Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 19 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒ podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) świadczonych usług seksualnych (prostytucji),

‒ podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 czerwca 2022 r. (wpływ 30 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni od lat zajmuje się świadczeniem usług seksualnych za pieniądze (prostytucją). Uzyskanych w powyższy sposób przychodów nie zgłasza do rozliczenia podatkowego. Poza tym Wnioskodawczyni osiąga przychód z najmu mieszkania. Niezależnie od przychodu z najmu, podstawowym źródłem dochodu Wnioskodawczyni jest jednak świadczenie odpłatnych usług towarzyskich.

Wnioskodawczyni reklamuje się poprzez zamieszczanie anonsów na znanych portalach usług towarzyskich, gdzie widnieją jej dane kontaktowe (numer telefonu), zdjęcia (część z nich przedstawia również zamazaną twarz Wnioskodawczyni - na oryginalnych zdjęciach jest jednak widoczna, co bez trudu umożliwia identyfikację Wnioskodawczyni w kontekście konkretnych ogłoszeń), opis oferty oraz cennik poszczególnych usług. Wnioskodawczyni posiada potwierdzenia opłat za zamieszczanie ogłoszeń na przedmiotowych portalach. Część portali, na których ogłaszała się Wnioskodawczyni została zlikwidowana. Wnioskodawczyni jest jednak w posiadaniu screenów zamieszczanych tam ogłoszeń. Poza tym Wnioskodawczyni zamieszcza anonse w lokalnej prasie, co również jest w stanie wykazać.

W zamieszczanych ogłoszeniach, jak również podczas spotkań z klientami, Wnioskodawczyni nie posługuje się prawdziwym imieniem. Podobnie może być w przypadku jej klientów - Wnioskodawczyni nie weryfikuje ich tożsamości. W związku z tym, Wnioskodawczyni nie jest w stanie wskazać danych swoich klientów, poza numerem telefonu, z którego kontaktują się z nią w celu umówienia spotkania.

Wnioskodawczyni posiada smsy potwierdzające fakt umawiania się na spotkania z klientami pozyskanymi za pośrednictwem portali odpłatnych usług towarzyskich lub prasy. Wnioskodawczyni w związku ze świadczonymi usługami korzysta z różnych numerów telefonów.

Płatności za świadczone przez Wnioskodawczynię usługi odbywają się w formie gotówkowej.

Wnioskodawczyni przyjmuje klientów w wynajmowanym od kilku lat mieszkaniu. Mieszkanie pełniło wcześniej funkcję lokalu usługowego, w związku z czym umożliwia wejście bezpośrednio „z ulicy". Umowa najmu została zawarta na czas określony, który już formalnie upłynął. Niemniej z uwagi na treść art. 674 Kodeksu cywilnego uległa ona przedłużeniu na czas nieoznaczony.

W uzupełnieniu wskazano, że Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na dzień złożenia wniosku w stosunku do Wnioskodawczyni nie toczyło (nie toczy) się postępowanie podatkowe lub kontrolne dotyczące stanu faktycznego objętego wnioskiem. Wykonywane przez Wnioskodawczynię czynności nie są wykonywane w warunkach określonych w art. 202 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1444 ze zm.).

W odpowiedzi na pytanie „Czy osiąga Pani przychody z innych źródeł? Należy wskazać te źródła.” odpowiedziano: Wnioskodawczyni osiąga przychód z tytułu najmu nieruchomości.

Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi seksualne należą do kategorii czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

„Świadczenie odpłatnych usług towarzyskich” należy rozumieć tożsamo jak świadczenie odpłatnych usług seksualnych. W przypadku Wnioskodawczyni usługi te polegają na wykonywaniu różnych czynności seksualnych z klientami za wynagrodzeniem, polegających zwykle na odbywaniu stosunku płciowego. Wnioskodawczyni nie świadczy „usług seksualnych” za pośrednictwem Internetu.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Usługi seksualne świadczone przez Wnioskodawczynię wykonywane są w celach zarobkowych, na własny rachunek, w sposób zorganizowany i ciągły. Czynności te nie spełniają jednak definicji działalności gospodarczej, gdyż stanowią one czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Skoro więc czynności te nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, to nie mogą jednocześnie stanowić działalności usługowej, o której mowa w art. 5a pkt 6 lit. a ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych). Ponadto, nawet gdyby Organ nie podzielił tej interpretacji, należy ponownie podkreślić, że Wnioskodawczyni osiąga przychód w związku z czynnościami, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, a w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni nie osiąga przychodów w ramach działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy usługi seksualne (prostytucja) świadczone przez Wnioskodawczynię podlegają podatkowi od towarów i usług? (oznaczone we wniosku nr 1)

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni usługi seksualne (prostytucja) świadczone przez Wnioskodawczynię nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 6 pkt 2 u.p.t.u. przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Powołany wyżej przepis wprowadza ograniczenie w zakresie przedmiotowym obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług. Ograniczenie to ustawodawca zrealizował poprzez zastosowanie instytucji wyłączenia spod działania tej ustawy ściśle określonej kategorii przychodów.

Przepis art. 6 u.p.t.u. zawiera wyłączenia z opodatkowania wymienionych w nim czynności, działań i zdarzeń. Wyłączenie ma charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy. W przepisie art. 6 pkt 2 u.p.t.u. chodzi o czynności niepożądane z punktu widzenia obowiązującego porządku prawnego, czyli takie jak np. kradzież, stręczycielstwo, prostytucja, a więc czynności stanowiące czyny zabronione, jak również czynności nieważne bezwzględnie. W orzecznictwie TSUE przyjmowane jest, że przesłanką wyłączenia z opodatkowania jest m.in. działalność prowadzona poza ramami prawa, ale przy braku wpływu na konkurencyjność (wyrok ETS z 29 czerwca 1999 r. w sprawie Coffeeshop Siberie, C-158/98), jak też czynność nielegalna ze względu na jej charakter (wyrok ETS z 5 lipca 1988 r. w sprawie Vereniging Happy Family Rustenburgerstraat, C-289/86).

Zgodnie z art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego, czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, że na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. W myśl natomiast art. 58 § 2 Kodeksu cywilnego, nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W związku z powyższym, przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w rozumieniu art. 2 art. 6 pkt 2 u.p.t.u., nie mogą być zachowania, które ze swej istoty są sprzeczne z prawami przyrody, ustawą lub zasadami współżycia społecznego i w konsekwencji w ogóle nie mogą być określone w treści ważnej i wywołującej zamierzone skutki umowy. Są to czynności, które w żadnych okolicznościach i warunkach, jakie przepisy prawa przewidują dla zawarcia wolnej od wad umowy, nie mogą być przedmiotem stosunku cywilnoprawnego, nawet hipotetycznie. Tylko środki uzyskane z zachowań, które w żadnych okolicznościach nie mogą być zaakceptowane przez obowiązujący porządek prawny zostały wyłączone przez ustawodawcę spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 2 u.p.t.u.

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji prostytucji. Należy więc w tym względzie odnieść się do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Polskie Wydawnictwo Naukowe PWN), prostytucja to uprawianie seksu za pieniądze.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Tym samym, zgodnie z art. 6 pkt 2 u.p.t.u. nie mogą również podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lipca 2017 r. nr 0113-DIPT1-3.4012.69.2017.2.OS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Panią opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.