Spółka R. wystąpiła o interpretację indywidualną dotyczącą opodatkowania VAT kaucji wpłaconych kontrahentowi (firmie XYZ) na zabezpieczenie przyszłych zobowiązań. Kaucje były wpłacane od sierpnia 2021 r. do maja 2022 r. w celu zabezpieczenia terminu realizacji prac po przyznaniu dofinansowania na projekt. Po podpisaniu umowy o dofinansowanie Spółka musiała jednak wyłonić innego generalnego wykonawcę niż firma XYZ. W czerwcu 2022 r. firma XYZ rozpoczęła zwrot kaucji do Spółki, informując jednocześnie o wystawieniu faktur zaliczkowych oraz faktur korygujących. Spółka argumentowała, że kaucje nie powinny być opodatkowane VAT, ponieważ nie były związane z konkretnym świadczeniem lub usługą. Organ podatkowy uznał to stanowisko za prawidłowe. Wskazał, że wpłacone kaucje miały charakter zabezpieczający dla nieprecyzyjnie określonej czynności opodatkowanej, a w momencie wpłat nie można było jednoznacznie określić rodzaju towaru lub usługi, które miały być wykonane w przyszłości. W związku z tym faktury wystawione przez firmę XYZ dokumentowały czynności, które nie miały miejsca, co nie stanowi podstawy do obniżenia podatku naliczonego przez Spółkę.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
27 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT (podatek od towarów i usług) dokumentujących uiszczenie wpłaty. Uzupełniliście Państwo wniosek – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 września 2022 r. Treść wniosku jest następująca:
Spółka zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem VAT kaucji wpłaconej do kontrahenta na poczet przyszłych zobowiązań.
Spółka R. zajmuje się głównie produkcją i sprzedażą armatury …. W 2021 r. Spółka złożyła wniosek o przyznanie dofinansowania na realizację przedsięwzięcia pn. „(…)”. Projekt zakładał rozbudowę hali produkcyjnej oraz zakup maszyn i urządzeń na wyposażenie linii galwanicznej. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku oraz, co za tym idzie, uzyskania dofinansowania, inwestycja doszłaby do realizacji, w razie odmowy przyznania dofinansowania, inwestycja nie doszłaby do skutku.
Chcąc nawiązać z firmą XYZ (jednoosobowa działalność gospodarcza, czynny podatnik VAT) współpracę w zw. z ww. projektem oraz zabezpieczyć w jego kalendarzu termin na wykonanie ewentualnych prac po przyznaniu dofinansowania, Spółka podpisała porozumienie oraz w okresie 8-2021 – 5-2022, zgodnie z zawartym porozumieniem, Spółka wpłacała na jego rachunek bankowy kaucje na poczet przyszłych zobowiązań. Na moment podpisania ww. porozumienia oraz wpłat kaucji nie wiązała Spółki żadna umowa oraz nie było możliwości, aby określić jednoznacznie rodzaj towaru bądź usługi, jakie miałyby zostać wykonane w przyszłości. W międzyczasie, w m-cu 11-2021 Spółka podpisała umowę o dofinansowanie na realizację ww. projektu. Pierwotnie, XYZ miał w niej figurować jako wykonawca, okazało się jednak, że Spółka musi wyłonić generalnego wykonawcę (który kompleksowo zrealizuje projekt) i będzie to zupełnie inna firma, niż ta, z którą Spółka zamierzała podjąć współpracę (XYZ); następnie pojawiły się inne problemy techniczne: dodatkowe wymogi uzyskania decyzji środowiskowych, które warunkowały uzyskanie pozwolenia na budowę. Finalnie, w 5-2022 Spółka rozpoczęła realizację projektu z innym generalnym wykonawcą, a firma XYZ, począwszy od m-ca 6-2022, zaczęła zwracać na rachunek bankowy Spółki uprzednio otrzymane kaucje. W m-cu 7-2022 firma XYZ poinformowała Spółkę, że do zapłaconych przez Spółkę kaucji wystawi faktury zaliczkowe i w elemencie faktury, tj. nazwa towaru/usługi wpisze: zaliczka na porozumienie oraz ujmie je w VAT w faktycznej dacie otrzymania środków (kaucji). Następnie XYZ wystawi faktury korygujące do tych faktur zaliczkowych, z datą powstania obowiązku podatkowego w VAT w chwili zwrotu środków z tyt. kaucji na rachunek bankowy Spółki.
Zdaniem Spółki, stanowisko XYZ jest nieprawidłowe, ponieważ zapłacona przez Spółkę kaucja nie miała związku z żadnym skonkretyzowanym świadczeniem, czy też usługą. Obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 ustawy o VAT powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy towaru lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszystkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca sprecyzowanej jeszcze czynności opodatkowanej. Podobne stanowisko zaprezentował Trybunał Sprawiedliwości w sprawie BUPA Hospitals Ltd. Goldsborough Development Ltd., C-419/02, EU: 2006:122, gdzie stwierdził, że aby zapłatę uznać za zaliczkę na poczet przyszłych należności, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT istotnym jest, aby przyszłe świadczenie usług/ dostawa towarów były określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania zmian w przyszłości.
Czy w sytuacji, gdy na otrzymane kaucje XYZ wystawi, jak opisano wyżej, fv zaliczkowe oraz korekty do tych faktur to czy przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku VAT z takich faktur skoro dostawa towarów ani świadczenie usług nie miało miejsca? A jeśli przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z ww. faktur, to czy Spółka powinna je ująć w dacie otrzymania (m-c 7-2022) czy, analogicznie jak wystawca faktury, w m- cu 8-2021, poprzez korektę JPK?
W ocenie Spółki, zapłacone celem zabezpieczenia terminu na wykonanie ewentualnych prac po przyznaniu dofinansowania kaucje do XYZ nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym Spółka nie powinna zaakceptować jako nabywca wystawionych faktur zaliczkowych i korekt do tych fv oraz Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tych faktur. Zapłacone kaucje nie mają związku z żadnym skonkretyzowanym świadczeniem, czy też usługą, zatem nie można ich uznać za zapłaconą przez Spółkę zaliczkę.
2
Jeśli stanowisko w pkt 1 jest nieprawidłowe, to czy prawidłowym będzie ujęcie przez Spółkę faktur oraz korekt do tych faktur w JPK w dacie ich otrzymania, czy jednak Spółka ma ująć je w dacie zakończenia dostawy/usług, jaką wskaże sprzedawca, poprzez korektę JPK?
Zdaniem Spółki, powinno się wykazać w/w dokumenty w JPK w dacie ich otrzymania.
Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT,
w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,
kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
W myśl art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy,
nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.
Zgodnie zaś z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT,
obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT,
jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.
Zgodnie z art. 108 ust. 1 i 2 ww. ustawy o VAT,
1. W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.
Przede wszystkim należy zauważyć, że wykładnia systemowa i funkcjonalna przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że samo wystawienie faktury przed wykonaniem świadczenia nie powinno rodzić obowiązku podatkowego w trybie art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, co nie wyklucza powstania obowiązku zapłaty podatku przez sprzedawcę w trybie art. 108 ustawy o VAT. Wyjątkiem od tej zasady jest faktura potwierdzająca dokonanie przedpłaty, zaliczki. Taka faktura uprawnia do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych.
Wobec tego bez wątpienia należy uznać ścisły związek prawa do odliczenia podatku naliczonego z powstaniem obowiązku podatkowego u usługodawcy, którego moment powstania jest sprecyzowany w przepisach, co pozwala na konkretne określenie momentu powstania prawa do odliczenia podatku przez usługobiorcę.
Zatem bezsprzecznie należy stwierdzić, iż prawo do odliczenia powstaje wówczas, gdy powstaje obowiązek podatkowy dotyczący czynności, którą dokumentuje faktura.
Jednocześnie wskazać należy, że w myśl cyt. art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności. Zatem prawo do odliczenia może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały dokonane - przysługuje ono tylko wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.
W celu udzielenia odpowiedzi na Państwa pytania konieczne jest ustalenie, czy faktura, o której mowa we wniosku jest fakturą zaliczkową.
Ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o VAT definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie z definicją wskazaną w „Małym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przedpłata to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie.
Dla rozpoznania przedmiotowej sprawy konieczne jest skonfrontowanie przepisów polskiej ustawy z regulacją prawa wspólnotowego, tj. art. 62-66 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Europy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L Nr 347 s. 1 ze zm.), obowiązującej od 1 stycznia 2007 r., w której powielono rozwiązania przyjęte w analizowanym zakresie w art. 10 VI Dyrektywy.
W wyroku z 21 lutego 2006 r. BUPA Hospitals Ltd, Goldsborough Developments Ltd przeciwko Commissioners of Customs & Excise, sprawa C-419/02, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. W jego uzasadnieniu (pkt 46), TSUE przypomniał, że art. 10 ust. 1 lit. a VI Dyrektywy VAT określa „zdarzenie podatkowe” w podatku VAT jako fakt, przez którego zaistnienie spełnione zostają przesłanki powstania obowiązku podatkowego. Z powyższego wynika, że obowiązek podatkowy może powstać z chwilą lub po zajściu zdarzenia podatkowego, jednak, o ile przepis nie stanowi inaczej, nie przed jego wystąpieniem.
Ustęp 2 akapit drugi odchodzi od tego porządku chronologicznego przewidując, że w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał przed dokonaniem dostawy (usługi), wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone (pkt 48 wyroku).
W konsekwencji TSUE uznał, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji (vide wyrok z 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 Cantor Fitzgerald International, Rec. 2001 r. str. 1-07257, pkt 17). Tym samym opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny (pkt 50 wyroku).
Dokonując prowspólnotowej wykładni przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług i uwzględniając ww. wyroki TSUE przy interpretacji art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19a ust. 8, istotnym jest, aby:
1. zapłata została dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
2. konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
3. w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
Takie samo stanowisko zostało zajęte również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1100/09. W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny zajął bowiem stanowisko, że „obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 u.p.t.u. powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej” (publ. LEX nr 607451, M. Podat. 2010/11/33-36).
Należy zauważyć, że co prawda wskazany wyrok rozstrzyga w innym stanie prawnym niż występuje w przedmiotowej sprawie, to jednak z uwagi na fakt, że przepisy art. 19 ust. 11 ustawy o VAT obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. i art. 19a ust. 8 tej ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. rozstrzygają w tym samym zakresie to tezy ww. wyroku NSA można odnieść do aktualnie obowiązujących przepisów.
Istotne zatem dla uznania wpłaty jako zaliczki, o której mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jest ustalenie, czy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłego świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że chcąc nawiązać z firmą XYZ (jednoosobowa działalność gospodarcza, czynny podatnik VAT) współpracę oraz zabezpieczyć w jego kalendarzu termin na wykonanie ewentualnych prac po przyznaniu dofinansowania, podpisali Państwo porozumienie oraz w okresie 8-2021 – 5-2022, zgodnie z zawartym porozumieniem, wpłacali Państwo na jego rachunek bankowy kaucje na poczet przyszłych zobowiązań. Na moment podpisania ww. porozumienia oraz wpłat kaucji nie wiązała Państwa żadna umowa oraz nie było możliwości, aby określić jednoznacznie rodzaj towaru bądź usługi, jakie miałyby zostać wykonane w przyszłości. W międzyczasie, w m-cu 11-2021 podpisali Państwo umowę o dofinansowanie na realizację projektu. Pierwotnie, XYZ miał w niej figurować jako wykonawca, okazało się jednak, że musicie wyłonić generalnego wykonawcę (który kompleksowo zrealizuje projekt) i będzie to zupełnie inna firma, niż ta, z którą zamierzali Państwo podjąć współpracę (XYZ); następnie pojawiły się inne problemy techniczne: dodatkowe wymogi uzyskania decyzji środowiskowych, które warunkowały uzyskanie pozwolenia na budowę. Finalnie, w 5-2022 rozpoczęli Państwo realizację projektu z innym generalnym wykonawcą, a firma XYZ, począwszy od m-ca 6-2022, zaczęła zwracać na Państwa rachunek bankowy uprzednio otrzymane kaucje. W m-cu 7-2022 firma XYZ poinformowała Państwa, że do zapłaconych przez Państwa kaucji wystawi faktury zaliczkowe i w elemencie faktury, tj. nazwa towaru/ usługi wpisze : zaliczka na porozumienie oraz ujmie je w VAT w faktycznej dacie otrzymania środków (kaucji). Następnie XYZ wystawi faktury korygujące do tych faktur zaliczkowych, z datą powstania obowiązku podatkowego w VAT w chwili zwrotu środków z tyt. kaucji na rachunek bankowy Spółki..
Jak wynika z opisu sprawy kwoty wpłacone przez Państwa na rzecz XYZ mają jedynie charakter zabezpieczający wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej. Na moment podpisania ww. porozumienia oraz wpłat kaucji nie wiązała Państwa żadna umowa oraz nie było możliwości, aby określić jednoznacznie rodzaj towaru bądź usługi, jakie miałyby zostać wykonane w przyszłości.
Zatem stwierdzić należy, że były to nieskonkretyzowane świadczenia, gdzie XYZ nie znała zakresu prac zleconych przez klienta i nie wiedziała czy będzie to usługa czy świadczenie usług. Wpłacone przez Państwa kwoty pozostawały w oderwaniu od dostawy towaru czy świadczenia usług i nie odzwierciedlały żadnego stosunku prawnego między Państwem a XYZ. Wpłaty dokonane przez Państwa nie były związane z konkretną dostawą towaru czy świadczeniem usług, zatem nie rodziły one po stronie XYZ obowiązku podatkowego w myśl art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, a tym samym kwoty te nie powinny być udokumentowane fakturą VAT.
Zatem faktury wystawione przez XYZ dokumentowały czynności, które nie zostały dokonane i tym samym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku naliczonego. Skoro nie będziecie mieli Państwo prawa do odliczenia podatku naliczonego również prawa do skorygowania tego podatku na podstawie faktur korygujących nie będziecie mieli.
Tym samym, stanowisko Państwa w zakresie braku prawa do odliczenia podatku jest prawidłowe.
Z uwagi na powyższe rozstrzygniecie, tzn. uznania Państwa stanowiska za prawidłowe w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT, nie udziela się odpowiedzi w zakresie wykazywania faktur w pliku JPK.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko dla Państwa, którzy wystąpili z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej; wydana interpretacja nie wywołuje więc skutków prawnopodatkowych dla innych podmiotów (XYZ).
Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.
Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili