0112-KDSL2-1.440.99.2022.2.AP

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku Pana (…) z dnia 26 maja 2022 r. (data wpływu 1 czerwca 2022 r.), uzupełnionego pismem z dnia 4 sierpnia 2022 r. (data wpływu 4 sierpnia 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – tworzenie nagrań audiowizualnych w zakresie wykonywania ćwiczeń fizycznych

Opis usługi: Wnioskodawca w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zajmuje się tworzeniem unikalnych nagrań audio-wizualnych - filmików szkoleniowych w zakresie wykonywania ćwiczeń fizycznych.

W ramach świadczonej usługi Wnioskodawca wykonuje ćwiczenia fizyczne z wykorzystaniem technik i umiejętności fizycznych swojego ciała w celu zaprezentowania potencjalnym odbiorcom w jaki sposób należy wykonywać w prawidłowy i efektywny sposób różne ćwiczenia fizyczne, co do zasady poprawiające kondycję i sylwetkę ćwiczących.

Ćwiczenia wykonywane przez Wnioskodawcę są nagrywane w formie wideo i audio w taki sposób, aby w trakcie ich wykonywania Wnioskodawca mógł udzielać potencjalnym odbiorcom porad i wskazówek odnośnie techniki wykonywania określonego ćwiczenia. Następnie, Wnioskodawca dokonuje montażu i obróbki technicznej z nagranych ćwiczeń w celu zmontowania konkretnego nagrania audiowizualnego albo wielu nagrań, stanowiących przedmiot sprzedaży do klienta.

Wytworzone nagrania audiowizualne są sprzedawane klientowi Wnioskodawcy – tj. firmie, która sprzedaje gotowe kursy do ćwiczeń on-line indywidualnym odbiorcom.

Wnioskodawca przygotowuje filmiki (nagrania audiowizualne) jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykonane nagrania audiowizualne stanowią utwory w rozumieniu przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży filmiku (nagrania audiowizualnego lub nagrań) stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do przedmiotów własności intelektualnej.

Wnioskodawca przenosi na swojego klienta majątkowe prawa autorskie do wykonanych nagrań audiowizualnych.

Rozstrzygnięcie: Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Stawka podatku od towarów i usług: 8%.

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

Zastrzeżenie: Niniejsza WIS ma zastosowanie jeśli – zgodnie z deklaracją złożoną we wniosku – Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, z późn. zm.), stworzone przez niego nagrania audiowizualne w zakresie wykonywania ćwiczeń fizycznych stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych, a za przekazanie praw autorskich do stworzonych nagrań otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. Weryfikacja powyższego pozostaje jednak poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono w dniu 4 sierpnia 2022 r. o doprecyzowanie przedmiotu wniosku, opis usługi oraz draft umowy na świadczenie przedmiotowej usługi.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Wnioskodawca w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zajmuje się tworzeniem unikalnych nagrań audio-wizualnych, m.in. w zakresie filmików szkoleniowych w zakresie wykonywania ćwiczeń fizycznych, prowadzenia treningów, zajęć fitness oraz promocji aktywności fizycznej i zdrowego trybu życia (dalej „nagrania audiowizualne”).

W ramach tworzenia nagrań audiowizualnych Wnioskodawca dokonuje montażu i obróbki technicznej, jak również przygotowuje odpowiednią scenografię charakteryzację i oświetlenie pomieszczeń lub przestrzeni otwartych, w których treści są nagrywane. W zależności od indywidualnych potrzeb, w trakcie montowania nagrań audiowizualnych Wnioskodawca dobiera odpowiednią ścieżkę muzyczną oraz poprawia jakość dźwiękową i audiowizualną treści. Wytworzone nagrania audiowizualne są sprzedawane klientowi Wnioskodawcy – tj. firmie, która sprzedaje gotowe kursy do ćwiczeń on-line indywidualnym odbiorcom. Wytworzone nagrania audiowizualne mają zachęcić ewentualnych odbiorców do wzmożonej aktywności fizycznej albo bezpośrednio tworzą elementy kursów do ćwiczeń on-line w wersji audiowizualnej dla indywidualnych odbiorców.

Zgodnie z zawartą umową, z tytułu wykonanych nagrań audiowizualnych, Wnioskodawca przenosi na swojego klienta majątkowe prawa autorskie do wykonanych nagrań audiowizualnych. Za wykonane nagrania audiowizualne wraz z przeniesieniem majątkowych praw autorskich Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie określone w umowie. Wykonane nagrania audiowizualne stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wnioskodawca niezwłocznie po ustaleniu praw do nagrań audiowizualnych przenosi na klienta autorskie prawa majątkowe za wynagrodzeniem na wszelkich polach eksploatacji, bez żadnych ograniczeń czasowych, terytorialnych lub podmiotowych.

W opinii Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu wykonywania nagrań audiowizualnych wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych na klienta powinno podlegać opodatkowaniu stawką VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 8%, stosownie do treści art. 41 ust. 2, art. 146aa ust. 1 pkt 2 w związku z poz. 63 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 sierpnia 2022 r. poprzez wskazanie następujących informacji:

1. Przedmiotowy wniosek dotyczy tworzenia nagrań audiowizualnych w zakresie wykonywania ćwiczeń fizycznych.

2. W ramach świadczonej usługi Wnioskodawca wykonuje ćwiczenia fizyczne z wykorzystaniem technik i umiejętności fizycznych swojego ciała w celu zaprezentowania potencjalnym odbiorcom w jaki sposób należy wykonywać w prawidłowy i efektywny sposób różne ćwiczenia fizyczne, co do zasady poprawiające kondycję i sylwetkę ćwiczących. Układ ćwiczeń jest ustalany wyłącznie przez Wnioskodawcę i to wyłącznie Wnioskodawca decyduje o formie wykonywania ćwiczeń, technice ich wykonywania oraz okoliczności w jakich są wykonywane ćwiczenia (w pomieszczeniu/na sali ćwiczeń/na świeżym powietrzu).

Ćwiczenia wykonywane przez Wnioskodawcę są nagrywane wideo i audio w taki sposób, aby w trakcie ich wykonywania Wnioskodawca mógł udzielać potencjalnym odbiorcom porad i wskazówek odnośnie techniki wykonywania określonego ćwiczenia.

Następnie, Wnioskodawca dokonuje montażu i obróbki technicznej z nagranych ćwiczeń w celu zmontowania konkretnego nagrania audiowizualnego albo wielu nagrań, stanowiących przedmiot sprzedaży do klienta.

Jak już wskazano szczegółowo w treści wniosku, Wnioskodawca przygotowuje odpowiednią scenografię, charakteryzację i oświetlenie pomieszczeń lub przestrzeni otwartych, w których treści są nagrywane. W zależności od indywidualnych potrzeb, w trakcie montowania nagrań audiowizualnych Wnioskodawca dobiera odpowiednią ścieżkę muzyczną oraz poprawia jakość dźwiękową i audiowizualną treści. W zależności od zmontowania poszczególnych nagrań, z wykonanych filmików może powstać kurs on-line, który może być odsprzedawany indywidualnym odbiorcom.

Twórczość Wnioskodawcy ma charakter bardzo zindywidualizowany, ponieważ wykonuje ćwiczenia i dobiera stosowne akcesoria sportowe wyłącznie według własnego uznania i posiadanej wiedzy w zakresie wychowania fizycznego. Dodatkowo, aby filmiki (nagrania audiowizualne) były atrakcyjne dla potencjalnych adresatów w odbiorze, Wnioskodawca stosuje różne techniki ich nagrywania, nagłośnienia oraz miejsca w których są nagrywane, aby zwiększyć ich atrakcyjność wśród potencjalnych odbiorców. Wnioskodawca decyduje o autorskim wykonaniu nagrań samodzielnie i bez ingerencji osób trzecich.

3. W rozumieniu Wnioskodawcy, Wnioskodawca przygotowuje filmiki (nagrania audiowizualne) jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

4. Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży filmiku (nagrania audiowizualnego lub nagrań) stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do przedmiotów własności intelektualnej.

5. W pierwotnie złożonym wniosku, Wnioskodawca omyłkowo użył sformułowania „zgodnie z zawartą umową”, podczas gdy umowa nie została jeszcze zawarta, a Wnioskodawca dysponuje jedynie jej draftem.

(…).

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Jak stanowi art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU) – nie jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi – tutejszy organ nie dokonuje takiej klasyfikacji.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c,art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38apkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 oraz z 2022 r., poz. 655) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2. stanowić przejaw działalności twórczej;

3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

W myśl art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

W sytuacji więc, gdy usługi są wykonywane przez artystę/twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu, które zgodnie z umową o korzystanie z utworu (licencją) przechodzą na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest artyście/twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich, świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz opis świadczonej usługi przedstawiony we wniosku, a także deklarację Wnioskodawcy, że świadczy jako twórca usługę polegającą na tworzeniu nagrań audiowizualnych w zakresie wykonywania ćwiczeń fizycznych wraz z przeniesieniem praw autorskich, za którą wynagradzany jest w formie honorarium – podlega ona opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).