0112-KDSL2-1.440.96.2022.1.SS

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku Pana (…) z dnia – brak daty sporządzenia wniosku (data wpływu 31 maja 2022 r.), uzupełnionego pismami z dnia: – brak daty sporządzenia pisma (data wpływu 31 maja 2022 r.) oraz 6 i 27 czerwca 2022 r. (data wpływu 6 i 27 czerwca 2022 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa – produkcja filmu (…)

Opis usługi: Wnioskodawca produkuje film pt.: „(…)”. W celu realizacji ww. filmu Wnioskodawca wykonuje następujące czynności:

1. samodzielne stworzenie przez Wnioskodawcę koncepcji zarysu scenariusza filmu,

2. zlecenie stworzenia scenariusza filmu scenarzyście (umowa o dzieło) 3),

3. samodzielna reżyseria zdjęć filmowych,

4. samodzielne kierownictwo produkcji,

5. samodzielna realizacja zdjęć filmowych,

6. zakup części zdjęć filmowych z banku ujęć,

7. samodzielna realizacja rejestracji dźwięku,

8. zlecenie realizacji lektoratu do filmu lektorowi (umowa o dzieło – zakup praw),

9. zakup praw autorskich do muzyki (bank muzyki),

10. zlecenie montażu materiału filmowego (dźwięku i obrazu – umowa o dzieło – zakup praw),

11. przekazanie praw autorskich majątkowych do filmu.

Wnioskodawca produkuje wskazany film jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Film stworzony przez Wnioskodawcę stanowi utwór w rozumieniu przepisów ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wynagrodzenie za film będzie formą honorarium za produkcje utworu filmowego.

Wnioskodawca wraz z otrzymaniem honorarium przenosi na usługobiorcę autorskie prawa majątkowe do filmu wskazanego we wniosku. Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich zostanie uwzględnione w wynagrodzeniu za wykonanie utworu.

Rozstrzygnięcie: Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Stawka podatku od towarów i usług: 8%.

Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

Zastrzeżenie: Niniejsza WIS ma zastosowanie jeśli – zgodnie z deklaracją złożoną we wniosku – Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, z późn. zm.), stworzony przez niego film (…) pt.: „(…)” stanowi przedmiot autorskich praw majątkowych, a za przekazanie praw autorskich do filmu otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. Weryfikacja powyższego pozostaje jednak poza zakresem postępowania w sprawie wydania WIS.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek w zakresie sklasyfikowania ww. usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług. Wniosek uzupełniono m.in. w dniu 27 czerwca 2022 r. o przesłanie druku umowy na świadczenie przedmiotowej usługi.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi.

Wnioskodawca w oparciu o wpis do centralnej ewidencji informacji o działalności gospodarczej prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…) związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych sklasyfikowaną kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 59.11.Z.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, w rozumieniu art ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1996 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 42b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca wnosi o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej.

Do dziś przekazując klientowi gotowy film i sprzedając do niego majątkowe prawa autorskiego Wnioskodawca wystawiał fakturę ze stawką podatku VAT (podatek od towarów i usług) 23%. Jednak po analizie opublikowanych przez KIS orzeczeń WIS Wnioskodawca uważa, że powinien wystawiać fakturę VAT na 8%.

Finałem pracy Wnioskodawcy nad realizacją filmu jest sprzedaż klientom majątkowych praw autorskich do zrealizowanego dzieła (licencje), a jest tak w każdym przypadku na co potwierdzeniem jest zawarta umowa.

Na początku roku 2022 wydano Wiążącą Informację Stawkową o nr 0112-KDSL2-1.440.335.2021.2.BK, gdzie w niemal identycznym do opisywanego przez Wnioskodawcę przypadku ustalono stawkę VAT na realizowaną produkcję filmową w wysokości 8%. W związku z tymi okolicznościami Wnioskodawca wnioskuje o ustalenie stawki VAT dla produkcji filmu (…). Wniosek dotyczy wyłącznie wydania Wiążącej Informacji Stawkowej. Usługa dotyczy filmu pt.: „(…)”.

Film realizowany będzie na zlecenie (`(...)`). Budżet filmu to około 50 tys. zł.

Umowa na produkcje filmu jest w trakcie ustaleń, dlatego Wnioskodawca nie może jej na tą chwilę dołączyć.

Wnioskodawca produkuje film jako twórca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Film wskazany we wniosku pt.: „(…)” stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim. Wynagrodzenie za film będzie formą honorarium za produkcje utworu filmowego. Wnioskodawca wraz z otrzymaniem honorarium przenosi na usługobiorcę autorskie prawa majątkowe do filmu wskazanego we wniosku. Wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich zostanie uwzględnione w wynagrodzeniu za wykonanie utworu. Wnioskodawca w produkcji filmu prowadzi działania służące do uzyskania efektu końcowego, które są indywidualną, niepowtarzalną pracą twórczą dostosowaną i kreowaną od początku do końca, do każdego zlecenia i dla każdego klienta. Wnioskodawca jest autorem koncepcji i zarysu scenariusza oraz scenariusza filmu; tekst lektorski zostanie stworzony przez scenarzystę zatrudnionego na umowę zlecenie; Wnioskodawca samodzielnie reżyseruje zdjęcia i zajmuje się kierownictwem produkcji; realizuje zdjęcia filmowe; cześć zdjęć filmowych Wnioskodawca kupuje w banku ujęć filmowych; korzysta z usług lektora i montażysty zatrudnionych na umowę o dzieło; prawa do utworów muzycznych zakupuje w banku muzyki. Umowa na produkcję jest w trakcie negocjacji. W celu realizacji filmu zostaną wykonane następujące czynności:

1. samodzielne stworzenie przez Wnioskodawcę koncepcji zarysu scenariusza filmu,

2. zlecenie stworzenia scenariusza filmu scenarzyście (umowa o dzieło),

3. samodzielna reżyseria zdjęć filmowych,

4. samodzielne kierownictwo produkcji,

5. samodzielna realizacja zdjęć filmowych,

6. zakup części zdjęć filmowych z banku ujęć,

7. samodzielna realizacja rejestracji dźwięku,

8. zlecenie realizacji lektoratu do filmu lektorowi (umowa o dzieło – zakup praw),

9. zakup praw autorskich do muzyki (bank muzyki),

10. zlecenie montażu materiału filmowego (dźwięku i obrazu – umowa o dzieło – zakup praw),

11. przekazanie praw autorskich majątkowych do filmu.

Zdaniem Wnioskodawcy, można zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 8% zgodnie z pozycją nr 63 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy realizuje on film, który jest wynikiem działań twórczych wykonywanych indywidualnie na zlecenie klienta, do którego są przekazywane prawa autorskie i licencje na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca zwraca się zatem z pytaniem, czy wystawiając fakturę sprzedaży na realizację zleconego przez klienta filmu, do którego zgodnie z umową i w oparciu o ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawca przekazuje prawa autorskie majątkowe, można zastosować preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

(`(...)`)

Uzasadnienie klasyfikacji usługi.

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Jak stanowi art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1. opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2. klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:

a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3. stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.

W przypadku, gdy stawka podatku od towarów i usług nie jest uzależniona od zaklasyfikowania danego towaru lub usługi do odpowiedniej klasyfikacji (CN, PKOB lub PKWiU) – nie jest ona niezbędna do określenia stawki podatku właściwej dla towaru lub usługi – tutejszy organ nie dokonuje takiej klasyfikacji.

Uzasadnienie zastosowania stawki podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c,art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38apkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 63 wskazano, bez względu na symbol PKWiU „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062 oraz z 2022 r., poz. 655) wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania”.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego – w myśl art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. plastyczne;

3. fotograficzne;

4. lutnicze;

5. wzornictwa przemysłowego;

6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7. muzyczne i słowno-muzyczne;

8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9. audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2. stanowić przejaw działalności twórczej;

3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką „oryginalności” utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam „przejaw działalności twórczej” nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

W myśl art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „honorarium”, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego „honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach”; ustawa ta nie definiuje także pojęcia „wolnego zawodu”. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

W sytuacji więc, gdy usługi są wykonywane przez artystę/twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu, które zgodnie z umową o korzystanie z utworu (licencją) przechodzą na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest artyście/twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich, świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz opis świadczonej usługi przedstawiony we wniosku, a także deklarację Wnioskodawcy, że świadczy jako twórca usługę polegającą na produkcji filmu (…) wraz z przeniesieniem praw autorskich, za którą wynagradzany jest w formie honorarium – podlega ona opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i ust. 1a oraz poz. 63 załącznika nr 3 do ustawy.

Ponadto wskazać należy, że w decyzji WIS Dyrektor KIS nie odpowiada co do zasady na pytania zadane przez Wnioskodawcę, sam druk wniosku WIS-W nie przewiduje rubryki na pytania do opisanego zdarzenia, jak ma to miejsce np. w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej. Samo złożenie wniosku WIS stanowi pewną formę zapytania podatnika ale tylko o klasyfikację i stawkę VAT świadczenia wskazanego jako przedmiot tego wniosku (tj. danego towaru, usługi lub świadczenia kompleksowego). W ramach postępowania o wydanie WIS Dyrektor KIS nie wydaje rozstrzygnięć w innych kwestiach dotyczących podatku od towarów i usług.

Informacje dodatkowe.

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do usług tożsamych pod każdym względem z usługą będącą przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, w odniesieniu do usługi będącej jej przedmiotem, która została wykonana po dniu, w którym WIS została doręczona (art. 42c ust. 1 pkt 2 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- usługa, będąca przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia jej wydania (art. 42ha ustawy), przy czym wygasa ona z mocy prawa przed upływem tego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług odnoszących się do usługi, będącej przedmiotem tej WIS, w wyniku której WIS staje się niezgodna z tymi przepisami. Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, w wyniku których stała się z nimi niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Od niniejszej decyzji – stosownie do art. 220 § 1 w zw. z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej – służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP.

W przypadku wnoszenia odwołania w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).