Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej, prawa do wystawienia faktury dla świadczenia usług medycznych udokumentowanych paragonem fiskalnym niezawierającym NIP nabywcy oraz prawa do wystawienia faktury dla świadczenia usług noclegowych i gastronomicznych udokumentowanych paragonem fiskalnym niezawierającym NIP nabywcy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 lipca 2022 r. (wpływ 12 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

`(...)`sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest przedsiębiorstwem wielobranżowym, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w branży hotelarskiej i sanatoryjnej. W ramach swojej działalności, Wnioskodawca m.in. prowadzi hotel oraz sanatorium uzdrowiskowe.

Wnioskodawca świadczy usługi związane z zakwaterowaniem oraz inne usługi charakterystyczne dla ww. branż (m.in. usługi związane z wyżywieniem, usługi fizjoterapeutyczne, usługi w zakresie działalności obiektów sportowych itp.). W związku z działalnością uzdrowiskową, Wnioskodawca świadczy także usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz inne usługi wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze (Spółka posiada status Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej). Spółka w swojej ofercie posiada pakiety, w ramach których obok usługi noclegowej lub usługi w zakresie opieki medycznej mogą mieścić się także inne usługi poboczne. Przykładowo, oprócz noclegu i konsultacji medycznych oraz zabiegów, klient (pacjent) uzyskuje także pełne wyżywienie, możliwość korzystania z aquaparku i basenu oraz strefy relaksu oraz bezpłatny Internet Wi-Fi.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium kraju.

Rezerwacja pobytu w hotelu lub sanatorium uzdrowiskowym Spółki dokonywana jest przez klientów Spółki (pacjentów oraz gości hotelowych) m.in. przez Internet. Jest to możliwe zarówno bezpośrednio za pośrednictwem strony internetowej hotelu lub sanatorium uzdrowiskowego (przy użyciu silnika rezerwacyjnego obsługiwanego przez firmę zewnętrzną), jak i na stronach internetowych podmiotów prowadzących wyszukiwarki ofert noclegowych z możliwością dokonywania rezerwacji (takich jak przykładowo:, dalej łącznie: Pośrednik).

W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem strony internetowej hotelu lub sanatorium uzdrowiskowego Spółki, nabywca dokonujący rezerwacji ma możliwość zapłaty całości lub części (w przypadku sanatorium uzdrowiskowego do 50% wartości) kwoty odpowiadającej cenie nabywanej usługi. W tej sytuacji, Spółka uzyskuje wpłatę na swój rachunek bankowy zgodnie z danymi wskazanymi w procesie rezerwacyjnym na stronie internetowej hotelu.

W przypadku rezerwacji dokonywanych za pośrednictwem wyszukiwarki internetowej Pośrednika, nabywcy dokonują zapłaty zaliczki lub przedpłaty w drodze przelewu lub przy pomocy karty kredytowej na rachunek bankowy Pośrednika. Pośrednik przekazuje też Spółce rzeczywiste dane karty płatniczej, z której pobierana jest należność. Opcjonalnie, możliwa jest także pre-autoryzacja środków z karty nabywcy.

Spółka otrzymuje okresowo od Pośrednika wynagrodzenie za usługi świadczone na rzecz pacjentów lub gości hotelowych (po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego lub w okresie do trzech dni przed przyjazdem gościa). Wynagrodzenie jest przekazywane okresowo lub przelewem zbiorczym za dany okres rozliczeniowy i uwzględnia płatności dokonane przez nabywców w całym okresie objętym rozliczeniem. Kwota, którą Wnioskodawca otrzymuje na konto bankowe, stanowi sumę wszystkich kwot wpłaconych przez gości, pomniejszoną o prowizję Pośrednika z tytułu świadczonych przez Pośrednika usług na rzecz Spółki.

Dokonując rezerwacji i wpłacając zaliczkę lub przedpłatę, nabywcy często nie wskazują,że są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą (tj. w procesie rezerwacyjnym nie podają swoich danych, w tym w szczególności numeru identyfikacyjnego, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT (podatek od towarów i usług) – nr NIP, adresu siedziby itp.). Nie będąc w posiadaniu stosownej informacji odnośnie statusu nabywcy jako podatnika VAT, na dzień dzisiejszy w tego typu przypadkach Spółka ewidencjonuje pobierane zaliczki i przedpłaty wpływające na jej rachunek bankowy przy użyciu kasy rejestrującej oraz dodatkowo Spółka wystawia także fakturę VAT (w tym zaliczkową) niezawierającą numeru NIP nabywcy. Sytuacja taka dotyczy zarówno zaliczek i przedpłat otrzymywanych bezpośrednio od swoich klientów (rezerwacja przez stronę internetową hotelu lub sanatorium uzdrowiskowego Spółki), jak i przekazywanych zbiorczo przez Pośrednika (rezerwacja przez wyszukiwarki Pośrednika).

W praktyce prowadzonej przez Spółkę działalności zdarzają się sytuacje, w których po zakończeniu pobytu w hotelu lub sanatorium uzdrowiskowym, nabywcy usług świadczonych przez Wnioskodawcę domagają się od Spółki wystawienia faktur VAT (faktur końcowych, rozliczeniowych), zawierających dane nabywcy, w tym numer identyfikacyjny, pod którym zidentyfikowani są do celów VAT. Przykładowo, nabywcy usług tłumaczą swoje żądanie m.in. w ten sposób, że dokonując rezerwacji i opłacając zaliczkę lub przedpłatę, dokonywali zakupu w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną, a jedynie nie podali stosownych danych w formularzu rezerwacyjnym (z przeoczenia albo braku technicznej możliwości u niektórych Pośredników). W innych przypadkach, jakkolwiek z usługi hotelowej korzysta osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej i to ona dokonuje rezerwacji, to rzeczywistym nabywcą usługi jest podatnik VAT (przykładowo pracodawca osoby będącej gościem hotelowym w związku z wykonywaną podróżą służbową). Wówczas, Spółka otrzymuje żądanie wystawienia końcowej faktury VAT, zawierającej dane identyfikacyjne podmiotu będącego pracodawcą gościa hotelowego. W jeszcze innych przypadkach, dotyczących najczęściej usług w zakresie opieki medycznej (np. turnusów rehabilitacyjnych), pacjenci domagają się wystawiania faktury VAT z uwagi na rozliczanie wydatków tego typu w ramach oddzielnych ulg podatkowych.

Możliwość powiązania płatności z usługą

Wszelkiego rodzaju zaliczki i przedpłaty opisywane powyżej (w tym w wysokości 100% zapłaty) z tytułu rezerwacji internetowych Spółka otrzymuje przelewem na swój rachunek bankowy.

W przypadku rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu lub sanatorium uzdrowiskowego Spółki, płatności trafiają bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki i Spółka ma możliwość powiązania danej wpłaty z konkretną czynnością (tj. z dokonaną rezerwacją wskazującą m.in. podmiot rezerwujący, długość pobytu w hotelu lub sanatorium uzdrowiskowym, wartość usługi świadczonej przez Spółkę, wewnętrzny numer rezerwacji itp., poprzez odpowiednie zaimportowanie danych do używanego przez Spółkę systemu hotelowego).

W przypadku płatności dokonywanych przez Pośrednika, Spółka również uzyskuje wpłaty na swój rachunek bankowy (w niektórych przypadkach pomniejszony o należną Pośrednikowi prowizję). Spółka uzyskuje dokładne dane zestawienie gości, którzy dokonywali rezerwacji miejsc w hotelu oraz kwot, które zapłacili na rachunek Pośrednika (najczęściej po określeniu przez Pośrednika kwoty należnej mu prowizji). Na tej podstawie Spółka również może powiązać (zaksięgować) uzyskaną od Pośrednika płatność okresową lub zbiorczą z konkretnymi usługami świadczonymi przez Spółkę w danym okresie na rzecz konkretnie wskazanych podmiotów korzystających z wyszukiwarek prowadzonych przez Pośredników. Na podstawie zestawienia, Spółka także odpowiednio dokumentuje sprzedaż na rzecz swoich gości, tj. wystawia paragony i faktury.

Przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2020 r.

W związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. art. 106b ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2021.685, tj., dalej: ustawa o VAT), wprowadzonego ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2019.1520, dalej: ustawa zmieniająca), Wnioskodawca podejmuje działania ukierunkowane na uniknięcie sytuacji, w której:

· dojdzie do udokumentowania sprzedaży usług hotelowych na kasie fiskalnej bez zawarcia w treści paragonu numeru NIP nabywcy (ze względu na brak informacji odnośnie statusu nabywcy jako podatnika VAT na moment zapłaty zaliczki lub przedpłaty);

· a następnie nabywca będzie domagał się wystawienia przez Wnioskodawcę faktury VAT zawierającej numer NIP nabywcy.

Spółka ma świadomość, że wystawienie faktury VAT z NIP nabywcy w tej sytuacji narusza ww. przepisy ustawy o VAT. Niemniej, przepisy te nadal nie zawsze są znane nabywcom (pomimo zawarcia stosownych informacji m.in. w formularzach rezerwacyjnych) i odmowa Spółki w tym zakresie spotyka się z dezaprobatą klienta lub pacjenta.

Aby zminimalizować ryzyko zaistnienia tego rodzaju sytuacji, Wnioskodawca zaprzestanie ewidencjonowania zaliczek i przedpłat na kasie rejestrującej w przypadkach, w których w momencie dokonywania rezerwacji przez Internet i wpłaty zaliczki lub przedpłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy lub powzięcia informacji o zaliczkach i przedpłatach na podstawie innych dokumentów Spółka nie posiada stosownej informacji odnośnie statusu VAT nabywcy, tj. nie posiada informacji, że nabywca jest podatnikiem VAT (Spółka przyjmuje więc, że płatność dokonywana jest przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej). Spółka jednakowoż ewidencjonuje i będzie nadal ewidencjonować na kasie fiskalnej transakcje z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej w przypadku płatności dokonywanych bezpośrednio w hotelu lub sanatorium uzdrowiskowym (tj. płatności inne niż dokonywane przelewem na rachunek bankowy Spółki bezpośrednio przez nabywców lub zbiorczo przez Pośrednika). Spółka ma możliwość drukowania w treści paragonów fiskalnych numeru NIP nabywcy. Spółka nie zamierza zatem zlikwidować kas rejestrujących, a jedynie ograniczyć spectrum czynności, które są dokumentowane za ich pomocą.

Na pytania:

1. „Na poczet jakich konkretnie dostaw towarów/świadczenia usług otrzymują/będą otrzymywać Państwo zaliczki i przedpłaty, w zakresie których wnoszą Państwo o zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących?

2. Jaki jest symbol PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) z 2015 r. oraz nazwa grupowania, wynikające z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2015 r. wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676 ze zm.) dla realizowanej przez Państwa sprzedaży? Należy podać pełny, siedmiocyfrowy symbol PKWiU.

3. Czy w sytuacji otrzymania zaliczek i przedpłat na Państwa rachunek bankowy również płatności końcowe otrzymują/będą otrzymywać Państwo w każdym przypadku na Państwa rachunek bankowy? Jeśli nie, to prosimy wskazać czy otrzymują/będą Państwo otrzymywać płatności końcowe w gotówce albo za pośrednictwem karty płatniczej przy użyciu terminala?

4. Na podstawie jakich umów z lekarzami świadczą/będą świadczyć Państwo usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne usługi wykonywane w ramach działalności leczniczej?

5. Czy zakresem postawionych przez Państwa pytań nr 3 i 4 są:

a) faktury niezawierające numeru NIP nabywcy;

czy

b) faktury zawierające NIP nabywcy?”,

odpowiedzieli Państwo:

1. Spółka otrzymuje i będzie otrzymywać w przyszłości zaliczki i przedpłaty na poczet świadczonych usług w zakresie z zakwaterowania (w prowadzonym przez Spółkę hotelu oraz obiekcie sanatoryjnym) oraz usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (w obiekcie sanatoryjnym). Biorąc pod uwagę fakt, że Spółka w swojej ofercie posiada także pakiety, w ramach których obok usługi noclegowej lub usługi w zakresie opieki medycznej mogą mieścić się także inne usługi poboczne (np. pełne wyżywienie, możliwość korzystania z aquaparku i basenu oraz strefy relaksu), zaliczki i przedpłaty dotyczą i będą dotyczyć w części także tych usług.

2. Spółka jest przedsiębiorstwem wielobranżowym. Niemniej, w zakresie objętym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, zasadniczo Spółka świadczy Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele i inne obiekty hotelowe (PKWiU 55.10.10.0) oraz usługi sanatoryjne (PKWiU 85.10.13.0).

3. W sytuacji otrzymania zaliczek i przedpłat na rachunek bankowy zdarzają się i będą zdarzać się sytuacje, w których Spółka otrzymuje i będzie otrzymywać płatności końcowe zarówno na swój rachunek bankowy jak i w innych formach (np. gotówką w kasie, kartą płatniczą za pośrednictwem terminala itp.). Wniosek w ww. zakresie dotyczy jednak wyłącznie zaliczek i przedpłat.

4. Wszyscy lekarze współpracują ze Spółką na podstawie cywilnoprawnych umów o świadczenie usług. Pakiet medyczny oferowany przez Spółkę zawiera konsultację medyczną, tj. badanie wstępne, wizyty doraźne oraz bieżący nadzór nad pacjentami sanatorium. Dodatkowo, pacjentom zapewniane są także zabiegi fizjoterapeutyczne oraz doraźna opieka pielęgniarska.

5. Wszyscy lekarze współpracują ze Spółką na podstawie cywilnoprawnych umów o świadczenie usług. Pakiet medyczny oferowany przez Spółkę zawiera konsultację medyczną, tj. badanie wstępne, wizyty doraźne oraz bieżący nadzór nad pacjentami sanatorium. Dodatkowo, pacjentom zapewniane są także zabiegi fizjoterapeutyczne oraz doraźna opieka pielęgniarska.

Pytania

Pytanie 1:

Czy w opisywanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Spółka ma i będzie miała obowiązek dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat (tak bezpośrednio od nabywców jak i zbiorczo od Pośredników) za pośrednictwem kasy rejestrującej uwzględniając, że zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki a Spółka posiada i będzie posiadać dowody i ewidencje pozwalające na jednoznaczne połączenie zapłaty z daną konkretną czynnością?

Pytanie 2:

Czy w opisywanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Spółka może zaprzestać ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej otrzymywanych zaliczek i przedpłat uwzględniając fakt, że w chwili obecnej Spółka prowadzi ewidencję tego rodzaju usług za pomocą kasy rejestrującej i nie zamierza likwidować kas rejestrujących w przyszłości?

Pytanie 3:

Czy w świetle przepisów art. 106b ust. 5 i 6 ustawy o VAT prawidłowe będzie wystawienie przez Spółkę faktury do wystawionego wcześniej paragonu niezawierającego numeru NIP nabywcy w przypadku zwolnionych od podatku VAT usług w zakresie opieki medycznej, objętych obowiązkową fiskalizacją za pomocą kasy rejestrującej?

Pytanie 4:

Czy w świetle przepisów art. 106b ust. 5 i 6 ustawy o VAT prawidłowe będzie wystawienie przez Spółkę faktury do wystawionego wcześniej paragonu niezawierającego numeru NIP nabywcy w przypadku płatności dokonywanych przez klientów bezpośrednio w hotelu lub sanatorium uzdrowiskowym zarówno za pośrednictwem karty płatniczej przy użyciu terminala jak i gotówką (tj. płatności inne niż dokonywane bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki przez nabywców) – wyłącznie w przypadku usług noclegowych i gastronomicznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Odpowiedź na pytanie 1:

Zdaniem Spółki, w opisywanym stanie faktycznym a także zdarzeniu przyszłym, Spółka nie ma i nie będzie miała obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej, skoro zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki, a Spółka posiada i będzie posiadać dowody i ewidencje pozwalające na jednoznaczne połączenie zapłaty z daną konkretną czynnością.

Odpowiedź na pytanie 2:

Zdaniem Spółki, może ona niezwłocznie zaprzestać ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej otrzymywanych zaliczek i przedpłat bez względu na fakt, że w chwili obecnej tego rodzaju czynności są przez Spółkę ewidencjonowane na kasie rejestrującej.

Odpowiedź na pytanie 3:

Zdaniem Spółki wystawienie faktury do paragonu niezawierającego numeru NIP nabywcy w przypadku zwolnionych od podatku VAT usług w zakresie opieki medycznej objętych obowiązkową fiskalizacją za pomocą kasy rejestrującej nie naruszy przepisu art. 106b ust. 6 ustawy o VAT w związku z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT (usługi w zakresie opieki medycznej zwolnionej od podatku VAT).

Odpowiedź na pytanie 4:

Zdaniem Spółki wystawienie faktury do paragonu niezawierającego numeru NIP nabywcy w przypadku płatności dokonywanych przez klientów bezpośrednio w hotelu stanowiącym własność Spółki, zarówno za pośrednictwem karty płatniczej przy użyciu terminala jak i gotówką (tj. płatności inne niż dokonywane bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki przez nabywców), w przypadku usług hotelowych i gastronomicznych nie naruszy przepisów art. 106b ust. 5 i 6 ustawy o VAT, jeżeli faktura dotyczy usług wymienionych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT (usługi noclegowe i gastronomiczne).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Uzasadnienie stanowiska odnośnie pytania 1

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Powyższe przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców,tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Zwolnienie z obowiązku fiskalizacji

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 2442, dalej: Rozporządzenie).

Stosownie do § 2 ust. 1 Rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 Rozporządzenia).

Zgodnie z poz. 37 ww. załącznika do Rozporządzenia, korzysta ze zwolnienia z obowiązku stosowania kas fiskalnych świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Jednocześnie zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

a. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,

b. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,

c. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),

d. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,

e. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,

f. w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 załącznika do rozporządzenia,

g. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,

h. doradztwa podatkowego,

i. związanych z wyżywieniem (PKWiU ex 56.10, PKWiU 56.21, PKWiU ex 56.29, PKWiU ex 56.30), wyłącznie:

- świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz

- usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych.

j. kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,

k. związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne;

l. mycia, czyszczenia samochodów i podobnych usług (PKWiU 45.20.30.0), w tym przy użyciu urządzeń obsługiwanych przez klienta, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie lub banknotach, lub innej formie (bezgotówkowej).

Tym samym § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w Rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych.

Wskazane powyżej zwolnienie z poz. 37 załącznika do Rozporządzenia jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczy konkretnego sposobu otrzymywania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług oraz prowadzenia odpowiedniej ewidencji wpłat. Aby zatem przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 Rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

· świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),

· z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła,

· przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 Rozporządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku otrzymywanych zaliczek i przedpłat wyłącznie za usługi noclegowe oraz usługi w zakresie opieki medycznej powyższe przesłanki są i będą spełnione, bowiem (i) Spółka otrzymuje i będzie otrzymywać zapłatę za ww. usługi bezpośrednio od klientów Spółki (w tym w formie przedpłaty lub zaliczki) wyłącznie i w całości na swój rachunek bankowy oraz (ii) posiada i będzie posiadać ewidencje i dowody, na podstawie których może jednoznacznie powiązać daną wpłatę z konkretną usługą świadczoną na rzecz konkretnie wskazanego podmiotu, a (iii) świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie mieszczą się w wyłączeniu z możliwości skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej wskazanym w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia. W szczególności, otrzymywane zaliczki i przedpłaty nie dotyczą np. usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), ani też usług fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe przesłanki zostaną spełnione również w przypadku zaliczek i przedpłat otrzymywanych od klientów Spółki za oferowane przez Spółkę pakiety, w których w ramach usługi noclegowej lub usługi w zakresie opieki medycznej mogą mieścić się także inne usługi poboczne. Również w tym przypadku zapłata trafia i będzie trafiać w całości na rachunek bankowy Spółki a Spółka posiada i będzie posiadać ewidencje i dowody dokumentujące zapłatę, z których jednoznacznie wynika i będzie wynikało jakiej konkretnie czynności dotyczą i na czyją rzecz zostały dokonane. Powyższe dotyczy także pakietów, w ramach których mieszczą się usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia (np. związane z wyżywieniem). Przedmiotem sprzedaży Wnioskodawcy nie są bowiem np. usługi związane z wyżywieniem, lecz kompleksowa usługa pakietowa, w której usługa związana z wyżywieniem stanowi jedynie jeden z elementów.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może on stosować ww. zwolnienia z obowiązku rejestrowania sprzedaży przy pomocy kasy rejestrującej w przypadku usług noclegowych oraz usług w zakresie opieki medycznej a także w przypadku pakietów, w których nie mieszczą się żadne z usług wskazanych w § 4 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, ale też w których usługi takie się mieszczą.

Uzasadnienie stanowiska odnośnie pytania 2

Zgodnie z § 6 ust. 2 Rozporządzenia, w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2022 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia przedmiotowego, o którym stanowi § 2 rozporządzenia, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Z ww. regulacji wynika, iż wcześniejsze rozpoczęcie ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej określonych kategorii czynności powoduje unicestwienie możliwości korzystania ze zwolnienia przewidzianego w § 2 rozporządzenia. Dotyczy to w obecnym stanie prawnym jednak jedynie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika, tj.:

o dostawy produktów (rzeczy) – dokonywanych przy użyciu urządzeń służących do automatycznej sprzedaży, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność i wydają towar,

o usług świadczonych przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie lub banknotach lub innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

W pozostałych przypadkach wskazanych w załączniku do Rozporządzenia, a zatem także w przypadku usług wskazanych w poz. 37 załącznika, omawiana regulacja nie wprowadza tego rodzaju wyłączenia. Oznacza to, że fakt ewidencjonowania tego rodzaju czynności na kasie rejestrującej nie ogranicza możliwości stosowania zwolnienia. Powyższe potwierdza praktyka podatkowa. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2018 r. (0115-KDIT1-1.4012.160.2018.1.AJ) uznał za prawidłowe poniższe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym (`(...)`) wcześniejsze rozpoczęcie „fiskalizacji” tylko określonych kategorii czynności powoduje wygaśnięcie możliwości korzystania ze zwolnienia z „fiskalizacji” (`(...)`). W pozostałych przypadkach, regulacja nie wprowadza więc ograniczenia, aby zaprzestać „fiskalizacji” w zakresie czynności, które mogą korzystać z innych przedmiotowych zwolnień z „fiskalizacji”.

Podobnie, w interpretacji indywidualnej z dnia 6 sierpnia 2019 r. (0111-KDIB3- 2.4012.323.2019.2.MN) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozwiał wątpliwości co do tego, czy wpłaty dokonywane bezpośrednio na konto bankowe muszą być ewidencjonowane na kasie fiskalnej w sytuacji, gdy kasa fiskalna jest już używana przez podatnika pomimo, że podatnik (świadczący usługę) otrzyma w całości zapłatę za wykonaną usługę za pośrednictwem kasy oszczędnościowo-kredytowej (na rachunek bankowy podatnika), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła. Organ stanął na stanowisku, że: „(`(...)`) Wnioskodawca będzie mógł na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika do niego, stosować zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania w stosunku do usług wynajmu krótkoterminowego za które zapłata dokonywana jest na rachunek bankowy, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.”.

A zatem, sam fakt, że Spółka do tej pory fiskalizuje tego rodzaju sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej nie stoi przeciwko możliwości niezwłocznego zaprzestania takiej fiskalizacji (przy spełnieniu warunków, o których mowa w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia).

Co jednak ważne, Spółka zmierza do zaprzestania ewidencjonowania zaliczek i przedpłat za pomocą kasy rejestrującej tylko w przypadkach wpłaty zaliczek lub przedpłat na rachunek bankowy Wnioskodawcy otrzymanych bezpośrednio od nabywców na konto bankowe Spółki. Spółka nie zamierza jednak dokonywać likwidacji kas fiskalnych, a jedynie zaprzestać dokumentowania na niej czynności, które podlegać mogą zwolnieniu przewidzianemu w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do rozporządzenia. W sytuacji bowiem, gdy zapłata za wykonaną usługę zostanie dokonana gotówkowo lub za pośrednictwem terminala kartą płatniczą, Spółka nadal będzie ewidencjonować na kasie rejestrującej kwotę należności za wykonaną usługę. Tego typu sytuacja dotyczy przede wszystkim różnego rodzaju płatności dokonywanych bezpośrednio w hotelu stanowiącym własność Spółki (np. w recepcji).

Niemniej, w ocenie Spółki bez znaczenia dla możliwości zaprzestania ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej pozostaje fakt, że w przyszłości Wnioskodawca nadal będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej zaliczki, przedpłaty oraz innego rodzaju płatności – w przypadkach innych niż uzyskiwanie tego rodzaju wpłat na swój rachunek bankowy. Nie ma bowiem jakichkolwiek przeciwskazań do zaprzestania przez Spółkę ewidencjonowania na kasie fiskalnej transakcji spełniających przesłanki wskazane w poz. 37 załącznika do Rozporządzenia, przy jednoczesnym dalszym używaniu kasy rejestrującej do płatności niniejszym wnioskiem nieobjętych.

Tego rodzaju wnioski płyną z praktyki podatkowej, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 października 2013 r. (IBPP3/443-1079/13/KG) organ uznał, że „(`(...)`) wnioskodawca w zakresie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w odniesieniu do usług – za które zapłata następuje w całości na rachunek bankowy za pośrednictwem poczty lub banku klienta lub przelewem na rachunek bankowy – może korzystać ze zwolnienia (przedmiotowego) z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kasy rejestrującej, na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, tj. nie ma obowiązku ewidencjonowania tych czynności za pomocą kasy rejestrującej. Natomiast w przypadku dokonania jakiejkolwiek czynności nieobjętej zwolnieniem przedmiotowym (niewymienionej w załączniku do rozporządzenia), Wnioskodawca będzie zobowiązany do zaewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.”.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka może zaprzestać ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej zaliczek i przedpłat szczegółowo opisanych w stanie faktycznym, mimo że proces ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących Spółka zaczęła już wcześniej tj. przed dniem 1 stycznia 2019 r., a także pomimo tego, że będzie go prowadzić w przyszłości w stosunku do płatności, które nie skorzystają ze zwolnienia wynikającego z poz. 37 załącznika do Rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska odnośnie pytania 3

Zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika VAT wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT. Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy o VAT w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Ww. przepisy wprowadzają zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż również zawiera ten sam numer. Brak zastosowania się do omawianej powyżej zasady prowadzi z kolei do ustalenia podatnikowi dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku VAT wykazanego przez podatnika na tej fakturze.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Z powyższych regulacji wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

· przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem leczniczym, a także

· przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2021 r. poz. 1979 z późn. zm.) określa przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy o VAT oraz zakres tych danych.

Zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 ustawy o VAT lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 tej ustawy powinna zawierać:

a. datę wystawienia,

b. numer kolejny,

c. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,

d. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,

e. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,

f. cenę jednostkową towaru lub usługi,

g. kwotę należności ogółem,

h. wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku.

Z powyższego wynika zatem, że podatnik zwolniony z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT nie wskazuje na fakturze stawki oraz kwoty podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku wystawienia faktury na podstawie paragonu niezawierającego numeru NIP w związku z wyświadczeniem usługi zwolnionej z VAT, nie znajdzie zastosowania przepis art. 106b ust. 6 ustawy o VAT przewidujący dodatkowe zobowiązanie podatkowe, gdyż ustawodawca ustala ww. dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku VAT wykazanego na takiej fakturze. Jeżeli zatem podatnik świadczy usługi korzystające ze zwolnienia z VAT, kwota podatku VAT nie jest wykazywana na fakturze, co oznacza, że w takiej sytuacji art. 106b ust. 6 ustawy o VAT nie daje podstaw do obliczenia kwoty dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym, wystawienie faktury do paragonu niezawierającego numeru NIP nabywcy w przypadku usług w zakresie opieki medycznej zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania przepis art. 106b ust. 6 ww. ustawy z uwagi na to, że w przypadku świadczonych przez Wnioskodawcę usług kwota podatku VAT nie wystąpi na fakturze, a zatem niemożliwe będzie określenie dodatkowego zobowiązania podatkowego, którego wysokość uzależniona jest właśnie od kwoty podatku VAT wskazanej na takiej fakturze.

Podsumowując zdaniem Spółki wystawienie faktury do paragonu niezawierającego numeru NIP nabywcy w przypadku zwolnionych od podatku VAT usług w zakresie opieki medycznej świadczonych przez Spółkę posiadającą status podmiotu leczniczego i objętych obowiązkową fiskalizacją za pomocą kasy rejestrującej nie naruszy przepisu art. 106b ust. 6 ustawy o VAT w związku z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT (usługi w zakresie opieki medycznej zwolnione od podatku VAT).

Uzasadnienie stanowiska odnośnie pytania 4

Zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika VAT wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT.

Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy o VAT w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Ww. przepisy wprowadzają zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż również zawiera ten sam numer.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisem realizującym zasadniczy cel ustawy zmieniającej jest jednak art. 109a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku ujęcia w ewidencji przez podatnika, o którym mowa w art. 109 ust. 3, wystawionej dla niego faktury dotyczącej sprzedaży potwierdzonej paragonem, który nie zawiera numeru, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze.

Powzięte przez Spółkę wątpliwości interpretacyjne, których wyrazem jest oznaczone w niniejszym wniosku pytanie numer 3, wynikają z systemowej i celowościowej wykładni szeregu przepisów ustawy o VAT oraz samego celu wprowadzenia przepisów art. 106b ust. 5 i 6 ustawy o VAT. Celem tym jest zaś „(`(...)`) eliminacja procederu wystawiania faktur na podstawie zebranych paragonów pozostawionych przez innych klientów. Zmiany te są reakcją na zaobserwowany nieuczciwy proceder polegający na wystawianiu faktur na zaprzyjaźnione firmy, w zamian za korzyść majątkową, do paragonów fiskalnych wygenerowanych przez kasę, a nie odebranych przez klientów. Firmy na podstawie wystawionych faktur dokonują odliczenia podatku VAT, mimo że w rzeczywistości nie nabyły towarów lub usług (`(...)`) Wprowadzenie przepisów uniemożliwiających prowadzenie takiego procederu jest zatem niezbędne, w świetle prowadzonych działań zmierzających do uszczelnienia systemu podatku VAT”.

Spółka zdaje sobie sprawę z prymatu wykładni językowej prawa podatkowego. Niemniej, stosowanie wykładni systemowej i celowościowej jest dopuszczalne i winno mieć prymat w sytuacji, gdy dany przepis został ustanowiony właśnie po to, by realizować określony cel społeczny (tak np. NSA w wyroku z dnia 9 stycznia 2018 r., sygn. II FSK 3389/15). Art. 106 ust. 5 i 6 ustawy o VAT są właśnie tego rodzaju przepisami, co zresztą wskazuje wprost ustawodawca w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej ustawę o VAT. Literalne stosowanie ww. przepisów (w związku z art. 109a ustawy o VAT) skutkowałoby niesymetrycznym nakładaniem dodatkowego zobowiązania podatkowego na podmiot świadczący usługi noclegowe i gastronomiczne pomimo tego, że tego rodzaju usługi nie przyczyniają się do istnienia nieuczciwego procederu odliczania podatku VAT naliczonego przez podmioty niebędące nabywcami usług.

Dokonując wykładni przepisu prawa należy więc brać pod uwagę jego korelacje z innymi przepisami oraz cel jaki ten przepis ma w systemie prawa realizować. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 14 marca 2011 r.,(sygn. akt II FPS 8/10) „żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym – jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego. Wykładając więc dany przepis prawa, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) oraz do przepisów zawartych w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna). Tylko bowiem realizacja tej dyrektywy wykładni prawa, określanej jako argumentum a rubrica, gwarantuje zupełne i niesprzeczne odczytanie danej instytucji prawa z przepisów prawa”. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. (I OSK 647/12) wskazał, że „znaczenie przepisu (`(...)`) zależy nie tylko od jego językowego sformułowania (kontekst językowy), ale także od treści innych przepisów (kontekst systemowy) oraz całego szeregu wyznaczników językowych, takich jak między innymi cele i funkcje danej regulacji prawnej (kontekst funkcjonalny)”.

Z konstrukcji ww. przepisów, a także z przywoływanego uzasadnienia wynika więc wprost, że przewidziane sankcje dla sprzedawcy i nabywcy opiewać powinny na wysokość odliczonego nienależnie podatku VAT. Aby sankcja pozostała skuteczna, jej wysokość powinna korespondować z wysokością uzyskiwanego nienależnie przysporzenia przez podmiot odliczający podatek naliczony z nieprawidłowo wystawionych faktur. Innymi słowy, sankcja dla sprzedawcy – wystawcy faktury musi korespondować wprost z uszczupleniem podatkowym związanym z nieuprawnionym odliczeniem podatku naliczonego przez nabywcę.

Z tego względu, zdaniem Spółki ww. przepisy nie znajdują zastosowania do świadczonych przez Spółkę usług noclegowych i gastronomicznych. Nabywca tego rodzaju usług nie ma bowiem możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem, bez względu na to czy otrzymana przez niego faktura została wystawiona na podstawie paragonu z zawartym numerem NIP, na podstawie paragonu niespełniającego przesłanek, o których mowa w art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, czy też w ogóle nie dotyczy sprzedaży zarejestrowanej na kasie rejestrującej.

Przesądza o tym art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Z konstrukcji tego przepisu wynika więc wprost, że w przypadku wymienionych w nim usług nie było przed 1 stycznia 2020 r. ani nie ma w obecnym stanie prawnym uzasadnienia dla realizacji przez nieuczciwych podatników procederu wystawiania faktur na podstawie zebranych paragonów pozostawionych przez innych klientów (wystawiania faktur na zaprzyjaźnione firmy, w zamian za korzyść majątkową w postaci nieuzasadnionego odliczenia podatku naliczonego, tak jak ma to miejsce np. w branży paliwowej czy budowlanej).

W ocenie Spółki, nie będzie ona miała nigdy możliwości stosowania wyżej opisanego „nieuczciwego procederu” polegającego na wystawianiu faktur na „zaprzyjaźnione” firmy, w zamian za korzyść majątkową, do paragonów fiskalnych wygenerowanych przez kasę, a nieodebranych przez klientów, bowiem nabywcy usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie są uprawnieni do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług hotelowych. Przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT w sposób jasny i niebudzący wątpliwości wyznacza regułę zgodnie, z którą nabywcy usługi świadczonej przez Spółkę nigdy nie będzie przysługiwało uprawnienie do skorzystania z odliczenia podatku wykazanego na otrzymanych od Wnioskodawcy fakturach.

Potwierdza to m.in.: Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 lipca 2019 r. (0114-KDIP1-3.4012.286.2019.1.KP), gdzie Dyrektor KIS wyraził stanowisko, że w świetle art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług na brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług hotelowych i gastronomicznych (`(...)`). Powołany przepis jest jednoznaczny i nie nasuwa wątpliwości interpretacyjnych. (`(...)`) Skoro zatem nabyte przez Wnioskodawcę usługi mieścić się będą w zakresie usług wskazanych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało uprawnienie do skorzystania z odliczenia podatku wykazanego na otrzymanych fakturach. (`(...)`).

A zatem, w ocenie Spółki art. 106b ust. 6 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym ponieważ jego stosowanie jest ograniczone innym przepisem występującym w ww. ustawie (art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). Według orzecznictwa sądów administracyjnych dokonując wykładni przepisu prawa należy brać pod uwagę jego korelacje z innymi przepisami oraz cel jaki ten przepis ma w systemie prawa realizować. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w przytoczonej powyżej uchwale sygn. akt II FPS 8/10, „Żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym – jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego. Wykładając więc dany przepis prawa, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) oraz do przepisów zawartych w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna). Tylko bowiem realizacja tej dyrektywy wykładni prawa, określanej jako argumentum a rubrica, gwarantuje zupełne i niesprzeczne odczytanie danej instytucji prawa z przepisów prawa.”. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. (I OSK 647/12) wskazał, że znaczenie przepisu (`(...)`) zależy nie tylko od jego językowego sformułowania (kontekst językowy), ale także od treści innych przepisów (kontekst systemowy) oraz całego szeregu wyznaczników językowych, takich jak między innymi cele i funkcje danej regulacji prawnej (kontekst funkcjonalny).

O wyłączeniu stosowania art. 106b ust. 6 ustawy o VAT dla podmiotów świadczących usługi noclegowe wspomina także doktryna podatkowa („Nieustające kontrowersje wokół NIP na paragonie”, W. Kieszkowski, CH Beck 2020).

Końcowo Wnioskodawca pragnie wskazać na wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację indywidualną z dnia 13 stycznia 2020 r., sygn. 0112-KDIL1- 2.4012.612.2019.1.PG, która została wydana w przedmiocie „dodatkowego zobowiązania podatkowego” w rozumieniu innych przepisów ustawy o VAT przewidujących taką instytucję. W przedmiotowej sprawie podatnik powziął wątpliwość, czy skutkiem danego postępowania (tu: płatności ratalnej przy użyciu mechanizmu podzielonej płatności) może być zastosowanie wobec tego podatnika art. 112b i 112c ustawy o VAT. Wobec powyższego Dyrektor KIS uznał, że „(`(...)`) podatnik dokonując zapłaty za towary i usługi, które są wymienione w załączniku nr 15 do ustawy metodą podzielonej płatności w ratach, nie będzie narażony na sankcje dodatkowego zobowiązania, które wynikają z art. 112b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 112c ustawy o VAT”.

Podsumowując, Wnioskodawca interpretuje przepisy dotyczące sposobu rozliczeń na gruncie omawianej instytucji podatkowej w sposób następujący:

(i) art. 106b ust. 6 ustawy o VAT (dodatkowe zobowiązanie podatkowe) nie powinien mieć zastosowania w przypadku

(ii) wystawienia faktury w okolicznościach art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli

(iii) faktura dotyczy usług wymienionych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT (usługi noclegowe i gastronomiczne), bowiem

(iv) nabywca tego rodzaju usług nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia w każdych okolicznościach i w związku z powyższym efektywnie

(v) nigdy nie poniesie ciężaru dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 109a ustawy o VAT, a zatem

(vi) w tego rodzaju przypadkach nie ziści się cel ustanowienia omawianych przepisów, gdyż

(vii) stosowanie dodatkowego zobowiązania jedynie względem sprzedawcy naruszy ich symetryczność.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że biorąc pod uwagę art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT i cel jaki został wyrażony w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej, w przypadku opisanym przez Wnioskodawcę nie znajdzie zastosowania art. 106b ust. 6 ustawy o VAT. W efekcie, zdaniem Wnioskodawcy, nawet w przypadku dokonania sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym, wystawienie faktury na rzecz podatnika VAT w sytuacji, w której paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży nie zawiera numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT nie będzie skutkować dodatkowym zobowiązaniem podatkowym w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze – w przypadku świadczenia przez Wnioskodawcę usług noclegowych i gastronomicznych. Przeciwne podejście byłoby bowiem sprzeczne z celem ustanowienia przepisów w ww. zakresie, który to cel jasno wynika m.in. z uzasadnienia do ustawy zmieniającej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2022 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. poz. 2442 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Zwolnienie z ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia:

Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Na podstawie § 2 ust. 2 rozporządzenia:

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

Zgodnie z zapisem § 4 ust. 1 rozporządzenia:

Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

1. dostawy:

a) gazu płynnego,

b) części do silników (CN 8409 91 00 i 8409 99 00),

c) silników do napędu pojazdów i motocykli, silników spalinowych tłokowych z zapłonem iskrowym i samoczynnym do różnego rodzaju jednostek, w tym motocykli (CN 8407 i 8408),

d) nadwozi do pojazdów silnikowych (CN 8707),

e) przyczep i naczep (CN 8716 10, 8716 31 00, ex 8716 39, 8716 40 00); kontenerów (CN 8609 00),

f) części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (CN 8716 90),

g) części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (CN 8708 i 9401 90 80), z wyłączeniem motocykli, to jest do: ciągników; pojazdów silnikowych do przewozu dziesięciu lub więcej osób z kierowcą; samochodów i pozostałych pojazdów silnikowych przeznaczonych zasadniczo do przewozu osób, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi; pojazdów silnikowych do transportu towarów; pojazdów silnikowych specjalnego przeznaczenia, innych niż te zasadniczo przeznaczone do przewozu osób lub towarów, w szczególności: pojazdów pogotowia technicznego, dźwigów samochodowych, pojazdów strażackich, betoniarek samochodowych, zamiatarek, polewaczek, przewoźnych warsztatów, ruchomych stacji radiologicznych,

h) komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych oraz silników elektrycznych, prądnic i transformatorów (PKWiU ex 26 i ex 27.11),

i) sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),

j) wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,

k) zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,

l) wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol CN,

m) wyrobów tytoniowych (CN 2401, 2402, 2403), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,

n) napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% (bez względu na kod CN), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,

o) perfum i wód toaletowych (CN 3303 00 10, 3303 00 90), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów;

2. świadczenia usług:

a) przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,

b) taksówek (PKWiU 49.32.11.0), z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą,

c) naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów, w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania,

d) w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,

e) w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,

f) w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,

g) prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,

h) doradztwa podatkowego,

i) związanych z wyżywieniem (PKWiU ex 56.10, PKWiU 56.21, PKWiU ex 56.29, PKWiU ex 56.30), wyłącznie:

– świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz

– usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),

j) fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,

k) kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,

l) związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,

m) mycia, czyszczenia samochodów i podobnych usług (PKWiU 45.20.30.0), w tym przy użyciu urządzeń obsługiwanych przez klienta, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie lub banknotach, lub innej formie (bezgotówkowej).

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Pod poz. 37 ww. załącznika zostało wymienione świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

§ 4 ust. 1 rozporządzenia zawiera katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnień, np. przedmiotowych określonych w § 2 rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki. W ramach prowadzonej działalności podatnik dokonuje różnych czynności. Dlatego też w prowadzonej działalności może zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a w pozostałym zakresie będzie korzystał ze zwolnienia z tego obowiązku.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 1625), zwanym dalej „rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących”.

Na podstawie § 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym albo fakturze – rozumie się przez to dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży.

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

Podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

§ 6 ust. 2 lit. b rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących stanowi, że:

Podatnicy, prowadząc ewidencję w przypadku otrzymania przed dokonaniem sprzedaży całości albo części należności (zapłaty) za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem – wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny niezwłocznie po jej uznaniu na rachunku podatnika, nie później niż z końcem miesiąca, w którym została uznana na rachunku podatnika, a jeżeli przed końcem tego miesiąca dokonano sprzedaży, nie później niż z chwilą jej dokonania.

Przepis § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących określa jakie elementy zawiera paragon fiskalny w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii.

Zatem w sytuacji, kiedy sprzedawca jest obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest paragon fiskalny.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została zrealizowana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;

2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12. stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15. kwotę należności ogółem (`(...)`).

Art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że:

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W myśl art. 106h ust. 3 ustawy:

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy:

Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1520 ze zm.) do art. 106b dodano ust. 5-7, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy:

W przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy:

W przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się numerem NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej otrzymanych zaliczek i zaprzestania ich ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że aby podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

- zapłata za usługę musi być dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem);

- z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę musi jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła;

- przedmiotem świadczenia nie są usługi wymienione w § 4 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Wskazali Państwo, że zaliczki i przedpłaty (w tym w wysokości 100% zapłaty) z tytułu rezerwacji internetowych Spółka otrzymuje przelewem na swój rachunek bankowy. W przypadku rezerwacji za pośrednictwem strony internetowej hotelu lub sanatorium uzdrowiskowego Spółki, płatności trafiają bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki i Spółka ma możliwość powiązania danej wpłaty z konkretną czynnością (tj. z dokonaną rezerwacją wskazującą m.in. podmiot rezerwujący, długość pobytu w hotelu lub sanatorium uzdrowiskowym, wartość usługi świadczonej przez Spółkę, wewnętrzny numer rezerwacji itp., poprzez odpowiednie zaimportowanie danych do używanego przez Spółkę systemu hotelowego). W przypadku płatności dokonywanych przez Pośrednika, Spółka również uzyskuje wpłaty na swój rachunek bankowy (w niektórych przypadkach pomniejszony o należną Pośrednikowi prowizję). Spółka uzyskuje dokładne dane zestawienie gości, którzy dokonywali rezerwacji miejsc w hotelu oraz kwot, które zapłacili na rachunek Pośrednika (najczęściej po określeniu przez Pośrednika kwoty należnej mu prowizji). Na tej podstawie Spółka również może powiązać (zaksięgować) uzyskaną od Pośrednika płatność okresową lub zbiorczą z konkretnymi usługami świadczonymi przez Spółkę w danym okresie na rzecz konkretnie wskazanych podmiotów korzystających z wyszukiwarek prowadzonych przez Pośredników.

Wskazali Państwo, że świadczą Państwo usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz inne usługi wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze (Spółka posiada status Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej). Wszyscy lekarze współpracują ze Spółką na podstawie cywilnoprawnych umów o świadczenie usług.

Odnośnie świadczenia przez Państwa ww. usług, należy zauważyć, że w myśl § 4 pkt 2 lit. f rozporządzenia, ze zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kas rejestrujących nie korzysta świadczenie usług w zakresie opieki medycznej przez lekarzy. Wykładnia normy zawartej w tym przepisie wskazuje, że obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, bez względu na wysokość osiągniętego obrotu, zostali objęci podatnicy będący lekarzami lub lekarzami dentystami (osoby fizyczne). Tak więc świadczenie usług w zakresie opieki medycznej przez lekarza lub lekarza dentystę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub na rzecz rolników ryczałtowych w sytuacji, gdy świadczenia te wykonywane są przez podatnika lub podmioty zatrudniające osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje (lekarze) nie jest objęte obligatoryjnym obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W rozpatrywanej sprawie należy rozstrzygnąć czy w związku z otrzymywaniem przez Państwa zaliczek na poczet świadczonych usług w zakresie zakwaterowania oraz w zakresie opieki medycznej przysługuje/będzie przysługiwać Państwu prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej otrzymanych zaliczek.

Wskazali Państwo, że w sytuacji otrzymania zaliczek i przedpłat na rachunek bankowy zdarzają się i będą zdarzać się sytuacje, w których Spółka otrzymuje i będzie otrzymywać płatności końcowe zarówno na swój rachunek bankowy jak i w innych formach (np. gotówką w kasie, kartą płatniczą za pośrednictwem terminala itp.).

Jak wynika z treści § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 37 załącznika do rozporządzenia, zapłata za usługę musi być dokonana w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem. Zatem w przypadku, gdy cena za te usługi uiszczana jest na Państwa rzecz w części za pośrednictwem rachunku bankowego (zaliczka, przedpłata) oraz w pozostałej części gotówką w kasie, kartą płatniczą za pośrednictwem terminala, nie zostanie spełniony jeden z warunków uprawniających do zastosowania ww. zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kas rejestrujących. Wskazać należy, że płatności dokonywane za pomocą kart płatniczych przy użyciu terminala wypełniają walory płatności gotówkowych.

Tym samym, w odniesieniu do świadczonych przez Państwa usług w zakresie zakwaterowania oraz usług w zakresie opieki medycznej w przypadku gdy cena za te usługi uiszczana jest na Państwa rzecz w części za pośrednictwem rachunku bankowego oraz w pozostałej części w formie gotówkowej lub kartą płatniczą za pośrednictwem terminala, mają/będą mieć Państwo obowiązek zaewidencjonowania takiej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Natomiast odnośnie zaliczek na poczet świadczonych usług w zakresie zakwaterowania oraz usług w zakresie opieki medycznej, które stanowią 100% zapłaty oraz w sytuacji, gdy zarówno zaliczka jak i płatność końcowa dokonywana jest na Państwa rachunek bankowy, mogą/będą mogli Państwo na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika, zastosować zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących. Zwolnienie to dotyczy zaliczek i przedpłat, otrzymywanych zarówno bezpośrednio od klientów hotelu jak i przekazywanych zbiorczo przez Pośredników.

Wskazali Państwo, że posiadacie w swojej ofercie pakiety, w ramach których obok usługi noclegowej lub usługi w zakresie opieki medycznej mogą mieścić się także inne usługi poboczne. Przykładowo, oprócz noclegu i konsultacji medycznych oraz zabiegów, klient (pacjent) uzyskuje także pełne wyżywienie, możliwość korzystania z aquaparku i basenu oraz strefy relaksu oraz bezpłatny Internet Wi-Fi.

W związku otrzymaniem zaliczek i przedpłat dotyczących usług zakwaterowania oraz usług w zakresie opieki medycznej zawierających pakiety, w których mieszczą się usługi związane z wyżywieniem, tj. usługi wskazane w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia nie mogą/nie będą mogli Państwo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej wskazanego w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika.

Tym samym ww. zaliczki i przedpłaty mają/będziecie mieć Państwo obowiązek ewidencjonować za pomocą kasy rejestrującej bez względu na to w jakiej formie otrzymacie Państwo zapłatę.

Natomiast w odniesieniu do zaliczek i przedpłat dotyczących usług zakwaterowania oraz usług w zakresie opieki medycznej zawierających pakiety, w których nie ma/nie będzie usług wskazanych w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, w sytuacji gdy otrzymują/będą Państwo otrzymywać zaliczki oraz płatności końcowe na swój rachunek bankowy, jak i w sytuacji gdy zaliczki i przedpłaty otrzymywane na rachunek bankowy stanowią 100% zapłaty na poczet tych usług, mogą/będą mogli Państwo na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika, zastosować zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących.

Zatem nie mają/nie będą mieć Państwo obowiązku ewidencjonowania ww. zaliczek i przedpłat przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zatem w odniesieniu do sprzedaży, w zakresie której mogą/będą mogli Państwo zastosować zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących są/będą Państwo uprawieni do rezygnacji z ewidencjonowana jej za pomocą kasy rejestrującej.

Tym samym oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie obowiązku dokumentowania otrzymywanych zaliczek i przedpłat za pośrednictwem kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z ewidencjonowana ich za pomocą kasy rejestrującej uznałem je za nieprawidłowe.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie prawa do wystawienia faktury dla świadczenia usług medycznych udokumentowanych paragonem fiskalnym niezawierającym NIP nabywcy oraz prawa do wystawienia faktury dla świadczenia usług noclegowych i gastronomicznych udokumentowanych paragonem fiskalnym niezawierającym NIP nabywcy, należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Jak wcześniej wskazano ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu.

Należy zauważyć, że podatnik nie może dowolnie wybierać, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar, jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany tego charakteru zakupu. Towar lub usługa nabyta na potrzeby osobiste lub prywatne nie może z czasem przekształcić się w zakup służący działalności gospodarczej z punktu widzenia VAT. Nabywca w momencie realizowania zakupów dokonuje ich kwalifikacji jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym bowiem momencie określa czy dokonuje zakupów działając w charakterze podatnika.

Jak zostało powołane powyżej, w chwili nabycia towarów i usług przez podatnika, wskazuje on w jakim charakterze dokonuje tego nabycia. Jeśli występuje on jako podatnik VAT, to przedstawia sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana – albo fakturą albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Powołany przepis art. 106b ust. 5 ustawy dotyczy szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury. W takim przypadku wystawienie faktury zawierającej NIP jest możliwe tylko pod warunkiem, że na paragonie fiskalnym będzie numer NIP nabywcy.

Powyższe przepisy (art. 106b ust. 5 i 6) należy rozumieć w ten sposób, że jeśli dana transakcja została zaewidencjonowaną za pomocą kasy rejestrującej i została udokumentowana paragonem, to nie ma prawa do wystawienia faktury zawierającej NIP, który nie został ujawniony na paragonie.

Należy zauważyć, że co do zasady przy zastosowaniu kasy rejestrującej ewidencjonuje się obrót tylko na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy na żądanie tych podmiotów podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dokonaną sprzedaż. Jakkolwiek zasadniczą rolą faktur jest dokumentowanie transakcji dla potrzeb rozliczania podatku VAT (w celu skorzystania z prawa do odliczenia), to dokumenty te są wykorzystywane także do innych celów, w tym przez osoby nieposługujące się NIP. Ponieważ faktury te nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę nie będą stanowiły podstawy do odliczenia podatku, ale mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków.

Odnosząc się zatem do Państwa wątpliwości wskazanych w pytaniach nr 3 i 4, należy stwierdzić, że są/będą Państwo uprawnieni do wystawienia na żądanie klienta faktury do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP, jednakże faktura taka nie może/nie będzie mogła zawierać NIP nabywcy. Wystawienie faktury bez NIP nabywcy będzie prawidłowe, jeżeli zostaną zawarte inne informacje, jak dane osobowe oraz adres, które pozwolą na identyfikację nabywcy. Nie będą Państwo mieli prawa do wystawienia faktury z NIP do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP.

Przepisy art. 106b ust. 5 i 6 ustawy nie uzależniają braku możliwości wystawienia faktury z NIP do paragonu niezawierającego NIP od rodzaju sprzedaży (sprzedaż opodatkowana/sprzedaż zwolniona).

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 3 i 4 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia i zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).