Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki nr 1 jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki nr 1 oraz możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży ww. działki. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 października 2022 r. (wpływ 5 października 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
25 sierpnia 2021 r. zawarł Pan umowę sprzedaży, na podstawie której, nabył Pan nieruchomość położoną w (…) o powierzchni (…) ha, objętą księgą wieczystą (…). Nieruchomość oznaczona jest w księdze wieczystej jako „grunt orny”.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta ma charakter rolny z przeznaczeniem pod zabudowę.
Na nieruchomości wzniesiona jest stodoła przeznaczona do rozbiórki. Nieruchomość nie jest obecnie użytkowana, nie jest też przedmiotem żadnych umów cywilnoprawnych (jak najem, dzierżawa itp.).
Nieruchomość stanowi element Pana majątku prywatnego i została przez Pana nabyta z zamiarem wybudowania na jej części domu jednorodzinnego na własne potrzeby. Na części nieruchomości planuje Pan założenie ogrodu. Ponieważ te plany nie są jeszcze sprecyzowane, dla ułatwienia w podejmowaniu decyzji oraz przeprowadzeniu wskazanych wyżej inwestycji dokonał Pan na razie podziału nieruchomości na cztery działki: 2, 1 , 3 i 4, objęte księgą wieczystą (…). Poza podziałem nie dokonał Pan żadnych innych czynności dotyczących działek, w szczególności nie dokonał Pan żadnych nakładów.
Obecnie – ponieważ zaproponowano Panu sprzedaż działki nr 1 – planuje Pan dokonać jej sprzedaży. Działka ta jest niezabudowana, tak jak cała nieruchomość jest oznaczona w księdze wieczystej „grunt orny”, a w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – jako grunt rolny z przeznaczeniem pod zabudowę.
Nabywca – osoba fizyczna – kupi działkę do majątku prywatnego.
Podkreśla Pan, że nie podejmował Pan żadnych czynności marketingowych mających na celu sprzedaż tej lub innej działki, nie zawarł Pan też przedwstępnej umowy sprzedaży. Wcześniej nie dokonywał Pan też sprzedaży żadnej innej nieruchomości.
Doprecyzowanie opisu sprawy
Działka nr 1 , mająca być przedmiotem sprzedaży, od momentu nabycia jej przez Pana nie była, nie jest i nie będzie do momentu sprzedaży w żaden sposób wykorzystywana.
W odniesieniu do działki nr 1 od momentu nabycia jej przez Pana nie ponosił Pan, nie ponosi i nie będzie ponosił do momentu sprzedaży żadnych nakładów, tym bardziej nakładów mających ją uatrakcyjnić.
Nie miał Pan żadnego wpływu na uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani też na przeznaczenie działki wynikające z tego planu, nie składał Pan też żadnych wniosków dotyczących tej kwestii. W momencie nabycia przez Pana nieruchomości, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego już obowiązywał.
W odniesieniu do ww. działki nie udzielił Pan i nie zamierza udzielać żadnych pełnomocnictw, ani jakichkolwiek innych umocowań.
Pytania
1. Czy planowana sprzedaż niezabudowanej działki oznaczonej w księdze wieczystej jako „grunt orny”, a w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako grunt rolny z przeznaczeniem pod zabudowę, powstałej w wyniku podziału nieruchomości o takim samym przeznaczeniu, nabytej przez Pana w drodze umowy sprzedaży, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) i tym samym powinna podlegać opodatkowaniu z tego tytułu, a w związku z tym czy będzie Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży opisanej działki nr 1 ?
2. Czy planowana sprzedaż opisanej działki nr 1 podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad 1.
Planowaną czynność sprzedaży nieruchomości – działki nr 1 , uznać należy za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem czynność ta nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji nie będzie Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.
Takie stanowisko jest uzasadnione w kontekście przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – dalej „ustawa o VAT”, zgodnie z którymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów wykonywana w ramach działalności gospodarczej, to jest obejmującej w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób zorganizowany, ciągły dla celów zarobkowych.
Tymczasem czynności związane z nabyciem przez Pana nieruchomości i planowaną sprzedażą działki nr 1 są wykonywane w ramach zwykłego zarządu majątkiem osobistym i nie można im przypisać charakteru ciągłego, zorganizowanego. Nie podejmował Pan bowiem żadnych czynności, które w świetle przepisów ustawy o VAT byłyby aktywnymi działaniami w zakresie obrotu nieruchomościami, w tym nie podejmował Pan np. czynności marketingowych w celu sprzedaży działki, ani też nie angażował Pan środków podobnych do wykorzystywanych przez profesjonalistów działających w tej branży (vide: wyrok TSUE w sprawie C-180, C-181 z 15 września 2011 r.).
Zauważyć przy tym trzeba, że jak wskazano w orzecznictwie, za aktywność noszącą znamiona działalności gospodarczej mieszczącej się w sferze opodatkowania podatkiem od towarów i usług (np. w zakresie obrotu nieruchomościami) można uznać jedynie zespół okoliczności, a nie jedynie wystąpienie pojedynczych z nich.
Tym samym przeprowadzony przez Pana podział nieruchomości na cztery działki nie stanowi przesłanki do uznania komercyjnego celu nabycia całej nieruchomości (vide: wyrok NSA z 27 kwietnia 2022 r. do sygn. akt I FSK 1589/18 oraz wyrok WSA w Gliwicach z 7 marca 2018 r. do sygn. akt III SA/Gl 1016/ 17).
Podejmowane przez Pana działania nie wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
W konsekwencji, w związku ze sprzedażą działki nr 1 nie wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
Działania podejmowane przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a zatem korzystając z prawa do rozporządzania własnym majątkiem podejmuje Pan działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.
Ad 2.
Zakładając hipotetycznie, że czynność sprzedaży działki nr 1 , zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku, podlega unormowaniu ustawy o podatku od towarów i usług, to czynność ta będzie podlegała zwolnieniu od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, jako sprzedaż gruntu niezabudowanego, oznaczonego w księgach wieczystych jako grunt orny. Jakkolwiek w planie miejscowym zagospodarowania przestrzennego przewidziano w odniesieniu do terenu, na którym położona jest przedmiotowa działka, możliwość zabudowy, to jednak działka ta ma charakter rolny.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Według art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy VAT wskazano, że:
Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.
Jak stanowi ust. 3 ww. artykułu:
„Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.
Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
Opodatkowaniu VAT podlegają następujące transakcje odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działki istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży działki podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Z treści złożonego wniosku wynika, że 25 sierpnia 2021 r. nabył Pan nieruchomość. Nieruchomość nie jest obecnie użytkowana, nie jest też przedmiotem żadnych umów cywilnoprawnych (jak najem, dzierżawa itp.). Nieruchomość stanowi element Pana majątku prywatnego i została przez Pana nabyta z zamiarem wybudowania na jej części domu jednorodzinnego na własne potrzeby. Na części nieruchomości planuje Pan założenie ogrodu.
Dokonał Pan na razie podziału nieruchomości na cztery działki: nr 2, 1 , 3 i 4. Poza podziałem nie dokonał Pan żadnych innych czynności dotyczących działek, w szczególności nie dokonał Pan żadnych nakładów.
Obecnie – ponieważ zaproponowano Panu sprzedaż działki nr 1 – planuje Pan dokonać jej sprzedaży. Działka ta jest niezabudowana, tak jak cała nieruchomość jest oznaczona w księdze wieczystej „grunt orny”, a w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – jako grunt rolny z przeznaczeniem pod zabudowę.
Nie podejmował Pan żadnych czynności marketingowych mających na celu sprzedaż tej lub innej działki, nie zawarł Pan też przedwstępnej umowy sprzedaży. Wcześniej nie dokonywał Pan też sprzedaży żadnej innej nieruchomości.
Działka nr 1 , mająca być przedmiotem sprzedaży, od momentu nabycia jej przez Pana nie była, nie jest i nie będzie do momentu sprzedaży w żaden sposób wykorzystywana.
W odniesieniu do działki nr 1 od momentu nabycia jej przez Pana nie ponosił Pan, nie ponosi i nie będzie ponosił do momentu sprzedaży żadnych nakładów, tym bardziej nakładów mających ją uatrakcyjnić.
Nie miał Pan żadnego wpływu na uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani też na przeznaczenie działki wynikające z tego planu, nie składał Pan też żadnych wniosków dotyczących tej kwestii. W momencie nabycia przez Pana nieruchomości, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego już obowiązywał.
W odniesieniu do ww. działki nie udzielił Pan i nie zamierza udzielać żadnych pełnomocnictw, ani jakichkolwiek innych umocowań.
Pana wątpliwości dotyczą stwierdzenia, czy planowana sprzedaż niezabudowanej działki nr 1 powinna podlegać opodatkowaniu, a w związku z tym czy będzie Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży ww. działki lub wskazania, czy planowana sprzedaż ww. działki podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
Należy zatem ustalić, czy w analizowanej sprawie w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości (działki nr 1 ) zakupionej 25 sierpnia 2021 r., będzie Pan spełniać przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług.
Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.
W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Uwzględniając powyższą analizę przepisów oraz przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, że w odniesieniu do planowanej sprzedaży ww. działki brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. dostawy wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika bowiem, że poza podziałem nieruchomości, w wyniku którego powstała działka nr 1 mająca być przedmiotem sprzedaży, nie dokonał Pan żadnych innych czynności dotyczących działek, w szczególności nie dokonał Pan żadnych nakładów. Nie podejmował Pan żadnych czynności marketingowych mających na celu sprzedaż tej lub innej działki, nie zawarł Pan też przedwstępnej umowy sprzedaży. Wcześniej nie dokonywał Pan też sprzedaży żadnej innej nieruchomości. Działka nr 1 , mająca być przedmiotem sprzedaży, od momentu nabycia jej przez Pana nie była, nie jest i nie będzie do momentu sprzedaży w żaden sposób wykorzystywana. W odniesieniu do działki nr 1 od momentu nabycia jej przez Pana nie ponosił Pan, nie ponosi i nie będzie ponosił do momentu sprzedaży żadnych nakładów, tym bardziej nakładów mających ją uatrakcyjnić. Nie miał Pan żadnego wpływu na uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani też na przeznaczenie działki wynikające z tego planu, nie składał Pan też żadnych wniosków dotyczących tej kwestii. W momencie nabycia przez Pana nieruchomości, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego już obowiązywał. W odniesieniu do ww. działki nie udzielił Pan i nie zamierza udzielać żadnych pełnomocnictw, ani jakichkolwiek innych umocowań.
W analizowanej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie planowanej sprzedaży przedmiotowej działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działki nr 1 wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając przedmiotową działkę będzie Pan korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pan przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą – w stosunku do tej transakcji.
W konsekwencji powyższego, dokonując sprzedaży działki nr 1 będzie Pan korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działki, a jej dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem, sprzedaż działki nr 1 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, planowana przez Pana sprzedaż niezabudowanej działki nr 1 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w związku z tym nie będzie Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży ww. działki.
Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.
Z uwagi na brak opodatkowania transakcji sprzedaży ww. działki niezabudowanej, rozważanie zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży tej nieruchomości (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest bezzasadne. Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi w tym zakresie.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).