Wnioskodawca, spółka zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, prowadzi działalność w zakresie produkcji wyrobów tartacznych. W okresie od listopada 2018 r. do kwietnia 2020 r. z powodu przejściowych problemów finansowych nie uregulował swoich zobowiązań, co skutkowało korektą podatku naliczonego. W rezultacie złożył wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, które zostało zatwierdzone przez sąd 14 grudnia 2021 r. W ramach zawartego układu wierzyciele zostali podzieleni na osiem grup, przy czym grupy IV-VIII obejmują wierzycieli innych niż publicznoprawni. Spłata wierzytelności wynikających z układu będzie odbywać się w formie rat, a terminy spłat będą zależne od grupy, do której przypisani są wierzyciele. Wnioskodawca uznał, że może zwiększyć podatek naliczony o kwotę zapłaconego VAT z faktur w miesiącu, w którym nastąpi płatność ustalonych rat. Wnioskodawca pyta, czy ma prawo do dokonania takiej korekty podatku naliczonego.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
11 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 4 ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 września 2022 r. (wpływ 5 października 2022 r.)
Treść wniosku jest następująca:
(…) jest spółką z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Główny przedmiot działalności Spółki stanowi produkcja wyrobów tartacznych.
W okresie od listopada 2018 r. do kwietnia 2020 r. Wnioskodawca z uwagi na przejściowe problemy finansowe nie uregulował swoich wierzytelności tym samym po upływie 150 dni/90 dni od upływu terminu płatności dokonał korekty podatku naliczonego.
Skutkiem powstałej sytuacji było złożenie w dniu 3 kwietnia 2020 r. wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego. W efekcie czego Sąd Rejonowy (…) w dniu 12 maja 2020 r. wydał postanowienie sygn. akt (…) i postanowił otworzyć przyspieszone postępowanie układowe wobec Wnioskodawcy.
W dniu 14 grudnia 2021 r. Sąd Rejonowy (…) wydał postanowienie o sygn. akt (…), w którym postanowił, zatwierdzić układ zawarty przez Wnioskodawcę z wierzycielami w przyspieszonym postępowaniu układowym.
W wyniku zawartego układu wierzycieli zakwalifikowano do VIII grup przy czym grupy od I do III to wierzyciele publicznoprawni a grupy od IV do VIII to wierzyciele inni niż publicznoprawni i tak grupę V stanowili wierzyciele inni niż publicznoprawni, których suma wierzytelności jest nie większa niż (…) zł, a łączna ich suma wyniosła (…) zł, grupę VI stanowili wierzyciele inni niż publicznoprawni, których suma wierzytelności jest większa niż (…) zł oraz nie większa niż (…) zł a łączna ich suma wyniosła (…) zł, grupę VII stanowili wierzyciele inni niż publicznoprawni, których suma wierzytelności jest większa niż (…) zł oraz nie większa niż (…) zł a łączna ich suma wyniosła (…) zł, grupę VIII stanowili wierzyciele inni niż publicznoprawni, których suma wierzytelności jest większa niż (…) zł a łączna ich suma wyniosła (…) zł.
Jednocześnie spłata wierzytelności wynikających z zawartego układu realizowana będzie w układzie ratalnym, a terminy spłat poszczególnych rat uzależnione zostały między innymi od tego, do której grupy wierzytelności inne niż publicznoprawne zostały zaliczone. Płatność pierwszej raty ustalono na dzień 30 czerwca 2022 r. i wyniosła ona dla wierzytelności z V grupy (…) zł dla wierzytelności z VI grupy (…) zł dla wierzytelności z VII grupy (…) zł i dla wierzytelności z VIII grupy (…) zł. Termin płatności rat dla V grupy upływa w dniu 30 czerwca 2022 r. dla wierzytelności z grupy VI z dniem 31 grudnia 2024 r. dla grupy VII z dniem 31 grudnia 2026 r. i dla grupy VIII z dniem 31 grudnia 2029 r.
Mając na uwadze fakt, iż w wyniku postanowienia Sądu ustalone zostały nowe terminy płatności wierzytelności w tym także podatku o towarów i usług Wnioskodawca uznał, iż zasadnym będzie w miesiącu czerwcu zwiększyć podatek naliczony o kwotę zapłaconego podatku od towarów i usług wynikającego z otrzymanych faktur.
Podkreślić należy, że wartość wierzytelności innych niż publicznoprawne będących przedmiotem postępowania układowego wyniosła (…) zł z czego do zapłaty pozostało (…) zł różnicę Sąd umorzył, odliczeniu podlega zatem wyłącznie podatek VAT (podatek od towarów i usług) należy od kwoty pozostającej po umorzeniu, a odliczenia tego można dokonać w miesiącu płatności wyznaczonej raty.
Uzupełnienie opisu sprawy
1. Faktury, z których wynikają nieuregulowane wierzytelności wskazane w opisie sprawy, zostały wystawione w różnych okresach to jest najwcześniejsze w roku 2017 najpóźniejsze w roku 2020, szczegółowe ich zestawienie zawarte zostało w załączniku, który stanowi element odpowiedzi na niniejsze pytanie. Jednocześnie wskazać należy, że żadna z wskazanych w fakturach kwot nie uległa przedawnieniu.
2. Nabyte towary i usługi, które dokumentują faktury, o których mowa we wniosku, służyły/służą/będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
(…)
Czy w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca ma prawo dokonać korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, w odniesieniu do tej części podatku VAT, który wynika z faktur otrzymanych w latach 2018-2020, i nie umorzonych w wyniku postępowania układowego, w deklaracji VAT za okres, w którym dokonano płatności ustalonej raty?
W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego, w odniesieniu do faktur otrzymanych w latach 2018-2020, Spółka ma prawo dokonać korekty powrotnej podatku naliczonego, liczonego od tej części podstawy, która nie została umorzona w wyniku postępowania układowego, o której mowa w art. 89b ust. 4 ustawy o VAT w deklaracji VAT-7, za okres, w którym dokonano płatności raty ustalonej w zawartym układzie.
Zasady rozliczania podatku VAT w zakresie nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i 89b ustawy o VAT. Stosownie do treści art. 89b ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności lub jej części wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni (od 1 stycznia 2019 r. termin ten został skrócony do 90 dni) od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury lub jej nieuregulowanej części, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150. dzień (od 1 stycznia 2019 r. – odpowiednio 90. dzień) od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.
Powyższe przepisy nie mają zastosowania jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień (od 1 stycznia 2019 r. – odpowiednio 90. dzień) od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy o VAT). Zgodnie z którym 89b ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie mają zastosowania również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływał 150 dzień (od 1 stycznia 2019 r. – odpowiednio 90. dzień) od dnia upływu terminu płatności, był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Zgodnie z art. 89b ust. 4, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu powyższej korekty, podatnik miał prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku uprzednio skorygowaną. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony mógł zostać zwiększony w odniesieniu do tej części. Z powyższymi regulacjami w zakresie praw i obowiązków podatnika będącego dłużnikiem skorelowane są analogiczne przepisy w zakresie praw i obowiązków podatnika będącego wierzycielem. Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może dokonać korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta może dotyczyć również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Natomiast, zgodnie z treścią art. 89a ust. 1a, nieściągalność wierzytelności uważało się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (od 1 stycznia 2019 r. termin ten został skrócony do 90 dni).
Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, art. 89a ust. 1 ma zastosowanie, jeżeli spełnione zostały następujące warunki: dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty: a) wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, b) dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji; od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, korekta, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uznana za uprawdopodobnioną, pod warunkiem, że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.
W świetle powyższych przepisów, wierzycielowi przysługuje uprawnienie do skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego pod warunkiem, że wierzytelność nie została uregulowana (np. przez dłużnika, poręczyciela) lub zbyta w jakiejkolwiek formie przez wierzyciela w terminie 150 dni / 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności wynikającego z treści umowy lub wystawionej faktury VAT. Jednocześnie podatnik będący wierzycielem ma obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, jeżeli po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, należność została uregulowana lub zbyta przez wierzyciela w jakiejkolwiek formie (art. 89a ust. 4 ustawy o VAT).
Podwyższenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego podatnik będący wierzycielem miał obowiązek dokonać w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego należało zwiększyć w odniesieniu do tej części. Tym samym, jeżeli po dokonaniu korekty podatku przez wierzyciela i dłużnika należność zostanie uregulowana, w rozliczeniu za okres, w którym dokonano płatności: wierzyciel jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego; dłużnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego. Spółka dokonała korekt odliczonych kwot podatku w odniesieniu do nieuregulowanych należności.
Ponieważ terminy płatności należności wynikające z przedmiotowych faktur zostały zmienione i są regulowane zgodnie z wyznaczonymi terminami należy uznać, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego ze wszystkich faktur wskazanych w zawartym układzie i w wysokości w nim ustalonych (pamiętać bowiem należy, że część wierzytelności została umorzona, a umorzeniu podlegała także ta część VAT-u, która proporcjonalnie odpowiadała podstawie jego naliczenia), zatem poprzez zawarcie układu, Spółce przysługuje prawo do powrotnego zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę podatku skorygowaną na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT. Uprawnienie to wynika wprost z brzmienia art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, w świetle którego podatnik będący dłużnikiem jest uprawniony do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o skorygowaną kwotę podatku, jeżeli ureguluje należność po dokonaniu korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1.
W takim przypadku, korekty dokonuje się w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), „uregulować” znaczy m. in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić – uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać się” zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji, należy uznać, że „uregulować”, oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji oznacza wygaśnięcie zobowiązania. Istotą wymienionych zwrotów jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że „uregulowanie” następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony. Zasadniczo może ono nastąpić w jakiejkolwiek prawnie dopuszczalnej formie, która doprowadzi do zaspokojenia całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności.
Regulacje prawa podatkowego nie ograniczają w żaden sposób katalogu metod, którymi podatnik może zaspokoić swojego wierzyciela. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że jedną z form „uregulowania” należności, z tytułu faktur objętych obowiązkiem korekty na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, która będzie dawała dłużnikowi prawo do powtórnego odliczenia VAT naliczonego z przedmiotowych faktur na podstawie art. 89b ust. 4 ustawy o VAT.
Wnioskodawca ma tym samym prawo uwzględnić podatek naliczony proporcjonalnie do wypłaconych na rzecz swych wierzycieli kwot w drodze korekt deklaracji VAT za poszczególne okresy przypadające na lata od 2022 do 2029, tj. okresy, w których wierzytelności wynikające z zawartego układu będą spłacane. Wskazane powyżej argumenty pozwalają stwierdzić, że w ocenie Spółki, w odniesieniu do faktur ujętych w zawartym układzie ma ona prawo dokonać zwiększenia podatku naliczonego na podstawie art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, w deklaracji VAT za okres, w którym przedmiotowe faktury zostaną uregulowane i wysokości zapłaconej wierzytelności.
Dodatkowo, należy wskazać, że na możliwość skorzystania przez Spółkę z prawa wykazania VAT naliczonego z tytułu przedmiotowych faktur w żaden sposób nie wpływa fakt, że faktury te zostały wystawione w latach 2018-2020. Analiza art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, prowadzi do konkluzji, że możliwość skorzystania przez podatnika z uprawnienia wynikającego z tego przepisu uwarunkowana została wyłącznie koniecznością uregulowania należności i nie jest ograniczona jakimkolwiek terminem. Ani ustawa o VAT, ani Ordynacja podatkowa nie zawierają regulacji ograniczających w czasie prawo dłużnika do powiększenia naliczonego podatku VAT w związku z uregulowaniem zaległych faktur. W szczególności, w ocenie Spółki, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, bowiem przepis ten ma zastosowanie tylko wówczas gdy podatnik nie dokonał wcześniej obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, natomiast w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca zrealizował już przysługujące mu prawo w tym zakresie.
Ponadto, zastosowania nie znajdzie również art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Art. 89b ustawy o VAT, normujący kwestie nieuregulowania należności wynikającej z faktury w powiązaniu z terminem płatności określonym w umowie lub fakturze, swoim działaniem nie wpływa bowiem na zobowiązanie podatkowe za okres rozliczeniowy, w którym była wystawiona faktura, lecz rodzi obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego na bieżąco. Tym samym, zastosowanie tego przepisu ma wpływ na „bieżące” zobowiązanie podatkowe.
Brak ograniczeń terminowych na skorzystanie z prawa do „powtórnego" ujęcia podatku naliczonego w związku z płatnością za faktury potwierdzają również interpretacje indywidualne. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 11 sierpnia 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1 -1.4012.203.2017.1.MJ) wskazał, że: „(`(...)`) w przedmiotowej sytuacji Spółka będzie uprawniona do zwiększenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury na podstawie art. 89b ust. 4. Powyższe prawo będzie mogła zrealizować w momencie uregulowania przez nią pozostałej części zobowiązania, niezależnie od okresu, jaki upłynął od otrzymania faktury”.
Tytułem przekładu może odwołać się także do interpretacji indywidualnej z 19 września 2017 r. (sygn. 0112-KDIL2-1.4012.264.2017.1.AP), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „(`(...)`) Wnioskodawcy po uregulowaniu zobowiązań wynikających z tych faktur, stosownie do przepisu art. 89b ust. 4 ustawy, przysługuje prawo dokonania korekty (powiększenia) kwoty podatku naliczonego o skorygowaną wcześniej kwotę podatku naliczonego, w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano (w deklaracjach bieżących), przy spełnieniu jednocześnie warunków wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy i nie wystąpieniu wyłączeń przewidzianych w art. 88 tej ustawy. Wskazać bowiem należy, że z powołanych powyżej uregulowań nie wynika, aby w opisanym we wniosku przypadku zasadnym było pozbawienie Wnioskodawcy prawa do korekty w związku z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej z uwagi na wystąpienie ograniczenia czasowego w zakresie prawa do dokonania tej korekty”.
Natomiast w interpretacji indywidualnej z 15 października 2018 r. (sygn. 0115-KDIT1- 1.4012.594.2018.1.KM) za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(`(...)`) w przypadku gdy Zobowiązanie zostanie uregulowane przez Spółkę A, Spółka A będzie miała prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ust. 4 ustawy o VAT. Bez znaczenia dla możliwości skorzystania przez Spółkę A z prawa do zwiększenia podatku naliczonego będzie natomiast okoliczność, w którym momencie (w odniesieniu do momentu powstania „pierwotnego” prawa do odliczenia) nastąpi uregulowanie Zobowiązania i tym samym nabycie przez Spółkę A prawa do zwiększenia podatku naliczonego”.
Na uwagę zasługuje również wydana w podobny stanie faktycznym interpretacja indywidualna z 31 grudnia 2018 r. (sygn. 0114- KDIP1-1.4012.745.2018.1.AO), w której potwierdzono, że: „(`(...)`) uprawnienie Wnioskodawcy wynikające z art. 89b ust. 4 ustawy o VAT nie jest ograniczone żadnymi terminami i nie ulega przedawnieniu. W związku z tym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku uregulowania pozostałej części należności wynikających z faktur VA T dokumentujących dostawy towarów i usług na rzecz Wnioskodawcy, wystawionych w 2012 r., w stosunku do których Wnioskodawca dokonał w 2013 r. korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1 w zw. z art. 89b ust. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie uprawniony do odpowiedniego zwiększenia kwot podatku naliczonego zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy o VAT (przypadającego na uregulowana cześć wierzytelności), niezależnie od okoliczności, kiedy wierzytelności wynikające z faktur zakupu zostaną uregulowane przez Wnioskodawcę”.
W świetle powyższego, w ocenie Spółki, za bezsporne należy uznać prawo do dokonania przez Wnioskodawcę korekty, o której mowa w art. 89b ust. 4 ustawy o VAT za miesiąc i w wysokości zapłaconego podatku VAT. Prawo takie nie będzie przysługiwało do tej części podatku naliczonego, który został umorzony w wyniku przeprowadzonego postępowania układowego przypomnieć bowiem należy, że umorzeniu podlegały wierzytelności, na wartość których składała się część netto i część podatku VAT.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone przez ustawodawcę w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy.
Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:
W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.
W myśl cytowanego powyżej przepisu, dłużnik ma obowiązek skorygowania odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania takiej korekty ciąży na dłużniku bez względu na to, czy jego wierzyciel skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie, tzn. czy wykorzystał możliwość odzyskania zapłaconego do urzędu podatku VAT po wystawieniu faktury, która nie została uregulowana przez kontrahenta (dłużnika).
Stosownie do art. 89b ust. 1a ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.
Na mocy art. 89b ust. 1b ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
W myśl art. 89b ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:
W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.
Stosownie do art. 89b ust. 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.:
W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.
Natomiast zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.:
W przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.
Zgodnie z art. 89b ust. 1a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.
Natomiast stosownie do art. 89b ust. 1b ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. do 30 września 2021 r.:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 90 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji).
Od dnia 1 października 2021 r. ww. przepis art. 89b ust. 1b ustawy został uchylony.
Z kolei zgodnie z art. 89b ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.:
W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.
Na mocy art. 89b ust. 4 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.:
W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.
Przepis art. 89b ust. 1 ustawy nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Należy wskazać, że termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania.
Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić - uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać” zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji, należy uznać, że „uregulować”, oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji oznacza wygaśnięcie zobowiązania.
Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):
Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
W myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:
Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Przy czym należy zauważyć, że prawo do korekty istnieje dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.
Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej:
Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.
Zatem, termin początkowy i końcowy przedawnienia zobowiązania podatkowego wyznacza termin płatności zobowiązania podatkowego (z zastrzeżeniem instytucji zawieszenia i przerwania biegu przedawnienia, które wpływają na końcowy termin przedawnienia).
W rozpatrywanej sprawie Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W okresie od listopada 2018 r. do kwietnia 2020 r. Wnioskodawca z uwagi na przejściowe problemy finansowe nie uregulował swoich wierzytelności tym samym po upływie 150 dni/90 dni od upływu terminu płatności dokonał korekty podatku naliczonego. Skutkiem powstałej sytuacji było złożenie w dniu 3 kwietnia 2020 r. wniosku o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego. W efekcie czego Sąd Rejonowy (…) w dniu 12 maja 2020 r. wydał postanowienie i postanowił otworzyć przyspieszone postępowanie układowe wobec Wnioskodawcy. W dniu 14 grudnia 2021 r. Sąd Rejonowy Poznań (…) wydał postanowienie, w którym postanowił, zatwierdzić układ zawarty przez Wnioskodawcę z wierzycielami w przyspieszonym postępowaniu układowym. W wyniku zawartego układu wierzycieli zakwalifikowano do VIII grup przy czym grupy od I do III to wierzyciele publicznoprawni a grupy od IV do VIII to wierzyciele inni niż publicznoprawni i tak grupę V stanowili wierzyciele inni niż publicznoprawni, których suma wierzytelności jest nie większa niż (…) zł, a