Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która polega na świadczeniu usług oprawy artystycznej imprez, takich jak wesela, studniówki, bale, imprezy firmowe, gale, wydarzenia kulturalno-rozrywkowe oraz bankiety. W ramach tych usług opracowuje indywidualny scenariusz imprezy, który realizuje samodzielnie lub we współpracy z innymi wykonawcami. Scenariusz zawiera elementy słowne, muzyczne, choreograficzne i literackie, dostosowane do charakteru oraz oczekiwań klienta. Wnioskodawca argumentuje, że świadczone przez niego usługi mają charakter usług kulturalnych, a on sam działa jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. W związku z tym uważa, że usługi te, w tym udzielanie licencji na prawa autorskie do opracowanego scenariusza oraz artystyczne wykonania, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
18 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 sierpnia 2022 r. (wpływ 2 września 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą … (dalej: „Wnioskodawca”). W ramach oferowanych usług Wnioskodawca zajmuje się szeroko pojętą oprawą artystyczną imprez, które każdorazowo adresowane są do konkretnej publiczności, w szczególności, wesel, studniówek, bali, imprez firmowych, gal, wydarzeń kulturalno-rozrywkowych, bankietów itp. W ramach oferowanej usługi Wnioskodawca może zapewnić oprawę poprzez prowadzenie przez Wodzireja, oprawę muzyczną DJ-a, występy muzyczne i wokalne (saksofonisty, akordeonisty, wokalisty, skrzypka itp.), oświetlenie oraz nagłośnienie miejsca przyjęcia.
Pierwszym etapem, który poprzedza oprawę artystyczną przyjęcia jest opracowanie indywidualnego scenariusza, który powinien zostać zrealizowany podczas imprezy. W początkowej fazie Wnioskodawca przedstawia swoją ofertę potencjalnemu kontrahentowi oraz każdorazowo ustala indywidualny zakres zamówionej oprawy artystycznej. Następnie po dokonaniu wyboru zakresu usługi Wnioskodawca przeprowadza wywiad z kontrahentem, który dotyczy między innymi: charakteru przyjęcia (np. określenie czy jest to przyjęcie weselne, czy impreza firmowa), miejscowych zwyczajów (np. lokalnych obrzędów weselnych), preferencji co do gatunków muzycznych gości przyjęcia oraz przedstawienia miejsca realizacji oprawy artystycznej w celu odpowiedniego doboru oświetlenia.
Kolejno na podstawie wstępnego wywiadu Wnioskodawca opracowuje scenariusz, który polega na kompozycji elementów słownych, muzycznych, choreograficznych i literackich oraz uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Na autorski opracowany przez Wnioskodawcę scenariusz składają się: elementy integracyjne, konkursy, wytyczne co do realizacji konkretnych choreografii, rodzaju oprawy aranżacji świetlnej dostosowanej do oczekiwań Zleceniodawcy (w szczególności poprzez odpowiednie oświetlenie pomieszczenia w którym będzie odbywać się przyjęcie) oraz zapewnienia nagłośnienia, czy uwzględnienie zwyczajów lokalnej społeczności, które są wyeksponowane w przygotowanym scenariuszu. Przyjęcie może każdorazowo charakteryzować się rozmaitymi elementami improwizacji zarówno: słownej jak i muzycznej. Często w odpowiedzi na reakcje uczestników, publiczności.
Wobec czego finalnie zapewniana usługa stanowi oprawę artystyczną, na którą składa się obligatoryjnie DJ i Wodzirej (dopuszczalne jest połączenie tych dwóch funkcji) oraz fakultatywnie odpowiednia oprawa wykonywana przez muzyków grających na żywo, oświetlenie oraz zapewnienie odpowiedniego nagłośnienia. Podczas przyjęcia możliwy jest następujący podział ról:
- Wodzirej realizuje autorski scenariusz (każdorazowo tworzony przez Wnioskodawcę), bezpośrednio prowadzi komunikację z uczestnikami przyjęcia, zapewnia jego oprawę słowną oraz prowadzi animacje artystyczne np. poprzez koordynację lokalnych tańców, w których uczestniczą goście.
- Oprawa muzyczna dokonywana jest między innymi poprzez dobór utworów przez DJ z uwzględnieniem sugestii oraz wytycznych zawartych w scenariuszu. Polega na odtworzeniu konkretnych utworów, następnie łączeniu i tworzeniu mixów w formule live (tworzonych na bieżąco, improwizacji).
- Muzycy zapewniają oprawę przyjęcia poprzez grę na żywo np. na saksofonie lub akordeonie w konkretny zaplanowany w scenariuszu sposób, np. w odpowiednim momencie przyjęcia, grając ustalone utwory, które zostały dopasowane do danej sytuacji.
- Oprawę artystyczną dopełniają odpowiednio zaaranżowane oświetlenie miejsca przyjęcia zgodne z oczekiwaniami zleceniodawcy, tworzące indywidualne i autorskie scenerie świetlne i aranżacje na potrzeby wystroju miejsca, oddające charakter wydarzenia oraz jego nagłośnienie każdorazowo dostrojone akustycznie czy wytworzenie efektów specjalnych, jak sztuczne iskry, bańki mydlane lub ciężki dym, które są elementem realizowanego przedstawienia i zapewniają odbiorcy dodatkowe wrażenia wizualne.
Działanie całego zespołu jest realizowane i skoordynowane przygotowanym wcześniej przez Wnioskodawcę scenariuszem. Dodatkowo każdy członek zespołu posiada ustalony rodzaj stroju, tj. garnitur lub smoking, zgodnie z ustalonym na potrzeby konkretnej realizacji wzorem.
Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zapewnia odpowiednią oprawę artystyczną również innych wykonawców, którzy współpracują z Wnioskodawcą na podstawie umowy zlecenia, a ich zadaniem jest artystyczna oprawa przyjęcia, zgodnie z ustalonym scenariuszem. W rolę wodzireja podczas przyjęcia wciela się Wnioskodawca, ale również inne osoby, którym powierza zlecone zadanie.
Wnioskodawca posiada szczególne wykształcenia kierunkowe, tj. ukończoną szkołę muzyczną oraz studia dziennikarskie, posiada również odpowiednie doświadczenie w zakresie przygotowania oprawy artystycznej przyjęć oraz tworzenia scenariuszy.
Wynagrodzenie ustalane jest w formie łącznego honorarium wypłacanego przez klienta za udzielenie licencji na majątkowe prawa autorskie do utworu w postaci opracowanego scenariusza imprezy oraz na dokonywane w czasie imprezy artystyczne wykonania. Wnioskodawca każdorazowo zajmuje się opracowaniem scenariusza przyjęcia, a następnie jego realizacją samodzielnie lub w ramach ww. zespołu, którego może być częścią, lecz nie jest to warunek konieczny.
W uzupełnieniu wniosku dokonanym w odpowiedzi na wezwanie wskazał Pan następujące informacje.
Podejmując działania opisane we wniosku działa Pan, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług.
Na pytanie nr 2 Organu „Czy będące przedmiotem wniosku usługi stanowią usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług.” udzielił Pan następującą odpowiedź: Wnioskodawca pragnie wskazać, iż ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się pojęciem „usług kulturalnych”, jednakże nie podaje jego definicji, również w treści wezwania nie wskazano precyzyjnie co należy rozumieć pod tym pojęciem.
Znaczenie pojęcia „usług kulturalnych” można ustalić w oparciu o wykładnię językową, zgodnie z którą pod terminem „usługi kulturalne”, kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności.
Ponadto zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.), działalność kulturalna, polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Usługi kulturalne występują wówczas, gdy ma miejsce ich bezpośredniość w zakresie ich odbioru. Służyć mają społeczeństwu w celu przekazywania i szerzenia materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogółu wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości.
Ponadto w tym miejscu należy podkreślić, że kwestia określenia usług kultury została również przedstawiona w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 987/16 (orzeczenie prawomocne), w którym powołano także inne orzeczenia, np. NSA z dnia 11 czerwca 2015 r. w sprawie I FSK 1988/13, NSA z 13 marca 2014 r. w sprawie I FSK 584/13, NSA z 4 marca 2014 r. w sprawie I FSK 535/13 i z 14 maja 2015 r. w sprawie I FSK 318/14., WSA w Bydgoszczy z 22 grudnia 2014 r. w sprawie I SA/Łd 1174/14. Z przywołanego orzecznictwa wynika, że istotne jest aby usługi kulturalne miały charakter działalności twórczej, charakteryzowały się indywidualnością, a ich wykonywanie odbywało się w interesie publicznym, gdyż celem wprowadzenia zwolnienia usług kulturalnych było obniżenie kosztów dostępu do kultury i dziedzictwa narodowego.
Mając na uwadze powyższe, wyjaśnia Pan iż świadcząc usługi objęte przedmiotem wniosku, tworzy Pan scenariusz imprezy, który ma między innymi na celu kultywowanie lokalnych zwyczajów, jednakże każdorazowo jest dostosowany do odbiorcy. Przyjęcia (a w szczególności przyjęcia weselne) mogą być uznane za element polskiego dziedzictwa, wobec czego przygotowanie konkretnej aranżacji, na którą składa się kompozycja elementów słownych, muzycznych, choreograficznych i literackich oraz uszeregowanie ich we właściwej kolejności, a następnie ich konkretyzacja poprzez elementy integracyjne, konkursy, wytyczne co do realizacji konkretnych choreografii, oprawy, aranżacji świetlnej dostosowanej do oczekiwań Zleceniodawcy, która ma na celu ich artystyczną oprawę powinno przemawiać za ich kwalifikacją jako usługi kulturalne.
Na pytanie nr 3 Organu „Czy świadcząc usługi, o których mowa we wniosku, działa Pan jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 ze zm.), jeżeli tak to w jaki sposób?” wskazał Pan: Kolejno wyjaśnić należy, iż świadczone usługi, będą miały przede wszystkim: (i) indywidualny i niepowtarzalny charakter, (ii) będą wynikiem wizji twórczej Wnioskodawcy, (iii) zostanie do nich udzielona licencja oraz (iv) zostanie wypłacone honorarium, wobec czego spełnione zostaną przesłanki do uznania ich za „utwory” na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm. dalej: „dalej: „Ustawa Opap”).
Zgodnie z treścią powyższej regulacji „przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)”.
Ustawodawca zatem określił w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Wobec czego utwór powinien łącznie spełniać następujące przesłanki:
1. stanowi przejaw działalności człowieka (twórcy);
2. stanowi przejaw działalności twórczej;
3. ma indywidualny charakter.
Ponadto w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy – utwory to:
1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2. (`(...)`)
3. muzyczne i słowno-muzyczne,
4. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
5. audiowizualne (w tym filmowe).
Użyte w art. 1 ustawy określenie „przejaw działalności twórczej” oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym, a przesłanka ta jest spełniona w przedmiotowym stanie faktycznym, gdyż mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.
Natomiast przepis art. 8 ust. 2 ustawy Opap stanowi, że „domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu, lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu”.
Mając na uwadze przytoczoną definicję i stan faktyczny przedstawiony we wniosku za zasadne jest uznanie, Wnioskodawcy za twórcę w odniesieniu do utworu, który w sposób szczegółowy opisany został w treści wniosku. W odniesieniu do powyższej regulacji, wyjaśnić należy również, iż nazwisko lub pseudonim artystyczny Wnioskodawcy jest uwidocznione na egzemplarzach utworu podczas jego rozpowszechniania (zgodnie z definicją przedstawioną w ustawie Opap).
Na pytanie nr 4 Organu: „Czy sam Pan organizuje swoją pracę w zakresie świadczenia usług opisanych we wniosku, występuje jako podmiot w pełni samodzielny działający w swoim imieniu i na własny rachunek?” podał Pan, że: Wyjaśnia Pan, iż organizuje swoją pracę w pełni samodzielnie działając we własnym imieniu i na własny rachunek.
Na pytanie nr 5 Organu „Czy w wyniku zrealizowania opisanych usług powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych? Jeżeli tak to:
a) Czy tworząc ww. utwór przyczynia się Pan do upowszechniania dorobku kulturalnego oraz
b) Czy Pana nazwisko/pseudonim będą uwidocznione i podane do publicznej wiadomości na egzemplarzach utworu, a także
c) Czy zawierając umowy na świadczenie usług oprawy artystycznej imprez udziela/zamierza Pan udzielić licencji na korzystanie z praw autorskich do ww. utworu.”
Udzielił Pan następującej odpowiedzi:
5a) Wyjaśnia Pan, iż na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, zasadne jest przyjęcie, iż przyczynia się Pan do upowszechniania dorobku kulturalnego, w szczególności przez rozwój tradycji oraz zwyczajów, które związane z oprawą artystyczną oraz kulturalną przyjęć, które przejawiają się między innymi przez wykorzystanie tradycyjnych zabaw lub przyśpiewek.
5b) Pana Nazwisko lub Pseudonim artystyczny jest widoczne i podawane do wiadomości odbiorców egzemplarza utworu.
5c) Zawierając umowy o świadczenie usług oprawy artystycznej imprez zamierza Pan udzielić licencji na korzystanie z praw autorskich do ww. utworu.
Czy kompleksowa usługa udzielenia licencji na majątkowe prawo autorskie do utworu w postaci opracowanego scenariusza przyjęcia oraz na dokonanie w jego czasie jego artystycznego wykonania, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT (podatek od towarów i usług)?
W Pana ocenie zakres oferowanych świadczeń powinien zostać zakwalifikowany, jako usługi których przeważającym przedmiotem jest działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych o kodzie PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 90.01Z, a więc kompleksowa usługa udzielenia licencji na majątkowe prawo autorskie do utworu w postaci opracowanego scenariusza przyjęcia oraz na dokonanie w jego czasie jego artystycznego wykonania, które będą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
Ustawodawca jednak przewidział również szczególne przypadki zgodnie, z którymi konkretne rodzaje usług świadczone przez ściśle określone rodzaje podmiotów podlegać będą zwolnieniu z VAT.
Kolejno zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Przywołana regulacja wskazuje na zwolnienie od VAT w przypadku spełnienia dwóch niezależnych warunków tj. (i) podmiotowego oraz (ii) przedmiotowego, co oznacza, że zwolnieniu podlegać będzie ściśle określony krąg podmiotów, które świadczyć będą określone usługi.
Z uwagi na brak definicji legalnych pojęcia utworu oraz artysty w ustawie VAT, niezbędne jest odwołanie się do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zatem należy zauważyć, iż stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 880 z późn. zm.; dalej: „Ustawa Opap”) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Kolejno zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ustawy Opap przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słownomuzyczne; sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).
Wobec czego w Pana ocenie zasadne jest uznanie, iż zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym przygotowany indywidualnie scenariusz utrwalony w formie słownej oraz jego artystyczne wykonanie w specjalnie przygotowanej aranżacji stanowić będą utwór w rozumieniu powyższych regulacji.
Podobne cechy w odniesieniu do przedmiotowej regulacji wyróżnione zostały między innymi w uzasadnieniu wyroku NSA z 11 czerwca 2015 r., I FSK 1988/13.
Kolejno zgodnie z art. 8 ust. 1-3 cyt. ustawy Opap, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.
Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy Opap każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy Opap, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.
W Pana ocenie zgodnie z powyższymi regulacjami jako twórcę uznać można każdą osobę prowadzącą działalność twórczą, czyli działalność, której efektem będzie powstanie utworu w ww. rozumieniu, a więc również Pana. W opisanym stanie faktycznym zarówno Pan, jak i współpracujące z nim osoby realizują opracowany indywidualnie scenariusz, który ma zapewnić konkretny odbiór artystyczny zaprezentowanego przedstawienia/oprawy. Właściwe będzie również uznanie za przedmiot prawa autorskiego stworzony przez Pana scenariusz według, którego prowadzone jest przyjęcie.
Jednocześnie pragnie Pan wskazać, iż podobne stanowisko zostało wyrażone w:
- Piśmie z dnia 18 kwietnia 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1-1.4012.892.2018.3.RH;
- Piśmie z dnia 22 marca 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2 4012.830.2018.2.MGO;
- Piśmie z dnia 6 lipca 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.335.2018.3.RG;
- Piśmie z dnia 30 listopada 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111- KDIB3-2.4012.566.2017.1.MN.
Mając na uwadze powyższe za zasadne jest uznanie, iż świadczona przez Pana kompleksowa usługa udzielenia licencji na majątkowe prawo autorskie do utworu w postaci opracowanego scenariusza przyjęcia oraz na dokonanie w jego czasie jego artystycznego wykonania, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit b ustawy VAT.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).
Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:
a) podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
b) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.
W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.
Zatem, kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.
Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 194 ze zm.):
Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.
Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 ze zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy stanowi, że:
Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
W myśl art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno- muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe).
Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.
Stosownie do art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.
Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do:
a) wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy pominięcie jest zwyczajowo przyjęte,
b) decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,
c) sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym zmianom wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;
a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
b) w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono - wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
c) w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.
W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:
Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.
Jak wynika ze złożonego wniosku w ramach oferowanych usług zajmuje się Pan szeroko pojętą oprawą artystyczną imprez, które każdorazowo adresowane są do konkretnej publiczności, w szczególności, wesel, studniówek, bali, imprez firmowych, gal, wydarzeń kulturalno-rozrywkowych, bankietów. W ramach oferowanej usługi może Pan zapewnić oprawę przez prowadzenie przez Wodzireja, oprawę muzyczną DJ-a, występy muzyczne i wokalne, oświetlenie oraz nagłośnienie miejsca przyjęcia. Pierwszym etapem, który poprzedza oprawę artystyczną przyjęcia jest opracowanie indywidualnego scenariusza, który powinien zostać zrealizowany podczas imprezy. W początkowej fazie przedstawia Pan swoją ofertę potencjalnemu kontrahentowi oraz każdorazowo ustala indywidualny zakres zamówionej oprawy artystycznej. Następnie po dokonaniu wyboru zakresu usługi przeprowadzany jest wywiad z kontrahentem, który dotyczy m.in. charakteru przyjęcia, miejscowych zwyczajów, preferencji co do gatunków muzycznych oraz przedstawienia miejsca realizacji oprawy artystycznej w celu odpowiedniego doboru oświetlenia. Kolejno na podstawie wstępnego wywiadu opracowuje Pan scenariusz, który polega na kompozycji elementów słownych, muzycznych, choreograficznych i literackich oraz uszeregowaniu ich we właściwej kolejności. Finalnie zapewniana usługa stanowi oprawę artystyczną, na którą składa się obligatoryjnie DJ i Wodzirej (dopuszczalne jest połączenie tych dwóch funkcji) oraz fakultatywnie odpowiednia oprawa wykonywana przez muzyków grających na żywo, oświetlenie oraz zapewnienie odpowiedniego nagłośnienia. Działanie całego zespołu jest realizowane i skoordynowane przygotowanym wcześniej przez Pana scenariuszem. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zapewnia Pan odpowiednią oprawę artystyczną również innych wykonawców, którzy z Panem współpracują na podstawie umowy zlecenia, a ich zadaniem jest artystyczna oprawa przyjęcia, zgodnie z ustalonym scenariuszem.
Pana wątpliwości dotyczą zwolnienia od podatku od towarów i usług świadczonych przez Pana usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.
Odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia charakteru świadczenia realizowanego przez Pana należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.
Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną powinna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jako element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej usługi.
Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.
Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.
Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).
W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.
Należy zauważyć, że koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), czy też w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.
Zatem w przypadku usług o charakterze złożonym, o ich opodatkowaniu decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.
Jak wynika z opisu sprawy, w ramach świadczonej usługi podejmuje Pan szereg czynności, które prowadzą do realizacji jednego celu, tj. realizacji stworzonego przez Pana autorskiego scenariusza oraz jego wykonania, powstałego w konsultacji z klientami. Tworzy Pan scenariusz imprezy, który ma na celu m.in. kultywowanie lokalnych zwyczajów, jednakże każdorazowo jest dostosowany do odbiorcy. Jak Pan wskazał przyjęcia (a w szczególności przyjęcia weselne) mogą być uznane za element polskiego dziedzictwa, wobec czego przygotowanie konkretnej aranżacji, na którą składa się kompozycja elementów słownych, muzycznych, choreograficznych i literackich oraz uszeregowanie ich we właściwej kolejności, a następnie ich konkretyzacja przez elementy integracyjne, konkursy, wytyczne co do realizacji konkretnych choreografii, oprawy, aranżacji świetlnej dostosowanej do oczekiwań Zleceniodawcy, która ma na celu ich artystyczną oprawę powinno przemawiać za ich kwalifikacją jako usługi kulturalne. Twierdzi Pan, że przyczynia się do upowszechniania dorobku kulturalnego, w szczególności przez rozwój tradycji oraz zwyczajów, które są związane z oprawą artystyczną oraz kulturalną przyjęć, które przejawiają się między innymi przez wykorzystanie tradycyjnych zabaw lub przyśpiewek. Pana nazwisko lub pseudonim artystyczny są widoczne i podawane do wiadomości odbiorców egzemplarza utworu. Zawierając umowy o świadczenie usług oprawy artystycznej imprez zamierza Pan udzielić licencji na korzystanie z praw autorskich do ww. utworu. Wynagrodzenie ustalane jest w formie łącznego honorarium wypłacanego przez klienta za udzielenie licencji na majątkowe prawa autorskie do utworu w postaci opracowanego scenariusza imprezy oraz na dokonywane w czasie imprezy artystyczne wykonania. Organizuje Pan swoją pracę w pełni samodzielnie działając we własnym imieniu i na własny rachunek.
Zatem jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego działa Pan jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a dodatkowo w wyniku świadczonych usług tworzy Pan utwór.
Tym samym, skoro – jak wskazano we wniosku – będzie Pan świadczył usługi kulturalne jako indywidualny twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w wyniku których stworzy utwór (scenariusz), a usługi będą wynagradzane w formie honorarium, to usługi te będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.
Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego które Pan przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili