Organ podatkowy uznał, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe. Zgodnie z jego oceną, transakcja pomiędzy Emitentem weksla (N. Sp. z o.o.) a Nabywcą weksla (Z. Sp. z o.o.) ma charakter pożyczki, a nie usługi związanej z obrotem wekslami. Emitent weksla pozyskuje środki od Nabywcy w celu dalszych inwestycji, natomiast Nabywca otrzymuje wynagrodzenie w postaci odsetek. Taka transakcja nie korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, lecz podlega opodatkowaniu VAT, z możliwością skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, dotyczącego usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyInterpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.
29 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 28 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia weksla oraz wykupu weksla. Treść wniosku wspólnego jest następująca:
N. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.
(dalej: „Emitent weksla”)
Z. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
(dalej: „Nabywca weksla”)
Emitent weksli - spółka N. Sp. z o.o. będąca Wnioskodawcą i stroną postępowania zamierza wyemitować weksle (dalej także: Emitent lub Wnioskodawca), których nabywcą będzie Z. Sp. z o.o. - Strona zainteresowana we wniosku o interpretację indywidualną (dalej także: Nabywca lub Strona zainteresowana). Zarówno Emitent weksla jak i jego Nabywca są podatnikami podatku od towarów i usług. Emisja i obrót wekslami nie stanowi wyłącznego ani głównego przedmiotu działalności Wnioskodawcy oraz Strony zainteresowanej.
Weksle, o których mowa w przedmiotowym wniosku, stanowią weksle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz.160 ze zm.). Przy emisji weksli nie będzie wskazywane w dokumentach wekslowych, jakie jest dalsze przeznaczenie pozyskanych środków. Emitent emituje weksle w szczególności w celu pozyskania środków na dowolne dalsze inwestycje.
Weksle mogą zawierać oznaczenie terminu płatności lub też być płatne za okazaniem. W wekslu płatnym za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu Emitent może zastrzec oprocentowanie sumy wekslowej.
Emitent, po wystawieniu weksla, wręczy go Nabywcy, zaś Nabywca przekaże Emitentowi określoną kwotę pieniężną (sumę wekslową).
W przyszłości możliwa są sytuacje, w których Emitent weksla będzie dokonywał jego wykupu poprzez zapłatę na rzecz Nabywcy weksla sumy wekslowej wraz z odsetkami w ustalonej wysokości. W tej konstelacji pierwotny Nabywca weksla będzie występował w roli podmiotu, który dokonuje zbycia weksla.
Obrót wekslami nie będzie stanowił zabezpieczenia innych stosunków zobowiązaniowych pomiędzy stronami. Ponadto weksel nie będzie pełnił funkcji płatniczej. Wnioskodawca i Strona zainteresowana nie będą dostarczać towarów ani nie będą świadczyć usług w zamian za weksle. Obowiązek zapłaty określonej sumy pieniężnej wynikającej z weksla ma zatem charakter abstrakcyjny i nie będzie powiązany z żadnym podstawowym stosunkiem zobowiązaniowym, zaś strony będą korzystać wyłącznie z obrotowej funkcji weksla. Podstawa prawna obrotu wekslami wynika z przepisów ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe, z których wynika, że weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.
Czy przeniesienie prawa własności weksla stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: UPTU), która to usługa korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 UPTU?
Stanowisko
Zdaniem Wnioskodawcy oraz Strony zainteresowanej transakcja zbycia weksla stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: UPTU), bowiem przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Tym samym przeniesienie praw własności weksla stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jednocześnie w opinii Wnioskodawcy oraz Strony zainteresowanej zbycie weksla korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 UPTU, zgodnie z którym zwalnia się z podatku od towarów i usług usługi w zakresie depozytów, środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.
Takie stanowisko potwierdza przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 28 września 2015 r. o znaku IBPP2/4512-635/15/IK: „wskazać należy, że zobowiązanie wekslowe odrywa się od sytuacji faktycznej, która była podstawą wystawienia i wręczenia weksla, nabierając charakteru samodzielnego i abstrakcyjnego, tj. oderwanego od podstawy gospodarczej, która spowodowała jego wystawienie. Weksel może być środkiem płatniczym spełniającym funkcję pieniądza, może również spełniać funkcje kredytową, pozwalając na dokonanie różnorodnych transakcji bez konieczności natychmiastowej zapłaty gotówką, albo funkcje gwarancyjną, jako zabezpieczenie spłaty kredytu, czy też pożyczki. Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż opisane przez Wnioskodawcę czynności skutkujące uzyskaniem wynagrodzenia w związku ze sprzedażą weksli wypełniają definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, jednocześnie korzystając ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług.”
