Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lipca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 3 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) transakcji sprzedaży budynków wraz z gruntem. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 sierpnia 2022 r. (wpływ 5 września 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zamierza Pani nabyć do swojego majątku osobistego nieruchomość stanowiącą działki zabudowane 25 budynkami rekreacyjnymi wraz z infrastrukturą techniczną niezbędną do ich korzystania, które łącznie tworzą ośrodek rekreacyjno-wypoczynkowy.

Z uchwały (…) Rady Miejskiej w (…) z 27 maja 2015 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że teren oznaczony został jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Budynki są murowane o powierzchni około 50 m każdy, trwale związane z gruntem i zostały wybudowane w latach 1960-1970.

Po nabyciu nieruchomości zamierza Pani dokonać geodezyjnego podziału terenu z wyodrębnieniem 25 zabudowanych działek, które częściowo zostaną zbyte.

Sprzedaż działek z budynkami dokonana zostanie w ramach działalności gospodarczej (działalność gospodarcza osoby fizycznej), która zostanie podjęta przez Panią.

Nieruchomość zostanie nabyta bez podatku VAT jako czynność zwolniona, od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

W okresie posiadania nieruchomości dokona Pani wydatku dotyczącego podziału geodezyjnego, który nie przekroczy kwoty 30% wartości nabycia nieruchomości.

Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1. Nabycie opisanej we wniosku Nieruchomości, która zostanie następnie zbyta nie będzie skutkowało prawem do odliczenia podatku naliczonego. Nabycie nieruchomości będzie zwolnione od podatku od towarów i usług.

2. Złożony wniosek dotyczy 21 działek wraz z posadowionymi na nich budynkami o statusie rekreacyjnym, które będą przedmiotem zbycia.

3. Obiekty posadowione na poszczególnych działkach stanowią budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.). Przez pojęcie budynku – należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pa pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Każdy z budynków posadowiony na 21 działkach będących przedmiotem zamierzonej sprzedaży spełnia definicję budynku w rozumieniu ww. przepisu Prawa budowlanego.

Budynki wybudowane są z tych samych materiałów budowlanych, mają tożsamy układ pomieszczeń, elementy elewacyjne wykonane z tych samych materiałów, dach podobnie, kolorystyka zachowana dla wszystkich budynków.

Działki z oznaczeniami budynków od 1 do 21:

1. budynek nr 1,

2. budynek nr 2,

3. budynek nr 3,

4. budynek nr 4,

5. budynek nr 5,

6. budynek nr 6,

7. budynek nr 7,

8. budynek nr 8,

9. budynek nr 9,

10. budynek nr 10,

11. budynek nr 11,

12. budynek nr 12,

13. budynek nr 13,

14. budynek nr 14,

15. budynek nr 15,

16. budynek nr 16,

17. budynek nr 17,

18. budynek nr 18,

19. budynek nr 19,

20. budynek nr 20,

21. budynek nr 21,

spełniają definicję budynku w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

4. W odpowiedzi na zagadnienie zawarte w punkcie 4 wezwania należy zdefiniować pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT na podstawie transpozycji prawa wspólnotowego w wykonaniu wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 16 listopada 2017 r. (C-308/16).

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części po ich:

a) wybudowaniu, lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Pierwsze zasiedlenie odpowiada w istocie kryterium pierwszego użytkowania nieruchomości przez właściciela lub lokatora np. poprzez zajęcie jej przez właściciela po wybudowaniu lub ulepszeniu na cele działalności gospodarczej lub osobiste. Termin potrzeby własne użyty w redakcji przepisu oznacza ogół potrzeb realizowanych przez podatnika. TSUE potwierdził, że pierwsze zasiedlenie oznacza pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części po ich wybudowaniu albo po ich ulepszeniu (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) przekraczającym 30% ich wartości początkowej, jeżeli przebudowa definiowana jest jak przebudowa. TSUE wskazał, że z przebudową, zgodnie z Dyrektywą 112, mamy do czynienia, gdy dochodzi do istotnej zmiany wykorzystania nieruchomości lub warunków jej zasiedlenia.

Przepis art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odnosi się do budynków, budowli lub ich części. Odniesienie do ustawy o podatku dochodowym odnosi się do czynności „ulepszenia”, które w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy PDOFiz oznacza przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację. Podkreślić należy, że dla rozważenia przesłanki ulepszenia istotne pozostaje zdefiniowanie czynności stanowiących remont, które nie mieszczą się w tej definicji. Zauważa się niejednokrotnie kwalifikację prac remontowych do czynności ulepszenia, tym samym czyniąc analizę zastosowania zwolnienia nieprawidłową. Tym samym, podejmując próbę ustalenia zakresu czynności w pierwszej kolejności należy rozważyć wykluczenie prac remontowych.

Pani zdaniem, zawarte w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT odesłanie dotyczy wyłącznie pojęcia ulepszenia zdefiniowanego w ustawach o podatkach dochodowych, a nie do skutku ulepszenia środków trwałych. Czym innym bowiem jest czynność ulepszenia, a czym innym skutek w postaci zwiększenia wartości początkowej środka trwałego. Wniosek ten pośrednio wynika z regulacji unijnych, w których w sposób jasny ustanowiono przedmiot opodatkowania stanowiący budynki, budowle, lub ich części nie dokonując podziału na środki trwałe i towary handlowe.

Stosowana praktyka organów skarbowych przyjmująca zastosowanie art. 22g ust. 17 ustawy PDOFiz i art. 16g ust. 13 ustawy PDOP w pełnym brzmieniu czyni wykładnię przepisu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT wadliwą.

Reasumując podkreślić należy, że w wyniku zmiany brzmienia przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, na mocy wyroku TSUE z 16 listopada 2017 r. (C-308/16), ustawodawca dokonał transpozycji w sposób błędny. Skutecznym rozwiązaniem było pominięcie odesłania do przepisów podatkowych w zakresie ulepszenia i zdefiniowanie tego pojęcia w ustawie o VAT precyzując zakres czynności.

Przyjmując powyższą analizę stwierdza Pani, że w stanie faktycznym sprawy, moment nabycia nieruchomości przez Panią nie definiuje pierwszego zasiedlenia, gdyż oddanie na potrzeby osobiste budynków od nr 1 do 21 będących przedmiotem planowanego zbycia nie nastąpiło po ich wybudowaniu przez Panią oraz wydatki na ulepszenie budynków nie będą przez Panią poniesione. Zamierza Pani ponieść wydatki na usługę geodety w celu podziału działek, prace brukarskie i oświetlenia całej posesji. Prace te obejmą działki (grunty), w których nabywcy będą posiadać udziały w ramach części wspólnych nieruchomości. Wydatki stanowiące montaż oświetlenia nie będą stanowiły 30% wartości nieruchomości, natomiast prace brukarskie będą stanowiły remont drogi, która już znajduje się na posesji.

W związku z powyższym postanowienia art. 2 pkt 14 ustawy o VAT w zakresie ustalenia momentu pierwszego zasiedlenia, które stanowi nabycie przez Panią nieruchomości i przekazanie jej na potrzeby osobiste nie będą miały zastosowania.

Dlatego słusznym wydaje się ustalenie momentu pierwszego zasiedlenia przyjmując datę 30 grudnia 2010 r. wynikającą z aktu notarialnego nabycia nieruchomości przez dotychczasowego właściciela.

5. W odniesieniu do budynków znajdujących się na działkach, mających być przedmiotem planowanej przez Panią sprzedaży, do dnia ich nabycia przez Panią nie zostały poniesione wydatki na ich ulepszenie w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym. Dokona Pani nakładów po dniu nabycia nieruchomości, których przedmiotem będzie nabycie usług geodezyjnych, prace brukarskie, montaż oświetlenia. Prace brukarskie i montaż oświetlenia będą wykonane na działkach, w których każdy z nabywców działki wraz z budynkiem będzie miał udziały. Budynki będące przedmiotem planowanego zbycia w Pani opinii wymagają prac remontowych, nie stanowiących ulepszenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które będą ewentualnie wykonywane przez nabywców według ich indywidualnego uznania.

6. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce w 2010 r. Nabycie nieruchomości obejmujących 21 działek wraz z budynkami nastąpi we wrześniu 2022 r. W związku z powyższym pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

7. Obiekty będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie będą stanowiły środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż obiekty te nie będą spełniały przesłanek kwalifikujących do uznania ich za środki trwałe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podaje wprost definicji środka trwałego, a jedynie wskazuje w art. 22a składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji.

Środkami trwałymi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym są „stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty,

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1”.

Natomiast art. 3 pkt 15 Ustawy o rachunkowości stanowi, że za środki trwałe uznaje się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Artykuł rozszerza wskazaną powyżej definicję o ulepszenia w obcych środkach trwałych oraz inwentarz żywy.

Zatem, aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały, musi on de facto spełniać jednocześnie 5 warunków:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,

2. być nabytym lub wytworzonym we własnym zakresie,

3. być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,

4. przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

5. być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanym do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Mając powyższe na uwadze obiekty będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie mogą zostać zakwalifikowane do środków trwałych, gdyż nie spełniają przesłanki okresu używania powyżej roku. W stanie faktycznym sprawy zamierza Pani sprzedać działki wraz z posadowionymi na nich budynkami w okresie do jednego roku, w związku z powyższym odpada przesłanka definiująca środek trwały.

Wskazane budynki od poz. 1 do 21 będą stanowiły towar handlowy z powodu niespełnienia warunku definiującego środek trwały.

Pytanie

Czy zbycie przez Panią budynków wraz z gruntem będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepisy ustawy o VAT nie są spójne w tym zakresie z przepisami prawa cywilnego, bowiem zawarta w art. 46 par. 1 kodeksu cywilnego definicja nieruchomości wskazuje, że są to części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Ustawodawca rozbieżność przepisów uregulował wprowadzeniem zapisu art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, na mocy którego czynności określone w art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Z powyższego wynika, że według norm prawa cywilnego, w przypadku zbycia zabudowanej nieruchomości przedmiotem umowy przenoszącej własność jest grunt wraz z częściami składowymi – budynkami i budowlami. Natomiast według przepisów ustawy o VAT, w szczególności art. 29a ust. 8, przedmiotem transakcji jest budynek (budowla) wraz z gruntem. Oznacza to, że „głównym” towarem dla podatku VAT jest obiekt budowlany, a nie grunt.

Dla dostaw obiektów budowlanych trwale z gruntem związanych ustawodawca wprowadził dwa zwolnienia od podatku VAT, które są stosowane w następujący sposób :

1. w pierwszej kolejności należy ustalić, czy obiekty przeszły przez proces „pierwszego zasiedlenia” i czy dostawa tych obiektów następuje po upływie dwóch lat od niego – w tym bowiem wypadku stosuje się zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy,

2. jeżeli okaże się, że obiekty nie były „zasiedlone” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT albo jeżeli dostawa następuje w okresie krótszym niż dwa lata od tego zdarzenia – należy zastosować zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Kolejność stosowania przepisów podlega rygorowi prawnemu w zakresie kolejności stosowania tych przepisów. Zawsze stan faktyczny podlega subsumpcji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a następnie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jeśli zdarzenie nie powoduje skutków prawnych w zakresie zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli.

W przypadku zwolnienia z powodu „pierwszego zasiedlenia” można z niego zrezygnować i wybrać opodatkowanie transakcji, natomiast nie można zrezygnować ze zwolnienia opisanego w art. 10a.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów dokonującemu dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, jest jedynie uzupełnieniem zwolnienia określonego w pkt 10. Należy zatem przyjąć, że jeżeli dostawa jest zwolniona od podatku na podstawie pkt 10, nie trzeba badać, czy podatnik miał prawo do odliczenia podatku, czy z niego skorzystał, czy ulepszał środek trwały i na jaką wartość wyceniono ulepszenie oraz czy miał prawo do odliczenia podatku przy ulepszeniu.

W związku z powyższym zachowując kolejność interpretacji przepisów opisane zdarzenie przyszłe należy dekodować w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dlatego ocenie będzie podlegać zdefiniowanie terminu budynek, budowla oraz pierwsze zasiedlenie.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz akty wykonawcze do tej ustawy nie zwierają definicji pojęcia budynek, budowle. Zatem należy posłużyć się pojęciami zawartymi w innych przepisach prawa.

Stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynkami natomiast są zadaszone obiekty budowlane wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, które przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Z kolei budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana dla celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych i klasę 1110, która zawiera samodzielne budynki takie jak (pawilony, wille, domki wypoczynkowe, domy letnie, rezydencje itp.).

Stosownie do treści art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332), przez obiekt budowlany należy rozumieć:

a) budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,

b) budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,

c) obiekt małej architektury.

Natomiast przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W przedmiotowej sprawie przedmiot przyszłej dostawy będzie stanowił budynek, bowiem z przytoczonych przepisów wynika okoliczność kwalifikacji domków rekreacyjnych do grupy budynków mieszkalnych jednorodzinnych z jednoczesnym ujęciem ich w klasie 1110 jako domki letnie, wypoczynkowe.

Natomiast dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia bowiem wybudowanie i przekazanie do użytkowania nastąpiło w latach 60-70 XX wieku, oraz nie były dokonywane wydatki na ulepszenie z przekroczeniem co najmniej 30% wartości początkowej. Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu,

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Mając na uwadze powyższe, kontastacji podlega wyłączenie przesłanek wynikających z art. 2 ust. 14 ustawy w zdarzeniu przyszłym sprawy.

Przechodząc na płaszczyznę analizy zwolnienia na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy swierdzić należy, że przyszła dostawa budynków podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług, bowiem w rozumieniu wskazanego przepisu zwolnieniu podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, lub przed nim, oraz gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku (`(...)`) upłynął okres krótszy niż dwa lata. W związku z faktem, że w omawianej sprawie nie mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem, zastosowanie ma ogólna zasada dotycząca zwolnienia ustanowiona przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy zasada opodatkowania dla gruntu będzie tożsama z warunkami opodatkowania budynku. W związku ze spełnieniem warunku zwolnienia przyszłej dostawy towarów na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest bezprzedmiotowa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zamierza Pani nabyć do swojego majątku osobistego nieruchomość stanowiącą działki zabudowane 25 budynkami rekreacyjnymi wraz z infrastrukturą techniczną niezbędną do ich korzystania, które łącznie tworzą ośrodek rekreacyjno-wypoczynkowy. Budynki są murowane o powierzchni około 50 m każdy, trwale związane z gruntem i zostały wybudowane w latach 1960-1970. Po nabyciu nieruchomości zamierza Pani dokonać geodezyjnego podziału terenu z wyodrębnieniem 25 zabudowanych działek, które częściowo zostaną zbyte. Sprzedaż działek z budynkami dokonana zostanie w ramach działalności gospodarczej (działalność gospodarcza osoby fizycznej), która zostanie podjęta przez Panią. Nieruchomość zostanie nabyta bez podatku VAT jako czynność zwolniona, od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. W okresie posiadania nieruchomości dokona Pani wydatku dotyczącego podziału geodezyjnego, który nie przekroczy kwoty 30% wartości nabycia nieruchomości. Nabycie opisanej we wniosku Nieruchomości, która zostanie następnie zbyta nie będzie skutkowało prawem do odliczenia podatku naliczonego. Nabycie nieruchomości będzie zwolnione od podatku od towarów i usług. Obiekty posadowione na poszczególnych działkach stanowią budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Każdy z budynków posadowiony na 21 działkach będących przedmiotem zamierzonej sprzedaży spełnia definicję budynku w rozumieniu ww. przepisu Prawa budowlanego.

W odniesieniu do budynków znajdujących się na działkach, mających być przedmiotem planowanej przez Panią sprzedaży, do dnia ich nabycia przez Panią nie zostały poniesione wydatki na ich ulepszenie w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym. Dokona Pani nakładów po dniu nabycia nieruchomości, których przedmiotem będzie nabycie usług geodezyjnych, prace brukarskie, montaż oświetlenia. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce w 2010 r. Nabycie nieruchomości obejmujących 21 działek wraz z budynkami nastąpi we wrześniu 2022 r. W związku z powyższym pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Obiekty będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie będą stanowiły środków trwałych.

Wskazane budynki od poz. 1 do 21 będą stanowiły towar handlowy z powodu niespełnienia warunku definiującego środek trwały.

Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą stwierdzenia, czy zbycie przez Panią 21 budynków wraz z gruntem będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Aby ustalić, czy planowana przez Panią sprzedaż ww. nieruchomości będzie zwolniona od podatku, należy w pierwszej kolejności dokonać analizy, czy w okolicznościach opisanych we wniosku, będzie Pani podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy w odniesieniu do tej sprzedaży.

Analiza tej sprawy w kontekście powołanych powyżej przepisów wskazuje, że sprzedaż budynków wraz z gruntem nie będzie stanowiła rozporządzania Pani majątkiem osobistym. Jak wskazała Pani we wniosku, nabędzie Pani budynki w celu ich sprzedaży. Sprzedaż działek wraz z budynkami dokonana zostanie w ramach działalności gospodarczej, która zostanie przez Panią podjęta. Ponadto budynki będą stanowiły w Pani działalności towar handlowy.

Mając na względzie okoliczności sprawy należy wskazać, że w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości będzie Pani działała jako podatnik podatku VAT, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z tym, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Wskazać należy, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami preferencyjnymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia została uregulowana w art. 2 pkt 14 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do użytkowania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich część oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Kwestia ulepszenia środków trwałych została uregulowana w art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem:

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ww. ustawy podatkowej – jest więc:

· przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

· rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

· rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

· adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

· modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem nieruchomości jak np. lokale mieszkalne czy użytkowe, które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Tak więc, by dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Natomiast gdy nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.

Dodatkowo należy wskazać, że stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów prawa, aby ocenić, czy planowana przez Panią dostawa budynków korzystać będzie ze zwolnienia od podatku należy rozpatrzeć warunki zawarte w art. 43 ust. 1, pkt 10, pkt 10a i pkt 2 ustawy, zgodnie z omówionymi wyżej zasadami.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że pomimo poniesienia przez Panią na budynki nakładów nie większych niż 30% ich wartości początkowej, nie można mówić o dokonywaniu w nich ulepszeń, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż nie będą stanowić one u Pani środka trwałego. Tym samym skoro w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia ze środkami trwałymi, nakłady ponoszone przez Panią na przedmiotowe budynki nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak już bowiem zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Zatem w przedmiotowej sprawie kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania planowanej przez Panią dostawy budynków istotnym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Wskazała Pani, że pierwsze zasiedlenie budynków miało miejsce w 2010 r. Nabycie nieruchomości obejmujących 21 działek wraz z budynkami nastąpi we wrześniu 2022 r. W związku z powyższym pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem w rozpatrywanej sprawie dostawa ww. 21 budynków nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji dostawa przedmiotowych budynków będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tej sytuacji – uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa gruntów, na których ww. budynki są posadowione, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

W związku z zastosowaniem zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do dostawy budynków, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, zbycie przez Panią budynków wraz z gruntem będzie podlegało zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).