0112-KDSL2-2.440.131.2022.2.EZ

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (…) z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 21 lipca 2022 r.), uzupełnionego pismem z dnia 29 sierpnia 2022 r. (data wpływu 29 sierpnia 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – wykonanie tatuażu przez Wnioskodawcę, na podstawie zaprojektowanego wcześniej przez niego indywidualnego wzoru tatuażu

Opis usługi:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług wykonania tatuażu. Przedmiotowa usługa polega na wykonaniu na zlecenie klienta trwałego tatuażu artystycznego na jego skórze, na podstawie zaprojektowanego wcześniej przez Wnioskodawcę indywidualnego wzoru tatuażu. Następnie, Wnioskodawca samodzielnie wykonuje w sposób trwały tatuaż na skórze klienta. Przed wykonaniem usługi wykonania tatuażu każdorazowo zleceniodawca w formie pisemnej wyraża zgodę na wykonanie dzieła w formie tatuażu na jego ciele. Po wykonaniu tatuażu Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do samego wzoru tatuażu, jak i wykonanego tatuażu na rzecz klienta. Wnioskodawcy przysługuje do utworu pełnia autorskich praw majątkowych, a prawa te nie są obciążone jakimikolwiek prawami osób trzecich, co też zostaje oświadczone w umowie (…) pomiędzy podatnikiem a jego klientem. W ocenie Wnioskodawcy, świadczy on usługę będącą przedmiotem wniosku jako twórca. Wzór wskazanego indywidualnego tatuażu, zaprojektowanego i wykonanego przez Wnioskodawcę należy, w jego ocenie, uznać za utwór w rozumieniu ustawy. Wnioskodawca jako autor – w pierwszej kolejności projektu, a następnie utworu w postaci tatuażu artystycznego – otrzymuje wynagrodzenie z tytułu wykonywania wolnego zawodu w postaci honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Rozstrzygnięcie: Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Stawka podatku od towarów i usług: 8%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

Zastrzeżenie: Niniejsza WIS ma zastosowanie jeśli – zgodnie z deklaracją złożoną we wniosku – Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062, z późn. zm.) i wytwarzany przez niego w ramach świadczonej usługi tatuaż stanowi przedmiot autorskich praw majątkowych, a wynagrodzenie w formie honorarium odbywa się z przeniesieniem tych praw. Weryfikacja powyższego pozostaje jednak poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 29 sierpnia 2022 r. o doprecyzowanie opisu usługi oraz przesłanie wzoru umowy (…).

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Pan (…) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług wykonania tatuażu zakwalifikowanych w Polskiej Klasyfikacji Działalności pod numerem 96.09.Z (Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, która obejmuje również działalność salonów tatuażu). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Usługa polega na wykonaniu na zlecenie klienta trwałego tatuażu artystycznego na skórze klienta, na podstawie zaprojektowanego wcześniej przez Wnioskodawcę indywidualnego wzoru tatuażu. Przy zaprojektowaniu wzoru tatuażu Wnioskodawca uzyskuje akceptację klienta najpierw co do wizji, a w dalszej kolejności co do samego wzoru tatuażu. Następnie podatnik samodzielnie wykonuje w sposób trwały tatuaż na skórze klienta.

Przed wykonaniem usługi wykonania tatuażu każdorazowo zleceniodawca w formie pisemnej wyraża zgodę na wykonanie dzieła w formie tatuażu na jego ciele.

Po wykonaniu tatuażu Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do samego wzoru tatuażu, jak i wykonanego tatuażu na rzecz klienta. Wnioskodawcy przysługuje do utworu pełnia autorskich praw majątkowych, a prawa te nie są obciążone jakimikolwiek prawami osób trzecich, co też zostaje oświadczone w umowie (…) pomiędzy podatnikiem a jego klientem. Powyższe oświadczenie oraz przeniesienie praw uregulowane umową dotyczy Utworu jako takiego, ale nie dotyczy elementów wykorzystanych w Utworze licencjonowanych przez podmioty trzecie. W odniesieniu do tych elementów, Twórca oświadcza, że Nabywca uprawniony jest do korzystania z nich jako części Utworu bez konieczności uzyskiwania jakichkolwiek zezwoleń, zgód lub licencji od podmiotów trzecich. (…).

Twórca przenosi na Nabywcę autorskie prawa majątkowe do Utworu na następujących polach eksploatacji:

1. utrwalanie i zwielokrotnianie Utworu dowolną techniką, w szczególności techniką drukarską oraz cyfrową,

2. rozpowszechnianie Utworu w Internecie, w szczególności na stronach internetowych Nabywcy, blogach, w mediach społecznościowych, newsletterach,

3. wykorzystywanie Utworu w celach reklamowych, promocyjnych, marketingowych Nabywcy,

4. publiczne wystawianie, wyświetlanie, a także udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.

Przeniesienie praw jest nieograniczone terytorialnie, co oznacza, że Nabywca może korzystać z Utworu na terenie całego świata. Nabywca uprawniony jest do podjęcia decyzji o pierwszym udostępnieniu Utworu publiczności.

Wnioskodawca jako autor – w pierwszej kolejności projektu, a następnie utworu w postaci tatuażu artystycznego – otrzymuje wynagrodzenie z tytułu wykonywania wolnego zawodu w postaci honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych na wszystkich ww. polach eksploatacji.

W piśmie z dnia 29 sierpnia 2022 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis usługi o następujące informacje:

1. W ocenie Wnioskodawcy, świadczy on usługę będącą przedmiotem wniosku jako twórca. Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, z późn. zm.), domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. W szczególności autorstwo Wnioskodawcy wskazane jest na wzorze tatuażu, (…). Ponadto w usłudze będącej przedmiotem wniosku podatnik wykonuje artystyczny tatuaż na podstawie indywidualnego wzoru tatuażu, zaprojektowanego wcześniej i stworzonego przez siebie. Taki tatuaż należy odróżnić od tatuażu wykonanego na podstawie projektu wykonanego przez inną osobę, który to projekt zostaje wskazany przez klienta (np. z ogólnie dostępnych wzorów z Internetu).

2. Wzór wskazanego wyżej indywidualnego tatuażu, zaprojektowanego i wykonanego przez Wnioskodawcę należy, w ocenie Wnioskodawcy, uznać za utwór w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne (`(...)`).

Wykonywany przez podatnika tatuaż wykazuje łącznie trzy cechy:

1. stanowi przejaw działalności człowieka (twórcy) – Wnioskodawcy;

2. stanowi przejaw działalności twórczej;

3. ma indywidualny charakter.

Tatuaż artystyczny stanowi rezultat działalności o charakterze kreacyjnym i oryginalnym. Taki tatuaż nie jest rutynowy, standardowy czy typowy. Takiego tatuażu nie znajdzie się w Internecie. Autorski projekt będzie miał indywidualny charakter, tzn. będzie cechował się indywidualnością.

(…)

Uzasadnienie klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) – nie jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi – tutejszy organ nie dokonuje takiej klasyfikacji.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2. stanowić przejaw działalności twórczej;

3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, wykonuje on artystyczny tatuaż na podstawie indywidualnego wzoru tatuażu, zaprojektowanego wcześniej i stworzonego przez siebie. Przy zaprojektowaniu wzoru tatuażu Wnioskodawca uzyskuje akceptację klienta najpierw co do wizji, a w dalszej kolejności co do samego wzoru tatuażu. Wzór wskazanego wyżej indywidualnego tatuażu, zaprojektowanego i wykonanego przez Wnioskodawcę należy, w jego ocenie, uznać za utwór w rozumieniu ustawy. Wnioskodawca samodzielnie wykonuje w sposób trwały tatuaż na skórze klienta. Po wykonaniu tatuażu, Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do samego wzoru tatuażu, jak i wykonanego tatuażu na rzecz klienta. Wnioskodawcy przysługuje do utworu pełnia autorskich praw majątkowych, a prawa te nie są obciążone jakimikolwiek prawami osób trzecich, co też zostaje oświadczone w umowie (…) pomiędzy Wnioskodawcą a jego klientem. Autorstwo Wnioskodawcy wskazane jest na wzorze tatuażu, (…). Tatuaż artystyczny stanowi rezultat działalności o charakterze kreacyjnym i oryginalnym. Taki tatuaż nie jest rutynowy, standardowy czy typowy. Takiego tatuażu nie znajdzie się w Internecie. Autorski projekt będzie miał indywidualny charakter, tzn. będzie cechował się indywidualnością. Wnioskodawca jako autor – w pierwszej kolejności projektu, a następnie utworu w postaci tatuażu artystycznego – otrzymuje wynagrodzenie z tytułu wykonywania wolnego zawodu w postaci honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

(…).

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

W sytuacji więc, gdy usługi są wykonywane przez artystę/twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu, które zgodnie z umową o korzystanie z utworu (licencją) przechodzą na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest artyście/twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich, świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro – jak deklaruje Wnioskodawca – usługę wykonania przez niego tatuażu świadczy on jako twórca w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i że zawiera on z klientem umowę, na mocy której przenoszone są majątkowe prawa autorskie do utworu powstałego w wyniku świadczenia tej usługi (tatuażu), za co wynagradzany jest w formie honorarium, to usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe

Należy podkreślić, że niniejsza WIS nie przesądza o tym, że w związku ze świadczeniem przedmiotowej usługi Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a wykonywany przez niego tatuaż stanowi przedmiot autorskich praw majątkowych, za których przekazanie uzyskuje on honorarium. Decyzja została wydana przy takim założeniu – zgodnie z deklaracją Wnioskodawcy.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).