0112-KDIL1-3.4012.212.2022.2.ZW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towaru i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 16 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży niezabudowanych działek. Uzupełnił go Pan pismem z 21 czerwca 2022 r. (wpływ 23 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca na skutek dziedziczenia (protokół ugody, dotyczący podziału spadku po zmarłym) nabył m.in. własność działki nr 1/1 (grunty orne) o powierzchni 0,4200 ha, objętej księgą wieczystą (`(...)`).

Z tytułu nabycia nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Od momentu nabycia nieruchomość stanowi prywatny majątek Wnioskodawcy i była wykorzystywana wyłącznie w celu zaspokajania własnych potrzeb. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie była też oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do odpłatnego używania (w szczególności najmu, dzierżawy), jak i do nieodpłatnego używania.

Nieruchomość nie jest i nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca także nie składał żadnego wniosku w tym zakresie.

Nieruchomość położona jest przy drodze powiatowej, która powstała odległy czas temu, bez jakiejkolwiek inicjatywy Wnioskodawcy.

Nieruchomość nie ma dostępu do mediów i Wnioskodawca nie ma zamiaru składać jakichkolwiek wniosków, czy dokonywać działań w tym zakresie.

Z uwagi na sytuację majątkową i rodzinną, Wnioskodawca postanowił sprzedać nieruchomość.

Ze względu na wielkość nieruchomości i potencjalną trudność w znalezieniu kupującego, a także z uwagi na zamiar przekazania w formie darowizny części nieruchomości synowi, Wnioskodawca wystąpił do Burmistrza (`(...)`) z wnioskiem o podział nieruchomości − działki nr 1/1. Decyzją z 22 czerwca 2021 r. Burmistrz wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości na 6 działek.

Równocześnie decyzją z 23 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy − budowy pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz drogi wewnętrznej dojazdowej.

Wnioskodawca zamierza sprzedać 4 działki o nr: 1/2, 1/5, 1/6, 1/7, dwie działki o nr: 1/3 i 1/4 planuje przekazać w formie darowizny na rzecz syna.

Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w szczególności działań marketingowych, takich jak reklama, ogłoszenia o sprzedaży w portalach lub gazetach, korzystanie z pomocy biur pośrednictwa sprzedaży itp. Wnioskodawca nie uzbroił terenu, nie wybudował, ani nie utwardzał drogi dojazdowej do działek.

Wnioskodawca nie dokonał/nie zamierza ponieść nakładów w celu sprzedaży działek, w szczególności nie ogrodził działek, nie urządził zieleni, nie dokonał ani nie zamierza dokonać innych działań zwiększających wartość działek bądź ich atrakcyjność.

Niniejsze czynności (sprzedaż działek) traktuje jako jednorazowe, związane z rozporządzaniem majątkiem prywatnym. Wnioskodawca jest obywatelem polskim, na stałe zamieszkuje w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym. Jest emerytem i pobiera emeryturę.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w latach 1993-2012 i w tych latach był zarejestrowanym podatnikiem czynnym VAT (prowadzona działalności dotyczyła świadczenia usług elektrycznych i sprzedaży osprzętu elektrycznego i nie była związana z obrotem nieruchomościami).

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał zakupu i sprzedaży nieruchomości, nie ma też takiego zamiaru po zbyciu.

W piśmie z 21 czerwca 2022 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazał Pan, że:

1. Nie, nie będą zawierane umowy przedwstępne.

2. Nie, nie zamierza Pan udzielać pełnomocnictw.

Pytanie

Czy sprzedaż przedmiotowych działek, o których mowa wyżej, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży działek powstałych na skutek podziału nieruchomości stanowiącej majątek prywatny Wnioskodawcy, nie będzie On działał w charakterze podatnika podatku VAT. Czynności tej, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym sprzedaż działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Podatnikami − według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy − są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jeśli więc osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ma charakter okazjonalny nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Przy czym przez majątek prywatny wobec braku jego definicji, zdaniem Wnioskodawcy, należy traktować majątek, który nie jest związany z działalnością gospodarczą.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje na treść orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i 181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie − zdaniem Trybunału − okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą ten podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Co więcej TSUE wskazał, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, nie będzie On podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek. Wnioskodawca nie podjął jakichkolwiek czynności, które wskazywałyby, że działa jak handlowiec (tak np. NSA w wyroku z 9 maja 2014 r., I FSK 811/13). Także pozostałe czynności związane ze sprzedażą działek nie mogą być traktowane jak działanie profesjonalisty. TSUE w wyroku C-180/10 i C-181/10 wyraźnie wskazał, że nawet podział nieruchomości na mniejsze, atrakcyjniejsze działki jest wciąż zarządem majątkiem prywatnym. Ponadto co podkreślił TSUE, za podatnika można uznać osobę angażującą „środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT”, gdy „podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami”.

Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do tych, które wykorzystałyby osoby profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Skala czynności podjętych przez Wnioskodawcę wskazuje wyłącznie na okazjonalne działanie niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towaru, w tym przypadku działek gruntowych, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie czynność ta powinna zostać dokonana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że na skutek dziedziczenia (ugody zawartej 18 grudnia 2000 r. przed Sądem Rejonowym, dotyczącej podziału spadku po zmarłym) nabył m.in. własność działki nr 1/1 (grunty orne) o powierzchni 0,4200 ha.

Z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT.

Od momentu nabycia nieruchomość stanowi Pana prywatny majątek i była wykorzystywana wyłącznie w celu zaspokajania własnych potrzeb. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie była też oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do odpłatnego używania (w szczególności najmu, dzierżawy), jak i do nieodpłatnego używania. Nieruchomość nie jest i nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie składał Pan żadnego wniosku w tym zakresie.

Nieruchomość położona jest przy drodze powiatowej, która powstała odległy czas temu, bez jakiejkolwiek Pana inicjatywy.

Nieruchomość nie ma dostępu do mediów i nie ma zamiaru Pan składać jakichkolwiek wniosków, czy dokonywać działań w tym zakresie.

Z uwagi na sytuację majątkową i rodzinną, postanowił Pan sprzedać nieruchomość.

Ze względu na wielkość nieruchomości i potencjalną trudność w znalezieniu kupującego, a także z uwagi na zamiar przekazania w formie darowizny części nieruchomości synowi, wystąpił Pan z wnioskiem o podział nieruchomości − działki nr 1/1. Decyzją z 22 czerwca 2021 r. dokonano podziału nieruchomości na 6 działek. Równocześnie decyzją z 23 kwietnia 2021 r. uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy − budowy pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz drogi wewnętrznej dojazdowej.

Zamierza Pan sprzedać 4 działki o nr: 1/2, 1/5, 1/6 oraz 1/7, dwie działki o nr: 1/3 i 1/4 planuje Pan przekazać w formie darowizny na rzecz syna.

Nie podjął i nie zamierza Pan podejmować jakichkolwiek czynności mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w szczególności działań marketingowych, takich jak reklama, ogłoszenia o sprzedaży w portalach lub gazetach, korzystanie z pomocy biur pośrednictwa sprzedaży itp. Nie uzbroił Pan terenu, nie wybudował, ani nie utwardzał drogi dojazdowej do działek, nie dokonał oraz nie zamierza ponosić nakładów w celu sprzedaży działek, w szczególności nie ogrodził działek, nie urządził zieleni, nie dokonał ani nie zamierza dokonać innych działań zwiększających wartość działek bądź ich atrakcyjność.

Niniejsze czynności (sprzedaż działek) traktuje jako jednorazowe, związane z rozporządzaniem majątkiem prywatnym. Nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT.

Prowadził Pan działalność gospodarczą w latach 1993-2012 i w tych latach był zarejestrowanym podatnikiem czynnym VAT (prowadzona działalności dotyczyła świadczenia usług elektrycznych i sprzedaży osprzętu elektrycznego i nie była związana z obrotem nieruchomościami).

Nigdy wcześniej nie dokonywał Pan zakupu i sprzedaży nieruchomości, nie ma Pan też takiego zamiaru po zbyciu ww. nieruchomości.

Ponadto wskazał Pan, że nie będą zawierane umowy przedwstępne oraz nie zamierza Pan udzielać pełnomocnictw.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy sprzedaż działek o nr: 1/2, 1/5, 1/6 oraz 1/7, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej niezabudowanej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmował Pan działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży ww. działek o nr: 1/2, 1/5, 1/6 oraz 1/7, brak jest przesłanek pozwalających uznać Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, na skutek dziedziczenia w 2000 r. nabył Pan m.in. własność działki nr 1/1 (grunty orne) o powierzchni 0,4200 ha. Z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT. Od momentu nabycia nieruchomość stanowi Pana prywatny majątek i była wykorzystywana wyłącznie w celu zaspokajania własnych potrzeb. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie była też oddana osobie trzeciej na podstawie jakiejkolwiek umowy do odpłatnego używania (w szczególności najmu, dzierżawy), jak i do nieodpłatnego używania. Nieruchomość nie jest i nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Pan także nie składał żadnego wniosku w tym zakresie. Nieruchomość położona jest przy drodze powiatowej, która powstała odległy czas temu, bez jakiejkolwiek Pana inicjatywy. Nieruchomość nie ma dostępu do mediów i Pan nie ma zamiaru składać jakichkolwiek wniosków, czy dokonywać działań w tym zakresie. Z uwagi na sytuację majątkową i rodzinną, postanowił Pan sprzedać nieruchomość. Ze względu na wielkość nieruchomości i potencjalną trudność w znalezieniu kupującego, a także z uwagi na zamiar przekazania w formie darowizny części nieruchomości synowi, wystąpił Pan do Burmistrza (`(...)`) z wnioskiem o podział nieruchomości − działki nr 1/1. Decyzją z 22 czerwca 2021 r. Burmistrz wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości na 6 działek. Równocześnie decyzją z 23 kwietnia 2021 r. uzyskał Pan decyzję o warunkach zabudowy − budowy pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz drogi wewnętrznej dojazdowej. Zamierza Pan sprzedać 4 działki o nr: 1/2, 1/5, 1/6, 1/7, dwie działki o nr: 1/3 i 1/4 planuje Pan przekazać w formie darowizny na rzecz syna.

Nie podjął Pan i nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości, w szczególności działań marketingowych, takich jak reklama, ogłoszenia o sprzedaży w portalach lub gazetach, korzystanie z pomocy biur pośrednictwa sprzedaży itp. Nie uzbroił Pan terenu, nie wybudował, ani nie utwardzał drogi dojazdowej do działek. Nie dokonał Pan i nie zamierza ponieść nakładów w celu sprzedaży działek, w szczególności nie ogrodził Pan działek, nie urządził zieleni, nie dokonał ani nie zamierza dokonać innych działań zwiększających wartość działek bądź ich atrakcyjność. Niniejsze czynności (sprzedaż działek) traktuje Pan jako jednorazowe, związane z rozporządzaniem majątkiem prywatnym. Nigdy wcześniej nie dokonywał Pan zakupu i sprzedaży nieruchomości, nie ma też takiego zamiaru po zbyciu. Ponadto wskazał Pan, że nie będą zawierane umowy przedwstępne oraz nie zamierza Pan udzielać pełnomocnictw.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie planowanej sprzedaży działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że planowana sprzedaż działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Działania podjęte przez Pana należą bowiem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem, zbywając opisane wyżej działki, będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży działek o nr: 1/2, 1/5, 1/6 oraz 1/7, będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w związku z planowaną sprzedażą działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Pana działek o nr: 1/2, 1/5, 1/6 oraz 1/7, nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).