupy, Wnioskodawca posiada także spółkę siostrę z siedzibą na terytorium Niemiec. Przebieg produkcji wyrobów sprzedawanych przez Wnioskodawcę wygląda w ten sposób, że spółka siostra zajmuje się etapem związanym z kuciem stali. Na potrzeby wykonania tego etapu produkuje lub nabywa ona także specjalistyczne narzędzia. Następnie materiał ten sprzedawany jest Wnioskodawcy. W cenie wykutego materiału uwzględniona jest też cena wyprodukowanych narzędzi, potrzebnych do wykucia stali. Pomimo, iż prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na Wnioskodawcę, to same narzędzia nie zawsze trafiają fizycznie do niego na terytorium Polski, tylko w niektórych przypadkach pozostają na terytorium Niemiec w zakładzie spółki siostry, a Wnioskodawca otrzymuje jedynie wykuty materiał. W kolejnym kroku Wnioskodawca samodzielnie dokonuje dalszej obróbki w technologii CNC. Obróbka CNC jest procesem produkcyjnym, w którym surowy materiał jest przetwarzany na gotowy już produkt. W 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką, której siedziba znajduje się na Węgrzech (Kontrahent). Jest ona podmiotem niezależnym od Wnioskodawcy i nie posiada w Polsce miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem umowy było wyprodukowanie – składające się z wyżej wymienionych etapów – i następnie dostarczenie przez Wnioskodawcę gotowych wyrobów kutych maszynowo do Kontrahenta na terenie Węgier. Ponoszony przez Wnioskodawcę, w cenie nabytego od spółki siostry wykutego materiału koszt produkcji potrzebnych narzędzi, obciąża finalnego nabywcę gotowych wyrobów, czyli węgierskiego Kontrahenta. Z tą jednak różnicą, że cena narzędzi nie jest wkalkulowana w cenę wyprodukowanych wyrobów, tylko stanowi już osobny przedmiot transakcji gospodarczej. Na zakup narzędzi sporządzone zostało dodatkowe zamówienie i Kontrahent dokonał płatności za nie, na podstawie odrębnej faktury wystawionej przez Wnioskodawcę – faktura na dostawę narzędzi. Prawo do rozporządzania narzędziami jak właściciel przeszło najpierw ze spółki siostry na Wnioskodawcę, ale w wyniku odrębnej transakcji prawo to przeszło z Wnioskodawcy na węgierskiego Kontrahenta, w wyniku odrębnego zamówienia. Przy czym narzędzia cały czas pozostawały na terytorium Niemiec (nie nastąpiło przemieszczenie ani do Polski, ani do Węgier). Strony nie zawierały transakcji łańcuchowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy dostawa narzędzi na rzecz węgierskiego Kontrahenta będzie opodatkowana terytorium Polski, w przypadku, gdy narzędzia te pozostawały cały czas na terytorium Niemiec.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym, co oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym przypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Stąd też niezbędne jest ustalenie miejsca dostawy towarów. Aby prawidłowo określić miejsce opodatkowania danego nabycia należy wskazać, gdzie znajduje się towar w momencie dostawy. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabędzie towary (materiał i narzędzia) od spółki siostry z siedzibą na terytorium Niemiec. W cenie wykutego materiału uwzględniona jest już cena wyprodukowanych narzędzi. W analizowanej sprawie pomimo, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na Wnioskodawcę, otrzymuje On jedynie wykuty materiał, natomiast same narzędzia pozostają na terytorium Niemiec w zakładzie spółki siostry. W kolejnym etapie Wnioskodawca samodzielnie dokonuje dalszej obróbki otrzymanego materiału w technologii CNC. Następnie Wnioskodawca dostarczył gotowe wyroby kute maszynowo do Kontrahenta na terytorium Węgier. Ponoszony przez Wnioskodawcę, w cenie nabytego od spółki siostry wykutego materiału koszt produkcji potrzebnych narzędzi, obciąża finalnego nabywcę gotowych wyrobów, czyli węgierskiego Kontrahenta. Z tą jednak różnicą, że cena narzędzi nie jest wkalkulowana w cenę wyprodukowanych wyrobów, tylko stanowi już osobny przedmiot transakcji gospodarczej. Na zakup narzędzi sporządzone zostało dodatkowe zamówienie i Kontrahent dokonał płatności za nie, na podstawie odrębnej faktury wystawionej przez Wnioskodawcę – faktura na dostawę narzędzi. Z opisu sprawy wynika, że w momencie przeniesienia przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na węgierskiego Kontrahenta, narzędzia znajdowały się na terytorium Niemiec. Nie nastąpiło przemieszczenie tych narzędzi ani do Polski ani do Węgier.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawne, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wyżej opisana transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że czynność sprzedaży (dostawy) towarów odbywa się na terenie kraju, w którym Wnioskodawca nabył przedmiotowe narzędzia. Opisana transakcja sprzedaży narzędzi, które znajdują się na terytorium Niemiec, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Miejscem dostawy towarów (narzędzi), które Wnioskodawca sprzedaje na rzecz węgierskiego Kontrahenta jest – stosowanie do art. 22 ust. 1 pkt 3 – miejsce, w którym towary (narzędzia) znajdują się w momencie dostawy, tj. terytorium Niemiec.

Zatem czynność polegająca na dokonaniu dostawy towarów (narzędzi) na rzecz węgierskiego Kontrahenta, znajdujących się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, tj. na terytorium Niemiec, w przypadku, gdy narzędzia te nigdy nie opuściły terytorium Niemiec, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).