0111-KDIB3-1.4012.607.2022.2.IO
📋 Podsumowanie interpretacji
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku od towarów i usług (VAT) związanych z zawarciem umowy pożyczki przez Pożyczkodawcę, który prowadzi działalność gospodarczą, z Pożyczkobiorcą. W ramach tej umowy Pożyczkodawca udzieli pożyczki pieniężnej w zamian za odsetki. Organ podatkowy uznał, że udzielenie oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę stanowi odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu VAT. Jednocześnie ta czynność korzysta ze zwolnienia z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, jako usługa udzielania pożyczki pieniężnej. W związku z tym organ uznał stanowisko Pożyczkodawcy i Pożyczkobiorcy w tej sprawie za prawidłowe.
❓ Pytania i stanowisko urzędu
Stanowisko urzędu
Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny📖 Pełna treść interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
(`(...)`) r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z (`(...)`) r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w kwestii czy Pożyczkodawca zawierając umowę pożyczki działał w charakterze podatnika VAT (podatek od towarów i usług), a w konsekwencji pożyczka pieniężna udzielona na podstawie tej umowy w zamian za odsetki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, korzystającą jednocześnie ze zwolnienia od tego podatku.
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
- Zainteresowany będący stroną postępowania:
- (`(...)`)
- Zainteresowany niebędący stroną postępowania:
- (`(...)`)
Opis stanu faktycznego
(`(...)`) z siedzibą w (`(...)`) - zainteresowana będąca stroną postępowania - dalej zwana Pożyczkodawcą, zawarła umowę pożyczki z (`(...)`) z siedzibą (`(...)`) - zainteresowaną niebędąca stroną postępowania - dalej zwaną Pożyczkobiorcą.
Jako strony jednej umowy pożyczki, Pożyczkobiorca oraz Pożyczkodawca dążą do prawidłowego ustalenia skutków jej zawarcia na gruncie podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.
Pożyczkodawca jest osobą prawną posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i posiada status zarejestrowanego czynnego podatnika VAT. Głównym przedmiotem jego działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) (`(...)`)).
Obecnie zamierza nabyć na terytorium kraju nieruchomości z przeznaczeniem do wykorzystywania w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Finansowanie, którym dysponuje, przekracza jego aktualne potrzeby, w związku z czym podjął decyzję o przeznaczeniu wolnych środków finansowych na pożyczkę, której udzieli w zamian za odsetki. Przychody uzyskane z tytułu odsetek będą przychodami z działalności gospodarczej.
Formalnie zakres działalności Pożyczkodawcy nie obejmuje świadczenia usług udzielania pożyczek, ani też świadczenia innych usług finansowych (PKD (`(...)`)). Pożyczkodawca zasadniczo nie planuje też udzielać kolejnych pożyczek. Ponadto, dla wyeliminowania wątpliwości, Pożyczkodawca informuje, że nie złożył zawiadomienia o rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług finansowych, o którym mowa w art. 43 ust. 22 ustawy o VAT.
Pożyczkobiorca jest osobą prawną posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Obecnie nie posiada statusu zarejestrowanego czynnego podatnika VAT. Przedmiotem jego działalności gospodarczej jest m.in. pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (PKD (`(...)`)).
Mając na względzie okoliczność, że Pożyczkobiorca potrzebuje środków finansowych na cele prowadzonej działalności, natomiast Pożyczkodawca dysponuje wolnymi środkami finansowymi, Strony postanowiły, że zawrą umowę pożyczki, na mocy której Pożyczkodawca, w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek, pożyczy Pożyczkobiorcy określoną kwotę pieniędzy. Umowa określa kwotę pożyczki, termin jej spłaty oraz wysokość i termin zapłaty odsetek od pożyczki.
Umowa pożyczki została zawarta 29 czerwca 2022 r., zaś wypłata kwoty pożyczki nastąpiła (`(...)`) r.
W związku z zawarciem umowy pożyczki Pożyczkobiorca złoży) deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych PCC (podatek od czynności cywilnoprawnych)-3 i zapłacił podatek. W sprawie pojawiły się jednak wątpliwości dotyczące słuszności takiego postępowania ze względu na prawdopodobne podleganie pożyczki przepisom ustawy o VAT.
Z uwagi na fakt, że w opisanym stanie faktycznym zawarcie umowy pożyczki i jej udzielenie w zamian za odsetki może stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług u Pożyczkodawcy albo, w przypadku, w którym nie byłaby objęta zakresem ustawy o VAT, czynność opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych u Pożyczkobiorcy, strony umowy składają wspólny wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego.
Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług
Czy w przedstawionym stanie faktycznym Pożyczkodawca zawierając umowę pożyczki działał w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji pożyczka pieniężna udzielona na podstawie tej umowy w zamian za odsetki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, korzystającą jednocześnie ze zwolnienia od tego podatku?
Stanowisko Zainteresowanych w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług
Zainteresowane stoją na stanowisku, że:
Ad. 1 W przedstawionym stanie faktycznym Pożyczkodawca zawierając umowę pożyczki działał w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji pożyczka pieniężna udzielona na podstawie tej umowy w zamian za odsetki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, korzystającą jednocześnie ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.
UZASADNIENIE W ZAKRESIE PODATKU OD TOWARÓW I USŁUG
Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje dostawę towarów, o której mowa w powołanym wyżej przepisie, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`). Natomiast świadczeniem usług, stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
-
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
-
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
-
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Takie zdefiniowanie czynności podlegających opodatkowaniu realizuje zasadę powszechności systemu VAT, pozwalając nim objąć każdą możliwą czynność odpowiednio jako dostawę towarów albo świadczenie usług, gdyż każde świadczenie niebędące dostawą towarów może stanowić usługę w rozumieniu przepisów o VAT. Aby jednak dane świadczenie mogło zostać uznane za usługę podlegającą przepisom ustawy o VAT, musi ono zostać wykonane na podstawie istniejącego stosunku prawnego, w ramach którego jedna strona zobowiązała się umówione świadczenie wykonać na rzecz skonkretyzowanego beneficjenta, natomiast druga strona zobowiązała się za to świadczenie zapłacić wynagrodzenie.
Kryteria oceny świadczenia pod kątem jego zakwalifikowania jako odpłatnej usługi wskazuje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej. Trybunał, TSUE).
Szczególne znaczenie ma tutaj wyrok z dnia 3 marca 1994 r., w sprawie C -16/93 R.J. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, w którym Trybunał (wówczas Europejski Trybunał Sprawiedliwości) stwierdził, że „świadczenie usług jest realizowane za "wynagrodzeniem" (`(...)`) i podlega w związku z tym opodatkowaniu tylko i wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą w ramach którego można mówić o wzajemnym świadczeniu polegającym na tym, że wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę za usługę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy."
Uznanie świadczenia za odpłatne wymaga zatem istnienia bezpośredniego związku pomiędzy jego wykonaniem na rzecz skonkretyzowanego beneficjenta, a pobieranym w zamian wynagrodzeniem, stanowiącym korzyść dla usługodawcy.
Ponadto opodatkowanie dotyczy wyłącznie czynności (dostaw towarów lub usług) wykonywanych przez podatnika działającego w takim charakterze. Podatnikami zaś, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Według ust. 2 powołanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W kontekście powyższych uregulowań podatnikiem jest każdy podmiot wykonujący samodzielnie czynności mieszczące się w zakresie pojęcia działalności gospodarczej. Rozumienie pojęcia działalności gospodarczej dla celów VAT jest z kolei bardzo szerokie i specyficzne. Obejmuje każdy przejaw odpłatnej aktywności zawodowej danego podmiotu wykonywany w sposób samodzielny. Samodzielność zaś, jak wyraźnie wskazuje orzecznictwo TSUE, oznacza działanie we własnym imieniu i w warunkach ryzyka gospodarczego.
W okolicznościach zdarzenia przyszłego Pożyczkodawca planuje zawrzeć umowę, na podstawie której udzieli pożyczki pieniężnej w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek.
Umowa pożyczki została uregulowana w art. 720 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j.: Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Czynność polegająca na udzieleniu pożyczki pieniężnej w zamian za odsetki spełnia kryteria odpłatnego świadczenia usług i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy wykona ją podatnik. Taki właśnie przypadek ma miejsce w sytuacji, w której pożyczka zostanie udzielona przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą. W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku Pożyczkodawca podjął działalność gospodarczą i w celu uzyskania korzyści w postaci odsetek przeznaczył na pożyczkę środki pieniężne związane z tą działalnością. Tym samym udzielił odpłatnej pożyczki w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, co przesądza o uznaniu go za podatnika w stosunku do tego działania.
Mając na uwadze powyższe, udzielenie oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę należy uznać za przejaw zawodowej aktywności, stanowiący czynność objętą zakresem ustawy o VAT jako odpłatną usługę określoną w jej art. 8 ust. 1, zaś jego samego, za podatnika z tytułu tej czynności w rozumieniu art. 15 ust. 1.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. podstawowa stawka podatku wynosi 23%. Opodatkowanie w tej wysokości stosuje się wówczas, gdy przepis szczególny ustawy bądź wydanego do niej rozporządzenia nie przewiduje dla danej czynności stawki obniżonej albo zwolnienia od podatku.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Przy czym przepis art. 43 ust. 22 ustawy o VAT dopuszcza możliwość rezygnacji ze zwolnienia od podatku usług, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, tj. m.in. w stosunku do usług udzielania pożyczek pieniężnych świadczonych na rzecz podatników, pod warunkiem że:
-
podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
-
złoży naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o wyborze opodatkowania tych usług przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego rezygnuje ze zwolnienia.
Biorąc pod uwagę powyższe, w okolicznościach poddanego ocenie stanu faktycznego, udzielenie oprocentowanej pożyczki na podstawie umowy pożyczki określającej jej wysokość, wysokość oprocentowania, termin spłaty oraz termin zapłaty odsetek, będzie stanowiło po stronie Pożyczkodawcy świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, korzystające jednocześnie ze zwolnienia od tego podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Pożyczkodawcy, jako czynnemu zarejestrowanemu podatnikowi VAT przysługuje prawo do rezygnacji z powyższego zwolnienia, gdyż pożyczka została udzielona innemu podatnikowi.
Stanowisko to jest w pełni zbieżne z linią interpretacyjną prezentowaną w interpretacjach prawa podatkowego dotyczących zbliżonych stanów faktycznych, wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo w interpretacjach indywidualnych: z 22 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.1088.2021.3.IB; z 18 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.87.2022.5.IB; z 18 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.1018.2021.3.ASY; z 17 lutego 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.1087.2021.5.IB; z 16 grudnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.685.2021.2.MM; z 16 listopada 2021 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.655.2021.1.MG; z 28 października 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.738.2021.3.KO.
Ocena stanowiska
Stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
-
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
-
eksport towarów;
-
import towarów na terytorium kraju;
-
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
-
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na mocy art. 7 ust. 1:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
-
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
-
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
-
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza –– obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że zawarliście Państwo umowę pożyczki z (`(...)`) z siedzibą (`(...)`) - zainteresowaną niebędąca stroną postępowania - dalej zwaną Pożyczkobiorcą. Jesteście Państwo osobą prawną posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i posiadacie status zarejestrowanego czynnego podatnika VAT. Głównym przedmiotem Państwa działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (PKD (`(...)`)).Z). Środki finansowe którymi Państwo dysponujecie, przekraczają Państwa aktualne potrzeby, w związku z czym podjęliście decyzję o przeznaczeniu wolnych środków finansowych na pożyczkę, której udzielicie w zamian za odsetki. Przychody uzyskane z tytułu odsetek będą przychodami z działalności gospodarczej. Formalnie zakres Państwa działalności nie obejmuje świadczenia usług udzielania pożyczek, ani też świadczenia innych usług finansowych (PKD 64.92.Z). Zasadniczo nie planują Państwo też udzielać kolejnych pożyczek. Nie złożyliście Państwo zawiadomienia o rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług finansowych, o którym mowa w art. 43 ust. 22 ustawy o VAT, co wynika z opisu sprawy.
Pożyczkobiorca jest osobą prawną posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Obecnie nie posiada statusu zarejestrowanego czynnego podatnika VAT. Przedmiotem jego działalności gospodarczej jest m.in. pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31 .Z).
Mając na względzie okoliczność, że Pożyczkobiorca potrzebuje środków finansowych na cele prowadzonej działalności, natomiast Państwo dysponujecie wolnymi środkami finansowymi, Strony postanowiły, że zawrą umowę pożyczki, na mocy której Państwo, w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek, pożyczycie Pożyczkobiorcy określoną kwotę pieniędzy. Umowa określa kwotę pożyczki, termin jej spłaty oraz wysokość i termin zapłaty odsetek od pożyczki.
Państwa wątpliwości w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą kwestii czy Pożyczkodawca zawierając umowę pożyczki działają Państwo w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji pożyczka pieniężna udzielona na podstawie tej umowy w zamian za odsetki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, korzystającą jednocześnie ze zwolnienia od tego podatku.
Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego,
przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.
Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.
W konsekwencji wskazana we wniosku czynność udzielenia przez Państwa pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest opodatkowana podatkiem VAT lub może korzystać ze zwolnienia od podatku.
Regulacje w zakresie zwolnień od podatku zostały zawarte m.in. w art. 43 ustawy.
I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy,
zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.
W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy wskazać, że czynność udzielenia odpłatnej pożyczki przez Państwa (Pożyczkodawcę) na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie - usługa udzielenia pożyczki przez Państwa (Pożyczkodawcę) na rzecz Pożyczkobiorcy (zainteresowanego niebędącego stroną postępowania), korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.
Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania
Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili