Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 22 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży nieruchomości i udziału w nieruchomości składających się z zabudowanej działki oraz działek gruntowych z przeznaczeniem pod zabudowę, gruntów rolnych i leśnych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 sierpnia 2022 r. (data wpływu 2 września 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni otrzymała w 1993 roku od rodziców na własność w drodze darowizny aktem notarialnym (umowa darowizny) dwie działki. Jedną o obszarze 21 arów oraz drugą o obszarze 6 arów. W ramach tej samej umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni otrzymała od rodziców również na współwłasność w równych częściach (po 1/2 udziału) wraz ze swoim bratem 12 działek o łącznym obszarze 4,27 hektarów objętych księgą wieczystą KW. `(...)`, z których na jednej z nich znajduje się murowana obora i część murowanej stodoły oraz 3 działki o łącznym obszarze 1,73 hektara objęte księgą wieczystą Kw. `(...)`.

Ww. nieruchomości wchodziły w skład gospodarstwa rolnego rodziców Wnioskodawczyni. Dodatkowo w 2019 roku Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po zmarłym ojcu (Akt Poświadczenia Dziedziczenia z dnia 03.09.2021 r.) wraz z pozostałymi członkami rodziny udziały po 1/4 udziału w nieruchomości o powierzchni 0,65 hektara zabudowanej budynkiem mieszkalnym i częścią murowanej stodoły oraz innymi budynkami gospodarczymi. Jest to pozostała część gospodarstwa rolnego rodziców.

Do chwili obecnej nie dokonano działu spadku.

Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami podjęła decyzję o sprzedaży całości ww. nieruchomości, w skład której wchodzą grunty niezabudowane jak i zabudowane należące wyłącznie do Wnioskodawczyni jak i te w których posiada współudział.

Ww. grunty wchodzące w skład nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży położone są w obrębie dwóch miejscowości na terenach oznaczonych na planie zagospodarowania przestrzennego danej gminy symbolem:

1. G3 MR- teren zabudowy zagrodowej z dopuszczeniem wydzielenia pojedynczych działek zabudowy jednorodzinnej i nieuciążliwych usług dla ludności oraz niepogarszających stanu środowiska usług dla obsługi rolnictwa,

2. G5 MR - teren zabudowy zagrodowej z dopuszczeniem wydzielenia pojedynczych działek zabudowy jednorodzinnej i nieuciążliwych usług dla ludności oraz niepogarszających stanu środowiska usług dla obsługi rolnictwa,

3. G 56 RL-teren lasów i zadrzewień,

4. G 70 RP- teren upraw polowych bez prawa zabudowy,

5. H50 RZ- teren łąk i pastwisk bez prawa realizacji obiektów kubaturowych,

6. H 37 RL-teren lasów i zadrzewień.

Powyższe działki nie są położone na obszarze rewitalizacji.

Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami (rodzeństwem i mamą) planuje sprzedać ww. nieruchomości. W przeszłości podjęto już próbę sprzedaży ww. nieruchomości w całości poprzez zamieszczenie ogłoszenia oferty sprzedaży, jednakże ze względu na dużą powierzchnię nieruchomości, a w związku z tym i wyższą cenę nie znalazł się nabywca.

Ponownie podjęto próbę sprzedaży, jednakże przy założeniu, że jeżeli nie znajdzie się jeden nabywca na ww. nieruchomości jako całość a zgłoszą się osoby chętne na nabycie samych zabudowań lub samego gruntu o mniejszej powierzchni, Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi właścicielami skłonna byłaby sprzedawać mniejsze działki wydzielając je z całości obecnego gruntu przeznaczonego do sprzedaży.

Przedmiotem sprzedaży będą wówczas działki, których Wnioskodawczyni jest wyłącznym właścicielem jak i działki, w których posiada udział we współwłasności. Ze względów osobistych oraz z uwagi na dużą odległość położenia przedmiotowej nieruchomości od miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni, a w związku z tym brak możliwości każdorazowego przyjazdu na życzenie potencjalnego nabywcy, zawarła umowę pośrednictwa sprzedaży z profesjonalnym biurem nieruchomości. W zakresie swoich czynności biuro przygotowało poglądowy podział gruntu na mniejsze działki (od 10 do 30 arów każda) z wydzieloną wewnętrzną drogą dojazdową o szerokości 5-6 metrów, w sytuacji gdyby nie znalazł się jeden nabywca na całość gruntów a zgłaszali by się zainteresowani na zakup mniejszych powierzchni.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej rachunkowo- księgowej. Wnioskodawczyni nie prowadzi, nigdy nie prowadziła i nie zamierza prowadzić działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni lecz z jej majątku osobistego. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana również w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni ani także pozostali współwłaściciele nie będą prowadzili osobiście żadnych działań marketingowych poza ewentualnym ustnym informowaniem osób zainteresowanych.

Jeżeli pojawi się osoba chętna do zakupu całości nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży wówczas nieruchomość zostanie sprzedana jednemu nabywcy. Jeżeli natomiast zgłoszą się osoby zainteresowane zakupem mniejszych działek wówczas działki będą kolejno wydzielane z gruntów przeznaczonych do sprzedaży o mniejszej powierzchni. Wydzielona zostanie wówczas nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym i zabudowaniami gospodarczymi jako jedna działka, część działek może być z przeznaczeniem pod zabudowę a inne jako grunty rolne i leśne dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje zabudowy. Takie działanie podyktowane jest koniecznością sprzedaży nieruchomości w ogóle a nie chęcią osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Wnioskodawczyni zależy na uporządkowaniu spraw rodzinnych poprzez sprzedaż posiadanych gruntów otrzymanych w darowiźnie oraz udziału w pozostałej odziedziczonej nieruchomości a nie na profesjonalnej sprzedaży w celu uzyskania zysku. Wnioskodawczyni nie wie jednak w jakim czasie dokona sprzedaży. Nie zostały podjęte żadne działania mające na celu zwiększenie wartości nieruchomości. Na działkach nie zostały przeprowadzone żadne inwestycje. Wnioskodawczyni podejmowała jedynie czynności niezbędne do skutecznej i szybkiej realizacji sprzedaży i w granicach zwykłego zarządu majątkiem osobistym. Wraz z pozostałymi udziałowcami nie wystąpiła o podział działek, działki nie zostały uzbrojone. Nie została również wydzielona droga dojazdowa. Wnioskodawczyni nie wystąpiła też o warunki zabudowy. Wnioskodawczyni zawarła jedynie umowę pośrednictwa sprzedaży z biurem nieruchomości, które ma zająć się sprawami niezbędnymi do pozyskania klienta i przeprowadzenia procesu sprzedaży.

Pytanie (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy planowana sprzedaż posiadanych przez Wnioskodawczynię w/w nieruchomości i udziału w nieruchomości składających się z zabudowanej działki oraz działek gruntowych z przeznaczeniem pod zabudowę, gruntów rolnych i leśnych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli nie będzie chętnych na zakup w/w nieruchomości przez jednego nabywcę a przedmiotem sprzedaży będą wydzielane działki o mniejszej powierzchni z przeznaczeniem pod zabudowę jak i działki bez prawa zabudowy oraz grunty rolne, leśne (maksymalnie w ilości od 25 do 30 działek) w zależności od zapotrzebowania osób zainteresowanych?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż opisanych we wniosku nieruchomości gruntowych (działek) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie jest działalnością handlową a zatem działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11.03.2004 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) dalej: ustawa o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Natomiast fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami.

Planowane przez Wnioskodawczynię zbycie ww. działek gruntu nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości gruntowych, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży

Takie stanowisko potwierdzają wydane w indywidualnych sprawach interpretacje:

1. 0114-KDIP1-1.4012 123.2019.2.RR - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 26.04.2019 r.

2. 0114-KDIP4-1.4012.699.2020.6.SL- Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 8.04.2021 r.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży nieruchomości gruntowych (działek) stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Podsumowując, planowana sprzedaż przedmiotowych działek gruntu otrzymanych na podstawie umowy darowizny oraz nabytych w spadku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze- zdefiniowanego w art 15 ust.1 ustawy- podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust.2 ustawy

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi, nigdy nie prowadziła i nie zamierza prowadzić działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana również w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni ani także pozostali współwłaściciele nie będą prowadzili osobiście żadnych działań marketingowych poza ewentualnym ustnym informowaniem osób zainteresowanych. Nie zostały podjęte żadne działania mające na celu zwiększenie wartości nieruchomości. Na działkach nie zostały przeprowadzone żadne inwestycje. Wnioskodawczyni podejmowała jedynie czynności niezbędne do skutecznej i szybkiej realizacji sprzedaży i w granicach zwykłego zarządu majątkiem osobistym. Wraz z pozostałymi udziałowcami nie wystąpiła o podział działek, działki nie zostały uzbrojone. Nie została również wydzielona droga dojazdowa. Wnioskodawczyni nie wystąpiła też o warunki zabudowy. Wnioskodawczyni zawarła jedynie umowę pośrednictwa sprzedaży z biurem nieruchomości, które ma zająć się sprawami niezbędnymi do pozyskania klienta i przeprowadzenia procesu sprzedaży.

W świetle zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego, sprzedaż nieruchomości, należy zakwalifikować jako dostawę towaru. Jednakże, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni nie będzie działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Zatem, dostawa przez Wnioskodawczynię nieruchomości nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia opisanych działek, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpi bowiem ciąg zdarzeń, które będą przesądzały, że dostawa nieruchomości wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni nie podejmie aktywnych działań w zakresie sprzedaży ww. nieruchomości, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykonywanych przez handlowców.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, wskazania wymaga, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).