Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy otrzymana darowizna stanowi podstawę opodatkowania – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy otrzymana darowizna stanowi podstawę opodatkowania. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 czerwca 2022 r. (wpływ 24 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółdzielnia X (dalej: X) jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Swoje usługi wydawnicze i inne opodatkowuje VAT należnym w odpowiedniej stawce.

W roku 2018 zostało powołane nierejestrowane stowarzyszenie zwykłe o nazwie A, którego Partnerem jest m.in. X. Partnerzy postanowili wspólnie działać na rzecz edukacji obywatelskiej w zakresie pojęć związanych m.in. z Projektem „(…)”. Definicje i hasła związane z A są opracowywane przez uczonych. Partnerzy A przekazują rezultaty swojej pracy do rozpowszechniania w mediach i internecie, na zasadzie nieodpłatnej działalności pożytku publicznego, finansowanej z darowizn podmiotów prywatnych.

W styczniu br. została zawarta m.in. Umowa o współpracy partnerskiej „(…)” pomiędzy:

Z upoważnienia A, w powiernictwie, (…) zwaną dalej „Partnerem Zarządzającym”, a B zwanym dalej „Partnerem Projektu”.

Przedmiotem niniejszej umowy było uregulowanie wzajemnych praw i obowiązków Stron przy realizacji Projektu „(…)”.

Strony stwierdziły zgodnie, że Partnerstwo zawiązane zostało w celu realizacji Projektu, dla i w ramach działalności pożytku publicznego. Poza działaniami realizowanymi wspólnie w ramach Projektu starać się będą uzgadniać swoje indywidualne działania, aby zapewnić ich komplementarność i kompatybilność oraz by objaśnienia zjawisk, pojęć i regulacji w zakresie opieki zdrowotnej i zadań własnych organizacji uczestniczących w Projekcie były spójne i przejrzyste.

Partner Zarządzający będzie między innymi koordynował i wspierał działania Partnerów A. Partner Projektu w miarę możliwości zapewni środki w postaci darowizny na rachunek X (która jest również Partnerem A).

X zapewniała i przygotowywała teksty i recenzje pod względem redakcyjnym, adiustacji i regulowała należności za tekst autorom i recenzentom.

Na mocy tej Umowy X m.in. otrzymała w (…) 2022 r. darowiznę w wysokości (…) zł od Partnera Projektu.

W piśmie z 24 czerwca 2022 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, doprecyzowali Państwo opis sprawy o następujące informacje:

1. W odpowiedzi na pytanie: „w jaki sposób, tj. za co i jakim tytułem (z jakiego powodu), Państwo otrzymali wpłatę w (…) 2022 r. od Partnera Projektu?” wskazali, Państwo: „X, będąc partnerem nierejestrowanego stowarzyszenie A otrzymała wpłatę od firmy B w wysokości (…) złotych z przeznaczeniem na realizację Projektu „(…)”. W ramach tego Projektu Partnerzy A zaplanowali uruchomienie strony internetowej „(…)”, na której wszyscy obywatele mogli się zapoznać z pojęciami, terminami, definicjami, procedurami oraz przepisami dotyczącymi (…). Strona internetowa jest powszechnie dostępna i przeznaczona dla wszystkich obywateli nieodpłatnie. Wspomniana darowizna została przekazana na rachunek bankowy X jako jednego z partnerów Projektu, ale X nie była stroną umowy partnerstwa zawieranej pomiędzy spółką B oraz (…)”.

2. W odpowiedzi na pytanie: „czy wpłata ta była dokonana za jakiś ekwiwalent (działanie) z Państwa strony?” wskazali, Państwo: „Nie, wpłata została przekazana jako partycypacja spółki B w Projekcie „(…)” w celu pokrycia kosztów zbudowania strony „(…)”. Nie byliśmy związani żadną umową z donatorem, która by zobowiązała nas do określonych działań. Darowizna została przeznaczona na opracowanie i weryfikację materiałów merytorycznych dla strony „(…)” (opracowanie haseł encyklopedycznych lub ich wyjaśnienia opracowane przez ekspertów, a następnie ich recenzja naukowa”. X nie wystawiła z tego tytułu jakiejkolwiek faktury, ani też nie osiągnęła żadnego dochodu”.

3. W odpowiedzi na pytanie: „czy też może wpłata ta miała charakter dobrowolny, niezwiązany z żadnym świadczeniem wzajemnym/zwrotnym, a więc:

a) nastąpiła bez otrzymania konkretnej i indywidualnej rzeczy/usługi lub

b) nastąpiła bez względu na konkretne zachowanie z Państwa strony na rzecz wpłacającego – była przekazana „za nic” (bo wpłacający miał wolę obdarowania Państwa swoimi środkami, bez względu na to, czy w jakiś sposób korzystał/będzie korzystał z Państwa działalności – przygotowanie przez Państwa tekstów i recenzji pod względem redakcyjnym, adiustacji i regulowanie należności za tekst autorom i recenzentom – czy też nie),

c) była darowizną w rozumieniu Kodeksu cywilnego?”

wskazali, Państwo: „TAK”.

4. W odpowiedzi na pytanie: „jakie dokładnie obowiązki nakłada na Państwa zawarta Umowa o współpracy partnerskiej?” wskazali, Państwo: „Umowa o współpracy partnerskiej zakłada, że jej uczestnicy dobrowolnie zaangażują się w Projekt „(…)”, działając na rzecz dobra publicznego i nie osiągając z tego tytułu żadnych dochodów. Umowa o współpracy partnerskiej nie nakłada na nas żadnych obowiązków”.

5. W odpowiedzi na pytanie: „czy zawarta Umowa o współpracy partnerskiej kształtuje Państwa obowiązki wobec uczestników projektu (jakich)? Jeśli tak, to jakie dokładnie Państwa obowiązki wobec uczestników projektu (jakich) kształtuje zawarta Umowa o współpracy partnerskiej?” wskazali, Państwo: „Umowa o współpracy partnerskiej nie kształtuje naszych obowiązków wobec uczestników projektu. Współpraca ma charakter dobrowolny”.

6. W odpowiedzi na pytanie: „czy na mocy zawartej Umowy o współpracy partnerskiej Spółdzielnia była zobowiązana/jest zobowiązana do wykonania jakichkolwiek czynności na rzecz Partnera Projektu? Jeśli tak, to jakie dokładnie czynności wykonali/wykonają Państwo na rzecz Partnera Projektu?” wskazali, Państwo: „NIE”.

7. W odpowiedzi na pytanie: „czy wpłata środków finansowych od Partnera Projektu w (…) 2022 r. miała charakter dobrowolny, czy też Partner Projektu był do tego zobowiązany zawartą Umową o współpracy partnerskiej lub inną umową zawartą ze Spółdzielnią?” wskazali, Państwo: „wpłata środków finansowych od Partnera Projektu w (…) 2022 r. miała charakter dobrowolny”.

8. W odpowiedzi na pytanie: „czy dokonujący wpłaty środków finansowych w (…) 2022 r., czy też inni Partnerzy Projektu, nie uzyskali/nie uzyskają żadnego świadczenia ekwiwalentnego od Spółdzielni z tytułu tej czynności?” wskazali, Państwo: „Dokonujący wpłaty nie uzyskali i nie uzyskają żadnego świadczenia ekwiwalentnego od Spółdzielni z tytułu tej czynności”.

9. W odpowiedzi na pytanie: „czy z tytułu otrzymanej wpłaty środków finansowych w (…) 2022 r. zawarli Państwo umowę cywilnoprawną, w której zobowiązali się Państwo do świadczenia na rzecz darczyńcy, czy innego podmiotu (jakiego?) jakichkolwiek czynności (usług) np. przygotować tekst i recenzje pod względem redakcyjnym itp.?” wskazali, Państwo: „NIE”.

10. W odpowiedzi na pytanie: „czy przygotowanie przez Państwa tekstów i recenzji pod względem redakcyjnym, adiustacji i regulowanie należności za tekst autorom i recenzentom, było uzależnione od otrzymanej wpłaty środków finansowych w (…) 2022 r., tj. czy gdyby Państwo nie otrzymali tych środków realizowaliby Państwo ww. zadania; czy byłyby one realizowane z Państwa środków własnych?” wskazali, Państwo: „X wnosiła do projektu (…) swoją zdolność organizacyjną, działając dla dobra publicznego. Na przygotowanie tekstów i recenzji nie przeznaczaliśmy własnych środków. Zadania związane z przygotowaniem tekstów i ich recenzją były finansowane z dobrowolnych wpłat partnerów projektu. X nie przeznaczałaby na ten cel własnych środków finansowych, ale gdyby spółka B nie przekazała darowizny na rzecz projektu, to być może inny podmiot przekazałby środki finansowe – stając się Partnerem Projektu”.

11. W odpowiedzi na pytanie: „czy w przypadku rezygnacji z realizacji ww. zadań nałożonych na Państwa w zawartej Umowie o współpracy partnerskiej zobowiązani są Państwo do zwrotu otrzymanej wpłaty środków finansowych w (…) 2022 r.?” wskazali, Państwo: „NIE”.

12. W odpowiedzi na pytanie: „w jaki dokładnie sposób wydatkowana jest/będzie wpłata otrzymana w (…) 2022 r.?” wskazali, Państwo: „Wpłata jest przeznaczona na zatrudnienie ekspertów przygotowujących teksty na stronę „(…)”, recenzje naukowe tych tekstów i zbudowanie przedmiotowej strony internetowej. X zatrudniał eksportów i wykonawców, ale z tytułu własnego zaangażowania nie naliczał jakiejkolwiek marży czy też wynagrodzenia”.

Pytanie

Czy dobrowolna darowizna przekazana przez spółkę B, jako Partnera na rzecz Projektu „(…)”, stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Darowizna przekazana do X, (jako Partnera stowarzyszenia nierejestrowanego (…)) na rzecz Projektu „(…)” nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, bowiem:

1. Obdarowana X przyjęła darowiznę, jako partner nierejestrowanego stowarzyszenia „(…)” z przeznaczeniem na realizację projektu „(…)”, którego adresatem jest społeczeństwo, a działalność stowarzyszenia odbywa się dla dobra publicznego.

2. Darowiźnie nie towarzyszyła umowa zawarta pomiędzy darczyńcą B a X.

3. Obdarowana X nie świadczyła żadnych usług na rzecz darczyńcy B ani nie była dostawcą żadnych towarów.

4. W związku z otrzymaną darowizną X nie zobowiązała się do jakichkolwiek działań na rzecz darczyńcy B, ani też do jakichkolwiek zaniechań.

5. X nie była zobowiązana do świadczenia usług lub dostawy towarów wobec jakichkolwiek innych podmiotów.

6. Otrzymana przez X darowizna została przeznaczona na zatrudnienie ekspertów, którzy przygotowali teksty na stronę (…) oraz ich recenzje naukowe. X nie dokonała żadnej sprzedaży w tym zakresie, ani nie wystawiła faktury bądź nie osiągnęła dochodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy otrzymana darowizna stanowi podstawę opodatkowania – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę.

Zatem pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.) wskazuje, że:

„Świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Pojęcie świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem.

Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360), zwanej dalej Kodeks cywilny:

Świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Zgodnie z artykułem 25 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Świadczenie usług może obejmować między innymi jedną z następujących czynności:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych, bez względu na to, czy są one przedmiotem dokumentu ustanawiającego tytuł prawny, czy nie;

2. zobowiązanie do zaniechania działania lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3. świadczenie usług na podstawie nakazu wydanego przez organ władzy publicznej lub w jego imieniu lub z mocy prawa.

Należy podkreślić, że nie każde zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić przedmiotową transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych założeń i celów, które zostały wyrażone w artykule 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług.

W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Natomiast w odniesieniu do odpłatności za ww. świadczenie należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną.

Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że:

Wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80 Association coopérative „Coöperatieve Aardappelenbewaarplaats GA”, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że:

Termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje również orzeczenie ETS w sprawie R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (wyrok z dnia 3 marca 1994 r., sprawa C-16/93). Tolmsa był ulicznym grajkiem, który prezentował swoją twórczość. Grajek ustawiał przed sobą puszkę, do której przechodnie mogli wrzucać datki. ETS, wskazując na brak bezpośredniego związku między graniem muzyki a zapłatą oraz na dobrowolność datków, uznał, iż datki nie podlegają opodatkowaniu VAT, bowiem w tym wyroku TSUE stwierdził, że:

„Czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

W rozpatrywanej sprawie Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy dobrowolna darowizna przekazana przez spółkę B, jako partnera na rzecz projektu „(…)”, stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Celem rozstrzygnięcia powyższych wątpliwości należy w pierwszej kolejności zauważyć, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy

W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego:

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Istotą darowizny jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swojego majątku na rzecz innej osoby.

Umowa darowizny ma więc przyczynę w zamiarze darczyńcy, aby kosztem własnego majątku nieodpłatnie wzbogacić inną osobę. Brak zamiaru (bezpłatnego przysporzenia) darczyńcy i porozumienia stron co do tego istotnego elementu umowy powoduje niedojście umowy do skutku, gdyż umowa darowizny nie może bez niego powstać. Świadczenie darczyńcy musi być subiektywnie i obiektywnie bezpłatne, tj. niezależne od uzyskania korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę, darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku.

Z powyższego wynika, że darowizna jest świadczeniem jednostronnym, gdyż darczyńca nie żąda od obdarowanego żadnego świadczenia wzajemnego.

Należy powtórzyć, że z przywołanych wyżej przepisów opodatkowaniu podatkiem VAT – co do zasady – podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonywanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Co istotne, ww. świadczenie musi zostać wykonane przez działającego w tym zakresie podatnika podatku VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że X, będąc partnerem nierejestrowanego (…) otrzymała wpłatę od firmy B w wysokości (…) złotych z przeznaczeniem na realizację projektu. W ramach tego Projektu Partnerzy zaplanowali uruchomienie strony internetowej „(…)”, na której wszyscy obywatele mogli się zapoznać z pojęciami, terminami, definicjami, procedurami oraz przepisami dotyczącymi (…). Strona internetowa jest powszechnie dostępna i przeznaczona dla wszystkich obywateli nieodpłatnie. Wspomniana darowizna została przekazana na rachunek bankowy X jako jednego z partnerów projektu, ale X nie była stroną umowy partnerstwa zawieranej pomiędzy spółką B oraz (…).

Wskazali Państwo, że wpłata została przekazana jako partycypacja spółki B w projekcie w celu pokrycia kosztów zbudowania strony „(…)”. Nie byli Państwo związani żadną umową z donatorem, która by zobowiązała Państwa do określonych działań. Darowizna została przeznaczona na opracowanie i weryfikację materiałów merytorycznych dla strony „(…)” (opracowanie haseł encyklopedycznych lub ich wyjaśnienia opracowane przez ekspertów, a następnie ich recenzja naukowa”. Ponadto wskazali Państwo, że wpłata ta miała charakter dobrowolny, niezwiązany z żadnym świadczeniem wzajemnym/zwrotnym, a więc nastąpiła bez otrzymania konkretnej i indywidualnej rzeczy/usługi i nastąpiła bez względu na konkretne zachowanie z Państwa strony na rzecz wpłacającego – była przekazana „za nic” (bo wpłacający miał wolę obdarowania Państwa swoimi środkami, bez względu na to, czy w jakiś sposób korzystał/będzie korzystał z Państwa działalności – przygotowania przez Państwa tekstów i recenzji pod względem redakcyjnym, adiustacji i regulowanie należności za tekst autorom i recenzentom – czy też nie), jak również wpłata była darowizną w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Umowa o współpracy partnerskiej zakłada, że jej uczestnicy dobrowolnie zaangażują się w projekt „(…)”, działając na rzecz dobra publicznego i nie osiągając z tego tytułu żadnych dochodów. Umowa o współpracy partnerskiej nie nakłada na Państwa żadnych obowiązków. Umowa o współpracy partnerskiej nie kształtuje Państwa obowiązków wobec uczestników projektu. Współpraca ma charakter dobrowolny. Na mocy zawartej Umowy o współpracy partnerskiej X nie była zobowiązana/nie jest zobowiązana do wykonania jakichkolwiek czynności na rzecz Partnera Projektu. Wpłata środków finansowych od Partnera Projektu w (…) 2022 r. miała charakter dobrowolny. Dokonujący wpłaty nie uzyskali i nie uzyskają żadnego świadczenia ekwiwalentnego od X z tytułu tej czynności. Z tytułu otrzymanej wpłaty środków finansowych w (…) 2022 r. nie zawarli Państwo umowy cywilnoprawnej, w której zobowiązali się Państwo do świadczenia na rzecz darczyńcy, czy innego podmiotu jakichkolwiek czynności (usług) np. przygotować tekst i recenzje pod względem redakcyjnym itp. X wnosiła do projektu (…) swoją zdolność organizacyjną, działając dla dobra publicznego. Na przygotowanie tekstów i recenzji nie przeznaczali Państwo własnych środków. Zadania związane z przygotowaniem tekstów i ich recenzją były finansowane z dobrowolnych wpłat partnerów projektu. X nie przeznaczałaby na ten cel własnych środków finansowych, ale gdyby spółka B nie przekazała darowizny na rzecz projektu, to być może inny podmiot przekazałby środki finansowe – stając się partnerem projektu. Wpłata jest przeznaczona na zatrudnienie ekspertów przygotowujących teksty na stronę „(…)”, recenzje naukowe tych tekstów i zbudowanie przedmiotowej strony internetowej. X zatrudniał eksportów i wykonawców, ale z tytułu własnego zaangażowania nie naliczał jakiejkolwiek marży czy też wynagrodzenia.

W zaistniałej sytuacji otrzymywana przez Państwa darowizna nie stanowi płatności z tytułu dostawy towarów czy świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, określonych w art. 5 ust. 1 ustawy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, darowizna ta nie jest związana z żadnym konkretnym świadczeniem z Państwa strony na rzecz partnerów projektu czy też innych podmiotów. Nie zawarli Państwo umowy cywilnoprawnej, w której zobowiązali się Państwo do świadczenia na rzecz darczyńcy, czy innego podmiotu jakichkolwiek czynności. Tym samym otrzymana darowizna nie stanowi, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, dobrowolna darowizna przekazana przez spółkę B, jako Partnera na rzecz Projektu „(…)”, nie stanowi dla Państwa podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ – jak wskazali Państwo – na mocy zawartej Umowy o współpracy partnerskiej Spółdzielnia nie była zobowiązana/nie jest zobowiązana do wykonania jakichkolwiek czynności na rzecz Partnera Projektu ani innych podmiotów. Wpłata środków finansowych od Partnera Projektu w (…) 2022 r. miała charakter dobrowolny. Dokonujący wpłaty nie uzyskali i nie uzyskają żadnego świadczenia ekwiwalentnego od Spółdzielni z tytułu tej czynności.

Państwa stanowisko jest więc prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w szczególności w oparciu o informacje, że: „X nie była stroną umowy partnerstwa zawieranej pomiędzy spółką B oraz (…)”, „(…) wpłata została przekazana jako partycypacja spółki B w Projekcie „(…)” w celu pokrycia kosztów zbudowania strony „(…)”. Nie byli Państwo związani żadną umową z donatorem, która by zobowiązała Państwa do określonych działań” oraz że „wpłata ta miała charakter dobrowolny, niezwiązany z żadnym świadczeniem wzajemnym/zwrotnym, a więc nastąpiła bez otrzymania konkretnej i indywidualnej rzeczy/usługi lub nastąpiła bez względu na konkretne zachowanie z Państwa strony na rzecz wpłacającego (…) była darowizną w rozumieniu Kodeksu cywilnego”. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).