0114-KDIP4-3.4012.406.2022.1.DS

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania świadczonych na rzecz Miasta czynności inkasa za niepodlegające opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zakwaterowania w pokojach gościnnych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z Uchwałą nr (…) Rady Miasta (`(...)`) z 25 listopada 2021 r. w sprawie opłaty uzdrowiskowej (Dz. Urz. Woj. (…) poz. (…); dalej: uchwała) na terenie Miasta (`(...)`) (dalej: Miasto) obowiązuje opłata uzdrowiskowa. Wysokość opłaty została określona w stawkach dziennych, za każdą rozpoczętą dobę pobytu.

Zgodnie z uchwałą opłata dzienna należna jest od osób fizycznych przebywających na terenie Miasta dłużej niż dobę w celach wypoczynkowych, zdrowotnych, szkoleniowych i turystycznych, za każdą rozpoczętą dobę pobytu.

Pobór opłaty uzdrowiskowej w drodze inkasa określony został w uchwale Nr (….) Rady Miasta z 25 listopada 2021 r.

Osoba podlegająca obowiązkowi uiszczenia opłaty uzdrowiskowej zobowiązana jest dokonać wpłaty inkasentowi. Wnioskodawca pełni rolę inkasenta na terenie Miasta. Zgodnie z uchwałą bowiem, inkasentami opłaty uzdrowiskowej są osoby fizyczne, osoby prawne i inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej prowadzące w szczególności: sanatoria, zakłady uzdrowiskowe, hotele, pensjonaty, domy i ośrodki wypoczynkowe, ośrodki szkoleniowe, campingi, pola namiotowe, obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania oraz inne obiekty o podobnym przeznaczeniu.

Dowodem uiszczenia opłaty jest dowód zapłaty drukowany z elektronicznego systemu obsługi (…), który został udostępniony przez Urząd Miasta. Pobrane opłaty Wnioskodawca odprowadza na konto Miasta do 10-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym opłata została pobrana.

Wnioskodawcy jako inkasentowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości 10% zainkasowanej i wpłaconej opłaty uzdrowiskowej zgodnie z uchwałą.

Pytanie

Czy świadczone na rzecz Miasta czynności inkasa stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Świadczone na rzecz Miasta czynności inkasa nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza — jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT — obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 15 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast, art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle zaś art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Jednocześnie zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej: Ordynacja podatkowa) Inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl natomiast art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa. Jednocześnie art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej wskazuje, że Rada gminy, powiatu oraz sejmik województwa może ustalać wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio budżetu gminy, powiatu lub województwa.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, iż czynności wykonywane przez inkasentów zostały określone przez przepisy Ordynacji podatkowej jak i uchwały Miasta. Tym samym nie można mówić w przypadku czynności inkasenckich o wykonywaniu działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT.

Istotnym w niniejszym zakresie jest fakt, że Ordynacja podatkowa określa wprost wynagrodzenie przewidziane dla inkasentów. W tym zakresie zatem Wnioskodawca nie ma możliwości dowolnie kształtować swojej działalności gospodarczej oraz ustalać cen za świadczone czynności. Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy, czynności poboru inkasa, nie stanowią usług opisanych w art. 5 ustawy o VAT.

Ponadto jak wynika z ww. przepisów oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 września 2007 r. sygn. akt I FSK 1192/06, inkasent jest podmiotem stosunków podatkowo‑prawnych, wykonującym zadania z zakresu administracji publicznej. Jest zobowiązany do wykonywania czynności w interesie publicznoprawnym. Obowiązek wykonywania funkcji inkasenta powstaje zawsze i wyłącznie na skutek zaistnienia okoliczności, z którymi przepis prawa łączy powstanie takiego obowiązku.

Oznacza to, że nałożenie obowiązku poboru opłaty publicznoprawnej i wpłacenia jej we właściwym terminie jednostce samorządu terytorialnego oraz sprecyzowanie zakresu tego obowiązku nie może nastąpić w drodze umownej. W odniesieniu konkretnie do pobierania opłaty oraz określenia wysokości wynagrodzenia z tego tytułu, formą w której następuje uregulowanie tych kwestii jest uchwała rady gminy, która jest aktem prawa miejscowego, zawierającym przepisy powszechnie obwiązujące na terenie gminy — jak to ma miejsce również w przypadku Wnioskodawcy.

Tym samym pobór i wpłata opłaty, która jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym przez inkasenta nie jest świadczeniem usługi w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Wykonywanie czynności inkasenta (pobór opłaty miejscowej) nosi znamiona czynności jednostronnie zleconej o charakterze władczym, typowym do czynności publicznoprawnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzeczeniach sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 12 kwietnia 2018 roku, sygn. I SA/Sz 129/18, wskazane zostało, iż: „W ocenie Sądu, zapis § 1 ust. 4 przedmiotowej uchwały Rady Gminy był wystarczającą podstawą do nałożenia na inkasenta obowiązków wynikających z art. 9 o.p. Inkasent jest zobowiązany do pobrania od podatnika takiej opłaty i wpłacenia jej we właściwym terminie organowi podatkowemu. Na mocy takiej uchwały, pomiędzy Gminą i inkasentem nawiązuje się stosunek administracyjnoprawny, który jest skuteczny, bez konieczności wyrażenia zgody przez podmiot wskazany jako inkasent. Gdyby konieczna była zgoda wyznaczonej osoby, oznaczałoby to, że instytucja inkasa utraciłaby cechy administracyjne, które są bliższe prawu podatkowemu, a nie prawu cywilnemu. Brak jest zatem też możliwości do podejmowania uchwał przez radę gminy umożliwiających inkasentowi odmowę lub zrzeczenie się pełnienia tej funkcji, gdyż w ten sposób obowiązek publicznoprawny przekształcany byłby w stosunek zależny od woli adresata uchwały. Pogląd ten znalazł odzwierciedlenie, m.in. w wyroku NSA z 28 lutego 1992 r., sygn. akt SA/Po 1130/91 (Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1995, z. 1, poz. 20) oraz w wyroku NSA z 26 sierpnia 2011 r. sygn. akt II GSK 820/10 (dostępny na www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Jednakże gdy uchwała nakłada na inkasentów dodatkowe obowiązki, poza pobraniem opłaty i jej wpłaceniem na rachunek gminy, wymaga to ich zgody (porozumienia).”

Ponadto zgodnie ze wskazanym wyżej wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 września 2007 r., sygn. akt I FSK 1192/06: „pobór i wpłata przez inkasenta analogicznej opłaty targowej nie jest świadczeniem usługi, co zaś może wskazywać, iż skoro pobór i wpłata nie stanowią dostarczenia usługi to nie mogą również być przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów usług”.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypełnienie obowiązku poboru opłaty uzdrowiskowej w imieniu i na rzecz jednostki samorządu terytorialnego nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

- istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

- wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

- istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

- odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

- istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Należy wskazać, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy,

nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem wyłączenie z kategorii podatników podatku od towarów i usług dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy, a ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług, na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie zakwaterowania w pokojach gościnnych i są podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z Uchwałą Rady Miasta (`(...)`) z 2021 r. w sprawie opłaty uzdrowiskowej na terenie Miasta (`(...)`) obowiązuje opłata uzdrowiskowa. Wysokość opłaty została określona w stawkach dziennych, za każdą rozpoczętą dobę pobytu. Zgodnie z uchwałą opłata dzienna należna jest od osób fizycznych przebywających na terenie Miasta dłużej niż dobę w celach wypoczynkowych, zdrowotnych, szkoleniowych i turystycznych, za każdą rozpoczętą dobę pobytu.

Pobór opłaty uzdrowiskowej w drodze inkasa określony został w uchwale Rady Miasta z 2021 r.

Osoba podlegająca obowiązkowi uiszczenia opłaty uzdrowiskowej zobowiązana jest dokonać wpłaty inkasentowi. Państwo pełnią rolę inkasenta na terenie Miasta.

Dowodem uiszczenia opłaty jest dowód zapłaty drukowany z elektronicznego systemu obsługi (…), który został udostępniony przez Urząd Miasta. Pobrane opłaty odprowadzają Państwo na konto Miasta do 10-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym opłata została pobrana. Jako inkasentowi przysługuje Państwu wynagrodzenie w wysokości 10% zainkasowanej i wpłaconej opłaty uzdrowiskowej zgodnie z uchwałą.

Państwa wątpliwości w niniejszej sprawie dotyczą określenia, czy świadczone na rzecz Miasta czynności inkasa należy uznać za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zagadnienia dotyczące poboru opłat lokalnych - w tym opłaty uzdrowiskowej - normuje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1452 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych,

Rada gminy może wprowadzić opłatę uzdrowiskową. Opłatę uzdrowiskową pobiera się od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych - za każdą rozpoczętą dobę pobytu.

Stosownie do art. 19 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych:

Rada gminy, w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że:

a) stawka opłaty targowej nie może przekroczyć 597,86 zł dziennie,

b) stawka opłaty miejscowej w miejscowościach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1, nie może przekroczyć 1,67 zł dziennie,

c) stawka opłaty miejscowej w miejscowościach posiadających status obszaru ochrony uzdrowiskowej nie może przekroczyć 2,40 zł dziennie,

d) stawka opłaty uzdrowiskowej nie może przekroczyć 3,33 zł dziennie,

e) (uchylona)

f) stawka opłaty od posiadania psów nie może przekroczyć 100 zł rocznie od jednego psa,

g) stawka części stałej opłaty reklamowej nie może przekroczyć 2,50 zł dziennie,

h) stawka części zmiennej opłaty reklamowej nie może przekroczyć 0,20 zł od 1 m2 pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służących ekspozycji reklamy dziennie.

Na mocy art. 19 pkt 2 ww. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych:

Rada gminy, w drodze uchwały może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso, a także może wprowadzić obowiązek prowadzenia przez inkasentów ewidencji osób, o których mowa w art. 17 ust. 1, zobowiązanych do uiszczania opłaty miejscowej oraz określić szczegółowy zakres danych zawartych w tej ewidencji, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego poboru opłaty miejscowej.

W myśl art. 2 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową,

przepisy ustawy stosuje się do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.

Stosownie do art. 9 Ordynacji podatkowej:

Inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 28 § 1 Ordynacji podatkowej:

Płatnikom i inkasentom przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatków pobranych na rzecz budżetu państwa.

Jak stanowi art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej:

Rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalać wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa.

Ustalenie takiego wynagrodzenia odbywa się w drodze uchwały rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa. Jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość lub obowiązek określenia wynagrodzenia w drodze uchwały organu stanowiącego, ten właśnie organ jest wyłącznie właściwy do określenia wynagrodzenia za podatki wpłacone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Podsumowując powyższe przepisy należy stwierdzić, że podmiot, któremu powierzono pobór opłaty lokalnej, ma status inkasenta w rozumieniu art. 9 Ordynacji podatkowej, czyli jest obowiązany do pobierania od podatnika opłaty i wpłacenia jej we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przenosząc powyższe na grunt niższej sprawy należy zauważyć, że wprawdzie wykonują Państwo czynności związane z realizacją zadań własnych Miasta w zakresie poboru opłat, jednakże czynności te wykonują Państwo jako odrębny podmiot. Pobierana przez Państwa opłata uzdrowiskowa stanowi wprawdzie daninę publicznoprawną, niepodlegającą opodatkowaniu, niemniej jednak czynność poboru tej opłaty nie jest wykonywana bezpośrednio przez jednostkę samorządu terytorialnego, dodatkowo za pobór tej opłaty na rzecz Miasta – jak wynika z opisu sprawy – pobierają Państwo wynagrodzenie w wysokości 10% zainkasowanej i wpłaconej opłaty uzdrowiskowej.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Państwa jako inkasenta spełniają definicję świadczenia usług, w rozumieniu cyt. wyżej art. 8 ust. 1 ustawy. Istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy wykonywaną czynnością w zakresie inkasa opłaty uzdrowiskowej a otrzymywanym przez Państwa wynagrodzeniem.

W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, wykonywane przez Państwa czynności poboru opłaty uzdrowiskowej podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyłączenie z opodatkowania w Państwa przypadku nie ma zastosowania, ponieważ wyłączenie to dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Wykonując czynności poboru opłaty uzdrowiskowej pomimo, że wykonują je Państwo w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, sami nie wchodzą Państwo w skład administracji samorządowej, lecz prowadzą Państwo niezależną działalność gospodarczą w zakresie zakwaterowania w pokojach gościnnych. Tym samym, nie mogą Państwo skorzystać z wyłączenia przewidzianego dla organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych przepisami prawa – nie są Państwo podmiotem, którego dotyczy art. 15 ust. 6 ustawy.

Podsumowując, świadczone przez Państwa czynności inkasa na rzecz Miasta, stanowią usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa wyroków sądów, wyjaśniamy, że są one rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się zawężają. Zatem, wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie i zostały potraktowane jako element Państwa argumentacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).