Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) kar naliczanych za stwierdzenie braku dowodu wjazdu, przekroczenie czasu parkowania oraz rażącego naruszenia postanowień Regulaminu przez użytkownika Parkingu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina Miasta (…) (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Gmina” lub „Miasto”) jest podatnikiem VAT czynnym. Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 528), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do przepisów ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.) Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 tej ustawy) Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami.

Wśród jednostek organizacyjnych Gminy znajduje się A (dalej jako: „A”).

1 stycznia 2017 r. Miasto dokonało centralizacji rozliczeń podatku VAT ze swoimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym. Po centralizacji VAT — Miasto jest jedynym nabywcą towarów lub usług i jedynym sprzedawcą towarów lub usług.

Faktury dokumentujące poszczególne transakcje sprzedaży lub zakupu wskazują, która konkretnie jednostka organizacyjna Miasta jest faktycznym odbiorcą lub wykonawcą danego świadczenia.

Gmina Miasta (…) poprzez swoją jednostkę budżetową A realizuje przedsięwzięcie inwestycyjne zwane dalej projektem pn.: „(…)”.

Przedmiotem projektu jest kompleksowa budowa zintegrowanego centrum przesiadkowego, umożliwiającego dogodną zmianę środka transportu (na transport publiczny `(...)`) wyposażonego w niezbędną dla obsługi podróżnych infrastrukturę.

Zakres projektu obejmuje budowę budynku parkingu wielopoziomowego mieszczącego (…) miejsc postojowych (zarówno dla samochodów osobowych, pojazdów motocyklowych, jak i rowerów), przebudowę istniejących ciągów pieszych i rowerowych, budowę nowych odcinków chodników i ścieżek rowerowych o łącznej długości (…) m wzdłuż ulic (…), a także wymianę dwóch wiat przystankowych zlokalizowanych po obu stronach ul. (…) (w bliskim sąsiedztwie parkingu).

Zaprojektowano chodniki szerokości 1,5-4,0 m i ścieżki rowerowe szerokości 2,0-2,5 m, a także przejścia dla pieszych (z oświetleniem wertykalnym) połączone z przejazdami rowerowymi.

Projekt zakłada budowę dwukondygnacyjnego parkingu stanowiącego zwartą, podłużną i płaską bryłę na planie wielokąta.

Projektowany obiekt ma płaski dach, dwie kondygnacje nadziemne. Dolną kondygnację stanowić będzie garaż zamknięty, zaś górną – parking otwarty, zadaszony, z ażurowymi ścianami zewnętrznymi. W północnych narożnikach obiektu znajdą się dwie stacje rowerowe, ponadto w obiekcie znajdą się dwie klatki schodowe oraz winda osobowa umożliwiająca korzystanie z parkingu osobom niepełnosprawnym. Poziom posadowienia obiektu został dostosowany do poziomów sąsiednich dróg i chodników.

Na projektowanym terenie ustawione zostaną elementy małej architektury – stojaki na rowery, kosze na śmieci, ławki. Projekt zakłada nasadzenia zieleni niskiej w tym trawy i krzewów płożących.

Projektowany obiekt kubaturowy będzie pełnić funkcję centrum przesiadkowego typu Park & Ride, gdzie użytkownicy będą mieli możliwość pozostawienia samochodu, motocykla lub roweru, żeby następnie skorzystać ze środków komunikacji miejskiej, tj. (`(...)`). Główne wejście od strony wschodniej i północnej. Komunikację pionową zapewnią dwie obudowane klatki schodowe, wyposażone w urządzenia zapobiegające zadymieniu i umożliwiające wyjście bezpośrednio na zewnątrz. Jedna z klatek zlokalizowana została w części wschodniej, druga w narożniku południowo-zachodnim.

W strefie wjazdu znajduje się pomieszczenie dozoru, którego ściany zewnętrzne zaprojektowano jako przeszklone, umożliwiające kontrolę wizualną wjeżdżających i wyjeżdżających samochodów. W budynku zaprojektowano też pomieszczenia techniczne oraz pomieszczenie porządkowe w poziomie parteru.

Wjazd na poziom +1 umożliwi dwukierunkowa, zadaszona rampa żelbetowa. Przestrzeń w narożnikach północno-wschodnim i północno-zachodnim na parterze wykorzystano na miejsca postojowe dla rowerów i motocykli.

Przewidziano (…) miejsc postojowych dla rowerów oraz (…) miejsca postojowe dla motocykli. Centrum przesiadkowe będzie posiadało bezpośredni dostęp do drogi publicznej – ul. (…), wjazdy do parkingu będą się odbywały przez sięgacz z ul. (…). Dojścia dla pieszych zostały zaprojektowane od strony ulic (…).

Parametry techniczne parkingu typu Park & Ride:

· szerokość: 30,4 m,

· długość: 66,6 m,

· wysokość: 7,1 m,

· powierzchnia użytkowa: 3 316,63 m2.

W parkingu zaprojektowano:

· (…) miejsc postojowych w poziomie parteru,

· (…) miejsc postojowych w poziomie pierwszego piętra.

W zakresie projektowanych sieci i przyłączy sanitarnych projekt obejmuje:

· wykonanie przyłącza wody,

· wykonanie przyłącza kanalizacji sanitarnej,

· wykonanie przyłącza kanalizacji deszczowej,

· przekładkę sieci wodociągowej,

· przekładkę sieci kanalizacji sanitarnej,

· przekładkę ciepłociągu.

W zakresie projektowanych sieci i przyłączy elektrycznych projekt obejmuje:

· instalację oświetlenia terenu,

· główną linię zasilającą (przyłącze),

· sieci oświetleniowe,

· przekładkę instalacji teletechnicznej.

Przedsięwzięcie jest realizowane w ramach zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020.

Gmina nie prowadzi działalności opodatkowanej podatkiem VAT w obszarze, w którym będzie realizowany projekt.

Przedmiotowe przedsięwzięcie nie ma związku z czynnościami opodatkowanymi.

Powstała w wyniku projektu infrastruktura będzie miała charakter otwarty i będzie ogólnodostępna dla wszystkich mieszkańców. Wjazd na parking nie będzie przynosił Wnioskodawcy żadnych dochodów opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca nie zamierza wynajmować odpłatnie miejsc parkingowych np. na doby, ani pobierać innych opłat abonamentowych np. miesięcznych.

Zatem efekty planowanej inwestycji nie będą służyły Wnioskodawcy do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W odniesieniu do ww. inwestycji nabyte towary i usługi przez Gminę nie będą wykorzystywane do celów prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i zarobkowej.

Warunki korzystania z parkingu będą podane do wiadomości korzystającym w formie regulaminu wywieszonego na tablicy, znajdującej się na terenie parkingu. Poprzez wjazd na parking użytkownik będzie godził się na przestrzeganie regulaminu korzystania z parkingu.

Wnioskodawca przedstawia, istotne dla sprawy, zapisy które będą zawarte w przyszłym Regulaminie wyżej opisanego Parkingu Niestrzeżonego:

Regulamin korzystania z miejsc postojowych Centrum Przesiadkowego w (…)

Kara umowna nałożona na korzystającego z Parkingu w sposób niezgodny z Regulaminem, ma być odszkodowaniem za nieuprawnione zajęcie miejsca parkingowego dla innego kierowcy, który chciałby zostawić auto na Parkingu i przesiąść się do (`(...)`) stosując się do Regulaminu parkowania. Opłata ta będzie miała charakter sankcyjno-odszkodowawczy i jako taka zdaniem Gminy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca nadmienia, że 15 lipca 2021 r. została w jego sprawie wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja indywidualna znak (…) potwierdzająca brak prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu od nakładów na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”.

Pytanie

Czy kary naliczane za stwierdzenie braku dowodu wjazdu, przekroczenie czasu parkowania oraz rażącego naruszenia postanowień Regulaminu przez użytkownika Parkingu będą podlegały przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nałożona kara ze swojej istoty ma charakter sankcji oraz odszkodowania, które to nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nałożona przez Wnioskodawcę na użytkowników Parkingu kara za stwierdzenie braku dowodu wjazdu, przekroczenie czasu parkowania czy rażącego naruszenia postanowień Regulaminu związana będzie z niewywiązaniem się klienta z obowiązków przewidzianych w Regulaminie i nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym nałożone kary nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Kara nie stanowi ekwiwalentu za świadczenie usług i tym samym zapłaty za usługę. Należy więc stwierdzić, że kara będzie pełnić wyłącznie funkcję porządkową uniemożliwiającą bezterminowe parkowanie i nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm. – dalej jako ustawa o VAT) wobec czego nie będzie podlegała opodatkowaniu. Jak wynika bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Z kolei, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Należy w tym miejscu wyjaśnić, że uniemożliwienie osobom postronnym bezterminowego parkowania ma na celu zachowanie przepustowości i funkcjonalności parkingu typu Park & Ride, która polega na umożliwieniu osobom np. udającym się do pracy przesiadkę z samochodu, motoru lub roweru do środków komunikacji miejskiej (`(...)`). Możliwość takiej przesiadki ma spowodować, że ulice miasta będą mniej zakorkowane i bardziej bezpieczne dla pieszych i innych uczestników ruchu, a powietrze czystsze z uwagi na mniejszą emisję spalin. Gmina wykonuje, zatem w tym zakresie zadania własne polegające na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in.: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, lokalnego transportu zbiorowego, ochrony zdrowia, a także porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

Tym samym należy stwierdzić, że naliczenie kary nie będzie należne za jakiekolwiek działania Wnioskodawcy, lecz będzie wyłącznie konsekwencją działań użytkownika stanowiących naruszenie Regulaminu Parkingu, na które Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu. Jeżeli zatem użytkownik nie naruszy Regulaminu, wówczas w ogóle nie powstanie obowiązek zapłaty kary.

Sankcja w postaci opłaty karnej, czy w ostateczności odholowania Pojazdu ma być czynnikiem zniechęcającym, a wręcz odstraszającym użytkowników od ewentualnego łamania Regulaminu Parkingu. Gmina nie zamierza, zatem godzić się i tolerować zachowań sprzecznych z zasadami określonymi w regulaminie, czego dowodem będzie ryzyko odholowania (usunięcia) Pojazdu z nieruchomości jaką jest Parking. Jest to podyktowane faktem, że Miasto nie chce, aby centrum przesiadkowe Park & Ride było traktowane jak zwykły parking osiedlowy.

Istotą kary umownej jest bowiem rekompensata, zadośćuczynienie. Nie jest to płatność za świadczenie, lecz wyrównanie wyrządzonej szkody. Brak jest zatem ekwiwalentności, wzajemności jaka zachodzi pomiędzy świadczeniem usługi a wynagrodzeniem za te usługi. Otrzymana kara umowna nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podmiotu, który je otrzymuje. Z uwagi na powyższe regulacje prawne należy wskazać, że kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań.

Reasumując, opłata o charakterze kary nie będzie stanowić wynagrodzenia Wnioskodawcy należnego za świadczenie usług (w szczególności, nie będzie stanowić formy wynagrodzenia za świadczone usługi parkingowe). Samo parkowanie będzie bowiem dla użytkownika bezpłatne i korzystający z Parkingu nie będzie musiał wypłacać z tego tytułu Wnioskodawcy żadnego wynagrodzenia. Gmina nie zamierza bowiem zarabiać na Parkingu. Zatem ewentualna opłata karna będzie mieć charakter wyłącznie sankcyjny i odszkodowawczy i nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w przywołanym art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści przywołanego przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz świadczącego usługę, oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem, w niezbędnym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie tego ostatniego, odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto, między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), rozróżnia dwa podstawowe rodzaje odpowiedzialności: kontraktową, która powstaje z mocy umowy i odnosi się do przypadków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 Kodeksu cywilnego) oraz deliktową, czyli wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 Kodeksu cywilnego).

W myśl postanowień art. 471 Kodeksu cywilnego:

Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej powołanych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Zagadnienie dotyczące kar umownych regulują natomiast przepisy Działu II Kodeksu cywilnego – „Skutki niewykonania zobowiązań”.

Zgodnie z art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego:

Można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Przepis art. 483 Kodeksu cywilnego jest bezwzględnie obowiązującym przepisem prawa, tzn. kary umowne mogą być wyłącznie sankcją za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie zobowiązań niepieniężnych.

Z cytowanego wyżej art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że kara umowna jest dodatkowym zastrzeżeniem umownym, wprowadzanym do umowy w ramach swobody kontraktowania, mającym na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między stronami w wyniku zawartej przez nie umowy i służy realnemu wykonaniu zobowiązań (wyrok SN z 8 sierpnia 2008 r., V CSK 85/08). Przewidziany umową obowiązek zapłaty kary umownej ma w stosunku do zasadniczego obowiązku dłużnika wynikającego z tej umowy charakter uboczny (akcesoryjny).

Zastrzeżenie kary umownej można zatem traktować jako formę uproszczoną redakcji warunków umowy, która pozwala na przyjęcie przez strony, że wypadki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, stanowią jednocześnie podstawę do domagania się zapłaty kary umownej.

Kara umowna ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia. Zapłata tej kary nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że jeżeli płatności o charakterze odszkodowawczym nie mają bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wówczas kwota otrzymanych odszkodowań i kar umownych nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Ustalanie statusu wypłacanego odszkodowania, jako podlegającego bądź nie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest podatnikiem VAT czynnym. A jest jednostką organizacyjną Gminy. Gmina poprzez ww. jednostkę budżetową realizuje przedsięwzięcie inwestycyjne pn.: „(…)”. Przedsięwzięcie jest realizowane w ramach zadań własnych Gminy. W ramach inwestycji powstanie Parking, na którym osoby będą mogły pozostawić Pojazd i przesiąść się do (`(...)`). Warunki korzystania z Parkingu będą podane do wiadomości korzystającym w formie Regulaminu wywieszonego na tablicy znajdującej się na terenie Parkingu. Poprzez wjazd na Parking użytkownik będzie godził się na przestrzeganie Regulaminu korzystania z Parkingu. Miejsca postojowe stanowią własność Miasta (…) i są zarządzane przez A – jednostkę budżetową Gminy Miasta (…). Parking jest czynny 7 dni w tygodniu, całodobowo. Osoba korzystająca z Parkingu powinna posiadać bilet lub potwierdzenia jego zakupu oraz w szczególnych przypadkach inne uprawnienia do korzystania z komunikacji zbiorowej. Kara umowna nałożona na korzystającego z Parkingu w sposób niezgodny z Regulaminem ma być odszkodowaniem za nieuprawnione zajęcie miejsca parkingowego dla innego kierowcy, który chciałby zostawić auto na Parkingu i przesiąść się do (`(...)`) stosując się do Regulaminu parkowania. Opłata ta będzie miała charakter sankcyjno-odszkodowawczy.

Państwa wątpliwości dotyczą podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT kar naliczanych za stwierdzenie braku dowodu wjazdu, przekroczenie czasu parkowania oraz rażącego naruszenia postanowień Regulaminu przez użytkownika Parkingu.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że kara umowna w postaci opłaty dodatkowej za brak dowodu wjazdu, przekroczenia czasu parkowania oraz rażącego naruszenia postanowień Regulaminu nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług lub dostawę towarów, lecz swoistego rodzaju odszkodowanie, rekompensatę, karę umowną określoną zgodnie z Regulaminem korzystania z Parkingu. Nałożona przez Państwa kara umowna nie jest związana z opłatą za korzystanie z miejsca parkingowego, lecz z niewywiązaniem się klienta z obowiązków przewidzianych w Regulaminie.

Zatem, przedmiotowa kara umowna w postaci opłaty dodatkowej za brak dowodu wjazdu, przekroczenia czasu parkowania oraz rażącego naruszenia postanowień Regulaminu nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towaru bądź świadczenie usług, o których mowa w art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, kary naliczane za stwierdzenie braku dowodu wjazdu, przekroczenie czasu parkowania oraz rażącego naruszenia postanowień Regulaminu przez użytkownika Parkingu nie stanowi wynagrodzenia za dostawę towaru bądź świadczenie usług, o których mowa w art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać na prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).