0111-KDIB3-1.4012.366.2022.4.IK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

18 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 18 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie uznania oddania Przedmiotu Leasingu do używania przez Finansującego na rzecz Korzystającego na podstawie umowy leasingu za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług) na zasadach ogólnych oraz prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących usługę najmu. Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 sierpnia 2022 r. (data wpływu 19 sierpnia 2022 r.) oraz pismem z 23 sierpnia 2022 r. (data wpływu 23 sierpnia 2022 r.).Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania: I. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania: W. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Opis zaistniałego stanu faktycznego

Informacje ogólne

Niniejszy wniosek o interpretację dotyczy skutków na gruncie podatku VAT i PDOP zawarcia pomiędzy I. sp. z o.o. („Kupujący” lub „Finansujący”) a W. sp. z o.o. („Korzystający”) umowy leasingu w rozumieniu art. 709(1) i nast. Kodeksu cywilnego obejmującej grunty.

Finansujący oraz Korzystający w dalszej części wniosku będą określani również łącznie jako „Zainteresowani” lub „Strony”.

Strony nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów Ustawy o PDOP oraz Ustawy o VAT. Finansujący jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiotem działalności jest m.in. leasing oraz kupno/sprzedaż nieruchomości. Finansujący (jako leasingodawca) zawiera z klientami (jako leasingobiorcami) umowy leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy o PDOP, na podstawie których oddaje im, na uzgodniony czas, do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji oraz grunty i prawo użytkowania wieczystego gruntów, będące własnością Finansującego. Finansujący jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce.

Korzystający jest spółką prowadzącą działalność w zakresie produkcji i sprzedaży sprzętu AGD. Korzystający prowadzi działalność gospodarczą z wykorzystaniem nieruchomości objętej niniejszym wnioskiem o interpretację podatkową (znajduje się tam fabryka Korzystającego).

Finansujący i Korzystający zawarli w grudniu 2021 r. umowę leasingu w wykonaniu której Finansujący nabył od R. sp. z o.o. („Sprzedający”) opisaną poniżej nieruchomość i oddał ją do używania Korzystającemu. Nabycie nieruchomości przez Kupującego i zawarcie umowy leasingu z Korzystającym Kupujący nabył od Sprzedającego („Transakcja”) prawo własności nieruchomości składającej się z 3 działek gruntu położonych w R. (łącznie: „Działki” lub „Grunt”) wraz z posadowionymi na nich budynkami i budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane („Naniesienia”; Działki wraz z Naniesieniami będą w dalszej części niniejszego wniosku łącznie zwane „Nieruchomością”). Jakkolwiek dostawa Gruntu i Naniesień była zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, to Sprzedający i Kupujący złożyli w treści aktu notarialnego (umowy sprzedaży) wspólne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania tej dostawy podatkiem VAT. W związku z powyższym, dostawa Gruntu i Naniesień przez Sprzedającego na rzecz Finansującego podlegała opodatkowaniu 23% VAT. W powyższym kontekście należy wskazać, że Sprzedający nabył Działki (wraz z posadowionymi na nich wówczas naniesieniami) od Korzystającego w 2008 roku, w ramach transakcji opodatkowanej VAT. Wkrótce potem, Sprzedający oddał Działki (wraz z tymi naniesieniami) Korzystającemu do używania na podstawie umowy leasingu zawartej pomiędzy Sprzedającym a Korzystającym. Na moment przed Transakcją dotychczasowa umowa leasingu zawarta pomiędzy Sprzedającym oraz Korzystającym wygasła. W związku z powyższym, z perspektywy prawnej Finansujący nie stał się stroną tej umowy w związku z nabyciem Nieruchomości w ramach Transakcji (tj. art. 709(14) Kodeksu cywilnego nie znalazł zastosowania).

Jednocześnie, przed Transakcją Korzystający zawarł z Finansującym umowę leasingu („Umowa”), na mocy której Finansujący (w momencie Transakcji) oddał Korzystającemu Działki i Naniesienia do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu.

Zgodnie z Umową:

- Umowa została zawarta na okres 5 lat z możliwością dalszego jej przedłużenia;

- W trakcie obowiązywania Umowy za korzystanie z Nieruchomości Korzystający będzie uiszczał na rzecz Finansującego opłaty ustalone jako (i) kwota odsetek narosłych od kapitału za dany okres rozliczeniowy („Rata”), w podziale (co do zasady) na ratę za używanie Naniesień i ratę za używanie Gruntu, oraz (ii) równowartość m.in. wszelkich podatków, opłat (np. środowiskowych) i innych należności (jak np. część kosztów transakcyjnych, kary administracyjne czy odsetki) płatnych przez Finansującego i związanych z własnością Nieruchomości (jak np. podatek od nieruchomości) lub z zawarciem Umowy („Opłaty dodatkowe”);

- Wspomniany powyżej kapitał jest zasadniczo definiowany, jako suma (i) ceny nabycia Nieruchomości od Sprzedającego i (ii) określonych kosztów transakcyjnych poniesionych przez Finansującego i Korzystającego w związku z nabyciem Nieruchomości i zawarciem Umowy (w tym kosztów doradców prawnych, ubezpieczenia tytułu do nieruchomości, wycen, kosztów badania technicznego Nieruchomości oraz innych należności, podatków i opłat związanych z nabyciem Nieruchomości i zawarciem Umowy) („Kapitał”);

- Podstawowy scenariusz zakończenia Umowy zakłada, iż po upływie podstawowego okresu leasingu Korzystający będzie miał prawo nabycia Działek i Naniesień za cenę określoną w Umowie, Która odpowiadać będzie co do zasady kwocie Kapitału pozostającego do spłaty (tj. co do zasady, 100% Kapitału, bowiem Raty zostały skalkulowane jako bieżące odsetki od Kapitału), powiększonej o wszelkie ewentualne zaległości Korzystającego, tzn. wymagalne a niezapłacone Raty i Opłaty dodatkowe („Cena Wykupu”).

Suma ustalonych w Umowie Rat (netto) dotyczących Gruntu będzie niższa niż cena netto nabycia Gruntu zapłacona przez Finansującego na rzecz Sprzedającego. W zakresie Naniesień Umowa spełnia kryteria określone w art. 17b Ustawy o PDOP do uznania jej za podatkową umowę leasingu operacyjnego. Niemniej, z uwagi na specyfikę rozliczeń w trakcie trwania Umowy i po jej zakończeniu (w ramach którego może dojść do wykupu przedmiotu leasingu przez Korzystającego) Strony powzięły wątpliwość, czy Umowa w zakresie dotyczącym Gruntu powinna być klasyfikowana jako umowa najmu czy też jako umowa leasingu gruntów w rozumieniu art. 17i Ustawy o PDOP, jak również czy w związku z zawarciem Umowy dochodzi do wykonywania usługi przez Finansującego polegającej na wynajmie Gruntu, czy też doszło do dostawy towarów na rzecz Korzystającego.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Chronologiczne uporządkowanie zdarzeń, ze wskazaniem ról przyporządkowanych do Kupującego - Finansującego, Korzystającego i Sprzedającego.

Co do zasady, zawarcie umowy leasingu nieruchomości jest zwieńczeniem złożonego procesu, w ramach którego dokonywane są różnego rodzaju czynności przygotowawcze, takie jak zawarcie właściwych porozumień (niebędących jeszcze umową leasingu) pomiędzy przyszłym finansującym, a przyszłym korzystającym, w ramach których m.in. wskazuje się przedmiot przyszłego leasingu czy określa się zakres czynności wykonywanych przez każdą ze stron przyszłej umowy leasingu (np. badanie prawne i techniczne nieruchomości, itd.). Czynności te mają ostatecznie doprowadzić do zawarcia umowy leasingu pomiędzy stronami, jednak mają one na celu głównie zabezpieczenie interesów ekonomicznych i prawnych stron, a nie nabycie nieruchomości i oddanie jej w leasing, co zdaje się być istotą zapytania Dyrektora KIS w Wezwaniu.

W związku z powyższym, Finansujący poniżej przestawia krótkie podsumowanie najważniejszych kroków, które doprowadziły do oddania Nieruchomości przez Finansującego do używania Korzystającemu:

1. Sprzedający nabył Działki (wraz z posadowionymi na nich wówczas naniesieniami) od Korzystającego w 2008 r. i oddał je (wraz z tymi naniesieniami) do używania Korzystającemu na podstawie umowy leasingu zawartej pomiędzy Sprzedającym a Korzystającym;

2. w 2021 r. Finansujący i Korzystający zawarli Umowę, na podstawie której Finansujący zobowiązał się do nabycia od Sprzedającego i oddania do używania Nieruchomości na rzecz Korzystającego. Umowa wchodzi w życie z chwilą nabycia przez Finansującego tytułu prawnego do Nieruchomości (mającej być przedmiotem tej Umowy);

3. po zawarciu Umowy, lecz w tym samym dniu, w którym ta Umowa została zawarta:

(i) Finansujący (jako kupujący) i Sprzedający (jako sprzedający) zawarli warunkową umowę sprzedaży Nieruchomości (z uwagi na ustawowe prawo pierwokupu przysługujące zarządzającemu specjalną strefą ekonomiczną, na terenie której znajduje się Nieruchomość);

(ii) Sprzedający, Korzystający oraz Finansujący zawarli porozumienie zgodnie z którym łącząca Sprzedającego oraz Korzystającego dotychczasowa umowa leasingu wygaśnie pod warunkiem zawarcia umowy przenoszącej, która zostanie zawarta pomiędzy Sprzedającym a Finansującym w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży, o której mowa w punkcie (i) powyżej, jednak ze skutkiem na koniec dnia bezpośrednio poprzedzającego zawarcie tej umowy przenoszącej;

4. zarządzający specjalną strefą ekonomiczną nie skorzystał z prawa pierwokupu;

5. Finansujący i Sprzedający zawarli umowę przenoszącą, na podstawie której Finansujący nabył od Sprzedającego tytuł prawny do Nieruchomości;

6. dotychczasowa umowa leasingu łącząca Sprzedającego i Korzystającego wygasła zgodnie z porozumieniem wskazanym w punkcie 3 (ii) ze skutkiem na koniec dnia bezpośrednio poprzedzającego podpisanie umowy przenoszącej (tj. na koniec dnia poprzedzającego nabycie przez Finansującego tytułu prawnego do Nieruchomości);

7. Umowa weszła w życie z chwilą zawarcia umowy przenoszącej, o której mowa w punkcie 5 powyżej, a co za tym idzie, Finansujący oddał Nieruchomość (w tym Grunt) do używania Korzystającemu.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 709(1) kc, przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

W związku z powyższym, konstrukcja ta obejmuje co najmniej dwie czynności: (i) nabycie przedmiotu leasingu od oznaczonego zbywcy oraz (ii) oddanie przedmiotu leasingu korzystającemu do używania. W ujęciu ekonomicznym, oba te kroki (a właściwie cały proces wspomniany w odpowiedzi na pytanie 1 powyżej) stanowi dla Finansującego jedną transakcję. Jednak faktycznie można wyodrębnić więcej czynności, które mogłyby stanowić odrębną „transakcję”.

Jeśli chodzi o zdefiniowaną we wniosku Transakcję, to dotyczy ona nabycia Nieruchomości przez Finansującego od Sprzedającego (vide treść wniosku).

Korzystający, jako podmiot zobowiązany do zapłaty na rzecz Finansującego VAT z wystawianych przez niego faktur, jest zainteresowany uzyskaniem potwierdzenia, czy Finansujący prawidłowo nalicza VAT i kwalifikuje czynności opodatkowane VAT, bo ma to wpływ na pozycję podatkową Korzystającego. Mając bowiem na uwadze, iż - zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT - nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego wystawione faktury stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, Korzystający posiada żywotny interes w tym, aby uzyskać potwierdzenie czy faktury VAT wystawiane przez Finansującego właściwie dokumentują i kwalifikują transakcje między nimi. Tylko w wypadku, jeśli powyższe wyjaśnienie okazałoby się dla Dyrektora KIS niewystarczające do wydania interpretacji podatkowej na rzecz Finansującego i Korzystającego, Finansujący niniejszym doprecyzowuje opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że „Korzystający wykorzystuje Nieruchomość dla celów prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT”. Ponadto wskazano, że Korzystający jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie Organu)

1. Czy w związku z zawarciem Umowy (w zakresie dotyczącym Gruntu) doszło do dostawy Gruntu (dla celów VAT) na rzecz Korzystającego, a co za tym idzie, Finansujący powinien opodatkować tę dostawę VAT i udokumentować ją fakturą VAT na zasadach właściwych dla sprzedaży gruntów, czy też nie doszło do takiej dostawy, a opłaty ponoszone przez Korzystającego na rzecz Finansującego za korzystanie z Gruntu na podstawie Umowy powinny być opodatkowane VAT na zasadach właściwych dla usługi najmu?

2. Czy Korzystający będzie miał prawo do odliczenia VAT z faktur, o których mowa w pytaniu nr 2 (w zależności od odpowiedzi na pytanie nr 2, dokumentujących usługę najmu lub dostawę Gruntu na rzecz Korzystającego)?

Stanowisko

Ad. 1.

Zdaniem zainteresowanych, w związku z zawarciem Umowy (w zakresie dotyczącym Gruntu) nie doszło do dostawy Gruntu (dla celów VAT) na rzecz Korzystającego. Opłaty ponoszone przez Korzystającego na rzecz Finansującego za korzystanie z Gruntu na podstawie Umowy powinny być opodatkowane VAT na zasadach właściwych dla usługi najmu.

Zasady ogólne Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Stosownie do art. 7 ust. 9 Ustawy o VAT, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy.

Analiza świadczeń Finansującego w odniesieniu do Gruntu.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Finansującego, aby stwierdzić, iż wydanie Gruntu (towaru) do korzystania przez Korzystającego na podstawie Umowy stanowiło dostawę towarów, umowa ta musiałaby spełniać następujące warunki: a) musi być zawarta na czas określony; b) w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy zostanie przeniesione; c) w wyniku umowy, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający lub umowa stanowi umowę leasingu, której przedmiotem są grunty. Wymogi te mają charakter łączny - wystarczy więc, aby tylko jeden z ww. warunków nie został spełniony, a Umowa nie zostanie zakwalifikowana jako dostawa towarów w świetle Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 16c pkt 1 Ustawy o PDOP, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Jednocześnie, jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, Finansujący stoi na stanowisku, że Umowa w zakresie Gruntu nie spełnia kryteriów do uznania jej za umowę podatkowego leasingu gruntów, o której mowa w art. 17i Ustawy o PDOP. Tym samym, warunek określony w punkcie c) powyżej nie został spełniony. Wobec, powyższego, zdaniem Finansującego, nie zostały spełnione przesłanki, aby uznać, iż wydanie Gruntu przez Finansującego do używania Korzystającemu stanowi dostawę towarów w rozumieniu Ustawy o VAT. Skoro tak, to uprawnione jest stwierdzenie, iż dla celów VAT w ramach Umowy Finansujący świadczy na rzecz Korzystającego usługę najmu Gruntu. W związku z powyższym Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

Ad. 2

Korzystający będzie wykorzystywał Grunt dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem będzie on miał prawo do odliczenia VAT z faktur, o których mowa w pytaniu nr 2 (w zależności od odpowiedzi na pytanie nr 2, dokumentujących usługę najmu lub dostawę Gruntu na rzecz Korzystającego).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Według art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Zatem wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług definiuje dostawę towarów jako każde przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Przy czym, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa powyżej, ustawa każe rozumieć umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby niebędące dostawą towarów. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi jest natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

W myśl art. 709(1) ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej k.c.,

przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Zgodnie z art. 709 (16) k.c.,

jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin – art. 709(16) k.c.

Wobec powyższego, umowa leasingu sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing – co do zasady – jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

Pomimo, że ustawa nie wprowadza takiego nazewnictwa, jej przepisy regulują dwa rodzaje leasingu, które w obrocie gospodarczym funkcjonują jako leasing finansowy oraz leasing operacyjny. Na gruncie ustawy, zważywszy na charakter i specyfikę ww. rodzajów leasingu, leasing operacyjny traktowany jest jako świadczenie usług, natomiast leasing finansowy, jako dostawa towarów.

Należy zauważyć, że powołane wyżej przepisy art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy wskazują, że aby umowę leasingu zakwalifikować jako dostawę towarów, musi ona spełniać następujące warunki:

- przedmiotem umowy muszą być towary,

- umowa leasingu musi być zawarta na czas określony,

- w wyniku umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający lub przedmiotem leasingu są grunty,

- w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Należy podkreślić, że wymogi te mają charakter łączny. Wystarczy więc, aby tylko jeden z ww. warunków nie został spełniony, a umowa leasingu nie zostanie zakwalifikowana jako dostawa towarów w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, leasing operacyjny oraz leasing finansowy wiążą się z odmiennymi konsekwencjami podatkowymi. Leasing finansowy bowiem, który w głównej mierze charakteryzuje się tym, że odpisów amortyzacyjnych w podatku dochodowym dokonuje korzystający oraz zasadniczo prawo własności przechodzi na korzystającego z chwilą zapłaty ostatniej raty, uznawany jest na gruncie przepisów ustawy za dostawę towarów. Natomiast leasing operacyjny, w ramach którego własność przedmiotu leasingu nie przechodzi na korzystającego w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty oraz odpisów amortyzacyjnych dokonuje właściciel czyli leasingodawca, stanowi świadczenie usług.

Jak wynika z opisu sprawy oddaliście Państwo do korzystanie innej spółce (Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania - Korzystającemu) grunt. Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie korzystał z gruntu – zgodnie z umową przez okres 5 lat z możliwością przedłużenia tej umowy. Ponadto Podstawowy scenariusz zakończenia Umowy zakłada, iż po upływie podstawowego okresu leasingu Korzystający będzie miał prawo nabycia Gruntu za cenę określoną w Umowie, która odpowiadać będzie co do zasady kwocie Kapitału pozostającego do spłaty.

W konsekwencji w niniejszej sprawie z uwagi na fakt, że Grunt nie będzie przechodzić na Korzystającego w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty spełnione zostały przesłanki dla rozpoznania świadczenia usług przez Państwa na rzecz Korzystającego - Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania.

W opisanej sytuacji nie mamy do czynienia z dostawą Gruntu, lecz ze świadczeniem przez Państwa usług na rzecz Korzystającego z Gruntu za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy podlegającym opodatkowaniu na podstawie art.65 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 106a ustawy,

przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem:

a) przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów,

b) czynności rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska;

2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b) państwa trzeciego;

3. dostawy towarów i świadczenia usług rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby tych procedur, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest Rzeczpospolita Polska;

4. sprzedaży na odległość towarów importowanych, rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby tej procedury, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tego rozdziału jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie natomiast do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

W Konsekwencji z tytułu świadczonej usługi są Państwo zobowiązani do dokumentowania tej usługi fakturą VAT.

Zatem stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą również prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Korzystającego z faktur dokumentujących usługę najmu.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

1. Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy,

2. nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

3. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a) wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

b) (uchylona);

4. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

5. (uchylony);

6. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a) stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,

b) podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c) potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;

7. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

8. (uchylony);

9. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy,

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowany niebędący stroną postępowania - Korzystający uiszcza na rzecz Finansującego raty leasingowe. Wskazać należy, że leasing operacyjny stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku. Wskazaliście Państwo, że Zainteresowany niebędący stroną postępowania (Korzystający), będzie wykorzystywał przedmiot leasingu do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy, Zainteresowany niebędący stroną postępowania – Korzystający będzie uprawniony, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe dotyczące korzystania z Gruntu. Przy czym, prawo przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: