Interpretacja dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT dotacji otrzymanej przez Instytut oraz braku prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu. Instytut, jako państwowa jednostka naukowa, prowadzi innowacyjny Projekt finansowany w ramach Programu Operacyjnego. Celem Projektu jest opracowanie technologii chowu alternatywnego gatunku ryb, które są odporne na choroby wirusowe. Projekt ma charakter badawczo-naukowy, a jego wyniki będą publicznie dostępne. Otrzymane dofinansowanie na realizację Projektu nie jest wynagrodzeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT, a Instytutowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją Projektu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
4 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) otrzymanej dotacji oraz braku prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizowanym Projektem. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 8 lipca 2022 r. (wpływ 14 lipca 2022 r.) oraz pismem z 29 lipca 2022 r. (wpływ 3 sierpnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Instytut (…) (dalej: Instytut) jest państwową jednostką naukową działającą w oparciu o regulacje zawarte w ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2019 r. poz. 1183 ze zm.) oraz na podstawie Statutu zatwierdzonego przez Prezesa Polskiej Akademii Nauk w dniu 16 maja 2011 r.
Zgodnie ze Statutem, do zadań Instytutu należy m.in. prowadzenie twórczych prac badawczych w zakresie:
‒ biologii i patologii rozrodu oraz wzrostu zwierząt ze szczególnym uwzględnieniem regulacji hormonalnych, nerwowych i immunologicznych w organizmie samicy i samca w warunkach prawidłowego i zakłóconego środowiska, z wykorzystaniem najnowszych osiągnięć genomiki, metabolomiki, bioinformatyki, biotechnologii i biotechnik, w celach poznawczych, ochrony jakości życia, zdrowia i bioróżnorodności zwierząt oraz poprawy hodowli zwierząt, zapobiegania i leczenia niepłodności zwierząt i ludzi,
‒ wpływu czynników genetycznych i środowiskowych, w tym głównie żywienia oraz zanieczyszczeń środowiska, na regulację procesów fizjologicznych i patologicznych u zwierząt i ludzi,
‒ współpraca z uczelniami, instytutami badawczymi i towarzystwami naukowymi, w szczególności w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w celu ich wdrożenia,
‒ współpraca ze środowiskiem społeczno-gospodarczym w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w celu ich wdrożenia,
‒ rozwijanie międzynarodowej współpracy naukowej przez tworzenie konsorcjów naukowych i prowadzenia projektów badawczych wspólnie z partnerami zagranicznymi.
Swoje zadania Instytut realizuje m.in. przez:
‒ prowadzenie prac badawczych,
‒ publikowanie wyników badawczych w czasopismach naukowych, a także publikowanie opracowań monograficznych i podręcznikowych,
‒ współpracę naukową z krajowymi i zagranicznymi instytucjami oraz organizacjami naukowymi. Instytut jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Instytut świadczy czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (usługi naukowo-badawcze, usługi wynajmu, działalność wydawnicza) oraz czynności zwolnione od podatku VAT (usługi szkoleniowe, studia doktoranckie, wynajem na cele mieszkalne).
Realizując swoje zadania statutowe w zakresie m.in. prowadzenia prac badawczych i współpracy ze środowiskiem społeczno-gospodarczym w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w celu ich wdrożenia, w dniu 14 września 2021 r. Instytut przystąpił do umowy konsorcjum zawartej na potrzeby realizacji projektu innowacyjnego „(…)” finansowanego w ramach Programu Operacyjnego (…) 2014-2020. Partnerami ww. umowy jest Instytut oraz:
‒ Gospodarstwo A - Lider Konsorcjum,
‒ Uniwersytet B,
‒ Ośrodek C,
‒ Gospodarstwo D.
W powyższej umowie Strony postanowiły m.in., że:
Konsorcjum nie posiada osobowości prawnej i nie podlega rejestracji Umowa nie powołuje do życia odrębnego podmiotu prawa ani nie stanowi wspólnego przedsięwzięcia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Przedmiotem umowy jest realizacja wspólnego przedsięwzięcia w ramach planowanego innowacyjnego Projektu badawczo-wdrożeniowego pod nazwą „(…)” - akronim Projektu: „(…)”.
Współpraca z Członkami Konsorcjum i innymi partnerami biorącymi udział w Projekcie ma na celu uzyskanie jak najlepszego efektu końcowego wynikającego z połączenia wiedzy i doświadczenia posiadanej przez poszczególne podmioty oraz efektu synergicznego wynikające z połączenia praktyk i konfrontacji doświadczenia podmiotów gospodarczych i instytucji naukowych.
Zacieśnienie współpracy i wypracowanie kolejnych płaszczyzn innowacji dla kolejnych badań i wdrożeń z zakresu akwakultury i biologii ryb.
Organami Konsorcjum jest:
‒ Rada Konsorcjum - składająca się z przedstawicieli delegowanych przez każdego z Członków Konsorcjum,
‒ Lider Konsorcjum - odpowiada za przygotowanie i złożenie wniosku o dofinansowanie Projektu, za całościową realizację Projektu, w tym sprawozdawczość i przygotowanie rozliczeń finansowych.
Każdy Członek Konsorcjum ponosi odpowiedzialność wobec pozostałych Stron z tytułu wykonania Umowy Konsorcjum i Umowy z ARiMR wyłącznie za działania i zaniechania na zasadach ogólnych, w tym także za działania i zaniechania osób trzecich, którymi posługuje się przy wykonaniu Umowy i Umowy z ARiMR; Strony ponoszą odpowiedzialność w granicach szkody rzeczywistej z wyłączeniem odpowiedzialności za utracone korzyści.
Każdy z Członków Konsorcjum ponosi odpowiedzialność:
a) za prawidłowe i terminowe wykonanie prac wynikających z podjętych zobowiązań oraz ustalonego podziału zadań w Projekcie,
b) techniczną, finansową i prawną za prowadzoną przez siebie działalność w ramach Projektu, jak również konsekwencje wynikające z tej działalności lub z tą działalnością związane,
c) finansową wynikającą z niedopełnienia Umowy z ARiMR w zakresie zgodnym z przypisanymi mu zadaniami.
‒ jest upoważniony do reprezentowania Konsorcjum podczas wnioskowania o dofinansowanie lub refundację wydatków kwalifikowanych poniesionych na realizację Projektu, jak również do składania niezbędnych dokumentów z tym związanych,
‒ zobowiązany jest do przekazywania Członkom Konsorcjum przypadających im środków niezwłocznie po ich otrzymaniu z ARiMR, na wyodrębnione rachunki bankowe przeznaczone wyłącznie do obsługi zaliczek, oddzielnie dla każdego z Członków Konsorcjum; środki te będą przeznaczone wyłącznie na wydatki związane z Projektem, tj. na realizację poszczególnych zadań w ramach Projektu i nie mogą być wydatkowane na inne cele niż określone w Umowie Konsorcjum oraz w Umowie o dofinansowanie.
Publiczni uczestnicy Projektu tj. Instytut i Uniwersytet B, mogą wykorzystywać efekty Projektu do prowadzenia badań naukowych (badań podstawowych), jak również do celów komercyjnych.
Prawa własności intelektualnej, w tym prawa autorskie i pokrewne, wytworzone w ramach realizacji Projektu przez Członka Konsorcjum, przysługiwać będą mu jako ich wykonawcy, zarówno w postaci ukończonej, jak i nieukończonej bez względu na formę, sposób utrwalenia itd.; Członek Konsorcjum będzie również wyłącznie uprawniony do udzielania zezwoleń na korzystanie z tych opracowań oraz rozporządzania takimi opracowaniami.
Prawa własności przemysłowej, wartości niematerialne i prawne, prawa pokrewne, prawa do patentów, know-how powstałe w wyniku wykonania Projektu z udziałem Członków Konsorcjum, przysługiwać będą tym Członkom wspólnie, zaś udziały Członków we wspólnym prawie zostaną ustalone w oddzielnej umowie stosownie do wkładów Członków Konsorcjum.
Każdy z Członków może przenieść na drugiego Członka Konsorcjum prawa do wyników badań przemysłowych lub prac rozwojowych będących rezultatem Projektu za wynagrodzeniem odpowiadającym wartości rynkowej tych praw.
Prawo do korzystania z wyników prac realizowanych w ramach Konsorcjum w celach komercyjnych zostanie określone w odrębnej umowie.
Strony zobowiązują się do udostępniania wyników badań naukowych powstałych w efekcie realizacji Projektu na polu publicznym, bez żadnych ograniczeń, w tym terytorialnych, w najszerszym możliwym zakresie, w tym poprzez stronę internetową, publikacje, udział (prezentację projektu) na branżowych konferencjach i szkoleniach, a także poprzez organizację pokazów i szkoleń praktycznych - przez co najmniej 3 lata od daty zakończenia Projektu.
Po zakończeniu Projektu, Konsorcjum planuje:
‒ wdrożenie nowej technologii w co najmniej jednym obiekcie chowu lub hodowli ryb,
‒ wdrożyć rezultaty Projektu poprzez udzielenie licencji na wykorzystanie wyników Projektu, w tym przede wszystkim opracowanych technologii i patentów w działalności gospodarczej prowadzonej przez podmiot zainteresowany.
Każdy z Członków ma prawo do udziału w przychodach z tytułu udzielenia licencji; szczegółowy podział korzyści pomiędzy Członków Konsorcjum określi odrębna umowa.
Każdy Członek Konsorcjum jest zobowiązany do niezlecania sobie nawzajem realizacji usług, dostaw lub robót budowlanych.