Podobne stanowisko wyraził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 27 marca 2020 r. o znaku 0113-KDIPT1-2.4012.807.2019.3.AM kwalifikując sprzedaż weksla (papieru wartościowego) jako usługę, która korzysta ze zwolnienia z VAT.
Zatem zdaniem Wnioskodawcy oraz Strony zainteresowanej, opisane w niniejszym wniosku czynności skutkujące uzyskaniem wynagrodzenia w związku ze zbyciem weksli spełniają definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 UPTU i ze względu na ich odpłatny charakter podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, jednocześnie korzystając ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 UPTU. Dotyczy to zarówno zbycia weksla przez Emitenta na rzecz Nabywcy, jak i późniejszego powrotnego zbycia weksla przez Nabywcę na rzecz Emitenta.
Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy,
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).
Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.
Kwestią „odpłatności” zajmował się wielokrotnie w swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, iż o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie.
Zatem w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.
Należy zauważyć, że świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy. Świadczenie usług dokonywane odpłatnie w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem.
W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT,
usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy,
zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.
W świetle art. 43 ust. 15 ustawy,
zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:
czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.
W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka N. Sp. z o.o. zamierza wyemitować weksle w rozumieniu przepisów ustawy Prawo wekslowe, których nabywcą będzie Z. Sp. z o.o. Zarówno Emitent weksla jak i jego Nabywca są podatnikami podatku od towarów i usług. Przy emisji weksli nie będzie wskazywane w dokumentach wekslowych, jakie jest dalsze przeznaczenie pozyskanych środków. Emitent emituje weksle w szczególności w celu pozyskania środków na dowolne dalsze inwestycje.
Weksle mogą zawierać oznaczenie terminu płatności lub też być płatne za okazaniem. W wekslu płatnym za okazaniem lub w pewien czas po okazaniu Emitent może zastrzec oprocentowanie sumy wekslowej.
Emitent, po wystawieniu weksla, wręczy go Nabywcy, zaś Nabywca przekaże Emitentowi określoną kwotę pieniężną (sumę wekslową).
W przyszłości możliwa są sytuacje, w których Emitent weksla będzie dokonywał jego wykupu poprzez zapłatę na rzecz Nabywcy weksla sumy wekslowej wraz z odsetkami w ustalonej wysokości. W tej konstelacji pierwotny Nabywca weksla będzie występował w roli podmiotu, który dokonuje zbycia weksla.
Obrót wekslami nie będzie stanowił zabezpieczenia innych stosunków zobowiązaniowych pomiędzy stronami. Ponadto weksel nie będzie pełnił funkcji płatniczej. Wnioskodawca i Strona zainteresowana nie będą dostarczać towarów ani nie będą świadczyć usług w zamian za weksle. Obowiązek zapłaty określonej sumy pieniężnej wynikającej z weksla ma zatem charakter abstrakcyjny i nie będzie powiązany z żadnym podstawowym stosunkiem zobowiązaniowym, zaś strony będą korzystać wyłącznie z obrotowej funkcji weksla.
Z okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego wynika, że Emitent emituje weksle w szczególności w celu pozyskania środków na dowolne dalsze inwestycje.
W przepisach ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz.U. z 2022 r., poz. 282), pojęcie „weksla inwestycyjnego” nie istnieje, a celem weksla „tradycyjnego”/”zwykłego” (uregulowanego przepisami prawa) jest dodatkowe zabezpieczenie długu – nie pełni on funkcji inwestycyjnej.
W przedmiotowej sprawie rozważyć należy jaki jest rzeczywisty charakter transakcji, do której dochodzi między stronami, a tym samym czy mamy do czynienia z usługą w zakresie weksli, czy też z udzieleniem pożyczki.
W przedmiotowej sprawie Emitent po wystawieniu weksla wręczy go Nabywcy, a Nabywca przekaże Emitentowi określoną kwotę pieniężną (sumę wekslową). Natomiast w przyszłości możliwe są sytuacje, w których Emitent weksla będzie dokonywał jego wykupu poprzez zapłatę na rzecz Nabywcy weksla sumy wekslowej wraz z odsetkami.
W odniesieniu do zagadnienia przedstawionego we wniosku zauważyć należy, iż zobowiązanie, w którym Nabywca weksla ma obowiązek świadczyć na rzecz Emitenta (wystawcy weksla) sumę wekslową, zaś wykup weksla następował będzie z obowiązkiem wypłaty sumy wekslowej wraz z odsetkami - nie ma charakteru zobowiązania wekslowego w znaczeniu jaki nadają mu przepisy Prawa wekslowego.
Charakterystyka zobowiązania wekslowego obejmuje bezwarunkowe polecenie zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej. Zobowiązanie zapłaty musi być wyrażone w samym wekslu oraz musi być bezwarunkowe. Nieważny jest zatem weksel, w którym zapłata określonej sumy pieniężnej uzależniona jest od świadczenia wzajemnego bądź spełnienia się warunku.
Zatem w przedmiotowej sprawie Nabywca weksla udziela Emitentowi weksla pożyczki.
Odnosząc się do charakteru umowy pożyczki, zauważyć należy, że pożyczka jest umową konsensualną, polegającą na zgodnym oświadczeniu woli stron, dającego i biorącego pożyczkę, przez którą dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę, określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić taką samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Co warte podkreślenia, jak wskazuje się w orzecznictwie, istotą umowy pożyczki jest to, że pożyczona kwota (rzecz) musi być zwrócona (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08.12.2000 r., sygn. akt I CKN 1040/98, wyrok SA w Poznaniu z dnia 20.9.2006 r., sygn. akt I ACa 394/06).
Pożyczka może mieć charakter odpłatny bądź nieodpłatny. W przypadku pożyczki odpłatnej, świadczenie biorącego pożyczkę na ogół polega na zapłacie odsetek (por. M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny. Tom II. Komentarz. Art. 450-1088. Warszawa, 2016). Ponadto do essentialia negotii umowy pożyczki nie należy sposób korzystania z przedmiotu pożyczki. Pożyczkobiorca zatem, stając się jego właścicielem, może w zasadzie korzystać z niego w sposób dowolny (por. K. Osajda (red.) Kodeks cywilny. Komentarz).
Należy uznać, że w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym dojdzie do ziszczenia się wszelkich warunków koniecznych (essentialia negotii) do uznania wymienionych we wniosku czynności za zawarcie umowy pożyczki.
Działanie Emitenta, polegające na wystawieniu weksla, niezabezpieczającego żadnych wierzytelności, ani nie spełniającego jakichkolwiek innych funkcji gospodarczych, oprócz kreowania pieniądza, podważa wiarygodność weksla, jako papieru wartościowego.
Jak powszechnie wskazuje się w doktrynie, w praktyce gospodarczej weksle są wykorzystywane jako zabezpieczenie należności pieniężnych wynikających ze stosunku pracy lub stosunków cywilnoprawnych np. umowy sprzedaży, pożyczki czy leasingu. Weksel stanowi także zabezpieczenie roszczeń mogących powstać w przyszłości, których wysokości nie da się określić w momencie wystawienia weksla (por. M. Czarnecki, L. Bagińska, Prawo wekslowe. Komentarz [w:] Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz. Wyd. 6, Warszawa 2013). Wydanie weksla oznacza zabezpieczenie zobowiązania pieniężnego (lub innego), wynikającego z określonego stosunku cywilnoprawnego. Zobowiązanie dłużnika, który wręczył wierzycielowi weksel, nie wygasa. Wierzycielowi przysługuje obok roszczenia pierwotnego, wynikającego ze stosunku cywilnoprawnego, nowe roszczenie wekslowe. Przedmiot obu roszczeń jest taki sam a zaspokojenie wierzyciela następuje tylko raz. Wierzyciel może dochodzić swych roszczeń na podstawie pierwotnego zobowiązania lub na podstawie otrzymanego weksla (por. P. Nazarewicz, Wybrane zagadnienia prawa wekslowego, cz. X. Funkcje weksla, PPH 1996, Nr 9).
W literaturze wskazuje się, że zobowiązanie wekslowe jako zobowiązanie o szczególnym charakterze, unormowane jest w sposób odrębny w prawie wekslowym. Przyjmuje się, że zobowiązanie wekslowe ma charakter abstrakcyjny (zob. W. Czachórski, Zobowiązania, s. 717) polegający na tym, że zachowuje ono swą ważność niezależnie od wszelkich przyczyn, które spowodowały jego powstanie. Jednak według szeroko rozpowszechnionego poglądu, dopiero w wyniku obiegu weksla zobowiązanie wekslowe odrywa się od swej przyczyny gospodarczej i staje się zobowiązaniem abstrakcyjnym. Dla powstania weksla nie wystarczy więc wypełnienie i podpisanie weksla, lecz niezbędne jest istnienie umowy między stronami, której wykonanie weksel ten zabezpiecza (por. M. Czarnecki, L. Bagińska, Prawo wekslowe. Komentarz [w:] Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz. Wyd. 6, Warszawa 2013).
W świetle powyższego, w przedmiotowym przypadku dochodzi de facto do zawarcia umowy pożyczki, której zabezpieczeniem jest weksel. W szczególności wskazać można na następujące aspekty potwierdzające, że dochodzi do zawarcia umowy pożyczki, a mianowicie:
- w sprawie dojdzie do przekazania Emitentowi środków pieniężnych (sumy wekslowej),
- będzie istniał obowiązek zwrotu środków pieniężnych przez Emitenta (jego wykup poprzez zapłatę na rzecz Nabywcy weksla sumy wekslowej wraz z odsetkami),
- nie zostanie określony cel, w jakim środki mają być wykorzystane (emisja weksli następuje w szczególności w celu pozyskania środków na dowolne dalsze inwestycje),
- Nabywca (przekazujący środki pieniężne) otrzyma wynagrodzenie w postaci wcześniej uzgodnionej sumy (w przedmiotowym przypadku będą to odsetki w ustalonej wysokości).
Podsumowując, w sprawie mamy w istocie do czynienia z udzieleniem pożyczki, której zabezpieczeniem jest wystawiony weksel, jest to zatem czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, korzystająca jednak ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Zainteresowanych jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Ze względu na autonomiczność prawa podatkowego i odrębność uregulowań prawnych w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i podatku VAT rozstrzygnięcie przyjęte w niniejszej interpretacji dot. zwolnienia z opodatkowania zbycia weksla przez Emitenta na rzecz Nabywcy, jak i późniejszego powrotnego zbycia weksla przez Nabywcę na rzecz Emitenta pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przyjęte w tym zakresie na gruncie przepisów dotyczących podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zaznaczenia wymaga, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.
Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji z 20 września 2015 r. nr IBPP2/4512-635/15/K oraz z 27 marca 2020 r. nr 0113-KDIT1-2.4012.807.2019.3.AM wskazać należy, że odnoszą się one do odmiennej sytuacji, a mianowicie dotyczą podmiotów, które prowadzą działalność gospodarczą w zakresie obrotu papierami wartościowymi, w tym wekslami. Nabywają oni weksle od ich wystawców, ale też od innych podmiotów niebędących wystawcami weksli, po cenie niższej niż ich wartość nominalna. Natomiast wystawca lub inna osoba zobowiązana wekslowo zobowiązani są wykupić weksel według jego wartości nominalnej. W tym przypadku różnica to dyskonto – wynagrodzenie wnioskodawcy. W sytuacjach opisanych w ww. interpretacjach dochodzi do obrotu wekslami pomiędzy wnioskodawcą a różnymi podmiotami, co z resztą wpisuje się z zakres działalności tych wnioskodawców.
Natomiast w przedmiotowej sprawie Nabywcą emitowanych przez Emitenta weksli jest jeden konkretny podmiot, od którego Emitent pozyskuje środki na dowolne dalsze inwestycje. W zamian Nabywca otrzymuje wynagrodzenie w postaci odsetek o ustalonej wysokości, co przesądza o charakterze transakcji jako czynności związanej z udzieleniem pożyczki.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
N. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili