Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług planowanej sprzedaży działki … oraz braku obowiązku zapłaty podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu ww. sprzedaży. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lipca 2022 r. (wpływ 2 sierpnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca posiada nieruchomość dz. nr ew.… obręb… gm. …, którą otrzymał w postaci darowizny od mamy. Nieruchomość jest własnością Wnioskodawcy od`(...)`

Działka jest sklasyfikowana jako rolno-leśna. …roku Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy na ww. nieruchomość – typ zabudowy siedliskowy. Kilka lat temu wykonane zostało przyłącze elektroenergetyczne do ww. nieruchomości oraz nieruchomości sąsiednich (których Wnioskodawca nie jest właścicielem). Z powodów prywatnych Wnioskodawca chce sprzedać tę nieruchomość.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Nie prowadzi działalności gospodarczej.

3. Działka nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej.

4. Działka praktycznie jest nieużytkowana. Wykonywane były prace porządkowe, które należy regularnie wykonywać na terenie nieruchomości stanowiącej teren rolny oraz leśny. Działka obecnie w gospodarstwie domowym nie spełnia żadnej znaczącej roli. Regularnie Wnioskodawca… po nieruchomości.

5. Nie ma zawartej przedwstępnej umowy sprzedaży dotyczącej przedmiotowej działki. W przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży, zostanie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży przedmiotowej działki.

a. Na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży, która zostanie zawarta, kupujący za zgodą, wiedzą oraz bez sprzeciwu właściciela nieruchomości będzie mógł wystąpić o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy (zabudowa jednorodzinna) w Urzędzie Gminy w….

b. Warunkami zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości, które zostaną wskazane w umowie przedwstępnej, będzie uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy na nieruchomości przez potencjalnego nabywcę oraz rezygnacja z pierwokupu przez… oraz`(...)`.

c. Nie udzielił żadnych pełnomocnictw nabywcy nieruchomości oraz nie będzie ich udzielać.

d. Nie udzielił żadnych pełnomocnictw. Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy może wystąpić „osoba trzecia nie posiadają prawa do dysponowania nieruchomością”.

e. Nie udzielił żadnych pełnomocnictw.

6. Nie udostępniał nikomu działki.

7. W okresie posiadania nieruchomości zostało wykonane częściowe ogrodzenie nieruchomości (siatką leśną oraz z desek drewnianych). Spowodowane to było przez regularne znajdowanie na nieruchomości wyrzucanych śmieci. Ogrodzenie obecnie stanowi barierę ochronną przed wjeżdżaniem na nieruchomość osób nieupoważnionych.

8. Działka nie podlegała podziałom oraz nie wytyczano dróg dojazdowych do działki. Kilka lat temu została doprowadzona do Wnioskodawcy oraz sąsiednich nieruchomości sieć elektroenergetyczna na wniosek Wnioskodawcy i właścicieli sąsiednich nieruchomości. Wnioskodawca planował wybudować na nieruchomości…, jednak z powodów prywatnych nie zostało to wykonane do dnia dzisiejszego. W celu poinformowania o planowanej sprzedaży nieruchomości przejeżdżających obok nieruchomości osób, Wnioskodawca zawiesił na części ogrodzenia leśnego plandekę z informacją o sprzedaży nieruchomości. Dodatkowo na portalu… zostało zamieszczone ogłoszenie o sprzedaży nieruchomości. Obecnie ogłoszenie na portalu internetowym jest nieaktywne. Zamieszczenie informacji o sprzedaży działki ma na celu dotarcie do osoby zainteresowanej kupnem, a nie zwiększenie atrakcyjności nieruchomości.