Zgodnie z postanowieniami ww. Umowy, lider Konsorcjum złożył wniosek do ARiMR o dofinansowanie na realizację ww. Projektu, w wyniku czego w dniu 29 listopada 2021 r. wszyscy Partnerzy podpisali z ARiMR Umowę w ramach działania innowacje, o których mowa w art. 47 rozporządzenia nr I, w zakresie Priorytetu 2. Wspieranie akwakultury zrównoważonej środowiskowo, zasobooszczędnej, innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy w Programie Operacyjnym „(…)”.
Zgodnie z § 3 Umowy o dofinansowanie, beneficjent (tj. wszyscy Członkowie Konsorcjum) zobowiązuje się do realizacji operacji pt. „(….)”. Operacja obejmuje m.in.:
‒ wykonanie zakresu rzeczowego zgodnie z zestawieniem rzeczowo-finansowym operacji,
‒ poniesienie przez beneficjenta (tj. odrębnie przez każdego z Członków Konsorcjum) kosztów operacji, nie później niż do dnia złożenia wniosku o płatność,
‒ udokumentowanie poniesionych kosztów operacji wynikających z zestawienia rzeczowo-finansowego operacji poprzez przedstawienie: umowy, faktury lub innego dokumentu równoważnego, oraz dokumentu potwierdzającego sposób, miejsce i termin odbioru przedmiotu zamówienia podpisanego przez strony umowy i dokonania zapłaty przez beneficjenta (tj. każdego z Członków Konsorcjum osobno), w przypadku realizacji operacji w ramach działania innowacje, o których mowa w art. 47 rozporządzenia nr I w zakresie Priorytetu 2,
‒ osiągnięcie zakładanego celu operacji,
‒ wykorzystywanie zrealizowanego zakresu rzeczowego operacji do prowadzenia działalności, której służyła realizacja operacji, lub której prowadzenie stanowiło warunek przyznania pomocy finansowej.
Realizacja operacji ma na celu osiągnięcie celu, jakim jest „Wspieranie wzmacniania technologicznego, innowacji i transferu wiedzy”.
Zgodnie z § 4 Umowy o dofinansowanie, Agencja na warunkach określonych w umowie przyznaje beneficjentowi (tj. każdemu z Członków Konsorcjum odrębnie) pomoc finansową w formie zwrotu poniesionych kosztów kwalifikowanych operacji w wysokości do 100% tych kosztów, której wysokość została ujęta w zestawieniu rzeczowo-finansowym operacji.
§ 11 Umowy o dofinansowanie stanowi, że Agencja dokonuje płatności m.in. na podstawie faktycznie poniesionych przez beneficjenta (tj. każdego z Członków Konsorcjum odrębnie) kosztów kwalifikowanych, w oparciu o zweryfikowany wniosek o płatność, złożony przez beneficjenta, a w przypadku realizacji operacji przez podmioty powiązane umową konsorcjum przez lidera, w ramach realizowanej operacji.
Dodatkowo w Umowie o dofinansowanie zapisano, iż:
‒ beneficjenci zobowiązują się do zachowania celu operacji przez 5 lat od dnia dokonania płatności końcowej,
‒ beneficjenci zobowiązują się do zapewnienia trwałości celu operacji przez okres 5 lat od dnia dokonania płatności końcowej,
‒ w przypadku realizacji operacji przez podmioty powiązane umową konsorcjum, za niewypełnienie lub nienależyte wypełnienie obowiązków związanych z realizacją operacji wynikających z umowy, konsorcjanci ponoszą odpowiedzialność solidarną.
Zgodnie harmonogramem rzeczowo-finansowym załączonym do Umowy o dofinansowanie, Instytut (oznaczony, jako Wnioskodawca II) wnioskuje o przyznanie dofinansowania na pokrycie kosztów:
a) związanych z pracami personelu badawczego (wynagrodzenia),
b) rzeczowych, w tym ponoszonych na zakup m.in.:
‒ przyrządów i urządzeń: obiektywy do mikroskopu, lodówki przenośnej do chłodzenia próbek w mobilnym laboratorium, zestawów przenośnych do mrożenia słomek w ciekłym azocie, słomek do mrożenia nasienia, bloków do układania słomek przed mrożeniem w azocie, gobletów do przechowywania nasienia mrożonego, pincet, elektrod, końcówek sterylnych do pipet, pipet, probówek sterylnych, samochodu laboratorium,
‒ serum albumin, płynu do czyszczenia cytometru przepływowego, kitu do cytometru przepływowego.
Zgodnie z Umową o dofinansowanie, wszystkie koszty ponoszone przez Instytut stanowią koszty kwalifikowane Projektu.
Przedmiotem Projektu jest opracowanie procedury umożliwiającej masową produkcję (…). Projekt zakłada opracowanie takich elementów technologii jak:
‒ optymalizacja warunków triploidyzacji wybranej krzyżówki,
‒ optymalizacja programu żywienia triploidalnej krzyżówki wraz z doborem najbardziej efektywnej paszy,
‒ opracowanie samej szczepionki oraz programu szczepień zwiększających odporność krzyżówki na choroby bakteryjne,
‒ ustalenie optymalnych warunków chowu krzyżówki.
