Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
· nieuznania za podstawę opodatkowania otrzymanych środków w ramach realizowanego Projektu grantowego pn. „(…)” i niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
· braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych przez Gminę wydatków związanych z realizacją projektu grantowego pn. „(…)”.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
23 sierpnia 2021 r. Gmina, realizując zadania własne gminy dotyczące ochrony środowiska oraz zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie określonym przepisami ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.), podpisała z Województwem (…) umowę o dofinansowanie Projektu grantowego „(…)” (zwany dalej „Projektem”) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej (`(...)`). Projekt grantowy został zrealizowany w roku 2022.
W ramach Projektu wybudowano nowe jednostki wytwarzania energii elektrycznej i energii cieplnej wykorzystujące energię słoneczną, polegające na montażu paneli fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych Grantobiorców –mieszkańców Gminy, z przeznaczeniem na ich potrzeby własne, tj. z wyłączeniem budynków, w których prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym działalność rolnicza oraz których dachy pokryte są materiałami zawierającymi azbest.
Wartość wydatków kwalifikowalnych w Projekcie wyniosła (…) zł. Gminie przyznano pomoc w wysokości nie wyższej niż 79,00% kwoty wydatków kwalifikowalnych Projektu. Gmina jest na etapie składania wniosku o płatność.
Celem szczegółowym Projektu jest zwiększenie udziału rozproszonej produkcji energii ze źródeł odnawialnych.
Projekt został zrealizowany w formule projektu grantowego.
Beneficjent (Gmina) udzieliła grantów na realizację zadań służących osiągnięciu celów tego Projektu przez Grantobiorców.
Grant został przyznany Grantobiorcy w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji OZE. Do czasu jej przyznania mieszkaniec ponosił całość kosztów inwestycji. Minimalny wkład własny Beneficjenta wyniósł 21% kosztów kwalifikowalnych.
Grantobiorcy zostali wybrani w oparciu o opracowany przez Gminę i zatwierdzony przez Instytucję Zarządzającą „(`(...)`) pn. „(…)”.
Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego złożyła wniosek o dofinansowanie, podpisała umowę o dofinansowanie Projektu, zleciła usługę nadzoru inwestorskiego oraz złoży wniosek o płatność (końcowy).
Odbiorcą końcowym wsparcia jest mieszkaniec Gminy (właściciel budynku mieszkalnego), z którym Gmina podpisała umowę o powierzenie Grantu.
Zgodnie z podpisaną umową Grant został przyznany w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji fotowoltaicznej lub kolektora słonecznego.
Grantobiorca dokonał samodzielnego wyboru wykonawcy prac dotyczących realizacji Projektu i był odpowiedzialny za wyłonienie i podpisanie umowy z wybranym przez siebie wykonawcą.
Gmina jako Grantodawca nie angażowała się w realizację montażu instalacji OZE.
Aby rozliczyć grant, mieszkaniec został zobowiązany do złożenia wniosku o wypłatę grantu i potwierdzenia dokonanego przez siebie zakupu, montażu oraz uruchomienia instalacji OZE. W tym celu Grantobiorcy przedłożyli m.in. faktury, protokoły odbioru i potwierdzenia zapłaty. Instalacje OZE nabyte w ramach Projektu stanowią własność Grantobiorców.
Gmina w ramach Projektu wykonała wniosek aplikacyjny wraz z wymaganymi dokumentami, tj. studium wykonalności, model finansowy (są to wydatki niekwalifikowalne). Ponadto Gmina zleciła usługę nadzoru inwestorskiego, która stanowi koszt kwalifikowalny Projektu. Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych usług zostały wystawione na Gminę, a wydatki zostały poniesione z budżetu Gminy. Grantobiorcy nie ponieśli kosztów w związku z nabyciem ww. usług. Wydatki poniesione na wykonanie nadzoru inwestorskiego miały wyłącznie na celu umożliwienie Gminie prawidłowego rozliczenia, kontroli oraz sprawdzenia zainstalowanych przez Grantobiorców instalacji OZE pod względem warunków określonych w regulaminie naboru.
Towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu nie są wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT (podatek od towarów i usług).
Instytucja Zarządzająca programem operacyjnym wymaga od beneficjentów dołączenia indywidualnej interpretacji, czy w odniesieniu do realizowanego przez beneficjenta projektu istnieje możliwość odzyskania podatku VAT. W zakresie kwalifikowalności podatku VAT zostanie on uznany za niekwalifikowalny w przypadku, gdy podatek może zostać odzyskany przez Beneficjenta albo inny podmiot zaangażowany w Projekt i wykorzystujący do działalności opodatkowanej produkty będące efektem jego realizacji.
Pytania
1. Czy w związku z otrzymaniem przez Gminę środków w ramach zrealizowanego Projektu grantowego „(…)”, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy?
2. Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych przez Gminę wydatków związanych z realizacją Projektu Grantowego „(…)”?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 1. Zdaniem Wnioskodawcy nie wystąpi konieczność odprowadzenia podatku VAT należnego z tytułu otrzymanego dofinansowania w ramach Projektu grantowego „(…)”, ponieważ dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.
Grantobiorca sam nabył towary i usługi w ramach zrealizowanego Projektu oraz w całości opłacił wszelkie rachunki, czy faktury, a następnie, po złożeniu poprawnego wniosku o wypłatę Grantu, otrzymał refundację części poniesionych kosztów. Grantobiorca nie był zobowiązany do uiszczenia żadnej opłaty na rzecz Gminy w postaci wkładu własnego.
Zadaniem Gminy było jedynie rozliczenie dotacji na rzecz mieszkańców. Gmina była zobowiązana do zatrudnienia inspektora nadzoru inwestorskiego, który nadzorował prawidłowość montowanych instalacji fotowoltaicznych. W związku z tym nie można uznać, że w przedmiotowej sytuacji doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Grantobiorcy, ponieważ nadzór inwestorski, do którego zobowiązana była Gmina, stanowi element kontroli prawidłowości wykonanej instalacji, a co za tym idzie prawidłowości rozliczenia grantu na rzecz mieszkańców.
Przekazanie środków pieniężnych na rzecz Grantobiorcy nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).
Otrzymane przez Gminę dofinansowanie nie stanowi wynagrodzenia za świadczone usługi lub dostarczone towary, a w konsekwencji nie zwiększa podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy VAT.
Tym samym przedmiotowe dofinansowanie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Ad 2. Gmina w ramach Projektu grantowego „(…)” nie wykonywała odpłatnych świadczeń na rzecz mieszkańców, a nabyte przez Gminę usługi nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Tym samym, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w ramach przedmiotowego Projektu. Gminie z tego tytułu nie przysługuje również prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Zrealizowany Projekt grantowy „(…)” jest zadaniem, którego efektem jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (m.in. w zakresie ochrony środowiska). Zakupione ze środków dofinansowania, przez odbiorcę końcowego wsparcia instalacje wykorzystujące odnawialne źródła energii oraz wydatki poniesione na zakup towarów i usług przez Gminę nie będą generowały dochodów dla Gminy.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją przedmiotowego Projektu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.
W oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Jak stanowi art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
-
podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
-
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności.
Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.
W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).
Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).
Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) stanowią bowiem podstawę opodatkowania jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i stanowią podstawę opodatkowania.
Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i realizując zadania własne dotyczące ochrony środowiska oraz zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, podpisała z Województwem umowę o dofinansowanie Projektu grantowego, którego przedmiotem było wybudowanie nowych jednostek wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej, polegające na montażu paneli fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych Grantobiorców – mieszkańców Gminy, z przeznaczeniem na ich potrzeby własne. Gminie, jako Beneficjentowi, przyznano pomoc w wysokości nie wyższej niż 79% kwoty wydatków kwalifikowalnych, natomiast minimalny wkład własny wyniósł 21% kosztów kwalifikowalnych. Grantobiorcy zostali wybrani w oparciu o opracowany przez Gminę regulamin dotyczący wyboru grantobiorców i realizacji projektu. Odbiorcą końcowym wsparcia jest mieszkaniec Gminy (właściciel budynku mieszkalnego), z którym Gmina podpisała umowę o powierzenie Grantu. Zgodnie z podpisaną umową Grant został przyznany w formie refundacji kosztów. Grantobiorca dokonał samodzielnego wyboru wykonawcy prac dotyczących realizacji Projektu i był odpowiedzialny za wyłonienie i podpisanie umowy z wybranym przez siebie wykonawcą. Gmina jako Grantodawca nie angażowała się w realizację montażu instalacji OZE. Aby rozliczyć grant, mieszkaniec został zobowiązany do złożenia wniosku o wypłatę grantu i potwierdzenia dokonanego przez siebie zakupu, montażu oraz uruchomienia instalacji OZE. W tym celu Grantobiorcy przedłożyli m.in. faktury, protokoły odbioru i potwierdzenia zapłaty. Instalacje OZE nabyte w ramach Projektu stanowią własność Grantobiorców.
Ponadto z uwagi na konieczność sprawdzenia poprawności realizacji projektu Gmina zleciła usługę nadzoru inwestorskiego, która stanowi koszt kwalifikowany Projektu. Faktury dokumentujące zakup tych usług zostały wystawione na Gminę, a wydatki zostały poniesione z budżetu Gminy. Grantobiorcy nie ponieśli żadnych kosztów związanych z zakupem usług nadzoru. Wydatki poniesione na wykonanie nadzoru inwestorskiego miały wyłącznie na celu umożliwienie Gminie prawidłowego rozliczenia, kontroli oraz sprawdzenia zainstalowanych przez Grantobiorców instalacji OZE. Towary i usługi nabyte w związku z realizacją Projektu nie są wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia czy otrzymane dofinansowanie na realizację Projektu grantowego pn. „(…)” będzie stanowiło podstawę opodatkowania i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (we wniosku pytanie oznaczone nr 1).
Na wstępie należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata (opłata, płatność), co wynika wprost z art. 5 ust. 1 ustawy.
Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że udzielone dotacje celowe ze środków uzyskanych z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Osi Priorytetowej (`(...)`) Grantobiorcom w postaci refundacji poniesionych wydatków nie stanowią dopłaty do ceny paneli fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych, gdyż Gmina nie wchodzi w rolę inwestora, co za tym idzie – nie świadczy usług ani nie dostarcza towaru.
Czynność przekazania środków w formie pieniężnej jako refundacja poniesionych wydatków nie stanowi świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Gmina nie świadczy na rzecz Mieszkańców biorących udział w Projekcie jakichkolwiek czynności. To Grantobiorca – Mieszkaniec samodzielnie założył panele fotowoltaiczne lub kolektory słoneczne (odpowiadał za wyłowienie wykonawców), dokonał odbioru, sfinansował montaż ww. OZE (zapłacił fakturę za wykonaną instalację), a następnie ubiegał się o udzielenie grantu (złożył wniosek o refundację poniesionych wydatków). Gmina nie pobierała żadnych opłat od Grantobiorców w związku z udziałem w Projekcie. Gmina występowała wyłącznie jako podmiot, który dysponuje i przekazuje dofinansowanie na rzecz Grantobiorców.
Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Gmina jest Grantodawcą i w żaden sposób nie angażowała się w realizację instalacji OZE.
Zatem, jak wynika to z przedstawionego zdarzenia, jeżeli operacji tej nie towarzyszą żadne świadczenia pomiędzy Gminą a Mieszkańcem, to refundacja poniesionych wydatków na rzecz Grantobiorcy nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Przekazanych środków pieniężnych Mieszkańcowi (inwestorowi) nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).
W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymane przez Gminę dofinansowanie (w postaci grantu) zakupu i montażu nowych paneli fotowoltaicznych lub kolektorów słonecznych, nie jest dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie stanowi wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie zwiększa podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.
Ponadto z wniosku wynika, że Gmina w ramach projektu zleciła usługę nadzoru inwestorskiego, który nadzorował prawidłowość montowanych instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych. Zatem, nie można uznać, że w przedmiotowej sytuacji dojdzie do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Grantobiorcy, ponieważ nadzór inwestorski, do którego zobowiązana jest Gmina stanowi element kontroli nad prawidłowością wykonanej instalacji OZE, a co za tym idzie prawidłowością rozliczenia Grantu na rzecz Mieszkańca.
Zatem, powyższe wskazuje, że ww. część dotacji nie jest dopłatą do ceny, ma natomiast charakter dotacji podmiotowej, a taka czynność nie podlega opodatkowaniu.
Tym samym, na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, otrzymane dofinansowanie w tej części również nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Podsumowując, otrzymane dofinansowanie realizację projektu grantowego, nie stanowi podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.
W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych przez Gminę związanych z realizacją Projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi: suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Ponadto należy zauważyć, że według art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Na mocy art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Na postawie art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.
Jak wcześniej wskazano odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, bowiem mimo że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, to jednak – jak wynika z wniosku – towary i usługi nabywane przez Gminę w związku z realizacją Projektu nie są wykorzystywane do wykonywania działalności podatkowanej podatkiem od towarów i usług.
W związku z powyższym, ze względu na niespełnienie podstawowej przesłanki, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją Projektu.
Podsumowując, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu Grantowego.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.
Wydana interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Powyższa interpretacja została wydana w szczególności w przypadku, o ile usługa nadzoru inwestorskiego miała wyłącznie na celu umożliwienie Wnioskodawcy prawidłowego rozliczenia grantu na rzecz Mieszkańca.
Należy też zauważyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).