Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania 8% stawką podatku VAT (podatek od towarów i usług) usług najmu budynku mieszkalno-usługowego świadczonych przez Spółkę A w stanie prawnym do 30 czerwca 2020 r. oraz braku obowiązku dokonania korekt faktur i deklaracji z tytułu świadczonych ww. usług.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania 8% stawką podatku VAT usług najmu budynku mieszkalno-usługowego świadczonych przez Spółkę A oraz braku obowiązku dokonania korekt faktur i deklaracji. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 lipca 2022 r. (wpływ 12 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka… , dalej zwana Spółką A, posiada budynek mieszkalno-usługowy, który składa się z …apartamentów. Spółka A na podstawie umowy najmu zawartej na czas określony od …2019 r. do 20… roku podnajęła wyżej wymieniony budynek w stanie surowym zamkniętym innej spółce - , dalej zwaną Spółką B. Spółka B zgodnie z zawartą umową najmu dokonała w budynku nakładów na przystosowanie apartamentów do prowadzenia w nich działalności polegającej na wynajmie krótkoterminowym i od miesiąca kwietnia 2019 r. prowadzi w nich powyżej wymienioną działalność.

Spółka A za podnajem Spółce B budynku mieszkalno-usługowego składającego się z …apartamentów pobiera comiesięcznie czynsz zgodnie z zawartą umową najmu. W zawartej umowie jest określony cel najmu, że w budynku będzie świadczony najem krótkoterminowy. W związku z tym, że Spółka B świadczy usługi najmu krótkoterminowego, Spółka A wystawia Spółce B fakturę za wynajem ze stawką 8%. Obydwie Spółki są czynnymi podatnikami VAT.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że oczekuje odpowiedzi na obydwa stany prawne, ponieważ zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) z dnia 4 września 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1676):

§ 3) Do celów:

1. opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 30 czerwca 2020 r.,- stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Natomiast po tej dacie:

§ 1. Wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), zwaną dalej "PKWiU 2015".

Zarówno w stanie prawnym do 30 czerwca 2020 r. jak i po tej dacie świadczone przez Spółkę A usługi mieszczą się pod tym samym symbolem PKWiU. Według Spółki A świadczone przez nią usługi najmu mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55 (zarówno w stanie prawnym do 30 czerwca 2020 r. jak i po tej dacie). Spółka A nie występowała z wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej.

Pytania

1. Czy Spółka A wystawia fakturę za podnajem z prawidłową stawką, czyli 8%?

2. Jeśli powinna być zastosowana stawka 23%, czy Spółka A powinna dokonać wstecz korekt faktur i deklaracji?

Państwa stanowisko w sprawie (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku)

Ad 1

Spółka stoi na stanowisku, że wystawia faktury z właściwą stawką, czyli 8% VAT. Pomimo tego, że podnajmuje budynek innej firmie do prowadzonej przez nią działalności, ale w umowie podnajmu pomiędzy Spółkami jest jasno określony cel prowadzenia działalności przez Spółkę B, czyli wynajem krótkoterminowy i Spółka faktycznie prowadzi taką działalność sklasyfikowaną w grupowaniu PKWiU 55, tj. usług związanych z zakwaterowaniem. Usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55, tj. usługi związane z zakwaterowaniem zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy w poz. 47.

Zatem w sytuacji, gdy usługa świadczona przez podatnika mieści się w grupowaniu PKWiU 55, usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%. Możliwe jest zastosowanie stawki 8%, również w sytuacji gdy lokal jest wynajmowany w celu podnajmu na cele krótkoterminowego zakwaterowania, co potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 2 września 2015 r., sygn. IBPP2/4512-509/15/JJ, gdzie czytamy:

(`(...)`) usługę wynajmu przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą, którego przedmiotem jest krótkotrwały wynajem apartamentów w celach mieszkaniowych, należy opodatkować 8% stawką podatku VAT - zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa pkt 2 oraz poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy - jeśli z umowy zawartej między stronami jednoznacznie wynika, że lokal mieszkalny będzie przeznaczany na cele mieszkaniowe w celu krótkotrwałego zakwaterowania (usługa sklasyfikowana wg PKWiU w grupowaniu 55) (`(...)`).

