0113-KDIPT1-1.4012.531.2022.3.MGO

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lipca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 6 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki nr 3 oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 września 2022 r. (data wpływu 7 września 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W dniu 21 czerwca 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła warunkową umowę sprzedaży niezabudowanej nieruchomości rolnej stanowiącej działkę numer 1 i 2 o łącznej powierzchni 7,3 ha położonej w miejscowości `(...)`, gmina `(...)`, na mocy której zakupiła ww. nieruchomości, pod warunkiem, że Agencja Nieruchomości Rolnych nie wykona przysługującego Agencji prawa pierwokupu. W wykonaniu opisanej warunkowej umowy sprzedaży dnia 20 lipca 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę przeniesienia i ustanowienia hipoteki. Nabycie nastąpiło do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża. Nabyte grunty w chwili ich nabycia stanowiły gospodarstwo rolne.

W dniu 15 lutego 2010 r. na rzecz Wnioskodawczyni i jej męża została wydana decyzja Wójta Gminy `(...)` o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie: max. czterdziestu ośmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolno stojących wraz z garażami wbudowanymi, drogi wewnętrznej, sieci, instalacji zewnętrznych i przyłączy, stacji transformatorowej na terenie działek nr 1 i 2, położonych w obrębie ewidencyjnym `(...)`, gm. `(...)`.

W 2012 roku działki 1 i 2 zostały scalone w działkę nr 3. Decyzją z dnia 8 października 2012 r. wójt Gminy `(...)` zatwierdził podział działki nr 3 na działki o numerach 3/1-3/52. Działki o nr 3/1 do nr 3/34, od nr 3/36 do nr 3/43, od nr 3/45 do nr 3/49 oraz działka nr 3/52 przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową, dz. nr 3/35, dz. nr 3/44 i dz. nr 3/50 pod tereny zielone, a działka nr 3/51 przeznaczona pod drogę wewnętrzną.

W dniu 22 maja 2017 roku Wnioskodawczyni zawarła wraz z małżonkiem umowę rozdzielności majątkowej co do majątku nabytego przez oboje lub jednego z nich. Na podstawie umowy o uzupełniający podział majątku wspólnego z dnia 2 listopada 2021 r. Wnioskodawczyni nabyła w ramach dokonanego podziału majątku wspólnego nieruchomość składającą się z działek gruntu numer od 3/1 do 3/52, bez obowiązku spłaty na rzecz małżonka.

Zarówno działki nr 1 i 2, jak i działki powstałe z podziału, tj. działki o numerach 3/1-3/52 nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do prowadzenia działalności gospodarczej.

W dniach 14-15 lutego 2022 r. Wnioskodawczyni zawarła umowy sprzedaży części działek, tj. działki nr …..

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług notarialnych i w zakresie tej działalności jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Poza działalnością gospodarczą – świadczenie usług notarialnych, Wnioskodawczyni wynajmuje nieruchomość i z tytułu tego najmu, również działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Działania Wnioskodawczyni w odniesieniu do gruntu opisanego powyżej nie polegały na uzbrojeniu nieruchomości w media, ich ogrodzeniu czy czynieniu jakichkolwiek innych nakładów. Działania Wnioskodawczyni ograniczały się do wystąpienia z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy oraz podziału nieruchomości na mniejsze działki. Sprzedaż nieruchomości została podyktowana trudną sytuacją finansową w jakiej znalazła się Wnioskodawczyni.

W postępowaniu sądowym w sprawie kredytu zaciągniętego we frankach szwajcarskich na zakup działek numer 1 i 2 Sąd Apelacyjny w `(...)` rozpoznając sprawę uznał, że Wnioskodawczyni nabywając przedmiotowe nieruchomości nie dokonała ich nabycia celem prowadzenia działalności gospodarczej lecz jako konsument.

Zakresem pytania objęte są wszystkie działki powstałe z podziału działki nr 3.

Zakresem pytania objęte są wszystkie działki powstałe z podziału działki nr 3.

Wnioskodawczyni nabyła nieruchomości celem zabezpieczenia tzw. spokojnej emerytury oraz potrzeb rodziny, w tym potomstwa, o które starała się od kilku lat. Wnioskodawczyni chciała w przyszłości wybudować dom na działce powstałej z podziału zakupionych działek.

Wnioskodawczyni nabyła nieruchomości w celach prywatnych, tzn. zabezpieczenia przyszłości swojej i potomstwa. Nieruchomości nie były w żaden sposób wykorzystywane, a cel, o którym mowa powyżej miał być osiągnięty w dalekiej przyszłości, gdy Wnioskodawczyni będzie na emeryturze, lub gdy potrzeby potomstwa będą wymagały znacznych środków.

Działki nr 1 i 2 nie zostały nabyte w celu prowadzenia działalności gospodarczej zarówno przez Wnioskodawczynię, jak również przez jej męża.

Działki nr 1 i 2 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię i jej małżonka. Działki te były odłogowane.

Działki powstałe z podziału działki nr 3 były, są i będą odłogowane do momentu ich sprzedaży.

Działki powstałe z podziału działki nr 3 nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię, do momentu ich sprzedaży, w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Na pytanie tut. Organu o treści: „Czy z działek powstałych z podziału działki nr 3, objętych zakresem pytania dokonywała Pani dostawy produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług?”, Wnioskodawczyni wskazała, że „Z działek powstałych z podziału działki nr 3 Wnioskodawczyni nie dokonywała dostaw produktów rolnych, gdyż nie była rolnikiem.”

Na kolejne pytanie o treści „Jeśli tak, to czy dostawa tych produktów była opodatkowana czy zwolniona od podatku VAT (podatek od towarów i usług)?”, Wnioskodawczyni wskazała, że „Nie dotyczy”.

Działki powstałe z podziału działki 3 nie były, nie są nie będą udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

Działki powstałe z podziału działki 3 na dzień ich sprzedaży nie były (a te które zostaną sprzedane w przyszłości - nie będą) uzbrojone w media.

Wnioskodawczyni nie podejmowała działań marketingowych. Sprzedaż nieruchomości zleciła do biura pośrednictwa nieruchomości.

Wnioskodawczyni poza sprzedażą części działek powstałych z podziału działki nr 3, dokonała sprzedaży dwóch niezabudowanych działek gruntu wraz z udziałami w działce będącej wewnętrzną drogą dojazdową, położonymi w `(...)`, gmina `(...)`. Nabycie przedmiotowych działek nastąpiło na podstawie umowy przeniesienia z 2005 roku. Działki te zostały nabyte celem zabezpieczenia spokojnej emerytury oraz potrzeb rodziny. Sprzedaż tych działek nastąpiła w dniach 21.12.2021 r. oraz 30.03.2022 r. Sprzedaż była determinowana problemami finansowymi. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię, były odłogowane.

Wnioskodawczyni poza działkami powstałymi z podziału działki nr 3 nie posiada innych działek, które zamierza sprzedać.

Na pytanie tut. Organu o treści „Na czyj wniosek, została wydana decyzja Wójta Gminy `(...)` o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie max. czterdziestu ośmiu budynków jednorodzinnych wolno stojących wraz z garażami wbudowanymi, drogi wewnętrznej, sieci, instalacji zewnętrznych i przyłączy, sieci transformatorowej na terenie działek nr 1 i nr 2?”, Wnioskodawczyni odpowiedziała, że „Decyzja wójta została wydana na wniosek Wnioskodawczyni i jej męża.”

Na kolejne pytanie o treści „W jakim celu wystąpiono o wydanie ww. decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie max. czterdziestu ośmiu budynków jednorodzinnych wolno stojących wraz z garażami wbudowanymi, drogi wewnętrznej, sieci, instalacji zewnętrznych i przyłączy, sieci transformatorowej na terenie działek nr 1 i nr 2?”, Wnioskodawczyni wskazała, że „Decyzja o warunkach zabudowy, o której mowa w pytaniu, była niezbędna dla dokonania podziału działek na mniejsze działki.”

Tut, Organ zadał pytanie „Jaki był cel scalenia działek nr 1 i nr 2?”, na które Wnioskodawczyni odpowiedziała, że „Ze względów geodezyjnych i możliwości podziału działek na mniejsze konieczne było w pierwszej kolejności ich scalenie. Była to decyzja geodety.”

Scalenie działek nastąpiło bez wniosku Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni wystąpiła wyłącznie o podział działek i w ramach procesu podziału, geodeta zadecydował o konieczności scalenia tych działek, a następnie ich podziału.

Podział działki został dokonany na wniosek Wnioskodawczyni i jej męża.

Celem podziału było zapewnienie sobie w przyszłości możliwości zrealizowania inwestycji polegającej na budowie domu na własne potrzeby mieszkaniowe, na działce o mniejszym areale. Ponadto podział działki miał zapewnić możliwość zbycia w przyszłości kilku działek, które pozwoliłyby sfinansować budowę własnego domu oraz spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości. Pozostałe działki powstałe z podziału Wnioskodawczyni zamierzała zatrzymać jako zabezpieczenie emerytalne, ewentualnie na zaspokojenie potrzeb potomstwa, w tym m.in. potrzeb mieszkaniowych i edukacyjnych.

Wnioskodawczyni zawierała umowy przedwstępne, na mocy których zobowiązała się sprzedać działki za określoną w tej umowie cenę. Ponadto Wnioskodawczyni zobowiązała się przedstawić do umowy przyrzeczonej zgody banku i urzędu skarbowego na bezciężarowe odłączenie z księgi wieczystej, postanowienia o zakończeniu egzekucji, a także zgodę Gminy Miasto `(...)` na wykreślenie z księgi wieczystej hipoteki przymusowej.

Na podstawie umów przedwstępnych Wnioskodawczyni nie udzieliła pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek umocowania do działania w jej imieniu w sprawie uzyskania zgód, uzgodnień związanych z nabyciem nieruchomości.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 3 położonych w miejscowości `(...)`, gmina `(...)` podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż w jej przypadku sprzedaż nieruchomości ma miejsce z majątku prywatnego i nie może zostać potraktowana jako dokonana w ramach działalności gospodarczej, a co za tym idzie:

1. sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 3 położonych w miejscowości `(...)`, gmina `(...)` nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako dokonana po upływie 5 lat od nabycia – na mocy regulacji art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2. sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 3 położonych w miejscowości `(...)`, gmina `(...)` nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dokonana przez podmiot nie będący dla tego rodzaju czynności podatnikiem.

Transakcje sprzedaży działek nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko to ma oparcie w przepisach i orzecznictwie. Należy przede wszystkim nawiązać do kryteriów określonych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej "TSUE") w wyroku z 15 września 2011r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. W orzeczeniu tym TSUE stwierdził, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347, str. 1 ze zm.), kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112 należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. TSUE wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku VAT, a podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym. W świetle powołanego wyroku TSUE uznanie, czy dany podmiot działa jako podatnik VAT wymaga oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (por. wyroki NSA z: 29 października 2007 r., sygn. akt l FPS 3/07; 22 października 2013 r., sygn. akt l FSK 1323/12; 14 marca 2014 r., sygn. akt l FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt l FSK 781/13; 27 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 774/13 i 8 lipca 2015 r., sygn. akt FSK 729/14 - wszystkie orzeczenia dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej: "CBOSA").

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. wyroki NSA z: 9 października 2014 r., sygn. akt I FSK 2145/13; 3 marca 2015 r., sygn. akt FSK 1859/13; 11 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 716/14 i 29 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 636/15, publ.: CBOSA).

Mając na uwadze prezentowane rozumienie omówionych regulacji stanowiących materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia, za prawidłowe należy uznać stanowisko, że aktywności Wnioskodawczyni - w zakresie przedstawionego we wniosku zbycia działek gruntu nie można uznać za aktywność porównywalną do aktywności przedsiębiorcy zajmującego się obrotem nieruchomościami. Z pewnością dokonane transakcje nie miały charakteru działalności stałej i oceny tej nie zmienia fakt, że transakcji było wiele. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni skorzystała z możliwości zbycia zgromadzonego wcześniej majątku prywatnego, niewykorzystywanego wcześniej do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W zakresie zarządzania majątkiem prywatnym mieści się też aktywność polegająca na podziale działek na mniejsze działki. Zarządzenie majątkiem prywatnym nie wyklucza podejmowania takich kroków, aby w razie zbywania majątku uzyskać jak najlepszą cenę. Poza tym Wnioskodawczyni nie podejmowała działań marketingowych, nie uzbrajała działek, nie utwardzała drogi wewnętrznej. Nie można zatem upatrywać aktywnych działań o charakterze profesjonalnej działalności gospodarczej. Z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku o wydanie interpretacji nie wynika bowiem, aby Wnioskodawczyni podejmowała wskazane w wyroku TSUE, jako tzw. "minimum", działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych, pozwalające na ustalenie, że działa jako handlowiec. Reasumując, zatem ocenić należy dokonane transakcje sprzedaży działek jako działanie osoby niemającej statusu podatnika VAT w tym zakresie. Planowane transakcje nie podlegały więc opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W odniesieniu do zbycia nieruchomości Ustawa o PIT rozróżnia dwa źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1: pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza, pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d) innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Co do zasady zatem, w sytuacji, w której zbycie nieruchomości następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło jej nabycie, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości osoba fizyczna zapłaci podatek dochodowy wynoszący 19% podstawy obliczenia podatku, o czym stanowi art. 30e ustawy o PIT. Dochód ze sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną może być jednak zwolniony z podatku lub nawet nie podlegać opodatkowaniu, a zależy to od spełnienia warunków, obowiązujących w okresie nabycia nieruchomości, która ma zostać sprzedana. W przypadku zbycia nieruchomości przed upływem i po upływie 5 lat od dnia nabycia istotna jest podniesiona kwalifikacja zbycia jako niedokonanego w ramach działalności gospodarczej. Kluczowe zatem jest wyjaśnienie, kiedy będziemy mieli do czynienia ze sprzedażą dokonaną ramach działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT stanowi, że działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że muszą więc wystąpić łącznie przesłanki ciągłości, zorganizowania i zarobkowego charakteru, aby mówić o działalności gospodarczej przy dokonywaniu transakcji sprzedaży nieruchomości. Dla oceny zorganizowanego i ciągłego charakteru działalności istotne są takie czynniki jak - oczywiście w zakresie możliwym do obiektywnego stwierdzenia - zamiar (rozumiany jako świadomie działanie nakierowane na pewien cel) podatnika w zakresie sprzedaży nieruchomości z zyskiem, okoliczności zbycia, ale także okoliczności nabycia. Zorganizowany charakter działalności oznacza, że podatnik nie tylko wykorzystuje, ale stwarza sobie okoliczności do zarobku na handlu nieruchomościami. Nie może być uznane za działalność gospodarczą wygenerowanie zysku w sposób przypadkowy. Konieczne jest stwierdzenie, że podjęto szereg działań – od momentu nabycia do zbycia - potwierdzających profesjonalny, zarobkowy charakter działań.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Tym samym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 3, będzie Pani podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkowało koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 535 ustawy Kodeks cywilny:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny, w myśl którego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 389 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Stosownie do art. 389 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Zgodnie z powołanymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Z opisu sprawy, wynika, że w dniu 21 czerwca 2007 r. wraz z mężem zawarła Pani warunkową umowę sprzedaży niezabudowanej nieruchomości rolnej stanowiącej działkę numer 1 i 2 o łącznej powierzchni 7,3 ha. W dniu 15 lutego 2010 r. na Pani rzecz i Pani męża została wydana decyzja Wójta Gminy `(...)` o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie: max. czterdziestu ośmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolno stojących wraz z garażami wbudowanymi, drogi wewnętrznej, sieci, instalacji zewnętrznych i przyłączy, stacji transformatorowej na terenie działek nr 1 i 2. Decyzja wójta o ww. warunkach zabudowy została wydana na wniosek Pani i Pani męża. W 2012 roku działki nr 1 i nr 2 zostały scalone w działkę nr 3. Decyzją z dnia 8 października 2012 r. wójt Gminy `(...)` zatwierdził podział działki nr 3 na działki o numerach 3/1-3/52. Scalenie działek nastąpiło bez Pani wniosku. Pani wystąpiła wyłącznie o podział działek i w ramach procesu podziału, geodeta zadecydował o konieczności scalenia tych działek, a następnie ich podziale. Celem podziału było zapewnienie sobie w przyszłości możliwości zrealizowania inwestycji polegającej na budowie domu na własne potrzeby mieszkaniowe, na działce o mniejszym areale. Ponadto podział działki miał zapewnić możliwość zbycia w przyszłości kilku działek, które pozwoliłyby sfinansować budowę własnego domu oraz spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości. Pozostałe działki powstałe z podziału zamierzała Pani zatrzymać jako zabezpieczenie emerytalne, ewentualnie na zaspokojenie potrzeb potomstwa, w tym m.in. potrzeb mieszkaniowych i edukacyjnych.

W dniu 22 maja 2017 roku zawarła Pani wraz z małżonkiem umowę rozdzielności majątkowej co do majątku nabytego przez oboje lub jednego z nich. Na podstawie umowy o uzupełniający podział majątku wspólnego z dnia 2 listopada 2021 r. nabyła Pani w ramach dokonanego podziału majątku wspólnego nieruchomość składającą się z działek gruntu numer od 3/1 do 3/52, bez obowiązku spłaty na rzecz małżonka. W dniach 14-15 lutego 2022 r. zawarła Pani umowy sprzedaży części działek, tj. działki nr ….. Pani działania w odniesieniu do gruntu opisanego powyżej nie polegały na uzbrojeniu nieruchomości w media, ich ogrodzeniu czy czynieniu jakichkolwiek innych nakładów. Działki nr 1 i 2 nie były wykorzystywane przez Panią i Pani małżonka. Działki te były odłogowane. Działki powstałe z podziału działki nr 3 nie będą wykorzystywane przez Panią, do momentu ich sprzedaży, w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie podejmowała Pani działań marketingowych. Sprzedaż nieruchomości zleciła Pani do biura pośrednictwa nieruchomości. Poza sprzedażą części działek powstałych z podziału działki nr 3, dokonała Pani sprzedaży dwóch niezabudowanych działek gruntu wraz z udziałami w działce będącej wewnętrzną drogą dojazdową. Zawierała Pani umowy przedwstępne, na mocy których zobowiązała się sprzedać działki za określoną w tej umowie cenę. Na podstawie umów przedwstępnych nie udzieliła Pani pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek umocowania do działania w Pani imieniu w sprawie uzyskania zgód, uzgodnień związanych z nabyciem nieruchomości.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług planowanej sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 3.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji, w celu sprzedaży przedmiotowych działek, podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Panią działek, będących przedmiotem wniosku, należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują, że sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 3, została dokonana/będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej. Bowiem podjęła Pani szereg czynności, które doprowadziły/mają doprowadzić do zbycia nowopowstałych działek, wskazujących na charakter handlowy tych transakcji. Ciąg aktywnych działań jakie Pani podjęła ma charakter czynności właściwych dla profesjonalnej działalności handlowca, gdyż w celu sprzedaży przedmiotowych działek na wniosek Pani i Pani męża została wydana decyzja Wójta Gminy `(...)` o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie: max. czterdziestu ośmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolno stojących wraz z garażami wbudowanymi, drogi wewnętrznej, sieci, instalacji zewnętrznych i przyłączy, stacji transformatorowej na terenie działek nr 1 i 2. Wystąpiła Pani również o podział działek i w ramach procesu podziału, geodeta zadecydował o konieczności scalenia tych działek, a następnie ich podziału. W 2012 roku działki nr 1 i nr 2 zostały scalone w działkę nr 3. Decyzją z dnia 8 października 2012 r. wójt Gminy `(...)` zatwierdził podział działki nr 3 na działki o numerach 3/1-3/52. Działki o nr 3/1 do nr 3/34, od nr 3/36 do nr 3/43, od nr 3/45 do nr 3/49 oraz działka nr 3/52 przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową, dz. nr 3/35, dz. nr 3/44 i dz. nr 3/50 pod tereny zielone, a działka nr 3/51 przeznaczona pod drogę wewnętrzną. Wskazane wyżej działania mają niewątpliwie charakter świadomych działań, nastawionych na sprzedaż działek wielu nabywcom, nie zaś rozporządzanie własnym majątkiem. Są to działania, prowadzące do podniesienia atrakcyjności działek, które były/będą przedmiotem sprzedaży.

Ponadto, sprzedaż nieruchomości zleciła Pani do biura pośrednictwa nieruchomości, przy czym usługi pośrednictwa wykraczają poza zwykłe ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości.

Tutejszy Organ wskazuje również, iż sprzedaż działek w tym przypadku nie ma charakteru incydentalnego, ponieważ poza sprzedażą części działek powstałych z podziału działki nr 3, dokonała Pani sprzedaży dwóch niezabudowanych działek gruntu wraz z udziałami w działce będącej wewnętrzną drogą dojazdową, także ilość działek powstałych w wyniku podziału działki nr 3 wskazuje, że ich sprzedaż nie ma/nie będzie miała charakteru incydentalnego.

W przedmiotowej sprawie podejmując ww. działania/czynności nie wykazywała Pani zamiaru wykorzystywania ww. działek w ramach majątku osobistego, bowiem samo złożenie przez Panią i Pani męża wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie: max. czterdziestu ośmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolno stojących wraz z garażami wbudowanymi, drogi wewnętrznej, sieci, instalacji zewnętrznych i przyłączy, stacji transformatorowej na terenie działek nr 1 i 2, wskazuje na to, że zostały one podjęte przez Panią w ramach działalności gospodarczej. Nie można bowiem przyjąć, aby złożenie wniosku dotyczącego wydania decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie max. czterdziestu ośmiu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolno stojących wraz z ww. infrastrukturą oraz uzyskanie ww. decyzji miało zaspokajać Pani potrzeby osobiste.

Okoliczności przedstawione przez Panią w opisie sprawy wskazują, że ww. działania/ czynności podjęte przez Panią zmierzały do podniesienia wartości działek powstałych z podziału działki nr 3. Podejmując ww. działania wykazała Pani aktywność w przedmiocie zbycia ww. działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy zatem stwierdzić, iż całokształt działań, jakie Pani podjęła w odniesieniu do działek objętych zakresem wniosku przez cały okres ich posiadania powoduje, że sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr 3 jest/będzie dostawą dokonaną/dokonywaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Pani w związku z ww. sprzedażą działek działała/będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpiły/wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 3, podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i musi Pani się zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).