Zakres operacji przewiduje urządzenie i odpowiednie wyposażenie dwóch wylęgarni (…) umożliwiających przeprowadzenia planowanego zakresu badań, wyposażenie laboratorium jednego z konsorcjantów w sprzęt pozwalający na badania triploidyzacji i pochodzenia genetycznego ryb, pokrycie kosztów prowadzenia projektu badawczego do końca realizacji operacji (wynagrodzenia, materiały eksploatacyjne, utrzymanie stad doświadczalnych), zlecenie opracowania programu szczepionkowego (podwykonawstwo). Operacja przewiduje opracowanie i wdrożenie na przynajmniej jednym obiekcie akwakultury technologii rozrodu i pozyskania materiału zarybieniowego na skalę gospodarczą krzyżówek (…) o podwyższonych właściwościach użytkowych w tym przede wszystkim odporności na choroby wirusowe (…). W ramach projektu planowane jest opracowanie pełnej technologii rozrodu, triploidyzacji, rozżerowywania i tuczu przynajmniej jednej krzyżówki cechującej się największym potencjałem rozwojowym, przy jednoczesnym badaniu innych wariantów krzyżowania (…) w tym przy wykorzystaniu innowacyjnych metod kriokonserwacji nasienia oraz manipulacji genomowych (nie zaliczanych do GMO).
Celem operacji jest opracowanie technologii chowu alternatywnego gatunku (…) odpornej na dwie choroby wirusowe (…), wraz z opracowaniem technologii żywienia oraz profilaktyki zdrowotnej, w tym programu uzyskania autoszczepionek. Uzyskana w ten sposób technologia ma umożliwić przywrócenie produkcji na obiektach znajdujących się w dorzeczach dotkniętych chorobami wirusowymi, a także na obiektach na których termika wody uniemożliwia hodowlę ryb z rodzaju (….).
Projekt jest realizowany w terminie od dnia 1 września 2021 r. do dnia 30 czerwca 2023 r. z możliwością przedłużenia terminu jego realizacji.
Poziom refundacji kosztów kwalifikowalnych określono w wysokości 100%.
Dla celów realizacji ww. Projektu Instytut prowadzi wyodrębnioną ewidencję księgową zgodnie z zasadą przejrzystości wynikającą z ustawy o rachunkowości
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
Instytut, przypisane mu zadania w Projekcie, realizuje jako partner konsorcjum. Zadania te realizuje na swoją rzecz, ponieważ do statutowych zadań Instytutu należy współpraca z uczelniami, instytutami badawczymi, środowiskiem społeczno-gospodarczym w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w celu ich wdrażania, rozwijanie międzynarodowej współpracy naukowej przez tworzenie konsorcjów naukowych i prowadzenie projektów badawczych wspólnie z partnerami zagranicznymi.
Projekt innowacyjny zakłada prowadzenie badań podstawowych i przed wdrożeniowych o charakterze naukowym. Ze względu na obowiązek popularyzacji wyników badań i dzielenia się uzyskaną wiedzą z zainteresowanymi podmiotami, bezpośrednich beneficjentów badań prowadzonych w ramach Projektu przez Instytut, nie można wskazać jednoznacznie, zależeć to będzie od realnego zainteresowania wynikami badań.
Projekt przewiduje upublicznienie wyników projektu poprzez stronę internetową oraz na różnych konferencjach branżowych.
Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług do realizacji Projektu są wystawiane na Instytut.
Kwota przyznanego dofinansowania została wyliczona na podstawie szacowanego budżetu projektu. Budżet projektu jest oceniany przez ARiMR pod kątem uzasadnienia kosztów i ich wysokości. Kwota dofinansowania w projekcie stanowi 100% kwoty zaakceptowanego budżetu.
Budżet obejmuje takie koszty jak:
a) wynagrodzenia, związane z pracami personelu badawczego,
b) koszty ponoszone na zakup m.in.:
‒ przyrządów i urządzeń: obiektywy do mikroskopu, lodówki przenośnej do chłodzenia próbek w mobilnym laboratorium, zestawów przenośnych do mrożenia słomek w ciekłym azocie, słomek do mrożenia nasienia, bloków do układania słomek przed mrożeniem w azocie, gobletów do przechowywania nasienia mrożonego, pincet, elektrod, końcówek sterylnych do pipet, pipet, probówek sterylnych, samochodu laboratorium,
‒ serum albumin, płynu do czyszczenia cytometru przepływowego, kitu do cytometru przepływowego.
Wysokość dofinansowania uzależniona jest wyłącznie od wysokości wydatków poniesionych przez Instytut na pokrycie ww. kosztów Projektu.
Dofinansowanie przeznaczone jest wyłącznie na pokrycie kosztów ponoszonych w związku z realizacją zadań przypisanych Instytutowi w Projekcie, i nie może być przeznaczone na inną działalność prowadzoną przez Instytut.
Rozliczenie środków finansowych następuje po zakończeniu Projektu poprzez złożenie do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) wniosku o płatność i udokumentowania poniesionych kosztów. Rozliczenie środków wymaga zaakceptowania wniosku o płatność i poniesionych wydatków przez ARiMR.
W przypadku niezrealizowania Projektu, o którym mowa we wniosku, Instytut będzie zobowiązany do zwrotu otrzymanych środków pieniężnych
Udostępnienie wyników badań naukowych powstałych w efekcie realizacji Projektu na polu publicznym nie będzie odpłatne. Wyniki badań będą ogólnie dostępne.
Instytut nie będzie organizował konferencji, ani szkoleń w których udział miałyby brać osoby spoza Instytut.
Instytut nie będzie organizował konferencji branżowych, ani szkoleń.
Instytut nie będzie organizował konferencji, ani szkoleń.
Prawa własności intelektualnej, prawa własności przemysłowej, wartości niematerialne i prawne, które ewentualnie mogą zostać wytworzone przy realizacji zadań w Projekcie, pozostaną własnością jednostki w której powstały. Prawa własności powstałe przy współudziale konsorcjantów zostaną podzielone w stopniu proporcjonalnym do wkładu konsorcjantów.
Głównym celem Projektu nie jest wytworzenie powyższych wartości, mogą one powstać jako wartość dodana w Projekcie. Nie przewiduje się przenoszenia praw własności, ani odpłatnie, ani nieodpłatnie, prawa pozostaną własnością jednostki w której powstały.
Wdrożenie nowej technologii nie jest i nie będzie przedmiotem prac Instytutu w Projekcie.
Możliwość udzielenia licencji na wykorzystanie technologii i patentów, które ewentualnie mogą zostać wytworzone podczas realizacji Projektu przewiduje, raczej przyszłościowo, umowa konsorcjum.
Ewentualne wytworzenie (powstanie) nowych technologii i patentów będzie stanowić wartość dodaną, w związku z tym, Instytut na tym etapie realizacji Projektu nie wie, czy w czasie przyszłym faktycznie powstaną nowe technologie i patenty i czy będą one rzeczywiście udostępniane odpłatnie czy nieodpłatnie. Podkreślić należy, że ani Projekt, ani umowa z ARiMR nie zawierają takich celów.
Towary i usługi zakupione w celu realizacji Projektu wykorzystywane są do celów innych niż działalność gospodarcza. Zdaniem Instytutu, czynności wykonywane w ramach Projektu związane są z działalnością statutową Instytutu w związku z czym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Wdrażanie rezultatów Projektu nie będzie polegać na udzielaniu licencji na wykorzystanie wyników Projektu, w tym opracowanych technologii i patentów. Projekt obejmuje współpracę jednostek naukowych z trzema gospodarstwami rybackimi tj. partnerami, konsorcjantami. Projekt w swoim założeniu przewiduje, że odbiorcami opracowanej technologii są zatem gospodarstwa współpracujące w ramach konsorcjum (…), tj. partnerzy, konsorcjanci.
Po zakończeniu Projektu, ewentualne patenty i technologie mogą zostać wykorzystane do innych celów - głownie naukowych niemniej, nie jest to celem Projektu a tylko, ewentualną wartością dodaną, której zaistnienia na dzień dzisiejszy konsorcjanci nie zakładają i nie mogą być pewni czy ta wartość dodana powstanie. Dlatego w Umowie konsorcjum założono, że mogą powstać licencje, jednak nie jest to równoznaczne z ich powstaniem, założeniem jest także korzystanie z tychże licencji przez konsorcjantów, a nie ich sprzedaż.
Nie ma ustalonych zewnętrznych odbiorców licencji, gdyż licencje są tylko hipotetyczną wartością dodaną Projektu, której zaistnienie jakkolwiek jest hipotetycznie przewidywane (możliwe) to jednak nie jest pewne i konieczne do zrealizowania Projektu. Ponadto kwestia uregulowania prawnego ewentualnych licencji wiąże się z wewnętrzną Umową konsorcjum, regulującą zasady realizacji tego Projektu, a przede wszystkim fakt, że ewentualne licencje są własnością wszystkich konsorcjantów. Założeniem Projektu jest korzystanie z jego efektów przez komercyjnych członków konsorcjum tj. uczestniczące w Projekcie gospodarstwa rybackie, co będzie prowadziło do uzyskiwania przez nich przychodów - a nie przez Instytut (dlatego też członkowie komercyjni Projektu nie korzystają z kwalifikowalności podatku VAT).
Ewentualne powstanie licencji do wyników Projektu nie jest więc równoznaczne z jej sprzedażą na zewnątrz.
Szczegółowe zasady udzielania licencji będą ustalone dopiero w momencie urealnienia się możliwości ich wykorzystania, to jest, w sytuacji, gdy w Projekcie powstanie taka wartość dodana (np. patent). Trzeba mieć na uwadze fakt, że w związku ze specyfiką branży i kosztami transferu wiedzy z udziałem jednostek badawczych, tego typu zamierzenia nie miałyby szans na realizację bez wsparcia ze środków wspólnotowych. Zarówno kształt tego działania jak i fakt 100% dofinansowania wynika z faktu śladowej aktywności tego typu przedsięwzięć we współpracy podmiotów komercyjnych i instytucji naukowych. Celem tego Projektu jest więc opracowanie nowych metod i technologii oraz ich wdrożenie w podmiotach komercyjnych (gospodarstwach rybackich) będących członkami konsorcjum, a nie sprzedaż ewentualnych licencji czy innych efektów Projektu.
Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z wymogami Programu, wdrożenie musi nastąpić w co najmniej jednym gospodarstwie rybackim. Ponadto, wyniki Projektu muszą być upowszechnione.
Pytania
Czy w świetle art. 29a ust. 1 ustawy o VAT otrzymane dofinansowanie na pokrycie kosztów Projektu stanowi wynagrodzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy stosownie do treści art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) i b) ustawy o VAT Instytutowi będzie przysługiwało prawo do całkowitego odliczenia podatku od towarów i usług nabytych w związku z realizację Projektu?
Państwa stanowisko w sprawie
Stosownie do § 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 rozporządzenia 515/2017, pomoc w ramach działania innowacje, o których mowa w art. 47 rozporządzenia nr I, zwanego dalej „innowacje”, jest przyznawana na realizację operacji mających na celu wspieranie wzmacniania rozwoju technologicznego, innowacji i transferu wiedzy. Pomoc na realizację operacji przyznaje się m.in. instytutowi naukowemu lub pomocniczej jednostce naukowej, o których mowa w ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk prowadzącym badania naukowe lub prace rozwojowe w zakresie rybactwa, na opracowanie, testowanie i wdrożenie nowych rozwiązań technicznych i technologicznych w zakresie chowu lub hodowli ryb zgodnych z celami, o których mowa w art. 47 ust. 1 rozporządzenia nr I.
Zgodnie z § 3 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia 515/2017, w przypadku realizacji operacji w ramach działania innowacje wnioskodawca sporządza analizę naukową operacji zawierającą informacje m.in. o celu i założenia operacji, określenie przedmiotu operacji, wykazanie innowacyjnego charakteru operacji, opis wykonalności technicznej badań proponowanych w ramach operacji, wskazanie miejsca prowadzenia badań oraz miejsca wdrażania wyników przeprowadzonych badań, przy czym analiza naukowa poddawana jest ocenie przez organ opiniodawczo-doradczy, powołany przez instytucję zarządzającą.
W myśl § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia 515/2017, pomoc na realizację operacji w ramach działania innowacje przyznaje się w formie refundacji poniesionych kosztów kwalifikowanych w wysokości do 100% tych kosztów, nie więcej jednak niż 6.000.000 zł - w przypadku gdy operacja jest realizowana wspólnie przez grupę podmiotów składającą się co najmniej z dwóch podmiotów powiązanych ze sobą umową konsorcjum.
Natomiast z regulacji prawa podatkowego zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wynika, jak niżej:
W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Natomiast odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym:
‒ przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
‒ zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
‒ świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Przy czym art. 2 pkt 22 ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem „sprzedaży” należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Jak wynika z powołanej normy prawnej, jedynie te dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług stanowią wynagrodzenie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, co oznacza, że nie każda dotacja stanowi wynagrodzenie w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.
Znaczenie w sprawie ma wyjaśnienie pojęcia „dotacja mająca bezpośredni wpływ na cenę”. Zagadnienie to było przedmiotem rozważań Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS - obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej TSUE). W uzasadnieniu wyroku w sprawie C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) ETS uznał, iż sam tylko fakt, że dotacja lub inny sposób dofinansowania wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie może być decydujący dla uznania, że dotacja ta powinna zwiększać podstawę opodatkowania. Trybunał wyjaśnił, że do uznania dotacji za zwiększającą podstawę opodatkowania konieczne jest stwierdzenie, że dotacja ta jest dokonywana w celu sfinansowania konkretnej czynności opodatkowanej, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług. Powyższy pogląd zaakceptował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 czerwca 2018 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.313.2018.2.AZ stwierdzając, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Zdaniem organu, tylko dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu. Organ stwierdził, że skoro otrzymane dofinansowanie (dotacje, dopłaty) przeznaczone zostanie wyłącznie na pokrycie kosztów poniesionych w związku z realizacją projektu, to kwoty te w żadnym razie nie będą stanowiły bezpośredniej dopłaty do ceny usług świadczonych przez podatnika. Ze stanowiska organu wynika jednoznacznie, że dotacja przedmiotowa, przeznaczona na przeprowadzenie projektu z konkretnie wyznaczonymi działaniami i celami nie stanowi wynagrodzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT. W niniejszej sprawie, dofinansowanie które Instytut otrzyma nie będzie stanowić dopłaty do ceny, bowiem dofinansowanie w całości dotyczy zwrotu kosztów poniesionych przez Instytut na realizację Projektu.
Jak stwierdził WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 24 marca 2022 r., sygn. akt I SA/OI 74/22: „Dla oceny, czy dotacja jest elementem istotnym wpływającym na włączenie jej do podstawy opodatkowania, kluczowe jest stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Tylko bowiem w takiej sytuacji można uznać, że stanowią one element wynagrodzenia. Dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 u.p.t.u., czyli nie zwiększają obrotu”. Sąd wskazał również, że „opodatkowaniu podlegają jedynie przedmiotowe dotacje do ceny sprzedaży (u dostawcy towaru lub usługi), nie podlegają zaś przedmiotowe dotacje do ceny zakupu (u nabywcy towaru lub usługi)”.
Tym samym, dofinansowanie otrzymane przez Instytut na realizację Projektu o akronimie (….) nie będzie stanowić wynagrodzenia w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.
Zdaniem Instytutu, nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na nabyciu towarów i usług związanych z realizacją Projektu. Takie stanowisko wynika z faktu, że dofinansowanie, jakie otrzyma Instytut w związku z Projektem, nie będzie stanowić wynagrodzenia o charakterze dopłaty do ceny świadczonych usług czy dostarczanych towarów, bowiem nie wystąpi sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT podlegająca opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 tej ustawy.
Stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) i b) ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, gdzie kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, lub dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn.:
‒ odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług,
‒ towary i usługi, na nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Jak wskazano powyżej, realizując Projekt Instytut nie będzie świadczył jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem VAT, z tytułu świadczenia których przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na nabyciu towarów i usług.
Z regulacji prawnych zawartych w ww. rozporządzeniu 515/2017 Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej expressis verbis wynika, iż dofinansowanie stanowi zwrot wydatków poniesionych na realizację Projektu. Oznacza to zatem, że otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowić dopłaty do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie dojdzie do świadczenia na rzecz osób trzecich jakichkolwiek czynności opodatkowanych przez Instytut.
Mając na uwadze opisany stan faktyczny i stan prawny należy stwierdzić, że Instytutowi w ogóle nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na nabyciu towarów i usług służących realizacji tego Projektu. W tym bowiem przypadku, po stronie Instytutu nie wystąpią czynności opodatkowane, które stanowią podstawę do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego na nabyciu towarów i usług związanych z wykonywaniem tych czynności. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 3 sierpnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 443/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, uznał, że: „Zasada neutralności VAT, umożliwiająca odliczenie podatku naliczonego, ma zastosowanie tylko do podatników wykonujących czynności opodatkowane VAT. Jeśli zaś podatnik takich czynności nie wykonuje, a nabywa dobra z naliczonym podatkiem, podatek ten stanowi element kosztowy. Taka sytuacja sprawia, że obciążenie podatkiem VAT może dotyczyć także podatnika”.
Uzupełnienie Państwa stanowiska
Stosownie do treści art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Ponieważ dla celów realizacji ww. Projektu Instytut prowadzi wyodrębnioną ewidencję księgową zgodnie z zasadą przejrzystości wynikającą z ustawy o rachunkowości, w całości ma możliwość przypisania dokonanych nabyć towarów i usług do celów innych niż działalność gospodarcza. Oznacza to, że Instytut nie stosuje proporcji, o której mowa w powołanym przepisie. W związku z tym, zastosowanie znajduje zasada ogólna wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą prawo do odliczenia podatku naliczonego na nabyciu towarów i usług przysługuje wyłącznie w sytuacji wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych tym podatkiem. Ponieważ, w ocenie Instytutu, czynności wykonywane w ramach Projektu nie są czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej, to Instytutowi nie przysługuje prawo do odliczenia na nabyciu towarów i usług związanych z realizacją zadań przypisanych Instytutowi w Projekcie.
Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy,
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.
Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.
Pojęcie „dostawa towarów” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
· w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
· świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Przy czym oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).
Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.
Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).
Należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej dyrektywą. Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).
TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG wskazał, że
„(`(...)`) w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT (zob. wyrok z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08 Komisja przeciwko Finlandii, Zb. Orz. s. I 10605, pkt 43). W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK, Zb. Orz. s. 1 7505 pkt 27 i przytoczone orzecznictwo)” (pkt 17-19).
W wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon d’Or SARL przeciwko Ministre de l’Économie et des Finances Trybunał wskazał, że
„(`(...)`) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej (zob. podobnie wyrok Loyalty Management UK i Baxi Group, C-53/09 i C-55/09, EU:C:2010:590, pkt 56)” (pkt 34).
Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Zatem, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Należy również wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy,
podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
W myśl art. 29a ust. 6 ustawy,
podstawa opodatkowania obejmuje:
podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Z powołanego powyżej art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko to, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną nie tylko od nabywcy, usługobiorcy, ale również od osoby trzeciej z tytułu dostawy towaru lub wykonania usługi. Ponadto regulacja ta wskazuje, że w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, to tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.
Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.
Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi.
Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dofinansowanie ma, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlega opodatkowaniu, istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie wsparcia.
Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.
(`(...)`) podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły, prowadzący do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.
W tym kontekście istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des produits wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).
W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego.
Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.
W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.
Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał.
Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.
Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.
Jeżeli otrzymywane dofinansowanie (dotacja) jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związane z ceną danego świadczenia/danej dostawy (tj. świadczenie/dostawa dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), takie dofinansowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dofinansowanie nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować je jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.
Należy zwrócić uwagę, że z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy, czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub konkretną dostawę.
Biorąc pod uwagę przepisy ustawy oraz treść przywołanych orzeczeń TSUE należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie wystąpi bezpośredni związek pomiędzy otrzymanym dofinansowaniem na realizację Projektu, a ceną wykonywanych przez Państwa czynności. Przyznane dofinansowanie nie jest dopłatą do ceny usługi, ale ma postać dofinansowania kosztów realizowanego Projektu. Środki finansowe przekazywane Państwu na realizację Projektu mają charakter wyłącznie kosztowy, tj. stanowią pokrycie określonych kosztów ponoszonych przez Państwa w trakcie jego realizacji.
Jak wskazali Państwo we wniosku, przedmiotem Projektu jest opracowanie procedury umożliwiającej (….). Celem operacji jest opracowanie technologii chowu alternatywnego gatunku (…), odpornej na dwie choroby wirusowe (…), wraz z opracowaniem technologii żywienia oraz profilaktyki zdrowotnej, w tym programu uzyskania autoszczepionek. Uzyskana w ten sposób technologia ma umożliwić przywrócenie produkcji na obiektach znajdujących się w dorzeczach dotkniętych chorobami wirusowymi, a także na obiektach, na których termika wody uniemożliwia hodowlę ryb z rodzaju (…).
Projekt innowacyjny zakłada prowadzenie badań podstawowych i przed wdrożeniowych o charakterze naukowym. Projekt przewiduje upublicznienie wyników projektu poprzez stronę internetową oraz na różnych konferencjach branżowych.
Udostępnienie wyników badań naukowych powstałych w efekcie realizacji Projektu na polu publicznym nie będzie odpłatne. Wyniki badań będą ogólnie dostępne.
Instytut nie będzie organizował konferencji, ani szkoleń w których udział miałyby brać osoby spoza Instytutu. Instytut nie będzie organizował konferencji branżowych, ani szkoleń.
Prawa własności intelektualnej, prawa własności przemysłowej, wartości niematerialne i prawne, które ewentualnie mogą zostać wytworzone przy realizacji zadań w Projekcie, pozostaną własnością jednostki w której powstały. Instytut nie przewiduje przenoszenia praw własności, ani odpłatnie, ani nieodpłatnie, prawa pozostaną własnością jednostki w której powstały. Wdrożenie nowej technologii nie jest i nie będzie przedmiotem prac Instytutu w Projekcie. Ewentualne wytworzenie (powstanie) nowych technologii i patentów będzie stanowić wartość dodaną, w związku z tym, Instytut na tym etapie realizacji Projektu nie wie, czy w czasie przyszłym faktycznie powstaną nowe technologie i patenty i czy będą one rzeczywiście udostępniane odpłatnie czy nieodpłatnie. Podkreślić należy, że ani Projekt, ani umowa z ARiMR nie zawierają takich celów. Ponadto, wdrażanie rezultatów Projektu nie będzie polegać na udzielaniu licencji na wykorzystanie wyników Projektu, w tym opracowanych technologii i patentów. Po zakończeniu Projektu, ewentualne patenty i technologie mogą zostać wykorzystane do innych celów - głownie naukowych niemniej, nie jest to celem Projektu a tylko, ewentualną wartością dodaną, której zaistnienia na dzień dzisiejszy konsorcjanci nie zakładają i nie mogą być pewni czy ta wartość dodana powstanie.
Zatem otrzymane dofinansowanie na realizację Projektu nie zwiększa podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy,
w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy
kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a) nabycia towarów i usług,
b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy
nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 4 ustawy,
obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
Na mocy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy,
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.
W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że towary i usługi nabyte przez Państwa na potrzeby realizacji Projektu, nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wyniki badań przeprowadzonych w ramach projektu będą ogólnodostępne. Jak Państwo wskazali, towary i usługi zakupione w celu realizacji Projektu wykorzystywane są do celów innych niż działalność gospodarcza. Czynności wykonywane w ramach Projektu związane są z działalnością statutową Instytutu w związku z czym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym nie przysługuje Państwu – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w związku z realizacją Projektu.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili