Interpretacja indywidualna – stanowisko jest nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii czy opisane powyżej dodatkowe świadczenie pieniężne podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w jaki sposób należy udokumentować wypłatę dodatkowego świadczenie (faktura czy nota księgowa).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka Akcyjna z siedzibą w (…) (dalej: Spółka) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonuje nabyć (…) od kontrahentów, którzy są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), jak również od rolników ryczałtowych - tj. podatników korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm. - dalej: ustawa o VAT (podatek od towarów i usług)).

Dostawy towarów poprzedzone są podpisaniem przez strony „Umową (…)”, która określa między innymi, że w przypadku gdy średnia roczna cena netto sprzedaży towaru, wyprodukowanego przez Spółkę w roku gospodarczym z (…..) przekroczy równowartość 444 euro/tona, Spółka wypłaci kontrahentowi za dostarczone przez kontrahenta (….) kontraktowane, dodatkowe świadczenie w wysokości 50% różnicy pomiędzy kwotą 444 euro a ceną netto sprzedaży (….) wyprodukowanego przez Spółkę w danym roku gospodarczym.

Dodatkowe świadczenie zostanie obliczone przez Spółkę przy użyciu wzoru, który uwzględnienia następujące składowe: (I) średnią roczną cenę netto sprzedaży towaru wyprodukowanego z (…) pomniejszoną o koszty zapakowania towaru oraz pomniejszoną o koszty transportu towaru oraz udzielone rabaty, bonifikaty i premie; (II) indywidualną polaryzację towaru dostarczonych przez kontrahenta; (III) stratę ogólną. Świadczenie dodatkowe Spółka wypłaci kontrahentowi do dnia 15 grudnia kolejnego roku obrotowego.

W przypadku, gdy w danym roku obrotowym, towar wyprodukowany z dostarczonych w danym roku gospodarczym (…) nie zostanie sprzedany w całości, rozliczenie pozostałej części świadczenia dodatkowego nastąpi w terminie do dnia 15 grudnia kolejnego roku obrotowego, następującego po roku obrotowym, w którym towar ten został sprzedany.

Pytania

1. Czy opisane powyżej dodatkowe świadczenie pieniężne podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ?

2. W jaki sposób należy udokumentować wypłatę dodatkowego świadczenie (faktura czy nota księgowa)?

Państwa stanowisko

Wypłata dodatkowego świadczenia pieniężnego w ustalonej kwocie po dostawie towarów, nie będzie stanowić ani dostawy towarów, ani też świadczenia usług i wobec tego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem takie świadczenie winno być udokumentowane notą księgową.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Wypłata dodatkowego świadczenia po zakończeniu roku obrotowego nie jest dostawą towarów, bowiem w tym przypadku nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W szczególności należy zwrócić uwagę, że dodatkowe świadczenie nie jest elementem kalkulacyjnym ceny za dostawę towarów.

Sposób kalkulacji dodatkowego świadczenia uzależniony jest od wysokości średniej rocznej ceny netto sprzedaży towaru, wyprodukowanego przez Spółkę, a zatem dodatkowe świadczenie nie ma związku z konkretną dostawą i w żaden sposób na nią nie wpływa. Nie można uznać też, aby kontrahent wykonał jakąkolwiek usługę za którą miałby otrzymać wynagrodzenie w postaci dodatkowego świadczenia.

Dodatkowe świadczenie pieniężne wynika z faktu zawarcia umowy kontraktacji towarów, który obliguje Spółkę do „podzielenia się” z kontrahentem swoim zyskiem w sytuacji, gdy średnia roczna cena netto ze sprzedaży towaru wyprodukowanego przez Spółkę przekroczy określoną w umowie wartość.

Mając powyższe na uwadze dodatkowe świadczenie, które skalkulowane jest przez Spółkę i wypłacane w oparciu o wzór wskazany w Umowie, nie jest wynagrodzeniem za dostawę towarów czy świadczeniem usługi, bowiem zależne jest od uzyskanej przez Spółkę średniej rocznej ceny netto sprzedaży towaru. W przypadku, gdy cena ta jest wyższa od ceny wskazanej w Umowie kontraktacji towaru, to Spółka zobowiązana jest „podzielić się” z kontrahentem wypracowanym przez Spółkę zyskiem.

W ocenie Spółki, dodatkowe świadczenie pieniężne nie podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług i dlatego też świadczenie to winno zostać udokumentowane notą księgową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy:

stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT:

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z treści powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

W konsekwencji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonują Państwo nabyć towarów od kontahentów, którzy są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), jak również od rolników ryczałtowych - tj. podatników korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Dostawy towarów poprzedzone są podpisaniem przez strony „Umową kontraktacji towarów”, która określa między innymi, że w przypadku gdy średnia roczna cena netto sprzedaży towaru, wyprodukowanego przez Spółkę w roku gospodarczym z towarów przekroczy równowartość 444 euro/tona, Spółka wypłaci kontrahentowi za dostarczone przez kontrahenta towary kontraktowane, dodatkowe świadczenie w wysokości 50% różnicy pomiędzy kwotą 444 euro a ceną netto sprzedaży towaru wyprodukowanego przez Spółkę w danym roku gospodarczym. Dodatkowe świadczenie zostanie obliczone przez Spółkę przy użyciu wzoru, który uwzględnienia następujące składowe: (I) średnią roczną cenę netto sprzedaży towaru wyprodukowanego z (…) pomniejszoną o koszty zapakowania towaru oraz pomniejszoną o koszty transportu towaru oraz udzielone rabaty, bonifikaty i premie; (II) indywidualną polaryzację towarów dostarczonych przez kontrahenta; (III) stratę ogólną.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii czy opisane powyżej dodatkowe świadczenie pieniężne podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy należy wyjaśnić, że - co do zasady – opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT.

Zatem przy podatkowej kwalifikacji świadczeń polegających na dostawie towarów lub świadczeniu usług w każdym przypadku należy uwzględniać rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej.

W przedstawionych okolicznościach należy przywołać przepis z art. 613 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), zgodnie z którym:

przez umowę kontraktacji producent rolny zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych określonego rodzaju, a kontraktujący zobowiązuje się te produkty odebrać w terminie umówionym, zapłacić umówioną cenę oraz spełnić określone świadczenie dodatkowe, jeżeli umowa lub przepisy szczególne przewidują obowiązek spełnienia takiego świadczenia.

Zatem z istoty umowy kontraktacji wynika, iż jest to umowa, która nakłada zarówno na odbiorcę, jak i dostawcę produktów rolnych określone obowiązki.

Uwzględniając przedstawiony opis sprawy oraz cytowane przepisy należy wskazać, że Państwo zawierając z kontrahentami „Umowy kontraktacji towarów”, o której mowa w art. 613 § 1 ustawy Kodeks cywilny, zobowiązują się do wypłaty kontrahentom „dodatkowego świadczenia pieniężnego” w wysokości 50% różnicy pomiędzy kwotą 444 euro a ceną netto sprzedaży (…) wyprodukowanego przez Spółkę w danym roku gospodarczym. Natomiast „dodatkowe świadczenie pieniężne” zostanie obliczone przez Państwa przy użyciu wzoru, który uwzględnienia następujące składowe: (I) średnią roczną cenę netto sprzedaży towaru wyprodukowanego z (…) pomniejszoną o koszty zapakowania towaru oraz pomniejszoną o koszty transportu towaru oraz udzielone rabaty, bonifikaty i premie; (II) indywidualną polaryzację towarów dostarczonych przez kontrahenta; (III) stratę ogólną.

Na podstawie zawartej umowy kontraktacji są Państwo zobowiązani do nabycia towarów od kontrahentów za określoną cenę oraz oprócz ceny ustalonej za tonę towarów, są Państwo zobowiązani do wypłaty na rzecz kontrahentów określonego świadczenia pieniężnego w wysokości uzależnionego m.in. od indywidualnej polaryzacji towarów dostarczonych przez kontrahentów.

Wobec tego należy uznać, że „dodatkowe świadczenie pieniężne” wypłacone na podstawie umowy (…), stanowi bezpośredni element kwoty należnej z tytułu dostawy towarów. Należy wskazać, iż kwota „dodatkowego świadczenia pieniężnego” przysługuje kontrahentowi w zależności od indywidualnej polaryzacji towarów.

Zatem wypłata „dodatkowego świadczenia pieniężnego” zwiększa wysokość wynagrodzenia określonego kontrahentowi z tytułu dostawy towarów o określonej polaryzacji towarów, a co za tym idzie stanowi jego element.

Tym samym „dodatkowe świadczenie pieniężne” jest dodatkowym elementem cenotwórczym, który jest bezpośrednio związany z umową (…) .

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wypłacana przez Państwa kontrahentowi kwota „dodatkowego świadczenia pieniężnego” winna podlegać opodatkowaniu analogicznie jak dostawa towarów.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, w kwestii objętej pytaniem nr 1, zgodnie z którym dodatkowe świadczenie pieniężne nie podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Ponadto Państwa wątpliwości dotyczą kwestii w jaki sposób należy udokumentować wypłatę dodatkowego świadczenia.

Odnosząc się do zagadnienia objętego pytaniem nr 2, należy wyjaśnić, że zasady wystawiania faktur i faktur korygujących regulują przepisy art. 106a-106q ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy:

w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2. (uchylony)

3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5. stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 116 ust. 1 ustawy o VAT:

podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny nabywający produkty rolne od rolnika ryczałtowego wystawia w dwóch egzemplarzach fakturę dokumentującą nabycie tych produktów. Oryginał faktury jest przekazywany dostawcy.

Wskazać w tym miejscu należy, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Z opisu sprawy wynika, że Państwo w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonują nabyć towarów od kontrahentów, którzy są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), jak również od rolników ryczałtowych - tj. podatników korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższych przepisów, w sytuacji gdy po wystawieniu faktury podstawa opodatkowania ulegnie zmianie podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej.

Z uwagi na fakt, iż „dodatkowe świadczenie pieniężne” jest elementem ceny za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, która wpływa na wysokość podstawy opodatkowania, powinno być udokumentowane fakturą korygującą.

Zatem w przypadku transakcji dokonywanych pomiędzy Państwem a kontrahentem, którzy są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), podmiotem zobowiązanym do wystawienia faktury korygującej w związku z wypłatą „dodatkowego świadczenia pieniężnego” będzie kontrahent.

Natomiast uwzględniając regulację zawartą w art. 116 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny nabywający produkty rolne od rolnika ryczałtowego wystawia w dwóch egzemplarzach fakturę dokumentującą nabycie tych produktów, należy stwierdzić, iż podmiotem zobowiązanym do wystawienia faktury korygującej do uprzednio wystawionej faktury VAT RR jest również nabywca przedmiotowych towarów.

W związku z powyższym, w sytuacji zmiany podstawy opodatkowania dotyczącej transakcji dokonywanych na rzecz rolników ryczałtowych na podstawie umowy (…), w związku z wypłatą „dodatkowego świadczenia pieniężnego” podmiotem zobowiązanym do wystawienia faktury korygującej będą Państwo.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, w kwestii objętej pytaniem nr 2, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).