0112-KDIL1-3.4012.297.2022.3.MR

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania świadczonych usług za usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy oraz określenia miejsca świadczenia tych usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 września 2022 r. (wpływ 21 września 2022 r.) oraz pismem z 19 września 2022 r. (wpływ 3 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca, zarejestrowany jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, wykonując usługi montażu i demontażu maszyn przemysłowych oraz inne prace montażowe. Usługi powyższe świadczone są przez Wnioskodawcę na rzecz swoich kontrahentów zarówno na terytorium kraju, jak i poza jego granicami (głównie w państwach Unii Europejskiej, ale nie wyłącznie). Wnioskodawca nie jest zarejestrowany do celów podatku VAT w innych krajach niż Polska.

Wnioskodawca podpisał umowę na podwykonawstwo wyżej wskazanych usług z Wykonawcą prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium kraju, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy i uzyskanego oświadczenia, które uzyskał Wnioskodawca, wynika, że Wykonawca nie jest zarejestrowany do celów podatku VAT w innych krajach niż Polska, nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie obcych państw.

Na podstawie zawartej umowy Wykonawca zleca Wnioskodawcy wykonanie różnego rodzaju prac montażowych na rzecz klientów Wykonawcy (klienci Wykonawcy: dalej jako Zamawiający), zarówno na terenie kraju, jak i za granicą. Oznacza to, że Wnioskodawca działa jako podwykonawca Wykonawcy, który to z kolei świadczy za pośrednictwem Wnioskodawcy usługi na rzecz swoich klientów.

Wnioskodawca otrzymuje każdorazowo zlecenia wykonania usług montażowych (jako podwykonawca) na rzecz klienta Wykonawcy, np. na terenie Niemiec (niemieckiego kontrahenta – Zamawiającego). W tym konkretnym przypadku, usługi swoim zakresem objęły wykonanie przez Wnioskodawcę usługi montażu szaf sterowniczych, stanowiących element linii produkcyjnej na terenie Niemiec.

Na miejscu wykonania zlecenia od Zamawiającego Wnioskodawca otrzymał cały niezbędny materiał czyli między innymi kable, sterowniki, urządzenia chłodzące, bezpieczniki, jak również całą obudowę szafy, drzwi, płyty montażowe, do których te urządzenia są montowane oraz plan, według którego taką szafę należy złożyć. Narzędzia, które były niezbędne do wykonania tych usług to wszelkiego rodzaju wkrętaki, obieraczki do kabli, nożyce, klucze nasadowe itp., czyli wszystkie małe narzędzia, które mieszczą się w walizce. Największym używanym narzędziem przy tego typu pracach w tym przypadku jest wkrętarka bądź nitownica automatyczna.

Wnioskodawca był członkiem większego zespołu, w którym każdy z tych członków wykonywał swój zakres prac i za niego był odpowiedzialny. Usługi powyższe były wykonane w jednej miejscowości, po złożeniu szafy zostały przetransportowane do innej miejscowości, w której umiejscowiona była linia produkcyjna. Przedmiotem prac Wnioskodawcy ani Wykonawcy nie był transport i montaż linii produkcyjnej. Zlecenie polegało wyłącznie na złożeniu szaf sterowniczych. Wedle wiedzy Wnioskodawcy szafy, po ich przewiezieniu na miejsce, gdzie montowano linię produkcyjną, zostały zamontowane do podestów (kratownic) za pomocą śrub i specjalnych podkładek do podłoża (tego już Wnioskodawca nie wykonywał).

W innym przypadku Wnioskodawca otrzymał zamówienie na montaż i demontaż linii produkcyjnych, również na terenie Niemiec, przy czym w momencie rozpoczęcia czynności cała linia produkcyjna już „stała”. Zadaniem Wnioskodawcy, jak i pracowników Wykonawcy było w pierwszym etapie: rozciągniecie blaszanych kanałów (koryt) pod kable. Praca polegała na docięciu metalowych profili i zamontowaniu ich w poziomie do drewnianych belek, które znajdowały się na ścianie za pomocą prętów gwintowanych oraz śrub (drewniana belka była przewiercana na wylot po czym wkładany był pręt i skręcany z dwóch stron nakrętkami). Od góry na profile kładzione były dwumetrowe kanały, które łączone są ze sobą za pomocą specjalnych złączek, śrub oraz nakrętek, a całość przykręcana była do wyżej wymienionych profili. Linia produkcyjna znajdowała się około 10 m od ściany, a więc trzeba było wykonać „most” oraz drabinkę ponieważ wszystko znajdowało się około 5-7 metrów nad ziemią, a musiało pozostać miejsce dla przejazdu wózków widłowych. W tym celu Wnioskodawca wraz ze swoimi pracownikami oraz innymi specjalistami od Wykonawcy montowali do podłoża z dwóch stron na kołki rozporowe (od linii produkcyjnej oraz od strony ściany) drabinkę z profili metalowych, a na jej górę kładziony był kanał i przykręcany na śruby. Następnym zadaniem było rozciągnięcie kabli zasilających od głównych szaf sterowniczych do szaf, które sterowały całą linią produkcyjną (około 350 m). Główne szafy sterownicze były już wcześniej zamontowane. Zadaniem Wnioskodawcy było jedynie wciągniecie kabli od dołu szafy i przygotowanie takiego kabla do podłączenia czyli: ściągnięcie 5 cm izolacji, założenie końcówki miedzianej i przykręcenie jej za pomocą śruby pod odpowiednią fazę w szafie. Drabinki, które były montowane przez Wnioskodawcę i resztę zespołu, były wymieniane kilkukrotnie, ponieważ często dochodziło do uszkodzenia ich przez operatorów wózków widłowych. Cała wymiana takiej drabinki polegała tylko na odcięciu górnej części kołka, wywierceniu nowej dziury i ponownym montażu takiej drabinki. Kable, które Wnioskodawca położył wraz z resztą zespołu były pociągnięte tylko po to, aby była możliwość sprawdzenia linii produkcyjnej, niestety ze względu na powszechny brak materiału nie było kabli, które docelowo miały się tam znajdować. Do tego zakresu prac również używane były drobne narzędzia jak te opisane powyżej. Dodatkowo, Wnioskodawca używał również wózków widłowych oraz elektrycznych platform samojezdnych, które były własnością niemieckiej firmy (Zamawiający Wykonawcy).

Należy nadmienić, że firma Wykonawcy również nie posiada żadnego sprzętu ciężkiego, jeśli takowy jest potrzebny to zapewnia go Zamawiający.

Wszystkie zlecenia realizowane z udziałem Wnioskodawcy, które dotychczas widział nie wymagały ingerencji w konstrukcje budynku. Zazwyczaj linie produkcyjne przyjeżdżają w częściach i montowane są już na hali za pomocą kołków do podłoża. W przyszłości Wnioskodawca będzie wykonywał podobny zakres prac, tj. o podobnym charakterze i zbliżonym zakresie.

Z tytułu wykonania opisanych powyżej usług Wnioskodawca wystawia faktury na rzecz Wykonawcy traktując te usługi jako świadczone na terytorium Polski i stosując stawkę podatku 23%.

Przedmiotem wniosku o interpretację są wyłącznie usługi świadczone przez Wnioskodawcę poza terytorium kraju (na terenie państw Unii Europejskiej, jak i poza terenem Unii Europejskiej).

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

1. Zakres czynności wykonywanych konkretnie przez Wnioskodawcę nie zmierza do zainstalowania linii produkcyjnej na stałe w budynku. Wnioskodawca zwraca uwagę, że zakres Jego prac stanowi fragment usług zmierzających do zainstalowania linii produkcyjnej, albowiem Wnioskodawca jest jednym z licznego zespołu specjalistów, w którym to zespole każdy odpowiedzialny jest za swój zakres usług, biorących udział w instalacji i montażu linii produkcyjnej.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego podał przykładowy, a zarazem bardzo szczegółowy zakres wykonywanych dotychczas przez Niego usług. Były to szczegółowo opisane 2 przypadki.

Jeden z nich, gdzie Wnioskodawca opisał usługi polegające na montażu szaf sterowniczych, stanowiących element linii produkcyjnej na terenie Niemiec. Przy opisie tych usług Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, że przedmiotem prac Wnioskodawcy ani Wykonawcy nie był transport i montaż linii produkcyjnej. Zlecenie polegało wyłącznie na złożeniu szaf sterowniczych. Wedle wiedzy Wnioskodawcy szafy po ich przewiezieniu na miejsce, gdzie montowano linię produkcyjną, zostały zamontowane do podestów (kratownic) za pomocą śrub i specjalnych podkładek do podłoża (tego już Wnioskodawca nie wykonywał).

Tu zatem Wnioskodawca wskazał na co wskazuje powyższy opis, w jaki sposób linia była mocowana, wedle wiedzy Wnioskodawcy.

W drugim przypadku Wnioskodawca szczegółowo opisał zakres prac, które wykonywał przy linii produkcyjnej. Dodatkowo, wprost w stanie faktycznym wniosku Wnioskodawca wskazał, że wszystkie zlecenia realizowane z udziałem Wnioskodawcy, które dotychczas widział nie wymagały ingerencji w konstrukcje budynku. Zazwyczaj linie produkcyjne przyjeżdżają w częściach i montowane są już na hali za pomocą kołków do podłoża.

Dodatkowo Wnioskodawca zwraca uwagę, że podobny zakres usług będzie wykonywał w przyszłości. Podobnie w chwili obecnej, Wnioskodawca wykonuje usługi na terenie Niemiec na warunkach analogicznych jak opisane w stanie faktycznym wniosku (zlecenie od Wykonawcy, gdzie Zamawiającym jest kontrahent z Niemiec). Usługi te polegają na podłączeniu kabli do szaf sterowniczych już zmontowanych przez inny zespół specjalistów, stanowiących element linii produkcyjnej.

Wnioskodawca wnosi do Organu o wzięcie pod uwagę, że Wnioskodawca wykonuje zakres prac objęty wyłącznie zleceniem (jakie są zakresy zleceń Wnioskodawca szczegółowo opisał we wniosku oraz tutejszym uzupełnieniu). Wnioskodawca wykonuje swoje usługi obok szeregu innych specjalistów, który to każdy jest odpowiedzialny za wycinek swoich czynności. Wnioskodawca po wykonaniu czynności objętych zleceniem opuszcza miejsce wykonywania usług i często nawet nie ma wiedzy co do tego, czy linia produkcyjna została zamontowana całościowo i w jaki sposób (patrząc od strony technicznej) i Wnioskodawca nie wraca z powrotem w to miejsce. Wnioskodawca nie ma uprawnień ani możliwości technicznych i prawnych ustalania, czy końcowo instalacja linii produkcyjnej jest na stałe czy nie na stałe zamontowana do bryły budynku. Poza wszystkim, ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera w słowniku pojęcia „stały”, czy „na stałe w budynku”. Wnioskodawca opisał szczegółowo zakres swoich prac, oraz wskazał wedle swojej najlepszej wiedzy sposób montażu linii.

2. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi szczegółowo opisane w stanie faktycznym wniosku nie mają na celu zmiany prawnego czy fizycznego stanu nieruchomości. Wnioskodawca opisał we wniosku, że albo montował szafy sterownicze i potem podłączał do nich kable, albo został wezwany na wykonanie koryt pod kable i mocowanie linii produkcyjnej też głównie za pomocą okablowania. Wnioskodawca stosownie do zakresu pytania wypowiada się w zakresie swojego charakteru czynności:

a) Zdaniem Wnioskodawcy, linia produkcyjna może być zainstalowana w każdym innym miejscu. Przy czym Wnioskodawca zwraca Organowi uwagę, że do kompetencji Wnioskodawcy nie należy ocena dotycząca skutków montażu czy demontażu linii produkcyjnej. Wnioskodawca otrzymuje zlecenie na wykonanie fragmentu czynności (gdzie obok Wnioskodawcy działa równolegle cały zespół różnych specjalistów na rzecz montażu jednej linii). Wnioskodawca nie jest inżynierem, który dysponuje dokumentami technicznymi całej linii produkcyjnej. Nie nadzoruje prac montażu linii jako całości, nie koordynuje prac zespołu wszystkich specjalistów zaangażowanych w montaż linii i nie ponosi za to odpowiedzialności.

