Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług egzekucyjnej sprzedaży części nieruchomości (…) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lipca 2022 r. (wpływ 18 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (dalej: Komornik) prowadzi egzekucję z nieruchomości położonej w miejscowości (…), gmina (…), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…). Nieruchomość oznaczona jest w ewidencji gruntów jako działki nr (…), 1, 2, 3, 4, 5, 6. Ww. nieruchomość zabudowana jest (na działce na (`(...)`)) budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, a w pozostałym zakresie stanowiąca niezabudowane działki gruntu, bądź las. Zgodnie z informacją uzyskaną w Gminie (`(...)`) ustalono, że ww. działki (z wyłączeniem działki nr (…)) objęte są planem miejscowym jako tereny zabudowy letniskowej (dz.(…), 1, 2, 3), teren komunikacji – droga dojazdowa (dz. (…)), tereny lasów (dz. (…)), tereny zabudowy mieszkaniowej usług (dz. 4, 5), teren zieleni niskiej i tereny lasów (dz. 6). Działka nr (…) położona jest na terenie, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na część działki wydana została w roku 2016 decyzja o warunkach zabudowy dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Pozostała część ww. działki zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego położona jest na terenie zabudowy rekreacyjnej. Działki położone są na terenie uzbrojonym w sieci: elektryczną i wodociągowa (bez działek (…) i 6 ). Zgodnie z zapisami w księdze wieczystej nieruchomości (…) przed wszczęciem egzekucji dokonano (ostatnio w roku 2019) transakcji sprzedaży i odłączenia z nieruchomości części działek. W roku 2013 Wójt Gminy ustalił opłatę adiacencką z tytułu podziału działki (…) na działki nr (…) i (…). W toku niniejszego postępowania wydzielono do sprzedaży egzekucyjnej część nieruchomości (…) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6. Właściciel nieruchomości (`(...)`), nie figuruje w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) jako prowadzący obecnie, bądź w przeszłości działalność gospodarczą, nie figuruje w ewidencji VAT (podatek od towarów i usług).

Uzupełnienie treści i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

1. Dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość (…) etapami:

· w udziale 1/3 tytułem spadku po ojcu godnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z 25 czerwca 1986 r.

· w udziale 1/3 na podstawie darowizny od siostry aktem notarialnym z 07 lipca 1987 r.

· w udziale 4/6 na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego przez matkę – akt notarialny z 15 września 1987 r.

Wskazać również należy, że we wniosku o wydanie interpretacji błędnie wskazano, że w toku postępowania wydzielono do sprzedaży licytacyjnej m.in. działkę (…), podczas gdy powinno być 1.

2. Nabycie nieruchomości nastąpiło przed wejściem w życie przepisów wprowadzających podatek VAT.

3. Z dokumentów znajdujących się w zbiorze dotyczącym KW nr (…) wynika, że Dłużnik nabywał gospodarstwo rolne (w tym murowany budynek mieszkalny, murowaną oborę, drewnianą szopę), jednak w toku czynności stwierdzono, że na terenie nieruchomości w tym wydzielonych działkach 1 i innych od wielu lat brak ww. budynków (zostały wyburzone/rozebrane). Działki 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 zostały uporządkowane i częściowo ogrodzone. Dłużnik nie wykonuje działalności rolnej, ani innej działalności, nie wykorzystuje nieruchomości (…) w żaden sposób, poza działką nr (…), która częściowo zaspokaja jego cele mieszkaniowe.

4. Na podstawie okoliczności sprawy, w tym postawy Dłużnika, który wykazuje się niezaradnością życiową (brak jakiejkolwiek aktywności w postępowaniu egzekucyjnym, odmowa udziału w czynnościach, odmowa udzielania informacji, podpisu protokołów), brak jest przesłanek do stwierdzenia, by Dłużnik podejmował, czy też był w stanie podejmować jakiekolwiek działania mające na celu zbycie nieruchomości na korzystniejszych warunkach, tym bardziej niż był w stanie podjąć czynności marketingowych. W toku czynności uzyskano informację, że Dłużnik dokonywał małych nakładów oraz czynności, które mogły pozwolić na zbycie nieruchomości na bardziej korzystnych warunkach, jego aktywność nie wykraczała jednak ponad ramy zwykłego ogłoszenia, w tym ogłoszeń o chęci sprzedaży na tabliczkach umieszczonych na wydzielonych działkach.

5. Jak wskazano w punkcie 1) we wniosku błędnie wskazano, że wydzielenie dotyczy działki (…) – winno być 1 (działka ta objęta jest planem miejscowym wskazanym we wniosku).

6. Wg informacji uzyskanych w Urzędzie Gminy brak wzmianki o podmiocie wnioskującym uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego ww. nieruchomość, prawdopodobnie nastąpiło to z inicjatywy organu – Wójta Gminy. Decyzja o warunkach zabudowy dla części działki numer (…) (nieobjętej sprzedażą) została wydana na wniosek dłużnika.

7. Nieruchomość (…) była w chwili zmiany stanu właścicielskiego na rzecz Dłużnika uzbrojona w sieć energetyczną i wodociągową. W toku czynności uzyskano informację, że uzbrojenie działek w sieć energetyczną i wodociągową nastąpiło na wniosek Dłużnika, wydzielenie działki (…) jako wewnętrznej drogi dojazdowej nastąpiło na wniosek dłużnika, co wynika z decyzji Wójta Gminy z 25 stycznia 2012 r. Wydzielenie drogi dojazdowej czy ścieżki dla przejścia z poszczególnych działek do jeziora zostało dokonane w związku z ustanowieniem służebności dla wszystkich nabywców działek wydzielonych z nieruchomości KW nr (…).

8. Z okoliczności sprawy, w tym stanu zagospodarowania działek (z wyłączeniem działki (…), na której wzniesiono w roku 2017 budynek mieszkalny) nie wynika, by Dłużnik podejmował jakąkolwiek aktywność w zakresie zwiększenia atrakcyjności działek. W toku czynności uzyskano informację, że Dłużnik po wydzieleniu działek ponosił nakłady w celu utrzymania ich w należytej czystości (wycinka krzaków, drobnych drzew samosiejek itp.), które to czynności mogły w nieznacznym stopniu zwiększyć atrakcyjność działek.

9. Z okoliczności sprawy nie wynika, by dłużnik udostępnił na podstawie jakiejkolwiek umowy, tym bardziej odpłatnej, działki będące przedmiotem wniosku. Wskazać jednak należy, że działki 1, 2, 3 zajmowane są przez osoby trzecie – właścicieli sąsiedniej nieruchomości (…) – wg uzyskanych informacji dłużnik udostępnił sąsiadom (którym sprzedał część swojej nieruchomości w latach wcześniejszych) nieodpłatnie na podstawie ustnego użyczenia niektóre działki, w tym na potrzeby przejścia wzdłuż drogi biegnącej przy granicy.

Pytanie

Czy egzekucyjna sprzedaż części nieruchomości (`(...)`) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na treść art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług egzekucyjna sprzedaż części nieruchomości (…) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Dłużnik nie jest podatnikiem ww. podatku z uwagi na fakt, że nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, a działaniom Dłużnika nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Podejmowane dotychczas przez Dłużnika działania należy uznać za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Natomiast sprzedaży egzekucyjnej części nieruchomości nie można uznać za intencjonalne działanie Dłużnika w celu zorganizowanej sprzedaży nieruchomości, bowiem ma ona charakter przymusowy i niezależny od woli Dłużnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), w myśl którego:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Analiza tego przepisu uwidacznia całkowicie odmienny – niż przy dzierżawie – charakter umowy użyczenia. Jej główną cechą jest bowiem całkowita nieodpłatność. Przedmiotem umowy nie mogą być pieniądze jako środek płatniczy (por. wyrok Sądu Najwyższego z 4 grudnia 1998 r., sygn. akt III CKN 49/98).

Ponadto, użyczenie, bez względu na fakt ponoszenia lub nieponoszenia kosztów utrzymania tej rzeczy jest czynione pod tytułem darmowym (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 600/07).

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w trybie licytacji publicznej.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem, jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje wprawdzie na gruncie analizowanych przepisów ustawy, tym niemniej zdefiniowane zostało ono w drodze orzecznictwa sądowego. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej rozpatrywał tę materię m.in. w wyroku wydanym w sprawie sygn. C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącej kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służącej jej do celów prywatnych. Z przywołanego orzeczenia wynika, że „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest ani przeznaczona, ani też wykorzystywana przez nią dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Dla uznania, iż nieruchomość stanowi majątek prywatny konieczne jest zatem, aby podatnik w całym okresie jej posiadania wykazywał zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi wobec Dłużnika postępowanie egzekucyjne. W toku prowadzonej egzekucji Komornik dokonał zajęcia części nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o nr (…) w postaci działek o nr: 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6. Dłużnik nie jest czynnym podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej. Jak wskazano Dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość w 1/3 w drodze spadku po ojcu w roku 1986, w 1/3 w drodze umowy darowizny od siostry w roku 1987 i w 4/6 na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego przez matkę również w roku 1987. Nabycie nastąpiło przed wejściem w życie przepisów wprowadzających podatek VAT. Działki będące przedmiotem postępowania egzekucyjnego aktualnie nie są wykorzystywane przez Dłużnika w żaden sposób, nie wykonuje on również działalności rolniczej. Przedmiotowe działki objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jako tereny zabudowy letniskowej (działki nr 1, 2, 3), tereny zabudowy mieszkaniowej (działki nr 4, 5) oraz tereny zieleni niskiej i tereny lasów. Nieruchomość (…) była już uzbrojona w sieć energetyczną i wodociągową w chwili zmiany stanu właścicielskiego na rzecz Dłużnika, na którego to wniosek uzbrojenie nastąpiło. Wydzielenie wewnętrznej drogi dojazdowej, wraz z ustanowieniem służebności dla wszystkich nabywców działek wydzielonych z nieruchomości (…) nastąpiło w roku 2012 również na wniosek Dłużnika. Należy też wskazać, że przedmiotowe działki nr 1, 2, 3 Dłużnik przekazał sąsiadom (którym wcześniej sprzedał część swojej nieruchomości w latach poprzednich), nieodpłatnie na podstawie ustnego użyczenia na potrzeby przejścia wzdłuż drogi biegnącej przy granicy. Dłużnik nie ponosił dodatkowo żadnych nakładów mających na celu zwiększenie atrakcyjności działek, poza utrzymaniem należytej czystości, tj. wycinka krzaków, drobnych drzew samosiejek. Nie podejmował również czynności mających na celu zbycie nieruchomości na korzystniejszych warunkach. Ograniczył się tylko do tabliczek umieszczonych na wydzielonych działkach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż części nieruchomości (…) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 w drodze egzekucji komorniczej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowa nieruchomość (…) i wydzielone z niej działki nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 zostały nabyte przez Dłużnika w celach osobistych i stanowią składnik majątku osobistego. Działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, Dłużnik nie wykonuje również działalności rolniczej, ani żadnej innej. Dłużnik nie dokonywał działań, które zwiększałyby wartość lub atrakcyjność działek. Fakt, iż działki były udostępniane osobom trzecim – sąsiadom, jako nieodpłatne użyczenie na potrzeby przejścia wzdłuż drogi biegnącej przy granicy, nie wskazuje na podejmowanie czynności w przypadku, których Dłużnik miałby działać jako podatnik.

Mając na uwadze opis sprawy – egzekucyjna sprzedaż części nieruchomości (…) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 z majątku prywatnego – nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Dłużnika w przedmiocie zbycia tej nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Brak jest przesłanek do stwierdzenia by Dłużnik podejmował czynności mające na celu uatrakcyjnienie nieruchomości w kontekście uzyskania bardziej korzystnych warunków sprzedaży. Podejmowane dotychczas przez Dłużnika działania należy uznać za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Tym samym, w związku planowaną sprzedażą w drodze egzekucji komorniczej części nieruchomości (…) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 Dłużnik nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkiem powyższego, sprzedaż części nieruchomości (…) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, egzekucyjna sprzedaż części nieruchomości (…) w postaci działek nr 1, 2, 3, 4, 5 oraz 6 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).