łączna ich suma wyniosła (…) zł, grupę VI stanowili wierzyciele inni niż publicznoprawni, których suma wierzytelności jest większa niż (…) zł oraz nie większa niż (…) zł a łączna ich suma wyniosła (…) zł, grupę VII stanowili wierzyciele inni niż publicznoprawni, których suma wierzytelności jest większa niż (…) zł oraz nie większa niż (…) zł a łączna ich suma wyniosła (…) zł, grupę VIII stanowili wierzyciele inni niż publicznoprawni, których suma wierzytelności jest większa niż (…) zł a łączna ich suma wyniosła (…) zł. Jednocześnie spłata wierzytelności wynikających z zawartego układu realizowana będzie w układzie ratalnym, a terminy spłat poszczególnych rat uzależnione zostały między innymi od tego do której grupy wierzytelności inne niż publicznoprawne zostały zaliczone. Płatność pierwszej raty ustalono na dzień 30.06.2022 r. i wyniosła ona dla wierzytelności z V grupy (…) zł dla wierzytelności z VI grupy (…) zł dla wierzytelności z VII grupy (…) zł i dla wierzytelności z VIII grupy (…) zł. Termin płatności rat dla V grupy upływa w dniu 30 czerwca 2022 r. dla wierzytelności z grupy VI z dniem 31 grudnia 2024 r. dla grupy VII z dniem 31 grudnia 2026 r. i dla grupy VIII z dniem 31 grudnia 2029 r. Mając na uwadze fakt, iż w wyniku postanowienia Sądu ustalone zostały nowe terminy płatności wierzytelności w tym także podatku o towarów i usług Wnioskodawca uznał, iż zasadnym będzie w miesiącu czerwcu zwiększyć podatek naliczony o kwotę zapłaconego podatku od towarów i usług wynikającego z otrzymanych faktur. Podkreślić należy, że wartość wierzytelności innych niż publicznoprawne będących przedmiotem postępowania układowego wyniosła (…) zł z czego do zapłaty pozostało (…) zł różnicę Sąd umorzył, odliczeniu podlega zatem wyłącznie podatek VAT należy od kwoty pozostającej po umorzeniu, a odliczenia tego można dokonać w miesiącu płatności wyznaczonej raty.
Faktury, z których wynikają nieuregulowane wierzytelności wskazane w opisie sprawy zostały wystawione w różnych okresach to jest najwcześniejsze w roku 2017 najpóźniejsze w roku 2020. Żadna z wskazanych w fakturach kwot nie uległa przedawnieniu.
Nabyte towary i usługi, które dokumentują faktury, o których mowa we wniosku, służyły/służą/będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca ma prawo dokonać korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 4 ustawy, w odniesieniu do tej części podatku VAT, który wynika z faktur otrzymanych w latach 2018-2020, i nie umorzonych w wyniku postępowania układowego, w deklaracji VAT za okres, w którym dokonano płatności ustalonej raty.
Z powołanych powyżej uregulowań nie wynika, aby w opisanym we wniosku przypadku zasadnym było pozbawienie Państwa prawa do korekty w związku z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej z uwagi na wystąpienie ograniczenia czasowego w zakresie prawa do dokonania tej korekty.
Zatem w analizowanej sprawie należy wskazać, że przysługuje Państwu prawo dokonania korekty (zwiększenia) kwoty podatku naliczonego o skorygowaną wcześniej kwotę podatku naliczonego, w rozliczeniu za okresy, w których należności uregulowano/zostaną uregulowane, tj. okresy rozliczeniowe, w których wskazane we wniosku faktury zostały uregulowane, przy spełnieniu jednocześnie warunków wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy i nie wystąpieniu wyłączeń przewidzianych w art. 88 ustawy.
W konsekwencji odnosząc powołane przepisy do sytuacji przedstawionej w rozpatrywanym wniosku należy wskazać, że przysługuje Państwu prawo dokonania korekty (zwiększenia) kwoty podatku naliczonego o skorygowaną wcześniej kwotę podatku naliczonego, w rozliczeniu za okresy, w których należności uregulowano/zostaną uregulowane, tj. okresy rozliczeniowe, w których wskazane we wniosku faktury otrzymane w latach 2018-2020, i nie umorzone w wyniku postępowania układowego zostały/zostaną uregulowane, gdyż – jak wskazaliście Państwo w opisie sprawy – nabyte towary i usługi, które dokumentują faktury, o których mowa we wniosku, służyły/służą/będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to przysługuje/będzie przysługiwało z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy. Korekt tych należy dokonać w deklaracjach za okres, w którym dokonano płatności ustalonej raty.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w szczególności w oparciu o informacje zawarte w opisie sprawy, że: „Żadna z wskazanych w fakturach kwot nie uległa przedawnieniu. Nabyte towary i usługi, które dokumentują faktury, o których mowa we wniosku, służyły/służą/będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług”. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili