Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 20 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy nieodpłatne przekazanie licencji nie stanowi importu usług wpłynął 26 kwietnia 2022 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 sierpnia 2022 r. (data wpływu 4 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej jako: „Wnioskodawca”, „`(...)`”) jest wiodącą jednostką naukową prowadzącą działalność naukowo - badawczą w zakresie badań (`(...)`).

(`(...)`) prowadzi swoją działalność na podstawie „(`(...)`)” (dalej: „Statut”). W myśl § 5a wskazanego aktu prawnego, do podstawowych zadań statutowych (`(...)`) należy (`(...)`).

(`(...)`)

Ważnym celem w działalności Wnioskodawcy jest wspieranie osób (`(...)`).

Zdarza się, że do Wnioskodawcy zgłaszają się wszelkiego rodzaju partnerzy zagraniczni nie będący podmiotami powiązanymi z (`(...)`) w rozumieniu ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), tacy jak (`(...)`), (`(...)`), (`(...)`) (dalej: „Partnerzy”) chętni do przekazania (`(...)`) darmowych licencji na oprogramowanie naukowe przeznaczone dla studentów/doktorantów pracujących nad badaniami naukowymi. Przykładowo są to programy wspierające analizę lub wizualizację danych w naukach o (`(...)`).

Ww. licencje nie są przekazywane jako wsparcie działalności (`(...)`). Przekazanie licencji stanowi formę przywiązania klientów do produktów partnerów Wnioskodawcy, co potencjalnie może przełożyć się na zwiększenie ich przychodów. Podmiotom tym zależy, żeby do ich oprogramowania mieli dostęp studenci oraz doktoranci. Osoby te podczas przyszłej pracy poza strukturami (`(...)`) z pewnością wybiorą bowiem znane im oprogramowania, z których mieli już okazje korzystać.

Podkreślić należy, iż (`(...)`) z własnej inicjatywy nie dokonałby zakupu przedmiotowych oprogramowań, gdyż posiada oprogramowanie wytworzone we własnym zakresie, o znacznie większej przydatności dla celów jego działalności niż to, które otrzymuje od Partnerów.

Przekazywane na rzecz Wnioskodawcy oprogramowania to tzw. licencje (`(...)`). Nie dają one możliwości korzystania z ich funkcji komercyjnie.

W związku z powyższym, pojawiają się pytania odnośnie właściwych zasad opodatkowania wyżej opisanych działań.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

Stanowiące przedmiot wniosku licencje na oprogramowanie przeznaczone dla studentów oraz doktorantów pracujących nad badaniami naukowymi, Wnioskodawca otrzymuje od zagranicznych kontrahentów takich jak:

- (`(...)`)

Numer identyfikacyjny podatnika: (`(...)`)

Kraj który wydał ww. numer: (`(...)`)

- Nazwa podmiotu: (`(...)`)

Numer identyfikacyjny podatnika: (`(...)`)

Kraj który wydał ww. numer: (`(...)`)

Zaznaczenia wymaga jednak fakt, że są to niektóre z podmiotów udzielających na rzecz (`(...)`) licencji w chwili obecnej. Nie jest wykluczone, że w przyszłości zgłoszą się inni producenci oprogramowania, być może z innych krajów i także będą wyrażać chęć współpracy z Wnioskodawcą na zasadach tożsamych jak ww.

Przedmiotowe licencje, wykorzystywane są przez studentów i doktorantów (`(...)`), w przeprowadzanych przez nich badaniach. Licencje nie są przez Wnioskodawcę użytkowane w celach komercyjnych, co więcej, wykorzystywanie ich we wskazany sposób zostało zabronione na łamach treści umów dotyczących przekazania oprogramowania, zawartych pomiędzy (`(...)`) a Partnerami.

Do podstawowych zadań statutowych (`(...)`) należy prowadzenia badań naukowych, działanie (…) oraz kształcenie (…). Wnioskodawca podkreśla, że licencje wykorzystywane są przez studentów i doktorantów (`(...)`) w przeprowadzanych przez nich badaniach co wskazuje na niewątpliwy związek sposobu wykorzystywania licencji z celem statutowym Wnioskodawcy, którym jest kształcenie (`(...)`).

Stanowiące przedmiot niniejszego wniosku licencje mają charakter end-user. Są one wykorzystywane przez (`(...)`) na jego własne cele (kształcenie studentów, doktorantów) a także nie ma miejsca ich udostępnianie na rzecz innych podmiotów. Wnioskodawca nie wykorzystuje licencji komercyjnie, ponadto, nie posiada on nawet prawa do takiego działania (jak wyżej wskazano, zabraniają tego umowy zawarte z Partnerami).

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do żadnych wzajemnych świadczeń na rzecz licencjodawców. Umowy zawarte pomiędzy (`(...)`) a Partnerami nie przewidują obowiązku jakichkolwiek działań, które miałby on podejmować w związku z otrzymaniem licencji. Jak już zostało podkreślone w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, kontrahenci zagraniczni przekazują na rzecz (`(...)`) licencje celem swoistej reklamy swojego produktu. Niektóre z zawartych pomiędzy stronami umów przewidują zatem jedynie konieczność oznaczania rodzaju użytego oprogramowania na dokumentach sporządzonych za jego pomocą. Nie stanowi to jednak świadczenia wzajemnego, a jedynie sposób realizacji przysługujących twórcy programu praw autorskich.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) wpisanym na białą listę podatników, NIP: (`(...)`).

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE, numer VAT-UE: (`(...)`).

Co do zasady, Wnioskodawca wypełnia przesłanki do uznania go za podatnika VAT w myśl art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług, ponadto jak już wyżej wskazano, jest on wpisany na białą listę podatników VAT jako podatnik czynny. Wątpliwości (`(...)`) dotyczą jednak tego, czy w okolicznościach opisanych na łamach wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, złożonego w niniejszej sprawie, ma on obowiązek rozpoznania importu usług o którym stanowi art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zagraniczni Partnerzy o których mowa we wniosku są w większości podatnikami nieposiadającymi siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca jej prowadzenia na terytorium kraju. Zdarzają się jednostkowe przypadki, że podmiot posiada oddział na terytorium Polski (np. …).

Pytanie

Czy nieodpłatne przekazanie licencji, o którym mowa powyżej, stanowi import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie licencji, o którym mowa powyżej, nie stanowi importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z nieodpłatnym otrzymaniem od zagranicznych podmiotów licencji na oprogramowania naukowe. Należy zatem ustalić czy powyższa nieodpłatna czynność może być uznana za import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

Z powyższych przepisów wynika, iż import usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy jest on wykonywany w sposób odpłatny. Zatem w przypadku, gdy usługi świadczone są na rzecz polskiego podmiotu przez zagranicznego podatnika bez wynagrodzenia, nie powinien występować obowiązek rozliczania importu usług w Polsce.

Art. 8 ust. 2 ustawy o VAT zrównuje co prawda nieodpłatne świadczenie usług z świadczeniem odpłatnym, jednak jedynie w sytuacji gdy są one wykonywane na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Tak sformułowane stanowisko potwierdzone zostało m.in. przez Izbę Skarbową w Warszawie w interpretacji z dnia 2.10.2015 r., znak: IPPP3/4512-559/15-2/KT, w której Dyrektor Izby dokonał stwierdzenia, że „W niniejszej sprawie, usługodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się m.in. świadczeniem usług reklamowych poprzez sieć internetową i w ramach tej działalności świadczy usługi również dla Wnioskodawcy. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że ww. nieodpłatne czynności wykonywane na rzecz Fundacji mają związek z prowadzonym przez usługodawcę przedsiębiorstwem. Nie jest więc spełniona przesłanka z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, niezbędna dla uznania wykonywanych nieodpłatnie czynności za podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług. Zatem, w przedmiotowym przypadku Fundacja nie jest zobowiązana do rozliczenia na terytorium kraju podatku z tytułu importu opisanych usług reklamowych, w przypadku nabycia tych usług nieodpłatnie w ramach przyznanego przez usługodawcę limitu”.

W przedmiotowym stanie faktycznym, licencje udzielane na rzecz Wnioskodawcy niewątpliwie mają związek z prowadzoną przez niego działalnością statutową. Jak już wskazano we wcześniejszych częściach niniejszego wniosku, do podstawowych zadań statutowych (`(...)`) należy m.in. wspieranie osób rozpoczynających karierę naukową oraz kształcenie i doskonalenie pracowników naukowych. Dostęp do udostępnianych (`(...)`) programów funkcjonuje w formie licencji akademickich, które użytkowane są przez studentów oraz doktorantów. Niewątpliwie więc istnieje ścisły związek między uregulowaną statutowo działalnością Wnioskodawcy a otrzymywanymi przez niego nieodpłatnymi licencjami. Nie istnieje, więc żadne powiązanie przeprowadzonej transakcji z celami osobistymi podatnika czy też jego pracowników.

Podkreślenia wymaga także brak możliwości ustalenia podstawy opodatkowania w przedmiotowej sprawie. W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać. Z przytoczonego przepisu, wywnioskować można, że przesłanką warunkująca możliwość ustalenia wysokości podstawy opodatkowania jest wystąpienie w danej transakcji zapłaty. W niniejszym stanie faktycznym, nie doszło do przekazania na rzecz Partnerów jakichkolwiek należności.

Stanowisko takie zostało potwierdzone przez WSA we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 7 lutego 2020 r. sygn. I SA/Wr 694/19, dokonał stwierdzenia, że aby dane świadczenie (usługę) uznać za odpłatne, za usługę tę musi zostać wypłacone wynagrodzenie - t.j. musi powstać możliwa do zidentyfikowania bezpośrednia korzyść usługodawcy. W przedmiotowej sprawie odpłatność nie występuje, zatem nie jest możliwe ustalenie podstawy opodatkowania przekazania na rzecz Wnioskodawcy przez Partnerów licencji, a co za tym idzie, podatku VAT, który miałby powstać w związku z przeprowadzeniem powyższej transakcji.

Mając na uwadze powyższe, nieodpłatne przekazanie licencji, o którym mowa powyżej, nie stanowi importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z analizy przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną – co do zasady – w sytuacji kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym, jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy,

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analizując treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy należy zauważyć, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu tego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z określonych warunków jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, należy wskazać, że odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w Dyrektywie 2006/112/WE/Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1, z późn. zm.).

Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG wskazał, że „(…) w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT (zob. wyrok z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C‑246/08 Komisja przeciwko Finlandii, Zb.Orz. s. I‑10605, pkt 43). W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG -Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C‑40/09 Astra Zeneca UK, Zb. Orz. s. I‑7505, pkt 27 i przytoczone orzecznictwo)” (pkt 17-19).

W wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon d’Or SARL przeciwko Ministre de l’Économie et des Finances Trybunał wskazał, że „(…) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej (zob. podobnie wyrok Loyalty Management UK i Baxi Group, C‑53/09 i C‑55/09, EU:C:2010:590, pkt 56)” (pkt 34).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy również wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług - rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4

Przy tym, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b) usługobiorcą jest:

- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1a:

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Z opisu sprawy wynika, że zgłaszają się do Państwa partnerzy zagraniczni chętni do przekazania Państwa (`(...)`) darmowych licencji na oprogramowanie naukowe przeznaczone dla studentów/doktorantów pracujących nad badaniami naukowymi. Przykładowo są to programy wspierające analizę lub wizualizację danych w naukach o (`(...)`).

Ww. licencje nie są przekazywane jako wsparcie działalności (`(...)`). Przekazanie licencji stanowi formę przywiązania klientów do produktów partnerów (`(...)`), co potencjalnie może przełożyć się na zwiększenie ich przychodów. Podmiotom tym zależy, żeby do ich oprogramowania mieli dostęp studenci oraz doktoranci.

Przekazywane na rzecz (`(...)`) oprogramowania to tzw. licencje (`(...)`). Licencje nie są przez Państwa użytkowane w celach komercyjnych.

(`(...)`) nie jest zobowiązany do żadnych wzajemnych świadczeń na rzecz licencjodawców. Umowy zawarte pomiędzy (`(...)`) a Partnerami nie przewidują obowiązku jakichkolwiek działań, które miałby on podejmować w związku z otrzymaniem licencji. Kontrahenci zagraniczni przekazują na rzecz (`(...)`) licencje celem reklamy swojego produktu. Niektóre z zawartych pomiędzy stronami umów przewidują zatem jedynie konieczność oznaczania rodzaju użytego oprogramowania na dokumentach sporządzonych za jego pomocą. Nie stanowi to jednak świadczenia wzajemnego, a jedynie sposób realizacji przysługujących twórcy programu praw autorskich.

Jesteście Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT oraz podatnikiem VAT-UE.

Zagraniczni Partnerzy, od których otrzymujecie Państwo bezpłatne licencje, są w większości podatnikami nieposiadającymi siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca jej prowadzenia na terytorium kraju. Zdarzają się jednostkowe przypadki, że podmiot posiada oddział na terytorium Polski (np. …).

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy nieodpłatne przekazanie licencji, stanowi import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

Przenosząc powyższe okoliczności na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona.

W niniejszej sprawie - jak podano we wniosku - przekazanie licencji przez zagranicznych kontrahentów, stanowi formę przywiązania klientów do produktów partnerów (`(...)`), co potencjalnie może przełożyć się na zwiększenie ich przychodów. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że ww. nieodpłatne przekazanie licencji ma związek z prowadzonymi przez usługodawców przedsiębiorstwami. Nie jest więc spełniona przesłanka z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, niezbędna dla uznania wykonywanych nieodpłatnie czynności za podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług.

W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie licencji przez zagranicznych kontrahentów na rzecz (`(...)`), nie będzie stanowić odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy, a więc będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie w związku z okolicznością, że czynność nieodpłatnego przekazania przez zagranicznych kontrahentów licencji nie będzie stanowiła świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ustawy, nie dojdzie także w przedmiotowej sprawie do importu usług, rozumianego zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem będzie usługobiorca.

Ponadto należy wskazać, że w sytuacji gdy podmiot, od którego otrzymujecie Państwo bezpłatne licencje, posiada oddział na terytorium Polski, które uczestniczy w świadczeniu tej usługi, wówczas w świetle art. 2 pkt 9 w związku z art. 17 ust. 1a ustawy nie będzie miał miejsca import usług.

Zatem, Państwa stanowisko, w myśl którego, nieodpłatne przekazanie licencji, nie stanowi importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT (pytanie nr 4) należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy.

Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska jedynie w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 4). W pozostałym zakresie wniosku, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).