Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1 wniosku oraz prawidłowe w zakresie pytania nr 2 wniosku.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 6 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒ zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, świadczonych przez Pana usług opisanych we wniosku na rzecz podmiotów gospodarczych posiadających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski;

‒ niepodlegania opodatkowaniu VAT (podatek od towarów i usług) świadczonych przez Pana usług opisanych we wniosku na rzecz podmiotów gospodarczych posiadających siedzibę działalności gospodarczej na terytorium UE i poza terytorium UE.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 czerwca 2022 r. (wpływ 14 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Przedmiotem przeważającej działalności podatnika jest działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) …).

Podatnik prowadził dotychczas działalność gospodarczą wyłącznie w formie spółki cywilnej.

Obecnie Podatnik rozpoczął równolegle prowadzenie działalności gospodarczej w formie indywidualnej.

Podatnik zarejestrował się jako czynny podatnik VAT oraz dla celów rozliczania na terytorium UE (VAT-UE).

Podatnik w ramach prowadzonej działalności nigdy nie zawiera stosunku prawnego pomiędzy nim a rzeczywistym konsumentem „muzyki”.

Jedynie istniejący stosunek to Podatnik – podmiot gospodarczy w ramach umów zarządzania prawami autorskimi oraz umów sprzedaży (udzielenia) licencji do wykorzystania utworów, (do których prawa własności przysługują Podatnikowi – własnych oraz nabytych) w odpowiednich polach eksploatacji – dystrybutorzy muzyki, producenci, itp.

W żadnych z istniejących stosunków prawnych nie następuje sprzedaż przez Podatnika całości, ani częściowo autorskich praw majątkowych do utworów, do których prawa posiada.

Większość wypłacanych Podatnikowi wynagrodzeń pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z usług polegających na udzielaniu licencji do wartości niematerialnych i prawnych – praw pokrewnych przysługujących Podatnikowi na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z tytułu posiadania statusu twórcy i są wynagrodzeniem w zamian za umożliwienie wykorzystania majątkowych praw pokrewnych, przysługujących twórcy z mocy prawa, bądź też z usług towarzyszących.

Nadto Podatnik świadcząc usługi w ramach wytwórni muzycznej podpisuje umowy z artystami nabywając od nich bądź pochodne prawa autorskie bądź też licencje. Eksploatuje utwory na umówionych polach eksploatacji uzyskując za to wynagrodzenie, z tytułu m.in. „wynagrodzenie za nagranie płyty”, „zysk ze sprzedaży mp3”.

Otrzymywane wynagrodzenie ma swoje źródło w zawartej z podmiotem gospodarczym umowie w ramach, której następuje przeniesienie majątkowych praw pokrewnych do utworu/udzielenie licencji, która określa tzw. pola eksploatacji utworu, m.in. wprowadzanie egzemplarzy płyty do obrotu, zwielokrotniania przy zastosowaniu określonych technik, itp.

Będzie to również publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Umowy określają wysokość i zasady ustalania wynagrodzenia, np.:

1. jeśli w umowie nie określono wysokości wynagrodzenia autorskiego, wówczas określone ono jest z uwzględnieniem zakresu udzielonego prawa oraz korzyści wynikających z korzystania z utworu,

2. jeśli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu eksploatacji.

Wysokość wynagrodzenia ustalana jest m.in.:

1. jednorazowo

w zależności od wysokości wpływów z korzystania z utworu – twórca ma wówczas prawo do otrzymania informacji i wglądu w niezbędnym zakresie do dokumentacji mającej istotne znaczenie dla określenia wysokości tego wynagrodzenia,

bądź też

2. procentowo od ceny sprzedaży utworu

‒ w tym przypadku, gdy cena ulega podwyższeniu, twórcy należy się umówiony procent od egzemplarzy sprzedanych po podwyższonej cenie.

Wszystkie zatem rodzaje usług ujmowane na fakturach sprzedaży m.in.:

‒ Udzielenie licencji na plik muzyczny dla (`(...)`) PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) „…”,

‒ Wynagrodzenie z tantiemów i opłaty od stacji radiowych (`(...)`) PKWiU „…”,

‒ Wysłanie plików z muzyką do (`(...)`) PKWiU „…”,

‒ Sprzedaż utworów mp3,

‒ Prowizja za płyty winylowe sprzedane przez (`(...)`) PKWiU „…”,

będą miały swoje źródło w udzieleniu licencji co do wykorzystania utworów w odpowiednim polu eksploatacyjnym.

Licencje udzielane są wyłącznie podmiotom gospodarczym z siedzibą na terenie UE, w tym Polski oraz poza terytorium UE.

Podatnik na podstawie odrębnych przepisów nie jest uznawany za instytucję o charakterze kulturalnym oraz nie jest wpisany do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Podsumowując, działalność Podatnika opiera się na poniższych segmentach:

Działalność artystyczna podstawowa – koncerty i usługi z nimi związane (Usługa 1):

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych,

‒ organizowanie wydarzeń kulturalnych/koncertów gdzie występuje Podatnik bądź inni artyści. Podatnik zleca innym podmiotom usługi towarzyszące (m.in. bilety, promocję) i uzyskuje wynagrodzenie z tytułu prowizji,

‒ promocja wydarzeń kulturalnych w prasie, social media, przygotowywanie kampanii promocyjnych.

Działalność twórcza (Usługa 2):

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem wytwórni Wnioskodawcy albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni,

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów,

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.,

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

Wytwórnia muzyczna (Usługa 3):

‒ wydawanie płyt innych twórców na nośnikach fizycznych/cyfrowych/streaming, (artyści powierzają Podatnikowi swoje prawa),

‒ zlecanie produkcji płyt, okładek i poprawy brzmienia utworów innym podmiotom, promocja nagrania artysty i wydanie go na świat przez zewnętrzną dystrybucję z UK,

‒ wydawanie nakładem wytwórni Wnioskodawcy własnych utworów (dostarczaniem tego do sklepów zajmuje się dystrybucja),

‒ licencjonowanie utworów z innych wytwórni i wydawanie ich nakładem Podatnika,

‒ podpisywanie umów licencyjnych oraz wydawniczych z artystami i innymi wytwórniami, na utwory muzyczne, którymi Podatnik może dysponować,

‒ licencje utworów, do których wytwórnia ma prawo dla innych podmiotów (wytwórnie, filmy, reklamy).

Dodatkowe usługi (Usługa 4):

‒ kampanie reklamowe na social mediach różnych produktów jako artysta

‒ płatna promocja różnych wydarzeń na swoich kanałach

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Określenie „podatnik” zawarte w opisie sprawy dotyczy Wnioskodawcy, tj. ….

2. Podmioty gospodarcze, na rzecz których Podatnik świadczy/będzie świadczył usługi objęte zakresem postawionym we wniosku pytań są/będą podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Podatnik, jak wskazano we wniosku przedmiotem przeważającej działalności podatnika jest działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych (PKD …).

Podatnik w ramach prowadzonej działalności nigdy nie zawiera stosunku prawnego pomiędzy nim, a rzeczywistym konsumentem „muzyki”.

Jedynie istniejący stosunek to Podatnik – podmiot gospodarczy w ramach umów zarządzania prawami autorskimi oraz umów sprzedaży (udzielenia) licencji do wykorzystania utworów (do których prawa własności przysługują Podatnikowi – własnych oraz nabytych) w odpowiednich polach eksploatacji – dystrybutorzy muzyki, producenci itp.

Podatnik zawiera również umowy z agencjami artystycznymi, które pełnią rolę reprezentacyjną sprowadzającą się m.in. do negocjacji w imieniu Podatnika, pośredniczenie w inkasowaniu środków pieniężnych należnych z tytułu wystawionych faktur itp.

3. Na pytanie Organu: „Czy ww. podmioty gospodarcze posiadają stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które znajduje się w innym miejscu niż ich siedziba działalności gospodarczej? Jeżeli tak, to należy wskazać:

a. kraj, w którym to stałe miejsce się znajduje?

b. czy usługi objęte zakresem postawionych we wniosku pytań są/będą świadczone dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej?”,

udzielono odpowiedzi, że: „Podatnik nie posiada wiedzy czy ww. podmioty gospodarcze posiadają stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które znajduje się w innym miejscu niż ich siedziba działalności gospodarczej.

Zawierając umowę, przyjmując zlecenie na realizację danej usługi np. koncert/występ w klubie muzycznym, podatnik otrzymuje od zamawiającego dane służące do weryfikacji w zakresie m.in. siedziby, numeru identyfikacyjnego VAT przyznanego przez państwo członkowskie usługobiorcy”.

4. Na pytanie Organu o treści: „Czy świadczone przez Pana usługi oznaczone nr 1-4, dodatkowe oraz towarzyszące objęte zakresem pytań zadanych we wniosku, należą do kategorii czynności wymienionych w art. 43 ust. 19 pkt 1-8 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, odpowiedziano: „Tak, część z usług oznaczonych nr 1-4, dodatkowych oraz towarzyszących objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, należą, zdaniem Podatnika, do czynności wymienionych w art. 43 ust. 19 pkt. 1-8 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Do usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 pkt 1, tj. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz pkt 4, tj. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach, należą zdaniem Podatnika:

Usługa nr 3 – Wytwórnia muzyczna:

‒ wydawanie płyt innych twórców na nośnikach fizycznych/cyfrowych/streaming, (artyści powierzają Podatnikowi swoje prawa)

‒ zlecanie produkcji płyt, okładek i poprawy brzmienia utworów innym podmiotom, promocja nagrania artysty i wydanie go na świat przez zewnętrzną dystrybucję z Wielkiej Brytanii.

‒ licencjonowanie utworów z innych wytwórni i wydawanie ich nakładem Podatnika

‒ podpisywanie umów licencyjnych oraz wydawniczych z artystami i innymi wytwórniami, na utwory muzyczne, którymi Podatnik może dysponować.

‒ licencje utworów, do których wytwórnia ma prawo dla innych podmiotów (wytwórnie, filmy, reklamy).

Usługa nr 4 – Dodatkowe usługi

‒ kampanie reklamowe na social mediach różnych produktów jako artysta

‒ płatna promocja różnych wydarzeń na swoich kanałach”.

5. Na pytanie Organu o treści: „Czy usługi dodatkowe objęte sformułowanym we wniosku pytaniem nr 1, to „dodatkowe usługi” oznaczone w opisie sprawy jako „(Usługa 4)”? Jeżeli nie, to prosimy o wskazanie, jakie to są usługi?”, wskazano: Tak, usługi dodatkowe objęte sformułowanym we wniosku pytaniem nr 1 to dodatkowe usługi oznaczone w opisie sprawy jako „Usługa 4”.

6. Usługi towarzyszące objęte zakresem postawionego pytania nr 1 obejmują czynności towarzyszące organizowaniu przez Podatnika wydarzeń kulturalnych/koncertów gdzie występuje Podatnik bądź inni artyści.

Wówczas Podatnik niejako jako organizator całego wydarzenia zleca innym podmiotom usługi towarzyszące organizacji (m.in. biletowanie, promocję) i uzyskuje wynagrodzenie z tytułu prowizji.

7. Na pytanie Organu, o treści: „Czy zakresem pytania nr 2 wniosku są objęte wszystkie usługi, tj. usługi oznaczone nr 1-4, usługi dodatkowe oraz usługi im towarzyszące? `(`(...)`)`”, udzielono odpowiedzi: „Tak, zakresem pytania nr 2 wniosku są objęte wszystkie usługi, tj. usługi oznaczone nr 1-4, usługi dodatkowe oraz usługi im towarzyszące”.

8. Na pytanie Organu o treści „Czy wszystkie usługi oznaczone nr 1-4, usługi dodatkowe oraz usługi im towarzyszące, objęte zakresem pytań zadanych we wniosku, stanowią/będą stanowiły usługi kulturalne? Proszę wskazać czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług”, odpowiedziano: „Nie, nie wszystkie usługi oznaczone nr 1-4, usługi dodatkowe oraz usługi towarzyszące objęte zakresem pytań zadanych we wniosku, stanowią/będą stanowiły, zdaniem Podatnika, usługi kulturalne”.

9. Dokonując oceny, które spośród usług oznaczonych nr 1-4, usług dodatkowych oraz usług towarzyszących stanowią usługi kulturalne, należy wskazać, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Zdaniem Podatnika, biorąc pod uwagę powyższą definicję, do mających, zdaniem Podatnika, związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny, należą:

Usługa nr 1 – koncerty i usługi z nimi związane tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych w formule B2B.

Usługa nr 2 – działalność twórcza, tj.:

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem wytwórni Wnioskodawcy albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni.

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

A contrario, pozostałe usługi objęte Wnioskiem, świadczone przez Podatnika, nie należą, zdaniem Podatnika do usług kulturalnych.

10. Na pytanie Organu o treści: „Czy świadczy/będzie świadczył Pan każdą z usług oznaczonych nr 1-4, usług dodatkowych oraz usług im towarzyszących objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, z późn. zm.)? A jeżeli tak, to w jaki sposób (…)?”, udzielono odpowiedzi: „Nie, nie każdą z usług oznaczonych nr 1-4, usług dodatkowych oraz usług im towarzyszących objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, Podatnik będzie świadczył, jego zdaniem, jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1062, z późn.zm.)”.

11. Dokonując oceny, które spośród usług oznaczonych nr 1-4, usług dodatkowych oraz usług towarzyszących, Podatnik będzie świadczył, jego zdaniem, jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, z późn.zm.), należy wskazać, iż zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) – art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt. 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

‒ mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

‒ stanowić przejaw działalności twórczej,

‒ posiadać indywidualny charakter.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę.

Przepis art. 41 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy określa, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Zdaniem Podatnika, biorąc pod uwagę powyższą definicję, do usług świadczonych przez Podatnika, jego zdaniem, jako indywidualnego twórcę lub artystę, należą:

Usługa nr 1 – koncerty i usługi z nimi związane, tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych.

Usługa nr 2 – działalność twórcza, tj.:

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem wytwórni Wnioskodawcy albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni.

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

A contrario, pozostałe usługi objęte Wnioskiem, nie będą świadczone przez Podatnika jako indywidualnego twórcę lub artystę.

12. Na pytanie Organu o treści: „Czy w wyniku zrealizowania każdej z usług oznaczonych nr 1-4, usług dodatkowych oraz usług im towarzyszących, objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (…)?”, wskazano: „Nie, w wyniku zrealizowania każdej z usług oznaczonych nr 1-4, usług dodatkowych oraz usług im towarzyszących, objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, nie w każdym przypadku powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych”.

13. Dokonując oceny, w wyniku świadczenia których usług oznaczonych nr 1-4, usług dodatkowych oraz usług towarzyszących, powstanie „utwór” w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, z późn.zm.), należy wskazać, iż zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) – art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt. 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

‒ mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

‒ stanowić przejaw działalności twórczej,

‒ posiadać indywidualny charakter.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę,

Przepis art. 41 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy określa, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Zdaniem Podatnika, biorąc pod uwagę powyższą definicję, do usług świadczonych przez Podatnika, jego zdaniem, w wyniku zrealizowania których powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych należą:

Usługa nr 1 – koncerty i usługi z nimi związane tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych.

Usługa nr 2 – działalność twórcza tj.:

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem wytwórni Wnioskodawcy albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni,

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów,

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.,

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

A contrario, w wyniku świadczenia pozostałych usług objętych Wnioskiem, nie powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim.

14. Zdaniem Podatnika, tworząc utwory i prezentując je publiczności, społeczeństwu, Podatnik przyczynia się do upowszechniania kultury muzycznej.

Definicja „kultury” nie jest jednoznaczna. Kultura w ujęciu szerokim to „suma wszystkich osiągnięć ludzkich, zarówno materialnych, jak i duchowych, suma wszystkiego, co wyróżnia świat ludzi od otaczającej go przyrody”.

Natomiast kulturę w ujęciu wąskim należy rozumieć jako „skarbiec wartości duchowych i intelektualnych jednostki oraz społeczeństwa”. Aby zrozumieć sens znaczenia „kultury muzycznej” należy zastanowić się nad pojęciem „sztuki” i tym wszystkim, co jest z nią związane.

Pojęcie „sztuki” obejmuje wszystkie wytwory człowieka posiadające wartość estetyczną, czyli takie jego dzieła, które dzięki pewnym właściwościom zdolne są obudzić doznania i przeżycia estetyczne u osób, znajdujących się w zasięgu ich oddziaływań.

Podstawowe funkcje sztuki:

‒ sztuka czyni człowieka wrażliwym na piękno, powodując, że świat staje się ciekawszym

‒ dzięki sztuce dokonuje się doniosły proces wrastania człowieka w kulturę oraz czynnego w niej uczestnictwa

‒ sztuka staje się czynnikiem społecznej integracji jednostki

‒ sztuka zaspokaja indywidualne potrzeby człowieka np. potrzeba doznawania przeżyć, potrzeba twórczości, czy też potrzeba ekspresji uczuć.

‒ sztuka staje się więc czynnikiem integracji życia psychicznego jednostki

‒ sztuka łączy ludzi i jest czynnikiem porozumiewania między nimi, pomaga osiągnąć wzajemne zrozumienie bez używania słów; łączy bez względu na język, rasę czy narodowość. Uczestnictwo w kulturze to proces uwarunkowany społecznie, którego czynnikami są: poziom wykształcenia, przynależność społeczno-zawodowa, sytuacja rodzinna, miejsce zamieszkania, a przede wszystkim istnienie u jednostki potrzeb kulturowych.

Można wyróżnić dwa rodzaje uczestnictwa w kulturze:

1. Uczestnictwo bierne – pozbawione emocjonalnego zabarwienia do oferowanych wartości. Jest właściwe grupie takich odbiorców, którzy z własnej woli nie czynią nic, aby uczestniczyć w zjawiskach kultury; gdy znajdą się w ich kręgu na skutek czyjejś inicjatywy lub przypadkowo, nie wnikają w treści odbieranych wartości.

2. Uczestnictwo czynne (aktywne) – jest charakterystyczne zarówno dla świadomych uczestników wydarzeń kulturalnych, jak też dla tych, którzy sami podejmują próby własnej twórczości.

Upowszechnienie kultury muzycznej jest ściśle związane z upowszechnieniem sztuki, gdyż „jedną z dziedzin sztuki jest muzyka i chyba żadna ze sztuk nie zajmuje tak poczesnego, jak ona miejsca w życiu człowieka. Muzyka jest nie tylko treścią najgłębszych przeżyć, może być wykorzystywana jako środek własnej ekspresji, sposób wyrażania uczuć, zainteresowań, pragnień i dążeń”. Upowszechnienie kultury muzycznej pełni bardzo ważną funkcję w życiu każdego społeczeństwa. Kultura muzyczna to stosunek społeczeństwa do muzyki, rolę jaką ona odgrywa w jego życiu, społeczne zainteresowanie jej przejawami, potrzebę przeżyć muzycznych, tkwiącą w każdym człowieku i w zbiorowisku ludzi. Od tej roli, stopnia zaawansowania, intensywności potrzeby zależą losy muzyki, frekwencja na salach koncertowych i miejsce muzyków w hierarchii społecznej. Ważnym aspektem są uwarunkowania społeczne, wiele zależy od tego jacy słuchacze, gdzie słuchają, kto im to pokaże, w jakich okolicznościach, co słyszeli przedtem, co wiedzą do tej pory o kompozytorze i czy kiedykolwiek mieli już kontakt z podobną formą wykonania.

Duże znaczenie w kształtowaniu postaw i potrzeb kulturowych, a tym samym muzycznych ma wychowanie.

Zadaniem całego społeczeństwa jest dbałość o rozwój kultury muzycznej. Celem wychowania muzycznego jest przygotowanie do pięknego i świadomego korzystania z dotychczasowego dorobku światowej kultury muzycznej do uczestnictwa w życiu muzycznym. Na społeczeństwie spoczywa odpowiedzialność za budowanie ciągłości kulturalnej i zabezpieczenie tego, co do tej pory osiągnięto.

Szczególna opieka powinna dotyczyć młodego pokolenia. Proces uczestnictwa w kulturze dzieci i młodzieży nie może zaistnieć bez określonej działalności intencjonalnej. My dorośli – rodzice, nauczyciele, pedagodzy – mamy obowiązek wskazywania właściwych wzorów począwszy od zapoznawania dzieci i młodzieży z różnorodnymi gatunkami muzycznymi, po krzewienie wartościowej muzyki i jej bezpośredni odbiór np. przez udział w koncertach, czy spotkaniach z ciekawymi osobowościami muzyki. Ważne jest, aby pobudzić w młodych ludziach potrzebę otwierania się na kulturę muzyczną nie ograniczając się tylko do tego, co współczesne i modne. Obcowanie z muzyką może mieć różny charakter. Muzykę można tworzyć (wymaga to odpowiedniego przygotowania), muzykę można odtwarzać (np. śpiewać, grać na instrumentach), muzyki można słuchać (obecna technika daje tu bardzo duże możliwości).

Upowszechnienie muzyki to jeden z głównych celów Radia i Telewizji. Środki masowego przekazu spełniają w procesie oddziaływania na poszczególnych członków społeczeństwa bardzo ważną rolę. Z drugiej strony są pewnym zagrożeniem dla widowisk muzycznych przedstawianych „na żywo”. Niewątpliwie jednak przez swoją działalność przyczyniają się do krzewienia kultury muzycznej. Ogromna rola w upowszechnianiu muzyki przypadła wydawnictwom muzycznym, mającym dostarczyć odpowiedniego repertuaru nutowego, jak również pozycji książkowych, atrakcyjnych i dostosowanych do zainteresowań odbiorów.

Warto zwrócić uwagę w kontekście krzewienia kultury muzycznej na aspekt współzależności między wykonawcą a odbiorcą, między wykonawstwem a kulturą muzyczną społeczeństwa.

Rozkwit wykonawstwa może nastąpić jedynie na gruncie rozwiniętej kultury muzycznej, bowiem nie zdarzają się przypadki trwałych osiągnięć wykonawczych w masowej skali w społeczeństwach o niskim poziomie kultury muzycznej.

Ważne jest, aby zwiększać dostęp do „żywej” kultury muzycznej otwierającej drzwi sal koncertowych, teatrów muzycznych, klubów i domów kultury.

Wrażliwość na piękno i umiejętność wsłuchania się we własne wnętrze wyróżniają dojrzałego i świadomego uczestnika kultury muzycznej, kultury sztuki.

„Muzyka jest skarbem minionych stuleci, dorobkiem kulturalnym całych pokoleń, nie może jej jednak poznać ten, kto się jej nie uczył; nie może poznać jej języka – „języka uczuć” – ten, komu zamknięto do niej drogę lub nie odkryto jej tajników”.

Bibliografia:

‒ S. Szuman „O sztuce i wychowaniu estetycznym”; Warszawa 1979, WSiP

‒ H. Muszyński „Pedagogika pod red. M. Godlewskiego”; Warszawa 1974

‒ J. K. Lasocki, J. Powroźniak „Wychowanie muzyczne w szkole”; Warszawa 1980, PWN

‒ L. Erhardt „Polska współczesna kultura muzyczna” pod red. E. Dziębowskiej, Kraków 1968 PWN

‒ W. Panek „Upowszechnienie kultury muzycznej” Warszawa 1980 JW. CRZZ

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Podatnika tworząc i rozpowszechniając utwory, przyczynia się on do upowszechniania muzyki, a więc kultury muzycznej jak i dorobku kulturalnego, którego jest częścią.

15. Na pytanie Organu o treści: „Czy wynagrodzenie, otrzymywane tytułem każdej ze świadczonych przez Pana usług, objętych zakresem postawionych we wniosku pytań, ma/będzie miało formę honorarium? Jeżeli nie, to proszę wskazać usługi, za które nie otrzymuje Pan wynagrodzenia w formie honorarium”, odpowiedzianoꓽ „Formę honorarium będzie miało wynagrodzenie wypłacane tytułem usług w wyniku wyświadczenia których powstanie utwór”.

Pytania

1. Czy sprzedaż usług (Usługa 1, 2, 3 i 4) oraz usług dodatkowych i im towarzyszących na terytorium Polski na rzecz podmiotów gospodarczych, z tytułu których Podatnik pobiera wynagrodzenie w postaci m.in. tantiem, wynagrodzenia za przeniesienie praw do utworów własnych jak i nabytych, wynagrodzenie z tytułu sprzedaży plików muzycznych poprzez sklepy internetowe, prowizji, podlega zwolnieniu i znajduje zastosowanie stawka „ZW”?

2. Czy sprzedaż usług, o których mowa w pkt 1 na terytorium UE i poza terytorium UE na rzecz podmiotów gospodarczych, z tytułu których Podatnik pobiera wynagrodzenie nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski?

Pana stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Zdaniem Podatnika, prawidłowe jest stanowisko, iż sprzedaż usług (Usługa 1, 2, 3 i 4) oraz usług dodatkowych i im towarzyszących na terytorium Polski na rzecz podmiotów gospodarczych, z tytułu których Podatnik pobiera wynagrodzenie w związku z działalnością artystyczną podstawową, działalnością twórczą, działalnością wytwórni muzycznej oraz dodatkowych usług w postaci m.in tantiem, wynagrodzenia za przeniesienie praw do utworów własnych jak i nabytych, wynagrodzenie z tytułu sprzedaży plików muzycznych poprzez sklepy internetowe, prowizji za usługi dodatkowe i towarzyszące wszystkim powyższym usługom, podlega zwolnieniu i znajduje zastosowanie stawka „ZW”.

2. Zdaniem Podatnika, prawidłowe jest stanowisko, iż sprzedaż usług o których mowa w pkt 1 na terytorium UE i poza terytorium UE z tytułu których Podatnik pobiera wynagrodzenie nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Działalność Podatnika opiera się na poniższych segmentach:

Działalność artystyczna podstawowa – koncerty i usługi z nimi związane (Usługa 1):

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych

‒ organizowanie wydarzeń kulturalnych/koncertów gdzie występuje Podatnik bądź inni artyści. Podatnik zleca innym podmiotom usługi towarzyszące (m.in. bilety, promocję) i uzyskuje wynagrodzenie z tytułu prowizji.

‒ promocja wydarzeń kulturalnych w prasie, social media, przygotowywanie kampanii promocyjnych.

Działalność twórcza (Usługa 2):

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem wytwórni Wnioskodawcy albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni,

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów,

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.,

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

Wytwórnia muzyczna (Usługa 3):

‒ wydawanie płyt innych twórców na nośnikach fizycznych/cyfrowych/streaming, (artyści powierzają Podatnikowi swoje prawa)

‒ zlecanie produkcji płyt, okładek i poprawy brzmienia utworów innym podmiotom, promocja nagrania artysty i wydanie go na świat przez zewnętrzną dystrybucję z Wielkiej Brytanii.

‒ wydawanie nakładem wytwórni Wnioskodawcy własnych utworów (dostarczaniem tego do sklepów zajmuje się dystrybucja)

‒ licencjonowanie utworów z innych wytwórni i wydawanie ich nakładem Podatnika

‒ podpisywanie umów licencyjnych oraz wydawniczych z artystami i innymi wytwórniami, na utwory muzyczne, którymi Podatnik może dysponować.

‒ udzielanie licencji do utworów, do których wytwórnia ma prawo dla innych podmiotów (wytwórnie, filmy, reklamy).

Dodatkowe usługi (Usługa 4):

‒ kampanie reklamowe na social mediach różnych produktów jako artysta,

‒ płatna promocja różnych wydarzeń na swoich kanałach prowadzonych w związku z działalnością artystyczną

Usługi 1-4 świadczone przez Podatnika na rzecz podmiotów gospodarczych (m.in. klubów, instytucji) są usługami kulturalnymi świadczonymi przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanymi m.in. w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów i w wypadku ich świadczenia na terenie Polski są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33) lit. b u.p.t.u.

W przypadku otrzymywania wynagrodzenia m.in. z tytułu tantiem, wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich/pokrewnych do utworów własnych jak i nabytych, wynagrodzenia z tytułu sprzedaży plików muzycznych poprzez sklepy internetowe od podmiotów z siedzibą w Polsce, wynagrodzeń w jakiejkolwiek postaci z tytułu świadczenia usług 1-4 i innych czynności z nimi związanych, zastosowanie znajdzie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33) lit. b u.p.t.u.

Uzyskiwane przez Podatnika wynagrodzenie z tytułu usług 1-4 i wszystkich innych czynności z nimi związanych jest przychodem zaliczanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca występuje jako w pełni samodzielny, działający w swoim imieniu i na własny rachunek, pobierający za działania Wnioskodawcy wynagrodzenie, podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego mamy zatem do czynienia z usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającymi opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Czynności usług kulturalnych, o jakich mowa w art. 43 ust. 1 pkt. 33 lit. b) u.p.t.u. są świadczone przez Podatnika, który jest indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Twórca jest wynagradzany m.in. w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powyższy przepis ma charakter przedmiotowo – podmiotowy, tzn. znajdzie zastosowanie wówczas, gdy oba warunki w nim wskazane są spełnione łącznie, tj. po pierwsze – jest to rodzaj świadczonej usługi – usługa kulturalna, a po drugie – podmiot, który tę usługę świadczy musi być twórcą lub artystą wykonawcą.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”, jednak uznać należy, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanymi z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Dodatkowo, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123, z późn. zm.), działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) – do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność Wnioskodawcy jest związana głównie z produkcją utworów muzycznych, publicznym wykonywaniem koncertów, a także zarządzaniem w ramach udzielonych licencji bądź nabytych praw utworami w uzgodnionych polach eksploatacji.

Za zrealizowane koncerty otrzymuje wynagrodzenie od organizatora koncertu w formie honorarium. Stroną umów cywilnoprawnych z kontrahentami jest Wnioskodawca.

W świetle powołanych powyżej uregulowań zawartych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych zauważyć należy, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy korzystają wyłącznie własne twórcze wykonania artystów posiadające cechy oryginalności i indywidualności (utwory), których autorstwo uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub podano do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Wnioskodawca jest podmiotem (twórcą i artystą wykonawcą), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, a świadczone przez niego usługi występu artystycznego (koncertu) na terytorium Polski uznać należy za usługi kulturalne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33, a które to korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Wnioskodawca poza wykonywaniem koncertów, które są głównym przedmiotem jego działalności, uzyskuje również przychody m.in. z tantiem uzyskiwanych od organizacji zarządzania prawami autorskimi – domami publishingowymi z siedzibą poza terytorium Polski oraz z instytucji, podmiotów, którym udzielił prawa do eksploatacji utworów (tj. „sprzedaż utworów muzycznych”).

Podstawą uzyskania honorarium jest korzystanie przez Wnioskodawcę z majątkowych praw autorskich do utworów utrwalonych na płytach, plikach mp3 i innych nośnikach.

Wynagrodzenie wypłacane jest przez organizacje zarządzania prawami autorskimi z siedzibą poza Polską, które działając na rzecz Wnioskodawcy, ale we własnym imieniu, udzielają licencji na korzystanie z utworów, do których Wnioskodawca posiada majątkowe prawa autorskie, osobom fizycznym i prawnym (kluby, siłownie, restauracje itp.), pobierając od nich za to wynagrodzenie, tzw. tantiemy.

Wynagrodzenie jest również wypłacane przez sklepy muzyczne i inne podmioty gospodarcze, które zajmują się zarządzaniem i sprzedażą „muzyki”.

Wynagrodzenie to dotyczy zatem praw autorskich do konkretnego utworu stworzonego przez Wnioskodawcę bądź też do utworu co do którego Wnioskodawca prawa autorskie nabył w przeszłości bądź obecnie.

Wszystkie zatem rodzaje usług tj.:

‒ Udzielenie licencji na plik muzyczny dla (`(...)`) PKWiU „`(...)`”,

‒ Wynagrodzenie z tantiemów i opłat od stacji radiowych (`(...)`) PKWiU „`(...)`”,

‒ Wysłanie plików z muzyką do (`(...)`) PKWiU „`(...)`”,

‒ Sprzedaż utworów mp3,

‒ Prowizja za płyty winylowe sprzedane przez (`(...)`) PKWiU „`(...)`”.

związane z udzieleniem licencji co do wykorzystania utworów w odpowiednim polu eksploatacyjnym, i objęte wynagrodzeniem pochodzącym od podmiotów gospodarczych z siedzibą na terenie Polski podlegać będą zwolnieniu od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Sprzedaż usług, o których mowa w pkt. 1 na terytorium UE i poza terytorium UE, z tytułu których Podatnik pobiera wynagrodzenie nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Treść art. 28a pkt 1 lit. a u.p.t.u., stanowi, iż na potrzeby stosowania przepisów dotyczących ustalania miejsca świadczenia usług, za podatnika uznaje się podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności.

W przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika miejscem świadczenia usług jest, co do zasady, miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług). Dla potrzeb stosowania przepisów w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ustawa wprowadza definicję podatnika. Pojęcie podatnika w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, obejmuje zatem nie tylko podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w ustawie o podatku od towarów i usług, czyli podatników podatku od towarów i usług określonych w art. 15 tej ustawy, lecz również podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w innych systemach prawnych, której definicja odpowiada tej przyjętej w polskich przepisach. Definicja podatnika obejmuje również podatników podatku od wartości dodanej, czy podatku o podobnym charakterze, a w przypadku gdy w danym systemie prawnym brak jest tego rodzaju podatków, każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej określonej w przepisach o podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem kontrahent zostanie zidentyfikowany jako podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług, to usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu przez sprzedawcę-Podatnika, a jedynie przez nabywcę.

Będzie tak również wówczas, gdy kontrahent nie będzie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT-UE, a przepisem stosowanym wówczas będzie art. 28b ustawy VAT.

Dlatego też w przypadku świadczenia usług, tj. zawierania umów i uzyskiwania wynagrodzenia od podmiotów gospodarczych (kooperacja „B2B”) z siedzibą poza terytorium Polski, usługa ta nie będzie opodatkowana na terytorium Polski, a faktura wystawiana przez Wnioskodawcę będzie zawierała adnotację „Nabywca przyjmuje obowiązek zapłaty podatku VAT na terenie swojego kraju. Reverse VAT charge. VAT should be payed by the buyer”.

Wszystkie zatem usługi 1-4 objęte wynagrodzeniem pochodzącym od podmiotów gospodarczych z siedzibą poza terytorium Polski nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 28b ustawy.

W przypadku braku możliwości identyfikacji nabywcy, jako podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, podstawą do wyłączenia spod opodatkowania podatkiem VAT będzie art. 28g ustawy.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Zdaniem Podatnika, prawidłowe jest stanowisko, iż sprzedaż usługi spełniającej łącznie poniższe warunki tj.:

‒ stanowiąca usługę kulturalną

‒ wyświadczona przez Podatnika jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

‒ w wyniku zrealizowania której powstał „utwór" w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

‒ za wyświadczenie której wynagrodzenie ma formę honorarium

na terytorium Polski na rzecz podmiotów gospodarczych może podlegać zwolnieniu i może znaleźć zastosowanie stawka „ZW”, jeśli Podatnik tak zdecyduje.

Zdaniem Podatnika, prawidłowe jest stanowisko, iż sprzedaż usług, o których mowa w pkt 1 na terytorium UE i poza terytorium UE nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Zdaniem Podatnika, prawidłowe jest stanowisko, iż sprzedaż usług niespełniających definicji, o której mowa w pkt 1 na terytorium Polski na rzecz podmiotów gospodarczych podlega opodatkowaniu stawką 23%.

Zdaniem Podatnika, prawidłowe jest stanowisko, iż sprzedaż usług niespełniających definicji, o których mowa w pkt 1 na terytorium UE i poza terytorium UE nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Zdaniem Podatnika, prawidłowe jest stanowisko, iż z uwagi na niezgodność przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług z przepisami unijnymi, ma on prawo, jeśli będzie to dla niego ekonomicznie uzasadnione, powołać się bezpośrednio na przepisy Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L. z 2006 r. Nr 347 str. 1 z późn, zm.), a konkretnie na poz. 9 załącznika Nr III, który przedstawia wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98 i wśród nich „świadczenie usług przez pisarzy, kompozytorów i wykonawców lub tantiemy za należne im prawa autorskie” i wówczas nie stosować zwolnienia, o którym mowa w pkt. 1. Wówczas prawidłową stawką do zastosowania będzie stawka 8%.

Sprzedaż usługi spełniającej łącznie poniższe warunki, tj.:

‒ stanowiąca usługę kulturalną

‒ wyświadczona przez Podatnika jako Indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

‒ w wyniku zrealizowania której powstał „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

‒ za wyświadczenie której wynagrodzenie ma formę honorarium

na terytorium Polski na rzecz podmiotów gospodarczych może podlegać zwolnieniu i może znaleźć zastosowanie stawka „ZW”, jeśli Podatnik tak zdecyduje.

Są one bowiem świadczonymi przez Podatnika na rzecz podmiotów gospodarczych (m.in. klubów, instytucji) usługami kulturalnymi świadczonymi przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanymi m.in. w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów i w wypadku ich świadczenia na terenie Polski są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b u.p.t.u.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powyższy przepis ma charakter przedmiotowo – podmiotowy, tzn. znajdzie zastosowanie wówczas, gdy oba warunki w nim wskazane są spełnione łącznie, tj. po pierwsze – jest to rodzaj świadczonej usługi – usługa kulturalna, a po drugie – podmiot, który tę usługę świadczy musi być twórcą lub artystą wykonawcą.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W świetle powołanych powyżej uregulowań zawartych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych zauważyć należy, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy mogą korzystać wyłącznie własne twórcze wykonania artystów posiadające cechy oryginalności i indywidualności (utwory), których autorstwo uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub podano do publicznej wiadomości w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Sprzedaż usług, o których mowa w pkt 1 na terytorium UE i poza terytorium UE nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Treść art. 28a pkt 1 lit. a u.p.t.u., stanowi, iż na potrzeby stosowania przepisów dotyczących ustalania miejsca świadczenia usług, za podatnika uznaje się podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności.

W przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika miejscem świadczenia usług jest, co do zasady, miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług). Dla potrzeb stosowania przepisów w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ustawa wprowadza definicję podatnika. Pojęcie podatnika w świetle art. 28a pkt 1 ustawy, obejmuje zatem nie tylko podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w ustawie o podatku od towarów i usług, czyli podatników podatku od towarów i usług określonych w art. 15 tej ustawy, lecz również podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w innych systemach prawnych, której definicja odpowiada tej przyjętej w polskich przepisach. Definicja podatnika obejmuje również podatników podatku od wartości dodanej, czy podatku o podobnym charakterze, a w przypadku gdy w danym systemie prawnym brak jest tego rodzaju podatków, każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej określonej w przepisach o podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem kontrahent zostanie zidentyfikowany jako podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług, to usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu przez sprzedawcę-Podatnika, a jedynie przez nabywcę.

Będzie tak również wówczas, gdy kontrahent nie będzie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT-UE, a przepisem stosowanym wówczas będzie art. 28b ustawy VAT.

Dlatego też w przypadku świadczenia usług, tj. zawierania umów i uzyskiwania wynagrodzenia od podmiotów gospodarczych (kooperacja „B2B”) z siedzibą poza terytorium Polski, usługa ta nie będzie opodatkowana na terytorium Polski, a faktura wystawiana przez Wnioskodawcę będzie zawierała adnotację „Nabywca przyjmuje obowiązek zapłaty podatku VAT na terenie swojego kraju. Reverse VAT charge. VAT should be payed by the buyer”.

Wszystkie zatem usługi 1-4 objęte wynagrodzeniem pochodzącym od podmiotów gospodarczych z siedzibą poza terytorium Polski nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 28b ustawy.

W przypadku braku możliwości identyfikacji nabywcy jako podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, podstawą do wyłączenia spod opodatkowania podatkiem VAT będzie art. 28g ustawy.

Sprzedaż usług niespełniających definicji, o której mowa w pkt. 1 na terytorium Polski na rzecz podmiotów gospodarczych podlega opodatkowaniu stawką 23%.

Sprzedaż usług niespełniających definicji o których mowa w pkt. 1 na terytorium UE i poza terytorium UE nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski.

Z uwagi na niezgodność przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług z przepisami unijnymi, ma on prawo, jeśli będzie to dla niego ekonomicznie uzasadnione, powołać się bezpośrednio na przepisy Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347 str. 1 z późn. zm.) – a konkretnie na poz. 9 załącznika Nr III, który przedstawia wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98 i wśród nich „świadczenie usług przez pisarzy, kompozytorów i wykonawców lub tantiemy za należne im prawa autorskie” i wówczas nie stosować zwolnienia, o którym mowa w pkt. 1. Wówczas prawidłową stawką do zastosowania będzie stawka 8%.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) (dalej: ustawa), w zw. z poz. 63 załącznika Nr 3 do ustawy, usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

W sytuacji więc, gdy usługi są wykonywane przez artystę/twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu, które zgodnie z umową o korzystanie z utworu (licencją) przechodzą na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest artyście/twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich, świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, w zw. z poz. 63 załącznika Nr 3 do ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1 wniosku oraz prawidłowe w zakresie pytania nr 2 wniosku.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a) podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b) indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2. wstępu:

a) na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b) do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c) do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5. działalności agencji informacyjnych;

6. usług wydawniczych;

7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8. usług ochrony praw.

Warunkiem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmuller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194 z późn. zm.):

Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 z późn. zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 1, 7-9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2. muzyczne i słowno-muzyczne;

3. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

4. audiowizualne (w tym filmowe).

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W myśl art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

‒ mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

‒ stanowić przejaw działalności twórczej,

‒ posiadać indywidualny charakter.

Przepis art. 41 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy określa, że:

1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Ponadto w tym miejscu należy podkreślić, że kwestia określenia usług kultury została również przedstawiona w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 987/16 (orzeczenie prawomocne), w którym powołano także inne orzeczenia, np. NSA z dnia 11 czerwca 2015 r. w sprawie I FSK 1988/13, NSA z 13 marca 2014 r. w sprawie I FSK 584/13, NSA z 4 marca 2014 r. w sprawie I FSK 535/13 i z 14 maja 2015 r. w sprawie I FSK 318/14, WSA w Bydgoszczy z 22 grudnia 2014 r. w sprawie I SA/Łd 1174/14. Z orzecznictwa tego wynika, że istotne jest aby usługi miały charakter działalności twórczej, charakteryzowały się indywidualnością, a ich wykonywanie odbywało się w interesie publicznym, gdyż celem wprowadzenia zwolnienia usług kulturalnych było obniżenie kosztów dostępu do kultury i dziedzictwa narodowego.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem Pana przeważającej działalności jest działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych (PKD …). Dotychczas prowadził Pan działalność gospodarczą wyłącznie w formie spółki cywilnej. Obecnie rozpoczął Pan równolegle prowadzenie działalności gospodarczej w formie indywidualnej. Zarejestrował się Pan jako czynny podatnik VAT oraz dla celów rozliczania na terytorium UE (VAT-UE). W ramach prowadzonej działalności nigdy nie zawiera Pan stosunku prawnego pomiędzy Panem a rzeczywistym konsumentem „muzyki”.

Pana działalność opiera się na poniższych segmentach:

Działalność artystyczna podstawowa – koncerty i usługi z nimi związane (Usługa 1):

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych,

‒ organizowanie wydarzeń kulturalnych/koncertów gdzie występuje Pan bądź inni artyści. Pan zleca innym podmiotom usługi towarzyszące (m.in. bilety, promocję) i uzyskuje wynagrodzenie z tytułu prowizji,

‒ promocja wydarzeń kulturalnych w prasie, social media, przygotowywanie kampanii promocyjnych.

Działalność twórcza (Usługa 2):

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem Pana wytwórni albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni,

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów,

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.,

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

Wytwórnia muzyczna (Usługa 3):

‒ wydawanie płyt innych twórców na nośnikach fizycznych/cyfrowych/streaming, (artyści powierzają Panu swoje prawa),

‒ zlecanie produkcji płyt, okładek i poprawy brzmienia utworów innym podmiotom, promocja nagrania artysty i wydanie go na świat przez zewnętrzną dystrybucję z UK,

‒ wydawanie nakładem Pana wytwórni własnych utworów (dostarczaniem tego do sklepów zajmuje się dystrybucja),

‒ licencjonowanie utworów z innych wytwórni i wydawanie ich Pana nakładem,

‒ podpisywanie umów licencyjnych oraz wydawniczych z artystami i innymi wytwórniami, na utwory muzyczne, którymi Pan może dysponować,

‒ licencje utworów, do których wytwórnia ma prawo dla innych podmiotów (wytwórnie, filmy, reklamy).

Dodatkowe usługi (Usługa 4):

‒ kampanie reklamowe na social mediach różnych produktów jako artysta

‒ płatna promocja różnych wydarzeń na swoich kanałach

W uzupełnieniu wniosku doprecyzował Pan, że usługi dodatkowe objęte sformułowanym we wniosku pytaniem nr 1 to dodatkowe usługi oznaczone w opisie sprawy jako „Usługa 4”.

Podał Pan również, że usługi towarzyszące objęte zakresem postawionego pytania nr 1 obejmują czynności towarzyszące organizowaniu przez Pana wydarzeń kulturalnych/koncertów gdzie występuje Pan bądź inni artyści. Wówczas Pan jako organizator całego wydarzenia zleca innym podmiotom usługi towarzyszące organizacji (m.in. biletowanie, promocję) i uzyskuje wynagrodzenie z tytułu prowizji.

We wniosku wskazał Pan, że wszystkie rodzaje usług ujmowane na fakturach sprzedaży m.in.:

‒ Udzielenie licencji na plik muzyczny dla (`(...)`) PKWiU „…”,

‒ Wynagrodzenie z tantiemów i opłaty od stacji radiowych (`(...)`) PKWiU „…”,

‒ Wysłanie plików z muzyką do (`(...)`) PKWiU „…”,

‒ Sprzedaż utworów mp3,

‒ Prowizja za płyty winylowe sprzedane przez (`(...)`) PKWiU „…”,

będą miały swoje źródło w udzieleniu licencji co do wykorzystania utworów w odpowiednim polu eksploatacyjnym.

Licencje udzielane są wyłącznie podmiotom gospodarczym z siedzibą na terenie UE, w tym Polski oraz poza terytorium UE.

Jak Pan wskazał w opisie sprawy na podstawie odrębnych przepisów nie jest Pan uznawany za instytucję o charakterze kulturalnym oraz nie jest wpisany do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Z Pana uzupełnienia opisu sprawy wynika, że:

Do usług kulturalnych należą:

Usługa nr 1 – koncerty i usługi z nimi związane tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych w formule B2B.

Usługa nr 2 – działalność twórcza, tj.:

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem Pana wytwórni albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni.

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

Jak Pan podał pozostałe usługi objęte wnioskiem, świadczone przez Pana, nie należą do usług kulturalnych.

Wskazał Pan, że nie każdą z usług oznaczonych nr 1-4, usług dodatkowych oraz usług im towarzyszących objętych zakresem pytań zadanych we wniosku, będzie Pan świadczył jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Do usług świadczonych przez Pana jako indywidualnego twórcę lub artystę, należą:

Usługa nr 1 – koncerty i usługi z nimi związane, tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych.

Usługa nr 2 – działalność twórcza, tj.:

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem Pana wytwórni albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni.

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

Pozostałe usługi objęte wnioskiem, nie będą świadczone przez Pana jako indywidualnego twórcę lub artystę.

Podał Pan, że do usług świadczonych przez Pana, w wyniku zrealizowania których powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych należą:

Usługa nr 1 – koncerty i usługi z nimi związane, tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych.

Usługa nr 2 – działalność twórcza, tj.:

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem Pana wytwórni albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni,

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów,

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.,

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe.

Jak Pan podał w wyniku świadczenia pozostałych usług objętych wnioskiem, nie powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim.

Podał Pan również, że tworząc utwory i prezentując je publiczności, społeczeństwu, przyczynia się Pan do upowszechniania kultury muzycznej.

Jednocześnie podał Pan, że do usług, o których mowa w art. 43 ust. 19 pkt 1, tj. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz pkt 4, tj. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach, należą:

Usługa nr 3 – Wytwórnia muzyczna:

‒ wydawanie płyt innych twórców na nośnikach fizycznych/cyfrowych/streaming, (artyści powierzają Panu swoje prawa)

‒ zlecanie produkcji płyt, okładek i poprawy brzmienia utworów innym podmiotom, promocja nagrania artysty i wydanie go na świat przez zewnętrzną dystrybucję z Wielkiej Brytanii.

‒ licencjonowanie utworów z innych wytwórni i wydawanie ich Pana nakładem,

‒ podpisywanie umów licencyjnych oraz wydawniczych z artystami i innymi wytwórniami, na utwory muzyczne, którymi Pan może dysponować.

‒ licencje utworów, do których wytwórnia ma prawo dla innych podmiotów (wytwórnie, filmy, reklamy).

Usługa nr 4 – Dodatkowe usługi

‒ kampanie reklamowe na social mediach różnych produktów jako artysta

‒ płatna promocja różnych wydarzeń na swoich kanałach”.

Nadto, wskazał Pan, że formę honorarium będzie miało wynagrodzenie wypłacane tytułem usług w wyniku wyświadczenia, których powstanie utwór.

Biorąc pod uwagę wskazane przez Pana okoliczności we wniosku należy stwierdzić, że świadczone usługi, tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych w formule B2B

oraz

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem Pana wytwórni albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni,

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów,

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.,

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe,

to usługi kulturalne. Ponadto, świadcząc ww. usługi występuje Pan jako artysta wykonawca oraz jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nadto – jak Pan wskazał – w wyniku zrealizowania ww. usług powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i z tego tytułu otrzyma Pan wynagrodzenie w formie honorarium.

Z kolei – jak Pan wskazał – pozostałe usługi objęte wnioskiem, nie należą do usług kulturalnych i w wyniku świadczenia pozostałych usług objętych wnioskiem, nie powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, ani nie będą świadczone przez Pana jako indywidualnego twórcę lub artystę.

W tym miejscu należy dokonać rozstrzygnięcia co do określenia miejsca świadczenia (opodatkowania) przedmiotowych usług.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

W myśl art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a) podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b) osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powołany przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Jednocześnie, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 28b ust. 3 ustawy:

W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług, do których nie znajduje zastosowanie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej.

Ponadto, w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia.

Według art. 28g ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Natomiast stosownie do art. 28g ust. 2 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

Jak Pan wskazał podmioty gospodarcze, na rzecz których Pan świadczy/będzie świadczył usługi objęte zakresem postawionym we wniosku pytań są/będą podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy oraz posiadają siedzibę na terenie UE, w tym Polski oraz poza terytorium UE. Przy tym z opisu sprawy nie wynika, aby usługi na rzecz ww. podatników były świadczone przez Pana dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba.

Jednocześnie dla świadczonych przez Pana usług na rzecz podmiotów zagranicznych będących podatnikami, o których mowa w art. 28a ustawy, przepisy nie przewidują szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia. Z okoliczności sprawy nie wynika, że świadczone przez Pana usługi stanowią usługi wstępu, o których mowa w art. 28g ust. 1 ustawy. Natomiast zasada ustalania miejsca świadczenia na gruncie art. 28g ust. 2 ustawy dotyczy usług wskazanych w tym przepisie świadczonych na rzecz konsumentów (osób niebędących podatnikami). Tym samym, przepisy art. 28g ustawy, w tej sprawie nie będą miały zastosowania.

Wobec powyższego dla wszystkich świadczonych przez Pana usług, zarówno usług kulturalnych, jak i pozostałych usług (w tym również usług dodatkowych, jak i towarzyszących), których nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 28a ustawy należy stosować zasadę ogólną dotyczącą miejsca świadczenia usług, określoną w art. 28b ustawy. W takim przypadku miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usług przedstawionych w opisie sprawy świadczonych na rzecz podatnika mającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej lub poza nią, będzie – stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy – miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku, gdy miejscem siedziby usługobiorcy jest terytorium Polski, miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług będzie terytorium Polski. Natomiast, gdy usługi te wykonywane będą na rzecz podatników mających siedziby na terytoriach innych państw niż Polska, usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym odnośnie usług kulturalnych wskazanych powyżej, których miejscem opodatkowania będzie Polska należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej uregulowań zawartych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych zauważyć należy, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, korzystają indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którzy są wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Przy czym ustawodawca wyłączył ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, usługi wymienione w art. 43 ust. 19 ustawy, tj. m.in. usługi związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach, usługi wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego oraz usługi związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach.

To oznacza, że spełnienie warunków podmiotowych i przedmiotowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, w sytuacji, gdy świadczona usługa jest jedną z tych objętych wyłączeniem, nie daje świadczącemu uprawnienia do zastosowania ww. zwolnienia od podatku.

Jak wyżej wskazano – w oparciu o informacje podane przez Pana w opisie sprawy –świadczone usługi, których miejscem opodatkowania będzie Polska, tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych w formule B2B

oraz

‒ tworzenie własnych utworów muzycznych i wydawanie ich nakładem Pana wytwórni albo sprzedaż/licencja do innych wytwórni,

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów,

‒ tworzenie utworów muzycznych do reklam, filmów itd.,

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stale,

to usługi kulturalne.

Jednakże zauważyć należy, że wśród ww. grupy usług znajdują się takie usługi jak wydawanie własnych utworów muzycznych nakładem Pana wytwórni oraz tworzenie utworów muzycznych do reklam i filmów, które mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy w pkt 1 i pkt 4, tj.:

‒ usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach, oraz

‒ usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach.

W konsekwencji świadczone usługi wydawania własnych utworów muzycznych nakładem Pana wytwórni oraz tworzenie utworów muzycznych do reklam i filmów, których miejscem opodatkowania będzie Polska, będą wyłączone ze zwolnienia, o którym art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, w związku z art. 43 ust. 19 ustawy.

Natomiast pozostałe niżej wymienione usługi kulturalne, których miejscem opodatkowania będzie Polska, tj.:

‒ granie koncertów jako artysta na terenie Polski i terytorium UE oraz krajów trzecich, dla klubów, filharmonii, festiwali, narodowych centrów kultury i innych instytucji państwowych i kulturalnych w formule B2B, oraz

‒ tworzenie własnych utworów i sprzedaż/licencja do innych wytwórni,

‒ tworzenie utworów muzycznych dla innych artystów,

‒ mixowanie utworów innych artystów za % lub wynagrodzenie stałe,

będą objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Powyższe wynika z faktu, że świadcząc ww. usługi występuje Pan jako artysta wykonawca oraz jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto – jak Pan wskazał – w wyniku zrealizowania ww. usług powstanie „utwór” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i z tego tytułu otrzyma Pan wynagrodzenie w formie honorarium. Zatem zostaną spełnione przesłani z art. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy i nie wystąpią wyłączenia wskazane w art. 43 ust. 19 ustawy.

Z kolei pozostałe usługi, objęte zakresem wniosku, które – jak Pan wskazał – nie stanowią usług kulturalnych, a dla których miejscem opodatkowania będzie Polska, nie będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, z uwagi na brak spełnienia przesłanek wymienionych w tym przepisie. Także – jak wyżej wskazano – usługi wydawania własnych utworów muzycznych nakładem Pana wytwórni oraz tworzenie utworów muzycznych do reklam i filmów, których miejscem opodatkowania będzie Polska, nie będą mogły korzystać ze zwolnienia, o którym art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, ze względu na wyłączenie określone w art. 43 ust. 19 ustawy.

Natomiast zarówno usługi kulturalne jak i pozostałe usługi, których miejscem opodatkowania będzie terytorium innego kraju niż Polska nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, a w konsekwencji nie będą mogły korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego oceniając całościowo Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać je za nieprawidłowe. Natomiast oceniając Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 – ponieważ wywiódł Pan prawidłowy skutek prawny – należało uznać je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej przedmiotem interpretacji nie mogą być zdarzenia nieokreślone, nienazwane. Zatem tut. Organ nie dokonywał oceny w zakresie opodatkowania usług stanowiących katalog otwarty zawierający się w określeniu „itp.”.

Należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji przyjęto jako element opisu sprawy, że podmioty gospodarcze, na rzecz których Pan świadczy/będzie świadczył usługi objęte zakresem postawionym we wniosku pytań są/będą podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Tym samym okoliczność, wskazana przez Pana we własnym stanowisku, że w przypadku braku możliwości identyfikacji nabywcy, jako podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, podstawą do wyłączenia spod opodatkowania podatkiem VAT będzie art. 28g ustawy, nie była przedmiotem oceny ze względu na brak wskazania ww. okoliczności w opisie sprawy.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie wyjaśnienia wymaga, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o wysokości stawki podatku VAT w przypadku świadczenia usług opisanych we wniosku niekorzystających ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W tym zakresie Pan na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).