Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1. ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 17 czerwca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 1490/21;

2. stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 czerwca 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 czerwca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) usług organizacji i przeprowadzania kursu psychoterapii. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 sierpnia 2021 r. (wpływ 18 sierpnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej „A” w B (dalej: NZOZ) jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych, utworzonym i utrzymywanym w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. NZOZ jest zakładem leczniczym zarejestrowanym w Rejestrze Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą od 1 kwietnia 2004 r. Działa na podstawie statutu.

Podmiotem leczniczym tworzącym jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością „A” (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany lub Spółka). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, działającym na podstawę obowiązujących przepisów prawa.

Zgodnie za statusem podstawowym celem działalności jest udzielanie świadczeń zdrowotnych zmierzających do zapewnienia osobom z zaburzeniami psychicznymi kompleksowej opieki zdrowotnej oraz zapewnienie tym osobom innych form opieki, a także promocja zdrowia psychicznego i zapobieganie zaburzeniom psychicznym oraz rehabilitacja zawodowa i społeczna.

Zgodnie z § 5 pkt 3 Statutu, NZOZ może prowadzić działalność edukacyjno-szkoleniową mającą na celu przygotowanie osób do wykonywania zawodów związanych z terapią i opieką nad osobami z zaburzeniami psychicznymi m.in. psychiatrów, psychologów, psychoterapeutów, pracowników socjalnych – zgodnie z właściwymi przepisami.

Zgodnie z § 10 pkt 3 Statutu, NZOZ może pozyskiwać środki finansowe z innych źródeł takich jak: działalność naukowo-badawcza m.in. z udziału w badaniach klinicznych nowych leków, organizowanie szkoleń i stażów dla personelu sprawującego opiekę nad osobami z zaburzeniami psychicznymi m.in. organizacja i prowadzenie kursów i szkoleń w zakresie psychoterapii, pomocy socjalnej, opieki nad chorymi, publiczne programy rehabilitacji zawodowej i społecznej pacjentów (w tym programy finansowane przez Unię Europejską), działalność polegającą na wynajmowaniu pomieszczeń, dofinansowanie ze strony fundacji, innych organizacji i osób fizycznych wspierających rozwój psychiatrii, z darowizn, zapisów, spadków oraz ofiarności publicznej, także pochodzenia zagranicznego.

W dniu 5 czerwca 2020 r. Zarządy Sekcji Naukowej Psychoterapii i Sekcji Naukowej Terapii Rodzin Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego przyznały NZOZ atestację do organizacji i prowadzenia kursu psychoterapii jako programu pełnego, którego ukończenie daje podstawę do ubiegania się o certyfikat psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

Głównym celem ww. kursu jest wykształcenie psychoterapeutów przygotowanych do samodzielnego wykonywania przez nich swojego zawodu.

Szkolenie to jest skierowane do osób zamierzających prowadzić psychoterapię zarówno w publicznym, jak i w prywatnym sektorze służby zdrowia.

Program kursu psychoterapii, prowadzony jest metodami o udowodnionej naukowo skuteczności, w tym metodą terapii psychodynamicznej, poznawczo-behawioralnej i systemowej.

Uczestnikami kursu mogą być lekarze i psycholodzy oraz osoby z innym wykształceniem wyższym z zakresu medycyny i nauk humanistycznych, a także osoby będące na ostatnim roku studiów. Kurs Psychoterapii jest pięcioletnią usługą podyplomowego kształcenia zawodowego.

Łącznie cały kurs to 1220 godzin zajęć.

Kurs adresowany jest do osób, które chcą uzyskać certyfikat psychoterapeuty Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, gdyż jego ukończenie stanowi podstawę przystąpienia do egzaminu w celu uzyskania ww. certyfikatu. Egzamin ten przeprowadzany jest przez komisję ww. Towarzystwa, niezależną od NZOZ, w szczególności w skład komisji przeprowadzającej egzamin nie wchodzą przedstawiciele podmiotu kształcącego. Uczestnictwo w kursie każdy uczestnik opłaca ze środków własnych.

NZOZ nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie posiada także akredytacji w rozumieniu tychże przepisów.

Wnioskodawca nie jest podmiotem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zasady kształcenia psychoterapeutów opisane zostały w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 czerwca 2019 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. z 2019 r. poz. 1285). Zgodnie z § 2 pkt 5 ww. rozporządzenia, przez osobę prowadzącą psychoterapię rozumie się osobę, która spełnia łącznie następujące warunki:

a) posiada tytuł zawodowy lekarza lub tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa, lub magistra po ukończeniu studiów na kierunku psychologii, pedagogiki, resocjalizacji, socjologii albo spełnia warunki określone w art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz.U. z 2019 r. poz. 1026),

b) ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia, prowadzone metodami o udowodnionej naukowo skuteczności, w szczególności metod terapii psychodynamicznej, poznawczo-behawioralnej lub systemowej, w wymiarze co najmniej 1200 godzin albo przed 2007 r. ukończyła podyplomowe szkolenie w zakresie oddziaływań psychoterapeutycznych mających zastosowanie w leczeniu zaburzeń zdrowia w wymiarze czasu określonym w programie tego szkolenia,

c) posiada zaświadczenie poświadczające odbycie szkolenia wymienionego w lit. b, zakończonego egzaminem przeprowadzonym przez komisji zewnętrzną wobec podmiotu kształcącego, w skład której nie wchodzą przedstawiciele podmiotu kształcącego, w szczególności powołaną przez stowarzyszenia wydające certyfikaty psychoterapeuty, zwane dalej „certyfikatem psychoterapeuty”.

Ukończenie kursu potwierdzone zostaje zaświadczeniem poświadczającym odbycie szkolenia, uprawniającym do przystąpienia do egzaminu przeprowadzanego przez komisję zewnętrzną wobec NZOZ, w skład której nie wchodzą jego przedstawiciele.

Ponadto w piśmie z 12 sierpnia 2021 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazaliście Państwo, że:

1. NZOZ jest utworzony przez Wnioskodawcę, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT, działającym na podstawie obowiązujących przepisów prawa. NZOZ nie jest podatnikiem od towarów i usług, gdyż nie jest odrębnym, zarejestrowanym podmiotem.

2. Kurs organizuje Spółka.

3. NZOZ nie posiada odrębnej osobowości prawnej i nie jest odrębnym podmiotem praw i obowiązków na gruncie podatku od towarów i usług.

4. NZOZ nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego i nie świadczy usług w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

5. Usługi, które będzie świadczyła Spółka, nie będą usługami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towaru i usług, będą to usługi o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 – „29) usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26: a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach”.

6. Zgodnie § 1 pkt 3 Regulaminu całościowego kursu psychoterapii z psychodramą przygotowującego do egzaminu certyfikacyjnego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego atestowanego przez Zarząd Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, organizowanego przez NZOZ: „W Kursie mogą uczestniczyć osoby posiadające tytuł zawodowy lekarza lub tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra po ukończeniu studiów na kierunku psychologii, pedagogiki, resocjalizacji, socjologii. Zalecane jest, aby kandydaci posiadali roczną praktykę w placówkach i instytucjach, w których stosuje się psychoterapię. Osoby, które nie praktykują psychoterapii zobowiązane są najpóźniej do końca II roku Kursu podjąć praktykę w ośrodku lub instytucji stosującej psychoterapię”.

Regulamin nawiązuje do definicji psychoterapeuty zawartej w „Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 czerwca 2019 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień”.

7. Usługi organizacji i prowadzenia kursu psychoterapii będą stanowić usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

8. Program kursu wynika z wymogów zawartych w § 1 ust. 5 oraz ust. 8 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 19 czerwca 2019 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień oraz warunków atestacji Kursów całościowych określonych przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne Sekcja Naukowej Psychoterapii. Różnica programowa dotyczy 50 godzin szkolenia, które dla lekarzy dotyczy podstaw psychologii, a dla osób po ukończeniu studiów na kierunku psychologii, pedagogiki, resocjalizacji, socjologii – podstaw medycyny.

9. Osoby biorące udział w kursie psychoterapii będą wykorzystać wiedzę w ramach wykonywanego zawodu, stanowiska, pracy. Zgodnie z przywołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 19 czerwca 2019 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień „spełnienie warunków dotyczących uzyskania tytułu „osoba prowadząca psychoterapię” lub „osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty może świadczyć” jest warunkiem niezbędnym do realizacji świadczeń gwarantowanych: prowadzenie sesji psychoterapii indywidualnej, prowadzenie sesji psychoterapii rodzinnej, prowadzenie sesji psychoterapii grupowej.

10. Przedmiotowe usługi kursu psychoterapii można zakwalifikować jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, czyli do usług bezpośrednio związanych z branżą i zawodem, oraz mających na celu uzyskanie i uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych.

11. Świadczone usługi w ramach przedmiotowego kursu psychoterapii pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników zajęć. Do wykonywania tego zawodu wymagane jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji potwierdzonych certyfikatem, który można zdobyć na tym kursie. Zgodnie z rozporządzeniem, określone świadczenia w placówkach medycznych działających w ramach umów z Narodowym Funduszem Zdrowia mogą być realizowane tylko przez osoby posiadające certyfikat psychoterapeuty, do którego uzyskanie niezbędne jest ukończenie odpowiedniego kursu psychoterapii lub ukończenie co najmniej 2 lat takiego kursu (przy warunku pracy pod nadzorem osoby posiadającej już certyfikat psychoterapeuty).

12. Celem przedmiotowego kursu psychoterapii będzie uzyskanie, uaktualnienie, pogłębienie wiedzy do celów zawodowych. Dotyczy to wszystkich uczestników kursu.

13. Ani NZOZ ani Wnioskodawca – jako podmiot prowadzący kurs – nie jest podmiotem, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe. Świadczone przez NZOZ usługi dotyczące organizacji i prowadzenia przedmiotowego kursu psychoterapii nie będą objęte tą akredytacją.

14. Świadczone usługi w ramach przedmiotowego kursu psychoterapii nie będą finansowane ze środków publicznych w żadnym stopniu.

15. Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentacji potwierdzającej, że źródłem finansowania świadczonych usług w zakresie organizacji i prowadzenia przedmiotowego kursu psychoterapii są środki publiczne w związku z ich nieotrzymaniem.

16. Jako superwizor Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego Spółka nadzoruje w poradni pracę psychologów, którzy maja status: „osoba ubiegająca się o otrzymanie certyfikatu psychoterapeuty może świadczyć”. Spółka nie prowadzi obecnie innych usług szkoleniowych.

17. Celem usług w zakresie organizacji i prowadzenia przedmiotowego kursu psychoterapii nie jest uzyskanie dodatkowego dochodu, przez konkurencyjne wykonywanie czynności w stosunku do podatników nie korzystających z tego zwolnienia. O ile, Państwo wiecie, inne kursy tego typu korzystają ze zwolnienia.

18. NZOZ nie jest podwykonawcą usług w zakresie organizacji i prowadzenia przedmiotowego kursu psychoterapii.

19. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy innych usług edukacyjnych zwolnionych z podatku VAT.

Pytanie

Czy powyżej opisany kurs jest zwolniony z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, w powiązaniu z jego wykładnią, wynikającą z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Państwa, przedstawiony kurs na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, w powiązaniu z jego wykładnią, wynikającą z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady korzysta ze zwolnienia z tego podatku.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku prawa do zwolnienia podatkowego nie będzie miało zastosowania ograniczenie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, wymagające by „usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego” były prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Ograniczenie to bowiem nie znajduje swego uzasadnienia w treści art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zgodnie z powołanym przepisem państwa członkowskie zwalniają od podatku od wartości dodanej „kształcenie dzieci i młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne państwo członkowskie”.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 Konstytucji, „jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami”.

W związku z niezgodnością przepisu krajowego z normą określoną w Dyrektywie Wnioskodawca, w ślad za Trybunałem Sprawiedliwości Unii i Naczelnym Sądem Administracyjnym, stoi na stanowisku, iż z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady wynika, że państwo członkowskie ma obowiązek zwolnić od podatku, między innymi kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są przez Państwa członkowskie. Nie ma wątpliwości, że usługi, które ma świadczyć NZOZ w formie całościowego kursu psychoterapii z psychodramą dla lekarzy i psychologów oraz osób z innym wykształceniem wyższym z zakresu medycyny i nauk humanistycznych, a także osób będących na ostatnim roku studiów. Efektem 5 letniego kursu będzie kształcenie zawodowe i przekwalifikowanie zawodowe, tj. kurs obejmować będzie nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z zawodem, a także będzie miał na celu uzyskanie certyfikatu psychoterapeuty Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 10 września 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0112-KDIL1-1.4012.386.2021.2.AR, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 11 września 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

11 października 2021 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Skarga wpłynęła do mnie 14 października 2021 r. Skargę uzupełnili Państwo pismem z 12 października 2021 r. (wpływ 19 październik 2021 r.)

Wnieśli Państwo o:

1. uchylenie skarżonej Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0112-KDIL1-1.4012.386.2021.2.AR z 10 września 2021 r.,

2. zasądzenie na rzecz Państwa kosztów postępowania.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 września 2021 r., znak 0112-KDIL1-1.4012.386.2021.2.AR – wyrokiem z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 1490/21, który wpłynął do mnie 13 czerwca 2022 r.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 10 maja 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

· uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

· ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji (gdyż interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego), bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 1490/21.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,

b) uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy, mogą korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c) finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub

2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle art. 43 ust. 17a ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Określenie „ścisły związek” oznacza, że do wykonania usługi podstawowej niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej usługi.

Zgodnie z treścią § 3 ust. 1 pkt 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2020 r. poz. 1983):

Zwalnia się od podatku:

1. usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

2. usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Na podstawie § 8 ust. 8 ww. rozporządzenia:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W myśl § 3 ust. 9 rozporządzenia:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19, lub

2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Powołane wyżej przepisy art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy i § 3 rozporządzenia przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Co więcej, przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych, lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Powyższy przepis określa dwie przesłanki jakie muszą, być spełnione do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług:

· świadczone usługi muszą być usługami kształcenia m.in. kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania,

· usługi te muszą być świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje uznane przez państwo członkowskie za mające podobne cele.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, że:

Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zapewnione na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

W przedmiotowej sprawie Państwa wątpliwości dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT usług organizacji i przeprowadzania kursu psychoterapii na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, w powiązaniu z jego wykładnią, wynikająca z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Natomiast ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy mogą korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia.

Z opisu sprawy wynika, że NZOZ nie posiada statusu uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk lub instytutu badawczego i nie świadczy usług w zakresie kształcenia na poziomie wyższym. NZOZ nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, nie posiada także akredytacji w rozumieniu tychże przepisów. Ponadto – jak wskazała Spółka – „Wnioskodawca nie jest podmiotem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy”.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi organizacji szkolenia z zakresu psychoterapii nie będą objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

W przedmiotowej sprawie należy zatem przeanalizować, przesłanki warunkujące prawo do zastosowania zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, kurs adresowany jest do osób, które chcą uzyskać certyfikat psychoterapeuty a „W Kursie mogą uczestniczyć osoby posiadające tytuł zawodowy lekarza lub tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa lub magistra po ukończeniu studiów na kierunku psychologii, pedagogiki, resocjalizacji, socjologii”. Ponadto, podkreślić należy, że osoby biorące udział w kursie psychoterapii organizowanym przez Wnioskodawcę – jak wskazała Spółka – „będą wykorzystywać wiedzę w ramach wykonywanego zawodu, stanowiska, pracy” a „Świadczone usługi w ramach przedmiotowego kursu psychoterapii pozostają w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników zajęć”. Celem przedmiotowego kursu psychoterapii będzie uzyskanie, uaktualnienie, pogłębienie wiedzy uczestników kursu do celów zawodowych. Kurs Psychoterapii jest pięcioletnią usługą podyplomowego kształcenia zawodowego. Łącznie cały kurs to 1220 godzin zajęć. Świadczone usługi mają związek z wykonywaniem konkretnego zawodu (psychoterapeuty) dla wykonywania, którego wymagane jest posiadanie odpowiednich kwalifikacji potwierdzonych odpowiednimi dokumentami, które można zdobyć na przedmiotowym kursie. Dodatkowo Wnioskodawca podkreślił, że „Usługi organizacji i prowadzenia kursu psychoterapii będą stanowić usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach”.

Zatem, stwierdzić należy, że kurs psychoterapii organizowany i prowadzony przez Wnioskodawcę należy uznać za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 1490/21 – zapadłym w przedmiotowej sprawie – Sąd w pierwszej kolejności wskazał, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wielokrotnie podkreślał w swoim orzecznictwie, że „(…) pojęcia stosowane dla określenia zwolnień przewidzianych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 131-137 Dyrektywy) należy interpretować ściśle, ponieważ stanowią one wyjątki od ogólnej zasady, że podatek obrotowy jest nakładany na wszystkie usługi świadczone za wynagrodzeniem przez podatnika”. Także przy wprowadzaniu zwolnień do krajowego porządku prawnego, jak zauważał Trybunał, należy pamiętać, że Dyrektywa wyczerpująco definiuje zakres oraz rodzaje zwolnień, które we wszystkich krajach Unii Europejskiej muszą być identyczne”.

Dalej Sąd wskazał, że „Stosownie do ww. art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie zwalniają od podatku kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie”.

Zatem – zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego – „(…) na podstawie tej normy kraj członkowski Unii Europejskiej ma obowiązek zwolnić od podatku, m.in. kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie”.

Dodatkowo Sąd podkreślił, że „Przy stosowaniu zwolnienia określonego na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE, należy mieć także na uwadze treść art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z 2011 r. L 77/I).

Zgodnie z tym przepisem – mającym bezpośrednie zastosowanie w każdym kraju unijnym – usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia. Jeżeli przepis ten wskazuje, że zwolnienie określone w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy, pod względem przedmiotowym obejmuje nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, nie może budzić wątpliwości, że mimo iż art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzuje wymaganego przez art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy zakresu podmiotowego tego zwolnienia, czyli podmiotów prawa publicznego lub innych instytucji działających w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie, tymże zakresem podmiotowym są objęte określone ustawowo samorządy zawodowe (branżowe) zobligowane przepisami do doskonalenia zawodowego członków swego stowarzyszenia (…)”.

Zatem – w świetle powyższego – analizując brzmienie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a w powiązaniu z jego wykładnią wynikająca z art. 132 ust 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Sąd podkreślił, że „Właściwie implementowanie przepisu art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy powinno polegać na uzależnieniu zwolnienia m.in. usług kształcenia i przekwalifikowania zawodowego od świadczenia takich usług przez podmioty, których cele uznane są przez dane państwo członkowskie za podobne do celów podmiotów prawa publicznego, a nie od uregulowania kwestii prowadzenia takich szkoleń w odrębnych przepisach – co w sposób nieuzasadniony treścią przepisu Dyrektywy zawęża zakres zwolnienia, przez określenie warunku nie wynikającego z Dyrektywy”.

Sąd wskazał również, że „(…) w zakresie oceny prawidłowości implementacji powyższego zwolnienia należy odwołać się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 listopada 2013 r. w sprawie C-319/12, Minister Finansów przeciwko MDDP sp. z o.o. Akademia Biznesu, sp. komandytowej (ECLI:EU:C:2013:778).

W wyroku tym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że jeśli chodzi o cel, któremu służy zwolnienie przewidziane w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy, z przepisu tego wynika, że zwolnienie to, zapewniając bardziej korzystne traktowanie świadczenia usług edukacyjnych w zakresie podatku VAT, służy ułatwieniu dostępu do tych usług, co umożliwia uniknięcie wyższych kosztów, które wynikałyby z objęcia tych usług podatkiem VAT (…).

Zważywszy na ten cel, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przypomniał, że komercyjny charakter danej działalności nie wyklucza, w (kontekście art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy, aby miała ona charakter działalności użyteczności publicznej (…). Podobnie pojęcie „podmiot” wymienione w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy jest co do zasady wystarczająco szerokie, aby objąć także podmioty prywatne mające cel zarobkowy (…).

W konsekwencji Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że art. 132 ust. 1 lit. i), art. 133 i 134 Dyrektywy nie sprzeciwiają się objęciu zwolnieniem od podatku VAT usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych (…)”.

Dalej Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, że „Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy usługi edukacyjne są jednak zwolnione tylko wtedy, gdy są świadczone przez podmioty prawa publicznego o celach edukacyjnych lub przez inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Wynika z tego, że inne podmioty, czyli podmioty prywatne, powinny spełniać przesłankę celów podobnych do celów rzeczonych podmiotów prawa publicznego. Z brzmienia art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy wynika bowiem wyraźnie, że nie zezwala on państwom członkowskim na zwolnienie usług edukacyjnych wszystkich podmiotów prywatnych świadczących takie usługi, włącznie z tymi, których cele nie są podobne do celów rzeczonych podmiotów prawa publicznego (pkt 36)”.

Zatem – jak wskazał Sąd – uznać należy , że „(…) zwolnienie takie jak będące przedmiotem sprawy , które ma zastosowanie w sposób ogólny do wszystkich usług edukacyjnych, niezależnie od celu, do jakiego dążą podmioty prywatne świadczące te usługi, jest niezgodne z art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy według koncepcji prawodawcy Unii (pkt 37)”.

Końcowo Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że mają Państwo „(…) prawo do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE jako podmiot uznany przez państwo członkowskie za mający podobne cele do podmiotów prawa publicznego. Przepis Dyrektywy przyznaje bowiem jednostce prawo, którego w wyniku nieprawidłowej implementacji do prawa krajowego państwo nie zagwarantowało”.

W rezultacie mając na uwadze orzeczenie Sądu wydane w niniejszej sprawie, stwierdzić należy, że Wnioskodawca mieści się w użytym w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady pojęciu podmiotu, którego cele uznane są za podobne do celów odpowiednich podmiotów prawa publicznego, w dziedzinie kształcenia zawodowego.

W konsekwencji, mając na uwadze okoliczności sprawy przedstawione przez Państwo oraz wykładnię przepisów prawa dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z 22 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 1490/21 należy stwierdzić, że usługi organizacji i prowadzenia przedmiotowego kursu psychoterapii będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

W związku z tym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. 10 września 2021 r.

Informujemy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (sformułowanego pytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Jednocześnie podkreślamy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).