b) Wnioskodawca opisał w stanie faktycznym wniosku, że wedle wiedzy Wnioskodawcy szafy po ich przewiezieniu na miejsce, gdzie montowano linię produkcyjną, zostały zamontowane do podestów (kratownic) za pomocą śrub i specjalnych podkładek do podłoża (tego już Wnioskodawca nie wykonywał). Dodatkowo, wprost w stanie faktycznym wniosku Wnioskodawca wskazał, że wszystkie zlecenia realizowane z udziałem Wnioskodawcy, które dotychczas widział nie wymagały ingerencji w konstrukcje budynku. Zazwyczaj linie produkcyjne przyjeżdżają w częściach i montowane są już na hali za pomocą kołków do podłoża.

c) Wnioskodawca wskazał we wniosku, że wedle wiedzy Wnioskodawcy linie są mocowane za pomocą kołków do podłoża, zatem wydaje się, że zdemontowanie nie wpłynie na konstrukcję budynku. Przy czym Wnioskodawca nie nadzoruje całości prac związanych z montażem i demontażem linii produkcyjnej, wykonuje wyłącznie swój zakres (wycinek) czynności zgodnie ze zleceniem. Ponadto, Wnioskodawca nie odpowiada za demontaż całej linii produkcyjnej.

d) Wnioskodawca nie jest wspólnikiem/udziałowcem Spółki, o którą pyta Organ. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Ponadto, Wnioskodawca nie jest pewien o co pyta konkretnie Organ, jeśli Organ pyta czy centralnym elementem usługi jest linia produkcyjna czy budynek (nieruchomość) to jest to linia produkcyjna, która z praktycznego punktu widzenia jest montowana zwykle w budynkach. Innymi słowy, Wnioskodawca otrzymuje zlecenia wykonania usług przy linii produkcyjnej lub jej elementów, a nie do wykonania usługi w budynku. Wnioskodawca otrzymuje od Wykonawcy zlecenie o treści: zlecenie na montaż maszyn przemysłowych i wskazanie miejsca wykonania usługi (poprzez wskazanie miejscowości i państwa).

W zakres prac wykonywanych przez Wnioskodawcę nie wchodzi montaż linii produkcyjnej w konstrukcję budynku.

Pytanie

1. Czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi poza terytorium kraju (w państwach Unii Europejskiej, ale również w państwach nienależących do Unii Europejskiej) należy klasyfikować jako usługi inne niż świadczone na nieruchomościach i tym samym objęte regulacjami art. 28b, czy też jako usługi świadczone na nieruchomościach i objęte art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług?

2. Czy Wnioskodawca, jako podwykonawca postępuje prawidłowo traktując wykonane usługi na rzecz Wykonawcy (polskiej firmy) jako usługi z miejscem świadczenia w Polsce (czyli jako świadczenie usług na terytorium kraju)?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane przez Niego usługi należy klasyfikować jako usługi objęte regulacją art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia usług jest terytorium Polski, zatem wystawiając fakturę na rzecz Wykonawcy należy traktować transakcję usług montażu, jak transakcję krajową z odpowiednią stawką podatku VAT. Wnioskodawca zobowiązany będzie do rozliczenia VAT należnego z tytułu usług wskazanych w stanie faktycznym wniosku, na terytorium kraju.

Rozstrzygnięcia wymaga przede wszystkim kwestia ustalenia miejsca świadczenia usługi.

Reguła generalna zawarta w art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej innego niż siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zastosowanie tej reguły oznaczałoby, że w przypadku, gdy usługobiorcą jest podatnik mający siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce, miejscem świadczenia usług będzie Polska i to również wtedy, gdy fizycznie usługi są wykonane za granicą.

Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym wniosku, że wedle Jego najlepszej wiedzy i uzyskanego oświadczenia od Wykonawcy, nie posiada on stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium obcych państw. Wedle wiedzy Wnioskodawcy, Wykonawca nie posiada na terytorium obcych państw praw do nieruchomości (czy to chodzi o tytuł własności czy umowy najmu/dzierżawy), nie posiada zaplecza maszynowego (charakter prac świadczonych przez Wnioskodawcę wymaga jedynie używania lekkiego przenośnego sprzętu, a jeśli nawet wymagany jest cięższy sprzęt czy maszyny – wówczas takie zapewnia Główny Zlecający np. niemiecki kontrahent), czy zaplecza personalnego (tj. poprzez zatrudnianie bądź posługiwanie się stałym na miejscu zapleczem pracowników/zleceniobiorców/podwykonawców, którzy na miejscu i z terytorium obcych państw wykonują pracę czy świadczą usługi na rzecz Wykonawcy).

Od powyższej generalnej reguły istnieją wyjątki zapisane w przepisach art. 28e-28n ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym z punktu widzenia przedstawionego stanu faktycznego istotne znaczenie mógłby mieć wyjątek wynikający z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczący miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

Przepis ten stanowi, iż miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, użytkowania lub używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy VAT stanowi implementację art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm. „dyrektywa VAT”).

Ustawa o VAT nie zawiera jednak definicji „nieruchomości” ani „usługi związanej z nieruchomościami”, a katalog usług, które należy traktować jako usługi związane z nieruchomościami ma charakter przykładowy i nie ogranicza się do wyliczenia zawartego w art. 28e ustawy o VAT. Niemniej jednak ustawodawca unijny wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE. L 284/1 z 26 października 2013 r.), zmieniającym rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „rozporządzenie wykonawcze”), pojęcie „nieruchomości”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia wykonawczego, do celów stosowania dyrektywy VAT za nieruchomość uznaje się: (i) każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania; (ii) każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść; (iii) każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy; (iv) każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji. W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia wykonawczego usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy VAT, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością.

Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach: gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług, gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Artykuł 31a ust. 2 lit. m rozporządzenia wykonawczego przewiduje równocześnie, że powyższe doprecyzowanie związku między usługą a nieruchomością obejmuje w szczególności instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość. Natomiast w myśl art. 31a ust. 3 lit. f rozporządzenia wykonawczego, powyższe nie ma zastosowania do instalacji lub montażu maszyn lub sprzętu, utrzymania i naprawy oraz kontroli maszyn lub sprzętu, jak również nadzoru nad maszynami lub sprzętem, które nie są lub nie stają się częścią nieruchomości.

Zagadnienie zakresu pojęciowego usług związanych z nieruchomościami jest także przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), czy też polskich sądów administracyjnych.

Przykładowo, jak wynika z orzeczenia TSUE z 27 czerwca 2013 r. sygn. akt C-155/12: „(`(...)`) aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Heger, pkt 25). Należy bowiem stwierdzić, że świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia (…)”.

W podobnym tonie wypowiedział się m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1244/16, stwierdzając:

„W świetle powyższego aby usługa uznana została za związaną z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy o VAT i art. 47 dyrektywy 2006/112/WE muszą być spełnione następujące kryteria:

a) usługa związana być musi z konkretną, indywidualnie oznaczoną nieruchomością,

b) pomiędzy świadczeniem a ową indywidualnie określoną nieruchomością musi istnieć bezpośredni związek, przejawiający się w tym, że usługa nie mogłaby być świadczona bez tej nieruchomości.

W świetle powyższego można twierdzić, że warunkiem uznania danej usługi za usługę związaną z nieruchomościami jest jej bezpośredni związek ze ściśle określoną nieruchomością, której dana usługa dotyczy. Usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego, dla jakiego podmiotu są wykonywane oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

W stanie faktycznym opisanym we wniosku rozważenia wymaga, czy usługi montażu i demontażu maszyn przemysłowych oraz inne prace montażowe wykonywane przez Wnioskodawcę są związane z nieruchomościami i czy w związku z tym ich miejscem świadczenia, a w konsekwencji miejscem opodatkowania, może być kraj, w którym położona jest nieruchomość. Dla przykładu, jeśli prace montażowe, które dotychczas wykonywał Wnioskodawca na terytorium Niemiec związane byłyby z nieruchomościami w myśl ustawy o VAT, wówczas miejscem opodatkowania tych usług byłoby terytorium Niemiec.

W przekonaniu Wnioskodawcy zakres wykonywanych przez Niego prac, nie stanowi usług związanych z nieruchomościami. Fakt, że linia produkcyjna jest montowana w budynku nie kwalifikuje automatycznie usług do tych związanych z nieruchomościami. Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że zakres prac przez Niego wykonanych stanowił fragment montażu linii produkcyjnej (w przypadku szaf ich montaż następował nawet w innym miejscu niż montaż linii produkcyjnej, w transporcie tych szaf i dalszych pracach przyłączenia szaf do linii nie był nawet przedmiotem prac Wnioskodawcy; w drugim przypadku – prace zasadniczo polegały na położeniu i przyłączeniu kabli do linii produkcyjnej). Wedle uznania Wnioskodawcy, zakres realizowanych przez Niego prac nie był na tyle ściśle związany z nieruchomością, aby można było uznać, że zastosowanie tu znajdzie przepis art. 28e ustawy o VAT.

Ponadto, wedle wiedzy Wnioskodawcy montowane maszyny i urządzenia nie stanowią części składowej budynku i mogą być w każdej chwili zdemontowane bez uszkodzenia budynku. Maszyny i urządzenia choć są posadowione i zamocowane na fundamencie, to nie stanowią jego integralnej części, a sam montaż na tym fundamencie nie jest przedmiotem prac realizowanych przez Wnioskodawcę. Fakt przyłączenia maszyn i urządzeń do instalacji budynku w zakresie wymaganym dla funkcjonowania maszyny lub urządzenia również nie powoduje trwałego połączenia z budynkiem. Tym samym usługi montażu maszyn nie mogą być traktowane jako usługi związane z nieruchomościami.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 kwietnia 2015 r. (sygn. akt I FSK 131/14) wskazał, w ślad za Trybunałem Sprawiedliwości, następujące kryteria kwalifikacyjne dla usług związanych z nieruchomościami:

· nie wystarczy jakikolwiek związek z nieruchomością (związek taki musi być bezpośredni),

· „wystarczająco bezpośrednim” związaniem z nieruchomością nie będzie sam fakt umieszczenia przedmiotu usługi (np. z uwagi na montaż stoiska targowego) na pewien czas na nieruchomości lub w jej obrębie,

· konieczne jest, by świadczenie usługi było związane z wyraźnie określoną nieruchomością, a co więcej, by przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość, co będzie miało miejsce w szczególności wtedy, gdy określona w sposób wyraźny nieruchomość będzie konstytutywnym elementem świadczenia usług, stanowiąc centralny i nieodzowny element tego świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, wykonywane przez Niego usługi w zakresie montażu i demontażu maszyn przemysłowych oraz innych prac montażowych, nie wykazują bezpośredniego związku z nieruchomością.

Dlatego też uprawnione jest – w opinii Wnioskodawcy – twierdzenie, że regulacja art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje w tym przypadku zastosowania.

W konsekwencji miejsce świadczenia usługi należy ustalić w oparciu o art. 28b ustawy o VAT. W przypadku wykonywania usługi na rzecz podatnika posiadającego siedzibę/stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce, miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie Polska i usługi te będą opodatkowane w Polsce wg ogólnych reguł, tj. traktując takie transakcje jako krajowe z zastosowaniem w tym przypadku stawki podstawowej VAT (niezależnie od tego, że usługi Wnioskodawca będzie wykonywał na terenie państw UE, jak i poza UE).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany, czynny podatnik VAT) prowadzi działalność gospodarczą, wykonując usługi montażu i demontażu maszyn przemysłowych oraz inne prace montażowe. Powyższe usługi świadczone są przez Wnioskodawcę na rzecz swoich kontrahentów, zarówno na terytorium kraju, jak i poza jego granicami (głównie w państwach Unii Europejskiej, ale nie wyłącznie). Wnioskodawca nie jest zarejestrowany do celów podatku VAT w innych krajach niż Polska. Wnioskodawca podpisał umowę na podwykonawstwo wyżej wskazanych usług z Wykonawcą prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium kraju. Na podstawie zawartej umowy Wykonawca zleca Wnioskodawcy wykonanie różnego rodzaju prac montażowych na rzecz klientów Wykonawcy zarówno na terenie kraju, jak i za granicą. Wnioskodawca otrzymuje każdorazowo zlecenia wykonania usług montażowych (jako podwykonawca) na rzecz klienta Wykonawcy, np. na terenie Niemiec. W tym konkretnym przypadku, usługi swoim zakresem objęły wykonanie przez Wnioskodawcę usługi montażu szaf sterowniczych, stanowiących element linii produkcyjnej na terenie Niemiec. Na miejscu wykonania zlecenia od Zamawiającego Wnioskodawca otrzymał cały niezbędny materiał, czyli między innymi kable, sterowniki, urządzenia chłodzące, bezpieczniki, jak również całą obudowę szafy, drzwi, płyty montażowe, do których te urządzenia są montowane oraz plan, według którego taką szafę należy złożyć. Wnioskodawca był członkiem większego zespołu, w którym każdy z tych członków wykonywał swój zakres prac i za niego był odpowiedzialny. Po złożeniu szafy zostały przetransportowane do innej miejscowości, w której umiejscowiona była linia produkcyjna. Przedmiotem prac Wnioskodawcy ani Wykonawcy nie był transport i montaż linii produkcyjnej. Zlecenie polegało wyłącznie na złożeniu szaf sterowniczych. Wedle wiedzy Wnioskodawcy, szafy po ich przewiezieniu na miejsce, gdzie montowano linię produkcyjną, zostały zamontowane do podestów (kratownic) za pomocą śrub i specjalnych podkładek do podłoża. W innym przypadku Wnioskodawca otrzymał zamówienie na montaż i demontaż linii produkcyjnych, również na terenie Niemiec, przy czym w momencie rozpoczęcia czynności cała linia produkcyjna już „stała”. Zadaniem Wnioskodawcy, jak i pracowników Wykonawcy było przede wszystkim podłączenie kabli do szaf sterowniczych już zmontowanych przez inny zespół specjalistów, stanowiących element linii produkcyjnej. Główne szafy sterownicze były już wcześniej zamontowane. Zadaniem Wnioskodawcy było jedynie wciągniecie kabli od dołu szafy, przygotowanie takiego kabla do podłączenia. Wnioskodawca nadmienił, że firma Wykonawcy również nie posiada żadnego sprzętu ciężkiego, jeśli takowy jest potrzebny to zapewnia go Zamawiający. Wszystkie zlecenia realizowane z udziałem Wnioskodawcy nie wymagały ingerencji w konstrukcje budynku. Zazwyczaj linie produkcyjne przyjeżdżają w częściach i montowane są już na hali za pomocą kołków do podłoża. Z tytułu wykonania opisanych powyżej usług Wnioskodawca wystawia faktury na rzecz Wykonawcy traktując te usługi jako świadczone na terytorium Polski. Przedmiotem wniosku o interpretację są wyłącznie usługi świadczone przez Wnioskodawcę poza terytorium kraju (na terenie państw Unii Europejskiej, jak i poza terenem Unii Europejskiej). Wnioskodawca wskazał także, że w zakres prac wykonywanych przez Wnioskodawcę nie wchodzi montaż linii produkcyjnej w konstrukcję budynku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi poza terytorium kraju należy klasyfikować jako usługi związane z nieruchomością, objęte art. 28e ustawy oraz, czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo traktując wykonane usługi na rzecz Wykonawcy (polskiej firmy) jako usługi z miejscem świadczenia w Polsce.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku świadczenia usług miejsce świadczenia decyduje o tym, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy, w myśl tego artykułu:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast, według art. 28e ustawy:

Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

Do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

a) każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

b) każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

c) każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

d) każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Ponadto, w myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia nr 282/2011:

Usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a) gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b) gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jednocześnie, w art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE. Co więcej, w art. 31a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z art. 31a ust. 2 lit. m) rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 obejmuje w szczególności instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość.

Natomiast w świetle z art. 31a ust. 3 lit. f) rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 nie ma zastosowania do instalacji lub montażu maszyn lub sprzętu, utrzymania i naprawy oraz kontroli maszyn lub sprzętu, jak również nadzoru nad maszynami lub sprzętem, które nie są lub nie stają się częścią nieruchomości.

Zatem szczególne miejsce świadczenia określone w art. 28e ustawy dotyczy wyłącznie usług, które ściśle odnoszą się do konkretnej określonej co do miejsca położenia nieruchomości. W konsekwencji usługą związaną z nieruchomością nie jest każda dowolna usługa wykazująca chociażby najmniejszy związek z daną nieruchomością, lecz jedynie usługa, która wprost odnosi się do konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości będącej też centralnym punktem usługi bądź też, ma na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi montażu szaf sterowniczych stanowiących element linii produkcyjnej na terenie Niemiec oraz usługi polegające na podłączeniu kabli do szaf sterowniczych zmontowanych przez inny zespół, stanowiących element linii produkcyjnej. Zakres czynności wykonywanych konkretnie przez Wnioskodawcę nie zmierza do zainstalowania linii produkcyjnej na stałe w budynku. Zakres Jego prac stanowi fragment usług zmierzających do zainstalowania linii produkcyjnej, ponieważ Wnioskodawca jest jednym z licznego zespołu specjalistów, w którym to zespole każdy odpowiedzialny jest za swój zakres usług, biorących udział w instalacji i montażu linii produkcyjnej. Wnioskodawca wykonuje swoje usługi obok szeregu innych specjalistów, z których każdy jest odpowiedzialny za fragment swoich czynności. Wnioskodawca po wykonaniu czynności objętych zleceniem opuszcza miejsce wykonywania usług i często nawet nie ma wiedzy co do tego, czy linia produkcyjna została zamontowana całościowo i w jaki sposób. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mają na celu zmiany prawnego, czy fizycznego stanu nieruchomości. W analizowanej sprawie Wnioskodawca albo montował szafy sterownicze i potem podłączał do nich kable, albo został wezwany na wykonanie koryt pod kable i mocowanie linii produkcyjnej, też głównie za pomocą okablowania. Wnioskodawca wskazał, że linia produkcyjna może być zainstalowana w każdym innym miejscu. Szafy po ich przewiezieniu na miejsce, gdzie montowano linię produkcyjną, zostały zamontowane do podestów (kratownic) za pomocą śrub i specjalnych podkładek do podłoża (tego już Wnioskodawca nie wykonywał). Wnioskodawca wskazał także, że linie produkcyjne przyjeżdżają w częściach i montowane są już na hali za pomocą kołków do podłoża, zatem ich zdemontowanie nie wpłynie na konstrukcję budynku. Przy czym Wnioskodawca nie nadzoruje całości prac związanych z montażem i demontażem linii produkcyjnej, wykonuje wyłącznie swój zakres (wycinek) czynności zgodnie ze zleceniem. Ponadto, Wnioskodawca nie odpowiada za demontaż całej linii produkcyjnej.

Biorąc zatem pod uwagę informacje wskazane przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że opisane we wniosku usługi polegające na montażu szaf sterowniczych i podłączeniu do nich kabli oraz na wykonaniu koryt pod kable i mocowania linii produkcyjnej (głównie za pomocą okablowania), nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Tym samym ww. usługi nie stanowią usług, do których znajduje zastosowanie art. 28e ustawy. Jednocześnie do przedmiotowych usług nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. W konsekwencji miejsce świadczenia usług polegających na montażu szaf sterowniczych i podłączeniu do nich kabli oraz na wykonaniu koryt pod kable i mocowanie linii produkcyjnej (głównie za pomocą okablowania), należy ustalić na podstawie art. 28b ustawy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca podpisał umowę na podwykonawstwo opisanych we wniosku usług z Wykonawcą prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium kraju, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wykonawca nie jest zarejestrowany do celów podatku VAT w innych krajach niż Polska, nie ma także stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie obcych państw. Oznacza to, że Wnioskodawca działa jako podwykonawca Wykonawcy, który za pośrednictwem Wnioskodawcy świadczy usługi na rzecz swoich klientów. Zatem, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na montażu szaf sterowniczych i podłączeniu do nich kabli oraz na wykonaniu koryt pod kable i mocowanie linii produkcyjnej (głównie za pomocą okablowania), podlegają opodatkowaniu w kraju, w którym firma Wykonawcy, będąca usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w analizowanym przypadku na terytorium Polski.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że:

Ad 1. Opisane we wniosku usługi polegające na montażu szaf sterowniczych i podłączeniu do nich kabli oraz wykonaniu koryt pod kable i mocowania linii produkcyjnej (głównie za pomocą okablowania), świadczone poza terytorium kraju, nie stanowią usług, do których znajduje zastosowanie art. 28e ustawy, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju położenia nieruchomości.

Ad 2. Przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu – stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy – w miejscu gdzie Wykonawca (polska firma), będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. na terytorium Polski.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy również podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, wskazać należy, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwerm systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).