Stąd usługę wynajmu świadczoną przez podatnika lokalu mieszkalnego podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą, którego przedmiotem jest krótkotrwały wynajem apartamentów w celach mieszkaniowych (usługa sklasyfikowana wg PKWiU w grupowaniu 55), należy opodatkować 8% stawką VAT. Tak również wynika z interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2017 roku wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (3063-ILPP1-1.4512.19.2017.3.MJ) oraz w podobnej sytuacji w interpretacji indywidualnej z 14 września 2016 r. nr ILPP3/4512-1-17816-6/AW.

W związku z tym, co jest poparte przytoczonymi powyżej przykładowymi interpretacjami według Spółki świadczone przez Spółkę usługi najmu są tożsame z usługami świadczonymi, przez wynajmującego, czyli usługi najmu krótkoterminowego objęte w grupowaniu PKWiU 55, w związku z tym winna być stosowana tożsama stawka co u podnajmującego czyli stawka 8%.

Ad 2

Spółka stoi na stanowisku, że jeśli prawidłową stawką do opodatkowania usług podnajmu powinna być stawka 23%, to Spółka nie ma konieczności robienia korekt poprzednich okresów, ponieważ w myśl art. 14n par. 4 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku zastosowania się przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym do utrwalonej praktyki interpretacyjnej organów Krajowej Administracji Skarbowej, stosuje się odpowiednio przepisy art. 14k-14m Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że podatnik, który w danym okresie rozliczeniowym zastosował się do utrwalonej praktyki organów podatkowych, jest chroniony tak, jak podatnicy posiadający interpretację indywidualną. W związku z tym Spółka jest zdania, że jeśli stanowisko Spółki dotyczące pytania nr 1 będzie nieprawidłowe, to Spółka nie będzie musiała dokonywać wstecz korekt faktur i deklaracji VAT za poprzednie okresy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania 8% stawką podatku VAT usług najmu budynku mieszkalno-usługowego świadczonych przez Spółkę A w stanie prawnym do 30 czerwca 2020 r. oraz braku obowiązku dokonania korekt faktur i deklaracji z tytułu świadczonych ww. usług.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważam, że niniejsza interpretacja dotyczy opodatkowania 8% stawką podatku VAT usług najmu budynku mieszkalno-usługowego świadczonych przez Spółkę A w stanie prawnym do 30 czerwca 2020 r. oraz braku obowiązku dokonania korekt faktur i deklaracji z tytułu świadczonych ww. usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy:

Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%;

2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania obniżonych stawek lub zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto w tym miejscu należy zauważyć, iż zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Spółka B świadcząc na rzecz swoich klientów usługi najmu krótkotrwałego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w budynku mieszkalno-usługowym wynajmowanym od Państwa (Spółki A), działa we własnym imieniu. W opisanej sytuacji nie ma zatem zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy, bowiem to Spółka B wykonuje czynności najmu krótkoterminowego we własnym imieniu, a Państwo (Spółka A) nie bierzecie udziału w świadczeniu tych usług najmu krótkotrwałego wykonywanych przez Spółkę B.

Należy wskazać, że wynajmując/podnajmując nieruchomość Spółce B, która następnie wynajmuje tę nieruchomość w celach krótkotrwałego zakwaterowania, nie stają się Państwo przez to podmiotem świadczącym tego typu usługi (krótkotrwałego zakwaterowania). To Spółka B zajmuje się zakwaterowaniem osób tam przebywających, natomiast Państwo świadczą usługi najmu na rzecz podmiotu, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje tę nieruchomość celem krótkotrwałego zakwaterowania.

W okolicznościach sprawy, brak jest zatem podstaw aby uznać, że świadczą Państwo na rzecz Spółki B usługi najmu krótkoterminowego.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że – w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2020 r. – świadczone przez Państwa usługi najmu nieruchomości na rzecz Spółki B, która następnie wynajmuje tę nieruchomość swoim klientom w charakterze krótkotrwałego zakwaterowania, podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%, w oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do pytania nr 2 wniosku wskazać należy, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki).

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2. (uchylony)

3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5. stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy:

Faktura korygująca powinna zawierać:

1. (uchylony)

2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca - w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;

3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4. (uchylony)

5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

W tym miejscu należy podkreślić, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie podstawy opodatkowania (tzw. faktury korygujące „in minus”) oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość podstawy opodatkowania ulega podwyższeniu (tzw. faktury korygujące „in plus”). W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia:

‒ jeżeli korekta spowodowana jest przyczynami powstałymi już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to powinna ona zostać rozliczona w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna;

‒ w sytuacji gdy korekta jest spowodowana przyczynami zaistniałymi po dokonaniu sprzedaży (przykładowo zaistniały nowe okoliczności transakcji skutkujące zwiększeniem podstawy opodatkowania), korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę korygującą. Taki przypadek będzie miał miejsce, gdy w fakturze pierwotnej podatek należny został wykazany w prawidłowej wysokości, natomiast przyczyna korekty powstała później i nie była możliwa do przewidzenia w momencie wystawienia faktury pierwotnej;

‒ późniejsze wykrycie błędu w fakturze pierwotnej stanowi przyczynę zwiększenia podstawy opodatkowania rozliczanej w deklaracji podatkowej za okres, w którym została wykazana faktura pierwotna.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy dotyczących faktur korygujących wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych tak, aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Zgodnie z art. 99 ust. 12 ustawy, zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że organ podatkowy określi je w innej wysokości.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Przepisy dotyczące deklaracji podatkowych mają zatem duże znaczenie w procesie poboru podatku.

Zauważyć należy, że z cytowanych wyżej przepisów wynika, że każda deklaracja odnosi się do konkretnego, zamkniętego już okresu rozliczeniowego, który w przypadku deklaracji VAT-7 jest okresem miesięcznym. W związku z powyższym deklaracja musi uwzględniać stan prawny istniejący w momencie zamknięcia okresu rozliczeniowego.

Deklaracja podatkowa stanowi zatem opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, oceniany z punktu widzenia przepisów podatkowych w tym przedziale czasowym obowiązujących, a który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania przez niego swego uprawnienia do uzyskania od organu podatkowego zwrotu podatku.

Na mocy art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczność, że w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2020 r. – jak wyżej wskazano – świadczone przez Państwa usługi najmu nieruchomości na rzecz Spółki B podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%, stwierdzić należy, że są Państwo zobowiązani do wystawienia faktur korygujących w związku z błędnie zastosowaną stawką podatku VAT na fakturach dokumentujących ww. usługę. Następnie w związku z tym, że w okolicznościach niniejszej sprawy przyczyna korekty powstała już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, winni Państwo dokonać korekty rozliczenia w deklaracjach za okresy rozliczeniowe, w których zostały wystawione faktury pierwotne.

Przy czym odnosząc się do powołanej przez Państwa utrwalonej praktyki organów podatkowych należy podkreślić, że rolą organu wydającego interpretacje indywidualne jest wydawanie interpretacji zgodnych z obowiązującym prawem a nie weryfikowanie prawidłowości stosowania tego prawa przez wnioskodawcę.

Wobec powyższego, w okolicznościach przedstawionych w opisie sprawy, Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 2 wniosku, z którego wynika, że jeśli prawidłową stawką do opodatkowania usług podnajmu powinna być stawka 23%, to nie mają Państwo konieczności sporządzania korekt faktur i deklaracji VAT za poprzednie okresy, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych we wnioskach, na podstawie których zostały wydane. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić, że w świetle przepisów Ordynacji podatkowej istotą wydawania interpretacji indywidualnych jest dokonywanie wykładni konkretnych przepisów prawa podatkowego w oparciu o dokładnie określony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe poprzez ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska wnioskodawcy. Zatem interpretacje stanowią formę wyrażenia stanowiska, w jaki sposób należy interpretować oraz stosować przepisy prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, które wystąpi u wnioskodawcy.

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy opodatkowania 8% stawką podatku VAT usług najmu budynku mieszkalno-usługowego świadczonych przez Spółkę A w stanie prawnym do 30 czerwca 2020 r. oraz braku obowiązku dokonania korekt faktur i deklaracji z tytułu świadczonych ww. usług. Natomiast w części wniosku dotyczącej opodatkowania 8% stawką podatku VAT usług najmu budynku mieszkalno-usługowego świadczonych przez Spółkę A w stanie prawnym po 30 czerwca 2020 r. zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).