9. W dniu sprzedaży działka będzie niezabudowana.

a. Potencjalny kupujący nie wystąpił do Urzędu Gminy z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca spotkał się jedynie z zapytaniem od osób potencjalnie zainteresowanych nabyciem nieruchomości, czy jest możliwość oraz zgoda na wystąpienie o ww. decyzje.

b. Obecnie nie ma konkretnej osoby zainteresowanej kupnem działki. Jednak z racji na wcześniejsze zapytania potencjalnych nabywców o możliwość wystąpienia do Urzędu Gminy o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy przed zakupem działki, ujęto takie zapytanie we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

c. Wnioskodawca nie zamierza udzielać pełnomocnictw potencjalnemu nabywcy do wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Decyzję o warunkach zabudowy uzyskuje się na konkretną osobę oraz nieruchomość. Może ją uzyskać osoba/podmiot nie posiadając prawa do dysponowania nieruchomością. Wnioskodawca nie udzielił żadnych pełnomocnictw.

11. Na pytanie Organu, o treści:

„W związku z informacją zawartą w opisie sprawy, że …uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy na ww. nieruchomość – typ siedliskowy oraz treścią pytania nr 3 wniosku (…)

a. czy warunki zabudowy, wskazane w pytaniu nr 3 to warunki zabudowy, o których mowa w opisie sprawy, które uzyskał Pan na podstawie decyzji z…?

b. jakie jest przeznaczenie ww. działki zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy z…?

c. realizacji jakiej inwestycji na ww. działce dotyczy ww. decyzja o warunkach zabudowy z…?

d. czy wystąpiły (a jeśli tak, to jakie) okoliczności powodujące wygaśnięcie ww. decyzji o warunkach zabudowy z… (np. czy zostało wydane pozwolenie na budowę, a jeśli tak na czyj wniosek?; inne – jakie?)

e. czy na moment sprzedaży dla ww. działki zostanie wydana „nowa” decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? (a jeżeli tak, to z czyjej inicjatywy nastąpi jej wydanie, Pana czy kupującego?)

Wnioskodawca odpowiedział:

a. Nie jest to ta sama decyzja. …Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy na zabudowę siedliskową. W pytaniu 3 do wniosku Wnioskodawca wskazał potencjalną decyzję o warunkach zabudowy dotyczącą zabudowy jednorodzinnej, ale taka decyzja nie została przez Wnioskodawcę uzyskana, ani taki wniosek nie był jeszcze przez Wnioskodawcę składany.

b. Wydana decyzja o warunkach zabudowy z dnia… przewiduje zabudowę zagrodową.

c. Nie została przeprowadzona żadna inwestycja związana z decyzją uzyskaną`(...)`

d. Decyzja jest ważna. Nie została uzyskana decyzja o pozwoleniu na budowę w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy z dnia`(...)`, ani nie był składany wniosek o wydanie pozwolenia na budowę. Nie został ustanowiony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który unieważniłby decyzję z dnia`(...)`

e. Wnioskodawca nie wyklucza wystąpienia do Urzędu Gminy o wydanie nowej decyzji o warunkach zabudowy z inicjatywy kupującego.

12. Nie posiada innych nieruchomości, które planuje sprzedać.

13. Nie dokonywał nigdy sprzedaży działek.

14. Środki uzyskane ze sprzedaży działki planuje przeznaczyć na leczenie z racji problemów z… oraz`(...)` Dodatkowo odłożyć na późniejsze lata życia. Z racji pasji, jaką jest … Wnioskodawca chciałby kupić niedużą nieruchomość nieopodal… oraz wybudować na niej… w celu możliwości spełniania pasji Wnioskodawcy jak i małżonki Wnioskodawcy.

Pytania

1. Czy sprzedając nieruchomość o nr ew. … obręb … Wnioskodawca zostanie obciążony podatkiem VAT, mimo iż nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości w sposób ciągły bądź systematyczny?

2. Czy wystąpienie przez potencjalnego kupującego do Urzędu Gminy z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zabudowa jednorodzinna) na nieruchomość nr ew. … obręb… spowoduje, że sprzedaż będzie miała charakter o znamionach działalności gospodarczej? Czy spowoduje to obciążenie sprzedającego podatkiem VAT?

3. Czy uzyskanie przez obecnego właściciela warunków zabudowy jednorodzinnej na dz. nr ew. …, a następnie – w perspektywie kilku miesięcy – sprzedana zostanie nieruchomość spowoduje to działanie jako działalność gospodarcza?

Pana stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Nieruchomość w posiadaniu Wnioskodawcy jest od rok`(...)` Przez ten okres Wnioskodawca nie dokonywał przekształceń nieruchomości, nie dzielił na mniejsze działki. Wnioskodawca planował przekazanie nieruchomości dzieciom.

W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości w postaci gruntów.

Według Wnioskodawcy planowana sprzedaż nie ma znamion działalności gospodarczej.

Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy przez potencjalnego kupca również w ocenie Wnioskodawcy nie klasyfikuje potencjalnej transakcji jako charakter działalności gospodarczej. Dodatkowo uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy jest przyznawana podmiotowi, który o nią występuje.

Według zaistniałego stanu faktycznego oraz planowanej sprzedaży Wnioskodawca uważa, że nie powinien zostać obciążony podatkiem VAT w przypadku sprzedaży nieruchomości niezależnie czy potencjalny kupiec uzyska decyzję o warunkach zabudowy lub nie. Brak sprzedaży nieruchomości w postaci działek w przeszłości również potwierdza, że planowana sprzedaż nie jest skutkiem działalności gospodarczej, a jedynie chęci wyzbycia się konkretnej nieruchomości.

Bez wątpienia istotne znaczenie w sprawie ma definicja „działalności gospodarczej” zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jak również w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 162), która ma charakter jedynie posiłkowy, ale tworzy spójną całość, co do rozumienia sytuacji prawnej podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Druga z definicji zwraca szczególną uwagę na takie cechy działalności gospodarczej jak ciągłość oraz zorganizowanie.

Pojęcie podatnika podatku od towarów i usług konstruowane na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 u.p.t.u., poprzez odwołanie się do definicji działalności gospodarczej, obejmuje swym zakresem wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność – w tym rolniczą, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ustawodawca określił podmiot zobowiązany na tyle szeroko, by w każdym wypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, wykonywanej w sposób niezależny i z zamiarem dokonywania czynności opodatkowanych w taki sposób – mógł on zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przynosi ona żadnych widocznych efektów, co dotyczy także podjęcia czynności przygotowawczych do faktycznego rozpoczęcia danego typu działalności.

Należy zatem przyjąć, że w każdym przypadku, gdy działalność m.in. osoby fizycznej przybierze charakter zorganizowany oraz zarobkowy – stanie się działalnością gospodarczą. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działkę działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Powyższe potwierdza również wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym Trybunał uznał, że:

‒ dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. (dalej w skrócie: „Dyrektywa 112”), niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności;

‒ osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby,

‒ jeżeli osoba ta, w celu dokonania wspomnianej sprzedaży, podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od wartości dodanej,

‒ okoliczność, iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 112 jest w tym zakresie bez znaczenia.

W najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że z powyższego wyroku TSUE wynika, że liczba i zakres dokonanych transakcji sprzedaży; okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej; długość okresu, w jakim te transakcje następowały oraz wysokość osiągniętych z nich przychodów; same w sobie nie są okolicznościami przesądzającymi o działaniu w charakterze podatnika. Elementy te mogą bowiem wiązać się także z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga zatem dokonania oceny uwzględniającej okoliczności faktyczne danej sprawy. Oznacza to, że w każdym przypadku należy zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt zachowuje się jak handlowiec. Akcentuje się także, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy wziąć pod uwagę wszystkie etapy tej aktywności rozpatrując je w całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Przede wszystkim zaś powinno się uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym.

Wykładnia art. 15 ust. 2 u.p.t.u. nie pozwala jednoznacznie sprecyzować sytuacji, w których aktywność danej osoby można kwalifikować jako zwykłe odpłatne zbycie majątku prywatnego, a w jakim momencie działania te przeradzają się w działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT. Przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować różne działania przygotowawcze, np. w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wystąpić o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla działań „handlowca”, tj. podatnika podatku od towarów i usług.

Należy mieć również na uwadze wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 sierpnia 2020 r., sygn. akt: I FSK 1476/17, LEX nr 3058249, w którym wskazano, że zamieszczenie oferty w lokalnej telewizji i wywieszenie ogłoszeń to działanie umożliwiające zapoznanie się z ofertą większej grupie potencjalnych nabywców. Brak jest nie tylko prawnych, ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów. Działania powyższe, a także podział działki na mniejsze i wydzielenie drogi, mieszczą się, zatem w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W niniejszym stanie faktycznym, istotne jest, że Wnioskodawca nie dokonywał podziału nieruchomości, jak również nie ponosił na rzecz nieruchomości żadnych nakładów, co byłoby charakterystyczne w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej. Na nieruchomościach nie poczyniono żadnych inwestycji, które wymagałyby zaangażowania środków finansowych. W tym miejscu warto zwrócić uwagę na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Po 594/18, LEX nr 2585039: wystąpienie z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy analogicznie nie świadczy o zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy jest bowiem warunkiem dokonania uprzedniego podziału nieruchomości, które jak wynika z powyższych rozważań nie jest czynnością świadczącą o podjęciu profesjonalnej działalności w dziedzinie obrotu nieruchomościami. Występowanie z wnioskiem o tego rodzaju decyzje nie pozwala w żadnej mierze na rozróżnienie działalności profesjonalnej od działań związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Decyzja w przedmiocie warunków zabudowy nie jest bowiem aktem, o którego wydanie zwracają się jedynie podmioty prowadzące zorganizowaną działalność w dziedzinie obrotu nieruchomościami. Wobec powyższego, jednoznacznym jest, że działalności Wnioskodawcy brakuje przymiotu zorganizowania.

W podobnym tonie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 kwietnia 2021 r., sygn. akt: I FSK 1269/18, LEX nr 3197721: Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż będzie miała charakter typowy dla rozporządzania majątkiem osobistym. Dokonywana będzie z przyczyn zmierzających do zaspokajania celów osobistych i rodzinnych, bez udziału pośredników i agencji nieruchomości, bez szerokiego ogłaszania zamiaru sprzedaży czy podejmowania czynności marketingowych. Nie zawierano umów przedwstępnych, nie oddawano nieruchomości w dzierżawę w celu uzyskania pozwoleń, nie udzielano pełnomocnictw. Tym samym nie podjęto żadnych działań, które z reguły charakteryzują działania pośredników nieruchomości.

Analogicznie należy ocenić zamieszczenie oferty i podjęcie współpracy z agencją nieruchomości, skoro jest to działanie umożliwiające zapoznanie się z ofertą większej grupie potencjalnych nabywców. Brak jest nie tylko prawnych, ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów.

Grunt, których właścicielem jest Wnioskodawca nie był wykorzystywany wcześniej do czynności opodatkowanych w zakresie VAT. Wystąpienie o decyzję ustalającą warunki zabudowy czy przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, bądź zamieszczenie jednego ogłoszenia na witrynie internetowej stanowią czynności towarzyszące skutecznej sprzedaży składników majątku prywatnego; logicznym i znanym z doświadczenia życiowego jest fakt publicznego ogłoszenia chęci sprzedaży, a obecnie większość obrotu przez osoby prywatne nieruchomościami odbywa się internetowo, ze względu na zasięg sieci łączności na odległość. Rezygnacja Wnioskodawcy z uzyskania określonych decyzji administracyjnych, czy pozwoleń stanowiłaby bezsprzecznie nieracjonalny sposób rozporządzania mieniem.

Z kolei uznając, że w konkretnych okolicznościach faktycznych transakcje były dokonywane w sposób właściwy dla podatników podatku VAT, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 lipca 2020 r., I FSK 357/19, stwierdził, że wprawdzie liczba transakcji, ich częstotliwość oraz zakres sprzedaży nieruchomości same przez się nie świadczą od razu o dokonywaniu transakcji zbycia nieruchomości w ramach działalności gospodarczej, to jednak decyduje ocena wszystkich okoliczności spornych transakcji we wzajemnej łączności – przy jednoczesnym ustaleniu, że towarzyszyło im zaangażowanie środków charakterystycznych dla profesjonalisty. Zdaniem NSA, przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone pod zabudowę działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg ustalonych okoliczności. Jeżeli z okoliczności faktycznych wynika, że konkretną działalność cechuje odpowiedni stopień organizacji, wykraczający poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, wówczas zasadne jest uznanie, że dana osoba jest podatnikiem podatku VAT.

Przegląd orzecznictwa prowadzi do wniosku, że w podobnych sprawach w sposób zbliżony rozstrzyga się tego typu kwestie, zwracając uwagę na szereg elementów w poszczególnych stanach faktycznych, które prowadzą do wniosku, że dana osoba nie wykonuje działalności gospodarczej. Są to m.in. takie elementy jak: znaczny upływ czasu od zakupu nieruchomości do jej sprzedaży, brak podejmowania działań marketingowych lub ich podejmowanie w nieznacznym zakresie, brak uzbrojenia terenu czy też planowanie sprzedaży kilku działek w jednej transakcji (tak m.in. w wyroku WSA w Białymstoku z 13.11.2020 r., I SA/Bk 666/20, LEX nr 3093866; wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 5 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Rz 913/19, LEX nr 2830043; wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Bd 688/19, LEX nr 2772417; wyroku WSA w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Po 804/19, LEX nr 2762431; wyroku WSA w Gliwicach z dnia 18 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 798/19, LEX nr 2761101; wyroku WSA w Lublinie z dnia 15 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 589/19, LEX nr 2865478).

Warto również przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 5.03.2020 r., I SA/Rz 913/19, LEX nr 2830043: trudno oczekiwać od podmiotu, który zbywa składnik swojego majątku prywatnego, aby nie kierował się przy tym rachunkiem ekonomicznym i powstrzymywał od działań, które pozwolą mu uzyskać jak najwyższą cenę, w obawie przed obłożeniem transakcji sprzedaży daniną publicznoprawną. Nie jest niczym dziwnym, że Wnioskodawca podejmował działania zmierzające do uporządkowania stanu prawnego działek, które nie wykraczają przecież poza zwykłe formalności, jednak wpływają na wartość nieruchomości. Oczywistym jest, że sprzedający – nawet jeśli nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą zmierza do tego, aby uzyskać ze sprzedaży jak najwyższą kwotę. Maksymalizacja zysku nie jest przymiotem jedynie przedsiębiorcy.

Wskazane okoliczności świadczą niewątpliwie o okazjonalnym charakterze czynności w tym zakresie, bowiem polegały one na zarządzaniu majątkiem osobistym, zaś kwestionowanie takich transakcji, de facto sprowadza się do naruszenia zasady swobody wykonywania prawa własności do posiadanego majątku. Gdyby rzeczywistym zamiarem Wnioskodawcy byłoby uczynienie ze sprzedaży nieruchomości stałego, zorganizowanego źródła dochodu, w rozumieniu działalności gospodarczej, to dokonałby sprzedaży tych gruntów w czasie zbliżonym do ich nabycia, czyli począwszy od roku`(...)`

W każdym przypadku należy zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt zachowuje się jak handlowiec (por. wyrok z 14 kwietnia 2019 r. sygn. akt I FSK 578/17 oraz wyroki tam wskazane). Jak wskazano w tym wyroku, w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, iż oceniając działalność osoby sprzedającej nieruchomości należy wziąć pod uwagę wszystkie etapy tej aktywności rozpatrując je w całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Przede wszystkim zaś powinno się uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy podkreślić, że Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów, których celem byłoby znaczne zwiększenie wartości nieruchomości. Wszelkie podjęte w tym zakresie aktywności nie wykraczały poza zwykłe, typowe w tych sprawach formalności. Wnioskodawca nie poniósł również nakładu w postaci działań marketingowych. Ogłoszenia wywieszane na słupie czy w Internecie, nie mogą zostać uznane za marketing prowadzony przez profesjonalnych handlowców.

W kontekście powyższego wywodu, oczywistym jest, że działania Wnioskodawcy nie spełniają znamion działalności gospodarczej.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Nie powinien zostać obciążony podatkiem VAT od sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie zajmuje się obrotem nieruchomości. Nigdy nie sprzedał żadnej działki. Pieniądze uzyskane z ewentualnej sprzedaży Wnioskodawca chciałby przeznaczyć na zakup nieruchomości, która byłaby wykorzystywana przez Wnioskodawcę i rodzinę Wnioskodawcy prywatnie, w celach rekreacyjnych.

Uważa, że uzyskanie w przyszłości decyzji o warunkach zabudowy (zabudowa jednorodzinna) przez potencjalnego kupującego nie spowoduje, że sprzedaż będzie miała znamiona działalności gospodarczej. Uzyskanie tej decyzji ma na celu potwierdzenie, że ewentualne zamierzenie budowlane przez potencjalnego kupca będzie mogło zostać spełnione. Nie jest to powiązane z kwotą sprzedaży. Uzyskanie tej decyzji przez potencjalnego kupującego ma go zapewnić o poprawności transakcji i zamierzeń, które mają być realizowane na tej działce oraz o poprawności celu, w którym potencjalny nabywca wykorzysta nieruchomość, tj. realizacji zabudowy jednorodzinnej mieszkaniowej.

Nadto Wnioskodawca uważa, że uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy jednorodzinnej również nie spowoduje zwiększenia wartości nieruchomości, a także nie nosi znamion działalności gospodarczej. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy nie wymaga poniesienia nakładów pieniężnych. Mimo uzyskania decyzji o warunkach zabudowy przez Wnioskodawcę nie spowoduje to, że potencjalny kupujący będzie mógł bezpośrednio na podstawie tej decyzji wystąpić o decyzję o pozwoleniu na budowę. Będzie musiał sam wystąpić o uzyskanie takowej decyzji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zgodnie art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z okoliczności sprawy, posiada Pan nieruchomość dz. nr ew …, którą otrzymał Pan w postaci darowizny od mamy. Nieruchomość jest Pana własnością od`(...)` …roku uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy na ww. nieruchomość – typ zabudowy siedliskowy. Planował Pan wybudować na nieruchomości…, jednak z powodów prywatnych nie zostało to wykonane do dnia dzisiejszego. Nie została przeprowadzona żadna inwestycja związana z decyzją uzyskaną`(...)` Decyzja jest ważna. Nie została uzyskana decyzja o pozwoleniu na budowę w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy z dnia`(...)`, ani nie był składany wniosek o wydanie pozwolenia na budowę. Nie został ustanowiony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który unieważniłby decyzję z`(...)` Wskazał Pan, że działka praktycznie jest nieużytkowana. Wykonywane były prace porządkowe, które należy regularnie wykonywać na terenie nieruchomości stanowiącej teren rolny oraz leśny. Działka obecnie w gospodarstwie domowym nie spełnia żadnej znaczącej roli. Jak Pan wskazał, w okresie posiadania nieruchomości zostało wykonane częściowe ogrodzenie nieruchomości (siatką leśną oraz z desek drewnianych). Spowodowane to było przez regularne znajdowanie na nieruchomości wyrzucanych śmieci. Ogrodzenie obecnie stanowi barierę ochronną przed wjeżdżaniem na nieruchomość osób nieupoważnionych. Ponadto, działka nie podlegała podziałom oraz nie wytyczano dróg dojazdowych do działki. Kilka lat temu została doprowadzona do Pana oraz sąsiednich nieruchomości sieć elektroenergetyczna na wniosek Pana i właścicieli sąsiednich nieruchomości. Nadto, w celu poinformowania o planowanej sprzedaży nieruchomości przejeżdżających obok nieruchomości osób, zawiesił Pan na części ogrodzenia leśnego plandekę z informacją o sprzedaży nieruchomości. Dodatkowo na portalu zostało zamieszczone ogłoszenie o sprzedaży nieruchomości. Obecnie ogłoszenie na portalu internetowym jest nieaktywne. Zamieszczenie informacji o sprzedaży działki ma na celu dotarcie do osoby zainteresowanej kupnem, a nie zwiększenie atrakcyjności nieruchomości.

W dniu sprzedaży działka będzie niezabudowana. Nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Działka nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie udostępniał Pan nikomu działki. Środki uzyskane ze sprzedaży działki planuje Pan przeznaczyć na leczenie oraz dodatkowo odłożyć na późniejsze lata życia. Chciałby Pan kupić niedużą nieruchomość nieopodal… oraz wybudować na niej`(...)`

Z opisu sprawy wynika, że nie ma zawartej przedwstępnej umowy sprzedaży dotyczącej przedmiotowej działki. W przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży, zostanie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży przedmiotowej działki. Na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży, która zostanie zawarta, kupujący za zgodą, wiedzą oraz bez sprzeciwu właściciela nieruchomości będzie mógł wystąpić o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy (zabudowa jednorodzinna). Warunkami zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nieruchomości, które zostaną wskazane w umowie przedwstępnej, będzie uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy na nieruchomości przez potencjalnego nabywcę oraz rezygnacja z pierwokupu przez… oraz`(...)`

Nie udzielił Pan żadnych pełnomocnictw nabywcy nieruchomości oraz nie będzie ich udzielać.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż działki nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia tej działki, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Jakakolwiek… uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy, ponadto zostało wykonane częściowe ogrodzenie nieruchomości (siatką leśną oraz z desek drewnianych) oraz kilka lat temu doprowadzono sieć elektroenergetyczną do Pana oraz sąsiednich nieruchomości. Jednakże ww. działania nie były podjęte w związku z obecnie planowaną dostawą tej działki. Były one podjęte kilka lat temu i wyłącznie w celu zwykłego zarządu Pana majątkiem prywatnym.

Z kolei, działania podjęte przez Pana w związku z obecnie planowaną dostawą tej działki, tj. zawieszenie na części ogrodzenia plandeki z informacją o sprzedaży nieruchomości, zamieszczenie informacji o sprzedaży działki na portalu internetowym, a także ewentualne wystąpienie przez Pana bądź potencjalnego nabywcę tej działki z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, nie stanowią działalności gospodarczej, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Pana w związku z obecnie planowaną dostawą tej działki, nie stanowią ciągu zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przez Pana ww. działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Pan – jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy – nie będzie podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Sprzedając ww. działkę będzie Pan korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, dokonując planowanej dostawy działki nr`(...)`, nie będzie działał Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż ww. działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak wyżej wskazano, również ewentualne wystąpienie przez Pana bądź potencjalnego nabywcę tej działki z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy nie spowoduje, że zostanie Pan obciążony podatkiem VAT, w związku z planowaną sprzedażą działki nr`(...)`

Wobec powyższego oceniając Pana stanowisko należało uznać je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Pana w tym wniosku wyroków sądów, wyjaśniam, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w tej interpretacji rozstrzygnięcie.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).