Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Panowie,

stwierdzam, że Panów stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2022 r. wpłynął Panów wniosek z 25 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych związanych ze sprzedażą działek.

Uzupełnili go Panowie – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 29 sierpnia 2022 r. oraz z 31 sierpnia 2022 r. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:

Pan M. B.

(…)

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

Pan K. R.

(…)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 2014 r. zakupił Pan wraz z kolegą K. R. (mają Panowie udziały po 50%), niezabudowaną działkę budowlaną (działka nr A, obręb (…), nr KW(…)) położoną w (…). przy ul. (…), o powierzchni `(...)` m2 (`(...)` ha).

Działka została nabyta w ramach przetargu otwartego od (…), którego jest Pan pracownikiem od `(...)` r.

Po opłaceniu faktury VAT (podatek od towarów i usług) nastąpiło podpisanie aktu notarialnego przenoszącego własność działki.

Działka w momencie nabycia objęta była (i teraz jest) miejscowym planem zagospodarowania przestrzeni -Sady, 9MN – pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Działka została nabyta w celu budowy bliźniaka do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Panów (w momencie nabycia ani Pan, ani Pan K. R. nie byliście posiadaczami żadnych innych nieruchomości).

Od momentu zakupu do chwili obecnej na działce nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza, działka nie była dzierżawiona ani wykorzystywana w jakikolwiek sposób.

Na działce rosną jabłonie, które zostały zasadzone jeszcze przez (…) prowadził kiedyś na tych terenach uprawy eksperymentalne).

Działka nie jest i nie była uzbrojona.

W 2018 r. w ramach inicjatywy jednej z właścicielek działek przy ul. (…)(Pani X) zostało zawarte porozumienie między właścicielami (w tym Panami) `(...)` działek przy ul. (…) mające na celu doprowadzenie do ul. (…) kanalizacji i wodociągu.

Po zakończeniu budowy (2021 r.) Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji odkupiło wodociąg i kanalizację ul. (…) jest drogą publiczną od sygnatariuszy porozumienia za mniej więcej połowę poniesionych kosztów budowy (Panów składka na budowę wynosiła `(...)` zł `(...)` gr zaś z PWiKu otrzymali Panowie `(...)` zł `(...)` gr). Dzięki temu działki mogą być teraz łatwiej uzbrajane. Pierwotny pomysł budowy bliźniaka okazał się nierealny – ze względu na obecne olbrzymie koszty materiałów budowlanych, kosztów wykonawstwa oraz znacząco ograniczoną zdolność kredytową. Dlatego w 2022 r. dokonali Panowie podziału działki na 4 mniejsze, niezabudowane działki (nr B, C, D, E, ). Zgodnie z planem miejscowym działki te są budowlane, z przeznaczeniem na zabudowę jednorodzinną.

Podział ma na celu ułatwienie sprzedaży całej nieruchomości (łatwiej sprzedać cztery mniejsze działki niż jedną dużą – szczególnie w świetle wspomnianych wcześniej malejących możliwości kredytowych potencjalnych kupców).

Ewentualne środki pozyskane w ramach sprzedaży działek planują Panowie przeznaczyć na cele mieszkaniowe (powiększenie mieszkania – obydwaj posiadają Panowie teraz około 40 metrowe mieszkania).

Poza nieruchomością będącą przedmiotem tego wniosku i wspomnianymi mieszkaniami nie posiadają Panowie innych nieruchomości.

Liczą się Panowie z tym, że sprzedaż działek może potrwać długo (nawet lata) – ze względu na wspomniane wcześniej kwestie gospodarcze.

Sprzedaż nie będzie miała charakteru zorganizowanego, ani ciągłego. Sprzedaż nie będzie zlecana pośrednikowi.

Ponadto podkreślają Panowie, że nigdy wcześniej nie zajmowali się obrotem jakimikolwiek nieruchomościami. Nie prowadzili też działalności gospodarczej (obydwaj zatrudnieni są w ramach umów o pracę).

Dodatkowo w uzupełnieniu podają Panowie, że w momencie sprzedaży opisane we wniosku działki nie będą zabudowane (nie zamierzają Panowie przeprowadzać na nich żadnych prac – czyli w momencie sprzedaży będą dalej porośnięte jabłoniami).

Pytanie

Czy w tej konkretnej sprawie, przy sprzedaży opisanych czterech działek budowlanych, będziemy podatnikami od osób fizycznych (a zatem – ponieważ posiadamy nieruchomość ponad 5 lat – nie wystąpi podatek dochodowy), czy też przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą i stąd przy sprzedaży każdej z działek musimy doliczać podatek dochodowy i VAT?

Panów stanowisko w sprawie

Zgodnie z Panów stanowiskiem, dokonujecie sprzedaży majątku prywatnego zatem będziecie podatnikami od osób fizycznych (czyli nie przedsiębiorcami) i dlatego nie musicie odprowadzać podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Panowie we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,

2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r., poz. 1360, ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

W świetle art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Ponadto, zgodnie z art. 196 § 1:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja podatnika została ujęta w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Stosownie do tego artykułu:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawa terenu budowlanego.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

„Teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Panów dotyczą kwestii czy z tytułu sprzedaży działek są Panowie przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą i do każdej sprzedanej działki mają obowiązek doliczyć podatek VAT.

Aby odnieść się do kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedawanych gruntów przede wszystkim istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży udziału w działkach nr B, C, D, E podjęli Panowie aktywne działania świadczące o obrocie nieruchomościami i angażowali środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, co skutkowałoby koniecznością uznania Panów za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów oraz wyroków istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej we wniosku planowanej dostawy udziału w działkach zostaną spełnione przesłanki do uznania Panów za podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Podkreślić trzeba, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W opisie sprawy wskazali Panowie, że zakupili w 2014 r. po 50% udziałów w niezabudowanej działce budowlanej nr A. Celem nabycia była budowa bliźniaka, który miał zaspokoić Panów potrzeby mieszkaniowe. Od momentu zakupu do chwili obecnej na działce nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza, działka nie była dzierżawiona ani wykorzystywana w jakikolwiek inny sposób. Z uwagi na obecne olbrzymie koszty materiałów budowlanych, koszty wykonawstwa oraz znacząco ograniczoną zdolność kredytową pomysł budowy bliźniaka okazał się nierealny. Z tego też powodu w 2022 r. dokonali Panowie podziału działki na 4 mniejsze, niezabudowane o numerach: B, C, D, E. Podział miał na celu ułatwienie sprzedaży całej nieruchomości. Środki pozyskane w ramach sprzedaży planują Panowie przeznaczyć na cele mieszkaniowe tj. powiększenie mieszkania. W momencie nabycia działki nie byliście Panowie posiadaczami żadnych innych nieruchomości. Poza wskazanym gruntem będącym przedmiotem tego wniosku i wspomnianymi mieszkaniami nie posiadają Panowie innych nieruchomości. Nigdy wcześniej nie zajmowaliście się też obrotem nieruchomościami.

Przewidują Panowie, że sprzedaż ze względu na kwestie gospodarcze może potrwać długo (nawet lata), jednak nie zamierzają Panowie na działkach przeprowadzać żadnych prac. Sprzedaż nie będzie też zlecana pośrednikowi.

Analiza wszystkich przestawionych powyżej okoliczności prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w działkach nr B, C, D, E, nie będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, a Panowie w odniesieniu do planowanej czynności nie będą działali w charakterze podatników podatku VAT. U podstaw Panów działania leżą bowiem wyłącznie cele osobiste pozwalające na uznanie zbycia wskazanych działek za rozporządzanie majątkiem prywatnym.

Powyższe potwierdza fakt, że zakupiliście Panowie nieruchomość z zamiarem wykorzystania jej do własnych celów mieszkaniowych tj. budowy bliźniaka, a powodem jej sprzedaży jest odstąpienie od realizacji planów życiowych z uwagi na sytuację finansową. Grunty nie były przez Panów wykorzystywane w jakikolwiek sposób. Nie czerpaliście z nich żadnych pożytków. Środki pozyskane z ich sprzedaży planują Panowie przeznaczyć na cele mieszkaniowe. Sprzedaży planują Panowie dokonać samodzielnie bez udziału pośrednika. Nie posiadacie innych nieruchomości do sprzedaży oraz wcześniej nie zajmowaliście się obrotem nieruchomościami. Nie prowadzicie działalności gospodarczej, nie posiadacie statusu podatnika podatku VAT, obaj jesteście wyłącznie zatrudnieni na podstawie umowy o pracę.

Co prawda względem działek zostały podjęte działania (podział działki A na 4 działki o nr B, C, D ,E ) jednak miały one na celu ułatwienie sprzedaży i nie wykraczały poza zwykłe władztwo nad rzeczą. Nastąpiło przeprowadzenie przyłączenia ul. (…) do kanalizacji oraz wodociągów, jednak miało to charakter ogólny, zostało zawarte w ramach porozumienia wszystkich właścicieli działek z inicjatywy właścicielki jednej z nich. Ponadto jak Panowie wskazali nie zamierzają przed sprzedażą przeprowadzać na działkach żadnych prac.

Odnosząc się zatem do Panów wątpliwości po dokonaniu całościowej analizy wszystkich przedstawionych w opisie sprawy informacji należy stwierdzić, że brak jest takich działań które wskazywałyby, że sprzedaż udziałów w działkach ma nastąpić w ramach działalności handlowej. W niniejszych okolicznościach należy się z Panami zgodzić, że przedmiotem dostawy będzie składnik Panów majątku prywatnego, a jego sprzedaż będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Reasumując trzeba stwierdzić, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek stanowiących podstawę uznania Panów za podatników na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, w konsekwencji czego dokonywana przez Panów sprzedaż nie będzie stanowiła – wskazanej w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawy towaru, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem z tytułu planowanej sprzedaży udziału w działkach nie będziecie przedsiębiorcami prowadzącymi działalność gospodarczą i tym samym nie macie Panowie obowiązku doliczania do sprzedaży działek podatku VAT.

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Panowie przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

- Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Pan M. B. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).