Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku obliczenia i pobrania podatku od towarów i usług przy sprzedaży nieruchomości (`(...)`) w trybie licytacji publicznej.

Opis zdarzenia przyszłego

W sprawie egzekucyjnej (`(...)`), jako organ egzekucyjny, prowadzi Pan postępowanie przeciwko dłużnikowi (`(...)`) S.A.

Dłużnik nie widnieje jako aktywny podatnik podatku od towarów i usług (status sprawdzony pod adresem: (`(...)`)). Zgodnie zaś z zapisami w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy) dłużnik figuruje jako podmiot, którego przedmiotem działalności jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami oraz roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

Dłużnik jest właścicielem nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o numerze (`(...)`). Nabycie nieruchomości przez dłużnika nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży zawartej przez dłużnika 11 kwietnia 2013 r.

W sprawie (`(...)`) na wniosek wierzyciela dokonał Pan zajęcia ww. nieruchomości. Przy czynności opisu i oszacowania ustalił Pan, że w skład nieruchomości wchodzi działka gruntu o numerze 1 o powierzchni (`(...)`) m2.

Działka bezpośrednio sąsiaduje z lasem, działkami niezabudowanymi – polami. Teren działki nie jest zagospodarowany, porośnięty miejscami niskimi samosiejkami.

Zgodnie z mapą zasadniczą na działce oraz przy działce brak jest uzbrojenia. Sieci: wodociągowa, energetyczna, telekomunikacyjna znajdują się w odległości w linii prostej ok. 500 m na północ i ok. 900 m na zachód.

Nieruchomość położona jest na obszarze, dla którego brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (`(...)`) (zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Nr (`(...)`) z 17 listopada 2015 r.) – nieruchomość położona jest na terenie rolnym – grunty rolne pozostałe.

Na podstawie informacji przekazanych przez Wójta Gminy ustalono, że 11 marca 2014 r. (`(...)`) S.A. (`(...)`) wystąpiła z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla działki nr 1. 26 marca 2014 r. wszczęto postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla budowy (`(...)`) budynków mieszkalnych jednorodzinnych. 22 maja 2014 r. dłużna Spółka wystąpiła z wnioskiem o zawieszenie postępowania na czas nieoznaczony. 4 czerwca 2014 r. wydano postanowienie o zawieszeniu postępowania, a następnie 4 czerwca 2017 r. postępowanie w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy stało się bezprzedmiotowe, ponieważ żadna ze stron oraz wnioskodawca nie zwrócili się w okresie trzech lat z wnioskiem o podjęcie postępowania (art. 98 § 2 kpa).

Nie jest Pan w stanie uzyskać szczegółowych danych od dłużnika albowiem w zarządzie dłużnej Spółki zachodzą braki. Firma w postępowaniu reprezentowana jest przez kuratora, który nie ma wiedzy o działaniach dłużnika przed wszczęciem postępowania.

1. Z treści aktu notarialnego wynika, że nabycie przez dłużnika (`(...)`) S.A. działki nr 1 zostało wykonane w ramach czynności niepodlejącej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – od czynności pobrano podatek od czynności cywilnoprawnych. Brak adnotacji o zapłaconym podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku z nabyciem nieruchomości przez dłużnika.

2. Nie ma Pan wiedzy jakoby dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działki. Dłużna Spółka jest obecnie bez zarządu. W postępowaniu egzekucyjnym reprezentuje ją kurator, który nie ma wiedzy o dokonanych czynnościach sprzed daty ustanowienia go kuratorem dla dłużnika.

3. Działka nie była w żaden sposób wykorzystywana przez dłużnika. Zgodnie z ustaleniami dokonanymi przez Pana, dłużnik prawdopodobnie planował rozpocząć inwestycję – budowę osiedla domków jednorodzinnych. Jednakże poza wystąpieniem z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy nie doszło do kolejnych etapów planowanej inwestycji. Nieruchomość stanowi działkę gruntu niewykorzystywaną od wielu lat – obficie porośnięta samosiejakami.

4. Działka do momentu sprzedaży nie będzie udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej.

5. Dłużnik w żaden sposób nie wykorzystuje działki nr 1. Aktualny stan nieruchomości wskazuje, że grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany przez dłużnika od chwili nabycia.

6. Na moment sprzedaży nieruchomość będzie położona na obszarze, dla którego brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (`(...)`) (zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy (`(...)`) Nr (`(...)`) z 17 listopada 2015 r.) – nieruchomość położona jest na terenie rolnym – grunty rolne pozostałe.

7. Dla ww. działki będącej przedmiotem sprzedaży do momentu zbycia nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

8. Posiadane informacje uzyskał Pan w toku prowadzonego postępowania (`(...)`) w związku z czynnościami zmierzającymi do przeprowadzenia licytacji nieruchomości. Tak jak wspominał Pan wcześniej, w zarządzie Spółki nie ma obecnie organów uprawnionych do jej reprezentacji. Spółka jest reprezentowana przez kuratora, który nie ma informacji co do planów dłużnika względem nabytej nieruchomości. Z informacji uzyskanych od Wójta Gminy (`(...)`) dłużnik występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budowy (`(...)`) budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Następnie zażądał zawieszenia postępowania administracyjnego i nie wnioskował o jego podjęcie przez okres ponad 3 lat. W konsekwencji postępowanie zostało uznane przez Wójta Gminy za bezprzedmiotowe.

Pytanie

Czy Komornik, będąc płatnikiem podatku VAT, przy sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej będzie obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług od zapłaconej ceny nabycia?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Komornik nie będzie obowiązany do ustalenia i pobrania podatku VAT w przypadku sprzedaży nieruchomości, gdyż sprzedaż dotyczy gruntu rolnego niezabudowanego (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), zgodnie z którym:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

W świetle art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów.

Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku.

Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w sprawie egzekucyjnej (`(...)`), jako organ egzekucyjny, prowadzi Pan postępowanie przeciwko dłużnikowi (`(...)`) S.A. Dłużnik nie widnieje jako aktywny podatnik podatku od towarów i usług. Zgodnie zaś z zapisami w KRS dłużnik figuruje jako podmiot, którego przedmiotem działalności jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami oraz roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Dłużnik jest właścicielem nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczystą o numerze (`(...)`). Nabycie nieruchomości przez dłużnika nastąpiło na podstawie umowy sprzedaży zawartej przez dłużnika 11 kwietnia 2013 r. W sprawie (`(...)`) na wniosek wierzyciela dokonał Pan zajęcia ww. nieruchomości. Przy czynności opisu i oszacowania ustalił Pan, że w skład nieruchomości wchodzi działka gruntu o numerze 1 o powierzchni (`(...)`) m2. Działka bezpośrednio sąsiaduje z lasem, działkami niezabudowanymi – polami. Teren działki nie jest zagospodarowany, porośnięty miejscami niskimi samosiejkami. Zgodnie z mapą zasadniczą na działce oraz przy działce brak jest uzbrojenia. Nieruchomość położona jest na obszarze, dla którego brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (`(...)`) (zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy (`(...)`) Nr (`(...)`) z 17 listopada 2015 r.) – nieruchomość położona jest na terenie rolnym – grunty rolne pozostałe. Na podstawie informacji przekazanych przez Wójta Gminy (`(...)`) ustalono, że 11 marca 2014 r. (`(...)`) S.A. (`(...)`) wystąpiła z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla działki nr 1. 26 marca 2014 r. wszczęto postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla budowy (`(...)`) budynków mieszkalnych jednorodzinnych. 22 maja 2014 r. dłużna Spółka wystąpiła z wnioskiem o zawieszenie postępowania na czas nieoznaczony. 4 czerwca 2014 r. wydano postanowienie o zawieszeniu postępowania, a następnie 4 czerwca 2017 r. postępowanie w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy stało się bezprzedmiotowe, ponieważ żadna ze stron oraz wnioskodawca nie zwrócili się w okresie trzech lat z wnioskiem o podjęcie postępowania (art. 98 § 2 kpa). Z treści aktu notarialnego wynika, że nabycie przez dłużnika (`(...)`) S.A. działki nr 1 zostało wykonane w ramach czynności niepodlejącej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – od czynności pobrano podatek od czynności cywilnoprawnych. Brak adnotacji o zapłaconym podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości przez dłużnika. Nie ma Pan wiedzy jakoby dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działki. Dłużna Spółka jest obecnie bez zarządu. Działka nie była w żaden sposób wykorzystywana przez dłużnika. Zgodnie z ustaleniami dokonanymi przez Pana, dłużnik prawdopodobnie planował rozpocząć inwestycję – budowę osiedla domków jednorodzinnych. Jednakże poza wystąpieniem z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy nie doszło do kolejnych etapów planowanej inwestycji. Nieruchomość stanowi działkę gruntu niewykorzystywaną od wielu lat – obficie porośnięta samosiejakami. Działka do momentu sprzedaży nie będzie udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. Dłużnik w żaden sposób nie wykorzystuje działki nr 1. Aktualny stan nieruchomości wskazuje, że grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany przez dłużnika od chwili nabycia. Na moment sprzedaży nieruchomość będzie położona na obszarze, dla którego brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy (`(...)`) (zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy (`(...)`) Nr (`(...)`) z 17 listopada 2015 r.) – nieruchomość położona jest na terenie rolnym – grunty rolne pozostałe. Dla ww. działki będącej przedmiotem sprzedaży do momentu zbycia nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Z informacji uzyskanych od Wójta Gminy (`(...)`) – dłużnik występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budowy (`(...)`) budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Następnie zażądał zawieszenia postępowania administracyjnego i nie wnioskował o jego podjęcie przez okres ponad 3 lat. W konsekwencji postępowanie zostało uznane przez Wójta Gminy (`(...)`) za bezprzedmiotowe.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przy sprzedaży nieruchomości (działki nr 1) w trybie licytacji publicznej będzie Pan obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższy opis oraz fakt, że dłużnikiem jest spółka akcyjna prowadząca działalność gospodarczą, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku należącego do przedsiębiorstwa dłużnika. Zatem przy dostawie nieruchomości, dłużnik wystąpi w charakterze podatnika podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż przez Pana w trybie licytacji publicznej nieruchomości (`(...)`) (działki nr 1), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.) :

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu:

Określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;.

2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy działka niezabudowana nr 1 mająca być przedmiotem sprzedaży w trybie egzekucji sądowej, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Należy stwierdzić, że skoro działka nr 1 – stanowiąca teren niezabudowany – na moment sprzedaży będzie położona na obszarze, dla którego brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz dla którego do momentu zbycia nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to nie będzie ona spełniać definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, zatem jej dostawa korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wobec powyższego, sprzedaż działki nr 1 w trybie licytacji publicznej będzie podlegać opodatkowaniu jako odpłatana dostawa towarów i jednocześnie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podsumowując, Komornik, będąc płatnikiem podatku VAT, przy sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej nie będzie obowiązany obliczyć i pobrać podatku od towarów i usług od zapłaconej ceny nabycia.

Tym samym Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).